31 Ιουλ 2008

ΑΝΕΒΛΑΒήΣ ΕΝΑΝΤίΟΝ ήΡΩΑ

Κρίνοντας από τον διάσημο Ανεβλαβή (τον αθυρόστομο γιατρό- τηλεπερσόνα με την πίπα), νόμιζα πως η λέξη γράφεται με ύψιλον, "ανευλαβής" (ο χωρίς ευλάβεια, ο ασεβής). Όμως γράφεται φυσικά με βήτα, κι είναι ο άνευ βλάβης. Φυσικά.
Εδώ στη Νάξο είναι γεμάτος ο τόπος Ανεβλαβείς. Ανεβλαβής τάδε εδώ, Ανεβλαβής δείνα εκεί, Ανεβλαβή θυγατέρα παραπέρα. Φυσικά. Φυσικότατα. Την ιστορία της ανθρωπότητας την καθορίζουν οι Ανεβλαβείς, και όχι οι βλαμμένοι, όχι οι Τρελλοί, ούτε οι Ονειροπόλοι, ούτε οι Ήρωες, ούτε οι Αδικοχαμένοι, ούτε οι Ανιδιοτελώς Θυσιασμένοι. Είδατε πουθενά τέτοια επίθετα; Οι ευγενέστεροι των ανθρώπων, εκείνοι που πρώτοι τρέχουν να προσφέρουν και να θυσιαστούν, εκείνοι που δεν πατάνε πάνω σε πτώματα για να επιβιώσουν, απλά δεν επιβιώνουν, ώστε να διαιωνίσουν τα γονίδιά τους. Κι εκείνοι που τελικά τη γλυτώνουν, οι Ανεβλαβείς του κόσμου αυτού, είτε από τύχη, είτε από αιτία, δεν είναι πάντα οι καλύτεροι...
Ίσως έτσι να εξηγείται κατά ένα μέρος η τεράστια καθυστέρηση της Ανθρωπότητας σε Ανθρωπισμό, παρά την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ίσως.
.
Υγ. Δεν έχω απολύτως τίποτα με τους Ανεβλαβείς της Νάξου, ούτε που τους γνωρίζω τους ανθρώπους, άσε που η Νάξος είναι από τα πιο αγαπημένα μου νησιά και οι άνθρωποί της από τους πιο ευγενικούς νησιώτες που έχω γνωρίσει.

30 Ιουλ 2008

όΤΑΝ ΘΑ έΡΧΕΤΑΙ Ο άΝΕΜΟΣ (ΠΑΛΙό...)

Θα γίνω αφρός πάνω στα κύματα
στού πελάγου τ' ανοιχτά
κι όταν θα έρχεται ο Άνεμος
και με χαϊδεύει απαλά
θα τον ρωτώ αν με θυμάσαι
θα με ρωτάει αν ακόμα σ' αγαπώ
.
Σε μια ψηλή βουνοκορφή, θα γίνω χιόνι
εκεί που κάθε προσμονή παγώνει
κι όταν θα έρχεται ο Άνεμος
θα τού παγώνω τη φωνή
να μη ρωτήσει πιά ξανά, για τίποτα
όλα, για μένα, ήσουν εσύ.
.

ΦΟΥΡΤΟύΝΑ (ΣΗΜΑίΝΕΙ "ΤύΧΗ")

Εγώ αυτήν την Θάλασσα
την αγριεμένη, την αφρισμένη
την κολύμπησα
την ταξίδεψα
εγώ αυτήν την Θάλασσα
την αγάπησα
.
Νάξος, 3Ο Ιουλίου 2ΟΟ8
οχτώ μποφώρ, στη Γκρόττα

Η ΕΛΛΗΝΙΚή ΔΗΜΟΚΡΑΤίΑ ΩΣ "ΑΝΑΓΚΑίΑ ΣΥΜΦΟΡά"

"Η Δημοκρατία είναι ένα αναγκαίο κακό που μάς προστατεύει από την τυρρανία" (Νίτσε έφα), Σ'αυτήν την Έρημη Χώρα, που είναι η αγαπημένη μας Πατρίδα και η γενέτειρα της Δημοκρατίας, πρέπει μάλλον να μιλάμε για αναγκαία συμφορά, και όχι για ένα απλό αναγκαίο κακό. Τεράστιο ρόλο στο να φτάσουμε σ' αυτήν την κατάντια έπαιξαν και παίζουν εκείνοι που ελέγχουν την εκπαίδευση και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη τις τελευταίες δεκαετίες, οι γέροι Καραμανλής και Παπανδρέου, ο χουντικός θίασος, και οι διάφοροι Ράλληδες, Μητσοτάκηδες, Μαρούδες, Λαλιώτηδες, Βενιζέλοι, Λαμπράκηδες, Τεγόπουλοι, Φυντανίδηδες, Ρίζοι, Μπόμπολες, Κουρήδες, Κακαουνάκηδες, Τράγκες, Χαρδαβέληδες, Χατζηνικολάουδες, Ευαγγελάτοι, κλπ κλπ κλπ. Βαρέθηκα όμως να γκρίνιαζω στο βρόντο, μπροστά στο στουρναρό-τείχος του 85% των συνενόχων (ΝΔ+ΠΑΣΟΚ+ΛΑΌΣ), τι ωφελεί; Δεν πάμε καλύτερα για κανένα μπανάκι...
.....*σχόλιο που προοριζόταν για ένα άρθρο της Ρίτσας Μασούρα, αλλά δεν κατάφερα να το υποβάλω από το κινητό

