30 Ιουν 2008

"Νά 'ΧΑ ΦΩΝή ΣΑΝ ΚΕΡΑΥΝό, ΚΑΙ ΧέΡΙΑ ΣΑΝ ΤΑΝάΛΙΑ, ΝΑ ΣΤΡίΨΩ ΤΟ ΛΑΡύΓΓΙ ΤΟύ ΠΟΛέΜΟΥ..."

.

William Blake, "Leviathan"
( O Κύριος δείχνει στον Προφήτη Ιώβ τη Δημιουργία Του,
που κυριαρχείται από τα τέρατα Βεεμώθ, στη στεριά, και Λεβιάθαν, στη θάλασσα)



...Όσοι ακονίζουν το δόντι του Σκύλου, σημαίνοντας Θάνατο...
Τ.Σ. Έλιοτ, Μαρίνα


«Ω, νά ‘χα φωνή σαν κεραυνό, και μια τανάλια, να στρίψω το λαρύγγι του Πολέμου! Όταν οι αισθήσεις σείονται, κι η ψυχή οδηγείται στην τρέλλα, ποιός αντέχει; Όταν οι ψυχές των καταπιεσμένων μάχονται, μέσα στον ταραγμένο αγέρα που λυσσομανά, ποιός αντέχει; Όταν ο κυκλώνας της οργής κατεβαίνει από τον Θεϊκό θρόνο, όταν η αποδοκιμασία Του φέρνει τα έθνη το ένα απέναντι στο άλλο, ποιός αντέχει; Όταν το Κακό χτυπά τα πλατιά φτερά του πάνω από τα πεδία της μάχης, πανηγυρίζοντας τον θρίαμβο της πλημμύρας του Θανάτου, όταν οι ψυχές συντρίβονται μέσα στο αιώνιο πυρ, όταν τα πλάσματα της Κόλασης πανηγυρίζουν τη σφαγή, ω, ποιός μπορεί να το αντέξει; Και ποιός τα προκαλεί όλα αυτά; Και ποιός μπορεί ν' απαντήσει, Θεέ, που κάθεσαι εκεί, στον ψηλό Σου θρόνο; Οι Βασιλιάδες και οι Ευγενείς της γης τα προκαλούν, άκουσέ το, Ουρανέ, οι Ιερείς Σου, οι Εκλεκτοί Σου τα προκαλούν!»

William Blake, «Prologue for a dramatic Piece of Edward the Fourth»
Μετάφραση Μαύρος Γάτος
Μελοποιημένο από την Loreena Mc Kennit


William Blake (1757-1827)
.

ΛΑέ ΤήΣ ΘάΛΑΣΣΑΣ!


Πέρκες, Καλογριές και Σπάροι
Κάβουρες, Γλώσσες, και Σουπιές

Κοκκινόψαρα, Ζαργάνες,
Δράκαινες, Λαυράκια, Σμέρνες,

Αθερίνες και Σαλάχια,
Φύκια, Νερόκοτες και Βράχια

Δελφίνια Μύδια και Χελώνες
Γύλοι Γλάροι και Χιόνες

Χταπόδια Ερημίτες Τσιπούρες
Μέδουσες Πίνες και Μουρμούρες
...
Κάτι είχα να σάς πω-
επίσημο και σοβαρό
μα, ώρες τώρα κολυμπώ,
και το ξέχασα, θαρρώ!
Σ;-)

Η ΣΥΜΜΟΡίΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠόΤΗΤΑΣ

Κι όλο ψάχνω τρόπους
κι όλο δεν τους βρίσκω
λόγους εφευρίσκω
ν' ανήκω στους ανθρώπους

29 Ιουν 2008

ΠώΣ ΛέΓΕΤΑΙ ΤΟ ΔέΝΤΡΟ ΠΟΥ ΒΓάΖΕΙ ΤΑ ΜάΝΓΚΟ;

Mangifera indica L


"Μαγκιά", φυσικά!
Σ;-)

.

Μή ΜΟύ ΤήΛ, Θά'ΜΑΙ ΣΤή ΘάΛ

(κ θα πέτ το τηλ στη Θάλ!)

27 Ιουν 2008

ΚΑΙ ΞΑΝΑΓύΡΙΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙά ΤΗΣ

.
Ά, Θάλασσα
πώς άντεξα τόσον καιρό στεγνός σου;
.

26 Ιουν 2008

ΑΠΟΛΑύΣΤΕ ΠΡόΚΑ ΦόΛΑ

Πρόκα Φόλα και ...απόλαυσε, απόλαυσε
πάει με όλα και... απόλαυσε
.
Πέσε κάτω και... απόλαυσε, απόλαυσε
ως τον πάτο και... απόλαυσε
.
τη ζωή σου πούλα και απόλαυσε, απόλαυσε
το κορμί σου πούλα και απόλαυσε!
.
Τίποτ' άλλο ... απόλαυσε απόλαυσε
πιό μεγάλο ...απόλαυσε!
.
...απόλαυσε απόλαυσε απόλαυσε!
.

