28 Φεβ 2011

Το ΧΡοΝΙΚό ΤηΣ ΟικοΝοΜικήΣ άλωΣηΣ της ΑυλΟκΡατορίας (Των ΜαυρoΔούκα- Φραγατουτζή)



Κι έτσι έγινε, και στους Καιρούς εκείνους τους Έσχατους, οι έσχατοι των Ρωμιών ("έσχατοι" όχι χρονικά, αλλά ποιοτικά, ως ιδιοτελείς, επιπόλαιοι, χειραγωγήσιμοι, ανερμάτιστοι και αμνήμονες), είχαν χωριστεί στους Ενωτικούς ή Μνημονιακούς, με Ευαγγέλιο το Μνημόνιο, και στους Ανθενωτικούς ή Αντιμνημονιακούς. Υπήρχε και μια Τρίτη φράξια, που είχε γραμμένα τα της Κρίσεως στα ιερά Ουτοπικά της Κατάστιχα, και εν μέσω της επικείμενης Άλωσης, αγωνιζόταν για τα δικαιώματα κάποιων Γότθων μισθοφόρων, που έκαναν απεργία πείνας, ζητώντας μονιμοποίηση. Η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού πάντως, ταυτιζόταν με τις δύο Μεγάλες Παρατάξεις:

Οι Αντιμνημονιακοί ή απλά Ανθενωτικοί ήταν πολλών ειδών: καιροσκόποι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί, λαϊκιστές πατριδοκάπηλοι, λαύροι αντίπαλοι του Πάπα και της Δύσης, αδιαπραγμάτευτοι υπέρμαχοι της Σοσιαλιστικής Ορθοδοξίας, ανένδοτοι αγωνιστές του Δεν Πληρώνω- αποκήρυσσαν την Ένωση και το Ευρώ της με κάθε τίμημα. «Την γαρ Λατίνων ούτε την βοήθειαν ούτε την νομισματικήν ένωσιν χρήζομεν», έλεγαν, βδελυσσόμενοι όσους υποστήριζαν πως η Δύση ήταν η μόνη ελπίδα σωτηρίας. 


Οι Ενωτικοί, από την άλλη, που βρίσκονταν και στην Εξουσία, έδιναν Γη και Ύδωρ στη Δύση, υπερασπιζόμενοι απελπισμένα την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, προσπαθώντας ταυτόχρονα με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τα κεκτημένα τους σε Πολιτική Δύναμη, σε κοινωνικό στάτους, σε εγχώρια και Οφσόουρ Φέουδα. Αλίμονο όμως, είς μάτην! Τί κι έσπευδαν απεγνωσμένα να ξεπουλήσουν ό,τι ασημικό είχε απομείνει από τη Δημόσια Περιουσία, τί κι αν ο ίδιος ο Αυλοκράτωρ, ο Γεώργιος ο Γ’ ο Ανδρεα-λόγος, έτρεχε πανικόβλητος στις Ρώμες και στα Βερολίνα ζητιανεύοντας, τι κι αν ξεροστάλιαζε σε Συνάξεις, Συμπόσια και Δείπνα, καβάλα στα εντυπωσιακά του άτια, τα στολισμένα με χρυσάφι και πορφύρα, εκλιπαρώντας τη βοήθεια των Ευρωπαίων, τι κι αν υπερασπίστηκε με κάθε τρόπο την Ένωση, που είχε συνυπογράψει επανειλημμένα στις Συνόδους του Μααστρίχτ και του Δουβλίνου και της Φερράρας – Φλωρεντίας και της Ρώμης. Τι κι αν συναίνεσε, στους Έσχατους Καιρούς, σ’ ένα ταπεινωτικό για τη Σοσιαλιστική Ορθοδοξία Μνημόσυνο. Ελάχιστοι Ευρωπαίοι τον άκουγαν με συμπάθεια, κι ακόμα πιο ελάχιστοι είχαν τη διάθεση να βοηθήσουν.