29 Ιουλ 2008

ΕΠίΚΛΗΣΗ ΣΕ ΜίΑ ΝΕΡάΙΔΑ

.
Κόρη του Νηρέα
έλα, σαν το Νερό
το κρυσταλλένιο, το λαμπερό
έλα να με σώσεις
να με καθάρεις, να με λυτρώσεις
έλα
να με προδώσεις
.
Γκρόττα, Νάξος
29.7.2ΟΟ8

28 Ιουλ 2008

ΣΤό ΚάΣΤΡΟ ΤήΣ ΝάΞΟΥ

.
Στο Κάστρο της Νάξου
σε τρυγούσα
δροσιά, και καλοκαίρι μου!
πόσο σε λαχταρούσα!
.
στο Κάστρο της Νάξου
σε μια κρυφή γωνία
γνώρισα για λίγο
την Ευτυχία
.

ΝόΤΙΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡίΝΗΣ, ΒόΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡήΤΗΣ: ΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙώΔΕΙΣ ΝήΣΟΙ

Κάποιοι γέροι ναυτικοί διηγούνται, αν τους κέρασεις αρκετό ποτό και λυθεί η γλώσσα τους, πως νότια της Σαντορίνης και βόρεια της Κρήτης, εκεί που τώρα είναι μόνο ανοιχτό πέλαγο κι απύθμενη άβυσσος, υπήρχαν κάποτε, πριν τον Κατακλυσμό, εκείνα τ' αλλόκοτα νησιά, για τα οποία οι περισσότεροι πιστεύουν πως δεν υπήρξαν ποτέ, και δεν θα υπάρξουν ποτέ, ενώ κάποιοι άλλοι τα ψάχνουν ακόμα, στους Ωκεανούς του Κόσμου. Ήταν η νήσος Αβασάνιος, που οι κάτοικοί της ζούσαν μέσα στο μέλι και στο γάλα, και πέθαιναν μόνο κατά βούληση, ανώδυνα, όταν και αν βαριόταν τη ζωή, υγιέστατοι, αγέραστοι, ακμαίοι, χωρίς να έχουν γνωρίσει ποτέ τον παραμικρό πόνο και την παραμικρή θλίψη. Ήταν η Καυλόνησος, η νήσος του Έρωτα, όπου οι κάτοικοι και οι επισκέπτες άλλο δεν έκαναν ολημερίς κι ολονυχτίς απ' το να χαίρονται τα κορμιά τους, χωρίς αναστολές και ενοχές- αναστέναζαν και βογγούσαν τα χωριά της, οι ρούγες της, οι παραλίες της, οι κάμποι της, οι λόφοι της, η κάθε γωνιά της, κάθε στιγμή της μέρας και της νύχτας. Ήταν και η νήσος Αγάπανθος, με τους αφύσικα αθώους, πράους και άκακους κατοίκους της, που δεν γνώριζαν τον Διάβολο και την Κόλαση, ούτε στα μέσα τους ούτε και στ' απ' έξω τους, και που οποίος πατούσε το πόδι του στο νησί, κι ας ήταν ο μεγαλύτερος εγκληματίας, γινόταν ξαφνικά το ίδιο αθώος κι άκακος, σαν αρνί.
Μα το πιο παράξενο απ' όλα τα Χαμένα Νησιά, λένε οι γερο-ναυτικοί, ήταν η νήσος Καϋμός. Ένα μικροσκοπικό ξερονήσι, ακατοίκητο και φαινομενικά ασήμαντο, που όμως στα σκονισμένα Αρχεία του ταπεινού και μισογκρέμισμενου του Δημαρχείου, ήταν λέει γραμμένοι αλφαβητικά όλοι οι άνθρωποι της ερμής τούτης γης, χωρίς καμμιάν απολύτως εξαίρεση- όλοι όσοι υπήρξαν κάποτε, όλοι όσοι υπήρχαν τότε, όλοι όσοι υπήρξαν από τότε, κι όλοι όσοι θα υπάρξουν ποτέ...
.
Γκρόττα, 28 Ιουλίου 2ΟΟ8

27 Ιουλ 2008

ΠΑΡΟΝΑΞίΑ

Πάρω (να) αξία;
παρών, αξία;
παρόν αξία-
-τί τα θες, πάντα φυσάει.

