ΛέΣ ΚΑι Θα ΜάΣ ΡΩΤήΣΕΙ ο άΝΕΜΟΣ αΝ ΘΑ ΦΥΣήΞΕΙ

.

λες και θα μάς ρωτήσει το Σύννεφο πότε θα βρέξει

λες και θα μάς ρωτήσει ο Κεραυνός

πού θα χτυπήσει

.

ΚΟΙΜΟύΝΤΑΙ Τα ΔέΝΤΡΑ ΠΟυ ΑΠΟΜέΝΟΥΝ;

.

ή ξύπνια μόνο βλέπουν εφιάλτες;

η ΑΡΧή ΤηΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤίΑΣ

.
Κι ας είμαι ένα Κύμα Πιθανοτήτων


είμαι Όμορφο

όταν με κοιτάς


*

είμαι ταραγμένο

όταν λείπεις

α φ ι ε ρ ω μ έ ν ο

άΝ ΞέΡΑΜΕ ΠόΣΟ ΠΟΛύ ΜΟΙάΖΟΥΜΕ

θα ήμασταν πολύ πιό γαλήνιοι κι ευτυχισμένοι...

(ναι, τα μωρά είναι δίδυμα!)

.

Το άΚΟΥΣΑ ΚΑι Μ'ΕΝΤΥΠΩΣίαΣΕ:

.

"σταμάτα να προσπαθείς ν' αλλάξεις το παρελθόν"

!!!!!!!!!!!!
(ε;)

.

ΘΡΑΚΙΚό ΠέΛΑΓΟΣ

.

Όσα θέλω, τα έχω. Όχι πολλά.

Κι όσα έχω, τα θέλω. Πολύ.


.

Τ' ΑΣΤΕΡάΚΙΑ ΤηΣ ΘάΛΑΣΣΑΣ

.

Νυχτερινό κολύμπι
παρέα με μυριάδες
αστραφτερά διάτομα


ό,τι ονειρεύομαι
το ζω!

Αγία Παρασκευή Μάκρης (Έβρου), 24 Αυγούστου 2009

Το ΠΑΡΚάΡΙΣΜΑ ΣΤο ΔΙΔΥΜόΤΕΙΧΟ

.
τόσο θλιβερά άπλετο παντού

[<ο>]

αχ, παλιά, μακρινή Πατρίδα
γεμάτη απουσίες

.

ΔΥό ΣΥΝΝΕΦάΚΙΑ όλΑ ΚΙ όλΑ ΣΤοΝ ΟΥΡΑΝό

.

και παν και στέκονται
μπροστά στον Ήλιο!


πάρτε δρόμο, βρε!

Τον λαχταρώ
Τον έχω Φίλο!



Λευκή Άμμος, Καβάλα
22 Αυγούστου 2009

NoN è Lo STeSSO, No, NoN è Lo STeSSO

.

far l' amore

e fare sesso

.

ΕΠΕΙΔή ΠΟΛύ ΚΟΥΡάΣΤΗΚΕΣ

.

επειδή πόνεσες πολύ,

ομόρφυνες ακόμα πιό πολύ,
ψυχή!

.

Τα ΤΡΑΓΟύΔΙα ΤηΣ ΛΙΜΝΟΘάλΑΣΣΑΣ (ΙΙΙ): ο ΚΑΘΡέΦΤΗΣ Με Τα ΧΡώΜΑΤΑ

.

ΤΖίΤΖΙ-ΓίΝ ΚΑι ΤΡίΖΟ-ΓΙάΓΚ

.

Όταν τα τζιτζίκια (...),
τότε τα τριζόνια )...(

όταν τα τριζόνια (...),
τότε, τα τζιτζίκια )...( !


.

Το ΤΡΑΓΟύΔΙ ΤηΣ ΛΙΜΝΟΘάλΑΣΣΑΣ (AuTOPLaY ON)

.


Ακούτε: "Λιμνοθάλασσα" (σε ερασιτεχνική ηχογράφηση...)
Μεσολόγγι, Αύγουστος 2009

Τα ΤΡΑΓΟύΔΙα ΤηΣ ΛΙΜΝΟΘάλΑΣΣΑΣ (ΙΙ): Το ΠΟΔήΛΑΤΟ

.

Μεσολόγγι (Τουρλίδα) 11/8/2009

η αυθεντική (απείραχτη) φωτογραφία είναι η πρώτη.

Σ;ο)

Τα ΤΡΑΓΟύΔΙα ΤηΣ ΛΙΜΝΟΘάλΑΣΣΑΣ (Ι): "ΜΕΤά Τη ΔύΣΗ"

.

