ΤΡόΜΟΣ ΣΤο ΔΙΑΔίΚΤΥΟ

.

Photo: Psycho by Nightline

Τρομακτικό το εγγενές εφήμερο και αναλώσιμο του μπλόγκιν. Τρομακτικό το ανθρωποφάγο πλήθος των θεατών των πρωινάδικων, που διψάει για χάχανα, κουτσομπολιό, και μάτι, φρέσκα κάθε πρωί, όταν (θα;) εισβάλει στο διαδίκτυο, και (θα;) ανταποδίδει με το ίδιο νόμισμα, όσο (θα;) μπορεί. Τρομακτική η κοινή ψυχοπάθεια όταν καμαρώνεται για τέχνη, τρομακτικοί κι οι χειροκροτητές της (δεν μιλώ για την εξαιρετική ψυχοπάθεια, αυτή πάντα ήταν η μόνη αληθινή Τέχνη). Τρομακτική η πλήρης ελευθερία του λόγου, όταν δίνεται σε ανθρώπους που δεν ξέρουν να την τιμήσουν, τρομακτική κι η πλήρης e-ισοτιμία, φοβερό όπλο, στα χέρια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τα όρια και το σεβασμό. Τρομακτικές οι διαδικτυακές διαστροφές, ως υποκατάστατα της αληθινής, τρισδιάστατης, υλικής ζωής, τρομακτικές οι περιφερόμενες κακοποιές περσόνες, δημιουργημένες από ανθρώπους που κανείς θα τους έλεγε "υπεράνω πάσης υποψίας", στην κανονική ζωή. Τρομακτικό που τα διαμάντια κρύβονται σε άγνωστες ιστοτοποθεσίες και σε δυσπρόσιτα αναδρομικά αρχεία, καλυμμένα από εκκωφαντική βοή, και σκατά, τόνους και τόνους λαμπερά σκατά, στο μολυσμένο ωκεανό του Διαδικτύου.

Αν κι αυτή η ευκαιρία της Ανθρωπότητας για πνευματική πρόοδο πάει χαμένη, φοβάμαι πως η επόμενη, αν μη τί άλλο, θ΄ αργήσει πολύ.


με αφορμή ένα κείμενο του Πετεφρή

.

ΠΕΤΡΩΜέΝΟ

Σού τό'πα, δε με πίστεψες,

οι άνθρωποι ορίζουν το πεπρωμένο τους, όχι το πεπρωμένο τους ανθρώπους

σε παρότρυνα,

καθόρισε το πεπρωμένο σου, εσύ

δε μ' άκουσες, τώρα γιατί

κλαις

ΣάΝ ΙΚΕΣίΑ

Mή ΤηΝ ΑΓάΠΗ

Μίλα μου για την άδεια σου ζωή, για τ' αδιέξοδά σου. Μή την Αγάπη, μή.

Πες μου για το κρύο σου κρεβάτι, πες μου για τ' αναμμένο σου μουνί, για τ' ανεκπλήρωτα όνειρά σου, για τον αξόδευτο Έρωτα. Αλλά μή την Αγάπη, μή.

Χρησιμοποίησέ με, βρίσε με, μίσησέ με, πέταξέ με, διαμέλισέ με, ικανοποίησε πάνω μου τα πιο άγρια ένστικτά σου, αλλά μην επικαλείσαι την Αγάπη. Μή.

Ού λήψεις το όνομα της Αγάπης εν τω στόματί σου επί ματαίω.
Μή την Αγάπη.
Μή.

ΔύΟ ΜΟΥΤΡάΚΙΑ

Οι συνήθεις ύποπτοι, Λίζα και Λάκυ!

ΠέΡΑΣΑΝ ΒΡΟΧέΣ ΧΩΡίΣ Να ΒΡέΞΟΥΝ

.