ΑΝάΜΕΣΑ ΣύΡΟ ΚΑΙ ΜύΚΟΝΟ: Ο ΧΡΥΣΆΦέΝΙΟΣ ΔΡόΜΟΣ ΤΟύ ήΛΙΟΥ

Δύση στο πέλαγο
βαμμένη με μάγια
.
λιώμενο χρυσάφι ο ήλιος
σκορπά σε μια θάλασσα
γεμάτη ναυάγια
.
(οι -απίθανες- φωτογραφίες, όταν γυρίσω!)

Ανάμεσα Εύβοια και Σκύρο

νά 'χα τον ώμο σου να γύρω

τ' αμέτρητα τα κύματα, νά 'ταν γλυκοφιλήματα
δικά σου
.
απ'την Αντίπαρο στη Νάξο
νά'χα το στήθος σου ν'αράξω

ΑΝάΜΕΣΑ ΣΚΙάΘΟ ΣΚόΠΕΛΟ

Πανάκι θαλασσόβρεχτο
στην άκρη τ' ουρανού
ποιές αύλακες του νού
να χαρακώνεις

όΤΑΝ ΕΠΟΥΛώΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΛΗΓέΣ

...μένει η ανάμνηση των επόμενων.
Αλλά μόνο στους ζωντανούς.

23 Ιουλ 2008

"....", ΣΚέΦΤΗΚΕ Τό ΠΡώΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑίΟ ΕΝάΡΕΤΟ ΚΟΥΝΟύΠΙ ΤΟύ ΚόΣΜΟΥ, ΠΡΙΝ ΓίΝΕΙ ΑΛΟΙΦή (συμπλήρωσε το!)