Έτσι έγινε, κι όταν η Οθωμανική Οικονομική λαίλαπα είχε πια φτάσει μόλις έξω από τα ταλαιπωρημένα Τείχη της Βασιλεύουσας, με τα τεράστια Κανόνια της να βροντούν, αποκλείοντας κάθε οδό διαφυγής, σφίγγοντας σαν μέγγενη την αμαρτωλή μα πολύτιμη Εθνική Οικονομία, ο Αυλοκράτωρ Γεωργάκης ανέκραξε ηρωικά προς το όργανο της Διεθνούς Κερδοσκοπίας, το Σουλτάνο των Οικονομανών:

"Τό δέ το Ευρώ σοι δούναι, ουτ' εμόν εστί ούτε άλλου τών κατοικούντων εν αυτό... Κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν, καί ού φεισόμεθα του μισθού και της σύνταξης και της περίθαλψης ημών....''

 Τότε, στην πιο κρίσιμη στιγμή της Κρίσης, πολλοί από τους υπερασπιστές πέταξαν τα όπλα, φωνάζοντας «Καλύτερα σαρίκι Χρεωκοπίας, παρά δούλοι του Πάπα της ΕΚΤ». Κάποιοι πονηροί αυλοκόλακες, όπως ένας άθλιος τζουτζές, ονόματι Κουρής, λέγεται μάλιστα πως προχώρησαν ακόμα παραπέρα, ανοίγοντας στους επελαύνοντες Εχθρούς την Κερκόπορτα. Έτσι έγινε, και παρά την ηρωική άμυνα κάποιων ελάχιστων ευσυνείδητων κορόιδων, που είχαν απομείνει να θυσιάζονται για την Πατρίδα, μπήκαν στην Χρεωκοπημένη Πολιτεία οι εχθροί, σφάζοντας και λεηλατώντας ό,τι είχε απομείνει.


Δεν είχαν απομείνει βέβαια και πολλά… Φτώχεια και δυστυχία είχε απομείνει, μετά από τετραετίες και τετραετίες εμφυλίων σπαραγμών και διαμαχών, Διαφθοράς, Διαπλοκής, Οικογενειοκρατίας, Λεηλασίας του Δημοσίου ταμείου. Οι περισσότεροι από τους Άρχοντες και τους Πλούσιους είχαν ήδη εγκαταλείψει τον «βυθιζόμενο Τιτανικό», όπως αποκαλούσαν το Κράτος, την είχαν λοιπόν κοπανήσει έγκαιρα, πολύ πριν την τελική Πτώση, στέλνοντας  τις μπίζνες και το χρυσάφι τους στην Πέραν των Άλπεων Γαλατία, στο Λουξεμβούργο και στα Νησιά Βανουατού. Κάτι κακομοίρηδες μόνο απέμεναν για να σφαγιασθούν, όσοι δεν είχαν τον τρόπο ή το κουράγιο ή την ξεδιαντροπιά να το σκάσουν.



Τραγική φιγούρα της Πτώσης, ο Μέγας Δούξ της Αυλοκρατορίας του Δικομματισμού, ο Αντωνάς Σαμαράς, ένας κουτοπόνηρος και ιδιοτελής Ανθενωτικός, που ενώ τα είχε κάνει πλακάκια (όπως νόμιζε) με τον Σουλτάνο ΧρεωκοπάμεΘ τον Πτωχευτή, ήταν τελικά από τους πρώτους που σφαγιάσθηκαν, μαζί με την Αυλή του, την Νέα Νέα Δημοκρατία. Δεύτερη τραγική φιγούρα, ο υπερήλικας Πατριάρχης των Ανθενωτικών Αντιμνημονιακών, ο Γενναμίκιος Θεοδωράκιος ή Σπίθας, που διορίστηκε μεν νέος και παντοδύναμος Πατριάρχης  λίγο μετά την Πτώση, από τον ίδιο τον Σουλτάνο ΧρεωκοπάμεΘ, αλλά γρήγορα παραιτήθηκε, πικραμένος κι απελπισμένος, κι αποσύρθηκε σε μοναστήρι, για το υπόλοιπο της πολυτάραχης ζωής του...



(c) Μιλτιάδης θαλασσινός 2011
επιτρέπεται η αναδημοσίευση μετά από ενημέρωσή μου και με αναφορά της πηγής (www.mavrosgatos.blogspot.com)

27 Φεβ 2011

"ΦΑΙΝόΜΕΝΑ" by Mavros Gatos

26 Φεβ 2011

"Η ΡόΖ ΓάτΑ", μιά γΚρίΖα μέΡα...