ξεράθηκαν τα χέρια μου
και γέμισαν πληγές

και πώς να σε χαϊδέψουν







photo: broken bruised forgotten sore by ~asunder

η ΣΥΝΤέΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚόΣΜΟΥ, Ο ΚΑΙΡόΣ ΓΑΡ ΕΓΓύΣ, το 2012, ΟΙ έΛ, ΤΑ ΝΕΦΙΛίΜ, Ο ΑΡΜΑΓΓΕΔώΝ, ΤΟ ΗΜΕΡΟΛόΓΙΟ ΤωΝ ΜάΓΙΑ, ΚΑι ΜΙά ΠΕΤΑΛΟύΔΑ, Η ΛΕΥΚΟΝόΗ

.

"Bacchante" του William Bouguereau (1825-1905)
(1894, λεπτομέρεια)

Λευκονόη (Οράτιος - Α΄11)

Μην ψάχνεις, δεν αρμόζει να γνωρίζεις,
ποιο τέλος γράψαν οι Θεοί για μένα,
και ποιό για σένα, Λευκονόη
μη χάνεσαι στων Αστρολόγων τα γραμμένα.

Ό,τι κι αν έρθει, κοίτα να το υπομένεις
είτε πολλούς χειμώνες είναι ακόμα να μας στείλει
ο Δίας, είτε είναι ο τελευταίος μας αυτός,
που τσακίζει αλύπητα στα βράχια
τη θάλασσα των Τυρρηνών.


Νά’σαι σοφή, να πίνεις άκρατο κρασί,
χώρεσε τις μεγάλες προσδοκίες σου
στο λίγο χρόνο: Δες, καθώς εμείς μιλάμε,
φεύγει και χάνεται, ο φθονερός καιρός.

Carpe diem,

ζήσε την κάθε μέρα, και να είσαι
λιγότερο εύπιστη, από δω κι εμπρός.



Οράτιος (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 π.Χ.)


Μετάφραση από τα Λατινικά: Μαύρος Γάτος
με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος για την μετάφραση αυτή
η αναδημοσίευση εκτός blogs επιτρέπεται
μόνο με προηγούμενη ενημέρωσή μου στο miltiadis_s at yahoo.gr

Η πεταλούδα Idea Leuconoe
.

έΝΑ ΚΟΡίΤΣΙ ΑΠό ΤηΝ ΑΛΕΞάΝΔΡΕΙΑ (autoPlay eNabled)

.

Επειδή μέσα στην τόση ασχήμια
έχουμε απόλυτη ανάγκη λίγη Ομορφιά...

Μία από τις τέσσερις "Κυρίες με τα σκουλαρίκια"
από την Hawara της περιοχής του Al Fayum
(νεκρική μάσκα, 1ος αι μ.Χ.)

Ακούτε " Ένα κορίτσι από την Αλεξάνδρεια"
του Μάνου Χατζιδάκι, από τις Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη (1962)

H ΓύΜΝΙΑ

.

Είμαστε γυμνοί.

Γυμνοί

Γυμνοί στα σπίτια μας, γυμνοί στο δρόμο

Γυμνοί στη δουλειά, γυμνοί στην αναψυχή, γυμνοί στην ανάπαυση

Γυμνοί στον ξύπνιο μας, γυμνοί στον ύπνο μας

Γυμνοί στη ζωή, γυμνοί στο θάνατο

Γυμνοί στην αληθινή ζωή, ακόμα πιό γυμνοί στην εικονική ζωή

Γυμνοί, μπλεγμένοι στα δίκτυα

Στηλιτεύουμε τους Big Brother και τις Ώρες της Αλήθειας, κι ύστερα ξεγυμνωνόμαστε αυθόρμητα κι ανέμελα ως το μεδούλι της ψυχής μας, ως την πιό βαθιά έλικα του εγκεφάλου μας

Ποζάρουμε γυμνές τις σκέψεις μας, τις ρήσεις και τις αντιρρήσεις μας, τις αναμνήσεις μας, τις προτιμήσεις μας

Εκθέτουμε δημόσια τις εκκρίσεις και τις απεκκρίσεις μας, τα σάλια μας, τα κόπρανά μας. Το σπέρμα μας. Τα κολπικά υγρά μας. Τα σπλάγχνα μας. Τα δάκρυά μας.

