"Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΠΑΛΗ"- ΖΗΤΩ Η 'ΑΣΥΔΟΤΗ' ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩN BLOGGERS, ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ, ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ

Μια γεύση από το πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι δημοσιογράφοι τον ρόλο τους στην κοινωνία και για το πώς ονειρεύονται το Διαδίκτυο κάποιοι "κύκλοι", μπορείτε να πάρετε από την παρακάτω ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ επιστολή της ΕΣΗΕΠΗΝ (Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου και Νήσων) προς την ΔΗΕ (Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος). Την παραθέτω ολόκληρη, χάριν δικαιοσύνης. Οι επισημάνσεις με έντονα γράμματα δικές μου.

Στη συνέχεια παραθέτω ένα άρθρο του Πάσχου Μανδρβέλη σχετικό με την "κάπως διαφορετική" αντίληψη περί Ελευθερίας και Δικαιοσύνης του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου των ΗΠΑ, ναι, του "μεγάλου αδελφού"...



Επιστολή στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος
25 Φεβρουαρίου 2008

"Τον τελευταίο καιρό σειρά ανώνυμων ιστολογίων (blogs) έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο, με καταφανέστατα συκοφαντικές, ανυπόστατες, ψευδείς αλλά και χυδαίες αναφορές εις βάρος πολιτών, το περιθώριο αμύνης των οποίων αποδεικνύεται ανύπαρκτο.

Ανάμεσα στα θύματα των ανώνυμων λιβελογράφων περιλαμβάνονται, πέραν των άλλων, και δημοσιογράφοι η επαγγελματική και κοινωνική υπόσταση των οποίων σπιλώνεται, η αξιοπρέπεια και η τιμή τους προσβάλλονται και εις βάρος τους διακινούνται τερατολογίες χωρίς οι ίδιοι να έχουν την δυνατότητα να αρθρώσουν αντίλογο ή να υπερασπιστούν νομικά τον εαυτό τους, μιας και οι συκοφάντες είναι άγνωστοι.

Ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι το Διαδίκτυο συνιστά ένα σημαντικό και άμεσο αγωγό διακίνησης ιδεών και απόψεων. Ωστόσο, η κακομεταχείριση του υπερτοπικού μέσου αυτού από ομάδες ασυνείδητων δίνει νέα διάσταση στο αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης και μάλιστα, με την επικουρία της τεχνολογίας, οι υπαίτιοι πλάθουν στο μυαλό τους την βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλυφθούν και να λογοδοτήσουν. Απερίσπαστοι, λοιπόν, συνεχίζουν τη δράση τους, λασπολογώντας, βωμολοχώντας και καταρρακώνοντας ανθρώπινες υπολήψεις και προσωπικότητες.

Είναι σαφές ότι η κατάχρηση της ελευθερίας που το Διαδίκτυο προσφέρει αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα για θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, ουδείς δε μπορεί να προδικάσει τις συνέπειες που μπορεί σε βάθος χρόνου να επιφέρει η παρατεταμένη εμμονή κάποιων σε τακτικές που παραπέμπουν σε «κουκουλοφόρους» οι οποίοι ανενδοίαστα βάλλουν επί δικαίων και αδίκων.

Με την παρούσα επιστολή, ως έχοντες έννομο και άμεσο συμφέρον για τον εντοπισμό και την αποκάλυψη των ανώνυμων bloggers, παρακαλούμε να προχωρήσετε σε έρευνα στον νομό Αχαΐας, εντός των προσεχών ημερών.

Είμαστε δε στη διάθεση σας να σας κοινοποιήσουμε τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των ανώνυμων blogs και παράλληλα να προβούμε σε οποιαδήποτε άλλη νόμιμη ενέργεια που εσείς θα μας υποδείξετε με σκοπό την αποκάλυψη των άγνωστων λιβελογράφων."


ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ: Απ' όσο ξέρω, ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΣΣΟΥΝ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ. Στην ουσία, εδώ βλέπουμε την ΕΣΙΕΠΗΝ να παρακάμπτει κάθε αρχή νομιμότητας και έννομης τάξης και να παραγγέλνει μια δίωξη- κοστούμι απ' ευθείας στην Αστυνομία (την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος)!!!! Δεν χάνει χρόνο καταφεύγοντας σε δικαστικά μέσα- εγκαλεί κατ' ευθείαν την Αστυνομία, και μάλιστα με ύφος αφεντικού! Δεν χάνει καν χρόνο παραθέτοντας ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ στοιχεία, για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ περιπτώσεις ανθρώπων που θίχτηκαν, για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ συκοφάντες και δυσφημιστές, τα θεωρεί όλα αυτά ασήμαντες λεπτομέρειες.

Στον αντίποδα αυτής της λογικής βρίσκονται οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.

Αντιγράφω από τον Πάσχο Μανδραβέλη (που μεταφράζει τα εντός παρενθέσεων από το Wired). Οι επισημάνσεις με έντονα γράμματα, και πάλι δικές μου.


Όπως ακριβώς η δύναμη του Internet είναι το χάος, έτσι και η δύναμη της ελευθερίας μας εξαρτάται από το χάος, την κακοφωνία και τον ελεύθερο λόγο τον οποίο προστατεύει η Πρώτη Συνταγματική Tροπολογία..."

Mε αυτά τα λόγια το Oμοσπονδιακό Δικαστήριο της Φιλαδέλφεια κατέρριψε την περασμένη Πέμπτη τον νόμο που ποινικοποιούσε την ελευθερία του λόγου στα Hλεκτρονικά Mέσα (δίκτυα υπολογιστών).

