ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, 300 ΦΡΑΓΚΑ Η ΠΙΠΑ Ο ΕΡΩΤΑΣ
Σ'αγαπώ πολύ Καλησπέρα, φίλοι.
Επιζήσαμε κι απ' αυτό. Ο Ακατανόμαστος Άγιος δεν μας κατονόμασε.
Κάποιοι γιορτάσατε αγκαλιά. Κάποιοι κλαίγοντας. Κάποιοι δεν γιορτάσατε, πάλι κλαίγοντας. Κάποιοι αδιαφορήσατε. Κάποιοι ήδη, μέσα σας, με βρίσατε.
Κάποιοι τα κονόμησαν.
Κι εγώ θυμήθηκα, κοίτα τώρα, ένα βράδυ έξω από το Stade Lescure (οι ποδοσφαιρόφιλοι θα ξέρουν πού βρίσκεται...), κοντά στο σπίτι μου. Ένα αδύνατο κακοβαμμένο κοριτσάκι, όχι πάνω από 15-16. Με ένα προκλητικό μίνι φόρεμα.
Την θυμήθηκα να σκύβει στο παράθυρο του αυτοκινήτου μου, με την μεθυσμένη της ανάσα, και να μού λέει....
Επιζήσαμε κι απ' αυτό. Ο Ακατανόμαστος Άγιος δεν μας κατονόμασε.
Κάποιοι γιορτάσατε αγκαλιά. Κάποιοι κλαίγοντας. Κάποιοι δεν γιορτάσατε, πάλι κλαίγοντας. Κάποιοι αδιαφορήσατε. Κάποιοι ήδη, μέσα σας, με βρίσατε.
Κάποιοι τα κονόμησαν.
Κι εγώ θυμήθηκα, κοίτα τώρα, ένα βράδυ έξω από το Stade Lescure (οι ποδοσφαιρόφιλοι θα ξέρουν πού βρίσκεται...), κοντά στο σπίτι μου. Ένα αδύνατο κακοβαμμένο κοριτσάκι, όχι πάνω από 15-16. Με ένα προκλητικό μίνι φόρεμα.
Την θυμήθηκα να σκύβει στο παράθυρο του αυτοκινήτου μου, με την μεθυσμένη της ανάσα, και να μού λέει....
"BONSOIR, 300 fRANCS LA PIPE L'AMOUR"
300 φράγκα η πίπα ο έρωτας
και τα ξεπλυμένα γαλανά σου μάτια, πόσο
και τα τσαλακωμένα εφηβικά σου χρόνια, πόσο
και τα τσαλαπατημένα παιδικά σου όνειρα,
πρίγκηπες και κάστρα και παιδικά καροτσάκια,
πόσο
πόσο κοστίζει ο έρωτάς σου, το κορμί σου
πόσο αξίζει ο θάνατός σου
η ζωή σου
και για ποιόν
300 φράγκα η πίπα ο Έρωτας
κι εγώ ο χυδαίος
κι εγώ ο μοιραίος
με τα 300 φράγκα μου και την απελπισία μου στο χέρι
Μαύρος Γάτος
10 σχόλια:
Sarah Key. Απίστευτο!!! Τι μου θύμησες...
Αγαπημένα αυτοκόλλητα. Τα είχα όλα!! Ούτε ένα δεν έλλειπε από την συλλογή.
Οι στίχοι, ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. ΟΛΑ!!!!!
Κι αλήθεια λένε...
Καλησπέρα γατούλη...
Αλήθεια, δε τη βρίσκεις λίγο ακριβή την τιμή.
Εγώ δυο τετράγωνα παρακάτω νομίζω ότι είχα απολαύσει τις ίδιες υπηρεσίες με 220 Φράγκα.
Αυτό Γατούλη μου δεν είναι Έρωτας! Σεξ είναι καθαρό και αυτούσιο! Ο έρωτας έχει και την πνευματική-μεταφυσική πλευρά του που δεν νομίζω ότι συμπεριλαμβάνεται στην πεολειχία! (Αν και δεν κατέχω ακριβώς...)
