ΦΕΓΓΑΡΟΧΤΥΠΗΜΕΝΟΣ (ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2005)
… καθώς το φεγγάρι αντανακλά στην λίμνη δίπλα στην θάλασσα
ακούω πάλι την φωνή σου να με καλεί, «αγάπη μου»
πέρσι, τέτοια μέρα, ήμουν ακόμα η αγάπη σου
αχ και να ήμουνα και τώρα
αχ και να ήσουν πλάι μου,
στο μονοπάτι το λουσμένο με ασημόφωτο
να σού δείξω το είδωλο της Πανσέληνου
στο ελαφρά ρυτιδιασμένο νερό
ν’ανακαλύψουμε μαζί
τι χρώμα έχουνε οι γέρικες ελιές στο φεγγαρόφωτο
να τρομάξεις,
από ένα θρόισμα μές τα αγριόχορτα
και να σε κλείσω γελώντας στην αγκαλιά μου
όπως πέρσι, τέτοια εποχή
που αγαπιόμασταν
όμως, σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά,
κοιτάζω το απόκοσμο φως που τυλίγει τον κόσμο
και λέω,
τριαντατρία χρόνια μόνος μου το κοίταζα το φεγγάρι
κι ούτε επειδή αγαπηθήκαμε άλλαξε
ούτε επειδή χωρίσαμε θα αλλάξει
κάτι είναι και αυτό
τώρα θα πάω σιγά σιγά στη φωλιά μου, να κοιμηθώ
όμως, αν ήσουν εδώ,
θα μάθαινες πως
κάποιες νύχτες με Πανσέληνο, στην Τριστινίκα
τα ουρλιαχτά,
δεν τα ουρλιάζουν λύκοι
Μαύρος Γάτος
10 σχόλια:
Πανέμορφο....
Ένα κείμενο που σου θυμίζει ότι είσαι ακόμα στον πλανήτη Γη και ότι δίπλα σου ζουν ακόμα Άνθρωποι με καρδιά.....
για την φώτο επίσης τι να πούμε γατούλη?
Τι να πω. Να έρθει η αγάπη σου αμέσως εδώ.
Καληνύχτες όμορφες
Σας ευχαριστώ. Καλή νύχτα...
καλημέρα, πριν φύγω για τη δουλειά, και.... περαστικά μας
Αχ Γατούλη, τι άλλο να πεις αυτή τη μέρα, τα είπες όλα εδώ! Την αγαπάς ακόμα! Μακάρι να αισθανθεί να τη διαπερνά αυτό που νιώθεις! Πολλά είπα, ώρα για σιωπή και αναπόληση. Μ.
Μεγάλη αντίθεση τριχώματος πάντως...
Μαρία, καλημέρα! Το κεφάλι ψηλά και χορός με την Χάιφα.
Μαριαλένα μου γλυκιά! Αλίμονο αν το μάθει ότι γράφω τέτοια! Γι'αυτό και δεν τα πολυβγάζω. Χίλιες φορές καλύτερα να πιστεύει ότι την έχω ξεχάσει. Γιατί δεν γινόταν, και δεν γίνεται, τελεία και παύλα. Κάπου γράφω, "το μυαλό το ξέρει, η καρδιά μάλλον δεν θα το μάθει ποτέ..."
Σαλάμ ου Αλέικουμ! Όπως ξ΄λερετε καλά, αγαπητέ Καμ-Ηλ-Οκάβ-Αλέ, σε μάς τους μελαμψούς τύπους αρέσουν οι ασπριδερές...
Σ;))))
Τα χρόνια μου πολλά στο σημερινό μου post. Είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους ΔΕΝ γιορτάζουν ή γιορτάζουν... ΜΟΝΟΙ...
Καλησπέρα Μαυρόγατε...επιτέλους αποκαταστάθηκα...τεχνικά. Το κομμάτι σου για τη Τζέσσικα με συγκίνησε πάρα πολύ. Οι Γάτες...σου έγραψα στο mail...
Μου έχει καρφωθεί κάτι στο μυαλό...θα σου πω μόλις το σχηματοποιήσω λίγο.
Ε! Μαυρόγατε! Ωραία είναι να ξέρω πως είσαι κάπου εκεί!
Πολύ όμορφο ποίημα. Κυλούν στάζοντας λυρισμό οι στίχοι.
Τελικά, Μαύρε Γάτε, αφού τελειώσουν οι μεγάλες αγάπες, απομένει το όνειρο μιας νύχτας... σκέψεις γλυκόπικρες, μια πένα ίσως και χαρτί, μονάχα αυτά.
Καλό απόγευμα
ένας γάτος κοιτάει το φεγγάρι και μελαγχολεί. αναπολεί το σπίτι του που έχασε. και παίρνει το δρόμο του αόριστου, του λίγου.
Δημοσίευση σχολίου