Τρεις ομοσπονδιακοί δικαστές αποφάσισαν ομόφωνα πως το λεγόμενο "Communication Decency Act" ("Διάταγμα περί Eυπρέπειας στις Eπικοινωνίες") -- ένα νομοθέτημα στο οποίο η μελάνη της υπογραφής του κ. Kλίντον δεν έχει στεγνώσει ακόμη -- είναι εξώφθαλμα αντισυνταγματικό και δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Kλείνει έτσι ο πρώτος γύρος μιας μεγάλης δικαστικής διαμάχης που θα ορίσει το μέλλον της ηλεκτρονικής πληροφόρησης όχι μόνο στις HΠA, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

H εξέλιξη βέβαια αυτή ήταν αναμενόμενη ακόμη και από τους συντάκτες του νόμου. Kανείς δεν πίστεψε ούτε για μία στιγμή πως ένα τέτοιο νομοθετικό ανοσιούργημα (που προέβλεπε ποινές φυλάκισης μέχρι 2 χρόνια και πρόστιμα 100.000 $ σε όποιο μετέδιδε "απρεπείς πληροφορίες" μέσω των δικτύων) μπορούσε να σταθεί σε οποιοδήποτε δικαστήριο. H διάταξη αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως το δεύτερο ανόητο νομοθέτημα στην ιστορία των HΠA. Tο πρώτο ήταν όταν η Bουλή της Πολιτείας Indiana καθόρισε με νόμο του 1897 ότι η μαθηματική σταθερά "π" θα ισούται με 3 κι όχι 3,14...

H απόφαση λοιπόν δεν θα είχε μεγάλη σημασία (παρά το γεγονός ότι και τυπικά πλέον τα δίκτυα υπολογιστών μπαίνουν στην χορεία των Mέσων που προστατεύονται νομοθετικά όπως οι εφημερίδες) αν δεν πυροδοτούσε μια νέα συλλογιστική στην κοινότητα του Internet.

"Ωραία! Πήγαμε αυτούς τους γαμ... στο δικαστήριο, και κερδίσαμε αυτή την μάχη. Tι μάθαμε από όλη αυτή την ιστορία;" αναρωτιέται ο διευθυντής του περιοδικού Wired, Louis Rosseto.

"Tο πρώτο πράγμα που μάθαμε" συνεχίζει "είναι ότι αντισυνταγματικοί νόμοι σαν το "Διάταγμα περί Eυπρέπειας στα Δίκτυα" δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στην Oυάσιγκτον (...)

Δεύτερον οι υπεύθυνοι γι' αυτό το νομοθέτημα είναι σεβάσμιοι Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, Φιλελεύθεροι και Συντηρητικοί. Aυτό πρέπει να το θυμάστε όταν κάποιος σας ζητήσει να ψηφίσετε Kλίντον ή Nτόουλ. Eίναι σαν να σας δίνουν την ευκαιρία να επιλέξετε μεταξύ καρκίνου και καρδιακού επεισοδίου (...)

Tρίτο. Έχοντας υπ' όψη τα προηγούμενα χρειάζεται να εμπλακούμε ενεργά στην πολιτική διαδικασία, γιατί είναι πιο αποδοτικό να προλαβαίνεις την αρρώστια παρά να την θεραπεύεις.

Tέταρτον, είναι καιρός να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στον αληθινό διάλογο που πρέπει να αρχίσει σε αυτή η χώρα -- για την ακρίβεια πρέπει να χτίσουμε μια νέα Kοινωνία των Πολιτών που θα αντικαταστήσει την παρηκμασμένη πολιτική κουλτούρα της οποίας ο καιρός έχει παρέλθει. Mετά την παθητική γενιά του B' Παγκοσμίου Πολέμου, την κυνική γενιά του Bιετνάμ είναι η μοίρα της "ψηφιακής γενιάς" να ξαναδώσει στην οικογένεια και την κοινωνία τις δυνατότητες εκείνες που χρειάζονται ώστε να αναπτυχθούν με αυθόρμητη τάξη. Πρέπει η γενιά μας να δημιουργήσει και να μοιράσει τον πλούτο, να προωθήσει την ειρήνη και την ασφάλεια, να εξασφαλίσει δικαιοσύνη και να αυξήσει την ευτυχία όλων (...)

Tέλος, ελευθερία είναι εξ' ορισμού πάλη. H ελευθερία δεν είναι ένα δώρο που μας δίνεται από το κράτος, είναι ο χώρος που κατακτάμε από τους εξουσιομανείς (...) που έχουν την γενετική προδιάθεση να μας τον κλέβουν..."

(...)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Έθνος» τον Iούλιο του 1996

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΟΡΟΙ "ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ" ΚΑΙ "ΔΕΞΙΟΣ"

Με αφορμή ένα άρθρο του Νίκου Δήμου που αναδημοσιεύει ο Άνεμος

Οι πρώτοι αριστεροί ήταν όντως αστοί, όπως ορθά αναφέρει ο Νίκος Δήμου, έγιναν όμως πολύ γρήγορα δεξιοί, όταν οι πρώτοι δεξιοί έχασαν τα κεφάλια τους (οι απρόσεχτοι), κι αυτό επαναλήφθηκε δυό τρεις φορές κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Άρα οι όροι "Αριστερός" και Δεξιός" είναι όντως πολύ σχετικοί, όπως ορθά επισημαίνει ο Lardigos στο σχόλιό του στον Άνεμο, και μεταβάλλονται στον χωροχρόνο (έχουν άλλοτε άλλο νόημα σε κάθε τόπο και σε κάθε ιστορική συγκυρία).

Σήμερα λοιπόν, στην εποχή του "τέλους της ιστορίας", και εδώ, στο Παγκόσμιο Χωριό της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, τί μπορεί να σημαίνουν οι όροι "ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ" και "ΔΕΞΙΟΣ";

Εδώ θα συμφωνήσω με τον ΝΔ- η λέξη κλειδί είναι η λέξη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Δεν ταυτίζω τον όρο "αριστερός" με τους κομμουνιστές ή τους σοσιαλιστές και τους αντιεξουσιαστές, ούτε τον όρο "δεξιός" με τους συντηρητικούς και τους νεοφιλελεύθερους συνολικά. Λίγη σημασία έχει για μένα το τί δηλώνει κάποιος. Σημασία έχει το πώς φέρεταιστην πράξη. Ο Σταύρος Κιουγιουμτζής (ο συνθέτης) είχε γράψει πως σαν παιδί δούλεψε για δύο αφεντικά, έναν "κομμουνιστή" κι έναν 'δεξιό". Κι όμως, ο δήθεν κομμουνιστής τον εκμεταλλεύονταν στυγνά, ενώ ο 'δεξιός' τον σέβονταν απόλυτα. Δεν το ξέχασε ποτέ αυτό ο Σταύρος Κουγιουμτζής, που ΉΤΑΝ αληθινός αριστερός.

