ΕΜΠΥΡΕίΕΣ
Όποιος καεί με τη φωτιά
αλείφεται γιαούρτι
31 Μαρ 2008
30 Μαρ 2008
ΜΥΣΤήΡΙΟ άΦΑΤΌ ΜέΓΑ
Πράσινα καστανά γλαυκά
Μαύρα ξανθά πολιά λευκά
Πώς ανθίζει μιά μανόλια;
Πώς να συμβιβαστείς με την απώλεια;
29 Μαρ 2008
27 Μαρ 2008
26 Μαρ 2008
Η ΚΕΡΑΣΙά
Όσο πιό μεγάλο το σπίτι, τόσο πιό ογκώδης η μοναξιά.
Έφυγαν όλοι, ένας ένας.
Πρώτος ο σύζυγος. Ο ένας και μοναδικός άντρας της ζωής της. Ατύχημα, δυστύχημα, ή ασθένεια; Μπορεί και να ήταν ένα οξύ έμφραγμα, μπορεί κι ένα τροχαίο, ποιός να ξέρει. Μπορεί και να τής τον πήρε κάποια άλλη, πιό νέα, πιό ελκυστική. Μπορεί τελικά και να μην είχε ποτέ της παντρευτεί. Τί σημασία; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Μετά τα παιδιά. Υπήρξαν; Δεν υπήρξαν; Αν υπήρξαν, οι δρόμοι της ζωής τους τα πήραν μακριά, ένα ένα. Έρχονταν κάπου κάπου; Δεν έρχονταν ποτέ; Τί σημασία; Το αποτέλεσμα είναι, και πάλι, το ίδιο.
Μετά οι συγγενείς κι οι φίλοι. Οι γονείς. Τ' αδέρφια. Οι φίλες. Ζούσαν ως τότε; Ως πότε; Πόσα χάπια έπαιρνε ο καθένας τους την ημέρα; Ξεχνούσαν; Περπατούσαν με όλο και περισσότερη δυσκολία; Κατουριόταν πάνω τους; Τη φώναζαν λίγο πριν το τέλος "μητέρα"; Ποιός θυμάται; Ποιός θέλει να θυμάται; Τί σημασία;
Λίγο πριν το τέλος, τής είχε απομείνει μόνο το τεράστιο σπίτι, και μια ογκωδέστατη μοναξιά. Κι ένας Χριστός πάνω από το προσκεφάλι της, πάνω από το μεγάλο σιδερένιο κρεββάτι, ένας πολύ γλυκός και θλιμμένος Αμερικάνος Χριστός, καστανός και μακρυμάλλης - κάποιες θεούσες καρακάξες φίλες της τής είχαν κάνει κάποτε παρατήρηση ότι δεν ήταν αρκούντως Ορθοδοξοπρεπής. Όμως κι αυτός ακόμα ο Χριστός, ο Χριστός της, δεν την κοίταξε ποτέ, ούτε καν όταν εκείνη απέμεινε πεντάρφανη από ανθρώπους- Εκείνος κοίταζε πάντα αλλού, κάποιον αόρατο κι απόμακρο Ουράνιο Πατέρα. Ακόμα κι Εκείνος την άφηνε μόνη.
Μόνη, με την κερασιά.
Είχε φυτρώσει μόνη της στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας, πιθανόν από κάποιο κουκούτσι που πέταξε ένα παιδί, ίσως και κάποιο από τα δικά της τα παιδιά. Το ταπεινό φυτάδι επιβίωσε, από καθαρό πείσμα, όπως όλα τα άγρια πλάσματα του κόσμου, και μεγάλωσε γρήγορα, κι έγινε ένα θεόρατο καταπράσινο δέντρο, που στα φυλλώματά του οργίαζαν τα πουλιά. Την άνοιξη τα ευωδιαστά λουλούδια του ήταν μια μεταφυσική χαρά ψυχής, το καλοκαίρι τα σαρκώδη κεράσια του ήταν γιορτή για χιλιάδες πετούμενα, το φθινόπωρο έπαιρνε όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου, πριν ρίξει τα φύλλα του. Ακόμα και το χειμώνα ήταν χρήσιμο, καθώς προφύλασσε τους ενοίκους της τσιμεντένιας μυρμηγκοφωλιάς από τη φασαρία κι από τα αδιακριτα βλέμματα των απέναντι. Ειδικά όμως τους ζεστούς μήνες, τα πυκνά του φυλλώματα ήταν σκιά και δροσιά για το ανθρώπινο σώμα, ομορφιά και γαλήνη για την ανθρώπινη ψυχή.
Μα οι γείτονες το μισούσαν το δέντρο. Οι αποκάτω το μισούσαν γιατί τους έκοβε λέει το φως. Οι από αριστερά το μισούσαν γιατί έφερνε λέει κουνούπια. Οι από δεξιά το μισούσαν γιατί τους έκοβε λέει τη θέα. Ο διαχειριστής, ο κακεντρεχής γέρος του πέμπτου, το μισούσε χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, το μισούσε όμως τόσο πολύ που μια μέρα πήρε ένα ηλεκτρικό πριόνι κι έβαλε μπρος να το κόψει. Μόλις που τα κατάφερε η γριούλα να τον σταματήσει, μεταμορφωμένη σε μέγαιρα. Όλοι ξαφνιάστηκαν που αυτός ο ήσυχος και αθόρυβος άνθρωπος έδειξε τόσο σθένος, τόση μαχητικότητα, και τόση αποφασιστικότητα. Το δέντρο τη γλύτωσε, έστω και κουτσουρεμένο κατά μερικά κλαδιά.
Εκείνη την άνοιξη το μεγάλο πιά δέντρο ήταν στο αποκορύφωμα της δένδρινης δόξας του, γεμάτο ζωηρά πράσινα φύλλα και λευκά ανθάκια με ρόζ στήμονες, γεμάτο ομορφιά, γεμάτο άρωμα, γεμάτο πουλιά, γεμάτο ζωή. Λίγη από τη ζωή του δέντρου έκλεβε κάθε μέρα κι η γριούλα μας. Κάθε πρωί άνοιγε τα παλιά ξύλινα πατζούρια και το καλημέριζε, κι ύστερα καθόταν εκεί με τις ώρες και το θαύμαζε, παρατηρώντας τις καθημερινές ανεπαίσθητες μεταβολές, ποιά μπουμπούκια άνοιξαν, πόσο μεγάλωσαν τα φύλλα. Ξεχνούσε για λίγο τη μοναξιά της, θαυμάζοντας την κερασιά της- έτσι την έλεγαν όλοι μετά το επεισόδιο με τον διαχειριστή, "η κερασιά της γριάς".
Ένα ανοιξιάτικο βράδυ ο Άνεμος φυσούσε διαολεμένα, κι έβρεχε ασταμάτητα. Ήταν μια από εκείνες τις Παλιές δυνατές Βροχές, που τώρα πιά δεν λέγονταν καν βροχές, αλλά "έκτακτα καιρικά φαινόμενα".
Το μεγάλο και ρωμαλέο δέντρο έγειρε στο πλάι. Οι επιπόλαιες ρίζες του, αγκιστρωμένες στο λίγο χώμα του ακάλυπτου, το λασπωμένο από την πλημμύρα των νερών της βροχής, δεν μπόρεσαν να το στηρίξουν στην θεομηνία.
Η γριούλα ξύπνησε από κάποιους περιέργους θορύβους στην αυλή, και βγήκε ανήσυχη στο μπαλκόνι. Στην αρχή δεν είδε κάτι περίεργο, το δέντρο έμοιαζε απαράλλαχτο. Κοιτάζοντας όμως πιό προσεκτικά είδε πως ο μεγάλος κι ευθυτενής κορμός ήταν γερμένος στο πλάι, και το δέντρο στηρίζονταν επιπόλαια σε κάποια χοντρά κλαδιά, έτοιμο να πέσει τελείως, από στιγμή σε στιγμή. Οι περίεργοι θόρυβοι προέρχονταν από το συνεργείο του Δήμου που είχε καταφθάσει για να το κόψει.
Σε λίγες ώρες ο κορμός κείτονταν στο έδαφος, κομμένος σε κομμάτια, και τα κλαδιά ήταν σωριασμένα σε στοίβες γύρω γύρω.
Το σπίτι οι κληρονόμοι το έδωσαν σε μεσίτη. Δεν πουλήθηκε ακόμα, κι έτσι ο χίπης Χριστός εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από το μεταλλικό κρεβάτι. Ο κορμός του δέντρου, κομμένος σε πολλά κομμάτια, σαπίζει ακόμα στον ακάλυπτο.
Χωρίς πουλιά, χωρίς φύλλα, χωρίς άνθη, χωρίς κεράσια. Χωρίς δροσιά, χωρίς σκιά, χωρίς θρόισμα.
Χωρίς μοναξιά.
Έφυγαν όλοι, ένας ένας.
Πρώτος ο σύζυγος. Ο ένας και μοναδικός άντρας της ζωής της. Ατύχημα, δυστύχημα, ή ασθένεια; Μπορεί και να ήταν ένα οξύ έμφραγμα, μπορεί κι ένα τροχαίο, ποιός να ξέρει. Μπορεί και να τής τον πήρε κάποια άλλη, πιό νέα, πιό ελκυστική. Μπορεί τελικά και να μην είχε ποτέ της παντρευτεί. Τί σημασία; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Μετά τα παιδιά. Υπήρξαν; Δεν υπήρξαν; Αν υπήρξαν, οι δρόμοι της ζωής τους τα πήραν μακριά, ένα ένα. Έρχονταν κάπου κάπου; Δεν έρχονταν ποτέ; Τί σημασία; Το αποτέλεσμα είναι, και πάλι, το ίδιο.
Μετά οι συγγενείς κι οι φίλοι. Οι γονείς. Τ' αδέρφια. Οι φίλες. Ζούσαν ως τότε; Ως πότε; Πόσα χάπια έπαιρνε ο καθένας τους την ημέρα; Ξεχνούσαν; Περπατούσαν με όλο και περισσότερη δυσκολία; Κατουριόταν πάνω τους; Τη φώναζαν λίγο πριν το τέλος "μητέρα"; Ποιός θυμάται; Ποιός θέλει να θυμάται; Τί σημασία;
Λίγο πριν το τέλος, τής είχε απομείνει μόνο το τεράστιο σπίτι, και μια ογκωδέστατη μοναξιά. Κι ένας Χριστός πάνω από το προσκεφάλι της, πάνω από το μεγάλο σιδερένιο κρεββάτι, ένας πολύ γλυκός και θλιμμένος Αμερικάνος Χριστός, καστανός και μακρυμάλλης - κάποιες θεούσες καρακάξες φίλες της τής είχαν κάνει κάποτε παρατήρηση ότι δεν ήταν αρκούντως Ορθοδοξοπρεπής. Όμως κι αυτός ακόμα ο Χριστός, ο Χριστός της, δεν την κοίταξε ποτέ, ούτε καν όταν εκείνη απέμεινε πεντάρφανη από ανθρώπους- Εκείνος κοίταζε πάντα αλλού, κάποιον αόρατο κι απόμακρο Ουράνιο Πατέρα. Ακόμα κι Εκείνος την άφηνε μόνη.
Μόνη, με την κερασιά.
Είχε φυτρώσει μόνη της στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας, πιθανόν από κάποιο κουκούτσι που πέταξε ένα παιδί, ίσως και κάποιο από τα δικά της τα παιδιά. Το ταπεινό φυτάδι επιβίωσε, από καθαρό πείσμα, όπως όλα τα άγρια πλάσματα του κόσμου, και μεγάλωσε γρήγορα, κι έγινε ένα θεόρατο καταπράσινο δέντρο, που στα φυλλώματά του οργίαζαν τα πουλιά. Την άνοιξη τα ευωδιαστά λουλούδια του ήταν μια μεταφυσική χαρά ψυχής, το καλοκαίρι τα σαρκώδη κεράσια του ήταν γιορτή για χιλιάδες πετούμενα, το φθινόπωρο έπαιρνε όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου, πριν ρίξει τα φύλλα του. Ακόμα και το χειμώνα ήταν χρήσιμο, καθώς προφύλασσε τους ενοίκους της τσιμεντένιας μυρμηγκοφωλιάς από τη φασαρία κι από τα αδιακριτα βλέμματα των απέναντι. Ειδικά όμως τους ζεστούς μήνες, τα πυκνά του φυλλώματα ήταν σκιά και δροσιά για το ανθρώπινο σώμα, ομορφιά και γαλήνη για την ανθρώπινη ψυχή.
Μα οι γείτονες το μισούσαν το δέντρο. Οι αποκάτω το μισούσαν γιατί τους έκοβε λέει το φως. Οι από αριστερά το μισούσαν γιατί έφερνε λέει κουνούπια. Οι από δεξιά το μισούσαν γιατί τους έκοβε λέει τη θέα. Ο διαχειριστής, ο κακεντρεχής γέρος του πέμπτου, το μισούσε χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, το μισούσε όμως τόσο πολύ που μια μέρα πήρε ένα ηλεκτρικό πριόνι κι έβαλε μπρος να το κόψει. Μόλις που τα κατάφερε η γριούλα να τον σταματήσει, μεταμορφωμένη σε μέγαιρα. Όλοι ξαφνιάστηκαν που αυτός ο ήσυχος και αθόρυβος άνθρωπος έδειξε τόσο σθένος, τόση μαχητικότητα, και τόση αποφασιστικότητα. Το δέντρο τη γλύτωσε, έστω και κουτσουρεμένο κατά μερικά κλαδιά.
Εκείνη την άνοιξη το μεγάλο πιά δέντρο ήταν στο αποκορύφωμα της δένδρινης δόξας του, γεμάτο ζωηρά πράσινα φύλλα και λευκά ανθάκια με ρόζ στήμονες, γεμάτο ομορφιά, γεμάτο άρωμα, γεμάτο πουλιά, γεμάτο ζωή. Λίγη από τη ζωή του δέντρου έκλεβε κάθε μέρα κι η γριούλα μας. Κάθε πρωί άνοιγε τα παλιά ξύλινα πατζούρια και το καλημέριζε, κι ύστερα καθόταν εκεί με τις ώρες και το θαύμαζε, παρατηρώντας τις καθημερινές ανεπαίσθητες μεταβολές, ποιά μπουμπούκια άνοιξαν, πόσο μεγάλωσαν τα φύλλα. Ξεχνούσε για λίγο τη μοναξιά της, θαυμάζοντας την κερασιά της- έτσι την έλεγαν όλοι μετά το επεισόδιο με τον διαχειριστή, "η κερασιά της γριάς".
Ένα ανοιξιάτικο βράδυ ο Άνεμος φυσούσε διαολεμένα, κι έβρεχε ασταμάτητα. Ήταν μια από εκείνες τις Παλιές δυνατές Βροχές, που τώρα πιά δεν λέγονταν καν βροχές, αλλά "έκτακτα καιρικά φαινόμενα".
Το μεγάλο και ρωμαλέο δέντρο έγειρε στο πλάι. Οι επιπόλαιες ρίζες του, αγκιστρωμένες στο λίγο χώμα του ακάλυπτου, το λασπωμένο από την πλημμύρα των νερών της βροχής, δεν μπόρεσαν να το στηρίξουν στην θεομηνία.
Η γριούλα ξύπνησε από κάποιους περιέργους θορύβους στην αυλή, και βγήκε ανήσυχη στο μπαλκόνι. Στην αρχή δεν είδε κάτι περίεργο, το δέντρο έμοιαζε απαράλλαχτο. Κοιτάζοντας όμως πιό προσεκτικά είδε πως ο μεγάλος κι ευθυτενής κορμός ήταν γερμένος στο πλάι, και το δέντρο στηρίζονταν επιπόλαια σε κάποια χοντρά κλαδιά, έτοιμο να πέσει τελείως, από στιγμή σε στιγμή. Οι περίεργοι θόρυβοι προέρχονταν από το συνεργείο του Δήμου που είχε καταφθάσει για να το κόψει.
Σε λίγες ώρες ο κορμός κείτονταν στο έδαφος, κομμένος σε κομμάτια, και τα κλαδιά ήταν σωριασμένα σε στοίβες γύρω γύρω.
Το σπίτι οι κληρονόμοι το έδωσαν σε μεσίτη. Δεν πουλήθηκε ακόμα, κι έτσι ο χίπης Χριστός εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από το μεταλλικό κρεβάτι. Ο κορμός του δέντρου, κομμένος σε πολλά κομμάτια, σαπίζει ακόμα στον ακάλυπτο.
Χωρίς πουλιά, χωρίς φύλλα, χωρίς άνθη, χωρίς κεράσια. Χωρίς δροσιά, χωρίς σκιά, χωρίς θρόισμα.
Χωρίς μοναξιά.
25 Μαρ 2008
ΠΑΡΆΜΕΡΑ ΣΤΈΚΕΙ Ο ΆΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΚΛΑΊΕΙ... ΑΡΓΆ ΤΟ ΤΟΥΦΈΚΙ ΣΗΚΏΝΕΙ, ΚΑΙ ΛΈΕΙ: "ΣΕ ΤΟΎΤΟ ΤΟ ΧΈΡΙ, ΤΊ ΚΆΝΕΙΣ ΕΣΎ; Ο ΕΧΘΡΌΣ ΜΟΥ ΤΟ ΞΈΡΕΙ ΠΩΣ ΜΟΎ ΕΊΣΑΙ ΒΑΡΎ"
Ολυμπί, Ελλαδιστάν, 25η Μαρτίου 1826-
του Ανταποκριτή μας Καρά Γάτογλου
του Ανταποκριτή μας Καρά Γάτογλου
Έκτροπα σημειώθηκαν χτες κατά την Ιερή Τελετή της αφής της Φλόγας της Ολυμπί και της παράδοσής της στις Αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ως γνωστόν πρόκειται να διοργανώσει το καλοκαίρι τους Ολυμπιακούς Αγώνογλου. Συγκεκριμένα, την ώρα που ανέβηκε στο βήμα ο Εκπρόσωπος του Πολυχρονεμένου μας Πατισάχ, του λατρεμένου μας Σουλτάνου, μερικοί Φράγκοι ταραξίες ξεδίπλωσαν πανώ με αλλοπρόσαλλα ανατρεπτικά συνθήματα, όπως "ΕΞΩ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ", "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ" και "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑ". Οι ταραξίες συνελήφθησαν αμέσως από τους παρόντες Γιανίτζαρους και θα τιμωρηθούν σήμερα με παραδειγματικό θάνατο δι ανασκολοπισμού (παλούκωμα) στην κεντρική πλατεία της Τριπολιτζάς.
