ΟΙΟΝΕί ΟΙΩΝΟί

.

Στη χτεσινή μου βόλτα στο βουνό, συνάντησα κατά σειρά, στην αρχή της ανηφόρας, μόλις βγήκα από την πόλη:

-Ένα τεράστιο σκουλήκι στη μέση του δρόμου (τόοοοοοοοοοσο μακρύ, με το συμπάθειο)

-Ένα νεκρό σκυλάκι στην άκρη του δρόμου, σε αποσύνθεση

-Άλλο ένα τεράστιο σκουλήκι στη μέση του δρόμου, μισοπάτημένο αυτό, κι όμως σέρνονταν (μεγάλη ανακάλυψη "παιδιού" της πόλης: τα σκουλήκια ματώνουν)


Τί κάνει ο κάθε Τειρεσίας και ο κάθε Λεφάκης σε αυτήν την περίπτωση; Υπακούει στους Οιωνούς και κάνει μεταβολή- είναι βέβαιος ότι λίγο παρακάτω τον περιμένει σίγουρος θάνατος, το λιγότερο στη σούβλα (με πατάτες).

Τί κάνει ο λογικός άνθρωπος; Σκέφτεται ότι:

-Α, το βράδυ έβρεξε αρκετά, και βγήκαν βόλτα τα σκουλήκια.

-Α, το καημένο το σκυλάκι- τί θα γίνει επιτέλους σ' αυτήν την χώρα με τα αδέσποτα; Και με τους απρόσεκτους οδηγούς;

-Για δες, το σκουλήκι ακόμα και μισολιωμένο αγωνίζεται να επιβιώσει...

Συνεχίζει κανονικά το δρόμο του, αγνοώντας τις σαχλαμάρες του κάθε Τειρεσία και του κάθε Λεφάκη, και κερδίζει:

Την ανθισμένη κι ευωδιαστή αμυγδαλιά...

...το χωράφι με τις ανθισμένες ροδακινιές (και το μεθυστικό βουητό των μελισσών)...

...το κρινάκι του βουνού (καλά μη βαράτε, πείτε μου εσείς τί είναι)...

...τα μικρά μπλε λουλουδάκια - ποντικοαυτάκια (μυοσωτίς, μη με λησμόνει)...

...το όμορφο και περήφανο άλογο.

ΥΓ: Τα όσα είπα και εννόησα ισχύουν όμως και αντίστροφα. Οι καλοί οιωνοί (και τα προαισθήματα) δεν φέρνουν καλά αποτελέσματα, όταν δεν βασίζονται στη Λογική.

ΥΓ 2: Πήγα και σήμερα! (και είδα τον πρώτο μου τρυποκάρυδο live- ολόιδιος ο Γούντυ!)

Καλό απόγευμα!