Μεσολόγγι, Αύγουστος 2009

αντίγραφα χαμηλής ανάλυσης - πρωτότυπη φωτό η πρώτη, εντελώς απείραχτη

κι έχω κι άλλες Σ:Ο)))

Να ΦύΓΟΥΜΕ! Να ΦύΓΟΥΜΕ!!!

.

Να πάμε αλλού!!!

Καλό γιορτινό Σ-Κ, χρόνια πολλά και καλά σε σάς που γιορτάζετε!

Σ:Ο))))

ΑΣΤέΡΙΑ ΤωΝ ΕΥΧώΝ, ΔάΚΡΥΑ ΤωΝ ΑΣΤΕΡΙώΝ

.

Ανάμεσα Πλειάδες και Πολικό
τις είδες, τις Περσείδες;



τις είδες; τις είδες;


.

"ο ΤΑΞΙΔΕΥΤήΣ ΠάΝΩ ΑΠό Τη ΘάΛΑΣΣΑ ΤωΝ ΣύΝΝΕΦΩΝ"

.

..."Ο κόσμος πρέπει να εκρομαντιστεί, μόνο έτσι θα ξαναβρούμε το πρωταρχικό νόημα. Να δίνεις στα τετριμμένα ένα νόημα αυτοκρατορικό, στις συνήθεις αλήθειες έναν αέρα μυστηρίου, σ' εκείνο που είναι γνωστό, την περηφάνεια του άγωστου, αυτό σημαίνει να είσαι ρομαντικός...

Νοβάλις, 1798


*"Le Voyageur au dessus de la mer des nuages", πίνακας toy Caspar David Friedrich

III

Μια μέρα κυλούσαν τα πικρά μου δάκρυα, και η ελπίδα μου αποσυντίθονταν, εκμηδενίζονταν σε πόνο και στεκόμουν μόνος μπροστά στο γυμνό ανάχωμα που αποκάλυπτε με τη στενή και ζοφερή του διάσταση τη Μορφή της ζωής μου – μόνος όσο κανείς δε είχε υπάρξει ως τότε μόνος, κάτω από τη πίεση ενός άφατου φόβου – χωρίς δύναμη, δε ήμουν πιά παρά μια σκέψη απελπισίας. Αναζητούσα μια βοήθεια με το βλέμμα, αδυνατώντας τόσο να προχωρήσω όσο και να υποχωρήσω, αγκιστρωμένος με ατέλειωτη θλίψη στη φευγαλέα ζωή που έσβηνε. Τότε μού ήρθε από τα μακρινά γαλαζωπά, από τα ύψη των παλιών μου χαρών, μια λυκόφωτη ανατριχίλα – και με μιάς ερράγη ο δεσμός, ο ομφάλιος λώρος – η αλυσίδα του Φωτός. Χάθηκε το γήινο μεγαλείο και το πένθος μου γι’ αυτό – η νοσταλγία ανακουφίστηκε σ’ έναν καινούργιο κόσμο, απροσμέτρητο - ήρθες εσύ, ζέση της Νύχτας, ύπνε θεϊκέ, μού ήρθες εσύ – το τοπίο ανυψώθηκε μαλακά στους αιθέρες, και πάνω από το τοπίο πλανιόταν το πνεύμα μου, απελευθερωμένο, αναγεννημένο. Το ανάχωμα έγινε σύννεφο σκόνης – και μέσα από το σύννεφο διέκρινα τ’ ακτινοβόλα χαρακτηριστικά της Πολυαγαπημένης. Στα μάτια της αναπαύονταν η Αιωνιότητα – την κράτησα από τα χέρια και τα δάκρυά μας έγιναν δεσμός σπινθηροβόλος, ακατάλυτος. Πέρα μακριά περνούσαν οι χιλιετίες και χάνονταν, σαν καταιγίδες. Έκλαψα στο λαιμό της με δάκρυα χαράς για την καινούργια ζωή. Ήταν το πρώτο, το ανεπανάληπτο όνειρο· έτσι έγινε, κι αφιέρωσα αιώνια πίστη, αμετακίνητη, στο φως και στον ουρανό της Νύχτας, της Πολυαγαπημένης.

Νοβάλις, " Ύμνος στη Νύχτα" (κεφ. ΙΙΙ)

Νοβάλις (Friedrich von Hardenberg, 1772-1801)
"Μα εγώ στρέφομαι προς την ιερή Νύχτα, τη άφατη, τη μυστηριώδη Νύχτα... Είναι δυνατό να μην αποκριθεί στα παιδιά της, που περιμένουν με την πίστη της αθωότητας;"

μεταφράσεις μιλτιάδης θαλασσινός 2009

ΑΤΡόΜΗΤΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΤήΣ

.

