31 Δεκ 2006

«ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ»: ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΪΝ, ΚΑΡΛΑ ΤΑΚΕΡ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ


Τί κοινό έχουν ο Σαντάμ Χουσεΐν και η Κάρλα Φάιυ Τάκερ;

Το διάταγμα της εκτέλεσής τους φέρει την υπογραφή του ίδιου ανθρώπου: του Τζώρτζ Μπους, του Πολέμαρχου που περνιέται για χριστιανός.

Ο Τζώρτζ Γουίλιαμ Μπους, του Τζώρτζ και της Μπάρμπαρα, είναι υποτίθεται πιστός χριστιανός (μεθοδιστής). Ο ίδιος έχει πολλάκις δηλώσει «αναγεννημένος χριστιανός» (born again christian), και σημαντικό μέρος της εκλογικής του επιτυχίας το οφείλει στην υποστήριξη των ευαγγελικών Αμερικανών. Το όνομα του Θεού το επικαλείται συνέχεια στα διαγγέλματά του προς τον αμερικανικό λαό και προς τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Τζώρτζ Μπους, αν και χριστιανός, μάλλον δεν έχει διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο. Δεν έχει ακούσει το «αν συγχωρείτε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, θα συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος πατέρας», ούτε το «ό,τι θα θέλατε να σας κάνουν οι άλλοι να το κάνετε και εσείς σ’αυτούς». Σαν Κυβερνήτης του Τέξας, υπέγραψε τις περισσότερες θανατικές καταδίκες από οποιονδήποτε άλλο Κυβερνήτη στην ιστορία των ΗΠΑ. Και δεν έδωσε ποτέ χάρη. Στην περίπτωση της Karla Faye Tucker, έφτασε μάλιστα να ειρωνευτεί με σκαιότητα την αίτησή της για χάρη, κατά την διάρκεια μιάς συνέντευξης στον δημοσιογράφο Tucker Carlson για το Talk Magazine (Σεπτέμβριος 1999, σ. 106):

(μιλάει ο Τζώρτζ Μπους): «Είδα την συνέντευξη που πήρε [ο Λάρρυ Κίνγκ του CNN] από την Tucker. Της έκανε αληθινά δύσκολες ερωτήσεις, όπως «Τί θα είχατε να πείτε στον Κυβερνήτη Μπους;»

(δημοσιογράφος): «Και τί απάντησε εκείνη;»

«Παρακαλώ», κλαψούρισε ο Μπους, με τα χείλη σουφρωμένα σε κοροϊδευτική απόγνωση, «μη με σκοτώσετε»

(δημοσιογράφος, διηγείται:) Πρέπει να έδειχνα εμφανώς σοκαρισμένος (το να γελοιοποιείς την έκκληση για χάρη ενός κρατούμενου που στο μεταξύ έχει εκτελεστεί, είναι και άτοπο και σκληρό), γιατί αμέσως σταμάτησε να χαζογελάει.(1)

Σαν Κυβερνήτης του Τέξας, ο Τζώρτζ Μπους υπέγραψε 152 θανατικές καταδίκες, μεταξύ των οποίων ήταν η καταδίκη της Tucker και η καταδίκη του διανοητικά καθυστερημένου 33χρονου Terry Washington, που αποδεδειγμένα είχε διανοητική ηλικία εφτά χρονών.

Σαν Κυβερνήτης του Ιράκ, μετά την εισβολή, υπέγραψε την θανατική καταδίκη περίπου 600.000 πολιτών του Ιράκ, κάμποσων χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών, και τελικά χτες υπέγραψε και την οριστική καταδίκη σε χριστιανικό θάνατο με απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν, του ανθρώπου που οδήγησε το Ιράκ σε δύο φονικότατους και καταστρεπτικότατους πολέμους (πόλεμος Ιράν-Ιράκ, πρώτος πόλεμος του Κόλπου), στην διεθνή απομόνωση, στην ξένη κατοχή, και στα πρόθυρα του εμφύλιου πολέμου.

ΥΓ: 70% των Αμερικανών φέρονται να υποστηρίζουν την θανατική ποινή, έναντι 42% το 1966 (3).

(1) http://www.nybooks.com/articles/17670

(2) http://en.wikipedia.org/wiki/Karla_Faye_Tucker

(3) http://deathpenaltyinfo.msu.edu/c/about/history/history-8.htm

29 Δεκ 2006

ΒΑΓΔΑΤΗ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΜΟΓΚΑΝΤΙΣΟΥ: ΤΟ ΦΡΙΧΤΟ ΤΣΑΚΑΛΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ

.

William Blake, Leviathan
( O Κύριος δείχνει στον Προφήτη Ιώβ τη Δημιουργία Του,
που κυριαρχείται από τα τέρατα Βεεμώθ, στη στεριά, και Λεβιάθαν, στη θάλασσα)


...Όσοι ακονίζουν το δόντι του Σκύλου, σημαίνοντας Θάνατο...
Τ.Σ. Έλιοτ, Μαρίνα

«Νά ‘χα φωνή σαν κεραυνό, και χέρια σαν μέγγενη, να στρίψω το λαρύγγι του Πολέμου! Όταν οι αισθήσεις σείονται, και η ψυχή οδηγείται στην τρέλλα, ποιός αντέχει; Όταν οι ψυχές των καταπιεσμένων αγωνίζονται, μέσα στον ταραγμένο αγέρα που λυσσομανά, ποιός αντέχει; Όταν ο κυκλώνας της οργής κατεβαίνει από τον Θεϊκό θρόνο, όταν η αποδοκιμασία Του φέρνει τα έθνη το ένα απέναντι στο άλλο, ποιός αντέχει; Όταν το Κακό χτυπά τα πλατιά φτερά του πάνω από τα πεδία της μάχης, πανηγυρίζοντας τον θρίαμβο της πλημμύρας του Θανάτου, όταν οι ψυχές συντρίβονται μέσα στο αιώνιο πυρ, όταν τα πλάσματα της Κόλασης πανηγυρίζουν τη σφαγή, ποιός μπορεί ν'αντέξει; Και ποιος τα προκαλεί όλα αυτά; Και ποιος μπορεί ν' απαντήσει, Θεέ, που κάθεσαι εκεί, στον ψηλό Σου θρόνο; Οι Βασιλιάδες και οι Ευγενείς της γης τα προκαλούν, άκουσέ το, Ουρανέ, οι Ιερείς Σου, οι εκπρόσωποί Σου τα προκαλούν!»

William Blake, «Prologue for a dramatic Piece of Edward the Fourth»
Μετάφραση Μαύρος Γάτος
Μελοποιημένο από την Loreena Mc Kennit

κλικ για download, play για ακρόαση:


William Blake (1757-1827)
.

28 Δεκ 2006

ΕΓΩ, ΕΣΥ, ΕΔΩ, ΕΚΕΙ


Τί να πώ; Πώς να πώ;
Σε ποιόν να πώ;

Γ
ια σένα ήμουν -εσύ
γ
ια μένα ήσουν -εγώ

και είσαι, εκεί
και είμαι, εδώ


28-12-2006
.

27 Δεκ 2006

ΧΑΡΙΣΤΕ *ΑΛΗΘΙΝΑ* ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΔΩΡΑ *ΚΑΙ* ΓΙ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!


Δε βαρεθήκατε πιά την καταναλωτική μανία των γιορτών; Την φρενίτιδα με την οποία όλοι ξεχύνονται στα μαγαζιά για να πάρουν υποχρεωτικά και με το ζόρι "κάτι" (δηλαδή ένα αντικείμενο...) για τον καθένα;
Μην φοβάστε και μην αγχώνεστε. Ο Μαύρος Γάτος είναι εδώ, για να σας προτείνει τα πιό όμορφα δώρα που υπάρχουν, για τους αγαπημένους σας. Δώρα που -επιπλέον- είναι τζάμπα, όπως όλα όσα αξίζουν στη ζωή...
(βασισμένο στο βιβλίο του ψυχολόγου Γουαίην Ντύερ "Ανακαλύψτε τις γιορτές", εκδόσεις Γλάρος, με σημαντικές τροποποιήσεις)

ΤΥΠΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΤΕ ΤΟ ΟΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ!

Τα πιό πολύτιμα δώρα
που μπορείτε να προσφέρετε στους αγαπημένους σας
(και όχι μόνο)
για τις γιορτές (και όχι μόνο)

Άνευ όρων αποδοχή, γιατί όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι πολύτιμα, όποια κι αν είναι τα ελαττώματα τους, οι παραλείψεις τους και τα λάθη τους. Ακόμα πιό πολύτιμοι είναι για τον καθένα μας οι αγαπημένοι μας. Να τους δείχνετε λοιπόν συχνά πόσο πολύτιμοι είναι για εσάς.

Το πολύτιμο δώρο της αυτοπεποίθησης. Δείξτε με το παράδειγμά σας ότι η επιδοκιμασία των άλλων δεν είναι πάντα δυνατόν να εξασφαλιστεί, ούτε και είναι αυτό αναγκαίο. Και πως όταν κανείς αντιμετωπίζει την αδιαφορία, ή ακόμα και την αποδοκιμασία, δεν είναι απαραίτητο ούτε να αναστατώνεται, ούτε να αδρανοποιείται.

H απαλλαγή από τον φόβο του λάθους. Χαρίστε τους τις έμπρακτες αποδείξεις ότι δεν φοβάστε να κάνετε λάθη, δείξτε τους ότι τα λάθη δεν είναι απλά επιτρεπτά, αλλά καμμιά φορά είναι και απαραίτητα, σαν ένα απαραίτητο βήμα για την απόκτηση νέων ικανοτήτων και για την προσωπική αυτοβελτίωση του καθενός.