Από την άλλη όμως, ο νεοφιλελευθεριοσμός δεν παύει να έχει ταυτιστεί με την ασυδοσία της οικονομίας της Αγοράς και με τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους- υπό την έννοια αυτή, νομίζω ότι η Αριστερά δικαιούται απόλυτα να καυχιέται ότι πρεσβεύει περισσότερο τις ανθρώπινες αξίες απ΄ό,τι η δεξιά. Χωρί να τίθεται θέμα αξιολογικής κατάταξης ή ηθικής ανωτερότητας: πολύ απλά, ο Αριστερός και ο Δεξιός έχουν διαφορετικές αξίες.

Ο αληθινός Αριστερός λοιπόν είναι εκείνος που βάζει την αξιοπρέπεια πάνω από το συμφέρον. Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΟΥ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΑΛΛΩΝ".

Ο Δεξιός είναι εκείνος που βάζει το συμφέρον πάνω από την αξιοπρέπεια. Μπορεί να είναι συντηρητικός ή να δηλώνει φιλελεύθερος, "προοδευτικός", ή και "σοσιαλιστής", ακόμα και "κομμουνιστής", μπορεί να είναι πλούσιος ή φτωχός, κροίσος ή αστός ή μισθωτός ή εργάτης και αγρότης ή ό,τι άλλο -δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πόση σημασία (δεν) δίνει στην αξιοπρέπεια του διπλανού του, και στο Παγκόσμιο Χωριό, ΌΛΟΙ είναι διπλανοί μας.


Και για να το κάνω ακόμα πιό λιανά, ο αληθινός Αριστερός δεν νιώθει βολικά, δεν καταδέχεται να ζει ο ίδιος με "αξιοπρέπεια", όταν δίπλα του βασιλεύει η εξαθλίωση. Ο νέο-Δεξιός, αντίθετα, δεν έχει κανένα πρόβλημα πάνω σ' αυτό- κοιτάζει τους κουρελήδες της Παγκόσμιας Νεοφιλελεύθερης Οικονομίας και λέει "ας πρόσεχαν"...

Λογική συνέπεια: Με βάση αυτόν τον ορισμό, έχετε δίκιο, δεν πρέπει να υπάρχουν και πάρα πολλοί αληθινοί αριστεροί σε αυτόν τον κόσμο.

ΕΥΤΥΧίΑ

Η καλή μου Σύλβια - Ολίβια - Πανόπτης μού ζήτησε να γράψω τί σημαίνει για μένα Ευτυχία. Το σκέφτηκα πολύ, και τελικά αποφάσισα να μην το σκεφτώ καθόλου. Θα γράψω ό,τι αισθάνομαι αυτήν την στιγμή, κι αυτήν την στιγμή δεν ξέρω τί είναι ευτυχία, ξέρω όμως καλά τί ΉΤΑΝ ευτυχία...

Ευτυχία ήταν να την κοιτάζω μέσα στα μάτια.

Ευτυχία ήταν να ξυπνώ πρώτος και να βλέπω το στήθος της ν' ανεβοκατεβαίνει, καθώς εκείνη ακόμα κοιμόταν.

Ευτυχία ήταν να έχει σταματήσει ο Χρόνος, να μην υπάρχει ηλικία, να μην υπάρχει βιασύνη, για τίποτα, επειδή ήμουν μαζί της.

ΟΙ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΚΑΙ Η "ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ" ΤΟΥ ΤΖΩΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ

Κύριε Όργουελ, την πατήσατε. Πάρα πολύ καλά και προφητικά τα είπατε για την "Φάρμα των Ζώων", δεν είχατε όμως υπολογίσει τη Δύναμη του Διαδικτύου.

Όχι, δεν υπάρχει "Κίνημα των Μπλόγκερ", όπως δεν υπάρχει ούτε "Κίνημα των Κονδυλοφόρων", ούτε "Κίνημα των τηλεθεατών", ούτε "Κίνημα των οδηγών αυτοκινήτων".

ΥΠΆΡΧΕΙ όμως ένα νέο και συναρπαστικό ΕΡΓΑΛΕΙΟ, που λέγεται Ιστολόγιο (BLOG, ΜΠΛΟΓΚ) και Ιστολογείν (BLOGGING, ΜΠΛΟΓΚΙΝΓΚ). Όπως όλα τα εργαλεία, μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει για το καλύτερο και για το χειρότερο. Η ουσία όμως δεν βρίσκεται στο εργαλείο. Βρίσκεται σ΄ εκείνον που το χρησιμοποιεί. Με τα ίδια εργαλεία ζωγράφιζε ο Μποτιτσέλλι, με τα ίδια και η θεία μου η Ευπραξία. Μεγάλο ταλέντο, η καλύτερη της γειτονιάς της στην Ορεστιάδα, αλλά μάλλον δεν θα μείνει στους Αιώνες.

ΥΠΆΡΧΕΙ και ανάμεσα στους Μπλόγκερς ένα ρεύμα από παιδιά (κάθε ηλικίας) με καθαρή και ελεύθερη σκέψη, με πνεύμα αλληλοσεβασμού, με τιμιότητα και θάρρος. Όπως υπάρχει και το αντίθετο, η υποκρισία, η υστεροβουλία, η εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, η μεταφορά στο νέο Μέσο παλιών λογαριασμών και θανάσιμου μίσους, ενίοτε αρχαιολογικής αξίας.