25 Ιουν 2008

NO IDENTIFICADO

.
.

(2008 ΧΡόΝΙΑ ΜΕΤΑ...)

-ΤΙΝΑ ΒΟΥΛΕΣΘΕ ΑΠΟΛΥΣΩ;
ΙΗΣΟΥΝ Η ΒΑΡΡΑΒΑΝ;


-ΒΑΡΡΑΒΑΝ! ΒΑΡΡΑΒΑΝ!


Ονειρεύτηκα έναν Γαλιλαίο
έναν απίθανο τύπο, μ' εκείνο το σπάνιο βλέμμα
το στοιχειωμένο, που σε στοιχειώνει

τον ρώτησα τί έγινε - δεν είπε λέξη
λες και δεν άκουσε

κι ύστερα γέμισε ο τόπος ανθρώπους άγριους και θυμωμένους
έδειχναν να τον μισούν, έπεσαν πάνω του
κaι χάθηκε



Andrew Lloyd Weber, "Pilate's Dream"
από τη ροκ όπερα Jesus Christ Superstar
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός

φωτογραφία: Tijuana (σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού)
οι σταυροί για τους νεκρούς λαθρομετανάστες
ο δεύτερος γράφει "no identificado" (μη αναγνωρισμένο πτώμα)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: "Η ΟΜΟΡΦΙΑ (ΛΕΜΕ, ΤΩΡΑ) ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ"
.

24 Ιουν 2008

Η ΑΝΘΡ'ωΠΙΝΗ ΚΑΙ ΠΟΝΕΜέΝΗ ΠΛΕΥΡά ΤΟΥ ΣΚΑΝΔάΛΟΥ SIEMENS


Οι άσπλαχνοι οι Γερμαναράδες, δεν έδωσαν - λέει - στον Άκη!
(θα μού πεις, εδώ δεν έδωσαν ούτε καν
στον Παπουτσή...)

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε [και] ο Μεγάλος...
.

έΡΩΤΑΣ ΕίΝΑΙ

ένας Άνεμος, που έρχεται από το Μέλλον,
αναστατώνει το Παρόν,
και σβήνει το Παρελθόν

23 Ιουν 2008

ΘΕΡΜΑΪΚόΣ

.

Δεν είναι ακριβώς θάλασσα-
είναι μιά υπόσχεση

ΣΤΟ ΒΑΣΊΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔάΛΟΥ SIEMENS ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡάΣ: "ΙΣΧύΣ ΜΟΥ Η ΣΥΝΕΝΟΧή ΚΑΙ Ο ΣΤΑΡΧΙΔΙΣΜόΣ ΤΟΥ ΛΑΟύ ΜΟΥ"


Κάποιοι ίσως έχετε προσέξει πως αραίωσα πολύ τα πολιτικά μου άρθρα. Ο λόγος είναι η τεράστια απογοήτευση που νιώθω, απογοήτευση που φτάνει ως την απελπισία. Κυρίως μετά τις εκλογές του περσινού Σεπτέμβρη, όταν επανεξελέγη πανηγυρικά η Νέα Δημοκρατία, εν μέσω σκανδάλων, αθετημένων υποσχέσεων, ακρίβειας, κακών χειρισμών σε διάφορα καίρια θέματα. Ακόμα χειρότερα, η ΝΔ και το ελεεινό απολίθωμα του αμαρτωλού Πασόκ έλαβαν και πάλι το 80% των ψήφων, για να μη μιλήσω για το 5% του βρωμερού Λάος.

Ακολούθησε το σκάνδαλο Ζαχόπουλου. Οι σιχαμεροί κομιστές συνέχισαν χαμογελαστοί και ανενόχλητοι να αισχρολογούν από τις οθόνες. Βουλευτές και ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί συναγωνίζονταν στην διαπλοκή και στην συγκάλυψη. Κανένα αυτί δεν ίδρωσε. Μόνο η (τσούλα, ναι) συμβασιούχα πήγε φυλακή. Τώρα το σκάνδαλο Siemens. Φωνές πολλές, αλλληλομαχαιρώματα πολλά, αλλά και πάλι, ουσία καμμιά. Αν αύριο ξαναγίνονταν εκλογές πάλι ένας Καραμανλής ή ένας Παπανδρέου θα έβγαινε. Άντε, το πολύ πολύ, κανένας Μητσοτάκης, αρσενικός ή θηλυκός.

Ο λόγος είναι απλούστατος: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΙΑ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ.


Άρα;

Το έχω πει πολλές φορές. Ή μεταναστεύουμε σε μια χώρα ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟύ, ή καθόμαστε στ' αυγά μας και βγάζουμε το σκασμό.

Ή.....

....αγωνιζόμαστε....