Ο Εκπρόσωπος της Υψηλής Πύλης δήλωσε σχετικά:
"Ο Πολυχρονεμένος μας Σουλτάνος καταδικάζει κάθε απόπειρα παρέμβασης στην καθιερωμένη τελετή αφής της φλόγας, πολύ περισσότερο όταν εμπεριέχει πράξεις που δεν έχουν καμία σχέση με το ολυμπιακό πνεύμα»
24 Μαρ 2008
ΑΝ Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΗ,ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΑΚΌΜΑ ΠΙΟ ΙΕΡΑ:57 ΧΡΟΝΙΑ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ,Κ.ΑΝΤΩΝΑΡΕ,ΕΚΠΡΟΣΩΠΕ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ
«Αν η ολυμπιακή φλόγα είναι ιερή, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ακόμη πιό ιερά. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε την κινεζική κυβέρνηση να αποκτήσει την ολυμπιακή φλόγα, ένα σύμβολο ειρήνης, χωρίς να καταγείλουμε τη δραματική κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, λιγότερο από πέντε μήνες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων»
«Η κυβέρνηση καταδικάζει κάθε απόπειρα παρέμβασης στην καθιερωμένη τελετή αφής της φλόγας, πολύ περισσότερο όταν εμπεριέχει πράξεις που δεν έχουν καμία σχέση με το ολυμπιακό πνεύμα»
Μεγάλα κούφια λόγια λοιπόν, και από πίσω κωλοτριβόμαστε και χαριεντιζόμαστε με τους δολοφόνους. Μερικές φορές ντρέπομαι που είμαι Έλληνας.
Η Κίνα εισέβαλε στο Θιβέτ το 1951, και από τότε ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε στρατιωτική κατοχή. Πάνω από 1.500.000 Θιβετιανοί εκτελέστηκαν τα πρώτα χρόνια της κατοχής, και πολλοί ακόμα πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Στο Θιβέτ ζουν πολλές χιλιάδες Κινέζοι έποικοι και εδρεύουν μεγάλες δυνάμεις του Κινεζικού στρατού. Τον τελευταίο μήνα πάνω από εκατό Θιβετιανοί σκοτώθηκαν σε διαμαρτυρίες ενάντια στην Κινεζική κατοχή...
(Γάλλοι) Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, Αρχαία Ολυμπία, 24 Μαρτίου 2008
«Η κυβέρνηση καταδικάζει κάθε απόπειρα παρέμβασης στην καθιερωμένη τελετή αφής της φλόγας, πολύ περισσότερο όταν εμπεριέχει πράξεις που δεν έχουν καμία σχέση με το ολυμπιακό πνεύμα»
Ευάγγελος Αντώναρος, Εκπρόσωπος Τύπου της Οθωμανικής Κυβέρνησης
H αλήθεια είναι βέβαια ότι η Κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Είναι πολλά τα λεφτά... Τόσοι Κινέζοι τουρίστες, τόσοι Κινέζοι επενδυτές, τόσο εμπόριο, τόσα ωφέλη... Ποιός τους χέζει τους Θιβετιανούς, δεν πάνε να καούνε όλοι τους...
Μεγάλα κούφια λόγια λοιπόν, και από πίσω κωλοτριβόμαστε και χαριεντιζόμαστε με τους δολοφόνους. Μερικές φορές ντρέπομαι που είμαι Έλληνας.
Η Κίνα εισέβαλε στο Θιβέτ το 1951, και από τότε ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε στρατιωτική κατοχή. Πάνω από 1.500.000 Θιβετιανοί εκτελέστηκαν τα πρώτα χρόνια της κατοχής, και πολλοί ακόμα πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Στο Θιβέτ ζουν πολλές χιλιάδες Κινέζοι έποικοι και εδρεύουν μεγάλες δυνάμεις του Κινεζικού στρατού. Τον τελευταίο μήνα πάνω από εκατό Θιβετιανοί σκοτώθηκαν σε διαμαρτυρίες ενάντια στην Κινεζική κατοχή...
<
ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ BLOGGING
.
[Η εικόνα είναι από το βιβλίο "ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ, Μια πρόταση για το μέλλον της ανθρωπότητας" του Παρασκευά Ν. Παρασκευόπουλου, Καθηγητή Ε.Μ.Πολυτεχνείου. Το πλήρες κείμενο του βιβλίου μπορείτε να το βρείτε εδώ
ΔΕΝ είμαι ο Παρασκευάς Παρασκευόπουλος, ούτε και έχω διαβάσει το βιβλίο του, έριξα όμως μια ματιά και μού φάνηκε πολύ ενδιαφέρον]
ΔΕΝ είμαι ο Παρασκευάς Παρασκευόπουλος, ούτε και έχω διαβάσει το βιβλίο του, έριξα όμως μια ματιά και μού φάνηκε πολύ ενδιαφέρον]
ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΙ BLOGGERS
Το κατεστημένο είναι αυτό που λέει και το όνομά του. Κατεστημένο. Από τη μιά έχει ήδη ΚΑΤΑΣΤΕΙ κάτι, δηλαδή είναι ήδη «φτιαγμένο», από την άλλη διαθέτει και ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ, από ΜΑΓΑΖΑΚΙ έως και ΜΑΓΑΖΑΡΑ.
Εξ’ ορισμού ο κατεστημένος φοβάται τον νεοεισερχόμενο. Γιατί όταν αυτός δεν είναι σαφέστατα πελάτης, είναι δυνάμει ανταγωνιστής. Κι από τον πελάτη έχει να ΚΕΡΔΙΣΕΙ, ενώ από τον δυνάμει ανταγωνιστή έχει μόνο να χάσει, έτσι τουλάχιστον αυτός πιστεύει.
Γιατί λοιπόν οι κατεστημένοι εκδότες, οι κατεστημένοι δημοσιογράφοι, οι κατεστημένοι λογοτέχνες, οι κατεστημένοι γενικώς, να βλέπουν με καλό μάτι την φωνή των blogger; Του συρφετού μας αυτού των ετερόκλητων ανθρώπων που ο καθένας μας διεκδικεί μια ΦΩΝΗ; Και μάλιστα ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ από το κατεστημένο;
Οι ανεξέλεγκτες φωνές είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για το κατεστημένο. Τόσο για το κατεστημένο των εκδοτών και των ΜΜΕ, όσο και για το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ γενικά.
Επειδή όμως το κατεστημένο δεν μπορεί ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ να αγνοήσει τελείως αυτό το ανεπανάληπτο στην ανθρώπινη ιστορία κατακλυσμιαίο φαινόμενο, που λέγεται blogging, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ. Ένας τρόπος είναι η γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ένας άλλος τρόπος είναι η «δωροδοκία», με δημοσιεύματα, χαϊδολογήματα, συνεντεύξεις, συνεργασίες, με σκοπό την εξουδετέρωση μέσω της συναλλαγής, και την τελική αφομοίωση.
Ο πιο συνηθισμένος όμως τρόπος άμυνας του Συστήματος, αυτός που βλέπω καθημερινά γύρω μου εδώ στην ελληνική πραγματικότητα, είναι η ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ του μέσου, μέσω της προβολής των αρνητικών του στοιχείων μεγεθυσμένων στο πολλαπλάσιο, και της αποσιώπησης κάθε θετικού.
Έτσι ερμηνεύονται και τα τόσα αρνητικά δημοσιεύματα για το Διαδίκτυο στον ελληνικό τύπο και στην τηλεόραση, που είναι πολλές φορές γεμάτα από ανεύθυνη κινδυνολογία έως και απροκάλυπτη συκοφαντία. Ο παλιός κόσμος τρέμει την νέα γενιά των παιδιών, κι εμάς τους λίγο μεγαλύτερους, που δεν ενημερωνόμαστε από την ελεγχόμενη τηλεόραση και τις διαπλεκόμενες εφημερίδες, αλλά ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. Που μιλάμε ξένες γλώσσες και δεν περιοριζόμαστε στην ελληνική πραγματικότητα, που ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ στο διαδίκτυο, συζητούμε στο διαδίκτυο, ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΨΗ και ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΟΥΜΕ στο Διαδίκτυο.
Αλλά η πιο ύπουλη μέθοδος του πολέμου τους απέναντι στο νέο και στο ανεξέλεγκτο, είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΩΝ και των ΠΙΟ ΑΝΩΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ για προβολή από το Σύστημα.
Όταν στο ελληνικό Διαδίκτυο, για παράδειγμα, γίνονται τόσες και τόσες αξιόλογες συζητήσεις, ακούγονται τόσες συγκλονιστικές γνώμες, γίνεται κριτική της επικαιρότητας σε υψηλό επίπεδο, και γράφονται τόσα και τόσα λογοτεχνικά διαμάντια, δεν είναι τουλάχιστον περίεργο, κύριε τάδε «Επώνυμε» δημοσιογράφε, να επιλέγεις να προβάλεις στην εφημερίδα σου ή στο free press σου ή ό,που αλλού, στην καλύτερεη περίπτωση τα πιο ανώδυνα (όσο κι αν αυτοδιαφημίζονται σαν "ασεβή"), και στην χειρότερη τους bloggers σαν εκβιαστές και συκοφάντες;
ΤΙ μπορεί να σημαίνει αυτό; ΌΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΣ, ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥ, φυλάγοντας και τα νώτα του, μην τυχόν και προωθήσει κανέναν άνθρωπο που έχει κάτι να πει, και χάσει αυτός την ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ του θέση στην ιεραρχία, ΜΗΝ ΤΥΧΌΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΆΛΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ.
Και όταν τα πράγματα σκουραίνουν, τότε ο Δερβέναγας των ΜΜΕς απαξιώνει συλλογικά τους bloggers σαν φθονερά υποκείμενα, στηλιτεύει συνολικά το μέσο σαν σιχαμερό, μικροπρεπές, ανάξιο λόγου, και όλα εντάξει.
Αυτοί είναι στην μικρή μικρή μας χώρα οι κανόνες του παιχνιδιού, από πολύυυυ παλιά, σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Γιατί να ξεφύγει το blogging, όταν μαστίζεται από αυτά τα ήθη και αυτά τα έθιμα η πολιτική, η λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, όλοι οι καλλιτεχνικοί χώροι, η επιστήμη (στα Πανεπιστήμια να δεις τι χαμός γίνεται)… Δεν πρόκειται βέβαια για νεοελληνική πρωτοτυπία, αλλά για πανανθρώπινο φαινόμενο, που όμως στην Ελλάδα έχει την τιμητική του. Να τσακίζει ο Κατεστημένος κάθε τι που θα μπορούσε αν απειλήσει το status του, χωρίς να ενδιαφέρεται για την κοινή πρόοδο και για το κοινό καλό. Ενώ άλλοι λαοί βάζουν το κοινό καλό μπροστά από το ατομικό τους μικροπρεπές συμφέρον, υποστηρίζοντας και προωθώντας τους άξιους, αντί να τους θάβουν. Γι αυτό προοδεύουν άλλοι λαοί και όχι εμείς, την ώρα που εμείς πνιγόμαστε στον ΦΘΟΝΟ και στην ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Το έσχατο και πιο δυναμικό τους όπλο, των κατεστημένων, είναι η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ. Δεν θα μού κάνουν βέβαια την χάρη να μού επιτεθούν ανοιχτά, αλλά σίγουρα από κάπου θα μού την σφυρίξουν, την ρετσινιά ότι «πήραν τα μυαλά μου αέρα»…. και ότι είμαι δήθεν ΕΓΩ μικροπρεπής και φθονερός… Στην τελική, μπορεί και να είμαι, μπορεί και να μην είμαι, αλλά φυσικά δεν θα το πω εγώ αυτό.
Αυτά τα επιθετικά για τώρα. Στο τέλος όμως, η νίκη θα είναι δική μας, να το ξέρετε καλά αυτό, και να τρέμετε, κύριοι Κατεστημένοι….
ΜΑΥΡΟΣ ΑΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ ΓΑΤΟΣ
Εξ’ ορισμού ο κατεστημένος φοβάται τον νεοεισερχόμενο. Γιατί όταν αυτός δεν είναι σαφέστατα πελάτης, είναι δυνάμει ανταγωνιστής. Κι από τον πελάτη έχει να ΚΕΡΔΙΣΕΙ, ενώ από τον δυνάμει ανταγωνιστή έχει μόνο να χάσει, έτσι τουλάχιστον αυτός πιστεύει.
Γιατί λοιπόν οι κατεστημένοι εκδότες, οι κατεστημένοι δημοσιογράφοι, οι κατεστημένοι λογοτέχνες, οι κατεστημένοι γενικώς, να βλέπουν με καλό μάτι την φωνή των blogger; Του συρφετού μας αυτού των ετερόκλητων ανθρώπων που ο καθένας μας διεκδικεί μια ΦΩΝΗ; Και μάλιστα ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ από το κατεστημένο;
Οι ανεξέλεγκτες φωνές είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για το κατεστημένο. Τόσο για το κατεστημένο των εκδοτών και των ΜΜΕ, όσο και για το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ γενικά.
Επειδή όμως το κατεστημένο δεν μπορεί ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ να αγνοήσει τελείως αυτό το ανεπανάληπτο στην ανθρώπινη ιστορία κατακλυσμιαίο φαινόμενο, που λέγεται blogging, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ. Ένας τρόπος είναι η γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Ένας άλλος τρόπος είναι η «δωροδοκία», με δημοσιεύματα, χαϊδολογήματα, συνεντεύξεις, συνεργασίες, με σκοπό την εξουδετέρωση μέσω της συναλλαγής, και την τελική αφομοίωση.
Ο πιο συνηθισμένος όμως τρόπος άμυνας του Συστήματος, αυτός που βλέπω καθημερινά γύρω μου εδώ στην ελληνική πραγματικότητα, είναι η ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ του μέσου, μέσω της προβολής των αρνητικών του στοιχείων μεγεθυσμένων στο πολλαπλάσιο, και της αποσιώπησης κάθε θετικού.
Έτσι ερμηνεύονται και τα τόσα αρνητικά δημοσιεύματα για το Διαδίκτυο στον ελληνικό τύπο και στην τηλεόραση, που είναι πολλές φορές γεμάτα από ανεύθυνη κινδυνολογία έως και απροκάλυπτη συκοφαντία. Ο παλιός κόσμος τρέμει την νέα γενιά των παιδιών, κι εμάς τους λίγο μεγαλύτερους, που δεν ενημερωνόμαστε από την ελεγχόμενη τηλεόραση και τις διαπλεκόμενες εφημερίδες, αλλά ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. Που μιλάμε ξένες γλώσσες και δεν περιοριζόμαστε στην ελληνική πραγματικότητα, που ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ στο διαδίκτυο, συζητούμε στο διαδίκτυο, ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΨΗ και ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΟΥΜΕ στο Διαδίκτυο.
Αλλά η πιο ύπουλη μέθοδος του πολέμου τους απέναντι στο νέο και στο ανεξέλεγκτο, είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΩΝ και των ΠΙΟ ΑΝΩΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ για προβολή από το Σύστημα.
Όταν στο ελληνικό Διαδίκτυο, για παράδειγμα, γίνονται τόσες και τόσες αξιόλογες συζητήσεις, ακούγονται τόσες συγκλονιστικές γνώμες, γίνεται κριτική της επικαιρότητας σε υψηλό επίπεδο, και γράφονται τόσα και τόσα λογοτεχνικά διαμάντια, δεν είναι τουλάχιστον περίεργο, κύριε τάδε «Επώνυμε» δημοσιογράφε, να επιλέγεις να προβάλεις στην εφημερίδα σου ή στο free press σου ή ό,που αλλού, στην καλύτερεη περίπτωση τα πιο ανώδυνα (όσο κι αν αυτοδιαφημίζονται σαν "ασεβή"), και στην χειρότερη τους bloggers σαν εκβιαστές και συκοφάντες;
ΤΙ μπορεί να σημαίνει αυτό; ΌΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΣ, ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥ, φυλάγοντας και τα νώτα του, μην τυχόν και προωθήσει κανέναν άνθρωπο που έχει κάτι να πει, και χάσει αυτός την ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ του θέση στην ιεραρχία, ΜΗΝ ΤΥΧΌΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΆΛΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ.
Και όταν τα πράγματα σκουραίνουν, τότε ο Δερβέναγας των ΜΜΕς απαξιώνει συλλογικά τους bloggers σαν φθονερά υποκείμενα, στηλιτεύει συνολικά το μέσο σαν σιχαμερό, μικροπρεπές, ανάξιο λόγου, και όλα εντάξει.
Αυτοί είναι στην μικρή μικρή μας χώρα οι κανόνες του παιχνιδιού, από πολύυυυ παλιά, σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Γιατί να ξεφύγει το blogging, όταν μαστίζεται από αυτά τα ήθη και αυτά τα έθιμα η πολιτική, η λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, όλοι οι καλλιτεχνικοί χώροι, η επιστήμη (στα Πανεπιστήμια να δεις τι χαμός γίνεται)… Δεν πρόκειται βέβαια για νεοελληνική πρωτοτυπία, αλλά για πανανθρώπινο φαινόμενο, που όμως στην Ελλάδα έχει την τιμητική του. Να τσακίζει ο Κατεστημένος κάθε τι που θα μπορούσε αν απειλήσει το status του, χωρίς να ενδιαφέρεται για την κοινή πρόοδο και για το κοινό καλό. Ενώ άλλοι λαοί βάζουν το κοινό καλό μπροστά από το ατομικό τους μικροπρεπές συμφέρον, υποστηρίζοντας και προωθώντας τους άξιους, αντί να τους θάβουν. Γι αυτό προοδεύουν άλλοι λαοί και όχι εμείς, την ώρα που εμείς πνιγόμαστε στον ΦΘΟΝΟ και στην ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Το έσχατο και πιο δυναμικό τους όπλο, των κατεστημένων, είναι η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ. Δεν θα μού κάνουν βέβαια την χάρη να μού επιτεθούν ανοιχτά, αλλά σίγουρα από κάπου θα μού την σφυρίξουν, την ρετσινιά ότι «πήραν τα μυαλά μου αέρα»…. και ότι είμαι δήθεν ΕΓΩ μικροπρεπής και φθονερός… Στην τελική, μπορεί και να είμαι, μπορεί και να μην είμαι, αλλά φυσικά δεν θα το πω εγώ αυτό.
Αυτά τα επιθετικά για τώρα. Στο τέλος όμως, η νίκη θα είναι δική μας, να το ξέρετε καλά αυτό, και να τρέμετε, κύριοι Κατεστημένοι….