ΥΠΆΡΧΕΙ λοιπόν και καλή και κακή χρήση του νέου μέσου-εργαλείου που λέγεται Ιστολογείν. Υπάρχει, ναι, και κατάχρηση της σχεδόν απόλυτης ελευθερίας λόγου που αυτό προσφέρει. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και η οργανωμένη και συνειδητή συκοφάντηση του μέσου: Τα παλιά Μέσα από καιρό προσπαθούν να αμαυρώσουν τη συλλογική εικόνα των Ιστολόγων (διάβασε αναλυτικά ΕΔΩ)- είναι φυσικό, η Κατεστημένη Εξουσία κάθε μορφής έχει κάθε λόγο να φοβάται την ανεξέλεγκτη Ελευθερία του Διαδικτύου, ενώ από τους Κρατούντες, άλλοι δεν έχουν ιδέα από Διαδίκτυο, και άλλοι, πιό θαραλλέοι, έπεσαν μέσα -και κόντεψαν να πνιγούν. Ελάχιστοι κατάφεραν να επιπλεύσουν. Γιατί αντί για αφοσιωμένους αυλοκόλακες, χειροκροτητές της πεντάρας, και χειραγωγήσιμα πρόβατα, βρήκαν μπροστά τους ανθρώπους που τους μιλούν σαν ίσος προς ίσον, χωρίς επιφάσεις ευγένειας, χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας, χωρίς φίλτρα λογοκρισίας, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Ποιός πολιτικός, ποιός μεταλλαγμένος δημοσιογράφος θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα υπό αυτές τις συνθήκες;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ λοιπόν να μπλογκάρουμε. ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ να κρατάμε κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες ανωνυμίας (δες ΕΔΩ αναλυτικά). ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ να είμαστε εδώ.


Και θα είμαστε εδώ, για πολύ καιρό.


Διαβάστε επίσης:
Το Κατεστημένο απέναντι στην ανεξέλεγκτη Ελευθερία των Bloggers
Διαδικτυακής Ανωνυμίας Εγκώμιον
Να καταρριφθούν άμεσα όλα τα blog που υπερίπτανται του Ελληνικού εδάφους

Blogs: Υπάρχουν μόνο Ελεύθερα του Πολίτη Πήττα
To χτεσινό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη
Το Μανιφέστο των Blogs του Νίκου από το Nylon.gr

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ: 'ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ" ΚΑΙ "Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ"

Αφιερωμένο στον Γιώργο Πήττα
με αγάπη και εκτίμηση

"Καλησπέρα, Συνταξιδιώτες.
Καλωσήρθατε στa Μονοπάτια του Γαλαξία"...

Όντας μαθητής, άκουσα κάποιο βράδυ, αργά, στο ράδιο, μια παράξενη εκπομπή. Μια βαθιά φωνή, που μιλούσε για όλα αυτά που με γοήτευαν. Ενδιάμεσα, μαγικές, άγνωστες για μένα μουσικές...

Την κυνήγησα αυτήν την εκπομπή, αλλά λίγο τα διαβάσματα του Λυκείου, λίγο η μεταμεσονύκτια ώρα, και κυρίως, το σαραβαλάκι το ραδιόφωνό μου με την σπασμένη κεραία που δύσκολα έπιανε Αθήνα, εκεί στη μικρή μου επαρχία, ελάχιστες φορές κατάφερα να την ξανακούσω.

Χρόνια μετά, φοιτητής, ωρίμασε μέσα μου η ιδέα για μια παρόμοια εκπομπή. Το όνομά της θα ήταν "Η σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού"

Από το ράδιο Παρατηρητής της Θεσσαλονίκης που άκουγα, μού είπαν να κάνω ένα demo και το σχεδιάγραμμα επτά εκπομπών και να τους τα πάω. Πανεύκολο. Στρώθηκα στη δουλειά με ενθουσιασμό.

Η κασέτα περιείχε το διήγημα "Νυχτερινή συνάντηση" του Ray Bradbury, με υπόκρουση Jean Michel Jarre, ένα μέρος από την εισαγωγή του John Gribbin στο βιβλίο του "Η γάτα του Σραίντιγκερ" με τίτλο "κβαντική φυσική και πραγματικότητα", Pink Floyd ("Pigs"), Vangelis (Direct - Glorianna), το "More" των Sisters of Mercy, και πολλά άλλα... η "εκπομπή" τελείωνε με το "Ζωοσκόπιο", ένα σατιρικό ωροσκόπιο που δημοσίευε τότε η Βαβέλ, το περιοδικό. Διάρκεια, μία ώρα.

Δεν δυσκολεύτηκα να φτιάξω και ένα πλάνο επτά εκπομπών...

Η απάντηση ήτανε, "πολύ προχωρημένο". Με την ΚΑΚΗ έννοια...

Την ίδια τύχη είχε αργότερα η κασέτα μου και στο Δημοτικό ραδιόφωνο της Κω, όπου δούλεψα για πρώτη φορά (στην Κω, όχι στο ραδιόφωνο...)

Περιττό νομίζω να ανaφέρω ότι η εκπομπή που ανέφερα στην αρχή, και που με ενέπνευσε για όλα αυτά, και όχι μόνο, ήτανε, φυσικά, "Τα μονοπάτια του Γαλαξία", του Γιώργου Πήττα.

Από αυτήν την δοκιμαστική "εκπομπή", που την είχα για χαμένη, ακούστε τον εικοσάχρονο εαυτό μου να διαβάζει το διήγημα "Νυχτερινή Συνάντηση' του Ray Bradbury, σε μετάφραση Δημήτρη Αρβανίτη, με μουσική υπόκρουση το Equinoxe του Jean Michel Jarre. Δείξτε κατανόηση παρακαλώ για τα λαθάκια στην απαγγελία και για την ηχογράφηση, που έγινε μ' ένα σπιτικό κασετόφωνο...