Η απόλαυση της κάθε στιγμής. Βοηθήστε τους να χαίρονται την κάθε στιγμή και να αγαπούν τον εαυτό τους όπως είναι, όπως κάνουν τα παιδιά. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν για το μέλλον, και πάντα βιάζονται να περάσουν σε κάποιο επόμενο στάδιο, χάνοντας έτσι το παρόν. Δεχτείτε τους αγαπημένους σας σαν πλάσματα ολοκληρωμένα και πλήρη τώρα, χαρίστε τους το Δώρο του Παρόντος.

Η απαλλαγή από το άγχος. Το άγχος σε κανονική "δόση" είναι εποικοδομητικό, καμμιά φορά μπορεί να και σωτήριο. Το υπερβολικό και δυσανάλογο άγχος, όπως και το μάταιο άγχος, είναι καταστρεπτικά. Μην ανησυχείτε και να μην αγχώνεστε για ασήμαντα πράγματα ή για πράγματα που όσο και αν εσείς ανησυχήσετε δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν, και δώστε έτσι το παράδειγμα στους αγαπημένους σας, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ζωής χωρίς να δηλητηριάζονται από το άγχος.

Η ελευθερία της έκφρασης χωρίς περιορισμούς από ετικέτες και ρόλους. Δείξτε τους με την αποδοχή και με την υποστήριξή σας ότι είναι ανθρώπινο κανείς να κλαίει, αλλά και να δείχνει γενναιότητα, να είναι σοβαρός και πολυάσχολος, αλλά και να εκφράζεται και να διασκεδάζει χωρίς ντροπές, να δείχνει την αγάπη του χωρίς περιορισμούς, χωρίς πρωτόκολλα!

Η απαλλαγή από τον φόβο του Άγνωστου. Ενθαρρύνετέ τους να μην φοβούνται να ανοίξουν τα φτερά τους. Ενθαρρύνετέ τους να είναι τολμηροί, να μην διστάζουν να εξερευνήσουν την περιπέτεια. Δώστε τους το περιθώριο να αναπτύξουν την πρωτοβουλία τους, να περιπλανηθούν σε άγνωστες περιοχές, χωρίς ν' ακολουθούν πάντα τις οδηγίες κάποιου άλλου, οπότε θα είναι ίσως περισσότερο ασφαλείς, αλλά δεν θα είναι ευτυχισμένοι.

Η απαλλαγή από την ενοχή. Μάθετέ τους να είναι υπεύθυνα άτομα και να δέχονται την ευθύνη για όλες τις πράξεις τους, και για τις συνέπειες των πράξεών τους, αλλά να μην αδρανοποιούνται από τις ενοχές. Προσπαθήστε να μην τους δημιουργείτε εσείς ενοχές (όπως κάνουν πολλές φορές ασυναίσθητα οι άνθρωποι), όταν σας απογοητεύουν, όταν δεν δρούν όπως εσείς θα θέλατε, ή όταν αρνούνται να σας κάνουν το χατήρι. Δείξτε τους παράλληλα ότι το να ευχαριστείς τον εαυτό σου, χωρίς όμως να πληγώνεις τους άλλους κατά το δυνατό (και το λογικό...), το να προσφέρεις στους άλλους ό,τι και όσο μπορείς, χωρίς όμως να καπελώνεις τον εαυτό σου, είναι ο μόνος δρόμος για μιά ευτυχισμένη ζωή.

Ο έλεγχος της θλίψης. Μάθετε τους αγαπημένους σας, ότι η θλίψη είναι μια υγιής και αναγκαία αντίδραση σε μιαν απώλεια, αλλά δεν πρέπει να παρατείνεται δυσανάλογα, δεν πρέπει να αφήνεται να δηλητηριάζει και να αναστέλλει την ζωή.

Η απόλυτη ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας. Δώστε το παράδειγμα του ανθρώπου που δεν έχει ανάγκη να υποκρίνεται ότι είναι κάποιος άλλος, και υπογραμμίστε τη σημασία της αμοιβαίας αλήθειας, σαν την μόνη στέρεη βάση για μια υγιή διαπροσωπική σχέση.

Η χαρά της ζωής. Γίνετε γι'αυτούς το πρότυπο του ζωντανού ανθρώπου, του ανθρώπου που απολαμβάνει τα πάντα στην ζωή, κάθε στιγμή. Που αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να ζήσει νέες περιπέτειες, να γελάσει, να διασκεδάσει, να δημιουργήσει, εμπιστευόμενος τα εσωτερικά του σήματα. Διδάξτε τους με το παράδειγμά σας, ότι μόνο αν κανείς στηρίζεται στον εαυτό του, και δεν ψάχνει την ευτυχία έξω από αυτόν, και ειδικά σε άψυχα πράγματα (στα υλικά αγαθά), τότε μόνο μπορεί να ζει ευτυχισμένος.


Υesterday is History

Tomorrow is Mystery
Today is a GIFT
That's why it is called PRESENT!


Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλους!
Μαύρος Γάτος
Σ;-)


ΥΓ: Πρώτη δημοσίευση αυτού του post: 30 Δεκεμβρίου 2005
.

26 Δεκ 2006

ΓΕΝΕΘΛΙΑ!!! Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ 600+1 ΠΟΣΤ ΜΕΤΑ...


Ακριβώς πριν από έναν χρόνο, ξημερώματα της δεύτερης μέρας των Χριστουγέννων, εντελώς τυχαία (ψάχνοντας μια φωτογραφία στον Γούγλη), γεννήθηκε αυτό το Ημεροδίχτυ.

Από την ώρα και την ημέρα που γεννήθηκε, η ζωή μου άλλαξε! Άλλαξε σημαντικά, και από πολλές πλευρές… Κυρίως θετικές, αλλά και αρνητικές...

Μεγάλος λοιπόν ο πειρασμός να βάλω ένα επετειακό τέλος, σαν ιδανικός αυτόχειρας, "σαν έτοιμος από καιρό, σαν Λαμπρούκος", που λέει και ο Αλεξανδρινός, και να γευτώ ξανά την ελευθερία της απεξάρτησης από το πληκτρολόγιο, το δοκίμασα άλλωστε και παλιότερα και αξίζει τον κόπο, από κάποιες πλευρές.

Από κάποιες άλλες όμως; Δεν φεύγω με τίποτα!

Για όλους εσάς που γνώρισα μέσα από αυτό

Για όλους εσάς που αγάπησα μέσα από αυτό

Για όλα αυτά που ζήσαμε μαζί, για τις συζητήσεις μας, για τις παρέες μας, για τους καυγάδες μας, για όλα αυτά που μοιραστήκαμε, τις μαύρες μας, τις χαρές μας, τις απογοητεύσεις μας, τις ελπίδες μας, τις (αμπελο)φιλοσοφίες μας, τα ποιήματα, τις μεταφράσεις, τις μουσικές μας,

Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι εδώ μαζί σας! Χρόνια μας πολλά και δημιουργικά!


Σ;))))))))))))))

.
.

25 Δεκ 2006

ΠΑΓΩΝΙΑ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

.

Στο λυκόφως των Χριστουγέννων


λίγο πριν πέσει το σκοτάδι
λίγο πριν ανάψουν τα φώτα
λίγο πριν ξαναρχίσει η γιορτή


παγωνιά, στη Γιορτινούπολη


Μαύρος Γάτος - 25.12.2006
.

24 Δεκ 2006

ΑΣΤΡΙΝΑ (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ)! ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ

.




Άρτε που εστά στην ώρια μασσαρία
βλοώ την πόρτα με το λιμπιντάρι
βλοώ τη μάνα μ’όλο το παιντία
κι α πόι το τσούρη πού’ναι ο τζενεράλη

Ήρταμο να σάς φέρμε την Αστρίνα
Κορλιάνα που τη μάτε σε τολό
Ε να μάς δώκει πρέστο μα το πρίμα
ήρταμο να σάς φέρμε την Αστρίνα

Α πόι βω βλοώ και το μερτσάλι
την κάτσα, την σκουντέντα, το ροδούλι
και τη σβαρτή, βαρτή μερτσήν αγάλη

Ήρταμα να σάς κάμαμαν αλλεγρία!



τσούρης: ο κύρης
λιμπιντάρι: λαμπαδάρι, το κερί
η κάτσα: η γάτα (και ο γάτος)!!!!
(καλά, μποορεί να είναι και η casa, το σπίτι Σ;)))
αλλεγρία: η χαρά!


Βυζαντινά κάλαντα (Κοτυώρων Πόντου)
(τα δεύτερα πιό όμορφα που έχω ακούσει ποτέ)
κλικ για κατέβασμα του mp3, ή πατήστε play:


Άναρχος Θεός καταβέβηκεν
και εν τη Παρθένω κατώκησεν.
έρου έρουρεμ, έρου έρουρεμ, Χαίρε Δέσποινα!

Δεύτε εν σπηλαίω θεάσασθαι
κείμενον εν φάτνη τον Κύριον
έρου έρουρεμ, έρου έρουρεμ, Χαίρε Άχραντε!

Ω Παρθενομήτωρ και Δέσποινα,
σώσον τους προς σε καταφεύγοντας
έρου έρουρεμ, έρου έρουρεμ, Χαίρε Δέσποινα!

Από το δίσκο "Κάλαντα Δωδεκαημέρου"
του Αρχείου Ελληνικής Μουσικής του Υπουργείου Πολιτισμού

.

22 Δεκ 2006

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΜΑΛΑΚΑ (ΗΧΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ Α')



Δος μοι τούτον τον ξένον
τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω
Δος μοι τούτον τον ξένον
ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον


Τα Χριστούγεννα, μέσα σε έναν σταύλο, ανάμεσα στις κοπριές και στα άχυρα, θα ξαναγεννηθεί Εκείνος, εκείνος ο Ξένος.

Τα Χριστούγεννα, είθισται ο κάθε Φτωχομαλάκας να εορτάζει την πρωθύστερη Σταύρωση
εκείνου του Ξένου.