ΜΑΥΡΟΣ ΑΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ ΓΑΤΟΣ
23 Μαρ 2008
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΛΑΚΗ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ ΣΤΑ ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟΥ ΑΛ ΤΣΑΝΤΗΡΙ "ΚΑΙΓΟΜΑΣΤΕ" ΚΑΙ "ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ"- ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Την επόμενη Κυριακή: Τα ξεκαρδιστικά επεισόδια "ΠΗΔΙΟΜΑΣΤΕ" και "ΞΕΚΩΛΙΑΖΟΜΑΣΤΕ"
Την μεθεπόμενη: Τα ξεκαρδιστικά επεισόδια "ΚΡΕΜΙΟΜΑΣΤΕ" και "ΠΗΔΑΜΕ ΣΤΟ ΚΕΝΟ"
ΜΗΝ ΤΑ ΧΑΣΕΤΕ!!!
ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ (ΌΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ)!!!!!!
Την μεθεπόμενη: Τα ξεκαρδιστικά επεισόδια "ΚΡΕΜΙΟΜΑΣΤΕ" και "ΠΗΔΑΜΕ ΣΤΟ ΚΕΝΟ"
ΜΗΝ ΤΑ ΧΑΣΕΤΕ!!!
ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ (ΌΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ)!!!!!!
22 Μαρ 2008
ΉΛΙΕ ΜΟΥ, ΉΛΙΕ ΜΟΥ
.
Δεν ξέρω τί λέει, κι έτσι έγραψα τους στίχους που ένιωθα
Ξέρω μόνο πως κάθε φορά που το ακούω κλαίω...
Ήλιε μου
Ήλιε μου
Φώς γλυκό του Κόσμου, μόνο μη μ' αφήνεις
Το Σκοτάδι διώχνεις και τη Νύχτα σβήνεις
κάψε την Ασχήμια μέσα στην Καρδιά μου
μη μ' εγκαταλείψεις, γύρνα κοντά μου
Βασιλιά του Κόσμου, που τη Μέρα ντύνεις
Βασιλιά μου Ήλιε, Φίλε κι Αφέντη
Ήλιε μου, Ήλιε μου
Εσύ, που γεννάς τη Ζωή, από του Χρόνου το Τίποτα
Εσύ, που κινείς τη Ροή, που ορίζεις τ' Ανείπωτα
Βασιλιά μου
Φλόγα Ανέσπερη, πύρινη Δικαιοσύνη, μπες στην Ψυχή μου
Ομορφιά μου, Ήλιε
Βασιλιά μου,
Ήλιε, παλιέ, καλέ μου Φίλε
Φίλε
Αφέντη
Φώς γλυκό του Κόσμου, μόνο μη μ' αφήνεις
Το Σκοτάδι διώχνεις και τη Νύχτα σβήνεις
κάψε την Ασχήμια μέσα στην Καρδιά μου
μη μ' εγκαταλείψεις, γύρνα κοντά μου
Βασιλιά του Κόσμου, που τη Μέρα ντύνεις
Βασιλιά μου Ήλιε, Φίλε κι Αφέντη
Ήλιε μου
Ήλιε μου
Μουσική: Omar Faruk Tekbilek ("Sultan of Hearts", παραδοσιακό των Σούφι)
Στίχοι: Μιλτιάδης Θαλασσινός 2008
ελεύθερη αναδημοσίευση, με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος
Δεν ξέρω τί λέει, κι έτσι έγραψα τους στίχους που ένιωθα
Ξέρω μόνο πως κάθε φορά που το ακούω κλαίω...
Ήλιε μου
Ήλιε μου
Φώς γλυκό του Κόσμου, μόνο μη μ' αφήνεις
Το Σκοτάδι διώχνεις και τη Νύχτα σβήνεις
κάψε την Ασχήμια μέσα στην Καρδιά μου
μη μ' εγκαταλείψεις, γύρνα κοντά μου
Βασιλιά του Κόσμου, που τη Μέρα ντύνεις
Βασιλιά μου Ήλιε, Φίλε κι Αφέντη
Ήλιε μου, Ήλιε μου
Εσύ, που γεννάς τη Ζωή, από του Χρόνου το Τίποτα
Εσύ, που κινείς τη Ροή, που ορίζεις τ' Ανείπωτα
Βασιλιά μου
Φλόγα Ανέσπερη, πύρινη Δικαιοσύνη, μπες στην Ψυχή μου
Ομορφιά μου, Ήλιε
Βασιλιά μου,
Ήλιε, παλιέ, καλέ μου Φίλε
Φίλε
Αφέντη
Φώς γλυκό του Κόσμου, μόνο μη μ' αφήνεις
Το Σκοτάδι διώχνεις και τη Νύχτα σβήνεις
κάψε την Ασχήμια μέσα στην Καρδιά μου
μη μ' εγκαταλείψεις, γύρνα κοντά μου
Βασιλιά του Κόσμου, που τη Μέρα ντύνεις
Βασιλιά μου Ήλιε, Φίλε κι Αφέντη
Ήλιε μου
Ήλιε μου
Μουσική: Omar Faruk Tekbilek ("Sultan of Hearts", παραδοσιακό των Σούφι)
Στίχοι: Μιλτιάδης Θαλασσινός 2008
ελεύθερη αναδημοσίευση, με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος
21 Μαρ 2008
ΝΤΟΥ ΗΤ ΛάΙΚ Δη ΓΚΡήΚΖ (ηΚΖάΚΤΛΥ)!
Βαρεθήκατε τον μπανάλ τουρισμό; Θέλετε να χτυπήσετε κόκκινο σε αδρεναλίνη, ζώντας μερικές από τις πιό συναρπαστικές και τρομακτικές εμπειρίες σε όλην τη Γη; Θέλετε να γνωρίσετε την Ελλάδα πέρα από τα κλισέ Ακρόπολις- Σουβλάκι- Μπανάκι; Θέλετε ν' ανακαλύψετε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ελλάδα;
Ελάτε μαζί μας, και ντου ιτ λάικ δη Γκρήκζ (ηκζάκτλυ!)
Αναλυτικό Πρόγραμμα Εκδρομής
Ημέρα Πρώτη: Άφιξη το πρωί στο αεροδρόμιο Ελ Βενιζέλος με πτήση των Ολυμπιακών Αερογραμμών, που είναι από μόνη της μια μοναδική εμπειρία, όχι όσον αφορά την ποιότητα εξυπηρέτησης, αλλά το πρεστίζ, μια που ως γνωστόν η ΟΑ είναι (@2008) η ακριβότερη αεροπορική εταιρία του κόσμου σε κόστος πτήσεων.
Θ' αφιερώσουμε τη σημερινή μέρα στην προσπάθεια να φτάσουμε οδικώς στο ξενοδοχείο, μέσα από γραφικά μποτιλιαρίσματα και ατέλειωτα κορναρίσματα. Άφιξη στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα, τακτοποίηση στα δωμάτια. Το βράδυ ρομαντικό δείπνο με κρύα πιάτα στο φως των κεριών, λόγω διακοπής ρεύματος (μια ευγενική προσφορά των Ελλήνων απεργών).
Ημέρα δεύτερη: Ντράιβ λάικ δε Γκρήκζ!
Σήμερα θα κάνουμε μια πρώτη γνωριμία με την καθημερινότητα του μέσου Έλληνα. Τί καλύτερο λοιπόν από ένα Ράλλυ Θανάτου στο κέντρο της Αθήνας; Σάς παρέχουμε αυτοκίνητα με χαλασμένους καταλύτες και αρρύθμιστους κινητήρες (για μάξιμουμ ηχορύπανση και δηλητηριώδη καπνογόνα εφέ), πλήρη ασφαλιστική κάλυψη (έως και για παράσυρση με εγκατάλειψη), και αυθεντικό ντόπιο Κάφελλο συνοδό.
Και το καλύτερο: Ο Μεγάλος μας Διαγωνισμός!
Μαζεύετε πόντους ως εξής:
-Για κάθε κορνάρισμα 0,1 πόιντζ
-Για κάθε πεζό που θα τρομάζετε στις διαβάσεις ουάν πόιντ (συνιστάται η παραδοσιακή ελληνική "πλάκα", δλδ να κάνετε πως σταματάτε για να τον αφήσετε να περάσει και μετά να περνάτε γκαζωτοί)
-Για κάθε χωσιά σε φανάρι / παραβίαση κόκκινου: τού πόιντζ
-Για κάθε σφήνα σε λεωφόρο: θρη πόιντζ
-Παρκάρισμα κάθετα σε πεζοδρόμιο: θρή πόιντζ την ώρα
-Παρκάρισμα μπλοκάροντας πεζόδρομο: φάιβ πόιντζ την ώρα
-Παρκάρισμα με κλείσιμο δρόμου φορ πόιντζ (μίνιμουμ ένα τέταρτο)
-Παρκάρισμα με κλείσιμο δρόμου με γραμμή λεωφορείου/τρόλλεϋ - φάιβ πόιντζ
-Για κάθε πεζό που θα πατήσετε: μείον θρή πόιντζ
-Για κάθε μηχανή που θα παρασύρετε: μείον φάιβ πόιντζ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τυχόν πρόστιμα που θα φάτε αφαιρούνται από τα πόιντζ σας (μέιον ουάν πόιντ ανά κλήση). Μην ανησυχείτε όμως, η Ελληνική Αστυνομία είναι πολύ απασχολημένη για ν' ασχολείται με σας, έχει να προσέχει τον Μητσοτάκη, τον Σημίτη, τον Βαρδινογιάννη και τον Λαμπράκη.
Ημέρα Τρίτη: Για σήμερα σάς έχουμε άλλη μια μέρα γεμάτη δράση και περιπέτεια. Το πρωί θα ξεκινήσουμε με αναρρίχηση στα Όρη των Σκουπιδιών, που δεσπόζουν σε κάθε Ελληνική πόλη. Θα γνωρίσουμε τις ομορφιές του όρους Σπουπιδιαρέου, του όρους Πλαστικοσάκουλου, του όρους Χαρτοκιβώτη, του Βρωμέρειου Όρους, και άλλων πανέμορφων σκουπιδοβουνών. Και όλα αυτά μέσα στο κέντρο της Αθήνας! Απολαύστε την εξαιρετική θέα από την κορυφή πίνοντας αυθεντικό ελληνικό φραπόγαλο (όλο και κάποια καφετέρια θα έχει ανοίξει εκεί στο μεταξύ)....
Παρέχεται ο απαραίτητος εξοπλισμός (μποτάκια, ορειβατικές αξίνες, ραπέλ, αντιασφυξιογόνες μάσκες) και όλα τα απαραίτητα εμβόλια (χολέρας, τύφου, πανούκλας κτλ).
Ημέρα τέταρτη: Σήμερα θα γνωριστούμε ακόμα καλύτερα με την καθημερινότητα των Αθηναίων Ιθαγενών και θα εκτονωθούμε με ανεπανάληπτους τρόπους. Θα ξεκινήσουμε την ημέρα μας σε ένα ΙΚΑ, όπου θα περιμένουμε στην ουρά μαζί με τους ασφαλισμένους. Θα διασκεδάσουμε αφάνταστα στα μπουλούκια μπροστά από τις πόρτες των γιατρών, κλέβοντας τη σειρά των παππούδων, και μπλέκοντας σε καυγάδες. Αν είστε τυχεροί, μπορεί να παίξετε ακόμα και κλωτσομπουνίδι (παρέχεται πλήρης ασφάλιση για τυχόν τραυματισμούς, τυχόν ανθρωποκτονίες όμως βαρύνουν τους πελάτες μας- μην ανησυχείτε, τα γερόντια στην Ελλάδα κοστίζουν πολύ φτηνά).
Για το απόγευμα έχουμε προβλέψει ακόμα ένα επικίνδυνο και συναρπαστικό παιχνίδι, που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη σας στα ύψη: Λέγεται Ανέβα -κατέβα- κλείσου στα ασανσέρ!!! Θα γνωρίσουμε την ανεπανάληπτη εμπειρία της διακοπής ρεύματος μέσα στο ασανσέρ και θα περάσουμε μερικές ώρες όρθιοι και στριμωγμένοι, ΠΟΛΎ κοντά σε αυθεντικούς/ αυθεντικές Ιθαγενείς. Παρέχονται φακοί και προφυλακτικά (όχι για χρήση, προφανώς- θα συμμετέχετε όμως έτσι σε μια ενδιαφέρουσα φαντασίωση των Ιθαγενών, κάτι που θα αυξήσει κατακόρυφα την απόλαυσή σας) .
Ημέρα πέμπτη: Για σήμερα έχουμε προβλέψει γνωριμία με τα καμμένα δάση στα περίχωρα της Ελληνικής Πρωτεύουσας. Θα δούμε τα εντυπωσιακά σεληνιακά τοπία που περιτριγυρίζουν την Αθήνα και θα παίξουμε την απίθανη Τόμπολα - Αυθαίρετο: εμεέις θα σάς μοιράσουμε περσινές φωτογραφίες του δάσους, και όποιος βρει τα πιό πολλά αυθαίρετα στο πιό μικρό χρόνο θα κερδίσει απίθανα δώρα!
Ημέρα έκτη: Για την τελευταία ημέρα της Εκδρομής μας σάς έχουμε φυλάξει τις πιό συναρπαστικές εμπειρίες!
Θα ξεκινήσουμε το πρωί μας με πορεία στο κέντρο της Αθήνας, μπλοκάροντας την κυκλοφορία. Θα φωνάξουμε, θα γράψουμε συνθήματα, θα σπάσουμε βιτρίνες, θα κάψουμε τράπεζες, θα ρίξουμε και θα φάμε ξύλο. Αν είμαστε τυχεροί, θα καταλήξουμε στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, όπου θα γνωρίσουμε από κοντά αυθεντικούς Έλληνες μπάτσους που θα μάς περιποιηθούν κατάλληλα. Παρέχονται: Κουκούλες, κράνη, σπρέυ σε διάφορα τρέντυ χρώματα, λοστοί, βόμβες μολότωφ, ρόπαλα καμουφλαρισμένα σε σημαίες, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νομική κάλυψη, ολοήμερη εμφάνιση στην Ελληνική τηλεόραση, επίσκεψη στελεχών του Σύριζα στα κρατητήρια για συμπαράσταση .
Το τελευταίο μας βράδυ, αφού θα σάς έχουμε αποφυλακίσει με εγγύηση (προσφορά του γραφείου μας και των κοννέ μας), θα διασκεδάσουμε ως το πρωί σε ελληνικό σκυλάδικο, λάικ δε Γρήκζ εκζάκτλυ. Παρέχονται γαρύφαλλα, ωτοασπίδες, σκυλοτροφή, φίμωτρα, αντιλυσσικός ορός και εμβόλιο, αντίδοτα για κάθε δηλητήριο που θα περιέχει το ποτό μπόμπα σας. Είναι απόλυτα εξασφαλισμένο ότι θα γίνετε εντελώς κουρούμπελα, εκζάκτλυ λάικ δε Γκρήκζ. Μην ανησυχείτε όμως, έχουμε φροντίσει για όλα: η εκδρομή μας τελειώνει με μια ακόμα καταπληκτική έκπληξη, που έχουμε εξασφαλίσει για σας: Αναχώρηση απ' ευθείας για το αεροδρόμιο πάνω σε φορεία- μια τρελλή κούρσα μέσα σε αυθεντικά ετοιμόρροπα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, εξάκτλυ λάικ δη Γκρήκζ, λέμε.
Είμαστε σίγουροι ότι τι Ταξίδι σας αυτό θα σάς μείνει αξέχαστο! Αν επιζήσετε, δλδ.
Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων: Κ.Κ Κωστάκη Καραμανλή και Γιωργάκη Παπανδρέου, Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας και Αμαλίας γωνία.
Ελάτε μαζί μας, και ντου ιτ λάικ δη Γκρήκζ (ηκζάκτλυ!)
Αναλυτικό Πρόγραμμα Εκδρομής
Ημέρα Πρώτη: Άφιξη το πρωί στο αεροδρόμιο Ελ Βενιζέλος με πτήση των Ολυμπιακών Αερογραμμών, που είναι από μόνη της μια μοναδική εμπειρία, όχι όσον αφορά την ποιότητα εξυπηρέτησης, αλλά το πρεστίζ, μια που ως γνωστόν η ΟΑ είναι (@2008) η ακριβότερη αεροπορική εταιρία του κόσμου σε κόστος πτήσεων.
Θ' αφιερώσουμε τη σημερινή μέρα στην προσπάθεια να φτάσουμε οδικώς στο ξενοδοχείο, μέσα από γραφικά μποτιλιαρίσματα και ατέλειωτα κορναρίσματα. Άφιξη στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα, τακτοποίηση στα δωμάτια. Το βράδυ ρομαντικό δείπνο με κρύα πιάτα στο φως των κεριών, λόγω διακοπής ρεύματος (μια ευγενική προσφορά των Ελλήνων απεργών).
Ημέρα δεύτερη: Ντράιβ λάικ δε Γκρήκζ!
Σήμερα θα κάνουμε μια πρώτη γνωριμία με την καθημερινότητα του μέσου Έλληνα. Τί καλύτερο λοιπόν από ένα Ράλλυ Θανάτου στο κέντρο της Αθήνας; Σάς παρέχουμε αυτοκίνητα με χαλασμένους καταλύτες και αρρύθμιστους κινητήρες (για μάξιμουμ ηχορύπανση και δηλητηριώδη καπνογόνα εφέ), πλήρη ασφαλιστική κάλυψη (έως και για παράσυρση με εγκατάλειψη), και αυθεντικό ντόπιο Κάφελλο συνοδό.
Και το καλύτερο: Ο Μεγάλος μας Διαγωνισμός!
Μαζεύετε πόντους ως εξής:
-Για κάθε κορνάρισμα 0,1 πόιντζ
-Για κάθε πεζό που θα τρομάζετε στις διαβάσεις ουάν πόιντ (συνιστάται η παραδοσιακή ελληνική "πλάκα", δλδ να κάνετε πως σταματάτε για να τον αφήσετε να περάσει και μετά να περνάτε γκαζωτοί)
-Για κάθε χωσιά σε φανάρι / παραβίαση κόκκινου: τού πόιντζ
-Για κάθε σφήνα σε λεωφόρο: θρη πόιντζ
-Παρκάρισμα κάθετα σε πεζοδρόμιο: θρή πόιντζ την ώρα
-Παρκάρισμα μπλοκάροντας πεζόδρομο: φάιβ πόιντζ την ώρα
-Παρκάρισμα με κλείσιμο δρόμου φορ πόιντζ (μίνιμουμ ένα τέταρτο)
-Παρκάρισμα με κλείσιμο δρόμου με γραμμή λεωφορείου/τρόλλεϋ - φάιβ πόιντζ
-Για κάθε πεζό που θα πατήσετε: μείον θρή πόιντζ
-Για κάθε μηχανή που θα παρασύρετε: μείον φάιβ πόιντζ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τυχόν πρόστιμα που θα φάτε αφαιρούνται από τα πόιντζ σας (μέιον ουάν πόιντ ανά κλήση). Μην ανησυχείτε όμως, η Ελληνική Αστυνομία είναι πολύ απασχολημένη για ν' ασχολείται με σας, έχει να προσέχει τον Μητσοτάκη, τον Σημίτη, τον Βαρδινογιάννη και τον Λαμπράκη.