"La GaTa ROsa"
του Anglada Camarasa

24 Φεβ 2011

Το ΡΑΜΜέΝΟ ΜοΥ ΣΤόΜΑ


Το ΡΑΜΜέΝΟ ΜοΥ ΣΤόΜΑ

Τσικνοπέμπτη απόψε. Πώς να τσικνίσεις με ραμμένο το στόμα; Πώς ν' αγαπήσεις με ραμμένο το στόμα και καψαλισμένη την καρδιά; Πώς να ερωτευτείς; Μόνο μυρωδιά μπορείς να πάρεις, κι ούτε. Έσβησα πάλι το τηλέφωνό σου από τη μνήμη, ναι, πάλι. Μα τί ωφελεί; Αφού το ξέρω απ’ έξω.  Να σβήσω και το μυαλό μου πρέπει


Κοιτάζω από την Παραλία το Τριγώνιο, χτες ήμουν στο Τριγώνιο και κοίταζα την Παραλία- κοιτάζω τα  ζευγαράκια, χτες ήμασταν ζευγαράκι, θυμάσαι, κοιτάζαμε τους μοναχικούς. Όμως απόψε είναι Γιορτή. Τσικνοπέφτη, "πέφτει πάντα Πέφτη". Και ποτέ δεν είδα τόσα πολλά καρναβάλια στη Σαλονίκη, ή έστω «σαν-καρναβάλια»- με μια περούκα, μ’ ένα καπέλο, με κατιτί γυαλιστερό, οτιδήποτε, έχει τόση πολλή ανάγκη ο κόσμος να ξεχαστεί λίγο, να γιορτάσει, με όλα αυτά τα συγκλονιστικά που συμβαίνουν πια κάθε μέρα, το ένα πάνω στο άλλο… Έχει τόση ανάγκη ο κόσμος να ερωτευτεί… Έχω τόση ανάγκη κι εγώ να ερωτευτώ… Άραγε οι απεργοί πείνας να είναι ερωτευμένοι; Να είναι κάποιος, κάπου, στον κόσμο, που να τους σκέφτεται; Να τους περιμένει άραγε εκεί στην Αφρική και στην Ασία της Συμφοράς κάποια, να κλαίει άραγε αυτήν τη στιγμή, για κάποιον απ' αυτούς, κάπου στον Κόσμο, κάποια ψυχή, κοιτάζοντας μια ξεφτισμένη φωτογραφία;

Αχ να σ’ ερωτευτώ, ξανά

Ζωή

μ
Τσικνοπέμπτη 2011

Ε.Ο."ΤΣΙΚΝΟΠέΦΤΗ- ΠέΦΤΕΙ ΠάΝΤΑ ΠέΦΤΗ": Το Επαναστατικό Μήνυμα της ημέρας!


"Μη ρωτάς τί κάνει ο εαυτός σου για σένα. 
Ρώτα τί κάνεις εσύ για τον εαυτό σου!!! "


>>> ΚάΦΤΕ ΤΟ!!!!!!
Σ:-)))))

22 Φεβ 2011

"Τότε Που ΜίΛαγα ακόΜα με τουΣ ανΘρώπους"





Ρώτησε κάποιος κάποτε: "Παλάβωσες, Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω τ’ άγαλμα της πλατείας κι επιταχύνεις το ρυθμό κι έχουν περάσει ώρες". Εγώ απάντησα τότε αυτά: "Όλοι, ο καθένας, η καθεμιά, κάνετε κύκλους, παρ’ όλο που πάτε ευθεία. Γυρίζετε σα σβούρες και δεν παίρνετε χαμπάρι. Προκειμένου να κάνω κύκλους εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρ’ όλο που βρίσκομαι ακόμα στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο". Πάντως το θυμάμαι. Είχα απαντήσει. Μίλαγα ακόμα με τους ανθρώπους. Τώρα πια δεν εξηγώ. Τό 'χω σταματήσει.


19 Φεβ 2011

"Λες κι είχαν ποτέ τελειωμό τα βάσανα και οι καημοί του κόσμου"



"Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις όπου η μόνη λογική αντίδραση είναι να σού στρίψει". Δεν θυμάμαι ποιός το είπε, αλλά αυτά που ζούμε γύρω μας, η Ηθική και Οικονομική κρίση, η ανεργία και η άνοδος της εγκληματικότητας, η αβεβαιότητα για το Μέλλον, η παρουσία γύρω μας υπεράριθμων, όλο και πιό εξαθλιωμένων και όλο και πιό ανεξέλεγκτων μεταναναστών, σίγουρα ξεπερνούν τα όρια αντοχής ενός μέσου ανθρώπου.