Σχεδόν κανείς δεν θα είναι κοντά Του καθώς θα γεννιέται, σχεδόν κανείς δεν θα νιώσει το όποιο μήνυμα της γέννησής Του, μόνο κάτι πρόβατα, και μερικοί τσομπάνηδες. Όμως, πριν καλά καλά προλάβει να γεννηθεί, με την ενθουσιώδη συμμετοχή του φιλοθεάμονος κοινού, θα γίνει η πανηγυρική και πολλαπλή Του Σταύρωση: τόσες Σταυρώσεις, όσοι και οι Φτωχομαλάκες.

Τα Χριστούγεννα ο κάθε Φτωχομαλάκας θα πάρει την ολοκαίνουργια αμαξάρα του με τις χιλιάδες άτοκες δόσεις και θα τρέξει να μποτιλιαριστεί στους συφοριασμένους δρόμους, για να αγοράσει επικές προμήθειες φαγητού και λαμπακιών που στριγγλίζουν τα κάλαντα, αλλά κυρίως, για να εξασφαλίσει άχρηστα δώρα για όλους: Για το μπαμπά, για τη μαμά, για τον πεθερό, για την πεθερά, για τα παιδιά, για την γυναίκα, για την γκόμενα, για το σκύλο, για τη γάτα, για το καναρίνι. Αισθάνεται βαθιά το Χρέος να ξοδέψει στην τελετουργία αυτή τουλάχιστον το Δώρο Χριστουγέννων, συν καναδυό εορτοδάνεια για τσόντα.

Τα Χριστούγεννα ο Φτωχομαλάκας θα θυμηθεί την ύπαρξη ατόμων που έχει ξεχάσει τουλάχιστον από τα προηγούμενα Χριστούγεννα, και για τα οποία στο βάθος δε δίνει δεκάρα, και θα τους στείλει καρτούλες, email, μηνύματα στο κινητό. Οι περισσότεροι θα έχουν ξεχάσει την ύπαρξή του από τα προηγούμενα Χριστούγεννα, μερικοί και από πάντα.


Το βράδυ των Χριστουγέννων ο Φτωχομαλάκας πρέπει να κάνει, λέει, ρεβεγιόν. Πολλοί Φτωχομαλάκες συνωστίζονται σε πούλμαν και αεροδρόμια για να πάνε εκεί που δεν πηγαίνοιυν όλον τον υπόλοιπο χρόνο, δηλαδή αλλού, να κάνουν εκεί τα ψώνια των δώρων τους και το ρεβεγιόν τους. Ο Φτωχομαλάκας που για κάποιον λόγο δεν θα ταξιδέψει πατείς με πατώ σε, θα φορέσει την καλύτερη στολή Φτωχομαλάκα που διαθέτει και θα στριμωχτεί, μαζί με εκατομμύρια άλλους Φτωχομαλάκες, σε σκυλάδικα, ακριβά ξενοδοχεία, πατσατζίδικα, κλάμπ, ανάλογα με την Φτώχεια του και με την μαλακία του.

Τα Χριστούγεννα, δηλαδή ΠΡΙΝ τα Χριστούγεννα, ο Φτωχομαλάκας θα νιώθει μια διαρκή ψεύδο-ευφορία, θα φορά μόνιμα στο πρόσωπό του μια ιλλουστρασιόν ψιμυθιώδη ευτυχία, γιατί έτσι τού έχουν πει, ότι τα Χριστούγεννα οι Φτωχομαλάκες είναι ευτυχισμένοι. Μόλις όμως περάσουν οι γιορτές, θα νιώσει ακόμα μεγαλύτερη την πρωτινή του δυστυχία, και ούτε που θα ξέρει γιατί. Τα παιδιά του Φτωχομαλάκα θα χρειαστούν μερικές εβδομάδες για να σπάσουν και να πετάξουν τα κινέζικα Φτωχομαλακοπαιχνίδια (που τα απαίτησαν επειδή τα είδαν στην Φτωχομαλακοτηλεόραση), αλλά ο Φτωχομαλάκας θα απωλέσει την ψευδοευτυχία του το πολύ μερικές ώρες μετά, μόλις τελειώσουν οι Τελετές του Φτωχομαλάκα που λέγαμε.


Ο Φτωχομαλάκας δεν θα καταλάβει ποτέ, ότι είναι δυστυχισμένος, επειδή Σταύρωσε Εκείνον τον Ξένο, την Γέννηση του οποίου υποτίθεται πως γιόρταζε. Και επειδή στο βάθος ξέρει πως Ανάσταση δεν υπάρχει.

Μη χάνεις χρόνο! Τί κάθεσαι;

Τρέχα να ψωνίσεις τα τελευταία δώρα!

Τρέχα να κλείσεις τραπέζι, όσο πιό κοντά στην πίστα της Σταύρωσης!

Άρον, άρον, σταύρωσον Αυτόν!

Μαύρος Γάτος (Φτωχομαλάκας, εν μέρει, όπως όλοι...)


Δος μοι τούτον τον ξένον
ίνα κρύψω εν τάφω
ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη
.

21 Δεκ 2006

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ

.

Την έλεγαν, νομίζω, Βερενίκη
Έλυσε τη μακριά της Κόμη

Και γέμισε
τον ουρανό μου ομορφιά

Κι είπα, Φερενίκη,
γίνε
δική μου παντοτινά
άστρο μου, ζωή, κι αναπνοή

έλα, να νικήσουμε μαζί
Χρόνο, Θάνατο, Ζωή!

Γέλασε όμορφα, σαν μέρα φωτεινή
μού’πε πως σε κανέναν δεν ανήκει

και πως δεν έφερε ποτέ καμμία νίκη

Μού χάρισε
μετά λίγη ομορφιά,
νά ναι για πάντα
λέει ολόδική μου
και κρύφτηκε πίσω από ένα σύννεφο.



Μαύρος Γάτος, 21 Δεκεμβρίου 2006

Ο Γαλαξίας NGC 4725, στον αστερισμό "Κόμη της Βερενίκης"
*κλικ* πάνω στην εικόνα για εικόνα υψηλής ανάλυσης
.

Η ΔΟΥΛΕΊΑ, ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ, Ή ΌΧΙ; ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ...

.

Απόσπασμα από τη "Σονάτα του Kreutzer", του Λέοντος Τολστόι

Αφιερωμένο στους νεοφιλελεύθερους φίλους μου [Μ.Γ.]

..."Τί είναι η δουλεία; Τίποτα άλλο, από το να καρπώνονται λίγοι την καταναγκαστική εργασία των πολλών. Για να εκλείψει η δουλεία, πρέπει να μη θέλουν οι άνθρωποι να καρπώνονται την καταναγκαστική δουλειά των άλλων και να το θεωρούν αυτό λάθος και ντροπή. Τί γίνεται όμως γύρω μας; Αντίθετα, οι κυβερνώντες παίρνουν και αλλάζουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της δουλείας, τα κανονίζουν έτσι ώστε να μη γίνονται πιά αγοραπωλησίες σκλάβων, απαγορεύεται δήθεν η δουλεία, καταργούνται όλες οι σχετικές διαδικασίες και τα χαρτιά, και φαντάζονται, μέχρι που καταντούν να το πιστεύουν και οι ίδιοι, ότι δεν υπάρχει πιά δουλεία... Και δεν βλέπουν, και δεν θέλουν να δουν, πως η δουλεία καλά κρατεί, γιατί οι άνθρωποι βρίσκουν ακόμα σωστό και καλό και δίκαιο να καρπώνονται τους κόπους των άλλων. Και μια και θεωρείται αυτό καλό κι αποδεκτό και δίκαιο, πάντα θα βρίσκονται εκείνοι, οι πιό ισχυροί ή πιό πονηροί ανάμεσα στους ανθρώπους, που θα επωφελούνται..."
Λέων Τολστόι, "η Σονάτα του Kreutzer"


Αδέλφια μου σκλάβοι, το όλο πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που τα υλικά αγαθά παύουν να υπηρετούν τον άνθρωπο και ο άνθρωπος, χάριν της υπερκατανάλωσης, άρχιζει να υπηρετεί τα υλικά αγαθά, και γίνεται σκλάβος τους. Ο Δυτικός άνθρωπος δηλαδή είναι σκλάβος της υπερκατανάλωσης. Γιατί ο άλλος... ο τριτοκοσμικός άνθρωπος... εκείνος, είναι σκλάβος δικός μας!!! Πώς αλλιώς νομίζετε ότι μπορούμε να αγοράζουμε δύο ευρώ το ξύλινο καραβάκι που θέλει δύο ώρες για να φτιαχτεί;;;;;; Μπορούμε, επειδή κάποιος στην Κίνα ή στην Ινδία εργάζεται σαν σκλάβος για να το φτιάξει. Σαν ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ σκλάβος...

Όσο για το αν είναι ξεπερασμένος ο Κόμης Τολστόι, είναι τόσο ξεπερασμένος όσο και ο Επίκουρος:

"Ο πλούτος που είναι απαραίτητος για να ζει κανείς καλά, και πεπερασμένος είναι, και εύκολα αποκτάται.

Ο πλούτος της ματαιοδοξίας τείνει προς το άπειρο...."

Λέων Νικολάγιεβιτς, κόμης Τολστόι, 1828-1910
.

20 Δεκ 2006

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ, ΚΑΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

.

Είδα ένα φρικτό όνειρο το μεσημέρι, κι έτρεξα να το εξομολογηθώ σ' έναν άνθρωπο του Θεού.

«Δέσποτα, ευλόγησον»….