....πονάει πολύ όμως, ν' αγωνίζεςσαι μόνος, και χωρίς κανένα φως στο βάθος του τούνελ. Πονάει πάρα πολύ...

ΖΩή όΝΕΙΡΟ

Αφιερωμένο στον φίλο μου τον Σκηνοβάτη


Ονειρευόμαστε πως ζούμε;

Ζούμε όπως ονειρευόμαστε;



"Old Tower" by Lerayonvert

22 Ιουν 2008

ΣάΒΒΑΤΟ ΒΡάΔΥ ΣΤΗ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟύΠΟΛΗ, ΚΑΛΟΚΑίΡΙ


Είναι επικίνδυνο τούτο το κόκκινο φεγγάρι, κρέμεται τόσο χαμηλά πάνω από τον Πύργο. Είναι επικίνδυνη ετούτη η Θάλασσα, μυρίζει σαπίλα, και ξεχασμένους έρωτες.

Για όσους ξέμειναν και δεν έφυγαν για κάπου. Για τους ψαράδες που δεν περιμένουν να πιάσουν κανένα ψάρι. Για τα ζευγάρια που χαμουρεύονται ασύστολα μπροστά στους περαστικούς, μέσα στα αυτοκίνητα, στα πάρκα, στην προκυμαία- η ζέστη τα δικαιολογεί όλα, η ζέστη που επιστρέφει η καμμένη γη της ημέρας στη νύχτα, η επιτακτική ζέστη, που σε μεθάει, δεν θα υπάρχει
λες κι αύριο μέρα να καούμε, πρέπει απόψε. Απόψε, οπωσδήποτε.

Όσο υπάρχουν ακόμα κορίτσια με φουστάνια, αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει. Οσο υπάρχουν ακόμα κορίτσια με φορέματα, αυτός ο κόσμος θα έχει ακόμα ελπίδα να σωθεί.

Θεσσαλονίκη, 21-22 Ιουνίου 2008

21 Ιουν 2008

ΝύΧΤΑ ΣΤήΝ ΠόΛΗ. άΔΕΙΟΙ ΟΙ ΔΡόΜΟΙ.


Δύο ταξί ορμούν προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Το ένα είναι αρσενικό. Με κάπως τσουρουφλισμένο τον τσαμπουκά. Το άλλο είναι θηλυκό. Με κάπως μαδημένα τα φτερά.

Tόσες έμμηνες ρύσεις στο βρόντο. Tόσα σπερματοζωάρια νεκρά στα χαρτομάντηλα. Τόσο λίγος Έρωτας. Τόσo λίγα παιδιά.

Νύχτα στην πόλη. Νύχτα.
Άδειοι οι Δρόμοι.



Φωτογραφία: meneksedia2

20 Ιουν 2008

Η ΘάΛΑΣΣΑ ΚΙ ΕΣύ - O MaRE E Tu (DULCE PONTES - ANDREA BOCCELI)

.


Sentir em nós
Νιώσε βαθιά
Νιώσε βαθιά
Uma razão Para não ficarmos sós
Μιάν αιτία να μη ζεις στη μοναξιά
E nesse abraço forte
Στο σφιχταγκάλιασμά μας
Sentir o mar,
Στα λόγια μας
Na nossa voz,
Τη θάλασσα
Chorar como quem sonha
Άκου σαν όνειρο να κλαίει
Sempre navegar
Καθώς γλυστρά
Nas velas rubras deste amor
Στου έρωτα τ' άλικα πανιά
Ao longe a barca louca perde o norte.
Βάρκα
τρελλή στο πέλαγο χαμένη

Amore mio
Αγάπη μου
Si nun ce stess'o mare e tu
Χωρίς
εσένα, θάλασσα
Nun ce stesse manch'io
  Δε θα υπήρχα
ούτ' εγώ
Amore mio
Αγάπη μου
L'amore esiste quanno nuje
Μας ανεβάζει ο έρωτας
Stamme vicino a dio
κοντά στο Θεό
Amore
Αγάπη



No teu olhar
Βλέμμα νερό
Um espelho de água
Αστραφτερό
A vida a navegar
Ζωή που ταξιδεύεις
Por entre o sonho e a mágoa
Στ'
όνειρο στον πόνο
Sem um adeus sequer
 
Χωρίς κανένα αντίο
E mansamente
Γλυκά, μπορεί
Talvez no mar
Στο κύμα εκεί
Eu feita espuma encontre o sol do teu olhar,
Να βρω τον ήλιο των ματιών σου
στον αφρό
Voga ao de leve, meu amor
Αρμένιζε, Αγάπη μου, απαλά
Ao longe a barca nua a todo o pano.
Βάρκα γυμνή στου πέλαγου το βάθος .

Amore mio...
Αγάπη μου...



Μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2008

και με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος για την μετάφραση αυτή




19 Ιουν 2008

ΤΟ ΤΡΑΓΟύΔΙ ΤΗΣ ΝύΧΤΑΣ (Φλέρυ Νταντωνάκη)

AUTOPLAY ENABLED

"Εκει σκορπισμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή..."