Η αντίδρασή όλων μας επαμφοτερίζει ανάμεσα στην ανθρωπιά και στην "εγωιστική" περιχαράκωση, στη συμπόνια και στη σκληρότητα. Ζούμε μέσα μας την ειρωνική αναίρεση και απαξίωση του "λογικού" και την κατάφαση εκείνου που ειρωνικά αναιρούμε και απαξιώνουμε. Και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Στις σχιζοφρενικές καταστάσεις αρμόζουν οι σχιζοφρενικές αντιδράσεις...

"Λες και θα έχουν ποτέ τελειωμό τα βάσανα και οι καημοί του κόσμου"

μ

La cité des enfants perdus - 1ère scène

18 Φεβ 2011

Το ΜΠΙΖΕλάΚΙ


Κάτω απ' το ψυγείο μου
βρήκα ένα μπιζελάκι
μού 'μοιαζε, λιγάκι

ονειρεύονταν, παλιά
πως θα γίνει φασολιά


μ

ΖούΣαΝ ΚάποΤε σΤη Γη



Η Ερώ και ο Τας μαζί
τί απέγιναν; μη με ρωτάς


μ

ΑΚΟύΣΤΕ ΤώΡΑ ΤηΝ ΙΣΤΟΡίΑ Του ΓΙΩΡΓάΚΗ, ΕΝόΣ ΝεαΡού ΠρίΓΚΗπα τηΣ ΑΝΑΤΟΛήΣ....



Ακούστε τώρα την ιστορία του Γιωργάκη
ενός νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής,
απόγονου του Αντρέα του λαοπρόβλητου,
που νόμισε πως μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο.

Αλλά πικρές οι βουλές του ΠΑΣΟΚ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων...


Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και έναν καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό.
Στο Μασούτη, στα Carrefouri, στην παλιά την αγορά
πτωχευμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά Βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στο ΠΑΣΟΚ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι λαμόγιοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά.
Απ' τη Μέρκελ στον Τρισέ κι απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάν στο ΔΝΤ να του βάλει τη θηλιά.
Μαύρο χαβιάρι μαύρη σαμπάνια ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει μες στην κάλπη τη στερνή του την πνοή.


.
>.<
.

Με δολλάρια δυο βαλίτσες μ' ένα σένιο Φερραρί
στου Παράδεισου τις πύλες η Μαμά τον καρτερεί.
Πάνε τώρα χέρι χέρι γύρω Κρίση και Φωτιά
μα τ’offshore το χρυσάφι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Μπαράκ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Γιωργάκ:
«Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Γιωργάκη, αυτή η χώρα δε θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...


μ

17 Φεβ 2011

ΕίνΑι Μιά ΚυΡιούΛα


Είναι μια κυριούλα μια σταλιά, λιπόσαρκη, σκεβρωμένη και στραβιά. Είναι πάντα σκυφτή, σχεδόν ανέκφραστη, σπάνια μιλά. Είναι ντυμένη φτωχικά και παλινκαιρίσια, ξεθωριασμένη φούστα, τριμμένη μπλούζα, φθαρμένα ίσια παπούτσια, καλτσάκια που κάποτε ήταν λευκά.. Την έχω δει. 

Την έχω δει στην εκκλησία, στον Εσπερινό, ν’ ανάβει με δέος ένα τόσο δα μικρούτσικο κεράκι, κι ύστερα να κάθεται ευλαβικά στα έρημα στασίδια, μαζί με άλλες δυό τρεις ολόιδιες κυριούλες. Την έχω δει στο ΙΚΑ, απεγνωσμένη, να τής κλείνουν ραντεβού για μήνες μετά, να περιμένει κάποτε καρτερικά στην ουρά για το γιατρό, χλωμή και τρομαγμένη- τον έχω δει να της μιλά απότομα, στον ενικό, να ξεμπερδεύει μαζί της βιαστικά, να φωνάζει πριν καλά καλά φύγει την επόμενη κυριούλα. Την έχω δει να προχωράει με κόπο στην ανηφόρα της φτωχογειτονιάς, να κοντοστέκεται κάθε τόσο να ξαποστάσει. Την έχω δει μπροστά μου,  στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ν’ ανοίγει ένα μικρό κατατριμμένο πορτοφολάκι, από κείνα με το ασημί κούμπωμα, για να πληρώσει ένα μήλο κι ένα σακκουλάκι ρύζι, βιάζομαι, μ’ εκνευρίζει που αργεί, μετρώντας κίτρινα και κόκκινα κέρματα ένα ένα. Την έχω δει στα Επείγοντα, πάνω σ’ ένα φορείο, σκεπασμένη μ’ ένα λευκό σεντόνι. Ο πιωμένος οδηγός δεν την είχε δει.