«Λέγε με Παναγιώτη, παιδί μου… Τι τρέχει; Γιατί είσαι ταραγμένος;»

«Είδα ένα πολύ παράξενο και φρικιαστικό όνειρο… Ήτανε λέει κάτι Μοναχοί, Αγιορείτες, με τα ράσα τους, με τα μούσια τους, με τα καλυμμαύχια τους, με τα όλα τους, και πλακωνό-σα-ντε, Δέσποτα… Με μπουνιές, με κλωτσιές, με πέτρες και με λοστούς... Γέμισε λέει ο τόπος αίματα, Δέσποτα… Οχτώ στο νοσοκομείο, ένας την βγάζει δεν την βγάζει, Δέσποτα…»

«Λέγε με Παναγιώτη, παιδί μου… Δεν ήταν όνειρο, παιδί μου. Αλήθεια ήταν. Πού είναι όμως το περίεργο; Κι εμείς οι άνθρωποι της Εκκλησίας, άνθρωποι είμαστε, με ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες, ενίοτε ισχυρότατα. Τι νόμισες, πως επειδή φοράμε ένα ράσο, είμεθα υπεράνω των εγκοσμίων; Κι εμείς αμαρτάνουμε, κι εμείς διολισθαίνουμε, τέκνον μου…»

«Όμως, Δέσποτα, δεν με πείραξε τόσο πολύ το ίδιο το γεγονός, όσο το άλλο: Μιλούσε λέει ένας από τους συμμετέχοντες στα επεισόδια, κι έλεγε, «αυτοί μάς επιτέθηκαν πρώτοι, δεν φταίμε εμείς, αν σού ορμήξουν τι θα κάνεις; Θα απαντήσεις»…

«Και τί το παράξενο βλέπεις σ'αυτά τα λόγια, παιδί μου, τέλος πάντων;»

«Μα, Δέσποτα… Δεν καταλαβαίνεις; Ο μοναχός που τα είπε αυτά, ήταν Αγιορείτης...

Το Άγιον Όρος δεν υποτίθεται πως είναι η Κιβωτός της Ορθοδοξίας, της Πίστης μας, Δέσποτα; Της Πίστης του Κυρίου μας; Κι Εκείνος, ο Γλυκύτατος Ιησούς, δεν είχε πει… «αν σε χαστουκίσουν στο ένα μάγουλο, γύρισέ τους και το άλλο;» Αυτό δεν είχε πει, ο Αμνός του Θεού, που στο όνομά του όλη η Ιεροσύνη φορά τα ράσα της; Ο λόγος Του, δεν υποτίθεται πως είναι ο Φάρος της ζωής μας, Δέσποτα; Και τί γιορτάζουμε μεθαύριο, Δέσποτα, αν όχι τον ερχομό Εκείνου, και της Διδασκαλίας του;»

Ο σεβάσμιος Ιερωμένος άργησε αρκετά να μού απαντήσει.

Όταν τελικά μίλησε, είπε:

«Κάτι τέτοιες μαλακίες έλεγε κι Εκείνος, τέκνον μου, και τον σταύρωσαν στο τέλος.

Η θλιβερή αλήθεια είναι πως ήταν τελείως φευγάτος, τελείως "αλλού", τέκνο μου, ναι, τέκνον, για Εκείνον σού μιλάω, μην αλλοιθωρίζεις. Το είχε πει άλλωστε ξεκάθαρα και ο ίδιος, "εγώ δεν είμαι τού Κόσμου τούτου", είχε πει...

Εμείς όμως ζούμε σε αυτόν εδώ τον Κόσμο, όχι σε κάποιον άλλον... και σίγουρα, όχι στον δικό Του κόσμο, τέκνον...

Γι αυτό Εκείνος είναι πάντα θλιμμένος, σε όλες τις ιερές εικόνες... Δεν το έχεις προσέξει, τέκνον; Είκοσι αιώνες τώρα, Τον είδες ποτέ εσύ χαμογελαστό;

Άσε λοιπόν τα "Δέσποτα" και "Δέσποτα", και λέγε με απλά, Παναγιώτη, παιδί μου… Απλά, Παναγιώτη...»


ΠΩΣ ΕΙΠΕΣ; "ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ"; ΕΛΑ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΙ ΕΜΕΝΑ, ΡΕ, ΑΝ ΣΟΥ ΒΑΣΤΑΕΙ!

ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΞΕΝΟΣ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ!
"touche pas à mon pote- κάτω τα χέρια από τον φίλο μου":
κεντρικό σύνθημα της γαλλικής αντιρατσιστικής οργάνωσης SOS-RACISME


Ξανθίππη Καραθανάση, «Ξένος εδώ, ξένος εκεί»
(παραδοσιακό Μακεδονίας)

από το βραβευμένο cd "Τραγούδια και σκοποί της Μακεδονίας", Π.Ε.Κ. 4-5

Κλικ εδώ για κατέβασμα
πατήστε play παρακάτω για να το ακούσετε





Ξένος εδώ, ξένος εκεί, όπου κι αν πάγω ξένος
κι αν πάγω και
κι αν πάγω και στη μάνα μου

Κι αν πάγω και στη μάνα μου, παραβαρώ(*) ο καημένος
θα πάρω ένα
θα πάρω έναν ανήφορο

Θα πάρω έναν ανήφορο να βγω σε κορφοβούνι, αχ
να βρω κλαρά-
να βρω κλαράκι φουντωτό

Να βρω κλαράκι φουντωτό και ριζιμιό λιθάρι, αχ
να πώ τα μά-
να πω τα μαύρα ντέρτια μου


*παραβαρώ: γίνομαι βάρος, επιβαρύνω, περισσεύω
.

Η Ξανθίππη Καραθανάση
.

19 Δεκ 2006

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΚ ΑΜΕΡΙΚΑ, ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΣΕΛΛΑΚΙ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΙΧΛΕΣ

.
"
κέφι και δροσιά με τσίχλες Άνταμς
κι όλος ο κόσμος σού χαμογελά...."

Είναι μια ανάμνηση που αναδύεται αχνή, από τα βάθη της παιδικής μου ηλικίας. Το θυμάσαι άραγε κι εσύ; Το αγόρι με το κασελλάκι που κρεμόταν από το λαιμό του μπροστά, στο στήθος, και είχε μέσα ταχτικά παραταγμένα πολύχρωμα πακετάκια με τσίχλες - φυλλαράκια.

Νομίζω ότι το όνομά του ήταν Τσικ, Τσικ Αμέρικα. Είχε περίπου την ηλικία μου, ίσως ήταν λίγο μεγαλύτερο, αλλά δεν ήταν σαν εμένα, όχι. Ήταν ντυμένο φτωχικά, κουρεμένο γουλί, δεν πήγαινε σχολείο, τριγυρνούσε όλη μέρα στους δρόμους, και τις τσίχλες δεν τις είχε για να τις μασήσει, τις πουλούσε. Μισή δραχμή το φυλλαράκι η τσίχλα, δύο δραχμές το πακετάκι με τις πέντε τσίχλες. Τις είχε όμορφα ταχτοποιημένες πάνω στο κασελλάκι του, εδώ ο δυόσμος, εκεί η μέντα, πιό πέρα το τούττι φρούττι...

Την τελευταία φορά που θυμάμαι να το συνάντησα, ήταν τέτοιες μέρες, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, κάπου εκεί στη δεκαετία του εβδομήντα. Πήγαινα με τη σάκα μου για το σχολείο, ήμουν στην πρώτη δημοτικού, ή μήπως στη δευτέρα; Είχε χιονίσει κι έκανε πολύ κρύο, αλλά ο Τσικ Αμέρικας φορούσε όπως πάντα εκείνο το φθαρμένο κοντό παντελονάκι, και το αιώνιό του φαγωμένο μάλλινο πουλόβερ, χωρίς μπουφάν. Τού ζήτησα τσίχλες τούττι φρούττι, και τού είχαν τελειώσει. Δεν είχα πάρει ποτέ πριν τσίχλες από αυτόν. Πάντα μού δημιουργούσε μιαν άβολη ανησυχία ο Τσικ, χωρίς να πολυξέρω το γιατί, κι από την άλλη δεν μού φαινόταν τελείως λογικό εγώ να έχω ξεκινήσει από το ζεστό μου σπίτι, να πηγαίνω στο ζεστό μου σχολείο, με το γυαλιστερό μου ασημένιο δεκάρικο στη τσέπη, κι ο Τσικ Αμέρικας να πουλάει όλη μέρα τσίχλες μέσα στο κρύο. Ήμουν όμως κι εγώ παιδί, και τα παιδιά παρατηρούν και κρίνουν ανελέητα ό,τι βλέπουν γύρω τους, αλλά τους φαίνεται τελείως δεδομένο πως ό,τι υπάρχει γύρω τους, υπάρχει, όπως κι αν υπάρχει. Θυμάμαι ότι στεναχωρήθηκα λίγο που ο Τσικ Αμέρικας δεν είχε τούττι φρούττι να μού πουλήσει, όχι για τις τσίχλες, αλλά γιατί ήθελα να πάρω κάτι από αυτόν.

Από τότε δεν τον ξαναείδα, τον Τσικ Αμέρικα. Σα να χάθηκε από το πρόσωπο της γής. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Εξαφανίστηκε τελείως, κανείς ποτέ δεν τον είδε ξανά, κανείς ποτέ δεν τον ξαναανέφερε, κανένας στον κόσμο δεν μοιάζει να θυμάται οτιδήποτε για το παιδί με το κασελλάκι.

Πολλά χρόνια μετά, νομίσα πως τον ξαναείδα, σε μιά διασταύρωση με κόκκινο φανάρι. Δεν είχε μεγαλώσει καθόλου, φορούσε τα ίδια φθαρμένα ρούχα, δεν είχε όμως πιά κασελλάκι με τσίχλες: κρατούσε ένα βρώμικο πανί και πασάλειβε τα παρμπρίζ των σταματημένων αυτοκινήτων. Ώσπου να σιγουρευτώ ότι ήταν αυτός, άναψε το πράσινο κι εξαφανίστηκε, πίσω από τα διερχόμενα αυτοκίνητα.