Ήταν κάποτε ένα κουνούπι, όπως όλα τα κουνούπια. Ζούσε σαν βρυκόλακας, τσιμπώντας τους ανθρώπους και ρουφώντας τους το αίμα. Όλη την ημέρα κρυβόταν στη σκιά και στα πιό σκοτεινά μέρη, και το βράδυ, μόλις έπεφτε το σκοτάδι, ξεκινούσε τις αιμοβόρες του επιδρομές. Όπως όλα τα κουνούπια.
Ήξερε καλά πως οι άνθρωποι εξαιτίας του έχαναν τον ύπνο τους, και πως το τσίμπημά του τους προκαλούσε μεγάλη ενόχληση, έντονη φαγούρα, πρήξιμο, πόνο, μέχρι και σοβαρή μόλυνση, καμμιά φορά. Το κουνουπάκι μας όμως, όπως άλλωστε και όλα τα κουνούπια, δεν έδινε δεκάρα για όλ' αυτά: αρκεί να έπινε εκείνο το αιματάκι του, κι ας υπέφεραν οι άλλοι όσο ήθελαν... Πρόβλημά τους!
Επωφελούμενο λοιπόν από το σκοτάδι, μόλις έπεφτε η νύχτα, άρχιζε να τσιμπάει χωρίς καμμιάν αναστολή όποιον άνθρωπο έβρισκε μπροστά του, ξύπνιο ή κοιμισμένο, άντρα ή γυναίκα, παιδί ή ενήλικα. Δεν λυπόταν ούτε τους ηλικιωμένους και τους αρρώστους, κι ας υπέφεραν ήδη αρκετά και χωρίς τα δικά του τσιμπήματα, δε λυπόταν ούτε καν τα μικρά παιδιά, στα οποία το τσίμπημά του συχνά πρήζονταν και γινόταν μεγάλο σαν καρούμπαλο, βάζοντάς τα να κλαίνε για ημέρες. Τσιμπούσε κι έφευγε μέσα στο σκοτάδι χωρίς καμμία τύψη. Έτσι δεν έκαναν όλα τα κουνούπια του Κόσμου, από την αρχή του Κόσμου;
Μιά μέρα όμως, κοντά στα ξημερώματα, όταν ως συνήθως είχε χορτάσει πια αίμα και δαγκώματα, ένιωσε ξαφνικά αηδία για την ως τότε διαγωγή του. "Μα είναι ζωή αυτή", σκέφτηκε, "να ζω σαν παράσιτο, πίνοντας το αίμα αθώων, να κρύβομαι από το φως της ημέρας και να λυμαίνομαι τα σκοτάδια της νύχτας, να προκαλώ μόνο ενόχληση, πόνο, και προβλήματα στους άλλους";
Το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε, το ξανα- μάτα- σκέφτηκε, και τελικά κάτι άστραψε μέσα στο μυαλουδάκι του: το κουνουπάκι μας μετανόησε!
Αποφάσισε που λέτε ξαφνικά ν' αλλάξει ζωή και να μπει στον ίσιο δρόμο. Αποφάσισε να μην ξανατσιμπήσει άνθρωπο, να μην ξανακρυφτεί στο σκοτάδι, να βγει και να ζήσει θαραλλέα στο Φως!
Πώς όμως τού ήρθαν όλες αυτές οι θαυμαστές ιδέες; Χωρίς αμφιβολία, σκέφτηκε, επρόκειτο για μιαν Αποκάλυψη που προέρχονταν από τον ίδιο τον Θεό, του οποίου την αδιαμφισβήτητη Ύπαρξη είχε συνειδητοποίησει ξαφνικά, ως εκ θαύματος, με ρίγη συγκίνησης. Τί ευτυχία! Θα γινόταν το πρώτο ενάρετο κουνούπι του κόσμου!
Το κουνουπάκι μας ήταν ενθουσιασμένο, γεμάτο χαρά για τη νέα, φωτεινή ζωή που ανοιγόταν μπροστά του. Δεν έβλεπε την ώρα ν' ανακοινώσει την Φώτισή του και στα υπόλοιπα κουνούπια, καλώντας τα ν' ακολουθήσουν κι εκείνα το παράδειγμά του: ύστερα από αιώνες Σκοταδιού, μια Νέα Εποχή ξημερώνε για το Γένος των Κουνουπιών, μια υπεροχή εποχή Φιλίας με τους ανθρώπους, Αρετής, και Φωτός, μια νέα ζωή για όλα τους, χωρίς εξαίρεση, στο Δρόμο του Θεού. Ένιωθε περήφανο για την μεγάλη τιμή που τού είχε γίνει, να είναι εκείνο το Εκλεκτό Κουνούπι, το πρώτο που πήρε το - δίχως αμφιβολία- Θείο Μήνυμα της Σωτηρίας. Πόσο ανυπομονούσε να σώσει και τα υπόλοιπα κουνούπια! Έπρεπε όμως να περιμένει ως το βράδυ, γιατί είχε ήδη φέξει και είχαν όλα τρέξει να κρυφτούν στα σκοτεινά και στ' άφεγγα, όπως όπως, σαν τους δειλούς, σαν τους κλέφτες, σαν τους εγκληματίες...
.
... Ο αγουροξυπνημένος άνθρωπος πρόσεξε αμέσως στον τοίχο το σιχαμερό κουνούπι που τον είχε βασανίσει όλη νύχτα, κι η άμεση αντίδρασή του ήταν να το λιώσει με την παλάμη του. Το νεοφώτιστό μας ενάρετο κουνουπάκι, ασυνήθιστο στο φως του Ήλιου, αποκαμωμένο από τον ενθουσιασμό κι από την πρωινή αϋπνία, δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Μόλις που πρόλαβε να σκεφτεί...
ΤΊ ΝΑ ΣΚΈΦΤΗΚΕ ΆΡΑΓΕ ΤΟ ΕΝΆΡΕΤΟ ΚΟΥΝΟΥΠΆΚΙ ΠΡΙΝ ΓΊΝΕΙ ΤΈΩΣ-ΚΟΥΝΟΥΠΆΚΙ;

ΔέΝ ΥΠάΡΧΕΙ "ΧΡόΝΟΣ", ΑΦΟύ...

Όταν κάτι γίνει πραγματικότητα, όσο κι αν έχει καθυστερήσει, είναι σαν να υπήρχε πάντα.
Κι όταν κάτι χαθεί, είναι σα να μην υπήρξε ποτέ.
Δεν υπάρχει, επομένως, παρελθόν, ούτε μέλλον. Υπάρχει μόνο το παρόν. Η έννοια "Χρόνος" είναι μόνο μια ανθρώπινη ψευδαίσθηση...
Μήπως διαφωνείς;

22 Ιουλ 2008

ΒΡέ άΝΤΕ ΠάΓΑΙΝΕ ΑΠό Δώ, ΚΑΚΟΜΟίΡΗ, ΠΟΥ ΜΟύ ΠΕΡΝΙέΣΑΙ ΓΙά "ΕΙΚόΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟίΩΣΗ ΤΟύ ΘΕΟύ"

Δεν κοιτάς τον αφαλό σου, λέω εγώ. πού 'ναι ίδιος κι απαράλλαχτος με τού κάθε ροδάκινου!
(ως και στο κοτσάνι, ναι, ως και στο κοτσάνι!)

ΒΡέΣ ΤΑ ΑΝΤίΘΕΤΑ!

Όλα είναι Εδώ.
Και η Ελευθερία, και ο Θάνατος
και η Ελπίδα, και ο Νόμος
και η Ζωή, και ο Τρόμος.
.
Μην ψάχνεις στον Ουρανό. Όλα είναι Εδώ.