Κάποιος, κάποτε, την φώναζε «κόρη». Κάποιος μπορεί και να τη φώναζε «μάνα». Κάποιος μπορεί και να τη φώναξε, κάποτε,  «αγάπη μου».

Είναι μια κυριούλα στα αζήτητα του Νεκροτομείου

16 Φεβ 2011

ΝΟΜΟΤέΛΕΙΑ



Ότι κερδίζεται θα χαθεί

Ό,τι αγοράζεται και πουλιέται.
θ' αγοραστεί και θα πουληθεί

Ότι αγαπά κι αγαπιέται
θα ξεχαστεί


μ

15 Φεβ 2011



αχ να Ταξίδευα μαζί σου 
στην Κόλαση του Παραδείσου

μ




πίνακας: "Nu montagne" του Marc Chagall

IN MEMoRIAM: DouGLAS aDAMS, 1952-2001


"Η έκπληξή του που τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν δεν ήταν τίποτα, μπροστά στην έκπληξή του για τα όσα ακολούθησαν..."

Douglas Adams , "Dirk Gently's Holistic Detective Agency"*
μετάφραση δική μου 

*κυκλοφορεί στα ελληνικά ως "Ο Ντέρκ Τζέντλυ ακολουθεί τη γάτα"



13 Φεβ 2011

Οι ΝύχΤες του ΜεγάΛου ΚυνόΣ



και τριγυρνώ σαν το σκυλί μέσ'στο Χειμώνα 
εκλιπαρώντας τη Χαρά


προσπίπτοντας σ' ανθρώπους Παγωμένους
για Ζεστασιά


μ


12-2-2011
ξημερώματα

9 Φεβ 2011

ΜΕίΩΣΗ Με ΧάΠΥ έΝΤ (???)





Πήγαινε στη δουλειά, ώσπου δεν είχε πιά δουλειά
Έβλεπε τους φίλους, ώσπου δεν είχε πιά φίλους
Έμενε στο σπίτι, ώσπου δεν είχε πιά σπίτι
Ανέπνεε, ώσπου δεν είχε πιά αέρα
Κι όταν δεν είχε πιά ύπνο
ξύπνησε!


μ

8 Φεβ 2011

Ο Φ>ό<ΒΟΣ

Η - καθυστερημένη - συμμετοχή μου
στην υλοποίηση της εξαιρετικής ιδέας του Τσαλαπετεινού
για την Ημέρα κατά του Φόβου




7 Φεβ 2011

σΚΚοΤάΔι με δύο Κ



μοιάζει απόψε 
η Σελήνη
περιδέραιο
αργεννό

στο θεϊκό 
λαιμό σου
Νύχτα



απρόσιτη Άσσα
θυμαλγής

θυμαρής
μα θυμοβόρος


 γαλήνη
που κατοικείς;


μ

3 Φεβ 2011

ΕλέΜοιΡα τα ΜπΟΡοΓκρόΒια


'Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimbel in the wabe.
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.'

"Λαμπράκι ήταν, και τα γλύστρια τόβια
Στριφοκοπούσαν στο γουμπί
Ελέμοιρα τα μπορογκόβια
Τσιροσφυρούσαν τα μραπί."


Lewis Carol, "Jabberwocky" 
from "Through the Looking-Glass, and What Alice Found There" (1872)

2 Φεβ 2011

Ο ΜαύΡοΣ ΚύΚΝοΣ

Απόσπασμα από το μελλοντικό μου βιβλίο "Το ΤαΞίΔι τηΣ ΕπιΣτροΦήΣ"



"ΕΝ ΑΡΧή ηΝ Ο ΛόΓΟΣ",
μα ο ΛόΓΟΣ ήταν μόνο η Αρχή!