στίχοι Μιχάλη Μαρματάκη - μουσική Τερμίτες
από το δίσκο Τσιμεντένια Τραίνα, 1986

Το Τραγούδι Της Νύχτας

''Ποτέ δεν ήμουν τόσο χαρούμενη και τόσο ευτυχισμένη βγαίνοντας από μια δουλειά μέσα από το studio. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν έξοχο. Ούτε με τον Μάνο Χατζιδάκι είχα νιώσει ποτέ αυτή την πληρότητα. Οι Τερμίτες είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον και αυτό το νέο παιδί που έγραψε τον στίχο στο ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ, ο Μιχάλης Μαρματάκης, σαν να συνυπήρξε μαζί μου σ' όλη την κλίμακα του πάθους που διένυσα στη ζωή μου. Τα τραγούδια που γράφει είναι σαν ένα είδος χρονικού της ζωή μου. Το μόνο που ακούς τελικά από τους Τερμίτες είναι ο πλούτος...''

"Νύξ", εργαστήριο του Βρυγός (490 π.Χ.)
Αρχαιολογικό μουσείο Βερολίνου

ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚή



Αγάπησε τον Χρόνο. Πόνεσε τον Μόνο.
Αγάπησε τον Πόνο. Πόνεσε την Αγάπη...

.

ΟΙΚΕίΑ ΑΝΤΙΚΕίΜΕΝΑ ήΜΕΡΑ


Οικεία αντικείμενα ήμερα
Θα κατέβουμε σ'ένα ηρωικό ορυχείο
Θα πάρουμε τα λουκέτα

Έχουμε κλείσει τα θυρόφυλλα
Τα δέντρα δεν θα μεγαλώνουν πια
Κανείς δεν θ'ανασκαλεύει πια το χώμα
Κανένας δεν θα μάς ξεθάψει

Δεν υπάρχουν πια βάθη
Ούτε επιφάνειες.



Paul Eluard
από τη συλλογή "το δημόσιο Ρόδο" (1934)
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός
το "πορτραίτο" του Paul Eluard είναι, φυσικά, του Salvador Dali

,

18 Ιουν 2008

Η ΑΦόΡΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚή ΑΛΑΖΟΝΕίΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟύ


Και λέω "του Καπιταλισμού" και όχι "των Καπιταλιστών", γιατί ανθρώπινο πρόσωπο δεν τους έχει μείνει πιά, ούτε καν ως μάσκα, ούτε ως επίφαση, ούτε ως παραμυθία... Δείτε για παράδειγμα τον μάγκα, λεβέντη και καραμπουζουκλή πρόεδρο της Marfin, τον Βγενόπουλο, που πολύ καλά έκανε και τον μήνυσε τον Τσίπρα και τον κάθε Τσίπρα, γιατί κι εγώ αν με λέγανε κλέφτη θα τους μήνυα... Όμως τί βγήκε και είπε στη Βουλή ο άνθρωπος, καμαρωτός καμαρωτός; Ότι δουλεύει λέει από τα δεκαεφτά του χρόνια δεκαεφτά ώρες την ημέρα και τόλμησε, λέει, και πήρε μεγάλα επιχειρηματικά ρίσκα, και πέτυχε, κι ότι πολύ καλά έκανε. Άριστο το παλικάρι, δε λέω. Και καλό παράδειγμα για όλους μας. Ονειρέψου λοιπόν κι εσύ, παγκόσμιε-μαλάκα-φτωχέ, που δουλεύεις δεκαεφτά ώρες την ημέρα για να επιζήσεις, ότι μπορεί κάποια μέρα να πάρεις κι εσύ ρίσκα και να γίνεις ένας Βγενόπουλος. Ακόμα κι ένας Μπιλ Γκέιτς. Στο μεταξύ, πλήρωνε χρυσά τα κάυσιμα, τα τρόφιμα, τα πάντα, στους πλούσιους ρισκαδόρους, για να γίνονται αυτοί ακόμα πιό πλούσιοι, κι εσύ ακόμα πιό φτωχός. Αλλά, βρε καπιταλισμό (ναι, "καπιταλισμό", έτσι απρόσωπο, είπαμε, δεν έχεις σε καμμιά περίπτωση πρόσωπο)... Δεν το καταλαβαίνεις ότι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου...