..............................................................
..............................................................
.........................................................


Είμαστε γυμνοί. Πιό γυμνοί από ποτέ

Κι έρχεται χειμώνας

ΥΓ: Σ' όλη μου τη ζωή ήμουν γυμνιστής, ναι, και κυριολεκτικά, αλλά κυρίως μεταφορικά, υπέρ της γύμνιας ως σωτήριας αλήθειας. Το πλήρωσα ακριβά και το πληρώνω ακόμα, και μυαλά δεν αλλάζω.

To πρόβλημα είναι ότι oi περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ πιο όμορφοι ντυμένοι (ή τουλάχιστον, φαίνονται πολύ πιο όμορφοι ντυμένοι). Και στο σώμα, και στην ψυχή, και στα μέσα τους, και στα έξω τους.

Μένει κανείς ν' αποφασίσει τί προτιμά: μια ποιότητα συμβίωσης, έστω βασισμένη σε αυτ-απάτες και σε προσχήματα, ή την απροκάλυπτη αλήθεια, που όμως συνήθως δεν είναι καθόλου μα καθόλου υγιεινή για τα νεύρα και για την ψυχή;

Έδώ υπεισέρχεται το άλλο μεγάλο ζήτημα, εκείνο των ορίων: το μέτρο εύκολα διακρίνεται, αλλά ακομα πιό εύκολα ξεπερνιέται, χωρίς καν να το αντιληφθείς. Και όπως σε όλα σχεδόν τα ανθρώπινα, το μέτρο είναι εκείνο που διακρίνει το όμορφο από το άσχημο, το φάρμακο από το φαρμάκι.

Το να κολυμπάς ολόγυμνος σε μια ερημική παραλία, μόνος ή με την παρέα σου, είναι κάτι το υπέροχο, αλλά το να κυκλοφορείς ολόγυμνος στο κέντρο μιας πόλης, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, είναι ένα πρόβλημα.

Δεν αναθεωρώ τις γυμνιστικές μου αντιλήψεις, απλά προβληματίζομαι.

All photos by Spencer Tunick
.

ΑΧΝόΣ, ΑΧΙΝόΣ (αΣ ΜήΝ, ΠΡίΝ, ΑΜήΝ)

.

Θεέ μου, Σε παρακαλώ,

κι ας πέθανες πιά,
πριν

ας μην

Αμήν.

.

ΔύΟ ΚΟΡάΚΙΑ Σ'έΝΑ ΣΤύΛΟ

.

E, πέταξαν.

.

Η ΤΕΛΕΥΤΑίΑ ΠΡΟΣΕΥΧή ΤΟύ ΘΕΟύ ΠΡιΝ ΠΕΘάΝΕΙ (ΟΡΙΣΤΙΚά)

.

Ω, Άνθρωπέ μου,
Κύριέ μου, Δημιουργέ μου,
Ολετήρα κι αιώνιε Κριτή μου,

μη με ανακατέψεις πιά στις υποθέσεις Σου,
μη μού αποδώσεις ξανά τα πάθη και τα λάθη Σου,
μη μού φορτώνεις τις πράξεις και τις παραλείψεις Σου,
εις τον Αιώνα των Αιώνων,
Αμήν.



22-11-2008
Art: "Crucified" by Campagnez@deviantart

ΠύΡ, ΓΥΝή, ΘάΛΑΣσΑ

Οι περισσότερες γυναίκες EINAI απλά 'γυνή'
Μερικές όμως είναι πυρ, γυνή,
και θάλασσα μαζί...

ΜΝήΜΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟύ

μιά ξεχασμένη βαλίτσα
μ' ένα αουτάν, λίγη άμμο
μισό κοχύλι, ένα μαγιώ
μιά απόδειξη από μπακάλικο της Νάξου
το εισιτήριο από τη Φαιστό-

υπήρξε, άραγε, στ' αλήθεια
το καλοκαίρι ;

.

Η ΝύΧΤΑ

Η Νύχτα κρύβει
Η Νύχτα φανερώνει
Η Νύχτα χωρίζει
Η Νύχτα ενώνει
Η Νύχτα σκοτώνει
Η Νύχτα
Ξημερώνει
.
(σε σένα)

ΚύΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚύΡΙΟΙ, ΙΔΟύ Ο ΛάκΥ, Ο ΜΑύΡΟΣ ΓάΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑύΡΟΥ ΓάΤΟΥ!

.

Σάς παρουσιάζω το νέο μέλος της οικογενείας Γάτου,
την Αυτού Τέως Αδέσποτη Μεγαλειότητα

τον Λάκυ (Lucky) τον γατούλη!

Λάκυ... από το Διαβολάκι
Λάκυ... γνωστός και ως "το Μαύρο Φάντασμα".

Τον είχε ένας περιπτεράς όλη μέρα στην αγκαλιά του,
και το βράδυ τον έβγαζε έξω στο δρόμο...

ήταν πετσί και κόκκαλο και αδύναμος σαν φυλλαράκι
κι όλη μέρα κρυβόταν
τώρα έχει στανιάρει πάρα πολύ, πάχυνε κι ομόρφυνε,
κι όλη μέρα αλωνίζει, παρέα με τη Λίζα - μετά κοιμούνται αγκαλιά...


οι φωτογραφίες είναι περίπου δέκα ημερών,
όταν είχε ήδη ανακάμψει αρκετά - τώρα είναι ακόμα πιό κούκλος
Σ;-)))

(α ρε Λίζα τεκνατζού...)

LuZ De LuNA (CHAVELA VARGAS< AUTOPLAY ENABLED)

Τα λυπημένα βράδια
φώτιζέ μου Σελήνη
να ονειρευτώ ξανά τις
ψευδαισθήσεις μου για εκείνη

να τη νιώσω δική μου
μία και μοναδική μου
κι ας έφυγε και πήρε
τη Σελήνη απ’ τη ζωή μου
κι ας έφυγε και πήρε
τη Σελήνη απ’ τη ζωή μου


Νιώθω τις αλυσίδες
σαν αγκίστρια, σαν τσιμπίδες
να με σέρνουνε στην όχθη
της γιορτής του σπαραγμού

με σέρνουν οι αλυσίδες της
στη νύχτα της σιωπής μου
τη φεγγαρολουσμένη
στα γαλάζια ντυμένη
γιατί έφυγε εκείνη
και μού πήρε τη Σελήνη
γιατί έφυγε εκείνη
και μού πήρε τη Σελήνη.




Κι αν δεν ξαναγυρίσεις
γλυκό μου κοριτσάκι
στη λυπημένη πόρτα
στο κρύο μου σπιτάκι
με τα καυτά μου δάκρυα
τον τάφο μου θα βρέχω
γιατί έφυγες και άλλο
Σεληνόφως πιά δεν έχω
γιατί έφυγες και άλλο
Σεληνόφως πιά δεν έχω.


Μία, και μοναδική


"Luz de Luna"
Μετάφραση: Μιλτιάδης Θαλασσινός 2008
με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος για τη μετάφραση αυτή

Μέ Τή ΒΡΟΧή

Με βροχή ξεκινώ
µε λαχτάρα φτάνω
να πνιγώ να χαθώ
στο κορμί σου επάνω

Μέ Τή ΒΡΟΧή

Με βροχή ξεκινώ
µε λαχτάρα φτάνω
λαχταρώ να πνιγώ
στο κορμί σου επάνω

ΚΟΜΜΑΓυΝή

.