Ο Μαύρος Κύκνος ήταν για αιώνες το σύμβολο του ανύπαρκτου, του παράλογου, του εξωφρενικού. Κάτι σαν τα πράσινα άλογα και την κανέλλα στην κορφή. Πώς όμως αποδεικνύει κανείς πως ΔΕΝ υπάρχουν Μαύροι Κύκνοι;


H Ανθρώπινη σκέψη (Θεολογία, Φιλοσοφία, νεογέννητη Επιστήμη) θεωρούσε κάποτε το Λόγο, τη Γλώσσα ή/και τη Λογική, σαν το υπέρτατο εργαλείο για την κατανόηση του Κόσμου. Αξιώματα όπως τα «ο Θεός είναι άκτιστος, τριαδικός και παντοδύναμος», «ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη Γη», «η Γη είναι επίπεδη», ακόμα και αξιώματα του τύπου «ένα βαρύ σώμα πέφτει πιο γρήγορα από ένα ελαφρύ» ή «δεν υπάρχουν μαύροι κύκνοι» ή το «τσιγάρο προκαλεί καρκίνο», είτε ήταν αυταπόδεικτα ή αυτοακυρούμενα, είτε μπορούσαν όπωσδήποτε ν’ αποδειχθούν ή να απορριφθούν με αποκλειστικό εργαλείο το Λόγο. Έτσι τουλάχιστον πίστευαν τότε οι πιο φωτισμένοι από τους ανθρώπους, δηλαδή οι Πρόγονοί μας, οι Αρχαίοι Έλληνες. Λαμπρό παράδειγμα οι φυσικοί φιλόσοφοι και ο Σωκράτης, με τη μαιευτική του μέθοδο ("όλη η Αλήθεια βρίσκεται ήδη μέσα στον καθένα μας κι αρκεί κανείς να βρει τον τρόπο να την εκμαιεύσει"), παράδειγμα προς αποφυγήν οι Αττικοί Σοφιστές, οι σύγχρονοι δικηγόροι, και ο μέσος Νεοέλληνας. Αν πεις πχ στο μέσο Νεοέλληνα «το κάπνισμα σκοτώνει» θα σπεύσει να σε αποστομώσει με το ατράνταχτο επιχείρημα πως ο Θείος του ο Βρασίδας καπνίζει σαν φουγάρο από εφτά χρονών, έχει φτάσει αισίως τα 107, και θα πεθάνει υγιέστατος, μάλλον από υπερβολική δόση οξυγόνου.



Πολύ αργότερα στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης ήρθε ο Εμμανουήλ Καντ, και είδε πως ο Καθαρός (Ορθός) Λόγος έχει περιορισμούς. Για μας του 21ου αιώνα η διαπίστωση αυτή φαίνεται αυτονόητη, αλλά στην εποχή της συνιστούσε μια σιωπηλή επανάσταση- ήταν το πρώτο τράνταγμα στα θεμέλια του οικοδομήματος του Ορθού Λόγου. Πολύ αργότερα, ο Βιτγκενστάιν (φιλόσοφος του 20ου αιώνα) ολοκλήρωσε το χτύπημα κι «αποδόμησε» (διέλυσε) τελειωτικά το Λόγο, «αποδεικνύοντας» πως δεν είναι παρά ένα περιορισμένης εμβέλειας εργαλείο που διαθέτουμε, εμείς οι άνθρωποι, για να επικοινωνούμε. Όπως οι γάτες διαθέτουν έναν περιορισμένο αριθμό παραλλαγών του «μιάου», που με αυτές μάλλον δεν θα μπορούσαν να εκφράσουν τις αρχές της πυρηνικής φυσικής, έτσι, ακόμα και οι πιο ιδιοφυείς από εμάς, διαθέτουμε πεπερασμένες (περιορισμένες) δυνατότητες Λόγου, που δεν αρκούν για να περιγράψουν, πολύ περισσότερο δε για να κατανοήσουν, το Σύμπαν.