Κάθε φορά όμως που περνάω από ταμείο σούπερ μάρκετ, και βλέπω τις μοντέρνες τσίχλες, αραδιασμένες στ' αστραφτερά τους κουτάκια, θυμάμαι το παιδί με το κασελλάκι. Κάπου θα βρίσκεται, δεν μπορεί, ο Τσικ Αμέρικας.

Τσικ Αμέρικες υπάρχουν απ' ό,τι φαίνεται πολλοί ακόμα, και θα υπάρχουν για πολύ ακόμα. Δεν έχουν πιά κασελλάκι, ίσως να μην μιλάνε πιά ελληνικά, αλλά θα τους ξεχωρίσεις εύκολα: Είναι αγοράκια και κοριτσάκια τεσσάρων, πέντε, οχτώ, δέκα χρονών, ντυμένα φτωχικά, δεν πηγαίνουν σχολείο, κρυώνουν, γυρίζουν όλη μέρα στους δρόμους... Μην τα προσπεράσεις... Κάνε κάτι γι αυτά, ό,τι μπορείς. Μη γελιέσαι, έστω και μισή δραχμή είναι πολύ σπουδαία, για τους Τσικ Αμέρικες του κόσμου.

Αν τον βρεις λοιπόν, σε παρακαλώ, μη σκεφτείς ότι τον έβαλαν να πουλάει τσίχλες άλλοι που τον εκμεταλλεύονται, μην σκεφτείς ότι η ελεημοσύνη δεν είναι λύση, που όντως, δεν είναι... αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι πιό ουσιαστικό γι αυτόν, δώσε του τουλάχιστον μια σοκολάτα, αγόρασέ του μια τυρόπιτα,  ένα μπουκάλι γάλα... Αυτά δεν μπορεί να τού τα πάρει κανένας νταβατζής. Έστω κι αν τού έχουν τελειώσει οι τσίχλες τούττι φρούττι, έστω κι αν δεν υπάρχουν πιά τσίχλες τούττι φρούττι.

Να είσαι καλά, Τσικ Αμέρικα, όπου κι αν βρίσκεσαι, ό,τι κι αν έχεις απογίνει...

Μαύρος Γάτος, Χριστούγεννα 2006
.

18 Δεκ 2006

ΕΙΣ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

.

Άγιος Σώστης Σκιάθου
φωτογραφία: Γρηγόρης Φιλιππιάδης

Αφιερωμένο στον Νικηφόρο Σπουργίτη.
Σπουργιτάκη, θα νικήσουμε, δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία.
"Μεταξύ της Θείας και της ανθρώπινης δικαιοσύνης"...

...Εις ολίγα λεπτά της ώρας κατήλθε την ακτήν, κ’ έφθασεν εις τα χαλίκια του αιγιαλού, εις την άμμον. Αντίκρυσε τον αλίκτυπον βράχον, επάνω εις τον οποίον εφαίνετο ο παλαιός ναΐσκος του Αγίου Σώζοντος. Ο λαιμός της άμμου, ο ενώνων τον μικρόν βράχον με την στερεάν, μόλις ανείχεν ένα δάκτυλον υπεράνω του κύματος. Τώρα ήρχιζε να γίνεται πλημμύρα. Η Φραγκογιαννού εστάθη κ’ εδίστασε. «Τάχα δεν θα... ξαναγίνη ρήχη σε λίγη ώρα; είπε. Γιατί να βιαστώ τώρα, να γίνω μούσκεμα;»

Αλλά την ιδίαν στιγμήν ήκουσε θόρυβον όχι μικρόν επί του κρημνού. Δύο άνδρες, ο εις στρατιωτικός, ο άλλος πολίτης, με δύο τουφέκια επ’ ώμου, κατήρχοντο τρέχοντες τον κατήφορον. Ο πολίτης δεν ήτον ο δραγάτης τον οποίον είχεν αφήσει οπίσω, με τον ένα χωροφύλακα, ήτον άλλος, κ’ εφόρει φράγκικα. Αυτή λοιπόν ήτο η ενέδρα, την οποίαν είχεν υποπτεύσει ευλόγως αυτή, με την οποίαν ηθέλησαν να την βάλουν εις τα στενά; Ιδού ότι τώρα την έφθαναν.
Η Φραγκογιαννού έτρεξεν, έκαμε τον σταυρόν της, κ’ επάτησεν επάνω εις το πέραμα της άμμου. Η άμμος ήτον ολισθηρά. Το κύμα ανήρχετο, εφούσκωνε. Η γυνή δεν ωπισθοδρόμησε. Δεν είχεν άλλην σανίδα σωτηρίας. Ούτε αυτήν, την παρούσαν, μάλιστα δεν είχε.
Το κύμα ανέβαινεν, ανέβαινε. Η Φραγκογιαννού επάτει. Η άμμος ενέδιδε. Οι πόδες της εγλιστρούσαν.
Ο βράχος του Αγίου Σώζοντος απείχε περί τας δώδεκα οργυιάς από την ακτήν. Ο λαιμός της άμμου, το πέραμα, θα ήτο πλέον ή πεντήκοντα βημάτων το μήκος.
Το κύμα την έφθασεν έως το γόνυ, είτα ως την μέσην. Η άμμος εγλιστρούσε. Εγίνετο βάλτος, λάκκος. Το κύμα ανήλθεν έως το στέρνον της.
Οι δύο άνδρες, οίτινες την εκυνήγουν, έρριψαν μίαν τουφεκιάν διά να την πτοήσουν. Είτα ηκούσθησαν αι φωναί των, φωναί αλαλαγμού και βεβαίας νίκης.
Η Φραγκογιαννού απείχεν ακόμη ως δέκα βήματα από τον Αϊ-Σώστην.
Δεν είχε πλέον έδαφος να πατήση· εγονάτισεν. Εις το στόμα της εισήρχετο το αλμυρόν και πικρόν ύδωρ.
Τα κύματα εφούσκωσαν αγρίως, ως να είχον πάθος. Εκάλυψαν τους μυκτήρας και τα ώτα της. Την στιγμήν εκείνην το βλέμμα τη Φραγκογιαννούς αντίκρυσε το Μποστάνι, την έρημον βορειοδυτικήν ακτήν, όπου της είχον δώσει ως προίκα ένα αγρόν, όταν νεανίδα την υπάνδρευσαν και την εκουκούλωσαν, και την έκαμαν νύφην οι γονείς της.
– Ω! να το προικιό μου! είπε.
Αυταί υπήρξαν αι τελευταίαι λέξεις της. Η γραία Χαδούλα εύρε τον θάνατον εις το πέραμα του Αγίου Σώστη, εις τον λαιμόν τον ενώνοντα τον βράχον του ερημητηρίου με την ξηράν, εις το ήμισυ του δρόμου, μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, "Η φόνισσα"


.

ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΠΙΡΙ-ΡΕΪΣ (ΑΝΤΙΟ, ΧΙΟΝΙ...)


Η Αρκτική βουλιάζει στα παγωμένα νερά της αδιαφορίας μας
μαζί με τις φώκιες τις αρκούδες τους εσκιμώους της
μαζί με το χιόνι των παιδιών μας

Την ίδια ώρα, στις γυμνές πίστες του σκι
θρηνούν οι Σκοτεινοί
τα χαμένα τους έσοδα


Πίρι Ρέις: Τούρκος κουρσάρος και μετέπειτα Ναύαρχος, διάσημος για την ιστορική του δήλωση "Μάλτα γιόκ". Οι χάρτες του Ατλαντικού που σχεδίασε το 1513 στην Καλλίπολη, με βάση χάρτες του Κολόμβου (ή άγνωστούς μας αρχαίους χάρτες), είναι διάσημοι τόσο για την εκπληκτική (υποτίθεται) για την εποχή εκείνη ακρίβειά τους, όσο και για την ακριβέστατη - (υποτίθεται) αναπαράσταση μέρους της ακτογραμμής της Ανταρκτικής, χωρίς τους αιώνιους πάγους που την καλύπτουν, για την αναπαράσταση της Γροιλανδίας (που είναι και αυτή σχεδόν ολοκληρωτικά καλυμμένη από πάγους, τουλάχιστον τις τελευταίες χιλιετίες ) με πλήρη χλωρίδα και πανίδα, και για την απουσία της Αρκτικής (που αποτελείται αποκλειστικά από πάγους).


Όλα αυτά έδωσαν τροφή σε κάποιους κομπογιαννίτες κυνηγούς μυστηρίων και προσοδοφόρων φούμαρων ώστε να δημιουργήσουν διάφορα ευφάνταστα σενάρια που περιλαμβάνουν εξωγήινους, ταξίδι του Πίρι Ρέις στο χωροχρόνο και πτήση του στο παρελθόν της Γής, ή έστω αρχαίους (προ παγετώνων) χαμένους πολιτισμούς με άγνωστη σ' εμάς τεχνολογία. Το πιθανότερο είναι ότι ο Ρέις απλά αντέγραψε χάρτες τολμηρών αρχαίων θαλασσοπόρων που βρήκε στο Οθωμανικό αυτοκρατορικό αρχείο, το οποίο μέσω Βυζαντίου κληρονόμησε ένα μέρος από τις γνώσεις της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Όσο για το λιώσιμο των παγετώνων και για τις τεράστιες αλλαγές στο κλίμα, δεν είναι απαραίτητο ν' ακούσετε τα όλο και πιό πανικό-βλήτα δελτία ειδήσεων, εμπιστευτείτε τις προσωπικές σας παρατηρήσεις, και θα καταλάβετε τί μάς περιμένει...