Άντε να μην φωνάξω τον Dr. Poustis
να στα πει καλά,καλά! Υπέροχοι οι στίχοι, Μ. ;-}
Good lord mate…Λονδίνο ,χρόνια πίσω αν σου πω πότε θα σε γελάσω....έχω τελειώσει τη βάρδια (δούλευα τότε στο BBC..) και έχω αμοληθεί σε περπάτημα στις αγαπημένες μου γωνιές πίσω από το Piccadilly, μετά το Eros cinema, greek street, china town , soho , έχω σταματήσει σε ένα pub, έχω πιει τις μπύρες μου (πάντα Guinness) γύρω μου τα γνωστά peep shows 50 πένες το μάτι για 5 λεπτά, περάστε κόσμε , έχουμε ωραία κορίτσια εμείς, μελαχρινά, ξανθά , come and take a look sir…they are all adorable…χάζευα δεξιά κι αριστερά, γελούσα μόνος μου και ξαφνικά πέφτει επάνω μου μία, θα ήταν δεν θα ήταν 17 χρονών, I ll do anything you wish sir for 10 quit only…έμεινα και την κοίταγα, το βλέμμα της ήταν σπασμένο, γυαλί σε θραύσματα, θα πρέπει να την κοιτούσα πολύ ώρα και νευρίασε : ten fucking quit for my shot you retard….της έδωσα το δεκάλιρο for your shot love της είπα και έκανα να φύγω...no fucking? Έτρεξε πίσω και με ρώτησε. You are fucked up love και έκανα να φύγω. Έφυγα. Χωρίς να ξέρω γιατί, την θυμάμαι καμιά φορά όταν ακούω το Marianne του Leonard Cohen. Είμαι βέβαιος πως δεν την έβγαλε καθαρή, ίσως να μην έβγαλε τη χρονιά καν...Με όλα αυτά θυμήθηκα. Χειμώνας του 88 ήταν.
δεν θα κάνω κανένα σχόλιο....
αλλά είναι κρίμα να βλέπεις 11-12-13 χρονών παιδάκια στο βούρκο και αποκλεισμένα (τα περισσότερα) από τη ζωή...''
τελικά,η ζωή είναι ένας σπασμένος καθρέφτης.
Στην Αθηνα 20 ευρω ειναι η ταριφα.
Mαυρε γατε υπαρχει απελπισια, απορείς;
Στον κόσμο υπαρχει φρίκη
και εδω και εκεί
Μηπως την αγνοείς;
Συνυπευθυνοι δεν ειμαστε για αυτά
ίσως ισως για πολλα άλλα
ευτυχως όμως ο ανθρωπος παντα βρήσκει
τροπο για να επιζήσει
Τι και αν ειναι βρώμικος;
Τι και αν ερεθίζει;
Και αν σιχαινεσαι; Αδιαφορεί
Αρκη την δοση να εξοικονομεί
Δόση αγάπης
δόση χρηματων
δόση ζωής
δόση αισθημάτων
...Kαληνυχτα
Ταρίφα... για όλα.... σχεδόν.
Καλό βράδυ σε όλους παιδιά, ευχαριστώ που υπάρχετε! Που υπάρχετε χωρίς κανενός είδους ταρίφα...
Κάποτε....μάζευα όλα αυτά τα αυτοκόλλητα.
Όταν με ξαπόστειλαν στη Γερμανία, ως αυστηρή τιμωρία, μάζευα τα "Liebe ist...."
Τελικά δεν μπορώ να πω ότι έμαθα τι ειναι....
Και υπάρχουν πολλά παιδιά, που βρέθηκαν να βιάζουν την ψυχή τους αυτοί που θεσμικά έπρεπε να είναι ακοίμητοι φρουροί της.....
Και δεν ξέρω τελικά τι είναι πιο λυπηρό....
ίσως είναι εκείνο που μας κάνει να κυριαρχούμε στο μικρόκοσμό μας,
ίσως και να είναι εκείνο που μας έκανε να τον φτιάξουμε,
ίσως να είναι απλά σαν τον πασατέμπο,
ίσως να είναι η καθημερινή έκφραση της εξελικτικής διαδικασίας του είδους,
ίσως να μην είναι και τίποτα απ όλα αυτα.
ίσως να μην υπάρχει απάντηση γιατί δεν υπάρχει ερώτηση, μόνο διαδικασία που απαιτεί να την τιμήσουμε. ;)
Δημοσίευση σχολίου