Ο Λόγος αυτός μόνο "καθαρός" δεν είναι, αφού είναι αναγκασμένος να προσαρμόζεται στην εκάστοτε γλώσσα που χρησιμοποιεί ο εκφραστής του, που είναι λιγότερο ή περισσότερο πλούσια, 
υποκρύπτει αρχέτυπα και συμβολισμούς, και 

φέρει αδρές ή ανεπαίσθητες αποχρώσεις, έτσι ώστε να επιδέχεται ποικίλες ερμηνείες και παρερμηνείες- ρωτήστε και τον Θείο μου τον Ουμπέρτο (Έκο) να σάς πει για τη "Σημειολογία στην καθημερινή ζωή". Όπως και νά ’χει, αιώνες τώρα έχει πάψει να θεωρείται ικανοποιητική μια «λογική» (σοφιστική) απόδειξη, και δεν πά’να πνιγεί ο προαναφερθείς θεριακλής ανηψιός στο ντουμάνι του, μαζί με το Θείο του το Βρασίδα. Αυτό οφείλεται στην εξέλιξη της Επιστήμης, που παραμέρισε την θεωρητική πολυλογία και έβγαλε στο προσκήνιο την Υπόθεση που αποδεικνύεται ή απορρίπτεται μέσω της Παρατήρησης και του Πειράματος, με τη βοήθεια όλο και πιο πολύπλοκων επιστημονικών οργάνων και εργαλείων. Παράλληλα, η Διαλεκτική, που την εφηύρε ο Χέγκελ και την βελτίωσαν προς το ορθολογικότερο οι πρακτικότεροι από τους μαθητές του, όπως ο Σοπενχάουερ και (ναι) ο Μάρξ, συμπλήρωσαν το παζλ της Επιστήμης με την έννοια της διαρκούς μεταβολής, που πρώτος είχε συλλάβει ο Ηράκλειτος («τα πάντα ρει», «δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης»), και μ’ ένα εξαιρετικό θεωρητικό εργαλείο, την ευφυή τριπλέτα Θέση- Αντίθεση- Σύνθεση, που πριν δεν την είχε συλλάβει κανείς. 

Έτσι η Επιστήμη, που τον καιρό του γίγαντα Νεύτωνα θεωρούνταν αιώνια, αλάθητη κι άτρωτη, έμαθε να είναι μετριοπαθής, τόσο ως προς την σχετικότητα της Αλήθειας της και όσο και ως προς τα αποτελέσματα των Ερευνών της. Η Αρχή της Απροσδιοριστίας και η θεωρία της Σχετικότητας θα ήταν το επιστέγασμα αυτής της διαπίστωσης, αν δεν υπήρχε η Κβαντική Φυσική, που είναι ακόμα πιο παράξενη… 


Αν και ήταν εξίσου επώδυνη με την συνειδητοποίηση πως ο Άνθρωπος και η Γη του δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, η Ανθρωπότητα κατέκτησε τελικά τη Γνώση πως η Επιστήμη 
δεν είναι αλάθητη Βίβλος, 

παρά τις μεγάλες προόδους της και την τεράστια και αδιαμφισβήτητη αξία των πρακτικών εφαρμογών τους: η Επιστήμη εξελίσσεται διαρκώς, συμπληρώνεται, μπορεί ακόμα και να αυτοαναιρείται, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν κατέχει ένα διαρκώς αυξανόμενο μέρος της Αλήθειας. Ή πως πρέπει να ξαναγυρίσουμε στη Σοφιστεία. 




Όλα αυτά σημαίνουν πως δεν μπορείς με τα λόγια να μού «αποδεικνύεις» πως δεν υπάρχουν Μαύροι Κύκνοι, όσο δεν παρατηρείς ένα στατιστικά σημαντικό δείγμα κύκνων και όσο δεν μετράς αντικειμενικά το χρώμα τους, με το φασματοσκόπιο, κι όχι με το εύπιστό σου μάτι. Δεν με πείθεις χωρίς αποδείξεις. Το πρόβλημα όμως είναι πως ακόμα κι αν παρατηρήσει εκατομμύρια κύκνους, ακόμα κι αν μετρήσει με την τελειότερη ακρίβεια το μήκος κύματος του ορατού φάσματός τους, και είναι όλοι τους ανεξαιρέτως λευκοί, όσο κι αν φαίνεται απίθανο να υπάρχουν Μαύροι Κύκνοι, κάποια στιγμή, μπορεί ν’ ανακαλυφθεί η Αυστραλία…




...και οι Μαύροι της Κύκνοι!

Μιλτιάδης Θαλασσινός 2011

Βαρεμάρα ΣήμΕρα!