Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια Αλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμμένα στην θάλασσα..
(Νίκος Γκάτσος, Αμοργός)
υπέροχος ουρανός σήμερα, δεν βρίσκεις; Καλημέρες..
Μιλτιάδη, ποιός ζητά, ποιός θέλει ποιος τολμά ποτέ να ονειρευτεί την Εξάντληση της Θάλασσας;
Δεν εξαντλείται εκείνη, παρά μόνο μένει και μαγεύει, κατοικεί κι εξαπλώνεται.Πνίγει και λυτρώνει.. Ευμενίζει και καταριέται..Κι αφήνει εμάς ασάλευτους να χάσκουμε με δέος στο πέρασμά της. Ετσι ορίζεται και το "Υψηλό" στην αισθητική του Καντ...
Καλησπέρα όμορφη παρέα. Χάθηκα γιατί τρέχω για μια σημαντική απόφαση... Μού άρεσε πολύ ο ποιητικός σας διάλογος, Μύριαμ, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που αποκαλείς "Μιλτιάδη"- όχι ότι έχει σημασία...
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
12 σχόλια:
Όμορφη μερα σου ευχομαι *Γάτουλη;;
Ξυπόλητη
"Απ'τη ζωή μου όταν περνάς,
μια καλημέρα μην την ξεχνάς"
Καλημερα Μιλτο. Χάθηκες. Λες να έμεινες ξαπλωμένος στην παραλία;
Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα
οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια
Αλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμμένα στην θάλασσα..
(Νίκος Γκάτσος, Αμοργός)
υπέροχος ουρανός σήμερα, δεν βρίσκεις;
Καλημέρες..
Έλα στο δικό μου το νησί της καθαρής καρδιάς..., Μαύρε Γάτε!
MYRIAM,ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΙ;
Μιλτιάδη, ποιός ζητά, ποιός θέλει ποιος τολμά ποτέ να ονειρευτεί την Εξάντληση της Θάλασσας;
Δεν εξαντλείται εκείνη, παρά μόνο μένει και μαγεύει, κατοικεί κι εξαπλώνεται.Πνίγει και λυτρώνει..
Ευμενίζει και καταριέται..Κι αφήνει εμάς ασάλευτους να χάσκουμε με δέος στο πέρασμά της.
Ετσι ορίζεται και το "Υψηλό" στην αισθητική του Καντ...
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΒΡΩΜΙΚΗ ..ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΙΖΟΤΑΝΕ..
ΔΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ!!
http://brexmother1.blogspot.com/2007/09/blog-post_03.html
Είναι ένας στίχος του Σεφέρη...Μυριαμ.Το ποτάμι καταλήγει στην αγκαλιά της θάλασσας. Η θάλασσα που καταλήγει;
μμ δεν τα ξέρω όλα Μιλτιάδη..Ουτε ηθελα να υποννοήσω κάτι τετοιο.. H Θάλασσα σκεπάζει στεριές και αρνείται να καταλήξει.
;)
xx
Καλησπέρα όμορφη παρέα. Χάθηκα γιατί τρέχω για μια σημαντική απόφαση... Μού άρεσε πολύ ο ποιητικός σας διάλογος, Μύριαμ, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που αποκαλείς "Μιλτιάδη"- όχι ότι έχει σημασία...
Καλό βράδυ, καλό Σ-Κ
Δημοσίευση σχολίου