ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ Ν'ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ, ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ Θ'ΑΦΗΣΕΙΣ

ΤΟ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Είμαι κάθε άλλο παρά ουδέτερος απέναντι στις αδικίες και τα εγκλήματα που υφίσταται ο Παλαιστινιακός λαός. Απέναντι στις ανήθικες παρεμβάσεις της "Δύσης" στην Μέση Ανατολή (αλλά και σε όλον τοιν υπόλοιπο κόσμο). Απέναντι στα παιδιά χωρίς μέλλον της Δυτικής Όχθης, και της Γάζας, που μέσα στην απελπισία τους και την αγανάκτηση για την πολύχρονη αδικία, γίνονται ανθρώπινες βόμβες.ΟΜΩΣ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν δικαιολογώ αυτές τις πράξεις.

Ούτε και τις αντιδράσεις των τελευταίων ημερών, την τρομοκρατία, τον τραμπουκισμό. Και δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μπροστά στα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ του Ισλαμικού φονταμενταλισμού. Το να αδικείσαι, κατάφωρα, βίαια, μέχρι σημείου απελπισίας, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΙΚΗΤΗ ΣΟΥ.

Ήμουν αντίθετος στην εισβολή στο Ιράκ. Διαδήλωσα κι εγώ εναντίον της, με πολλά μέσα. Άναψα τα φώτα. Βγήκα στους δρόμους. Μέχρι που αναδημοσίευσα, τότε, στο Usenet ένα άρθρο του Λευτέρη Παπαδόπουλου που πρότεινε μπουκοτάζ στα Αμερικάνικα προϊόντα. ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΙΡΑΚ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (στις 15 Μαίου 2003) με μιά μη κυβερνητική οργάνωση, και έμεινα πάνω από ένα μήνα.

Αισθάνομαι όμως θύμα ΜΙΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗΣ. Δεν ήμουν αντίθετος στην ανατροπή του Σαντάμ. Ήμουν αντίθετος στον πόλεμο. Στο άνοιγμα των ασκών του Αιόλου, με τις απρόβλεπτές συνέπειες. Πίστευα πως ο Σαντάμ στην απελπισία του μπορεί να ξεκινούσε έναν Αρμαγγεδώνα, κάποιας κλίμακας. Πίστευα ότι ο πληθυσμός του Ιράκ θα αποδεκατιζόταν σε μια πυρηνικο-χημική εκατόμβη.

Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Οι Αμερικανοί προέλασαν σχεδόν ανενόχλητοι, προφανώς ο κύριος λόγος ήταν ότι σχεδόν κανένας Ιρακινός δεν είχε όρεξη να θυσιαστεί για να υπερασπιστεί τον Σαντάμ και το καθεστώς του. Και ναι, τα πετρέλαια του Ιράκ των οποίων την ροή διασφαλίζουν με την παρουσία τους εκεί οι Αμερικανοί, τα χρησιμοποιώ κάθε μέρα, για να ζεσταθώ, για να κινηθώ, για να πάω μπροστά. Και μπορεί να ήμουν κι εγώ στο Αιγυπτιακό Θέρετρο που ανατινάχτηκε πέρσι, στο λεωφορείο με τους Έλληνες τουρίστες που ανατινάχτηκε πριν λίγα χρόνια στο Κάιρο, στους Δίδυμους Πύργους, εκεί, εκει, αλλού... Και σας διαβεβαιώ ότι δεν είμαι ΚΑΘΟΛΟΥ "καπιταλιστής".

ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΟΥΣ. Είχα γράψει "είμαι με τους Αμερικανούς", πριν μάθω ότι ποταπότατα έβαλαν, μαζί με τους Βρεττανούς, την ουρά υπό τα σκέλη, και άδειασαν τους Δανούς, νίπτοντας τας χείρας τους και τρίβοντάς τας παράλληλα, προσδοκώντας τα οφέλη αυτής της στάσης. Είμαι όμως ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μαζί τους, και με την υπόλοιπη Δύση, που περιλαμβάνει και τους Αμερικανούς, και τους Βρετταννούς, και τους Δανούς, και την Ψωροκώσταινά μας. Δεν την χωνεύω, αυτήν την "Δύση", για πολλά, αλλά δεν μπορώ παρά να είμαι, κι εγώ και όλοι εσείς, μαζί της, την ώρα αυτή, που...

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ Ν’ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ
ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ Θ’ΑΦΗΣΕΙΣ

Δηλαδή με ποιους θα μπορούσα να πάω; Με τους Ταλιμπάν; Με αυτούς που καίνε πρεσβείες και επικηρύσσουν το κεφάλι των Σαλμάν Ρούσντι; Με αυτούς που αν κλέψεις μια τσίχλα σου κόβουνε στην κυριολεξία το χέρι, και που καίνε όλα τα βιβλία εκτός από το Κοράνι;

Ταλιμπάν σημαίνει απαγορεύουμε κάθε αντίθετη άποψη. Ταλιμπάν σημαίνει κόβουμε κάθε κεφάλι που εκφέρει αυτήν την άποψη. Ταλιμπάν σημαίνει οι γυναίκες δεν υπάρχουν. Η ζωή είναι ο Αλλάχ. Από το πρωί ως το επόμενο πρωί. Ταλιμπάν σημαίνει καταστρέφουμε αρχαία αγάλματα. Σκοτώνουμε 3500 αθώους (ή όχι και τόσο αθώους) σε μια υπερφίαλη επίδειξη δύναμης (11η Σεπτεμβρίου). ΑΥΤΟΙ είναι οι Ταλιμπάν.

Σκεφτείτε το καλά. Μην αφήσετε τα αντι-Δυτικά σας αντανακλαστικά να σας παρασύρουν. Ανήκουμε στην Δύση, μην ψάχνετε και μην κολλάτε ποιος το είπε. Είμαστε η Δύση. Η Ανατολή είναι στην φωτογραφία γύρω γύρω από την καμένη πρεσβεία. Μέσα στην πρεσβεία, θα μπορούσαν να είναι κάποιοι καμένοι άνθρωποι.

Τι είναι η Δύση; Αναδημοσιεύω από το blog του e-rooster. Και όχι, δεν είμαι νεοφιλελεύθερος.

«Η επίθεση στην Δανία είναι μια επίθεση στον πυρήνα των αξιών του δυτικού κόσμου όπως διαμορφώθηκαν με την Μεταρρύθμιση, τον Διαφωτισμό, την Βιομηχανική Επανάσταση και με τους αγώνες ενάντια στους ολοκληρωτισμούς της Καθολικής Εκκλησίας, του δεσποτισμού, του φασισμού και του κομμουνισμού. Της ελευθερίας της ατομικής έκφρασης, της προστασίας της ελευθεροτυπίας, του σεβασμού της ιδιωτικότητας, του περιορισμού της παρέμβασης του κράτους, της ανεξιθρησκείας, του χωρισμού κράτους-εκκλησίας και της εξάλειψης του κοσμικού πολιτικού ρόλου της οργανωμένης θρησκείας κτλ»

Εσείς με ΠΟΙΟΥΣ θα πάτε, τελικά;