Δυό πράγματα φοβόταν μόνο:

τις βάρκες και τους κεραυνούς...

.

Το ΚΥΝήΓΙ Του ΜΠΛέ ΚάΒΟΥΡΑ ΣΤό ΠόΡΤΟ ΚΡΥΦό

.

βγαίνουν το δειλινό στο ρηχό βυθό, στο Πόρτο Κρυφό - τα κυνηγάνε ομαδικά με τις απόχες - είναι πολύ νόστιμα αλλά πιάνονται δύσκολα - το θάρρος τους είναι δυσανάλογο με το μέγεθός τους - όταν προσπαθείς να τους πιάσεις, σού αντεπιτίθονται αντί να τρέξουν να κρυφτούν - μπορεί να σε δαγκώσουν άσχημα αν δεν προσέξεις - οι μπλε κάβουρες -

Εσύ τί κυνηγάς;" ρώτησε τον κολυμβητή ο ψαράς με το καλάμι
"Κυνηγάει το χρόνο" μονολόγησε άντρας με το άσπρο μούσι
"Πρόσεχε τ' αγκίστρια"είπε η γυναίκα με την πετονιά



...


δέκα μπλε καβούρια έπιασαν οι Καβουροκυνηγοί
ο κολυμβητής πάλι
καθόλου χρόνο

.

ΦύΣΗ ΒΡΟΧΕΡή, ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜέΝΗ

.


ποιοί Άνεμοι σε κυνηγούν;

L
JΓ * JL
J

ποιός Χαλασμός

L
JΓ o JL
J

σε περιμένει;


.

έΡΩΤΑΣ ΚΑι ΘάΝΑΤΟΣ

οι δύο Άξονες της Ζωής

μην τους συγχέεις όμως

μην ερωτεύεσαι το Θάνατο

μη θανατώνεις τον Έρωτα

φέρνει δυστυχία

.

PARFuM De ViE

.

Prends-moi du chagrin

prête-moi du velours

j’ étais longtemps parti

tiens, 'suis de retour!

5-8-2009.

ΠώΣ Να ΣΥΝΥΠάΡΞΟΥΝ

.

οι εκ γενετής φαντάροι

μ' αυτούς που θέλουν νά 'ναι γλάροι;

Η ΗΜέΡΑ ΤηΣ ύΣΤΑΤΗΣ ΚΡίΣΗΣ

«Πολίτες της Γης και του Ηλιάκου Συστήματος!»

Ο Πρόεδρος της Γης θα σηκώσει το χέρι στον Συμπαντικό Χαιρετισμό, και δισεκατομμύρια άνθρωποι θα τού απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο. Σε όλα τα κατοικημένα σημεία του ηλιακού συστήματος όλοι θα είναι καθηλωμένοι στους τηλολογράφους τους και στα εγκεφαλοράματά τους για να παρακολουθήσουν το ιστορικό διάγγελμα του Προέδρου.

«Γιορτάζουμε σήμερα μαζί με την Εαρινή Ισημερία την ιστορική ημέρα που το ανθρώπινο πνεύμα απελευθερώθηκε επιτέλους οριστικά από τα βαριά δεσμά της θρησκείας. Σήμερα, 21 Μαρτίου του 2109, ο τελευταίος πιστός του κόσμου αποφάσισε επιτέλους να παραδεχτεί την πλάνη του. Το θέμα είναι βέβαια καθαρά συμβολικό, γιατί όπως όλοι ξέρετε εδώ και δεκαετίες η θρησκεία δεν είχε πιά καμμιά ουσιαστική επιρροή στην κοινωνική και οικονομική ζωή, η θρησκεία, που τόσα δεινά είχε προκαλέσει στην Ανθρωπότητα ανά τους αιώνες, η επάρατη θρησκεία, που παρά τα όμορφά της λόγια, μόνο δυστυχία, μισαλλοδοξία και πολέμους προκαλούσε.

»Σήμερα λοιπόν, επιτέλους, η ύστατη Φώτιση και του τελευταίου πιστού, και η μεταστροφή του προς τη Λογική και το Κέρδος, τους δύο αυτούς Πυλώνες της ευτυχίας της ανθρωπότητας, μάς επιτρέπει να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί, δύο χιλιάδες καί χρόνια μετά, τα πρώιμα λόγια εκείνου του αρχαίου φωτεινού πνεύματος, του Λουκρήτιου: "Religio οbteritur", η θρησκεία συνετρίβη!»

«Religio obteritur!» θα φωνάξουν ενθουσιασμένοι οι απανταχού άνθρωποι.

Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή θ’ ανοίξουν οι Ουρανοί.

Πολύχρωμα φωτεινά σύννεφα θα μαζευτούν πάνω από τον Πρόεδρο. Αποτρόπαια Χερουβείμ και Σεραφείμ και Εξαπτέρυγα θα φτερουγίζουν τριγύρω. Αστραπές και κεραυνοί και βροντές θα συγκλονίζουν τη γη και τον αιθέρα. Τέλος, οι κατάπληκτοι παρόντες και τηλεθεατές θα δούν τα σύννεφα να παραμερίζουν, και μια σεβάσμια γενειοφόρο μορφή να σχηματίζεται στον ουρανό. Μια βαθιά και σπηλαιώδης φωνή θ’ αντηχήσει σε όλον τον Πλανήτη.:

«Ουαί υμίν, άπιστο και μιαρό γένος των ανθρώπων»

«Εξαπέστειλα προς υμάς τον Υιόν μου τον αγαπητόν, και ούτος ελάλησεν υμίν τον λόγον Μου, και παρέδωκε υμίν τας εντολάς Μου, κι εθυσιάσθη δι υμάς, και κατέλειπεν υμίν την Διαθήκην Μου, ίνα τηρήσετε αυτήν, εις τον Αιώνα των Αιώνων»

«Και υμείς, άπιστον και άθλιον γένος, ου σεβάσθητε τον λόγον του Κυρίου Κυρίου υμών Σαβαώθ»

«Ούτως και δια ταύτα, πάντα με Θεϊκήν και Πατρικήν Αγάπην εννοείται, θέλω ρίψειν την οργήν Μου εφ υμών, και θέλω καταστρέψειν άπαντα τα έργα υμών, και θέλω αποκτείνειν υμίν, και τα τέκνα υμών, και τα τέκνα των τέκνων υμών, και εξαφανίσειν το άθλιον γένος υμών, εις τον Αιώνα των Αιώνων, αμήν»

Τον χαλασμό θ’ ακολουθήσει πλήρης ηρεμία. Δεν θα φυσά πουθενά το παραμικρό αεράκι, δεν θα ακούγεται πουθενά ο παραμικρός θόρυβος. Αποσβολωμένη και τρομαγμένη η ανθρωπότητα θα προσπαθεί να συνέλθει και να συνειδητοποιήσει αυτό που μόλις θα έχει συμβεί.

…….

…….

…….

«Τους είδες που χέστηκαν όλοι επάνω τους, Χβνκμμμέν;»

«Είσαι όντως πολύ μεγάλο πειραχτήρι, Ψξρρρκκίν, και καλλιτέχνης στο δούλεμα. Δεν τους λυπάσαι όμως τους καημένους; Τόσες χιλιετίες έχεις που παίζεις μαζί τους. Κάθε φορά που περνάμε από αυτό το χωροχρονικό συνεχές τους πειράζεις. Από τότε που κατέβηκαν από τα δέντρα δεν τους έχεις αφήσει σε χλωρό κλαρί! Δεν βαρέθηκες πιά τις φλεγόμενες βάτους και τις Αναστάσεις και τις Αναλήψεις και τις Αποκαλύψεις; Και δε μου λες, δεν πιστεύω να πραγματοποιήσεις τις τελευταίες σου απειλές;»

«Μη φοβάσαι, Χβνκμμμέν, πλάκα τους έκανα μόνο. Μα δεν μπορούσα να κρατηθώ! Δεν είδες που απ' όλους τους τους "θεούς" κράτησαν τελικά μόνο το Χρήμα; Είναι τόσο αστείοι, τόσο μωρόπιστοι, τόσο προβλέψιμοι, τόσο αξιολύπητοι, αυτοί οι άνθρωποι... Σε προκαλούν να τους πάρεις στο ψιλό….»


.

ΑΝάΔΡΑΣΗ

Δεν είναι τόσο η αφορμή και η αιτία μας-
καθένας έχει ένα σωρό

είναι η ουσία μας
που μας έφερε εδώ



.

Το ΚΑΛΟΚΑίΡΙ, Η ΜέΡΑ έΧΕΙ ΠΟΛΛέΣ ώΡΕΣ

.

και για λιακάδες, και για συννεφιές, και για μπόρες!


.

ΠΟίΗΣΗ ΕίΝΑΙ

.

διάλογος με το Άφατο!

.