Δείτε : Will there be a record low Arctic sea ice minumum this summer? (2006)

από το site The Cryosphere Watch
*UPDATE 2010* 
αυτό το κείμενο  το έγραψα το 2006, όπως και το ακόλουθο σχόλιο:  
"Πριν από μερικούς μήνες άκουσα ότι ο James Lovelock, ο εμπνευστής της ιδέας της Γαίας, είπε ότι μόλις περάσαμε το σημείο της μή επιστροφής (point of no return).... 

Northern Hemisphere Sea Ice Anomaly (update 2010)
από το site The Cryosphere Watch
 

.

17 Δεκ 2006

JE TE CONNAIS PAR COEUR - ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠ'ΕΞΩ

αφιερωμένο...



του Didier Barbelivien
κατεβάστε το εδώ
ή ακούστε το πατώντας play παρακάτω



Ήμουν, στου σχολειού σου τα θρανία
Ήμουν, στο τραγούδι του γονδολιέρη, στη Βενετία
Ήμουν, σε κάθε κοριτσίστικό σου καθρέφτισμα
Ήμουν το όνομα, στο μυστικό σου λεύκωμα

Ξέρω, το χρώμα των μαλλιών σου
Ξέρω, το σκοτεινό θυμό των ματιών σου
Ξέρω τους καημούς που είχες παιδί
το ιδρωμένο κορμί σου, όταν χορεύεις γυμνή

Σε γνωρίζω απ’ έξω
Τα λουλούδια αγαπάς
Τ’ Άνθη, ναι, του Κακού
Σε γνωρίζω καλά
Λίμνες έλη πουλιά
έχεις μες την καρδιά
Σε γνωρίζω τόσο
όσο του ήλιου το δάκρυ
Που κλαίει καθώς γελάει
Σε γνωρίζω παντού
Μόνη ευτυχία σου
ο τρελλός έρωτας


Ήμουν, στο σπίτι πάνω στην παραλία
Ήμουν σε όλες μας τις επετείους εκεί
Ήμουν σ'ένα δωμάτιο μία φωτογραφία
Ήμουν του σεπτεμβρίου ένα βιολί

Ήμουν, στου σχολειού σου τα θρανία
Ήμουν, στο τραγούδι του γονδολιέρη, στη Βενετία
Ξέρω την απαλότητα των φουλαριών σου
Ξέρω τους δρόμους της ζωής σου
.



O Didier Barbelivien, το ιδανικό πρότυπο του σαλεμένου εραστή

...Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ'το χέρι
κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών...
(Διονύσης Τσακνής, "Στιγμούλα")
.

ΕΦΤΑ ΕΘΝΗ, ΕΦΤΑ ΘΑΛΑΣΣΕΣ, ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ, ΕΝΑ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ

.

16 Δεκ 2006

ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΩΖΕΙ



Είσαι έτοιμος να έρθεις αντιμέτωπος με την Αλήθεια σου;

Είσαι έτοιμος να ζήσεις την Αλήθεια σου;

Η Αλήθεια δεν είναι περίπατος. Η Αλήθεια πονάει. Η Αλήθεια καίει ανελέητα τους ανέτοιμους: τους μετατρέπει σε πύρινο παρανάλωμα, και τελικά σε στάχτη.

Το Έπαθλο είναι ανεκτίμητο: Όποιος τολμήσει να αντικρύσει την Αλήθεια και επιζήσει, ανταμοίβεται με την αληθινή αρμονία με τον εαυτό του και με τον κόσμο: κατακτά αυτό που λέμε Ευτυχία.

Η ευτυχία που βασίζεται στο ψέμα, δεν μπορεί παρά να είναι μια ψεύτικη ευτυχία. Κοίταξε γύρω σου και δες πόσοι άνθρωποι υποφέρουν από ψεύτικη ευτυχία.

Ο μόνος τρόπος για να είμαστε υγιείς, ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι, είναι να Γνωρίζουμε τον εαυτό μας, και να ζούμε την Αλήθεια μας, όποια κι αν είναι αυτή.

Η μόνη στερεή βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχτεί οποιουδήποτε υγιής διαπροσωπική σχέση, ερωτική, συζυγική, γονεϊκή, φιλική, εργασιακή, επαγγελματική, είναι η αμοιβαία Αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή.

Για αυτό σού λέω, μόνο η Αλήθεια σώζει.

Αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος. Είσαι;

Θα είσαι ποτέ;
.

15 Δεκ 2006

LA FEMME AUX LARMES BLEUES: LA FEMME PIèGE


Η Γυναίκα-Παγίδα, η Γυναίκα με τα μπλέ δάκρυα
στο βάθος ο Αλσίντ Νικοπόλ, ο Θεός-Γεράκι Ώρος (Horus)
και η Θεά-Γάτα Μπαστέτ

από την τριλογία του Enki Bilal:

Η γιορτή των Αθανάτων (La foire aux Immortels, 1980)
Η γυναίκα-παγίδα (La femme piège, 1986)
Ισημερινό ψύχος (Froid équateur, 1992)

Dargaud Editeur - Εκδόσεις Παρά Πέντε

.

THE PERFECT WOMAN IS A LIE...

.



...SO WHAT?




.

14 Δεκ 2006

I WILL SURVIVE! (ALIEN SONG)



Πατήστε play - Παλιό αλλά καλό!!!

Με αφορμή το άρθρο του Μιχάλη Μητσού "Πάρτυ Διαζυγίου"...

TO ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΙ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ

.

Μέσα στην απέραντη Σοφία της η Φύση (πείτε την αν θέλετε Θεό), «τα πάντα εν Σοφία εποίησε»: εποίησε λοιπόν εν Σοφία και το τσουτσούνι του γάτου.

To σοφό τσουτσούνι τού γάτου, είναι γεμάτο με εκατοντάδες αγκαθάκια. Ναι, καλά διαβάσατε, αγκαθάκια. Τα οποία έχουν όλα την ίδια ανάποδη φορά, με αποτέλεσμα το γατοπέος να μοιάζει συνολικά μ’ εκείνο το σατανικό πολλαπλό αγκίστρι που λέγεται καθετή. Έχετε δει ποτέ αγκίστρι; Έχει μιαν "ασφάλεια" στην άκρη, με ανάποδη φορά, ώστε να εμποδίζει την απελευθέρωση της λείας μετά το αγκίστρωμα.

Όταν λοιπόν ο γάτος πάει με την γάτα, στην αρχή όλα καλά: το εργαλείο μπαίνει άνετα και ευχάριστα και για τους δυό. Όταν όμως πάει να βγεί… τα πολλαπλά αγκαθάκια εμποδίζουν την έξοδο, ξεσκίζοντας κυριολεκτικά τον κόλπο της θηλυκιάς. Για αυτό οι γάτοι κρατάνε με τα δόντια τον λαιμό της θηλυκιάς κατά την πράξη, ώστε να μην μπορεί αυτή να γυρίσει να τους εκδικηθεί πατώντας τους καμμιά γερή δαγκωνιά ή νυχιά.

Έτσι εξηγείται εν μέρει το γιατί οι γάτες αντιστέκονται τόσο πολύ στη συνουσία, σε κάτι που λογικά θα έπρεπε να επιδιώκουν, τουλάχιστον σε περίοδο οίστρου, δηλαδή κάψας: Οι ορμές τους και οι ορμόνες τις σπρώχνουν ανελέητα στο άγριο σεξ. Αλλά η εμπειρία τους τούς λέει ότι θα υποφέρουν. Κάποια στιγμή υποκύπτουν. Και γλυκαίνονται για λίγο. Κι αμέσως μετά, υφίστανται έναν απερίγραπτα άγριο πόνο (μπορείτε να φανταστείτε…) Ο πόνος αυτός είναι τόσο δυνατός, που προκαλεί την ωορρηξία. Ναι, καλά διαβάσατε: Η ωορρηξία ( η απελευθέρωση του ωαρίου από το ώριμο ωοθυλάκιο) γίνεται ΜΕΤΑ την πράξη, δηλαδή μετά το ξέσκισμα της γάτας, με εκλυτικό παράγοντα τον άγριο πόνο της εξόδου του γατίσιου πέους από τον κόλπο.

«Όλα εν Σοφία», λοιπόν, έ; Για ρωτήστε και τις γάτες…

Πριν προλάβετε όμως να τις οικτίρετε, σκεφτείτε: Πόσες φορές εμείς οι άνθρωποι, που υποτίθεται ότι είμαστε λογικά όντα, πόσες φορές ενώ ξέρουμε ότι στο τέλος θα πονέσουμε, ενώ ξέρουμε ότι στο τέλος θα υποφέρουμε, ενώ ξέρουμε ότι στο τέλος μπορεί και να καταστραφούμε, ενώ εκείνη η άτιμη φωνή μέσα στο κεφάλι μας δεν παύει να μάς προειδοποιεί κυνικά κι ανελέητα και με απόλυτη ακρίβεια για τις διαγραφόμενες συνέπειες των πράξεών μας, πόσες φορές εμείς την αγνοούμε την φωνή αυτή της λογικής, και υποκύπτουμε στις ορμές μας, στις ψευδαισθήσεις μας, στις φρούδες ελπίδες μας…

Μιάου;
.

12 Δεκ 2006

WHEN I GAVE YOU THE LADY SHAVE...

...i GUESS i MUST 'VE MESSED IT UP...


ένα πολύ ερ-εθιστικό τραγούδι από τους Ισλανδούς Gus-Gus
και από το εξωτικόν έτος 1999...


"your heart's a bumping bass, and I like that...
my heart is missing beats, and I like that..."

(ΜΑ Τί ΤΗΣ ΞΥΡΙΣΕ ΤΕΛΙΚΑ;;;;;;;;;;;;;;)

Click here to download the mp3
press play below to watch the video clip
but WATCH IT! Don't mess it up...


ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ: SHE'S A MANEATER, ΣΟΥ ΛΕΩ!