Ο ΠΑΤέΡΑΣ ΤΟΥ ΚάΦΚΑ ΚΙ Η ΜΗΤέΡΑ ΤΟΥ ΦΡόΥΝΤ

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο πατέρας της ψυχανάλυσης, είχε μια πολύ ισορροπημένη και ισχυρή προσωπικότητα. Μελετώντας τον εαυτό του αναγνώριζε πρόθυμα πως όφειλε την ψυχική του ρώμη στην απεριόριστη αγάπη και ασφάλεια που τού έδωσε στα παιδικά του χρόνια η μητέρα του, ένας ανοιχτόκαρδος και χαρούμενος άνθρωπος. Αντίθετα, ολόκληρη η ζωή και το έργο του Φράντς Κάφκα στοιχειώνονται από την απόρριψή του από την αυταρχική και σκληρή μορφή του πατέρα του. "Θα σε τσακίσω σαν ξερό κλαδί" γράφει ο πατέρας στο γιο σ'ένα γράμμα.
Μπορείς άραγε να ξεφύγεις από τέτοιες επιρροές; Μπορείς ποτέ να τις ανατρέψεις και να τις ξεπεράσεις;

21 Ιουλ 2008

ΚΑΛΛΙΤέΧΝΕΣ ΚΑΙ ΜΗΤέΡΕΣ

Ρώτησα τον υπηρέτη Λέο πώς γίνεται και οι καλλιτέχνες μοιάζουν καμμιά φορά σαν ζωντανοί νεκροί, ενώ τα δημιουργήματά τους μοιάζουν τόσο αδιαμφισβήτητα ολοζώντανα. Ο Λέο με κοίταξε, ξαφνιασμένος από την ερώτησή μου. Έπειτα είπε: "με τις μητέρες είναι ακριβώς το ίδιο. Όταν φέρουν τα παιδιά τους στον κόσμο και τους έχουν δώσει το γάλα τους και τη δύναμή τους και την ομορφιά τους, γίνονται αόρατες και κανείς δεν ασχολείται πιά μαζί τους."
"Είναι πάντως θλιβερό" είπα.
"Δε νομίζω πως είναι πιό θλιβερό από οτιδήποτε άλλο" απάντησε. "Είναι ο Νόμος".
........ Χέρμαν Χέσσε, Ταξίδι στην Ανατολή

ΑΓάΠΗ, ΑΛήΘΕΙΑ, ΠΑΡΑΜΥΘίΑ

Μόνο η Αγάπη σώζει, λέει ο Χριστός. Μόνο η Αλήθεια σώζει, λέει επίσης ο Χριστός. Άρα, για το Χριστό, Αλήθεια ίσον Αγάπη.

Κι όμως, η Αλήθεια δεν είναι πάντα Αγάπη. Ακόμα, η ανιδιοτελής Αγάπη, η ιδανική, αν υπάρχει, είναι η εξαίρεση, κι όχι ο κανόνας. Δυστυχώς, η Αγάπη του Χριστού δεν είναι παρά μια Παραμυθία. Η ομορφότερη Παραμυθία του κόσμου, ναι, αλλά πάντως Παραμυθία.
Όμως, είναι απόλυτη αλήθεια πως η Αλήθεια σώζει. Κι ας μην είναι Αγάπη, η έστω αγάπη με μικρό. Πάντως σώζει. Το θέμα είναι, οι Παραμυθίες, συμπεριλαμβανομένης και της Αγάπης, σώζουν; Αν όντως σώζουν, τότε αυτό συμβαίνει μόνο για μια κατηγορία ανθρώπων, και ακόμα και γι αυτούς, μπορεί να τους σώσει σ' έναν περιορισμένο και ατελή βαθμό. Άρα;
.
Άρα, μόνο η Αλήθεια σώζει Αληθινά.
μια αληθινή καλημέρα από τη Σκόπελο!
Σ;-)

20 Ιουλ 2008

ΝΥΧΤΕΡΙΝόΣ ΓΛάΡΟΣ

Η μπάμπω η Νταλιάνα αγκομαχά να βγει απ'το λιμάνι. Γύρω τεράστια φωτισμένα φορτηγά. Στο βάθος τα Κάστρα. Όλο και πιό μακρινά.
Στο εστιατόριο του πλοίου σερβίρεται, λέει, "γύρος σουβλάκι". Όσοι επιθυμούν κρεβάτι να πάνε στο λογιστήριο. Το σήμα κινδύνου είναι εφτά βραχείς συριγμοί.
Πάλι φεύγεις; Πού πας; Τί αφήνεις πίσω; Τί ζητάς;
Να φεύγεις.
Να τολμάς. Ν'αφήνεις πίσω. Να ξεκινάς.
Να ζεις!