..."επιμένοντας δογματικά στη νεοφιλελεύθερη αρχή της αυτορρυθμιζόμενης οικονομίας της αγοράς και πιστεύοντας πως η συντριπτική πλειονότητα των φτωχών προτιμά να ονειρεύεται πως μπορεί μια μέρα να γίνει πλούσια σαν τον Γκέιτς, παρά να ξεσηκωθεί για ν' ανατρέψει το υπάρχον σύστημα;"(*)

* απόσπασμα από ένα άρθρο του Οικονομολόγου Αλέξανδρου Πιστοφίδη
στο Metro της 13-6-2008




13 Ιουν 2008

Ο άΝΘΡΩΠΟΣ ΠΛάΘΕΙ ΤΟ ΘΕό ΤΟΥ (του Ντάγκλας Άνταμς)


Από πού προήλθε η ιδέα του Θεού;
Τού Ντάγκλας Άνταμς

απόσπασμα από έναν λόγο του στο Καίμπριτζ, με θέμα "υπάρχει τεχνητός Θεός;"
μετάφραση δική μου


Πιστεύω πως έχουμε μια πολύ διαστρεβλωμένη εικόνα για πολλά, ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε από πού προήλθε αυτή η εικόνα. Σκεφτείτε τους πρωτόγονους ανθρώπους. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι ήταν προϊόντα της εξέλιξης, όπως και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα. Βρίσκονται λοιπόν σ' έναν κόσμο που άρχιζουν σιγά σιγά κάπως να τον ελέγχουν. Άρχιζουν να φτιάχνουν εργαλεία, και ν' αλλάζουν το περιβάλλον τους μ' αυτά τα εργαλεία, εργαλεία που κατασκευάζουν με το συγκεκριμένο στόχο ν' αλλάξουν το περιβάλλον τους. (...) Ο πρωτόγονος άνθρωπος - κατασκευαστής εργαλείων δεν χρειάζεται πιά να [ προσαρμόζει τον εαυτό του στο περιβάλλον του, όπως πχ ένα κοπάδι ζώα που βρίσκεται σ' ένα ψυχρότερο περιβάλλον και σε μερικές γενιές αναπτύσσει γενετικά, μέσω της φυσικής επιλογής, ένα παχύτερο τρίχωμα]. Ο άνθρωπος μπορεί να κατοικήσει ένα εκπληκτικά ευρύ φάσμα οικοσυστημάτων, από την τούντρα ως την έρημο Γκόμπι - μπορεί να ζήσει ακόμα και στη Νέα Υόρκη, για όνομα του Θεού! Ο λόγος είναι πως όταν φτάνει σ' ένα νέο περιβάλλον δεν χρειάζεται να περιμένει πολλές γενιές για να προσαρμοστεί: φτάνοντας σ' ένα ψυχρότερο περιβάλλον, αν δει ένα ζώο που διαθέτει τα γονίδια που τού εξασφαλίζουν ένα παχύ τρίχωμα, σκέφτεται: «θα του το βουτήξω!» Τα εργαλεία μας μάς επέτρεψαν να σκεφτόμαστε τελεολογικά, να φτιάχνουμε αντικείμενα που δημιουργούν έναν περιβάλλον που μάς ταιριάζει καλύτερα.

Φανταστείτε τώρα έναν πρωτόγονο άνθρωπο να επιθεωρεί τον κόσμο του μετά από μια μέρα χαρούμενου μαστορέματος: Γύρω του βλέπει έναν κόσμο που τον ευχαριστεί αφάνταστα! Πίσω του είναι βουνά με σπηλιές - οι σπηλιές είναι υπέροχες, γιατί μέσα τους μπορείς να κρυφτείς και να γλυτώσεις τη βροχή και να ξεφύγεις από τις αρκούδες. Μπροστά του είναι το δάσος, γεμάτο καρύδια και μούρα και υπέροχα φρούτα. Παραδίπλα είναι ένα ρέμα γεμάτο νερό- το νερό είναι γλυκόπιοτο, μπορείς να ρίξεις μέσα τη βάρκα σου, μπορείς να κάνεις πολλά ακόμα μ' αυτό. Να κι ο ξάδερφος Ούγκα που έπιασε ένα μαμούθ, τα μαμούθ είναι απίθανα, μπορείς να τα φας, μπορείς να φορέσεις τη γούνα τους, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα οστά τους για να φτιάξεις όπλα για να πιάσεις κι άλλα μαμούθ. Ο κόσμος του πρωτόγονου ανθρώπου είναι υπέροχος, φανταστικός.

Όμως ο πρωτόγονος άνθρωπος το σκέφτεται λίγο: «για δες, τι ωραίος που είναι αυτός ο κόσμος που βρίσκεται γύρω μου». Κι αμέσως μετά, θέτει στον εαυτό του ένα πολύ ύπουλο ερώτημα, ένα ερώτημα που στερείται εντελώς νοήματος, ένα παραπλανητικό ερώτημα, που όμως προκύπτει ακριβώς από τη φύση της προσωπικότητας του πρωτόγονου ανθρώπου, της προσωπικότητας στην οποία εξελίχτηκε, της προσωπικότητας που τού επέτρεψε να θριαμβεύσει, ακριβώς επειδή σκέφτεται με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο.

