ΨΥΧΟύΛΑ

Είναι ένα μικρό, φτερωτό, ανυπεράσπιστο ζωάκι, που λέγεται Ψυχή. Ο καθένας μας έχει από ένα, όσο ζει.

Όλες οι Ψυχές γεννιούνται Όμορφες. Όμως οι Ψυχές είναι πολύ φιλοπερίεργα κι ευαίσθητα ζωάκια. Από την ώρα που γεννιόμαστε ρουφάνε αχόρταγα εντυπώσεις, χωρίς κανένα φραγμό. Τίποτα δεν αφήνει ανεπηρέαστο μια Ψυχή: Κάθε ερέθισμα, Φώς, Ήχος, Αφή, Γεύση, Οσμή, αλλά κυρίως, οι Άλλες Ψυχές, επηρεάζουν και διαμορφώνουν την Ψυχή, που αλλάζει συνεχώς. Έτσι, η κάθε Ψυχή είναι μοναδική στον κόσμο.

Με το πέρασμα του Χρόνου άλλες Ψυχές ομορφαίνουν, κι άλλες ασχημαίνουν. Όσο πιό πολλή Ομορφιά ρουφήξει μια Ψυχή, τόσο πιό Όμορφη γίνεται, και το αντίστροφο: μια Ψυχή που φτερουγίζει μέσα στην Ασχήμια, χάνει σιγά σιγά την Ομορφιά της και ασχημίζει. Κι όμως, όλες οι Ψυχές, Όμορφες, Άσχημες και Αδιάφορες, μοιάζουν μεταξύ τους, σαν παραλλαγές στο ίδιο μουσικό θέμα- ακόμα κι αν φαινομενικά τις χωρίζουν αβυσσαλέες διαφορές.

Αναπόσπαστα κομμάτια μιάς Ψυχής είναι ο Έρωτας και ο Πόνος. Άλλες Ψυχές απαντούν στον Έρωτα και στον Πόνο με Ασχήμια, άλλες με Αδιαφορία, άλλες με Ομορφιά. Εκείνες που απαντούν με Ομορφιά, είναι οι Όμορφες Ψυχές. Όσο πιο πολύ ερωτευτεί μια Όμορφη Ψυχή, όσο πιό πολύ πονέσει μια Όμορφη Ψυχή, τόσο πιο πολύ ομορφαίνει, κι όσο πιό πολύ ομορφαίνει μια Ψυχή, τόσο πιό πολύ ερωτεύεται, και τόσο πιό πολύ πονά. Οι πιο Όμορφες απ’ όλες τις Ψυχές είναι εκείνες που έχουν ερωτευτεί κι έχουν πονέσει πάρα πολύ.

Όταν μια Όμορφη Ψυχή πονέσει, δακρύζει, και το Δάκρυ της είναι αγνή, καθαρή Ομορφιά. Όταν μια Όμορφη Ψυχή πονέσει πολύ, τραγουδάει, και το Τραγούδι της είναι αγνή, καθαρή Ομορφιά. Όταν μια Όμορφη Ψυχή πονέσει πάρα πολύ, ματώνει, και το Αίμα της είναι αγνή, καθαρή Ομορφιά.

Όταν ο Έρωτας εγκαταλείψει την Ψυχή, και μένει μόνος σύντροφός της ο Πόνος, τότε πεθαίνουμε, και η Ψυχή μας σβήνει μαζί μας, σαν τη φλόγα από ένα κερί που τελειώνει. Τίποτα δεν μένει, ούτε από το Σώμα μας, ούτε από την Ψυχή μας. Τίποτα, εκτός από το Αίμα των Όμορφων Ψυχών, που γίνεται Άγιο Μύρο, και κάνει τον Κόσμο - λίγο - πιο Όμορφο.

Λένε πως κάποτε στον Κόσμο θα επικρατήσει η Ομορφιά, και τότε ο Κόσμος θα σωθεί.

Rudolph Tegner (1873-1950): Ο Έρωτας εγκαταλείπει την Ψυχή

δείτε επίσης: Έρωτας και Ψυχή

Μιλτιάδης Θαλασσινός, Τέσσερις Μαρτίου 2008
Ελεύθερο για αναδημοσίευση, με αναφορά της πηγής.

*Ο επάνω πίνακας είναι η "Ψυχή" του Νικόλαου Γύζη (1852-1901)
με αλλαγμένα τα χρώματά του