18 Ιουλ 2008

ΟΜΟΡΦΙά

Οποίος ξέρει, την ψάχνει στις εκφράσεις
και όχι στα χαρακτηριστικά.

ΜόΝΟ Η ΘάΛΑΣΣΑ

Μόνο εκείνη μπορεί
χίλιες φορές, μαγικά,
να σού σβήσει κάθε πόνο, να σ'αναστήσει

μόνο εκείνη μπορεί
μια φορά, ξαφνικά,
να σε πνίξει
.
μόνο εκείνη
καθώς θα σε χαϊδεύει

τελευταία φορά
.
Σίβηρη, 18 Ιουλίου

ΕΜΠΡόΣ ΓΙά ΑΚόΜΑ ΠΟΛΥΤΕΛέΣΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΛίΕΣ

... "η παραλία του ξενοδοχείου Μάραθα έχει εξελιχτεί σε μια πολυτελή αμμουδιά, με εξειδικευμένες παροχές απόλυτα προσαρμοσμένες στις ανάγκες ... και του πιό απαιτητικού επισκέπτη."
..........(από διαφήμιση ξενοδοχείου της Σκιάθου)
.
(δεν σχολιάζω, γιατί θα γίνω ΠΟΛΎ κακός...)

17 Ιουλ 2008

EL GRAN DESIERTO DE MEXICO

you r listening to: "El Desierto" by Lhasa De Sela






Το ΚΤίΣΜΑ


..."έφτανα στο σημείο να με κυριεύει η παιδιάστικη επιθυμία να μην ξαναγυρίσω ποτέ πιά στο κτίσμα αλλά να εγκατασταθώ εδώ κοντά στην είσοδο ώστε να έχω διαρκώς ολοφάνερη μπροστά μου την αποτελεσματικότητα της προστασίας που θα μού παρείχε το κτίσμα, αν βρισκόμουν μέσα του"...
Φράντς Κάφκα (1883-1924), "Το Κτίσμα" (Der Bau, 1924)
Μετάφραση Αλεξάνδρας Βασιλάκη - Εκδόσεις Άγρα

16 Ιουλ 2008

EL DESIERTO - Η έΡΗΜΟΣ (LΗaSA De SeLA

.





να ξεφύγω τού έρωτά σου ήρθα εδώ στην ερημιά
είναι πιο γλυκιά από σένα, κι απ' τ' αγκαθωτά φιλιά

στου τίποτα το κέντρο, να φωνάξω δυνατά
πως δεν άξιζες καθόλου όσα θα σού έδινα

πως δεν άξιζες καθόλου όσα θα σού έδινα

ήρθα στην έρημο να ξεφύγω τού έρωτά σου...




ήρθα σφαίρα
 να ξεχάσω πως υπάρχεις κάπου εσύ
δώσμου ένα φιλί, πουλάκι, μη φοβάσαι, κολιμπρί
έφερα την πυρκαγιά μου να καεί στην ερημιά
γιατί καίγεται η καρδιά όταν πια δεν αγαπά


γιατί καίγεται η καρδιά...




"El Desierto"

Στίχοι - μουσική: Lhasa De Sela

Μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός
photo by Yuri Bonder

15 Ιουλ 2008

ROSES ARE RED, MY LOVE (ΑΝD POPPIES TOO...)



A long, long time ago
On graduation day
You handed me your book
I signed this way:

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But not as sweet as you."

We dated through high school.
And when the big day came,
I wrote into your book,
next to my name:

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But not as sweet as you."

Then I went far away
And you found someone new
I read your letter dear
And I wrote back to you:

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But luck may god bless you."


Is that your little girl?
She looks a lot like you.
Someday some boy will write
in her book, too.

"Roses are red, my love.
Violets are blue.
Sugar is sweet, my love.
But not as sweet as you."


"Roses Are Red (My Love)"
Bobby Vinton, 1962

ΔέΝ ΥΠάΡΧΕΙ, ΣΟύ ΛέΩ, ΘάΝΑΤΟΣ, ΑΦΟύ!


"Θάνατος", είν' ένας φτερωτός νέος
δίδυμος αδερφός του Ύπνου- ένας άλλος Ύπνος
χωρίς όνειρα, χωρίς ξύπνημα

"Θάνατος", είν' η ζωή που συνεχίζεται

χωρίς εσένα


1.
Thanatos (left) and Hypnos (right) carrying Sarpedon,
a victim of the Trojan war, into the Underworld.
Hermes, who escorted the dead into the afterlife, stands in the middle.

2. "Hypnos - Thanatos", John William Waterhouse (1849-1917)

3. Winged young man, probably Thanatos, between Aphrodite and Persephone -
ancient greek relief, Bernstein collection


.