Σε γνώρισα χιλιάδες χρόνια πριν, στην Κομμαγηνή
μόλις είχες βγει απ' τον τροχό του αγγειοπλάστη

κι έλαμπες, φως μου- μα πες μου

πώς άντεξες τόσους αιώνες μέσα στο χώμα;
πώς να σε συναρμολογήσω, πού 'μαι χίλια κομμάτια;
πώς να νομίσω πως μπορεί
και να υπάρξεις;



17 Νοέμβρη 2008
Θεσσαλονίκη
Photo: "Fragments" by wormbaby99@deviantart
.

ΚάτΩ ΣΤΟ ΛΙΜάΝΙ ΚΟΛΥΜΠΟύΝ ΟΙ ΠΕΛΕΚάνΟΙ

.

Οχτώ πελεκάνοι, το πρωί, στο λιμάνι!
Λέτε να ήρθαν για το Φεστιβάλ;

Σ;-)))))

.

ΑΘΥΡόΣΤΟΜΗ ΣΟΦίΑ, έΞΩ ΑΠό ΤΑ ΔόΝΤΙΑ! (όΧΙ ΚΑΙ ΠΟΛύ POLiTICALLY CORReCT Σ;-)

Θα έδινα ευχαρίστως ΌΛΑ όσα έμαθα τόσα χρόνια στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, για να τα γνωρίζω όλα αυτά ΕΓΚΑΙΡΩΣ!

(Βρήκα αυτήν τη λίστα στο blog του Στέλιου Μαρκάκη και την αντιγράφω αυτούσια! Τα "σύμβολα συκής" (@#$ κλπ) δεν είναι δικά μου, εγώ δεν είμαι τόσο ...σεμνός, απλά δεν προλαβαίνω να τα αντικαταστήσω με τα αντίστοιχα γράμματα Σ;-))))

Εδώ γ@#ούν αρσενικούς και συ γυρεύεις νύφη;
Είναι σαν το κάρβουνο (σ.σ.: κάποιος): ‘Η θα σε κάψει ή θα σε μουτζουρώσει
Έκλασ’ η νύφη, σχόλασ’ ο γάμος
Θέλει η π@#$άνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει
Καράβι που αργεί, σκατά είναι φορτωμένο
Ξερά σκατά στον τοίχο δεν κολλάνε
Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει
Ο κουφός και ο κλανιάρης πάνε δίπλα στα νταούλια
Οι π@#$άνες κι οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές
Μαλλί μπαμπάκι, ψ@#ή φαρμάκι
Οι γύφτοι τα μαλώματα τα ‘χουν για πανηγύρια
Όποιος πηδάει πολλά παλούκια, το ‘να μπαίνει στον κ@$ο του
Παρακαλετό μ@#$ί, ξινό γ@#$σι
Έμαθα και μαστορεύω και γ@#ώ το μάστορά μου
Της κοντής της ψ@#ς το μαλλί της φταίει
Παιδιά, σκατά και σύννεφα δεν πιάνονται
Πέρσι έχεσε, φέτος βρώμισε
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και το γουρούν’ τ’ αρχ@#$α
Ας γελάμε κι ας γ@#$με για να λεν’ πως δεν πεινάμε
Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο
Είπαν του τρελού να χέσει κι έκατσε και ξε@$#τηκε
Αν δεις καράβι στο βουνό, μ@#ί θα το ‘χει σύρει
Το μ@#ί σέρνει καράβι
Χέζε ψηλά κι αγνάντευε κι αν βαρεθείς κατέβα
Ο κουμπάρος την κουμπάρα, τρεις φορές την εβδομάδα
Δουλειά δεν είχ’ ο διάολος, γα@#σε τα παιδιά του
Άλλος κάνει την πορδή κι άλλος παίρνει το φλουρί
Πρώτος έκλασε, πρώτος μύρισε
Όποιος τις νύχτες περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί
Ο κόσμος χάνεται και το μ@#ί χτενίζεται
Χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε
Τάξε του να χαίρεται κι άστονε να χέζεται
Είπα, ξείπα, χέζω την παρόλα μου
Βαστάτε ποδαράκια μου, να μη σας χέσει ο κώλος μου
Οι μούτσοι που γ@#$σαμε, γίναν καπεταναίοι
Μικρό κώλο δεν έδειρες, μεγάλον δεν ορίζεις
Το μ@#$ί και το χταπόδι, όσο το χτυπάς απλώνει
Το μ@#$ί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει
Το ράσο θέλει καλοπέραση κι η π@#$%νιά φτιασίδι
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι η π@#$νιά φτιασίδι
Τον κώλο βάζει o μάγειρας, σκατά θα μαγειρέψει
Το ντέφι κι’ η Αποκριά είναι του π@#$τη η χαρά
Ο θεός να σε φυλάει από πισινά μουλαριού και μπροστινά καλόγερου
Αδερφές και παλλικάρια γίναμε μαλλιά-κουβάρια