Ημέρα Τρίτη: Για σήμερα σάς έχουμε άλλη μια μέρα γεμάτη δράση και περιπέτεια. Το πρωί θα ξεκινήσουμε με αναρρίχηση στα Όρη των Σκουπιδιών, που δεσπόζουν σε κάθε Ελληνική πόλη. Θα γνωρίσουμε τις ομορφιές του όρους Σπουπιδιαρέου, του όρους Πλαστικοσάκουλου, του όρους Χαρτοκιβώτη, του Βρωμέρειου Όρους, και άλλων πανέμορφων σκουπιδοβουνών. Και όλα αυτά μέσα στο κέντρο της Αθήνας! Απολαύστε την εξαιρετική θέα από την κορυφή πίνοντας αυθεντικό ελληνικό φραπόγαλο (όλο και κάποια καφετέρια θα έχει ανοίξει εκεί στο μεταξύ)....
Παρέχεται ο απαραίτητος εξοπλισμός (μποτάκια, ορειβατικές αξίνες, ραπέλ, αντιασφυξιογόνες μάσκες) και όλα τα απαραίτητα εμβόλια (χολέρας, τύφου, πανούκλας κτλ).
Ημέρα τέταρτη: Σήμερα θα γνωριστούμε ακόμα καλύτερα με την καθημερινότητα των Αθηναίων Ιθαγενών και θα εκτονωθούμε με ανεπανάληπτους τρόπους. Θα ξεκινήσουμε την ημέρα μας σε ένα ΙΚΑ, όπου θα περιμένουμε στην ουρά μαζί με τους ασφαλισμένους. Θα διασκεδάσουμε αφάνταστα στα μπουλούκια μπροστά από τις πόρτες των γιατρών, κλέβοντας τη σειρά των παππούδων, και μπλέκοντας σε καυγάδες. Αν είστε τυχεροί, μπορεί να παίξετε ακόμα και κλωτσομπουνίδι (παρέχεται πλήρης ασφάλιση για τυχόν τραυματισμούς, τυχόν ανθρωποκτονίες όμως βαρύνουν τους πελάτες μας- μην ανησυχείτε, τα γερόντια στην Ελλάδα κοστίζουν πολύ φτηνά).
Για το απόγευμα έχουμε προβλέψει ακόμα ένα επικίνδυνο και συναρπαστικό παιχνίδι, που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη σας στα ύψη: Λέγεται Ανέβα -κατέβα- κλείσου στα ασανσέρ!!! Θα γνωρίσουμε την ανεπανάληπτη εμπειρία της διακοπής ρεύματος μέσα στο ασανσέρ και θα περάσουμε μερικές ώρες όρθιοι και στριμωγμένοι, ΠΟΛΎ κοντά σε αυθεντικούς/ αυθεντικές Ιθαγενείς. Παρέχονται φακοί και προφυλακτικά (όχι για χρήση, προφανώς- θα συμμετέχετε όμως έτσι σε μια ενδιαφέρουσα φαντασίωση των Ιθαγενών, κάτι που θα αυξήσει κατακόρυφα την απόλαυσή σας) .
Ημέρα πέμπτη: Για σήμερα έχουμε προβλέψει γνωριμία με τα καμμένα δάση στα περίχωρα της Ελληνικής Πρωτεύουσας. Θα δούμε τα εντυπωσιακά σεληνιακά τοπία που περιτριγυρίζουν την Αθήνα και θα παίξουμε την απίθανη Τόμπολα - Αυθαίρετο: εμεέις θα σάς μοιράσουμε περσινές φωτογραφίες του δάσους, και όποιος βρει τα πιό πολλά αυθαίρετα στο πιό μικρό χρόνο θα κερδίσει απίθανα δώρα!
Ημέρα έκτη: Για την τελευταία ημέρα της Εκδρομής μας σάς έχουμε φυλάξει τις πιό συναρπαστικές εμπειρίες!
Θα ξεκινήσουμε το πρωί μας με πορεία στο κέντρο της Αθήνας, μπλοκάροντας την κυκλοφορία. Θα φωνάξουμε, θα γράψουμε συνθήματα, θα σπάσουμε βιτρίνες, θα κάψουμε τράπεζες, θα ρίξουμε και θα φάμε ξύλο. Αν είμαστε τυχεροί, θα καταλήξουμε στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, όπου θα γνωρίσουμε από κοντά αυθεντικούς Έλληνες μπάτσους που θα μάς περιποιηθούν κατάλληλα. Παρέχονται: Κουκούλες, κράνη, σπρέυ σε διάφορα τρέντυ χρώματα, λοστοί, βόμβες μολότωφ, ρόπαλα καμουφλαρισμένα σε σημαίες, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νομική κάλυψη, ολοήμερη εμφάνιση στην Ελληνική τηλεόραση, επίσκεψη στελεχών του Σύριζα στα κρατητήρια για συμπαράσταση .
Το τελευταίο μας βράδυ, αφού θα σάς έχουμε αποφυλακίσει με εγγύηση (προσφορά του γραφείου μας και των κοννέ μας), θα διασκεδάσουμε ως το πρωί σε ελληνικό σκυλάδικο, λάικ δε Γρήκζ εκζάκτλυ. Παρέχονται γαρύφαλλα, ωτοασπίδες, σκυλοτροφή, φίμωτρα, αντιλυσσικός ορός και εμβόλιο, αντίδοτα για κάθε δηλητήριο που θα περιέχει το ποτό μπόμπα σας. Είναι απόλυτα εξασφαλισμένο ότι θα γίνετε εντελώς κουρούμπελα, εκζάκτλυ λάικ δε Γκρήκζ. Μην ανησυχείτε όμως, έχουμε φροντίσει για όλα: η εκδρομή μας τελειώνει με μια ακόμα καταπληκτική έκπληξη, που έχουμε εξασφαλίσει για σας: Αναχώρηση απ' ευθείας για το αεροδρόμιο πάνω σε φορεία- μια τρελλή κούρσα μέσα σε αυθεντικά ετοιμόρροπα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, εξάκτλυ λάικ δη Γκρήκζ, λέμε.
Είμαστε σίγουροι ότι τι Ταξίδι σας αυτό θα σάς μείνει αξέχαστο! Αν επιζήσετε, δλδ.
Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων: Κ.Κ Κωστάκη Καραμανλή και Γιωργάκη Παπανδρέου, Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας και Αμαλίας γωνία.
19 Μαρ 2008
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΡΝΟΙ!!!
Δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου: Ο Ιερώνυμος έχει απόλυτο δίκιο. Στο θέμα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας ο ίδιος ο Χριστός υπήρξε σαφέστατος, στην Επί του Όρους Ομιλία (από το Ευαγγέλιο κατά τον Ματθαίο, κεφάλαιο 5, μετάφραση δική μου):
Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους, «ου μοιχεύσεις». Εγώ σας λέω πως όποιος δει μια γυναίκα και την ποθήσει, ήδη μέσα στην καρδιά του έχει μοιχεύσει μαζί της. Αν το δεξί σου μάτι σε σκανδαλίζει, βγάλε το και πέταξε το μακριά, σε συμφέρει να χάσεις ένα μέλος, παρά όλο σου το σώμα να ριχτεί στην καταστροφή. Κι αν σε σκανδαλίζει το δεξί σου χέρι, κόψε το και πέταξε το μακριά, σε συμφέρει να χάσεις ένα μέλος, παρά όλο σου το σώμα να ριχτεί στην καταστροφή. Ειπώθηκε πως όποιος διώξει την γυναίκα του οφείλει να της δώσει γραπτό διαζύγιο. Εγώ σας λέω ότι όποιος διώξει την γυναίκα του για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από την πορνεία, την σπρώχνει στην μοιχεία, και όποιος παντρευτεί την χωρισμένη, διαπράττει μοιχεία.
Πόσοι από εμάς πραγματικά ξέρουμε τι τέλος πάντων είπε ο Χριστός; Τώρα λοιπόν που λίγο πολύ ξέρετε τί είπε για το συγκεκριμένο θέμα, μια που η επί του όρους ομιλία είναι -λίγο πολύ- η επιτομή της διδασκαλίας Του, θα συμφωνήσετε πως δεν έχουν θέση χαλαρές στάσεις απέναντι στον χριστιανισμό, όπως «εγώ πιστεύω μεν, αλλά με τους δικούς μου όρους». Ο Χριστός ήταν σαφέστατος και κατηγορηματικότατος: όχι στα επίγεια, όχι στο κηνύγι των υλικών απολαύσεων, όχι στα σωματικά πάθη και στις καταχρήσεις, όχι στην παραμικρή παραβίαση του Νόμου, όχι στην "έκλυτη" ζωή και στον ελεύθερο έρωτα, όχι ακόμα και στο διαζύγιο, όχι στην καταναλωτική κοινωνία, όχι στο υλικό συμφέρον, όχι στην εκδίκηση, όχι και στην άμυνα ενάντια στην επιβουλή, όχι στα λιβανίσματα και τις δοξαστικές πολυλογίες, όχι στην υποκρισία, όχι στην επίδειξη θεοσέβειας και υπακοής στον Νόμο.
Και πείτε μου, καταλάβατε γιατί η επίσημη Εκκλησία αντιστέκεται τόσο σθεναρά στην χρήση μετάφρασης του Ευαγγελίου στην λατρευτική ζωή; Γιατί, σύμφωνα με την διδασκαλία του ίδιου του Χριστού, το φλύαρο και πολυτελές οικοδόμημα της επίσημης λατρείας του δήθεν χριστιανικού μας ιερατείου, καταρρέει, οι πολύωρες δοξολογίες αποκαλύπτονται διαβολικές, το Αστικό και το Ποινικό Δίκαιο καταργούνται, η ιερή στην κοινωνία μας ιδιοκτησία απαξιώνεται και γίνεται βάρος, το διαζύγιο απαγορεύεται. Ο «φιλόχρηστος ημών» στρατός και η αστυνομία διαλύονται αυτόματα και αυτοδίκαια, γιατί η ίδια τους η ύπαρξη φαίνεται καθαρά ότι αντιβαίνει κάθετα στο λόγο του Χριστού. Ξαναδιαβάστε τα σχετικά χωρία, κοιτάξτε και το πρωτότυπο αν θέλετε για να βεβαιωθείτε, και αν μπορείτε υποστηρίξτε πως δεν είναι έτσι. Πώς είπατε; Διάλυση της Εκκλησίας, της Αστυνομίας και του Στρατού, και όλα αυτά σύμφωνα με την επί του όρους ομιλία; Θα μου πείτε, μα καλά, αναρχικός ήταν ο Ιησούς;
Καθόλου. Γιατί στην διδασκαλία του πάνω απ’όλα υπάρχει πάντα και εποπτεύει τα πάντα η υπέρτατη Αρχή, που είναι ο «ουράνιος πατέρας». Πέρα από αυτό, ο Χριστός υπερασπίστηκε την επίγεια εξουσία λέγοντας «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», δηλαδή περίπου «καθένας με τις αρμοδιότητές του, ο Καίσαρας με τις Καισαρικές του και ο Θεός με τις Θεικές Του».
Ούτε έναν, ούτε έναν «χριστιανό» δεν ξέρω που να εφαρμόζει την διδασκαλία του Χριστού. Και δυστυχώς ο ίδιος ο Χριστός πάλι είπε (φυσικά μέσα από τους Ευαγγελιστές) ότι «ή είστε μαζί μου εκατό τοις εκατό, ή είστε εναντίον μου». Δεν άφησε κανένα περιθώρια για μεσοβέζικες λύσεις. Άρα όλοι μας πάμε προς τις φλόγες της Κόλασης ολοταχώς…
Συμπέρασμα;
Δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα δικά μας. Ή είμαστε χριστιανοί, ή δεν είμαστε. Εγώ προσωπικά ΔΕΝ είμαι, είμαι ΑΘΕΟΣ, και άρα δεν με αφορά το τί θα πει ο Ιερώνυμος και ο κάθε Ιερώνυμος της κάθε θρησκείας. Εσείς όμως που είστε "χριστιανοί", δεν μπορείτε να θέλετε ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΧΟΡΤΑΤΟ".
Πρέπει να πάρετε αποφάσεις: ή δέχεστε τα όσα είπε ο Χριστός (ΟΛΑ όσα είπε ο Χριστός), ή δεν είστε χριστιανοί. Και τα δυό μαζί ΔΕΝ γίνονται, λυπάμαι.
Η Ομιλία στο Βουνό - μέρος 1ο
Η Ομιλία στο Βουνό - μέρος 2ο
Η Ομιλία στο Βουνό - μέρος 3ο
Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους, «ου μοιχεύσεις». Εγώ σας λέω πως όποιος δει μια γυναίκα και την ποθήσει, ήδη μέσα στην καρδιά του έχει μοιχεύσει μαζί της. Αν το δεξί σου μάτι σε σκανδαλίζει, βγάλε το και πέταξε το μακριά, σε συμφέρει να χάσεις ένα μέλος, παρά όλο σου το σώμα να ριχτεί στην καταστροφή. Κι αν σε σκανδαλίζει το δεξί σου χέρι, κόψε το και πέταξε το μακριά, σε συμφέρει να χάσεις ένα μέλος, παρά όλο σου το σώμα να ριχτεί στην καταστροφή. Ειπώθηκε πως όποιος διώξει την γυναίκα του οφείλει να της δώσει γραπτό διαζύγιο. Εγώ σας λέω ότι όποιος διώξει την γυναίκα του για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από την πορνεία, την σπρώχνει στην μοιχεία, και όποιος παντρευτεί την χωρισμένη, διαπράττει μοιχεία.
Πόσοι από εμάς πραγματικά ξέρουμε τι τέλος πάντων είπε ο Χριστός; Τώρα λοιπόν που λίγο πολύ ξέρετε τί είπε για το συγκεκριμένο θέμα, μια που η επί του όρους ομιλία είναι -λίγο πολύ- η επιτομή της διδασκαλίας Του, θα συμφωνήσετε πως δεν έχουν θέση χαλαρές στάσεις απέναντι στον χριστιανισμό, όπως «εγώ πιστεύω μεν, αλλά με τους δικούς μου όρους». Ο Χριστός ήταν σαφέστατος και κατηγορηματικότατος: όχι στα επίγεια, όχι στο κηνύγι των υλικών απολαύσεων, όχι στα σωματικά πάθη και στις καταχρήσεις, όχι στην παραμικρή παραβίαση του Νόμου, όχι στην "έκλυτη" ζωή και στον ελεύθερο έρωτα, όχι ακόμα και στο διαζύγιο, όχι στην καταναλωτική κοινωνία, όχι στο υλικό συμφέρον, όχι στην εκδίκηση, όχι και στην άμυνα ενάντια στην επιβουλή, όχι στα λιβανίσματα και τις δοξαστικές πολυλογίες, όχι στην υποκρισία, όχι στην επίδειξη θεοσέβειας και υπακοής στον Νόμο.
Και πείτε μου, καταλάβατε γιατί η επίσημη Εκκλησία αντιστέκεται τόσο σθεναρά στην χρήση μετάφρασης του Ευαγγελίου στην λατρευτική ζωή; Γιατί, σύμφωνα με την διδασκαλία του ίδιου του Χριστού, το φλύαρο και πολυτελές οικοδόμημα της επίσημης λατρείας του δήθεν χριστιανικού μας ιερατείου, καταρρέει, οι πολύωρες δοξολογίες αποκαλύπτονται διαβολικές, το Αστικό και το Ποινικό Δίκαιο καταργούνται, η ιερή στην κοινωνία μας ιδιοκτησία απαξιώνεται και γίνεται βάρος, το διαζύγιο απαγορεύεται. Ο «φιλόχρηστος ημών» στρατός και η αστυνομία διαλύονται αυτόματα και αυτοδίκαια, γιατί η ίδια τους η ύπαρξη φαίνεται καθαρά ότι αντιβαίνει κάθετα στο λόγο του Χριστού. Ξαναδιαβάστε τα σχετικά χωρία, κοιτάξτε και το πρωτότυπο αν θέλετε για να βεβαιωθείτε, και αν μπορείτε υποστηρίξτε πως δεν είναι έτσι. Πώς είπατε; Διάλυση της Εκκλησίας, της Αστυνομίας και του Στρατού, και όλα αυτά σύμφωνα με την επί του όρους ομιλία; Θα μου πείτε, μα καλά, αναρχικός ήταν ο Ιησούς;
Καθόλου. Γιατί στην διδασκαλία του πάνω απ’όλα υπάρχει πάντα και εποπτεύει τα πάντα η υπέρτατη Αρχή, που είναι ο «ουράνιος πατέρας». Πέρα από αυτό, ο Χριστός υπερασπίστηκε την επίγεια εξουσία λέγοντας «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», δηλαδή περίπου «καθένας με τις αρμοδιότητές του, ο Καίσαρας με τις Καισαρικές του και ο Θεός με τις Θεικές Του».
Ούτε έναν, ούτε έναν «χριστιανό» δεν ξέρω που να εφαρμόζει την διδασκαλία του Χριστού. Και δυστυχώς ο ίδιος ο Χριστός πάλι είπε (φυσικά μέσα από τους Ευαγγελιστές) ότι «ή είστε μαζί μου εκατό τοις εκατό, ή είστε εναντίον μου». Δεν άφησε κανένα περιθώρια για μεσοβέζικες λύσεις. Άρα όλοι μας πάμε προς τις φλόγες της Κόλασης ολοταχώς…
Συμπέρασμα;
Δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα δικά μας. Ή είμαστε χριστιανοί, ή δεν είμαστε. Εγώ προσωπικά ΔΕΝ είμαι, είμαι ΑΘΕΟΣ, και άρα δεν με αφορά το τί θα πει ο Ιερώνυμος και ο κάθε Ιερώνυμος της κάθε θρησκείας. Εσείς όμως που είστε "χριστιανοί", δεν μπορείτε να θέλετε ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΧΟΡΤΑΤΟ".
Πρέπει να πάρετε αποφάσεις: ή δέχεστε τα όσα είπε ο Χριστός (ΟΛΑ όσα είπε ο Χριστός), ή δεν είστε χριστιανοί. Και τα δυό μαζί ΔΕΝ γίνονται, λυπάμαι.
Η Ομιλία στο Βουνό - μέρος 1ο
Η Ομιλία στο Βουνό - μέρος 2ο
Η Ομιλία στο Βουνό - μέρος 3ο
ΤΟ ΞΥΡάΦΙ ΤΟΥ όΚΚΑΜ
.