14 Ιουλ 2008

METANOEITE! έΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤέΛΟΣ ΤΟΥ ΚόΣΜΟΥ ( Η ΣΑΜΑΝΘΑ ΦΟΞ ΈΓΙΝΕ (;) ΛΕΣΒΊΑ)


Η απόλυτη εφηβική φαντασίωσή μου (και όλων των αγοριών της γενιάς μου), η γλυκιά ξανθούλα με τα μεγάλα και στητά βυζιά, εδώ και χρόνια, τη βρίσκει μόνο με γυναίκες, λέει.

Μετανοείτε, σάς λέω...

13 Ιουλ 2008

"ΚΑΙ Τί ΘΑ ΠΕί ΖΩή;"

"- εφτά φορές να πέφτεις, να σηκώνεσαι οχτώ..."
(τραγούδι στην ΕΡΑ2)

12 Ιουλ 2008

ANOTHER PoET WILL SAY HOW MUCH I LOVED YOU

(Leonard Cohen)

ΣΤό ΦΡέΑΡ ΤώΝ ΟΙΝΟΥΣΣώΝ

Σε γνώρισα πριν βυθιστεί η Αιγηίδα
στα κατοικίδια λιοντάρια σου
έριχνες ανθρώπους για τροφή
γιά να γελούν οι ενδημικοί σου πίθηκοι
γύρω σου μύριζε
καταστροφή
στα μάτια σου άστραφταν
κατακλυσμοί

.
...πέρασαν Αιώνες...
.
τώρα ζω στο βυθό του Φρέατος των Οινουσσών
τέσσερις χιλιάδες οχτακόσια πενήντα μέτρα υπό την Θάλασσα
-

11 Ιουλ 2008

Η ΔΩΔΕΚάΤΗ ΝύΧΤΑ

"Καλή η αγάπη όταν κερδίζεται, αλλά ακόμα καλύτερη όταν χαρίζεται"
William Shakespeare

10 Ιουλ 2008

ΔΙΑΠΙΣΤΩΜέΝΑ Κ ΕΞΑΚΡΙΒΩΜέΝΑ ΜΑΥΡΟΓάΤΕΙΑ ΑΝώΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚά: ΤΟ ΑΞίΩΜΑ ΤΗΣ ΔύΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΩΝήΣ

.

F = Φ χ Δ

" Όσο πιό πολύ φωνάζεις (Φ), κι όσο πιό πολλή δύναμη έχεις (Δ),
τόσο πιό πολύ είς-ακούγεσαι (F)"

Παρατηρήσεις:

1. Ο συντελεστής " δίκαιο (δ)" δεν εμφανίζεται σε αυτήν την συνάρτηση. Άσε που γράφεται και με μικρό δ, σε αντίθεση με τη Δύναμη.

2. Όταν η Δύναμη (Δ) τείνει προς το άπειρο, οι φωνές (Φ) τείνουν προς το μηδέν (δεν είναι αναγκαίες για την επίτευξη του στόχου)

3. Όταν η Δύναμη (Δ) τείνει προς το μηδέν, οι φωνές (Φ) τείνουν προς το άπειρο {άρα μόνο οι ανίσχυροι φωνάζουν πάρα πολύ, άσε που συνήθως έχουν και δίκιο (δ), οι άμοιροι, αλλά ποιός τους ακούει...}

9 Ιουλ 2008

άΧ, ΑΜΦΙΤΡίΤΗ!


Έλειπα καιρό, αλλά γύρισα

είμαι Θεός, κι είμαι γυμνός
αιώνιος, περαστικός
ακτήμων είμαι Βασιλιάς
ο Βασιλιάς της Θάλασσας, Αμφιτρίτη

πετώ με άπτερες φτερούγες στον αφρό
περιδιαβαίνω ύφαλους κήπους, χαμένες πόλεις στο βυθό

δακρύζω κι αλμυρίζω τα κύματα
θυμώνω και ταράζω τα πέλαγα
γελώ και καταργώ τη συννεφιά

ένας κανένας, πάντα, πουθενά
ποτέ, και όμως, δες, ξανά, ένας εδώ
που πάντα θα φεύγω, και πάντα θα γυρίζω
που πάντα θ' απελπίζομαι, τα πάντα θα ελπίζω

αγάπησέ με όσο αντέχεις

Αμφιτρίτη!




Άθυτος, 7-7-2ΟΟ8
πρωινό κολύμπι

ΤΩΝ ΕΡΑΣΤώΝ ΤΗΣ, ΜόΝΟ

Τίνος είναι η Θάλασσα;

Του εαυτού της; Κανενός; Πολλή μοναξιά...

Των ψαριών της; Πολύ χαζά...

Των ναυτικών της; Πολλή δουλειά...

Όχι. H Θάλασσα είναι των εραστών της, μόνο!