.

(ΑΝήΘΙΚΟΝ) (ΑΝΤΕΘΝΙΚόΝ) *ΠΕΙΣΙΘΑΝάΤΙΟΝ*

Αν επρόκειτο να πεθάνω απόψε...

XXXXΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
ΠΕΙΣΙΘΑΝΑΤΙΟΝ
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

«Η λογοκρισία [της 21ης Απριλίου] ήταν μία πανίσχυρη υπηρεσία, με διευθυντή τον μανιακό συνταγματάρχη Κ. Βρυώνη (...). Η λογοκρισία της χούντας υπήρξε τόσο άγρια ώστε το 1967-68 αναγκάστηκαν να στείλουν εκεί τα βιβλία τους ακόμη και οι Π. Κανελλόπουλος, Κ. Τσάτσος και Ευ. Αβέρωφ. Κανένα βιβλίο δεν κυ­κλοφορούσε δίχως την περίφημη σφραγίδα [έγκρισης](...) Οι λογοκριτές είχαν κι άλλες τρεις σφραγίδες, για τα απαγορευμένα βιβλία: η μία έγραφε Ανήθικον, η δεύτερη Αντεθνικόν και η τρίτη Πεισιθανάτιον »...

(Η.Πετρόπουλος)

Λοιπόν, κάτω η Χούντα, κάτω και η (αυτo)λογοκρισία:

Αν επρόκειτο να πεθάνω απόψε (ΑΝ, λέμε!)

-εκείνους που δεν με κατάλαβαν, δεν θα μπορούσα να τους συγχωρήσω - θα το ήθελα, αλλά δεν.

-από εκείνους που δεν κατάλαβα, θα ζητούσα συγνώμη - χωρίς απαίτηση να μού τη δώσουν.

-σ' εκείνους που αγαπώ και μ' αγαπούν, δε θα ήξερα τί να πω - δεν τα πάω καθόλου καλά με τις απώλειες και τους αποχωρισμούς.

-το σώμα μου, θα ήθελα οπωσδήποτε να καεί, το γρηγορότερο δυνατό. Στη Βουλγαρία, είναι η πιό κοντινή χώρα που το επιτρέπει.

-οι γάτες μου, η Λίζα και ο Λάκυ, θα ήθελα να χαριστούν σε φιλόζωους, κι αν αυτό δεν ήταν δυνατόν, να θανατωθούν ανώδυνα.

-περιουσία, δεν έχω.

ΥΓ 1. ΑΥΤΟ είναι "πεισιθανάτιο", φίλε Idom, και όχι οι παπαρούνες...

ΥΓ 2. Προς τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: ΔΕΝ έχω σκοπό να πεθάνω απόψε, μην ενοχλείσθε. "Αν", λέμε.

ΥΓ 3. Κλείνω τα σχόλια, για ανόητους λόγους...