.
Από καιρό ήθελα να πάρω μια Ψαρίνα για να έχει παρέα ο Σερ Λάνσελοτ ο Ψάρης. Χτες που είχα λίγο χρόνο, πηγαίνω όλο χαρά και τού διαλέγω μια κουκλάρα ψαρίνα, μπλε ελεκτρίκ όπως κι αυτός, με γαλάζιους ιριδισμούς.

Ο Ψάρης είναι πολύ γενναίος, τόσο που τόσον καιρό τα πάει μια χαρά ακόμα και με την γάτα τη Λίζα, η οποία μπορεί να πίνει από το νερό του (μπλιάχ) αλλά ποτέ δεν τον έχει πειράξει, όπως λογικά θα περίμενε κανείς, αφού θα τής ήταν πανεύκολο να τον κάνει μια χαψιά. Κορεάτης Μονομάχος (Betta) βλέπεις ο Σερ, φύσει αγωνιστικός τύπος! Τής επέβαλε φαίνεται τον διαφυλετικό σεβασμό, με τα φουντωτά του λοφία και με τα έντονά του μπλε και μπορντώ ιριδίζοντα χρώματα.

Έτσι, δεν έδωσα σημασία που η Καλή του ήταν λίγο μεγαλύτερη από αυτόν. Την έριξα μέσα.

Μόλις την αντιλήφθηκε αναστατώθηκε πολύ. Την πλησίαζε σιγά σιγά, ενώ αυτή έκανε την αδιάφορη, και μόλις αυτός σχεδόν την ακουμπούσε, εξαφανιζόταν και κρυβόταν πίσω από τα χρωματιστά γυαλιά και τα φυτά. Και πάλι από την αρχή. Τους παρακολούθησα αρκετή ώρα να κυνηγιούνται έτσι και μετά βαρέθηκα.

Γυρίζω μετά από κάνα δυό ώρες, και τί να δω; Ο Ψάρης πουθενά!

Τον ανακάλυψα τελικά κρυμμένο στην πιό απόκρυφη γωνιά της γυάλας, τελείως ακίνητο και ζαρωμένο. Μέχρι που νόμισα πως σφήνωσε εκεί και τα κακάρωσε. Τον έβγαλα από τα στενά, και διαπίστωσα με φρίκη ότι τα πάλαι ποτέ μεγαλοπρεπή μπλε και πορφυρά του πτερύγια, ήταν κουρελάκια! Στην αρχή σκέφτηκα μήπως τραυματίστηκε σε κανένα στενό πέρασμα κυνηγώντας την γκόμενα. Αλλά πάλι, πώς; Βρε λες; Μπα.

Αυτός πήγε πάλι σε ένα κρυφό σημείο και στάθηκεεκεί τελείως ακίνητος. ¨Ωσπου σε λίγο, βλέπω την Ψαρίνα να τον πλησιάζει, να τού τσιμπολογάει κανονικά ένα κουρελάκι από τα λοφία του, κι αυτός φυσικά ο ταλαίπωρος όπου φύγει φύγει!!!!


Τί άραγε συνέβη; Οι εμπλεκόμενοι και μόνοι βασικοί μάρτυρες τηρούν σιγήν ιχθύος. Ήδη κάλεσα τη Ντετέκτιβ Composition Doll που είναι εξειδικευμένη στα εγκλήματα πάθους, για την άμεση εξιχνίαση του εγκλήματος, αλλά τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Πάντως όχι τα πλαστικά φυτά: οι βάσιμες υποψίες στρέφονται ενάντια στην κα Ψάρη, που πέρασε τη νύχτα σε ένα βάζο και επεστράφη σήμερα κακήν κακώς στο Pet Shop, αν και πολύ θα ήθελα να την κάνω στη σχάρα με λαδορίγανη και να την σερβίρω στη Λίζα τη γάτα. Ο Λάνσελοτ ακόμα συνέρχεται ο καημένος, όλη νύχτα δεν κουνιόταν μπιτ. Ακόμα και τώρα που γράφω, δεν έχει ούτε το ένα χιλιοστό της παλιάς του μαγκιάς.

Ακόμα ψάχνω το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας. Μήπως η τύπισσα κατάγονταν από φυλή Κανιβάλλων; Φταίει που ήταν πιό μεγάλη από αυτόν; Φταίει που τής την έπεσε αμέσως; Φταίει που δεν ταίριαζαν οι ωροσκόποι τους;

Πάντως ο κακομοίρης ο Σερ Λάνσελοτ θα το θυμάται για καιρό, αν επιζήσει, τα πτερυγιάκια του δεν ξέρω αν ποτέ θα γιατρευτούν.

Εμ, ταλαίπωρε, τί ήθελες κι εσύ και τής κολλούσες, αφού δεν σε έπαιρνε; Παίξε το και λίγο υπεράνω, άφησέ την να σε ψάξει αυτή, να ενδιαφερθεί, να σε δει με ενδιαφέρον όχι φονικό...


.

11 Δεκ 2006

LA FISARMONICA, STASSERA SUONA PER... ME...

.Ο Gatto Nero με την fisarmonica (= ακορντεόν) του, tanti anni fa (πολλά χρόνια πριν)



Gianni Morandi, La Fisarmonica 


Η φυσαρμόνικα
για σένα απόψε μιλά
να σού θυμίσει μια αγάπη
πριν από χρόνια πολλά
η φυσαρμόνικα


Μα έλα, μη μού κλαις
δεν έχουν όλα χαθεί
είναι ο πόθος για σένα
άγριος όσο ποτέ
ζήσαμε τόση ευτυχία μαζί



Κλείνω τα μάτια
το πρόσωπό σου
βλέπω το χαμό-
γελό σου
χέρια πού έχουν χωρίσει
δεν αγγίζονται πιά


Η φυσαρμόνικα
για μας απόψε μιλά
κι είναι ο πόθος για σένα
άγριος όσο ποτέ
η φυσαρμόνικα παίζει για μέ


Ήτανε νύχτα
είχε φεγγάρι
και σού φιλούσα τα χείλη
τελευταία φορά
πριν μού φύγεις μακριά

αγάπη


Μετάφραση από τα Ιταλικά Μαύρος Γάτος
(σημείωση: fisarmonica στα ιταλικά είναι το ακορντεόν)
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση αυτής της μετάφρασης εκτός blogs
και κάθε εμπορική της χρήση χωρίς την γραπτή μου άδεια



.

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.....

.
Στην ζωή, όπως και στην πολιτική, δεν υπάρχουν λύσεις, παρά μόνο επιλογές...

Στανισλάβ Λεμ

Κάποιος να μού κλείσει το στόμα, παρακαλώ.
Απόλυτο respect.

ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ: ΑΠΩΛΕΣΘΗ

.
Κάτι έχω ΧΧ-άΧσει, (*), αλλά δε θυμάμαι τί.


Το λυπάμαι το ΧΧΧ-μένο, ορφανό και ξεχασμένο

Δίδεται αλοιφή, κάμπος για Ευρώ. Λες να το ευρώ;

Παρακαλείται κάποιος το βρει, να το κρατήσει.



(*):
πχ χάσει
βράσει σπάσει κάπσει, χάπσει θάπσει, πάπσει ράπσει

10 Δεκ 2006

Άτις, γαλάζιο απόγευμα γκρίζου Σαββάτου


Γαλάζιο φως του δειλινού
Κάπου χτυπάει μια καμπάνα, μέταλλο στο μέταλλο
Κάπου ένα ζευγάρι κάνει έρωτα, σάρκα στη σάρκα
κι όλα υπάρχουν, ακόμα
ακόμα κι εγώ υπάρχω,
ακόμα



Όλα όμορφα απόψε, στο γαλάζιο φως του δειλινού.

Στην διάβαση της Αριστοτέλους, όσο διαρκούσε το φεστιβάλ, είχαν βάλει εμπόδια για να μην παρκάρουν αυτοκίνητα. Τέλειωσε το φεστιβάλ, πάνε και τα εμπόδια. Δεν πειράζει. Πάλι περνάς, έστω και λίγο στριμωχτά…

Όλα όμορφα.

Ένα ζευγαράκι φιλιέται με πάθος. Όμορφη εικόνα… δε με πονάει καθόλου. Το ξεπέρασα κι αυτό (καιρός δεν ηταν;)

Όλα όμορφα.

Απέναντι από το εργοτάξιο του νέου Δημαρχείου, λευκά φωτεινά καραβάκια με όμορφα ονόματα, Ειρήνη, Αγάπη, Ελπίδα. Όμορφα. Ακόμα και το τερατώδες νέο κτίριο, κάποιοι το σχεδίασαν, με κάποια λογική. Σε πολλούς θα αρέσει.

Όλα όμορφα.

Στο Ναυτικό Όμιλο μια στολισμένη χριστουγεννιάτικη βάρκα. Απέναντι από την προκυμαία του Ομίλου, η Πόλη λάμπει, απλώνεται μπροστά μου μεγάλη και ολόφωτη, σχεδόν παραμυθένια.

Όλα όμορφα.

Βλέπω καλά, με δύο μάτια, με φακούς, αλλά καλά. Ακούω καλά. Έχω τα χέρια μου και τα πόδια μου και το μυαλό μου ακέραια (το τελευταίο, σχετικά…). Έβαλα αρκετά κιλά τον τελευταίο χρόνο, αλλά σκοπεύω να τα χάσω. Η πολύτιμη γατούλα μου μού προκαλεί έντονη και επικίνδυνη αλλεργία, παίρνω συνέχεια σπρέυ, αλλά υπάρχει τρόπος και θα το ξεπεράσω. Συνέβησαν πολλά, αλλά σκοπεύω να τα ξεχάσω.