Ο άνθρωπος ο δημιουργός, κοιτάζει τον κόσμο του και λέει: «λοιπόν, ποιος τα έφτιαξε όλα αυτά;»

Ποιος τα έφτιαξε; Καταλαβαίνετε γιατί πρόκειται για ύπουλη ερώτηση. Να πώς σκέφτεται ο πρωτόγονος άνθρωπος: «λοιπόν, επειδή γνωρίζω ένα μόνο ον που φτιάχνει πράγματα, εμένα, όποιος τα έφτιαξε όλα αυτά θα πρέπει να είναι ένα παρόμοιό μου ον, πολύ μεγαλύτερο, πολύ ισχυρότερο, κι αναγκαστικά αόρατο (...)». Έτσι προκύπτει η ιδέα του Θεού.

Κι επειδή όταν φτιάχνουμε κάτι το φτιάχνουμε με στόχο να το χρησιμοποιήσουμε, ο πρωτόγονος άνθρωπος αναρωτιέται: «αν λοιπόν αυτό το ον έφτιαξε τον κόσμο, για ποιόν λόγο τον έφτιαξε;» Εδώ ακριβώς βρίσκεται η παγίδα, γιατί ο πρωτόγονος άνθρωπος το πάει ακόμα παραπέρα: «αυτός ο κόσμος μού ταιριάζει απόλυτα. Να 'τα γύρω μου όλ' αυτά που μ' εξυπηρετούν και με ταΐζουν και με προστατεύουν. Ναι, αυτός ο κόσμος μού ταιράζει υπέροχα».

Κι έτσι φτάνει στο αναπόφευκτο συμπέρασμα, πως όποιος κι αν τον έφτιαξε αυτόν τον κόσμο, τον έφτιαξε ειδικά γι αυτόν.

Φανταστείτε μια νερολακκούβα που ξυπνάει ένα πρωί και σκέφτεται: «για δες τι ωραίος πού 'ναι ο κόσμος γύρω μου! Τί ωραία που είναι η τρύπα μου, μού ταιριάζει απόλυτα! Εδώ που τα λέμε, μού ταιριάζει εκπληκτικά απόλυτα, λες και φτιάχτηκε ειδικά για να με υποδεχτεί!» Είναι τόσο ισχυρή αυτή η εντύπωση, που όταν βγαίνει ο ήλιος και η θερμοκρασία αρχίζει ν' ανεβαίνει, καθώς η νερολακκούβα αρχίζει σιγά σιγά να εξατμίζεται και να μικραίνει, και να μικραίνει, παραμένει μανιωδώς προσκολλημένη στην εντύπωση ότι όλα θα πάνε καλά, γιατί αυτός ο κόσμος υποτίθεται πως φτιάχτηκε ειδικά γι αυτήν, πως δημιουργήθηκε ειδικά γι' αυτήν. Κι έτσι, τη στιγμή που εξαφανίζεται, αντιμετωπίζει μια μεγάλη έκπληξη...

Νομίζω πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να το προσέξουμε. Όλοι ξέρουμε ότι κάποια στιγμή το σύμπαν θα φτάσει στο τέλος του, κι ότι κάποια άλλη στιγμή, πολύ νωρίτερα, αλλά και πάλι όχι και πολύ στα προσεχώς, ο ήλιος μας θα εκραγεί. Πιστεύουμε πως υπάρχει πολύς καιρός μπροστά μας για ν' ανησυχούμε για κάτι τέτοια, αλλά και πάλι είναι μια επικίνδυνη σκέψη. (...) Νομίζω ότι πρέπει να δούμε τα πράγματα με μεγαλύτερη προοπτική, σε σχέση με το ποιοι είμαστε και με το τί κάνουμε εδώ, αν πρόκειται να επιβιώσουμε μακροπρόθεσμα.

Διαβάστε ακόμα:
Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ:
DOUGLAS ADAMS, PHILIP DICK, MIKE OLDFIELD

12 Ιουν 2008

Σοσιαληστές και ΚαπιταΛηστές

Αν οι σοσιαληστές αποδείχτηκε στην πράξη πως προτιμούν να γράφουν το "λι" τους με "ήτα",
μην ξεχνάμε πως οι ΚαπιταΛηστές γράφουν εξ ορισμού όχι μόνο το λι τους με ήτα, αλλά ΚΑΙ το λάμδα τους με κεφάλαιο (κεφαλαίο, capital...)
.
Κι ένα σχετικό ανέκδοτο: στον καπιταλισμό οι λίγοι καταπιέζουν κι εκμεταλλεύονται τους πολλούς. Στον κομμουνισμό (υποτίθεται πως) οι πολλοί καταπιέζουν τους λίγους. Στη Δημοκρατία, οποίος προλάβει...

ΠΟΙά ΧΑΡά ΤΟΝ ΑΝΑΣΑίΝΕΙ

Ποιός καημός τον περιμένει;
Κάποιος τρέχει. Πού πηγαίνει;
.