ΥΓ 4. Είναι όμως κι αυτή μια μορφή λογοκρισίας, το να κλείνω τα σχόλια. Και είπαμε "κάτω".

ΥΓ 5. Τα ξανανοίγω, λοιπόν...

'T WAz SPRiNG, 'N PόPPIeS

pLz cliK on th piX 2 maGnify

hosted by miltiadiss@deviantart

.

RaINDROP, η ΒΡΟΧΟΣΤΑΛίΔΑ

.

the famous "Raindrop prelude" by Frederic Chopin

Photo: "Raindrop" by Csacsa@deviantart/gallery

"Διανύσαμε τρεις λεύγες σε έξι ώρες, κα βρεθήκαμε στο επίκεντρο μιας φοβερής πλημμύρας. Βιαζόμασταν, ξέροντας πως ο ακριβός μας ασθενής θα είχε ανησυχήσει. Κι είχε όντως ανησυχήσει, μα ήταν πια κάπως παγωμένος, μ' ένα είδος σιωπηλής απελπισίας, κι έπαιζε κλαίγοντας [στο πιάνο] το υπέροχό του πρελούδιο. Βλέποντάς μας σηκώθηκε με μια κραυγή, κι είπε, με συγκεχυμένο ύφος και σε παράξενο τόνο: "Α, ήμουν σίγουρος πως ήσασταν νεκροί"

...

Η σύνθεσή του εκείνης της νύχτας ήταν σίγουρα γεμάτη από σταγόνες της βροχής, που αντηχούσαν ολοκάθαρα στα κεραμίδια του οικοτροφείου [του μοναστηριού], μα είχαν μετουσιωθεί στη φαντασία του και στο τραγούδι του σε δάκρυα, που έπεφταν από τον ουρανό, επάνω στην καρδιά του."

Amantine Dupin

Frédéric François (Fryderyk Franciszek) Chopin

(Warsaw 1810 - Paris 1849)

Chopin in 1848, suffering from severe tuberculosis

Chopin's grave in Paris ( at the Père-Lachaise Cemetery)

.

άΝ Ο ΙΗΣΟύΣ ΧΡΙΣΤόΣ ήΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΡάΣ, ΚΙ όΧΙ ΠΑΛΙΟΕΒΡΑίΟΣ

.

ο Ιάσων Πανδίωνος, ΑΚΑ "Ιησούς Χριστός"

Θα είχε παίξει τα Δώρα των Μάγων στο Χρηματιστήριο. Θα είχε κάνει κατάληψη στο Ναό, όταν πήγε εκεί δωδεκαετής. Θα είχε βάλει χέρι στη νύφη της Κανά, και πάνω στο μεθύσι θα τούς είχε φάει και το σπίτι και την προίκα. Θα είχε πουλήσει με τρελλό καπέλο τα ψάρια και τα ψωμιά στους πεινασμένους τής επί του Όρους ομιλίας, και με τα έσοδα θα είχε ολοκληρώσει τη βίλλα στη λίμνη Γεννησαρέτ, με την ολυμπιακή πισίνα και τους εκατόν δέκα εφτά χρυσούς καμπινέδες. Θα είχε διορίσει όλους τους Μαθητές του και όλο του το σόι στο Δημόσιο. Θα είχε συνεννοηθεί με τον Ιούδα να ζητήσει τριακόσια αργύρια αντί για τριάκοντα, με τα οποία θα λάδωνε τους Αρχιερείς και τον Πιλάτο για να τον ποτίζουν πορτοκαλάδα αντί για ξύδι και να τον κατεβάσουν σώο και αβλαβή από το Σταυρό. Μετά θα διέφευγε κρυφά στη Μύκονο, απ' όπου θα διεύθυνε τη χρυσοφόρα επιχείρηση Χριστιανισμός Α.Ε. για όλη την υπόλοιπη ζωή του...

Αν ο Χριστός ήταν Ελληναράς, λέμε...

.