Τα μικρά προβλήματα πάντα θα υπάρχουν. Έχω όμως τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου, γερούς. Ο πατέρας μου ξεπέρασε τους δύο καρκίνους, την καρδιά του και το ατύχημα. Ο Στέφανος γιατρεύτηκε από την λευχαιμία. Το πόδι της Μαριαλένας σχεδόν έδεσε… Η Μαρία αύριο βγαίνει...

Όλα όμορφα.

Οι πάπιες της Φινλανδίας δεν θα προλάβουν να κατέβουν Νότια και θα πεθάνουν μαζικά από το κρύο. Οι βάτραχοι της Γερμανίας δεν θα προλάβουν να πέσουν σε χειμερία νάρκη και θα πεθάνουν κι αυτοί. Στη Βιέννη αρχές Δεκέμβρη κυκλοφορείς με πουκαμισάκι. Αλλά εδώ έχει έναν γλυκό καιρό που μόνο δυσάρεστος δεν είναι. Είναι δυνατόν να γκρινιάξω γι αυτό; Και σίγουρα θα επιβιώσουν αρκετά βατράχια και αρκετές πάπιες για να συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής. Όλα όμορφα.


Πολύ όμορφα.

Υπερβολικά όμορφα.

Τί όμορφα που ΔΕΝ τα έφτιαξες όλα, ανύπαρκτε Θεέ!

Ε, σκατοθεέ! Περιμένω! Είμαι έτοιμος! Ρίξε!
Ρίξε, σου λέω! Ρίξε την επόμενη κατραπακιά!
Σκατοθεέ! Ανίκανε! Σαδιστή!

Γιατί σε βρίζω, αφού το ξέρω καλά πως δεν υπάρχεις καν; Τί είδους διεστραμμένη ευχαρίστηση αντλώ;

Μα τι περιμένεις; Λογική;

Όταν η Νέμεσις και η Τίσις προηγούνται της Ύβρεως,

βραχυκυκλώνει η Άτις.


Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2006


Επίμετρο - η "κανονική" ακολουθία είναι η εξής:

Ύβρις: μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις...

Άτις: Το μίσος, η οργή, η μανία, αλλιώς και Οίστρος - την στέλνουν οι Θεοί στους ανθρώπους που διέπραξαν την Ύβρι, για να καταστραφούν από μόνοι τους...

Τίσις: η εκδίκηση των Θεών.

Νέμεσις: η Θεϊκή Δικαιοσύνη.


JONATHAN SWIFT: ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ "ΣΤΕΛΛΑΣ", 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 1719

.

Αυτές τις μέρες διεξάγεται η δεύτερη Μεταφραστιάδα Ποίησης, μια εξαιρετική ιδέα της Ιφιμέδειας, που την πραγματοποίησε άψογα ο CyrusGeo. Είναι ανοιχτή σε όλους, προλαβαίνετε κι εσείς να συμμετέχετε, τρία ακόμα ποιήματα απομένουν. Παρακάτω θα βρείτε τη δική μου συμμετοχή για το δεύτερο ποίημα, που γράφτηκε για τα τριακοστά δεύτερα (;;;;) γενέθλια της Στέλλας...

Έσθερ Τζόνσον, Η "Στέλλα" του Τζόναθαν Σουίφτ


Έγινε η Στέλλα τριανταδυό
(ε, βάλε ακόμα κανα-δυό...)
της λέω να μην ανησυχεί
κι ας έχει διπλασιαστεί
σε όγκο και χρόνια, απ’ τα δεκάξι
πού ’ταν η πιό ’μορφη στην τάξη!

Δεν έχει αλλάξει η μορφή σου
μες το μυαλό σου, συλλογίσου,
Στέλλα, αν μπορούσαν οι Θεοί
τόση ομορφιά, τέτοιο κορμί
να τα μοιράζανε στα δυό,
σ’ ένα ζευγάρι θαυμαστό!
Ταίρι δεν θα ’χαν στο ντουνιά
Νύμφες, με τόσην ομορφιά!
Με τη μισή σου αρετή
κιλά μισά, χάρη μισή!
Και πριν για μένα νά ’ναι αργά
νά ’δινε η Τύχη η Θεά
κι οι δυό να βρίσκαν τον Καλό τους
μες τής λατρείας μου το μισό τους!



Jonathan Swift (1667-1745)
Stella's Birthday, March 13, 1719

Στέλλα (Αστρένια) είχε βαφτίσει ο Τζόναθαν Σουίφτ την Miss Hester (Esther) Johnson (1681-1728). Την πρωτοσυνάντησε όταν αυτή ήταν γραμματέας του Sir William Temple, στο Moor Park. Από το 1719 ως το θάνατό της τής έστελνε στίχους για τα γενέθλιά της, με συνήθως πειραγμένη την ηλικία της... Υποστηρίχθηκε ότι είχαν παντρευτεί κρυφά, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο.

9 Δεκ 2006

Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ: DOUGLAS ADAMS, PHILIP DICK, MIKE OLDFIELD

Douglas Adams (D.N.A., 1952-2001): πρώτος και με διαφορά, πρώτος λόγω του καταλυτικού του χιούμορ. Μιλάμε για χιούμορ συμπαντικής εμβέλειας....

Είναι ο συγγραφέας του h2g2 (The Hitch Hiker's Guide to the Galaxy) και των απίθανων κατορθωμάτων του "oλιστικού ντετέκτιβ" Ντερκ Τζέντλυ, είναι ο δημιουργός μεταξύ πολλών άλλων τού Μάρβιν, του καταθλιπτικού ρομπότ. Το αποκορύφωμα όλων των γραπτών του, (που δυστυχώς δεν είναι και πολλά σε σελίδες, αν και είναι τεράστια σε ιδέες), είναι η στιγμή που η παρέα των ηρώων του h2g2 φτάνει τελικά στο σημείο όπου ο Θεός έχει αφήσει το τελευταίο Του μήνυμα προς την Δημιουργία Του, χαραγμένο με τεράστια γράμματα πάνω σε ένα... Όρος. Tο μήνυμα είναι το εξής:

"WE APOLOGISE FOR THE INCONVENIENCE"
(ΖΗΤΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ)

Πέθανε τελείως αναπάντεχα, 49 ετών, τρέχοντας στον διάδρομο ενός γυμναστηρίου. Άφησε πίσω την αγαπημένη του γυναίκα και την κορούλα του Polly. Όντας δηλωμένος "ριζικά άθεος", μάλλον δεν μάς κοιτάζει από κάπου ψηλά...

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι, πολύ απλά επειδή υπάρχει άπειρος χώρος που μέσα του βρίσκονται. Όμως δεν είναι όλοι κατοικημένοι. Επομένως, πρέπει να υπάρχει ένας πεπερασμένος αριθμός κατοικημένων κόσμων. Κάθε πεπερασμένος αριθμός διαιρούμενος με το άπειρο τείνει δραματικά προς το μηδέν, κι έτσι ο μέσος πληθυσμός του συνόλου των πλανητών μπορεί κανείς να πει πως είναι μηδέν. Από αυτό προκύπτει ότι ο πληθυσμός του σύμπαντος έιναι επίσης μηδέν, κι αν νομίζετε πως συναντάτε κανέναν άνθρωπο κάπου κάπου, είναι απλά το προϊόν της διαταραγμένης σας φαντασίας.
Douglas Adams
We are sorry for the inconvenience

Συζητώντας μ' ένα ασανσέρ

Η νερολακκούβα


Ζούμε σε παράξενους καιρούς

O Άνθρωπος πλάθει το Θεό του


Φίλιπ Κ. Ντικ, Philip K.Dick (1928-1982): Ο ιστορικός του μέλλοντος, ο Άρχοντας των χειροπιαστών παραισθήσεων, ο κορυφαίος συγγραφέας Επιστημονικής Φαντασίας όλων των εποχών. Έγραψε καμμιά πενηνταριά μυθιστορήματα και αρκετά διηγήματα, παντρεύτηκε πέντε φορές, έκανε τρία παιδιά, λάτρευε τις γάτες. Αρκετά από τα έργα του έχουν γυριστεί τα τελευταία χρόνια σε ταινίες, με πρώτο χρονολογικά το Blade Runner του Ρίντλεϋ Σκοτ.

Η συνάντηση με τη γριά- αρειανό τσακάλι

Εκείνο που διέσχισε την αίθουσα δεν ηταν άνθρωπος

"
Η πραγματικότητα είναι αυτό, που όταν πάψεις να το πιστεύεις, δεν εξαφανίζεται."
— Philip K. Dick, Do Androids Dream of Electric Sheep?

"Το βασικό εργαλείο για τον χειρισμό της πραγματικότητας είναι ο χειρισμός του λόγου. Αν μπορείς να ελέγξεις τον λόγο, μπορείς να χειριστείς και τους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να τον χρησιμοποιούν."
— Philip K. Dick, How To Build A Universe That Doesn't Fall Apart Two Days Later (1978)

"Μερικές φορές, η αρμόζουσα αντίδραση στην πραγματικότητα είναι να σού στρίψει"
— Philip K. Dick, Valis


Mike Oldfield (1953-), ο επιζήσας: μουσικό φαινόμενο!

Η μεγαλύτερη στιγμή του ήταν το εκπληκτικό και πολυσύνθετο Tubular Bells, με το Crises ν' ακολουθεί από κοντά.  Έχει όμως γράψει και υπέροχα τραγούδια όπως το Moonlight Shadow, το Islands, το The magic Touch, το Shadow on the Wall, το To France, το North Point, το Sheba, και το εξής Five Miles Out:

What do you do when your falling,
You've got 30 degrees and you're stalling out?
And it's 24 miles to the beacon;
There's a crack in the sky and the warning's out

Don't take that dive again!
Push through that band of rain!

You're a prisoner of the dark sky,
The propeller blades are still!
And the evil eye of the hurricane 's
Coming in now for the kill.

Five miles out,
Just hold your heading true.
Got to get your finest out....
(Climbing, climbing)
..