11 Ιουν 2008

έΡΩΤΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜέΝΟΣ ΜΕ ΤΡΙάΝΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙέΣ


Οι έρευνες της Αστυνομίας προσανατολίστηκαν
στη φονική ρουτίνα και στην ανελέητη μιζέρια
σε κοφτερά λόγια του θυμού
και σε αιχμηρούς εγωισμούς

μα τελικά, την υπόθεση τη διαλεύκανε μια ποιήτρια:
"αχ, ο δόλιος ο Έρωτας", είπε,
"πάντα του ήταν, ο κακομοίρης,
γένους ανυπεράσπιστου"



Artwork: "Eros" by seppy.deviantart.com

TO ΜΕΓΙΣΤΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΨΟΦΉΣΑΜΕ ΑΚΟΜΑ...


Αχ, βυζάκια μου αντρικά, πόσα και πόσα κοτόπουλα με οιστρογόνα δεν φάγαμε από τότε που ήμασταν παιδιά...

Αχ, κυρία καθηγήτρια, που μάς έλεγες να τρώμε τα φρούτα και τα λαχανικά με τις φλούδες, γιατί έκεί είναι οι βιταμίνες, ξέχασες να μάς πεις ότι στη φλούδα είναι και τα περισσότερα φυτοφάρμακα...

Αχ, κακόμοιροι Πακιστανοί, που μαζεύατε τις φράουλες της Μανωλάδας, μισό κιλό η καθεμία...

Αχ, κακόμοιρη Ελλάδα, που έφαγες το Τσερνομπίλ στο κεφάλι, έτρεξες ν αγοράσεις όσα Νουνού μπόρεσες, και μετά έφαγες ανέμελα κι αδιαμαρτύρητα όλην την ραδιενεργό γεωργική παραγωγή εκείνης της χρονιάς, που φυσικά δεν καταστράφηκε, αλλά διοχετεύτηκε στην αγορά με χρονοκαθυστέρηση... Ραδιενεργά σιτηρά, λαχανικά, γάλατα, τυροκομικά... Αχ, κακόμοιρη Βόρεια Ελλάδα, που ο αριθμός των καρκίνων σου έχει ξεπεράσει κάθε σενάριο τρόμου...

Αχ, κακόμοιρα γουρουνάκια, μοσχαράκια, κοτόπουλα, που με την κατάλληλη σάλτσα έχετε όλα την ίδια ακριβώς γεύση, ενώ χωρίς σάλτσα δεν έχετε πιά καθόλου γεύση...

Αχ, κακόμοιρο στομάχι μου, που νόμιζες πως εσύ έφταιγες που δεν μπορείς πιά να φας τηγανητά και πίτες "απ' έξω"... Ε ρε ορυκτέλαιο που έχεις κατεβάσει και δεν πήρες χαμπάρι (εκτός από την βαρυστομαχιά...)

"Αν ξέραμε τί τρώμε", μακαρίτη μου κύριε Μπαζαίε, θα έπρεπε να έχουμε πεθάνει από πείνα...


8 Ιουν 2008

ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚή ΝέΑ ΔίΑΙΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΤΙΝό ΚΑΛΟΚΑίΡΙ: Η ΔίΑΙΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟύ!


Τρως ό,τι θέλεις! Του σκασμού!
Μετά ξαπλώνεις ανάσκελα, βογγώντας, και μουρμουρίζοντας "ω, θεέ μου"...

Σ;ο)))))

7 Ιουν 2008

ΣΤΟύΣ ΚήΠΟΥΣ ΤΟύ ΜίΔΑ



Στους κήπους του Μίδα
σε είδα, Χρυσή
να περνάς


τα ρόδα γιορτή
κι εσύ, ξανθή θαλερή ροδαριά
να γελάς


κι ήσουν το φως μου,
κι ήσουν το κέντρο
του κόσμου


παν είκοσι χρόνια
πάει μία ζωή
αλλά, τί κρατάει, αγάπη μου
αιώνια;


Βέροια, 7 Ιουνίου 2ΟΟ8
.
Κάτω από το κάστρο της Βέροιας, λέει η παράδοση, στους πρόποδες του κατάφυτου Βερμίου όρους, βρίσκονταν κάποτε οι θρυλικοί κήποι του Βασιλιά Μίδα. Εκεί φύτρωναν τα πιο όμορφα τριαντάφυλλα του κόσμου. Τον καιρό εκείνο ζούσαν στον ευλογημένο αυτόν τόπο οι Βρύγες, ένα θρακικό φύλο, και καλλιεργούσαν τους απέραντους ροδώνες τους για να τιμήσουν τον αγαπημένο τους Θεό, τον Διόνυσο. Κι ο Μίδας ήταν ο βασιλιάς τους. Κι ήταν πολύ περήφανοι οι Βρύγες για τους ξακουστούς τους κήπους με τα ονομαστά τριαντάφυλλα...