(Άθυτος, 9-7-08)

8 Ιουλ 2008

ΚΟΧύΛΙΑ

Θυμάσαι, που μαζεύαμε κοχύλια
τότε, που αγαπιόμασταν- και βυθιζόμουν ύστερα στα μυστικά σου χείλια
τότε, που αγαπιόμασταν- αλήθεια, πόσα χρόνια πάνε; Χίλια;



Μουδουνού
8-7-2ΟΟ8

7 Ιουλ 2008

άΧ, ΑΜΦΙΤΡίΤΗ

Έλειπα καιρό, αλλά γύρισα
είμαι Θεός, κι είμαι γυμνός
είμαι αιώνιος, κι είμαι περαστικός
είμ' ένας ακτήμονας Βασιλιάς
ο Βασιλιάς της Θάλασσας, Αμφιτρίτη
.
πετώντας με άπτερες φτερούγες στον αφρό
περιδιαβαίνοντας ύφαλους κήπους, χαμένες πόλεις στο βυθό
δακρύζω κι αλμυρίζω τα κύματα

θυμώνω και ταράζω τα πέλαγα
γελώ και καταργώ τη συννεφιά
ένας κανένας, πάντα, πουθενά
ποτέ, και όμως, δες, ένας εδώ
που πάντα θα φεύγω, μα ίσως θα γυρίζω
που πάντα θ' απελπίζομαι, τα πάντα θα ελπίζω
.
αγάπησέ με
όσο αντέχεις
.
αχ,
Αμφιτρίτη!
.
.
Άθυτος, 7-7-2ΟΟ8
πρωινό κολύμπι

ΔέΝ ΠΡΟΛΑΒΑίΝΟΥΜΕ...

Κάποιος είπε, "υπάρχουν πάρα πολλά καλά βιβλία, αλλά δεν προλαβαίνουμε να τα διαβάσουμε όλα, γι αυτό πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία".
Να το επεκτείνω στους ανθρώπους; δεν προλαβαίνουμε να σχετιστούμε και να κάνουμε παρέα με όλους τους σχετικά καλούς και σχετικά ενδιαφέροντες ανθρώπους, γι αυτό και πρέπει να κάνουμε παρέα μόνο με εξαιρετικούς ανθρώπους.
Δεν συμφωνείτε;

6 Ιουλ 2008

"ΚΙ όΣΟ ΥΠάΡΧΩ, ΘΑ ΥΠάΡΧΩ"

Υπάρχω, άρα σκέφτομαι
υπάρχω, άρα αγαπώ
υπάρχω, άρα υπάρχω!

5 Ιουλ 2008

ΘΕΣΣΑΛΟΝίΚΗ - ΧΑΛΚΙΔΙΚή

Πάνε, έρχονται
κολυμπάνε, μετέρχονται
.
αγαπάνε, παρέρχονται
.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝή ΑΜΦΙΘΥΜίΑ

Κόσμε ξανθέ, κόσμε χρυσέ, κόσμε μαλαματένιε
κόσμε σκληρέ και άδικε, κόσμε μου τιποτένιε
κόσμε αεράκι, θάλασσα, κόσμε ονειρεμένε
κόσμε ιδρώτα και φωτιά, κόσμε χαροκαμμένε

4 Ιουλ 2008

DDD DE-VINeTTE (ΑίΝΙΓΜΑ)



Σάς χρωστάω τη μουσική Σ;-)))



De-licious,
De-lirious

De-lirious,
De-leterious




There Is A Time To Laugh


There Is A Time To Cry

There Is A Time To Say Goodbye




De-licious, De-lirious

De-lirious,
De-leterious

De-leterious





Words & Music (c) Miltiadis Thalassinos 2008
Photos:
"Eve_and_the_temptation" by cry_fallen_star (up)

"EVE" by philosophyoftime (down)




3 Ιουλ 2008

Ο ΚΟΙΝόΣ ΜΑΣ ΤόΠΟΣ


Ανυπόστατοι φόβοι

Αποριμμένες (απορημένες;) ευκαιρίες

Χιμαιρικές παραμυθίες

Παράλογοι λόγοι

Φευγαλέες χαρές



Διασχίζοντας τη φωτιά




Photo: "Through Fire" by yuribonder @ deviantart

1 Ιουλ 2008

Η ΑΓάΠΗ, ΔύΣΚΟΛΑ, Μ' ΑΚΟύΣ



(μην ακούς, μην ακούς, μην ακούς, μ' ακούς;)



Δε χαρίζεται,
μα κερδίζεται

δε χαρίζεται, μήν ακούς, μήν ακούς

κερδίζεται, δύσκολα

δύσκολα, μην ακούς

μην ακούς, μην ακούς, μην τους ακούς

μ' ακούς;



Στίχοι- μουσική Μιλτιάδης Θαλασσινός 30-6-2008
ελεύθερη αναδημοσίευση με αναφορά της πηγής mavrosgatos.blogspot.com