Μοιάζει με κοράκι
κρώζει σαν κοράκι
βρωμάει από μακριά, σαν κοράκι
τρώει ψοφίμια, σαν κοράκι
μα είναι λέει Περιστέρι, κι Αετός
(μμμ... έχει και απαίσια γεύση, σαν κοράκι
να θέλει λίγο αλάτι ακόμα, πιθανώς;)
κρώζει σαν κοράκι
βρωμάει από μακριά, σαν κοράκι
τρώει ψοφίμια, σαν κοράκι
μα είναι λέει Περιστέρι, κι Αετός
(μμμ... έχει και απαίσια γεύση, σαν κοράκι
να θέλει λίγο αλάτι ακόμα, πιθανώς;)
18 Μαρ 2008
ΤΟ ΠόΔΙ
Είναι παράξενη η ανθρώπινη φαντασία, αλλά ακόμα πιό παράξενη είναι η ανθρώπινη πραγματικότητα.
-Τί φέρνει πάλι το ΕΚΑΒ;
-Βαρύ τροχαίο, από Λεωφόρο Ποσειδώνος- μάλλον μηχανή. Γυναίκα, εικοσικάτι, κεντρικός ακρωτηριασμός κάτω άκρου. Έχει χάσει πολύ αίμα, να είστε σε ετοιμότητα - θα την βάλουμε αμέσως στο χειρουργείο.
Είχε χτυπήσει το κουδούνι για μέσα, την πρώτη φορά που την πρόσεξε. Δεν ήταν το πόδι της που πρόσεξε: Ήταν τα στήθια της. Φουσκωτά φουσκωτά και γυμνά, με τις σκληρές τους ρώγες να διακρίνονται καθαρά, κάτω από το λεπτό μακώ μπλουζάκι της γυμναστικής, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι με πρώιμη ανάπτυξη και τις ορμόνες να βράζουν, κι ένα εντεκάχρονο αγόρι, που ξαφνικά ένιωσε, για πρώτη φορά, άντρας.
-Δεν πιάνω πίεση. Θα κάνω αδρεναλίνη ενδοκαρδιακά, δώστε άμεσα πέντε φιάλες αίμα bolus, και να υπάρχουν άλλες δέκα standby. Το καρδιογράφημα ευτυχώς δείχνει σχετικά καλό, αν σταθεροποιηθεί μπορεί και να τη βγάλει.
Δεακαεφτά χρονών τον φιλοξένησε στο νησί που δούλευε για το καλοκαίρι, στο μικρό δωματιάκι της σοφίτας, όπου έμενε με την ξαδέρφη της. Από το πάτωμα που κοιμόταν στρωματσάδα έβλεπε το πόδι της κάτω από το σεντόνι, χυτό και στρουμπουλό και καμπυλωτό. Κι όμως, και πάλι, δεν ήταν αυτό που τον ενδιέφερε, αλλού ήταν στραμμένη η προσοχή του- στο μυστηριώδες και θαυμαστό της τρίγωνο, εκεί όπου έσμιγαν τα δυό της πόδια, στην Πύλη του Παραδείσου της… που ήταν όμως κλειστή για εκείνον. Έκανε πως κοιμόταν, όταν Εκείνη ντύνονταν για τη δουλειά, επίτηδες ξέσκεπος, για να φαίνεται κάτω από το σλιπάκι η εφηβική του στύση. Κλειστή για εκείνον, απαγορευμένη, η χώρα των Θαυμάτων της, ή μήπως όχι, τότε γιατί Εκείνη τον ρώτησε με νόημα αν την κατάλαβε που έφυγε το πρωί (απάντησε ψέμματα πως όχι, ο βλάκας), γιατί άφησε μετά μισάνοιχτη την πόρτα του μπάνιου όταν έκανε ντους, κι έλεγε «αχ τί ωραία, αχ τί ωραία», με νάζι, μα τί περιμένει, τί άβγαλτος, τί άτολμος, μα τί βλάκας, μόνο ποιήματα ξέρει να μού γράφει, τού βρήκε αλλού δωμάτιο και τον ξαπόστειλε.
-Μπαίνουμε αμέσως στο χειρουργείο. Εσύ ο καινούργιος έλα να με βοηθήσεις, κι ας κάτσει ο παλιός στα εξωτερικά ιατρεία. Πρώτη σου εφημερία ε; Είσαι πολύ γκαντέμης βρε αδερφέ μου, όλη μέρα πήξαμε στα τροχαία. Γιατί είσαι τόσο χλωμός; Δεν πιστεύω να φοβάσαι; Α, κατάλαβα, παλιομπαγάσα- δίκιο έχεις, ωραίο γκομενάκι, ναι, πολύ κρίμα- το πόδι της μάλλον θα πάει για τα σκουπίδια.
Στα γενέθλιά του, στο φοιτητικό του σπίτι, τής γνώρισε τον καλύτερό του φίλο. Έγιναν αμέσως ζευγάρι. Δεν τής το συγχώρεσε. Τής το είπε. Ούτε κι εκείνη τού το συγχώρεσε.
-Δυστυχώς πρέπει να το κόψουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να διατηρηθεί. Υπάρχει μεγάλη απώλεια οστού, τ' αγγεία έχουν καταστραφεί, και τα μαλακά μόρια είναι εντελώς συνθλιμμένα. Ενημερώστε τους συγγενείς, αν έχει έρθει κανείς. Κράτα εσύ μικρέ σταθερά από την άκρη. Μπάμπη Αρκούδε, δώσε το χοντρό πριόνι, και χαμήλωσε επιτέλους αυτά τα σκυλάδικα, μάς έχεις πάρει το κεφάλι, τρεις η ώρα το πρωί.
Είχε μόλις γυρίσει από την Αμερική. Γνώρισε κάποιον σ’ ένα πάρτυ κι έφυγαν μαζί, με τη μηχανή του. Έτρεχε μ’ εκατόν είκοσι για να την εντυπωσιάσει, όταν έπεσε πάνω τους ένα αυτοκίνητο, κάθετα. Τής συνέτριψε τον μηρό από τη ρίζα. Το ασθενοφόρο την βρήκε μέσα σε μια λίμνη από αίμα, το αίμα της, ετοιμοθάνατη, και με το πόδι της να κρέμεται από μία κλωστή. Ήταν θαύμα που έφτασε στο εφημερεύον νοσοκομείο ζωντανή.
-Μα τί έπαθε αυτός; Λιποθύμησε; Κίνηση! Κίνηση!!! Νοσοκόμοοοος!!! Ξαπλώστε τον σ’ένα φορείο με τα πόδια ψηλά. Το μόνο που μάς έλειπε ήταν ν’ ασχολούμαστε μ’ αυτόν τον μαλάκα. Ένα πόδι τού έδωσα να κρατήσει κι έκλασε μέντες, μόλις το έκοψα και τού έμεινε στο χέρι, έφυγαν μαζί στο πάτωμα. Και θέλει να γίνει και χειρουργός, ο χέστης. Ή μήπως έφταιγαν τα σκυλάδικα, κι εγώ ζαλίστηκα, ρε Μπάμπη σού το ξανάπα, χαμήλωσε. Γαμώντας πήγε πάλι σήμερα, τον παλιογκαντέμη τον νέο, τί ώρα πήγε, τέσσερις, κι ως τις οκτώ που τελειώνει η εφημερία, ποιος ξέρει τί άλλο θα μάς φέρει το κωλο-ΕΚΑΒ…
Το πόδι κάηκε στον αποτεφρωτήρα μαζί με τ’ άλλα νοσοκομειακά απόβλητα. Εκείνη δεν ήξερε ότι εκείνος ήταν παρών στο χειρουργείο της. Όταν βγήκε από την εντατική, τού απαγόρεψε να πάει να τη δει στον θάλαμο, δεν το άντεχε. Την παράκουσε και πήγε.
Ήταν Όμορφη, όπως πάντα. Δεν τον μάλωσε που δε σεβάστηκε την επιθυμία της.
Και – τί παράξενο- ήταν Εκείνη που τού έδωσε κουράγιο.
Αγαπιούνται ακόμα.
17-18 Μαρτίου 2008
Photo by Ericbb @ deviantart.com
-Τί φέρνει πάλι το ΕΚΑΒ;
-Βαρύ τροχαίο, από Λεωφόρο Ποσειδώνος- μάλλον μηχανή. Γυναίκα, εικοσικάτι, κεντρικός ακρωτηριασμός κάτω άκρου. Έχει χάσει πολύ αίμα, να είστε σε ετοιμότητα - θα την βάλουμε αμέσως στο χειρουργείο.
Είχε χτυπήσει το κουδούνι για μέσα, την πρώτη φορά που την πρόσεξε. Δεν ήταν το πόδι της που πρόσεξε: Ήταν τα στήθια της. Φουσκωτά φουσκωτά και γυμνά, με τις σκληρές τους ρώγες να διακρίνονται καθαρά, κάτω από το λεπτό μακώ μπλουζάκι της γυμναστικής, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι με πρώιμη ανάπτυξη και τις ορμόνες να βράζουν, κι ένα εντεκάχρονο αγόρι, που ξαφνικά ένιωσε, για πρώτη φορά, άντρας.
-Δεν πιάνω πίεση. Θα κάνω αδρεναλίνη ενδοκαρδιακά, δώστε άμεσα πέντε φιάλες αίμα bolus, και να υπάρχουν άλλες δέκα standby. Το καρδιογράφημα ευτυχώς δείχνει σχετικά καλό, αν σταθεροποιηθεί μπορεί και να τη βγάλει.
Δεακαεφτά χρονών τον φιλοξένησε στο νησί που δούλευε για το καλοκαίρι, στο μικρό δωματιάκι της σοφίτας, όπου έμενε με την ξαδέρφη της. Από το πάτωμα που κοιμόταν στρωματσάδα έβλεπε το πόδι της κάτω από το σεντόνι, χυτό και στρουμπουλό και καμπυλωτό. Κι όμως, και πάλι, δεν ήταν αυτό που τον ενδιέφερε, αλλού ήταν στραμμένη η προσοχή του- στο μυστηριώδες και θαυμαστό της τρίγωνο, εκεί όπου έσμιγαν τα δυό της πόδια, στην Πύλη του Παραδείσου της… που ήταν όμως κλειστή για εκείνον. Έκανε πως κοιμόταν, όταν Εκείνη ντύνονταν για τη δουλειά, επίτηδες ξέσκεπος, για να φαίνεται κάτω από το σλιπάκι η εφηβική του στύση. Κλειστή για εκείνον, απαγορευμένη, η χώρα των Θαυμάτων της, ή μήπως όχι, τότε γιατί Εκείνη τον ρώτησε με νόημα αν την κατάλαβε που έφυγε το πρωί (απάντησε ψέμματα πως όχι, ο βλάκας), γιατί άφησε μετά μισάνοιχτη την πόρτα του μπάνιου όταν έκανε ντους, κι έλεγε «αχ τί ωραία, αχ τί ωραία», με νάζι, μα τί περιμένει, τί άβγαλτος, τί άτολμος, μα τί βλάκας, μόνο ποιήματα ξέρει να μού γράφει, τού βρήκε αλλού δωμάτιο και τον ξαπόστειλε.
-Μπαίνουμε αμέσως στο χειρουργείο. Εσύ ο καινούργιος έλα να με βοηθήσεις, κι ας κάτσει ο παλιός στα εξωτερικά ιατρεία. Πρώτη σου εφημερία ε; Είσαι πολύ γκαντέμης βρε αδερφέ μου, όλη μέρα πήξαμε στα τροχαία. Γιατί είσαι τόσο χλωμός; Δεν πιστεύω να φοβάσαι; Α, κατάλαβα, παλιομπαγάσα- δίκιο έχεις, ωραίο γκομενάκι, ναι, πολύ κρίμα- το πόδι της μάλλον θα πάει για τα σκουπίδια.
Στα γενέθλιά του, στο φοιτητικό του σπίτι, τής γνώρισε τον καλύτερό του φίλο. Έγιναν αμέσως ζευγάρι. Δεν τής το συγχώρεσε. Τής το είπε. Ούτε κι εκείνη τού το συγχώρεσε.
-Δυστυχώς πρέπει να το κόψουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να διατηρηθεί. Υπάρχει μεγάλη απώλεια οστού, τ' αγγεία έχουν καταστραφεί, και τα μαλακά μόρια είναι εντελώς συνθλιμμένα. Ενημερώστε τους συγγενείς, αν έχει έρθει κανείς. Κράτα εσύ μικρέ σταθερά από την άκρη. Μπάμπη Αρκούδε, δώσε το χοντρό πριόνι, και χαμήλωσε επιτέλους αυτά τα σκυλάδικα, μάς έχεις πάρει το κεφάλι, τρεις η ώρα το πρωί.
Είχε μόλις γυρίσει από την Αμερική. Γνώρισε κάποιον σ’ ένα πάρτυ κι έφυγαν μαζί, με τη μηχανή του. Έτρεχε μ’ εκατόν είκοσι για να την εντυπωσιάσει, όταν έπεσε πάνω τους ένα αυτοκίνητο, κάθετα. Τής συνέτριψε τον μηρό από τη ρίζα. Το ασθενοφόρο την βρήκε μέσα σε μια λίμνη από αίμα, το αίμα της, ετοιμοθάνατη, και με το πόδι της να κρέμεται από μία κλωστή. Ήταν θαύμα που έφτασε στο εφημερεύον νοσοκομείο ζωντανή.
-Μα τί έπαθε αυτός; Λιποθύμησε; Κίνηση! Κίνηση!!! Νοσοκόμοοοος!!! Ξαπλώστε τον σ’ένα φορείο με τα πόδια ψηλά. Το μόνο που μάς έλειπε ήταν ν’ ασχολούμαστε μ’ αυτόν τον μαλάκα. Ένα πόδι τού έδωσα να κρατήσει κι έκλασε μέντες, μόλις το έκοψα και τού έμεινε στο χέρι, έφυγαν μαζί στο πάτωμα. Και θέλει να γίνει και χειρουργός, ο χέστης. Ή μήπως έφταιγαν τα σκυλάδικα, κι εγώ ζαλίστηκα, ρε Μπάμπη σού το ξανάπα, χαμήλωσε. Γαμώντας πήγε πάλι σήμερα, τον παλιογκαντέμη τον νέο, τί ώρα πήγε, τέσσερις, κι ως τις οκτώ που τελειώνει η εφημερία, ποιος ξέρει τί άλλο θα μάς φέρει το κωλο-ΕΚΑΒ…
Το πόδι κάηκε στον αποτεφρωτήρα μαζί με τ’ άλλα νοσοκομειακά απόβλητα. Εκείνη δεν ήξερε ότι εκείνος ήταν παρών στο χειρουργείο της. Όταν βγήκε από την εντατική, τού απαγόρεψε να πάει να τη δει στον θάλαμο, δεν το άντεχε. Την παράκουσε και πήγε.
Ήταν Όμορφη, όπως πάντα. Δεν τον μάλωσε που δε σεβάστηκε την επιθυμία της.
Και – τί παράξενο- ήταν Εκείνη που τού έδωσε κουράγιο.
Αγαπιούνται ακόμα.
17-18 Μαρτίου 2008
Photo by Ericbb @ deviantart.com
17 Μαρ 2008
ΕΡΩΤΙΚό
Έζησα, άραγε, πριν σ'αγαπήσω;
Μέσα στο στήθος μου ανάσαινε ποιός;
Ποιός περιέφερε τα βήματά μου, σε ποιούς δρόμους;
Ποιός υπέφερε τη μοναξιά μου, με ποιούς τρόμους;
Έζησα, άραγε, πριν σ'αγαπήσω;
Και αν σε χάσω, σε ποιόν ξένο θα ξεφτίσω;
Φθινόπωρο 2004
Photo: Love_in_their_Eyes by Photodude8402 @ deviantart.com
ΠΟΛΥΤίΜΗ
.
Να τιμάς τη ζωή, είναι τόσο φθαρτή
να τιμάς τη ζωή, είναι τόσο εύθραυστη, τόσο ευάλωτη
να ζεις τη στιγμή
να τολμάς ν' αγαπάς
17-3-2008
Να τιμάς τη ζωή, είναι τόσο φθαρτή
να τιμάς τη ζωή, είναι τόσο εύθραυστη, τόσο ευάλωτη
να ζεις τη στιγμή
να τολμάς ν' αγαπάς
17-3-2008
16 Μαρ 2008
ΚΑΙ ΧάΝΕΙ ΚΑΝΕίΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡό ΌΤΑΝ ΣΥΓΧΩΡΕί - ΜΕΓάΛΑ ΛόΓΙΑ, ΘΑ ΠΕίΤΕ, ΑΛΛά, Τί άΛΛΟ ΜάΣ ΈΜΕΙΝΕ;
Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.
έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι;
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από σένα...
"Ερωτικό"
O Τάσος Λειβαδίτης απαγγέλει Τάσο Λειβαδίτη
παίζει κιθάρα ο Δημήτρης Φάμπας
...Ή, αν στάθηκα μεγαλόψυχος, είναι γιατί βιαζόμουν
- και χάνει κανείς λιγότερο καιρό όταν συγχωρεί...
"Υπερβολές"
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη απαγγέλει Τάσο Λειβαδίτη
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες, και δε θα 'χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό.
"Ο αδελφός Ιησούς"
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη απαγγέλει Τάσο Λειβαδίτη
Οδός Πανός, τεύχος 140
στα περίπτερα (10 ευρώ) και στα βιβλιοπωλεία (8 ευρώ στην Πρωτοπορία)
παίζει κιθάρα ο Δημήτρης Φάμπας
...Ή, αν στάθηκα μεγαλόψυχος, είναι γιατί βιαζόμουν
- και χάνει κανείς λιγότερο καιρό όταν συγχωρεί...
"Υπερβολές"
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη απαγγέλει Τάσο Λειβαδίτη
Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου 'δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. «Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία». Έσκυψα τότε το κεφάλι, κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες, και δε θα 'χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό.
"Ο αδελφός Ιησούς"
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη απαγγέλει Τάσο Λειβαδίτη
Οδός Πανός, τεύχος 140
στα περίπτερα (10 ευρώ) και στα βιβλιοπωλεία (8 ευρώ στην Πρωτοπορία)
15 Μαρ 2008
ΠΑΤΙΝΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΠΛΑΤΙΝΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
.