Πέρασαν χρόνια και καιροί, και εισέβαλαν στην περιοχή οι Ορέστες Μακεδόνες. Διωγμένοι βίαια από τον τόπο τους οι Βρύγες, ή έστω πολλοί από αυτούς, βρήκαν καταφύγιο στη Μικρά Ασία. Εκεί έζησαν στα ιστορικά χρόνια, γνωστοί ως Φρύγες. Η νέα τους πατρίδα, η Φρυγία, είχε πρωτεύουσα το Γόρδιο.

Οι Φρύγες δεν υπάρχουν πιά, ούτε εδώ ούτε στη Μικρασία, αλλά οι κήποι του Μίδα, με τα υπέροχα τριαντάφυλλα, υπάρχουν ακόμα στη Βέροια, κάτω ακριβώς από το φυσικό μπαλκόνι της πανάρχαιάς μας πόλης...



Βάκχος και Μίδας

Ιώ, άΝΘΡΩΠΟΙ (έι, σεις, άνθρωποι!)


- Δε ντρέπεσαι να αυνανίζεσαι δημόσια, Διογένη;
- Και γιατί να ντραπώ; Μακάρι να μπορούσαμε να τρίβαμε έτσι το στομάχι μας και να χορταίναμε φαΐ...

- Διογένη, τρελλάθηκες; Γιατί ζητάς ελεημοσύνη από ένα άψυχο άγαλμα;
- Είναι απλό: Εξασκούμαι στο να μη μού δίνουν.

- Τί πολλά που είναι τα τάματα στο Ναό, Διογένη! Πόσοι και πόσοι δεν ευγνωμονούν τους Θεούς για τη σωτηρία τους!
- Ναι, αλλά σκέψου πόσα θα ήταν, αν άφηναν τάματα και όλοι εκείνοι που ΔΕΝ σώθηκαν!

- Διογένη, αν θέλεις να σού δώσω ελεημοσύνη, θα πρέπει να με πείσεις.
- Μα αν μπορούσα να σε πείσω για κάτι, θα σε έπειθα να κρεμαστείς, παλιοαλήτη!

-Πότε πρέπει να παντρεύονται οι άνθρωποι, Διογένη;
- Οι νέοι όχι ακόμα, οι μεγαλύτεροι ποτέ...

- Ποιό είναι το χειρότερο πράγμα στη ζωή, Διογένη;
-Να είσαι γέρος και φτωχός...

-Ποιό ζώο δαγκώνει πιο άσχημα, Διογένη;
-Από τα άγρια ο συκοφάντης, από τα ήμερα ο κόλακας...

- Διογένη, δεν μού αρέσει η φιλοσοφία.
- Τότε για ποιόν λόγο ζεις, αφού δεν ενδιαφέρεσαι να ζήσεις καλά;

- Ποιό κρασί σού αρέσει πιο πολύ, Διογένη;
- Το ξένο...

- Διογένη, γιατί σε φωνάζουν σκύλο;
- Επειδή στους καλούς κάνω χαρές, στους τσιγγούνηδες γαβγίζω, και τους παλιανθρώπους τους δαγκώνω.

Διογένης ο Σινωπεύς, ο Σκύλος (ο κύων, ο "κυνικός")

6 Ιουν 2008

ΚΑΘέΝΑΣ ΜόΝΟΣ ΤΟΥ

Καθένας μόνος του
καθένας μόνος του, κι αφέντης στο τσαρδί του
καθένας μόνος του, κι αφέντης στη ζωή του
σπίθες φευγαλέες οι κοινές μας στιγμές
απέραντο το σκοτάδι
της μοναξιάς

ΞέΝΟΣ



Ξένες φωνές θα συζητούν γι' άγνωστους φόβους
ξένα παιδιά θα παίζουν άγνωστα παιχνίδια
άνεμος ξένος, άγνωστα τραγούδια θα φορά

εκεί που φύτρωσες παιδί, ξεριζωμένε

AMOUR ET PSYCHE - έΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧή

William Bouguereau (1895, λεπτομέρεια)

Antonio Canova (1: 1796-1800, Louvre - 2: 1800-1803, Hermitage )



Jacques Louis David, 1813




Tadovino (1834), copy of original by Antonio Canova



William Bouguereau (1889)



Zimmerman's "Metamorphoses", director Steven Young (Broadway 2002)




Edward Burne-Jones, "The Wedding of Psyche" (1895)






blackeri.deviantart.com (2002)




Gerard Francois Pascal Simon (1798)

Antonio Canova (1787-1793)


William Bouguereau (1895)



Annie Swynerton (1891)



William Bouguereau (1883)




"ΚΛΕΠΤΑΠΟΔόΧΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜάΤΩΝ"

Γίνεται;

5 Ιουν 2008

ΣΕ ΠΕίΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟύ, ΤΟΥ ΒΟύΔΑ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΙΚήΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚόΤΗΤΑΣ

...αποκλειστικό μας πεπρωμένο είναι η πραγματική πραγματικότητα.
Όλα τ' άλλα είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας...