2 Μαρ 2008

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΑΜΜΕΝΟ ΣΕΪΧ ΣΟΥ

Ανεβαίνοντας, πριν τα καμμένα

Εκατό μέτρα πιό πέρα, υφολική καταστροφή


Δεν μπορείς ν' αγαπήσεις κάτι που δεν γνωρίζεις. Δεν μπορείς και να πονέσεις για κάτι που δεν γνωρίζεις.

Ανέβηκα σήμερα με το ποδήλατο στο καμμένο Σέιχ-Σου. Πόνεσα πολύ, όπως πάντα. Το μεγαλύτερο μέρος από τα καμμένα είναι ακόμα άφυτο ή αραιόφυτο, ενώ το μη καμμένο τμήμα είναι πολύ μικρό σε σχέση με την συνολική έκταση. Οι σποραδικές δενδροφυτεύσεις που γίνονται δεν αρκούν για ν' αναστηθεί το δάσος. Και φυσικά, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος μιας νέας πυρκαγιάς. Γιατί οι άνθρωποι αυτής της πόλης ΔΕΝ πονάνε το Δάσος.

Σε όλη μου την τρίωρη βόλτα είδα άλλον έναν ποδηλάτη, δύο που έκαναν τζόγκιγκ, και έναν πατέρα με τα δυό παιδιά του. ΣΥΝ μια μεγάλη παρέα στο κιόσκι στο Παρατηρητήριο, που όμως είχαν ανέβει με το αυτοκίνητο.

Α ναι, συνάντησα και μια μεγάλη παρέα ποδηλάτες (καμμιά δεκαριά) που ανέβαιναν την οδό Ακροπόλεως, δεν ξέρω με ποιόν τελικό προρορισμό. Μεγάλοι, μού φάνηκαν πενηντάρηδες. Απίστευτο; Κι όμως. Λεπτομέρεια: ήταν ΞΕΝΟΙ. Όχι Έλληνες. Τώρα εξηγείται, ε...

Πώς μπορεί ο Θεσσαλονικιός να πονέσει για κάτι που δεν γνωρίζει; Στις ελεύθερες ώρες του, προτιμά να κάθεται με τις ώρες ο ένας πάνω στον άλλον στα τρέντυ καφέ και μπαρ παρά να κάνει μια βόλτα στη φύση, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πόλη. Οι περισσότεροι δεν έχουν ανέβει ποτέ στο Σέιχ Σου (ή σε ό,τι έχει απομείνει). Άντε να έχουν πάει ως το Φιλίππειο, για κανένα γαμήλιο γεύμα ή για κανένα ινκόγκνιτο ραντεβού.

Αν ήμουν Δήμαρχος, θα έβαζα κάθε Κυριακή δωρεάν λεωφορεία για το Δάσος, όλη μέρα, κάθε μισή ώρα. Θα οργάνωνα Κυριακάτικες εκδρομές για τα σχολεία ΚΑΘΕ Κυριακή. Θα κερνούσα και μια πορτοκαλάδα στην κορυφή, εκεί στο ρημαγμένο Παρατηρητήριο. Έτσι σιγά σιγά ο κόσμος θα γνώριζε το Δάσος και θα το αγαπούσε, θα το πονούσε, θα το προστάτευε... και δεν θα ήταν εύκολο για κανέναν να το απειλήσει.

ΑΝ ήμουν Δήμαρχος. Αλλά δεν είμαι... ο παρών Δήμαρχος (που μένει στη βίλα του στο Πανόραμα) έχει πιό σοβαρά πράγματα να κάνει. Έχει να τελειώσει το ολοκαίνουργιο τέρας-έκτρωμα-τσιμεντόκλουβο-Δημαρχείο στην καρδιά της πόλης. Έχει να τσιμεντάρει την Ολυμπιάδος με ολοκαίνουργια νησίδα, χωρίς καμμιά πρόβλεψη για δέντρα, έχει να κόβει κλήσεις για τ' αυτοκίνητα που δεν πληρώσαν τα παρκόμετρα που έχει βάλει παντού (αντί να εστιάσει σ' εκείνα που μπλοκάρουν το πέρασμα στις διαβάσεις και καβαλάνε τα πεζοδρόμια...)

Να τον χαίρεστε, τον Δήμαρχό σας. Να την χαίρεστε, την Θεσσαλονίκη σαν τα μούτρα σας.



Το μεγαλοπρεπές μου όχημα


Το καμμένο παρατηρητήριο

Αριστερά καμμένα

Στη μέση καμμένα

Δεξιά καμμένα (το ξενοδοχείο Φιλίππειο όμως γλύτωσε...)


Κατεβαίνοντας




Πίσω στον "πολιτισμό" (ο περιφερειακός)
πόσοι περνούν κάθε μέρα από δίπλα, χωρίς να γνωρίζουν το Σέιχ Σου...

Η νέα νησίδα της οδού Ολυμπιάδος - το μεγαλείο του τσιμέντου
τα δέντρα δεν χωράνε στον σχεδιασμό τσιμεντοποίησης του Δήμου μας...


15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου και πάλι Μίλτο...και αυτό το πόστ με έκανε να ληπηθώ πάρα πολύ γιατί μου θύμισε τις απαίσιες εικόνες που είδα σε ένα ταξίδι μου πρόσφατα (πρίν κάτι μήνες)στη Πελοπόννησο..ήταν πραγματικά φριχτές...τυχαίνει να είμαι από Πελοπόννησο..και καταλαβαίνεις πως νιώθω..και εκεί επάνω άρχισα να σκέφτομαι διάφορα...οι έλληνες δεν έχουν μάθει,(και ούτε ίσως και θα μάθουν;;;) ποτέ να σέβονται τον τόπο τους όσο του αξίζει...τους είναι ίσως πολύ πιό έυκολο να δυαλύσουν,να σπάσουν,να καταστρέψουν κάτι πάρα να το προστατέυσουν και να κάνουν τα πάντα γιανά παραμείνει ακαίρεο εκεί που είναι...στη θέση του και από ότι ξέρω το Σέιχ-σού είναι ένα από τα ωραιότερα και πιό σπάνια δάση στην Ελλάδα...έτσι είναι οι έλληνες Μίλτο μου...είναι πάρα πολύ αποκαρδιοτική,και απογοητευτική η κατάσταση αυτή...και όμως προτιμάμε να θυσιάσουμε άλλα πολύ πιό σημαντικά πράγματα,(όπως το οξυγόνο,τα δέντρα,το πράσινο,την ομορφιά της φύσης...που μας λείπουν τόσο σήμερα και που τόσο τα χρειαζόμαστε)παρά να χάσουμε μερικά λεφτά,εκατομμύρια ή μερικά δίσ...τόσο διεφθαρμένοι και κάφροι (συγνώμη) έχουμε γίνει...Αθανασία.

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Είσαι γεννημένος ρεπόρτερ και ...φωτορεπόρτερ!Το λέω σοβαρά,γιατί ομολογώ πως αυτό που έκανες,να βγάλεις φωτογραφία την ώρα της κατάβασης σου,α μη τι άλλο,φανερώνει πόσο ριψοκινδυνεύεις για να μας δώσεις την απόλυτη ενημέρωση!
Μπράβο!

Δεν πιστεύω να ήσουν αν στάσει!!!


Καλό ανοιξιάτικο Μάρτη:)

Adrian Leverkühn είπε...

Και το χειροτερο είναι ότι τίποτα δεν προκειται να αλλάξει σε αυτήν την πόλη όπου η θα συνεχιστει η δυναστεια του δημαρχου Πανοράματος, ή θα παραδοθεί η σκυτάλη στον Ζορό(σημερινή εμφάνιση) Πανίκα

Κάτι ακουγεται για εξωτερική περιφερειακή,φοβάμαι ότι κάποιο κομματι δασους θα θυσιαστει με την ευκαιρία

Unknown είπε...

Ησυχάστε! Κι αφήστε τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Το καμμένο δάσος Μαυρόγατε έχει αρχίσει να ξαναγεννιέται απ' όσα φαίνονται στις φωτογραφίες. Το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι να το αφήσουμε στην ησυχία του. Η φύση έχει αρχίσει να επουλώνει τις πληγές της, μόνο που έχει τους δικούς της ρυθμούς που, δυστυχώς, είναι πολύ πιο αργοί από τους δικούς μας.

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Παρατηρητικότητα μηδέν!!!
Στραβή είμαι! Ολόκληρο χέρι στη σέλα κι ούτε το πρόσεξα! :((

Devilio είπε...

http://diavoliskos.blogspot.com/2007/11/blog-post_28.html

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα! ¨ΕΠαθα και μιαν ηλίαση, αφού δεν πρόβλεψα καπέλο ο βλάκας, οπότε έιμαι λίγο παραζαλισμένος σ;-))

Ηλιαχτίδα μου, σε όλη μου την τρίωρη βόλτα είδα άλλον έναν ποδηλάτη, δύο που έκαναν τζόγκιγκ, και έναν πατέρα με τα δυό παιδιά του. Στο παρατηρητήριο ήταν μια μεγάλη παρέα που είχα ενέβει με το αυτοκίνητο.

ΚΑΙ μια παρέα ποδηλάτες (καμμιά δεκαριά) που ανέβαιναν, μού φάνηκαν πενηντάρηδες. Απίστευτο; Κι όμως . Λεπτομέρεια: ήταν ΞΕΝΟΙ. όχι ¨Ελληνες. Τώρα εξηγείται, ε...

Ψυχή μου, κι όμως, μέσα έπεσες! Ήταν τόσο απότομα που κατέβαινα κουβαλώντας το ποδήλατο, και δυσκολεύτηκα πολύ να το κρατάω από τη σέλα καθώς έβγαζα τη φωτογραφία!

Αδριανέ, ούτε στα χειρότερα όνειρά μου, ο Πανίκας δήμαρχος. Από την άλλη, χειρότερα από τον Ατσαλάκωτο δεν μπορεί να έχει.

Δρakoφίλε μου Vrennus, πολύ σωσ΄τ ατα λες- όμως ένα δάσος αναγεννάται το λιγότερο σε εβδομήντα χρόνια, ενώ ένας άνθρωπος ζει μόλις λίγο παραπάνω... Το μόνο καλό είναι ότι δεν βόσκουν κατσίκια στο Σέιχ Σου.

Διαβολάκι μου, πολύ ενδιαφέρον!

ritsmas είπε...

Η βόλτα του υπέροχη κι ας βρήκες ψαγάδια παντού. Αλλά αυτό με το τσιμέντο και την απουσία του πράσινου στους δρόμους είναι κάτι που με ενοχλεί πολύ. Το ίδιο ισχύει και στην Αθήνα οπου αρνούνται πεισματικά να φυτέψουν δενδρα στα πεζοδρόμια ή στις διαχωριστικές λωρίδες. Πολλές φορές η δικαιολογία ειναι ότι δεν φτάνει το νερό για ποτισμα και καποιες αλλες , ότι διαμαρτύρονται οι καταστηματάρχες και οι ενοικοι των σπιτιών πως φουσκώνουν οι ριζες των δενδρων και πετάγεται το πλακόστρωτο. Τί κρίμα που δεν υπάρχει μια ορατή λύση
σε χαιρετώ
ριτς

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα Ρίτσα μου, άλλη μια φορά σού εύχομαι να ξεχάσεις γρήγορα τα όσα πέρασες τον τελευταίο καιρό!

Έχοντας ζήσει στη Γαλλία, βλέπω καθαρά αυτό που οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται, το μίσος του λαού μας για τη φύση γενθικά και για το αστικό πράσινο ειδικότερα: Ο Χάρυ Κλυνν το είχε πει πολύ πετυχημένα (σε στίχους νομίζω Κακουλίδη):

κόψτε τα δέντρα που μού κρύβουν τα ντουβάρια
φτιάξτε χαβούζες, τζιμινιέρες και νταμάρια...

Δινονόη είπε...

Γατε την είχες και παλιοτερα αυτη την αναρτηση ή κανω λαθος;

Δινονόη είπε...

καλη παντως κ ενδιαφερουσα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Όχι, αφού σήμερα πήγα! Μάλλον θυμάσαι την βόλτα στο Καλοχώρι.

Ή μάλλον την βόλτα στο "άλλο" βουνό, με την κοτρώνα


καλό βράδυ
Σ;-)

Δινονόη είπε...

Εχεις δίκιο. Τη βόλτα με την κοτρωνα θυμαμαι. Συγχωρεσε με. Καληνυχτα.

Ανώνυμος είπε...

Milto;;

kalo mina !!

POLY KALH DOULIÁ!
na eisai kalá Gate!

Φαίδρα Φις είπε...

To θέμα είναι αγαπημένε μου γάτε,πως η αγάπη για κάθε τι,ακόμα και για το ελάχιστο,εμπνέεται και δεν εκβιάζεται...
Το να φέρεις πιο κοντά τους πολίτες στη φύση είναι ένα σπουδαίο πρώτο βήμα,αλλά η συνείδησή μας έχει τόσο απομακρυνθεί από αυτό-κατά την εκτίμησή μου αυτονόητο-έχει εκφυλιστεί σε τέτοιο βαθμό,που δεν αφυπνίζεται μόνο με βόλτες στα "καμμένα"...
Μου θύμισες ένα τραγούδι του Περίδη που λέει:
"γεννήθηκα μες στην κοιλιά
του τσιμεντένιου δράκου,
που από το στόμα του ξερνάει
τις φλόγες του θανάτου,
στένεψε ο κόσμος στένεψε,
στένεψε το μυαλό μου
η πολιτεία πιο μικρή
απ'το δωμάτιό μου
σπίτι και φίλους και δουλειά
όλους θα τους αφήσω,
χωρίς βοήθεια καμιά
μόνος θα πολεμήσω
θα πάρω κράνος δικτυωτό
απ'το Μοναστηράκι
θα βάλω πάνω ένα φτερό
μαύρο από κοράκι
θα πάρω φτυάρι και κασμά
και πετσετέ φουλάρι
θα πάρω δρόμους και βουνά
πάνω σ'ένα μουλάρι
είμαι ο Ρομπέν των καμμένων δασών
και των πολυκατοικιών..."
Μια που το έφερε η κουβέντα...γιατί δε φοράς κράνος στο ποδήλατο? το καπέλο σε μάρανε?

φιλιά