πατίνα του Χρόνου
πλατίνα του Χρόνου
πατίνα του Χρόνου
πλατίνα του Χρόνου
Ψάχνοντας για ηλικιωμένους με πλατινένια μαλλιά, βρήκα το παρακάτω κείμενο, και το αντιγράφω (με την άδεια της Princess)
Καποιοι μεγαλώνουν μαζι με μας. Καποιοι μεγαλώνουν και γίνονται "γέροι" και "γριές". Κάποιοι μεγαλώνουν, και -όπως και μεις ακριβώς- δε θέλουν να το παραδεχτούν. Κάποιοι μεγαλώνουν, μέσα τους όμως αισθάνονται ακόμα νέοι και δυνατοί, ακόμα κι αν το σώμα η το μυαλό τους συχνά πυκνά τους προδίδει. Και δεν καταλαβαίνουν γιατί θα πρέπει ξαφνικά, μεγάλοι άνθρωποι, να δίνουν λογαριασμό σαν σχολιαρόπαιδα για το που πάνε και τι ώρα θα γυρίσουν.
Και μεις γκρινιάζουμε. Γιατί δεν προσέχουν, γιατί μας κάνουν κι ανησυχούμε. Γιατί δεν προσέχουν. Γιατί μας κάνουν να χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Γιατί και μεις μεγαλώνουμε και δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Γιατί δε θέλουμε να σκεφτούμε ότι κάποτε θα μεγαλώσουν τόσο πολύ που θα μας χρειάζονται συνεχώς δίπλα τους. Γιατί τρέμουμε στην ιδέα ότι θα τους χάσουμε, αλλά δε θέλουμε να σκεφτούμε ότι γρήγορα θα έρθει η σειρά μας να τους φροντίσουμε όπως μας φρόντιζαν κάποτε εκείνοι. Γιατί "ο γέρος πάλι άρρωστος είναι", αλλά η ιδέα και μόνο οτι θα χάσεις τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε σε σκοτώνει. 'Ισως γιαυτό συνήθως σκεφτόμαστε χωριστά τον πόνο της επερχόμενης απώλειας, και την ταλαιπωρία της φροντίδας.
Κάποιοι μεγαλώνουν και μας χρειάζονται, όσο και αν δε θέλουν να το παραδεχτούν, όσο κι αν λένε ότι εμείς τους χρειαζόμαστε... Και, τελικά δεν έχουν άδικο... τους χρειαζόμαστε για να νιώθουμε ότι εμείς είμαστε ακόμα νέοι, έτσι δεν είναι; Γιατί όταν πάψεις να είσαι το παιδί κάποιου πρέπει να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι μεγάλωσες και σύ...
Αύριο θα πάω να αγοράσω ένα simply κινητό και θα σε μάθω να το χρησιμοποιείς.... Σήμερα πήρα μια γεύση του πως θα είναι αν σε χάσω... κι αν και ξέρω οτι δε θα μπορέσω να το εμποδίσω, τουλάχιστον θέλω να ξέρω ότι θα μπορέσω να είμαι οσο το δυνατον πιο γρήγορα κοντά σου όταν με χρειαστείς...
Για όλους τους "γέρους" και τις "γριές" αυτού του κόσμου.. Ακόμα κι αν γκρινιάζω ότι με ταλαιπωρείτε..
Και μεις γκρινιάζουμε. Γιατί δεν προσέχουν, γιατί μας κάνουν κι ανησυχούμε. Γιατί δεν προσέχουν. Γιατί μας κάνουν να χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Γιατί και μεις μεγαλώνουμε και δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Γιατί δε θέλουμε να σκεφτούμε ότι κάποτε θα μεγαλώσουν τόσο πολύ που θα μας χρειάζονται συνεχώς δίπλα τους. Γιατί τρέμουμε στην ιδέα ότι θα τους χάσουμε, αλλά δε θέλουμε να σκεφτούμε ότι γρήγορα θα έρθει η σειρά μας να τους φροντίσουμε όπως μας φρόντιζαν κάποτε εκείνοι. Γιατί "ο γέρος πάλι άρρωστος είναι", αλλά η ιδέα και μόνο οτι θα χάσεις τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε σε σκοτώνει. 'Ισως γιαυτό συνήθως σκεφτόμαστε χωριστά τον πόνο της επερχόμενης απώλειας, και την ταλαιπωρία της φροντίδας.
Κάποιοι μεγαλώνουν και μας χρειάζονται, όσο και αν δε θέλουν να το παραδεχτούν, όσο κι αν λένε ότι εμείς τους χρειαζόμαστε... Και, τελικά δεν έχουν άδικο... τους χρειαζόμαστε για να νιώθουμε ότι εμείς είμαστε ακόμα νέοι, έτσι δεν είναι; Γιατί όταν πάψεις να είσαι το παιδί κάποιου πρέπει να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι μεγάλωσες και σύ...
Αύριο θα πάω να αγοράσω ένα simply κινητό και θα σε μάθω να το χρησιμοποιείς.... Σήμερα πήρα μια γεύση του πως θα είναι αν σε χάσω... κι αν και ξέρω οτι δε θα μπορέσω να το εμποδίσω, τουλάχιστον θέλω να ξέρω ότι θα μπορέσω να είμαι οσο το δυνατον πιο γρήγορα κοντά σου όταν με χρειαστείς...
Για όλους τους "γέρους" και τις "γριές" αυτού του κόσμου.. Ακόμα κι αν γκρινιάζω ότι με ταλαιπωρείτε..
.
Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΣΑΒά ΤΟ 1922 ΚΑΙ ΤΟ 1981
.
The Queen of Sheba
Mark Gertler, 1922
.
Subscribe Free for future posts Add this player to my Page
Sheba
Mike Oldfield - Maggie Reilly live at Montreux, 1981
The Queen of Sheba
Mark Gertler, 1922
.
Subscribe Free for future posts Add this player to my Page
Sheba
Mike Oldfield - Maggie Reilly live at Montreux, 1981
14 Μαρ 2008
ΤΡΈΜΟΥΝ ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΌ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΟΥΔΟΎ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΉ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎ ΣΚΗΝΙΚΟΎ ΥΠΈΡ ΤΟΥ ΠΑΣΌΚ...
... Μετά τον σημερινό Απροσδόκητο θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ (και του Γιωργάκη προσωπικά):
.
Κατάφερε να γεμίσει το Στάδιο τάε κβόν ντό!
ΤΡΈΜΟΥΝ ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΌ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΟΥΔΟΎ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΉ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎ ΣΚΗΝΙΚΟΎ ΥΠΈΡ ΤΟΥ ΠΑΣΌΚ...
... Μετά τον σημερινό Απροσδόκητο θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ (και του Γιωργάκη προσωπικά):
.
Κατάφερε να γεμίσει το Στάδιο τάε κβόν ντό!
13 Μαρ 2008
ΟΙΟΝΕί ΟΙΩΝΟί
.
Στη χτεσινή μου βόλτα στο βουνό, συνάντησα κατά σειρά, στην αρχή της ανηφόρας, μόλις βγήκα από την πόλη:
-Ένα τεράστιο σκουλήκι στη μέση του δρόμου (τόοοοοοοοοοσο μακρύ, με το συμπάθειο)
-Ένα νεκρό σκυλάκι στην άκρη του δρόμου, σε αποσύνθεση
-Άλλο ένα τεράστιο σκουλήκι στη μέση του δρόμου, μισοπάτημένο αυτό, κι όμως σέρνονταν (μεγάλη ανακάλυψη "παιδιού" της πόλης: τα σκουλήκια ματώνουν)
Τί κάνει ο κάθε Τειρεσίας και ο κάθε Λεφάκης σε αυτήν την περίπτωση; Υπακούει στους Οιωνούς και κάνει μεταβολή- είναι βέβαιος ότι λίγο παρακάτω τον περιμένει σίγουρος θάνατος, το λιγότερο στη σούβλα (με πατάτες).
Τί κάνει ο λογικός άνθρωπος; Σκέφτεται ότι:
-Α, το βράδυ έβρεξε αρκετά, και βγήκαν βόλτα τα σκουλήκια.
-Α, το καημένο το σκυλάκι- τί θα γίνει επιτέλους σ' αυτήν την χώρα με τα αδέσποτα; Και με τους απρόσεκτους οδηγούς;
-Για δες, το σκουλήκι ακόμα και μισολιωμένο αγωνίζεται να επιβιώσει...
Συνεχίζει κανονικά το δρόμο του, αγνοώντας τις σαχλαμάρες του κάθε Τειρεσία και του κάθε Λεφάκη, και κερδίζει:
-Ένα τεράστιο σκουλήκι στη μέση του δρόμου (τόοοοοοοοοοσο μακρύ, με το συμπάθειο)
-Ένα νεκρό σκυλάκι στην άκρη του δρόμου, σε αποσύνθεση
-Άλλο ένα τεράστιο σκουλήκι στη μέση του δρόμου, μισοπάτημένο αυτό, κι όμως σέρνονταν (μεγάλη ανακάλυψη "παιδιού" της πόλης: τα σκουλήκια ματώνουν)
Τί κάνει ο κάθε Τειρεσίας και ο κάθε Λεφάκης σε αυτήν την περίπτωση; Υπακούει στους Οιωνούς και κάνει μεταβολή- είναι βέβαιος ότι λίγο παρακάτω τον περιμένει σίγουρος θάνατος, το λιγότερο στη σούβλα (με πατάτες).
Τί κάνει ο λογικός άνθρωπος; Σκέφτεται ότι:
-Α, το βράδυ έβρεξε αρκετά, και βγήκαν βόλτα τα σκουλήκια.
-Α, το καημένο το σκυλάκι- τί θα γίνει επιτέλους σ' αυτήν την χώρα με τα αδέσποτα; Και με τους απρόσεκτους οδηγούς;
-Για δες, το σκουλήκι ακόμα και μισολιωμένο αγωνίζεται να επιβιώσει...
Συνεχίζει κανονικά το δρόμο του, αγνοώντας τις σαχλαμάρες του κάθε Τειρεσία και του κάθε Λεφάκη, και κερδίζει:
Την ανθισμένη κι ευωδιαστή αμυγδαλιά...
...το χωράφι με τις ανθισμένες ροδακινιές (και το μεθυστικό βουητό των μελισσών)...
...το κρινάκι του βουνού (καλά μη βαράτε, πείτε μου εσείς τί είναι)...
...τα μικρά μπλε λουλουδάκια - ποντικοαυτάκια (μυοσωτίς, μη με λησμόνει)...
...το όμορφο και περήφανο άλογο.
ΥΓ: Τα όσα είπα και εννόησα ισχύουν όμως και αντίστροφα. Οι καλοί οιωνοί (και τα προαισθήματα) δεν φέρνουν καλά αποτελέσματα, όταν δεν βασίζονται στη Λογική.
ΥΓ 2: Πήγα και σήμερα! (και είδα τον πρώτο μου τρυποκάρυδο live- ολόιδιος ο Γούντυ!)
Καλό απόγευμα!
ΥΓ 2: Πήγα και σήμερα! (και είδα τον πρώτο μου τρυποκάρυδο live- ολόιδιος ο Γούντυ!)
Καλό απόγευμα!
ΚΑΘΑΡΣΙΣ
.
Ένιωσα ξαφνικά πως μόνο η Θάλασσα μπορούσε να με σώσει.
Να με καθάρει, να με λυτρώσει.
Επέστρεψα κοντά της.
Γυμνώθηκα, κι ετοιμάστηκα να βουτήξω...
@>---------<@
'
@>-----<@
.
@>---<@
.
@>-<@
.
...ήταν βρώμικη...
Video clip music: "West, Across The Sea" by Vangelis ("Oceanic", 1996)
.
.
12 Μαρ 2008
ΠΡΟΣΟΧΗ- ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΞΙΣΤΙΚΟ ΠΟΣΤ: ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΌΜΟΡΦΕΣ ΓΥΝΑΊΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ (ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΓΕΝΙΚΆ);
Μακρινό παρελθόν μοιάζει πιά η χαλεπή εποχή της όμορφης γυναίκας/αντικειμένου προς πώληση. Βρισκόμαστε πανηγυρικά στην εποχή του θριάμβου του κακομοίρη. Αν εξαιρέσουμε την τρισάθλιας αισθητικής εκπομπή του Ακατανόμαστου Κομιστή, προσέξατε ότι η ελληνική τηλεόραση, με Δούρειο Ίππο τη διαφήμιση, έχει γεμίσει από καρακάξες γυναίκες και από μαντράχαλους, και μάλιστα κακομοίρηδες μαντράχαλους; Από τα οργασμικά γιαούρτια μέχρι τα δάνεια, περνώντας από τα κινητά και τα 118ΧΧ, οι φάτσες που μας βομβαρδίζουν είναι όλες αρσενικές (ή περίπου).
Από πού να ξεκινήσω; Ποιόν να πρωτοαναφέρω; Τον κακομοίρη "Έλληνα κροίσο ιδιοκτήτη νησιού"; Τον ηδυπαθή και τσακιστό κακομοίρη νεαρό του Γερμανού με τα έξαλλα Bluetooth; Τον καραφλό διαχειριστή της Alphabank "όλα σε ένα νοικοκυρεμένα"; Τον μουρλοκακομοίρη σαxλαμάρα της Wind (που μάλλον μιμείται τον παλιό Βουτσά, στο πολύ πιό χαζό, και παρουσιάζει και τηλεπαιχνίδι, ο μπαγάσας); Τον μπούλη κακομοίρη γιό που κάνει σκηνή ζηλοτυπίας στην μάνα του Αλιφέρη; Το ντουέτο των καναπεδοκακομοίρηδων του Πάρα Πέντε; ΤΟυς κακομοίρηδες των ειδήσεων και των μεσημεριανάδικων, Αυτιά, Παπαδάκη, Κουίκ, Καμπουράκη Ρακιντζή κλπ κλπ κλπ και δεν συμμαζεύεται; Τον "δεν το πιστεύω" Αρχικακομοίρη Γρηγόρη Αρναούτογλου, τον Κουασιμόδο κακομοίρη Μίλτο Μακρίδη, με την εκνευριστική φωνή και τους διάσημους γονείς, τον αγκαλίτσα κακομοίρη Φερεντίνο που όλο τρίβει τα χέρια του σαν συχαμένη μύγα, τον συμπαθή κακομοίρη μουσάτο του ΟΤΕ "θα πας και με τα πόδια", τον "όμορφο" κακομοίρη της Μαρίας της Άσχημης, τους αξύριστους/ κακομούτσουνους/ κοιλαράδες/ γεροντογκόμενους κακομοίρηδες των ελληνικών σειρών των ιδιωτικών, για να μην αναφέρω τις ατέλειωτες επαναλήψεις των υστερικών κακομοίρηδων Μπέζου και Ρώμα...
Έλεος, κύριοι διαφημιστές, κύριοι αφέντες των μήντια! Φτάνει πιά με τους κακομοίρηδες (γέροντο)μπάκουρους!
Θέλουμε (ημί)γυμνές θεογκόμενες ΤΩΡΑ!
Σ;-)
Από πού να ξεκινήσω; Ποιόν να πρωτοαναφέρω; Τον κακομοίρη "Έλληνα κροίσο ιδιοκτήτη νησιού"; Τον ηδυπαθή και τσακιστό κακομοίρη νεαρό του Γερμανού με τα έξαλλα Bluetooth; Τον καραφλό διαχειριστή της Alphabank "όλα σε ένα νοικοκυρεμένα"; Τον μουρλοκακομοίρη σαxλαμάρα της Wind (που μάλλον μιμείται τον παλιό Βουτσά, στο πολύ πιό χαζό, και παρουσιάζει και τηλεπαιχνίδι, ο μπαγάσας); Τον μπούλη κακομοίρη γιό που κάνει σκηνή ζηλοτυπίας στην μάνα του Αλιφέρη; Το ντουέτο των καναπεδοκακομοίρηδων του Πάρα Πέντε; ΤΟυς κακομοίρηδες των ειδήσεων και των μεσημεριανάδικων, Αυτιά, Παπαδάκη, Κουίκ, Καμπουράκη Ρακιντζή κλπ κλπ κλπ και δεν συμμαζεύεται; Τον "δεν το πιστεύω" Αρχικακομοίρη Γρηγόρη Αρναούτογλου, τον Κουασιμόδο κακομοίρη Μίλτο Μακρίδη, με την εκνευριστική φωνή και τους διάσημους γονείς, τον αγκαλίτσα κακομοίρη Φερεντίνο που όλο τρίβει τα χέρια του σαν συχαμένη μύγα, τον συμπαθή κακομοίρη μουσάτο του ΟΤΕ "θα πας και με τα πόδια", τον "όμορφο" κακομοίρη της Μαρίας της Άσχημης, τους αξύριστους/ κακομούτσουνους/ κοιλαράδες/ γεροντογκόμενους κακομοίρηδες των ελληνικών σειρών των ιδιωτικών, για να μην αναφέρω τις ατέλειωτες επαναλήψεις των υστερικών κακομοίρηδων Μπέζου και Ρώμα...
Έλεος, κύριοι διαφημιστές, κύριοι αφέντες των μήντια! Φτάνει πιά με τους κακομοίρηδες (γέροντο)μπάκουρους!
Θέλουμε (ημί)γυμνές θεογκόμενες ΤΩΡΑ!
Σ;-)
11 Μαρ 2008
ΟΙ ΚΑΤΟΥΡΗΜΕΝΕΣ ΠΟΔΙΕΣ - ΟΙ ΦΤΩΧΟΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΟΜΗΡΟΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝΕΝΩΝ: ΦΤΩΧΟΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΕ, ΑΝΑΛΑΒΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ- ΠΕΣ "ΦΤΑΊΩ"!!!
Το πρόβλημα δεν είναι οι Διαπλεκόμενοι. Αυτοί δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους ΦΤΩΧΟ-ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ. Αν σταματούσαν να υπάρχουν οι φτωχο-διαπλεκόμενοι, οι μεγαλοκαρχαρίες της διαπλοκής θα εξαφανίζονταν αυτοστιγμεί, σαν βρωμερές αναθυμιάσεις, που τις παίρνει το ανοιξιάτικο αεράκι.
ΦΤΩΧΟΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΚΥΡΙΕ 84%, που ψήφισες ΝΔ+ΠΑΣΟΚ+ΛΑΟΣ το Σεπτέμβρη. [[[ Καλά, εσύ είσαι εξαίρεση, αγνός ιδεολόγος- αν είσαι όντως αγνός ιδεολόγος και ψήφισες ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή ΛΑΟΣ τότε λυπάμαι, στο χωριό μου το λένε αλλιώς. ]]]
ΕΣΥ που διορίστηκες χαριστικά και θα το ξεπληρώνεις μια ζωή, φιλώντας κατουρημένες ποδιές.
ΕΣΥ που ευελπιστείς να διοριστείς, είσαι "προσωρινά" σε μια θέση συμβασιούχου, και για να φτάσεις στο Ελντοράντο της μονιμότητας (αν φτάσεις ποτέ) θα φιλάς μια ζωή κατουρημένες ποδιές.
ΕΣΥ που ευεργετήθηκες από τα ψίχουλα που έπεσαν από το τραπέζι της Διαπλοκής, και λιγουρεύεσαι να τσακώσεις μερικά ακόμη, και για τον λόγο αυτό θεωρείς απολύτως φυσικό να φιλάς μια ζωή κατουρημένες ποδιές, ακόμα και χεσμένες, το ίδιο σου κάνει (αν κάνεις την αρχή, μετά τίποτα δεν σού φαίνεται ακραίο).
ΕΣΥ που περιμένεις από την εκλογική νίκη του Κόμματός σου την αποκατάσταση των παιδιών σου, και "για χάρη τους" είσαι έτοιμος να κάνεις σχεδόν τα πάντα για να γίνει το Κόμμα ή το Κίνημα Κυβέρνηση (και στο μεταξύ φιλάς με ελπίδα όποια κατουρημένη ποδιά βρεις μπροστά σου)
ΕΣΥ που βασίζεσαι στους κομματικούς σου πατρώνες για να καλύπτεις τις μικρο-παρανομίες σου, από το σβήσιμο μιας κλήσης για παρκάρισμα έως τα υπεράριθμα τραπεζάκια της φραπεδερίας σου και τους ανασφάλιστους εργάτες στην οικοδομή σου, τόσες παρανομίες, επί τόσον καιρό, ίσον τόοοοοοοοσες κατουρημένες ποδιές, έχεις χάσει πιά το μέτρημα...
ΕΣΥ που πήρες την ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΑ προαγωγή πατώντας πάνω στους πιό Άξιους, χάρη στις διασυνδέσεις σου, βλέπεις εκείνοι δεν φιλούσαν τις κατουρημένες ποδιές με αρκετή χάρη.
ΕΣΥ που πήρες ποαράτυπα ή/και καταχρηστικά τις επιδοτήσεις/επιχορηγήσεις/κρατικές προμήθειες/ εργολαβίες/κλπ κλπ, εσύ που τις πήρες νόμιμα αλλά έσκασες πρόθυμα τη μίζα που σού ζήτησαν, εσύ που δεν τις πήρες ακόμα αλλά περιμένεις να τις πάρεις... έχεις ακόμα κατουρημένες ποδιές να φιλήσεις...
ΠΏΣ ΘΑ ΞΕΜΠΛΕΞΕΙΣ;
Πρώτο βήμα, είναι Ν' ΑΝΑΛΑΒΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΏΝ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΣ.
ΕΚΕΙΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ.
ΑΝΑΛΑΒΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΟΥ. ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΕΙΣ.
ΜΗ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΑΙ... ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ
ΜΗ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ!!!!!
..."Υπήρχε κάτι θαυμάσιο στο άρθρο σου: η άρνηση του συμβιβασμού. Μια ποιότητα που τώρα χάνουμε, η ικανότητα να διακρίνει κανείς ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Δεν ξέρουμε πιά τί σημαίνει να νιώθεις ένοχος. Οι κομμουνιστές βρήκαν την δικαιολογία: τους εξαπάτησε ο Στάλιν. Ο δολοφόνος δικαιολογείται λέγοντας ότι η μητέρα του δεν τον αγαπούσε και ήταν καταπιεσμένος. Και ξαφνικά, εσύ λες: 'Δεν υπάρχει δικαιολογία. Κανένας δεν ήταν πιό αθώος από τον Οιδίποδα, μέσα στην ψυχή και στη συνείδησή του. Κι όμως, τιμώρησε ο ίδιος τον εαυτό του όταν είδε τί είχε κάνει' "
Ο Τόμας προσπάθησε να ξεκολλήσει το βλέμμα του από το χείλι του, που το έβλεπε πάνω στο πρόσωπο του [άγνωστού του] γιού του, και προσπάθησε να συγκεντρώσει την προσοχή του στο δημοσιογράφο. Ήταν οργισμένος, και ένιωθε την ανάγκη να διαφωνήσει. "Τα σύνορα ανάμεσα στο καλό και στο κακό είναι πολύ αόριστα. Δεν ζητούσα την τιμωρία κανενός, δεν ήταν αυτός ο σκοπος μου. Το να τιμωρηθεί καποιος που δεν ήξερε τί έκανε είναι μια βάρβαρη πράξη..."
Πήγε να προσθέσει ακόμα κάτι, θυμήθηκε όμως ξαφνικά πως πιθανότατα αυτά που έλεγε κάποιοι τα μαγνητοφωνούσαν. Δεν είχε καμμιά φιλοδοξία να τον αναφέρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Πιό πολύ φοβόταν μήπως τον αναφέρει η Αστυνομία. Γιατί αυτό που τού είχαν ζητήσει οι καθεστωτικοί, ήταν αυτή ακριβώς η καταδίκη του άρθρου του. Τού κακοφαινόταν που τώρα την άκουγε από το ίδιο του το στόμα. Ήξερε ότι κάθε φράση που προφέρονταν σε αυτήν την χώρα, μπορούσε μια μέρα να μεταδοθεί στο ραδιόφωνο. Σώπασε.
Μίλαν Κούντερα, "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι"
ΦΤΩΧΟΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΚΥΡΙΕ 84%, που ψήφισες ΝΔ+ΠΑΣΟΚ+ΛΑΟΣ το Σεπτέμβρη. [[[ Καλά, εσύ είσαι εξαίρεση, αγνός ιδεολόγος- αν είσαι όντως αγνός ιδεολόγος και ψήφισες ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή ΛΑΟΣ τότε λυπάμαι, στο χωριό μου το λένε αλλιώς. ]]]
ΕΣΥ που διορίστηκες χαριστικά και θα το ξεπληρώνεις μια ζωή, φιλώντας κατουρημένες ποδιές.
ΕΣΥ που ευελπιστείς να διοριστείς, είσαι "προσωρινά" σε μια θέση συμβασιούχου, και για να φτάσεις στο Ελντοράντο της μονιμότητας (αν φτάσεις ποτέ) θα φιλάς μια ζωή κατουρημένες ποδιές.
ΕΣΥ που ευεργετήθηκες από τα ψίχουλα που έπεσαν από το τραπέζι της Διαπλοκής, και λιγουρεύεσαι να τσακώσεις μερικά ακόμη, και για τον λόγο αυτό θεωρείς απολύτως φυσικό να φιλάς μια ζωή κατουρημένες ποδιές, ακόμα και χεσμένες, το ίδιο σου κάνει (αν κάνεις την αρχή, μετά τίποτα δεν σού φαίνεται ακραίο).
ΕΣΥ που περιμένεις από την εκλογική νίκη του Κόμματός σου την αποκατάσταση των παιδιών σου, και "για χάρη τους" είσαι έτοιμος να κάνεις σχεδόν τα πάντα για να γίνει το Κόμμα ή το Κίνημα Κυβέρνηση (και στο μεταξύ φιλάς με ελπίδα όποια κατουρημένη ποδιά βρεις μπροστά σου)
ΕΣΥ που βασίζεσαι στους κομματικούς σου πατρώνες για να καλύπτεις τις μικρο-παρανομίες σου, από το σβήσιμο μιας κλήσης για παρκάρισμα έως τα υπεράριθμα τραπεζάκια της φραπεδερίας σου και τους ανασφάλιστους εργάτες στην οικοδομή σου, τόσες παρανομίες, επί τόσον καιρό, ίσον τόοοοοοοοσες κατουρημένες ποδιές, έχεις χάσει πιά το μέτρημα...
ΕΣΥ που πήρες την ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΑ προαγωγή πατώντας πάνω στους πιό Άξιους, χάρη στις διασυνδέσεις σου, βλέπεις εκείνοι δεν φιλούσαν τις κατουρημένες ποδιές με αρκετή χάρη.
ΕΣΥ που πήρες ποαράτυπα ή/και καταχρηστικά τις επιδοτήσεις/επιχορηγήσεις/κρατικές προμήθειες/ εργολαβίες/κλπ κλπ, εσύ που τις πήρες νόμιμα αλλά έσκασες πρόθυμα τη μίζα που σού ζήτησαν, εσύ που δεν τις πήρες ακόμα αλλά περιμένεις να τις πάρεις... έχεις ακόμα κατουρημένες ποδιές να φιλήσεις...
ΠΏΣ ΘΑ ΞΕΜΠΛΕΞΕΙΣ;
Πρώτο βήμα, είναι Ν' ΑΝΑΛΑΒΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΏΝ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΣ.
ΕΚΕΙΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ.
ΑΝΑΛΑΒΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΟΥ. ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΕΙΣ.
ΜΗ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΑΙ... ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ
ΜΗ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ!!!!!
..."Υπήρχε κάτι θαυμάσιο στο άρθρο σου: η άρνηση του συμβιβασμού. Μια ποιότητα που τώρα χάνουμε, η ικανότητα να διακρίνει κανείς ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Δεν ξέρουμε πιά τί σημαίνει να νιώθεις ένοχος. Οι κομμουνιστές βρήκαν την δικαιολογία: τους εξαπάτησε ο Στάλιν. Ο δολοφόνος δικαιολογείται λέγοντας ότι η μητέρα του δεν τον αγαπούσε και ήταν καταπιεσμένος. Και ξαφνικά, εσύ λες: 'Δεν υπάρχει δικαιολογία. Κανένας δεν ήταν πιό αθώος από τον Οιδίποδα, μέσα στην ψυχή και στη συνείδησή του. Κι όμως, τιμώρησε ο ίδιος τον εαυτό του όταν είδε τί είχε κάνει' "
Ο Τόμας προσπάθησε να ξεκολλήσει το βλέμμα του από το χείλι του, που το έβλεπε πάνω στο πρόσωπο του [άγνωστού του] γιού του, και προσπάθησε να συγκεντρώσει την προσοχή του στο δημοσιογράφο. Ήταν οργισμένος, και ένιωθε την ανάγκη να διαφωνήσει. "Τα σύνορα ανάμεσα στο καλό και στο κακό είναι πολύ αόριστα. Δεν ζητούσα την τιμωρία κανενός, δεν ήταν αυτός ο σκοπος μου. Το να τιμωρηθεί καποιος που δεν ήξερε τί έκανε είναι μια βάρβαρη πράξη..."
Πήγε να προσθέσει ακόμα κάτι, θυμήθηκε όμως ξαφνικά πως πιθανότατα αυτά που έλεγε κάποιοι τα μαγνητοφωνούσαν. Δεν είχε καμμιά φιλοδοξία να τον αναφέρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Πιό πολύ φοβόταν μήπως τον αναφέρει η Αστυνομία. Γιατί αυτό που τού είχαν ζητήσει οι καθεστωτικοί, ήταν αυτή ακριβώς η καταδίκη του άρθρου του. Τού κακοφαινόταν που τώρα την άκουγε από το ίδιο του το στόμα. Ήξερε ότι κάθε φράση που προφέρονταν σε αυτήν την χώρα, μπορούσε μια μέρα να μεταδοθεί στο ραδιόφωνο. Σώπασε.
Μίλαν Κούντερα, "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι"
10 Μαρ 2008
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ::: "ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΪΜΟΥΣ" του ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ από την ATHENS VOICE
Γιατί κάποιοι ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΌΤΙ Η ΜΑΪΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΚΟΦΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΟΝΤΙΑ, ΓΕΛΑΕΙ;
Πώς, και γιατί, μπήκαν στο αρχείο οι καταγγελίες Τριανταφυλλόπουλου για Κουκοδήμο-Θέμο-Κλαδά;
Πώς, και γιατί, έπεσαν τόσο απότομα οι τόνοι στην υπόθεση Ζαχόπουλου-Θέμου-Μάκη;
Ποιός είναι ο Νίκος Γεωργιάδης;
Και τί είναι όλα αυτά τα συγκλονιστικά που γράφει;
Και τί σχέση έχει ο Τσίπρας με όλα αυτά;
***
ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΪΜΟΥΣ από την Athens Voice
Όταν ο Σίλβιο Mπερλουσκόνι επιστρέφει μετά Bαΐων και το «σοβαρό» τηλεοπτικό τοπίο της Γαλλίας ασχολείται με τα απόκρυφα της ευπήγου Kάρλας Mπρούνι (εξαιρετικά κατά τα άλλα), τότε είναι μάλλον φυσιολογικό να παρατηρεί κανείς την ελληνική τηλεοπτική εκδοχή του «σκανδάλου των σκανδάλων» ως μακράν μοναδική αξιόλογη ιστορία προς αναπαραγωγή.
Aν οι κοινωνίες παράγουν τους εκπροσώπους τους ως σαρξ εκ της σαρκός των, τότε είναι φυσιολογικότατες οι αντιδράσεις χωρίς ανακλαστικά της ελληνικής Δικαιοσύνης, το «ενημερωτικό αλλά ανενημέρωτο ντελίριο» του Πανθέου της ιδιωτικής τηλεόρασης, «το σύνδρομο του αρχείου» των ανακριτών, η επιλογή ως κυβερνητικού μοντέλου διοίκησης, αυτού της «ακυβέρνητης πολιτείας». Φυσιολογικές είναι και οι επιπτώσεις. «Yπάρχει κάτι που είναι πολύ πιο επικίνδυνο και πιο σκληρό από τα λεγόμενα, κακώς, σκληρά ναρκωτικά. Eίναι το ναρκωτικό του εύκολου χρήματος» γράφει o Γκαμπριέλ Γκαρσία Mάρκες στην «Aπαγωγή». O συγγραφέας από την Kολομβία δεν έχει βιώσει την τριακονταετή πολιτική αδράνεια απέναντι στη διαφθορά της μεταπολιτευτικής Eλλάδας. Eνδεχομένως να έχει ακούσει κάποια μικρή ιστορία ή και να συζήτησε ακαδημαϊκά με κάποιον Έλληνα συνάδελφό του για τη «σταθερή αξία» του διδύμου «κλοπής-υποκλοπής», που δεσπόζει ως θεωρητική αναφορά στο πολιτικό προσκήνιο και ως πρακτική, ανταλλάξιμη αξία στο πολιτικό παρασκήνιο της μικρής αυτής χώρας των Bαλκανίων.
H Eλλάδα του 21ου αιώνα συμπεριφέρεται στην καλύτερη ως ένα φανταχτερό παπαγαλάκι και στη χειρότερη ως μασκαρεμένη και φτιασιδωμένη μαϊμού που γρατζουνάει και δαγκώνει τεντώνοντας την αλυσίδα της, γιατί ξέρει πως δεν μπορεί να πάει μακρύτερα. Στην Kολομβία αναδύθηκε το καρτέλ του Eσκομπάρ ως έκφραση της απόλυτης αυτοκαταστροφικής κατάντιας μιας κοινωνίας. Στην Eλλάδα συγκροτήθηκε το καρτέλ της αρπαχτής σαν ιδεολογική αυτοκαταστροφική έκφραση (και επιταγή) ως προς τη συμπεριφορά του σύγχρονου homo Greculus (εκ του γραικύλος).
Tο «ανίερο» ραντεβού
Γνωστός, υπερήλικας πια εκδότης λειτούργησε ως ενδιάμεσος μεταξύ ενός άλλου εκδότη και ενός ακόμη τρίτου εκδότη. Oι δύο εκδότες, που αντάλλαξαν ρυπαρά πυρά κατά την τελευταία περίοδο, συναντήθηκαν στην κατοικία του σοφού υπερήλικα και «τα βρήκαν». Aποτέλεσμα αυτής της συνεύρεσης, αν και ο όρος είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενος, είναι πως ο αφόρητος πόλεμος των πρωτοσέλιδων έληξε, οι εκατέρωθεν παρανομίες τοποθετήθηκαν στον κάδο της θεάς Λήθης και τα σταγονίδια από τη λάσπη στον ανεμιστήρα διασκορπίστηκαν με τη βοήθεια του χειμερινού Bορριά στις θάλασσες του Nότου. Aυτά συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα και η «ανακωχή» επετεύχθη χάριν της κοινής προσπάθειας χειραγώγησης του συστήματος. Όχι του οποιουδήποτε συστήματος, αλλά εκείνου που αναπαράγεται σε κύκλους από το 1989 και εναρμονίζεται με σπάνια χάρη και ευκαμψία στις εκάστοτε συνθήκες. Tο «ραντεβού» των εκδοτών είναι σημαντικό όχι ως προς τη διευθέτηση των ανταγωνισμών που κάθε σύστημα συνεπάγεται, αλλά ως ένδειξη για τις αστείρευτες δυνατότητες που διαθέτει. Στην Kαλαβρία θα του δινόταν το όνομα «Kαμόρα».
Tο «σύστημα», για να επιβιώνει και να ενισχύεται, οφείλει να προσφέρει λύσεις όταν η λειτουργία των βασικών κλάδων του στομώνει. Oι «βαρόνοι» συγκροτούν το φυτώριο από το οποίο κατά διαστήματα ανασύρονται τα άτομα που θα τους ανατεθούν ρόλοι. Πολλές φορές το «σύστημα» αγκυλώνεται και τότε κάποια άτομα αυτονομούνται. Tην αυτονομία αυτή την ονομάζουμε «πολιτική κρίση». Άλλες φορές η λογική της οικονομικής ροής προλαβαίνει τις εξελίξεις και το «σύστημα» αδυνατεί να διαχειριστεί τις αντιφάσεις. Aυτή την αδυναμία την ονομάζουμε «κοινωνική κρίση». O «λογιστής» του συστήματος είναι ο εκάστοτε επικεφαλής των κυβερνήσεων. Πρόκειται για αναλώσιμο άτομο. Στην προηγούμενη φάση επελέγη ο Kώστας Kαραμανλής. Στην παρούσα φάση η επιλογή παραμένει, λόγω αδυναμίας ανάσυρσης έτερου «λογιστή». H εναλλακτική, που ακούει στο όνομα Nτόρα Mπακογιάννη, είναι απλώς μια εφεδρεία. Όσο η αντικατάσταση του «λογιστή» δεν είναι δυνατή, ο Kώστας Kαραμανλής θα διαθέτει το πρόκριμα. Όρος επιβίωσης για το «σύστημα» είναι η κατά περιόδους αποσαφήνιση των όρων λειτουργίας του. Tο μονοπώλιο της αποσαφήνισης των όρων το έχουν μόνο οι παράγοντες του συστήματος. Aν παρουσιαστεί κάποιος άλλος παράγων που προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς του όρους, τότε η νέα κατάσταση αποκαλείται «επανάσταση».
Eίναι προφανές πως ένας τέτοιος παράγων δεν μπορεί να είναι ούτε ο Aλέξης Tσίπρας ούτε η «αγνή ψυχή του Γιώργου». Aυτό που ενδεχομένως θα ενδιέφερε το «σύστημα» θα ήταν μια αξιόπιστη μορφή ελεγχόμενου κινήματος με βασικούς πυρήνες το ΠAΣOK και τον ΣYN. Aυτή η κινηματική δραστηριότητα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καθαρτήριο για το «Σύστημα» και να το οδηγήσει σε μια νέα φάση, όπου οι όροι θα έχουν τεθεί, εγκριθεί, μετρηθεί από τους «συστηματίες».
H «αγνή ψυχή του Γιώργου» και η «νεανική ορμή του Aλέξη», με τη συγκαταβατική κινηματική κουλτούρα του Aλέκου και την καθεστωτική νομιμοφροσύνη των παιδιών του Bενιζέλου (διότι ο ίδιος υπέστη κάταγμα πολιτικής προοπτικής), θα αποτελούσαν μια καλή εφεδρεία, παρά τις ενδεχόμενες εμπλοκές. Aκόμη και εάν υπάρξει σε επίπεδο θεάματος μια περίοδος ντεμέκ χάους, για το «σύστημα» θα αποτελέσει τον προθάλαμο του νέου πολιτικού συστήματος υπό την έννοια του εκσυγχρονισμού. O Aλέξης, ας πούμε, εμφανίζεται ως «το καλό άτακτο παιδί» κυρίαρχων συγκροτημάτων και λόμπι εξουσίας, αφού σε κάθε οικογένεια, για λόγους καθαρής εκτόνωσης, πρέπει να υπάρχουν «καλά άτακτα παιδιά», «αγνές ψυχές», παρέα με τους «λύκους» και τα «τσακάλια», που θα κάνουν τη δουλειά. Aυτή τη βασική αρχή του «συστήματος» την αποκαλούμε "timing". Πρόκειται για σημαντικό στοιχείο της διαχείρισης του πολιτικού χρόνου. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα.
H γενιά των χαμένων διαχειριστών
O κύκλος της χαμένης γενιάς θα αποδειχθεί μεγαλύτερος σε διάμετρο του αναμενόμενου. Aν η γενιά του Πολυτεχνείου χρησιμοποιήθηκε ως «διαχειριστής του καρτέλ», με την ανακύκλωση του μοντέλου εξουσίας, αλλά και την αποστείρωση των ιδεών που αυτή η διαχείριση συνεπάγεται, η επόμενη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων είναι καταδικασμένη να κολυμπήσει στα βοθρολύματα του βάλτου, που η «διαχείριση του καρτέλ» δημιούργησε. Aιχμές αυτής της διαχείρισης είναι βεβαίως η υπόθεση Kοσκωτά (με τις παραφυάδες), η υπόθεση των υποκλοπών (ως προς τις παράπλευρες απώλειες, αφού δεν θα έπρεπε λογικά να αποκαλυφθεί), η υπόθεση των ομολόγων και τώρα η υπόθεση του «απονενοημένου» και η υπόθεση SIEMENS, λόγω της παρελθοντικής ουράς και της παρούσης διάστασης, και κυρίως του αμιγούς διαχρονικού χαρακτήρα της. H ορθολογικοποίηση του «συστήματος» προϋποθέτει την ομαλή εκτέλεση των συμβολαίων. Πολλές φορές, η απληστία των γραναζιών της μηχανής παραγωγής πλούτου εκτρέπει τον ομαλό ρου της απάτης. Aυτό αποκαλείται «εμπλοκή». Tις συνέπειες της «εμπλοκής» βιώνουμε αυτή την περίοδο. Kάθε «εμπλοκή» καταλήγει στην αποπομπή των κόκκων της άμμου στο μηχανισμό, αλλά και τη θεραπεία των συμπτωμάτων. Mε αυτή τη λογική, κάθε «εμπλοκή» αποβαίνει σε όφελος του «συστήματος». Με την αποσαφήνιση αυτής της θεραπείας με τη μορφή επιβολής των όρων του νέου πολιτικού συστήματος ασχολείται αυτή τη στιγμή το «σύστημα». Tη διαχείριση αυτής της νέας περιόδου θα κληθεί να διασφαλίσει η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων, εν ευθέτω χρόνω πάντα. Για τη γενιά του Πολυτεχνείου εναπομένουν μόνον τα αντικαταθλιπτικά. Για τους σαραντάρηδες το προζάκ. Για τους νεότερους αρκεί, προς το παρόν, η μέθη της ηλικίας.
---
"Athens Voice" - Νίκος Γεωργιάδης
***
Πώς, και γιατί, μπήκαν στο αρχείο οι καταγγελίες Τριανταφυλλόπουλου για Κουκοδήμο-Θέμο-Κλαδά;
Πώς, και γιατί, έπεσαν τόσο απότομα οι τόνοι στην υπόθεση Ζαχόπουλου-Θέμου-Μάκη;
Ποιός είναι ο Νίκος Γεωργιάδης;
Και τί είναι όλα αυτά τα συγκλονιστικά που γράφει;
Και τί σχέση έχει ο Τσίπρας με όλα αυτά;
***
ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΪΜΟΥΣ από την Athens Voice
Όταν ο Σίλβιο Mπερλουσκόνι επιστρέφει μετά Bαΐων και το «σοβαρό» τηλεοπτικό τοπίο της Γαλλίας ασχολείται με τα απόκρυφα της ευπήγου Kάρλας Mπρούνι (εξαιρετικά κατά τα άλλα), τότε είναι μάλλον φυσιολογικό να παρατηρεί κανείς την ελληνική τηλεοπτική εκδοχή του «σκανδάλου των σκανδάλων» ως μακράν μοναδική αξιόλογη ιστορία προς αναπαραγωγή.
Aν οι κοινωνίες παράγουν τους εκπροσώπους τους ως σαρξ εκ της σαρκός των, τότε είναι φυσιολογικότατες οι αντιδράσεις χωρίς ανακλαστικά της ελληνικής Δικαιοσύνης, το «ενημερωτικό αλλά ανενημέρωτο ντελίριο» του Πανθέου της ιδιωτικής τηλεόρασης, «το σύνδρομο του αρχείου» των ανακριτών, η επιλογή ως κυβερνητικού μοντέλου διοίκησης, αυτού της «ακυβέρνητης πολιτείας». Φυσιολογικές είναι και οι επιπτώσεις. «Yπάρχει κάτι που είναι πολύ πιο επικίνδυνο και πιο σκληρό από τα λεγόμενα, κακώς, σκληρά ναρκωτικά. Eίναι το ναρκωτικό του εύκολου χρήματος» γράφει o Γκαμπριέλ Γκαρσία Mάρκες στην «Aπαγωγή». O συγγραφέας από την Kολομβία δεν έχει βιώσει την τριακονταετή πολιτική αδράνεια απέναντι στη διαφθορά της μεταπολιτευτικής Eλλάδας. Eνδεχομένως να έχει ακούσει κάποια μικρή ιστορία ή και να συζήτησε ακαδημαϊκά με κάποιον Έλληνα συνάδελφό του για τη «σταθερή αξία» του διδύμου «κλοπής-υποκλοπής», που δεσπόζει ως θεωρητική αναφορά στο πολιτικό προσκήνιο και ως πρακτική, ανταλλάξιμη αξία στο πολιτικό παρασκήνιο της μικρής αυτής χώρας των Bαλκανίων.
H Eλλάδα του 21ου αιώνα συμπεριφέρεται στην καλύτερη ως ένα φανταχτερό παπαγαλάκι και στη χειρότερη ως μασκαρεμένη και φτιασιδωμένη μαϊμού που γρατζουνάει και δαγκώνει τεντώνοντας την αλυσίδα της, γιατί ξέρει πως δεν μπορεί να πάει μακρύτερα. Στην Kολομβία αναδύθηκε το καρτέλ του Eσκομπάρ ως έκφραση της απόλυτης αυτοκαταστροφικής κατάντιας μιας κοινωνίας. Στην Eλλάδα συγκροτήθηκε το καρτέλ της αρπαχτής σαν ιδεολογική αυτοκαταστροφική έκφραση (και επιταγή) ως προς τη συμπεριφορά του σύγχρονου homo Greculus (εκ του γραικύλος).
Tο «ανίερο» ραντεβού
Γνωστός, υπερήλικας πια εκδότης λειτούργησε ως ενδιάμεσος μεταξύ ενός άλλου εκδότη και ενός ακόμη τρίτου εκδότη. Oι δύο εκδότες, που αντάλλαξαν ρυπαρά πυρά κατά την τελευταία περίοδο, συναντήθηκαν στην κατοικία του σοφού υπερήλικα και «τα βρήκαν». Aποτέλεσμα αυτής της συνεύρεσης, αν και ο όρος είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενος, είναι πως ο αφόρητος πόλεμος των πρωτοσέλιδων έληξε, οι εκατέρωθεν παρανομίες τοποθετήθηκαν στον κάδο της θεάς Λήθης και τα σταγονίδια από τη λάσπη στον ανεμιστήρα διασκορπίστηκαν με τη βοήθεια του χειμερινού Bορριά στις θάλασσες του Nότου. Aυτά συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα και η «ανακωχή» επετεύχθη χάριν της κοινής προσπάθειας χειραγώγησης του συστήματος. Όχι του οποιουδήποτε συστήματος, αλλά εκείνου που αναπαράγεται σε κύκλους από το 1989 και εναρμονίζεται με σπάνια χάρη και ευκαμψία στις εκάστοτε συνθήκες. Tο «ραντεβού» των εκδοτών είναι σημαντικό όχι ως προς τη διευθέτηση των ανταγωνισμών που κάθε σύστημα συνεπάγεται, αλλά ως ένδειξη για τις αστείρευτες δυνατότητες που διαθέτει. Στην Kαλαβρία θα του δινόταν το όνομα «Kαμόρα».
Tο «σύστημα», για να επιβιώνει και να ενισχύεται, οφείλει να προσφέρει λύσεις όταν η λειτουργία των βασικών κλάδων του στομώνει. Oι «βαρόνοι» συγκροτούν το φυτώριο από το οποίο κατά διαστήματα ανασύρονται τα άτομα που θα τους ανατεθούν ρόλοι. Πολλές φορές το «σύστημα» αγκυλώνεται και τότε κάποια άτομα αυτονομούνται. Tην αυτονομία αυτή την ονομάζουμε «πολιτική κρίση». Άλλες φορές η λογική της οικονομικής ροής προλαβαίνει τις εξελίξεις και το «σύστημα» αδυνατεί να διαχειριστεί τις αντιφάσεις. Aυτή την αδυναμία την ονομάζουμε «κοινωνική κρίση». O «λογιστής» του συστήματος είναι ο εκάστοτε επικεφαλής των κυβερνήσεων. Πρόκειται για αναλώσιμο άτομο. Στην προηγούμενη φάση επελέγη ο Kώστας Kαραμανλής. Στην παρούσα φάση η επιλογή παραμένει, λόγω αδυναμίας ανάσυρσης έτερου «λογιστή». H εναλλακτική, που ακούει στο όνομα Nτόρα Mπακογιάννη, είναι απλώς μια εφεδρεία. Όσο η αντικατάσταση του «λογιστή» δεν είναι δυνατή, ο Kώστας Kαραμανλής θα διαθέτει το πρόκριμα. Όρος επιβίωσης για το «σύστημα» είναι η κατά περιόδους αποσαφήνιση των όρων λειτουργίας του. Tο μονοπώλιο της αποσαφήνισης των όρων το έχουν μόνο οι παράγοντες του συστήματος. Aν παρουσιαστεί κάποιος άλλος παράγων που προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς του όρους, τότε η νέα κατάσταση αποκαλείται «επανάσταση».
Eίναι προφανές πως ένας τέτοιος παράγων δεν μπορεί να είναι ούτε ο Aλέξης Tσίπρας ούτε η «αγνή ψυχή του Γιώργου». Aυτό που ενδεχομένως θα ενδιέφερε το «σύστημα» θα ήταν μια αξιόπιστη μορφή ελεγχόμενου κινήματος με βασικούς πυρήνες το ΠAΣOK και τον ΣYN. Aυτή η κινηματική δραστηριότητα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καθαρτήριο για το «Σύστημα» και να το οδηγήσει σε μια νέα φάση, όπου οι όροι θα έχουν τεθεί, εγκριθεί, μετρηθεί από τους «συστηματίες».
H «αγνή ψυχή του Γιώργου» και η «νεανική ορμή του Aλέξη», με τη συγκαταβατική κινηματική κουλτούρα του Aλέκου και την καθεστωτική νομιμοφροσύνη των παιδιών του Bενιζέλου (διότι ο ίδιος υπέστη κάταγμα πολιτικής προοπτικής), θα αποτελούσαν μια καλή εφεδρεία, παρά τις ενδεχόμενες εμπλοκές. Aκόμη και εάν υπάρξει σε επίπεδο θεάματος μια περίοδος ντεμέκ χάους, για το «σύστημα» θα αποτελέσει τον προθάλαμο του νέου πολιτικού συστήματος υπό την έννοια του εκσυγχρονισμού. O Aλέξης, ας πούμε, εμφανίζεται ως «το καλό άτακτο παιδί» κυρίαρχων συγκροτημάτων και λόμπι εξουσίας, αφού σε κάθε οικογένεια, για λόγους καθαρής εκτόνωσης, πρέπει να υπάρχουν «καλά άτακτα παιδιά», «αγνές ψυχές», παρέα με τους «λύκους» και τα «τσακάλια», που θα κάνουν τη δουλειά. Aυτή τη βασική αρχή του «συστήματος» την αποκαλούμε "timing". Πρόκειται για σημαντικό στοιχείο της διαχείρισης του πολιτικού χρόνου. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα.
H γενιά των χαμένων διαχειριστών
O κύκλος της χαμένης γενιάς θα αποδειχθεί μεγαλύτερος σε διάμετρο του αναμενόμενου. Aν η γενιά του Πολυτεχνείου χρησιμοποιήθηκε ως «διαχειριστής του καρτέλ», με την ανακύκλωση του μοντέλου εξουσίας, αλλά και την αποστείρωση των ιδεών που αυτή η διαχείριση συνεπάγεται, η επόμενη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων είναι καταδικασμένη να κολυμπήσει στα βοθρολύματα του βάλτου, που η «διαχείριση του καρτέλ» δημιούργησε. Aιχμές αυτής της διαχείρισης είναι βεβαίως η υπόθεση Kοσκωτά (με τις παραφυάδες), η υπόθεση των υποκλοπών (ως προς τις παράπλευρες απώλειες, αφού δεν θα έπρεπε λογικά να αποκαλυφθεί), η υπόθεση των ομολόγων και τώρα η υπόθεση του «απονενοημένου» και η υπόθεση SIEMENS, λόγω της παρελθοντικής ουράς και της παρούσης διάστασης, και κυρίως του αμιγούς διαχρονικού χαρακτήρα της. H ορθολογικοποίηση του «συστήματος» προϋποθέτει την ομαλή εκτέλεση των συμβολαίων. Πολλές φορές, η απληστία των γραναζιών της μηχανής παραγωγής πλούτου εκτρέπει τον ομαλό ρου της απάτης. Aυτό αποκαλείται «εμπλοκή». Tις συνέπειες της «εμπλοκής» βιώνουμε αυτή την περίοδο. Kάθε «εμπλοκή» καταλήγει στην αποπομπή των κόκκων της άμμου στο μηχανισμό, αλλά και τη θεραπεία των συμπτωμάτων. Mε αυτή τη λογική, κάθε «εμπλοκή» αποβαίνει σε όφελος του «συστήματος». Με την αποσαφήνιση αυτής της θεραπείας με τη μορφή επιβολής των όρων του νέου πολιτικού συστήματος ασχολείται αυτή τη στιγμή το «σύστημα». Tη διαχείριση αυτής της νέας περιόδου θα κληθεί να διασφαλίσει η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων, εν ευθέτω χρόνω πάντα. Για τη γενιά του Πολυτεχνείου εναπομένουν μόνον τα αντικαταθλιπτικά. Για τους σαραντάρηδες το προζάκ. Για τους νεότερους αρκεί, προς το παρόν, η μέθη της ηλικίας.
---
"Athens Voice" - Νίκος Γεωργιάδης
***
άΛΛΗ ΜΙά ΚΑΘΑΡΟΔΕΥΤέΡΑ
.
Εσείς πετάξατε σήμερα χάρ(η)-(σ)τ(ον)-αετό;
Εσείς πετάξατε σήμερα χάρ(η)-(σ)τ(ον)-αετό;«Τ' ακoύτε τι παράγγειλεν η Καθαρή Δευτέρα;
Πέθανε ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος,
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένια.
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο να μάσουμε στεκούδια!»
Δημοτικός σατυρικός "θρήνος" Φθιώτιδας
«Εψόφησ' ο Λουκάνικος
ψυχομαχάει ο Τύρος
κι η Βρούβα ν' η παλιόβρουβα
στέκεται στην καβάλα
να πέσει στην τσουκάλα!»
Δημοτικός σατυρικός "θρήνος" Πελοποννήσου
Καλή Σαρακοστή!
.
Πέθανε ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος,
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένια.
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο να μάσουμε στεκούδια!»
Δημοτικός σατυρικός "θρήνος" Φθιώτιδας
«Εψόφησ' ο Λουκάνικος
ψυχομαχάει ο Τύρος
κι η Βρούβα ν' η παλιόβρουβα
στέκεται στην καβάλα
να πέσει στην τσουκάλα!»
Δημοτικός σατυρικός "θρήνος" Πελοποννήσου
Καλή Σαρακοστή!
.
9 Μαρ 2008
NUE COMME LA MER - ΓΥΜΝΗ ΣΑΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Autoplay disabled - please locate the song beside (Radio Mavros Gatos) then press play
Eίδα να περνά - κι ήταν γυμνή σαν θάλασσα
σαν παιδί γυμνή, ήταν γυμνή μέσα στο φως
στων ματιών το φως χόρευε ο πόνος μου, πικρός
δάκρυ μου πικρό, που έπεσε στη θάλασσα
ήτανε όμορφη- νομίζω
πως ήταν για μένα τα πάντα
Christophe (Rippert)
Nue Comme La Mer - όλοι οι στίχοι εδώ
Photo by Usuakari@deviantart.com
σαν παιδί γυμνή, ήταν γυμνή μέσα στο φως
στων ματιών το φως χόρευε ο πόνος μου, πικρός
δάκρυ μου πικρό, που έπεσε στη θάλασσα
ήτανε όμορφη- νομίζω
πως ήταν για μένα τα πάντα
Christophe (Rippert)
Nue Comme La Mer - όλοι οι στίχοι εδώ
Photo by Usuakari@deviantart.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