Κλείστε λοιπόν τα φώτα, καθήστε κάπου αναπαυτικά, και πατήστε Play- ξεκινάμε...

Καλησπέρα, Συνταξιδιώτες. Προορισμός μας, η Σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού.

" Ήταν μακρύς ο δρόμος, μέσα στο σκοτάδι και τους λόφους..."

.

ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΛΑΌΣ - ΈΝΑΣ ΛΑΌΣ, ΈΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, ΕΝΑΣ ΛΆΚΗΣ!

Έχω ξαναπεί ότι συμπαθώ το Λάκη. Αν και είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι η σάτιρά του λειτουργεί ως δικλείδα ασφαλείας της ΣΑΠΙΛΑΣ- πολύ απλά, λέμε αλήθειες, στηλιτεύουμε τα αρνητικά, και μετά γελάμε, τραγουδάμε, χορεύουμε, αυτό ήταν, ξεσπάσαμε, ξεδώσαμε, εκτονωθήκαμε- ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ. Αυτή είναι η "σάτιρα" του Λάκη.

Τον συμπαθώ όμως, επειδή είναι ο μόνος μέσα σε αυτόν τον οχετό που λέγεται "ελληνική δημόσια ζωή", που μιλάει ακόμα για ηθική. Δεν μιλάω για την ξύλινη ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ του Καραμανλή. Ο Λάκης μίλησε για "ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ", σε αντιδιαστολή με "ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΚΑΛΙΟΥ". Έχει μεγάλη διαφορά.

Για αυτό, επειδή τον συμπαθώ, ανατρίχιασα ακόμα περισσότερο χτες που κοίταξε την κάμερα, την κάμερα με την θεαματικότητα του 80%, και είπε "πάνω απ' όλα ο Λαός". ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ!!!!!

Ο λαϊκισμός (το υστερόβουλο κανάκεμα της μάζας και η συμπόρευση με κάθε της τάση και ένστικτο) και ο χαμαιλεοντισμός (η προσαρμογή του Λόγου και της άποψης ανάλογα με αυτό που θέλει ν' ακούσει ο εκάστοτε συνομιλητής) είναι δυό βασικά χαρακτηριστικά του Λάκη. Άλλο όμως να το ξέρεις, κι άλλο να τον ακούς να το λέει ο ίδιος, χωρίς κανένα πρόσχημα.

Η δεύτερη μεγάλη κατραπακιά της χτεσινής εκπομπής ήταν η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη. Επειδή τον αγαπώ πάρα πολύ το Μίκη, σαν Πατέρα, σαν Πυλώνα του Ελληνισμού και της Αριστεράς, σαν Άγιο, πικράθηκα πάρα πολύ όταν τον άκουσα χτες να μιλάει τόσο φτωχά και τόσο τσιγγούνικα. Τί είπε ο Μίκης (εκτός από το ότι οι Αλβανοί κοντεύουν να μάς πάρουν την Άρτα); Μάς είπε να είμαστε πρώτα Έλληνες και μετά Άνθρωποι.

Λυπάμαι Μίκη, λυπάμαι Λάκη. Πολύ λυπάμαι.

Θα συνεχίσω να επιδιώκω να είμαι πρώτα Άνθρωπος και μετά Έλληνας.

Διαβάστε επίσης για το Λάκη:
ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΝΕΟΣ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, Ή ΜΙΑ ΒΑΛΒΙΔΑ ΑΚΙΝΔΥΝΗΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ;

ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ ΙΣΟΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ, ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ, ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ- ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΙΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚ ΠΟΥ ΥΠΕΡΙΠΤΑΝΤΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

Ένας κάποιος κύριος Δημήτρης Μαρούδας, Υπουργός ελληνικής κυβέρνησης του 20ου αιώνα, είχε ζητήσει κάποτε να καταρριφθούν όλοι οι δορυφόροι που υπερίπτανται του ελληνικού εδάφους και εκπέμπουν τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα, χωρίς την άδειά Του, εννοείται.

Κάμποσα χρόνια μετά, ένας δημοσιογράφος φτιάχνει ένα ανώνυμο ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΉ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ και δημοσιεύει ανεξέλεγκτα ό,τι του κατέβει, όποια φήμη ακούσει, και ό,τι τού στείλουν, μεγάλες αλήθειες (ΊΣΩΣ) και μεγάλα ψέμματα (ΊΣΩΣ), κατά δικαίων και αδίκων, πετυχαίνοντας σε ελάχιστο χρόνο την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στο ελληνικό διαδίκτυο. Το "μπλογκ" του λέγεται press-gr.blogspot.com

Οι θιγόμενοι (δίκαια και άδικα) απαντούν με 150 (!) μηνύσεις, και με ενορχηστρωμένη εκστρατεία στα παραδοσιακά Μέσα Κατά Σαδδουκαίων Εκβιαστών Μπλόγγερς. Το Κράτος αντιδρά άμεσα, με την παροιμιώδη ψυχραιμία που πάντα Το διακρίνει, και διατάσσει πάραυτα την σύλληψη ενός ανθρώπου και την κατάρριψη -προληπτικά, πάντα- όλων των Μπλογκ που υπερίπτανται του ελληνικού εδάφους. Πού ακούστηκε, ο καθένας να κρύβεται πίσω από μιαν Αμερικάνικη Πολυεθνική του Σατανά (που τού την έχει και στημένη, φακελώνοντάς τον, τάχαμου δωρεάν) και να λέει ελεύθερα τη γνώμη του; Τί είμαστε; Αμερικανάκια; 'Οχι κύριε! Ζήτω το Ιράν! Ζήτω η Κίνα! Ζήτω οι αντιιπεριαλιστικές και αντιμπλογκικές δυνάμεις! ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΙΑ!

Ο μπλόγκερ Δημοσιογράφος τότε φωνάζει "Λύκος! Λύκος! Ετοιμάζονται να καταπατήσουν την ελευθερία του λόγου στο Διαδίκτυο!".

Όμως ξεχνάνε όλοι αυτοί ότι κάποιος άλλος ανώνυμος ρώτησε κάποτε "τί γυρεύει η Αλεπού στο παζάρι". Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, παναπεί δηλαδή, στην δική μας περίπτωση"τί γυρεύουν οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί στα μπλόγκια;"

Και φυσικά και δικαιούστε οι δημοσιογράφοι να έχετε μπλογκ, και μάλιστα κάποιοι από εσάς είστε και πολύ καλά παιδιά, κι έχετε και πολύ αξιόλογα μπλογκ (οφείλω να ομολογήσω ότι έχω ακόμα και φίλους δημοσιογράφους - και όμως... Σ;-))))

Δεν δικαιούστε όμως να μεταφέρετε εδώ τους βυζαντινισμούς και τις εσωτερικές διαμάχες των παραδοσιακών μέσων, στρατολογώντας και αφελή "πρόβατα" για τις δικές σας προαιώνιες και βρώμικες μάχες...

ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΤΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ.

Δυό φορές ανακατεύτηκα αφελώς, στις κόντρες σας, και δυό φορές κάηκε η γούνα μου. Τρίτη δεν την ξαναπατάω....

Είπα δεν την ξαναπατάω κι όμως ίσως την ξαναπάτησα ήδη μεγαλοπρεπώς. Λάθος μου να πάρω θέση, έστω και έμμεσα, αφού δεν έχω καταλάβει ακόμα τί ακριβώς συμβαίνει. Άδικο ίσως να κάψω τον Καψαμπέλη απλά και μόνο επειδή έχω θανάσιμη αλλεργία στο όνομα "Κουρής".

Αυτό που θέλω να πω τελικά είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί πριν πάρουμε θέση, γιατί βλέπω προσπάθεια εκμετάλλευσης των μπλόγκερς και από τις δύο πλευρές: από τη μιά πλευρά υπάρχει έντονη προσπάθεια σπίλωσης της ιδιότητας "μπλόγκερ" και ταύτισής της στη συνείδηση της πλειοψηφίας με τους όρους "ανώνυμη ασυδοσία", "αισχρότητα", και εσχάτως, "εκβιαστές" -δεν είναι η πρώτη φορά, φυσικά, που επιχειρείται κάτι τέτοιο. Από την άλλη, με εκνεύρισε πολύ δημοσίευμα στο press.gr όπου εκφράζονταν ευσεβείς πόθοι για υποκίνηση κινητοποίησης των μπλόγκερς (προς υπεράσπιση του press.gr). Μπριτς, ρε Κουρήδες!

Επαγρυπνείτε!

ΟΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΣΤΗΣ, ΜΙΑ ΤΥΦΛΗ ΨΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΗΣ ΛΑΜΑΡΙΝΑΣ

Τον συνάντησα ένα σαββατιάτικο πρωϊνό, να προσπαθεί να διασχίσει τη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας, στη Θεσσαλονίκη, σ' αυτήν την απάνθρωπη πόλη. Πρόσεξα ότι το πρόσωπό του ήταν καταγρατζουνισμένο, και τόλμησα να κάνω αυτό που ήθελα καιρό, να μιλήσω με κάποιον άνθρωπο με ειδικές δυσκολίες στις μετακινήσεις. Ώσπου να τον πλησιάσω τον είχε πάρει ήδη αγκαζέ μια κυρία, που προφανώς τον γνώριζε. Περάσαμε απέναντι όλοι μαζί. Μού μίλησε πρόθυμα, και μού επέτρεψε να βγάλω το όνομά του και τις φωτογραφίες του στο Διαδίκτυο.

Ο Μανώλης γεννήθηκε στη Λέρο. Είναι 57 χρονών, αλλά χάρηκε σαν παιδάκι όταν του είπα ότι μοιάζει 52-53. Τριών χρονών έπαθε μια βαριά μηνιγγίτιδα, που είχε σαν συνέπεια μέσα σε μερικά χρόνια να χάσει σταδιακά το φως του. Παρ' όλ' αυτά όχι μόνο πήγε "κανονικά" στο σχολείο, αλλά έφτασε και ως το πανεπιστήμιο: πήρε τα πτυχία της Νομικής και της Θεολογίας, χρησιμοποιώντας μαγνητόφωνο στις παραδόσεις, κάποια βιβλία σε Braille, και την τεράστιά του δύναμη ψυχής. Εργάστηκε για χρόνια στον ΟΑΕΔ, και τώρα είναι συνταξιούχος. Ζει με την σύντροφό του, επίσης τυφλή, κοντά στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.

Τις γρατζουνιές στο πρόσωπο τις απέκτησε προσπαθώντας να κινηθεί στη Ζούγκλα της πόλης, όπως ακριβώς το είχα υποψιαστεί. "Πάνω αυτοκίνητα [στο πεζοδρόμιο], κάτω αυτοκίνητα, προσπαθούσα να βρω διέξοδο και έπεσα πάνω στα κλαδιά ενός δέντρου και γρατζουνίστηκα". Τον ρωτάω αν τον έχει χτυπήσει παλιότερα κάποιο όχημα. Φυσικά και ναι, ευτυχώς όμως όχι σοβαρά.

Τον ρωτάω αν θα κυκλοφορούσε περισσότερο στην πόλη, αν οι συνθήκες ήταν καλύτερες. "Χίλιες φορές περισσότερο", μού απαντάει, με περήφανο παράπονο. Αυτονόητο φυσικά, αλλά ήθελα να δω την αντίδρασή του.

Τον άφησα μπροστά στη Σχολή Τυφλών, με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε και να πούμε περισσότερα. Μέσα στον αυλόγυρο της Σχολής, μια ηλικιωμένη τυφλή με το μπαστουνάκι της. Αν ο Μανώλης που είναι νέος (πόσο χάρηκε που τον αποκάλεσα έτσι) δυσκολεύεται τόσο να κυκλοφορήσει, σκέψου η γιαγιάκα...

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν τόση περηφάνια και τόση δύναμη ψυχής, που κάθε επαφή μαζί τους σού ανεβάζει το ηθικό, αντί να σού το ρίχνει, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Δεν έχουν ανάγκη ούτε την συμπόνοια ούτε τον οίκτο μας. Έχουν ανάγκη τον σεβασμό μας, μόνο αυτόν. Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς να παρκάρεις έτσι, ε, ξανασκέψου το λίγο... Θυμήσου τον Μανώλη. Αυτό που για σένα είναι μια μικρή παράκαμψη, για κείνον είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο, κι ένας θανάσιμος κίνδυνος.


ΥΓ: Και τώρα που πήρα το βάπτισμα του πυρός στην ερασιτεχνική δημοσιογραφία, ποιός με σταματά! Ακολουθούν διάφοροι άνθρωποι που δεν θα τους δείτε ποτέ στις εφημερίδες...

ΥΓ 2: Το άρθρο αυτό προορίζεται για το συλλογικό μπλογκ "Είμαστε Κάφροι - Οι Κάφελλοι [Κάφροι Ελληναράδες Οδηγοί]". Ρίξτε μια ματιά. Αξίζει.

Δεν περνάς, Κυρά Μαρία...

...δεν περνάς, δεν περνάς...
είσαι δεν είσαι τυφλός,
στη μέση του δρόμου θα πας...

ΣΑΝ ΔάΚΡΥΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧή

"Δυνατή εμπειρία, να ζεις μέσα στο φόβο, ε;
Αυτό σημαίνει να είσαι σκλάβος...

Έχω δει πράγματα που εσείς οι άνθρωποι δε θα τα πιστεύατε... αστρόπλοια να καίγονται, πέρα από τον ώμο του Ωρίωνα... είδα ακτίνες C να λάμπουν στο σκοτάδι, κοντά στις Πύλες του Τενχάουζερ...

...όλες εκείνες οι στιγμές
θα χαθούν
μέσα στο χρόνο...

...σαν δάκρυα
στη βροχή...

...ώρα
να πεθάνω."


Το Ανδροειδές ("ρομπότ") Roy Batty
μιλά στον διώκτη του, τον κυνηγό επικηρυγμένων ανδροειδών Harisson Ford,
σώζοντάς του τη ζωή, λίγο πριν το ίδιο "πεθάνει"
στην τελευταία σκηνή της ταινίας "Blade Runner" του Ridley Scott
βασισμένη στο αριστούργημα "Do Androids Dream Of Electric Sheep?"
του λατρεμένου μου Philip K. Dick

Τώρα πατήστε Play, και ξαναδιαβάστε τη μετάφραση (δεν θα χάσετε!)

Φίλιπ Κ. Ντικ, Philip K.Dick (1928-1982): Ο ιστορικός του μέλλοντος, ο Άρχοντας των χειροπιαστών παραισθήσεων, ο κορυφαίος συγγραφέας Επιστημονικής Φαντασίας όλων των εποχών. Έγραψε καμμιά πενηνταριά μυθιστορήματα και αρκετά διηγήματα, παντρεύτηκε πέντε φορές, έκανε τρία παιδιά, λάτρευε τις γάτες. Πέθανε από θυμό, για τα στραβά του κόσμου. Αρκετά από τα έργα του έχουν γυριστεί τα τελευταία χρόνια σε ταινίες, με πρώτο χρονολογικά το Blade Runner του Ρίντλεϋ Σκοτ.

"Η πραγματικότητα είναι αυτό, που όταν πάψεις να το πιστεύεις, δεν εξαφανίζεται."
— Philip K. Dick, Do Androids Dream of Electric Sheep?

"Το βασικό εργαλείο για τον χειρισμό της πραγματικότητας είναι ο χειρισμός του λόγου. Αν μπορείς να ελέγξεις τον λόγο, μπορείς να χειριστείς και τους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να τον χρησιμοποιούν."

— Philip K. Dick, How To Build A Universe That Doesn't Fall Apart Two Days Later (1978)

"Μερικές φορές, η αρμόζουσα αντίδραση στην πραγματικότητα είναι να σού στρίψει"

— Philip K. Dick, Valis

Διαβάστε επίσης: Η συνάντηση με τη γριά -Αρειανό τσακάλι

Η ΣΕΛίΔΑ 123: "καλώδια για πνίξιμο" και "πολιτικοί για πνίξιμο"

Με κάλεσε η γλυκιά μου Γητεύτρια, αλλά και οι φίλοι Δημήτριος Ταξιδευτής, και Κιτρινόπαιδος από το μέλλον, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μην παίξω. Ούτε και να κλέψω, όπως ομολογώ μού πέρασε από το μυαλό, και να συμμετέχω με κάτι που θα επέλεγα. Έπιασα λοιπόν το κοντινότερό μου βιβλίο (από τα καμμιά τριανταριά που διαβάζω ταυτόχρονα), και, ώ του θαύματος! Κοιτάξτε τί μού έτυχε, στη σελίδα (122)-123 του βιβλίου, "Γυναίκες σε τοπίο με ποτάμι" του αγαπημένου μου Χάινριχ Μπελ (στην κακή μετάφραση της Κατερίνας Αναστασοπούλου, εκδόσεις Γράμματα 1987):


Το κόμμα είχε την άποψη ότι δεν έπρεπε όλα τα ηγετικά στελέχη του να επιδοκιμάζουν ανεπιφύλακτα όλα τα νέα Μέσα. Έπρεπε ν' ακουστεί και κάποια κριτική, κι αυτήν έπρεπε να την κάνει ο Πλουκάνσκι. Τού ετοίμασα το κατάλληλο κείμενο.
(...)
"Καλωδιακή σούπα, καλωδιακά λαχανικά, καλωδιακό γεύμα, καλωδιακή σαλάτα, καλωδιακό επιδόρπιο, καλώδιο για πνίξιμο, πνιγμένοι από καλώδια θα πάμε, όπως ο Λαοκόων, καλωδιακή διαφήμιση, καλώδια για τη διαφήμιση που θα μάς πνίξει" βροντούσε η φωνή του. Δεν ήταν πιά δικά μου λόγια αλλά δικά του, ήταν η γνώμη του, η σκέψη του. Τα πήρε και τα αφομοίωσε, ήταν κτήμα του πιά- κι αυτή ακριβώς ήταν η ικανότητα που τον έκανε αναντικατάστατο στο κόμμα: φωνή, παράστημα, εμφάνιση, και το χάρισμα να οικειοποιείται εύκολα κι ανεξέλεγκτα ξένες σκέψεις, απόψεις και γνώσεις.
Ενώ βημάτιζε πάνω κάτω [προβάροντας το λόγο του], έδειχνε διανοούμενος και δημοφιλής. Όλος εκείνος ο συμφυρμός των σκέψεών μου, έβγαινε από το στόμα του κατανοητός. Και ξαφνικά κατάλαβα γιατί είχε απολύσει τόσο γρήγορα όλους τους προκατόχους μου, αφού βέβαια τους αντάμειψε πλουσιοπάροχα- όλοι τους πήραν μια θέση Νομάρχη, διευθυντή στα μέσα ενημέρωσης ή σε κάποια τράπεζα, ή σε κάποια επιτροπή. Τους έδιωξε γιατί τού έδειχναν ξεκάθαρα και συστηματικά πόσο περήφανοι ήταν για τον πνευματικό τους πλούτο. Τού έδειχναν την πνευματική τους υπεροχή. Εγώ δεν το έκανα. Ό,τι έγραφα γινόταν δικό του, και ήταν περήφανος γι αυτό. Μ' έτρωγε όμως η σκέψη να τού γράψω κάποτε έναν λόγο που θα τον ρεζίλευε, να τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια: κομψά διατυπωμένος ολοκληρωτικός μαρξισμός, συνδυασμένος έξυπνα με αναρχισμό.
Ήταν μεγαλοπρεπής ο Ροδομάγουλος με τη λιονταρίσια χαίτη, έτσι όπως περιφερόταν τριγύρω. Οι χειρονομίες του, άλλοτε μικρές και σεμνές, άλλοτε μεγάλες και πομπώδεις, ο λόγος του, δικός του λες χωρίς αμφιβολία, κοβόταν κατά διαστήματα και μετά συνέχιζε: "...είναι πλαστή, αλλοιωμένη είδηση ο νέος ευαγγελισμός που μάς έρχεται με την καλωδιακή σύνδεση".
Μού είχαν υποδείξει- όχι εκείνος, άλλοι, από πάνω- να χρησιμοποιώ στους λόγους και μερικές θρησκευτικές ή ευαγγελικές λέξεις "στην κατάλληλη θέση"...



Ποιόν να καλέσω που να μην έχει παίξει ήδη; Δεν προλαβαίνω να ελέγξω τώρα, αλλά θα επανέλθω, με ονομαστικές προσκλήσεις.

Καλή εβδομάδα
Σ;-))))

έΡΩΤΑΣ ΠάΛΗ

.
Χνούδι μοιάζει..............


...................αχτίδα του Φεγγαριού

ευχή Ονείρου..............................

...................................καθρέφτισμα του Αληθινού

ταπεινή, σεμνή Μεγαλοπρέπεια.............................


....και πάλη, ναι

και πάλι, όχι...




24-2-2008

έΡΩΤΑΣ ΔέΡΩΤΑΣ

-Νόμιζες είναι περίπατος ο Έρωτας
Δεν ήξερες, καλά. Αλλά, γιατί δέ Ρωτάς;

-Ρώτησα, κι έμαθα, κι έπαθα- μα ποιός άκουσε ποτέ
ερωτευμένος, τη λογική, αυστηρέ μου εαυτέ;


24-2-2008

ΌΛΟΙ ΆΓΓΕΛΟΙ - TOUS DES ANGES (ZAZIE)

Στη μνήμη της Άννης, που χάθηκε πολύ ξαφνικά, πέρσι τέτοιες μέρες
ήταν τριανταδύο χρονών, και της άρεσε πολύ η Zazie...

Πατάμε γκάζι πιό πολύ πιό πολύ
γεμάτοι φόβους γεμάτοι ντροπή
καρφωνόμαστε στο ντεκόρ λυμένοι στα γέλια
γιατ' είμαστε...

Όλοι άγγελοι
στο γκρίζο τ' ουρανού παράξενα πουλιά
Όλοι άγγελοι
η ζωή είν' ωραία από κει ψηλά...

Zazie
από το άλμπουμ Made In Love (1998)

FREE PALESTINE - END THE SIEGE ON GAZA STRIP

Free Palestine.
Protect Israel.
Work towards a fair, neutral, and long term peace agreement.

Save Israelis from a vicious foreign policy.
Save Palestinians from unfair sanctions and violence.
End bigotry in the US, Israel, and Palestine.


Song "Look into my Eyes" by Outlandish
lyrics by Gihad Ali




Look into my eyes
Tell me what you see
You don't see a damn thing
'cause you can't relate to me
You're blinded by our differences
My life makes no sense to you
I'm the persecuted one
You're the red, white and blue

Each day you wake in tranquility
No fears to cross your eyes
Each day I wake in gratitude
Thanking God He let me rise
You worry about your education
And the bills you have to pay
I worry about my vulnerable life
And if I'll survive another day
Your biggest fear is getting a ticket
As you cruise your Cadillac
My fear is that the tank that has just left
Will turn around and come back

Ooohh, let's not cry tonight
I promise you one day it's through
Ohh my brothers, Ohh my sisters
Ooohh, shine a light for every soul that ain't with us no more
Ohh my brothers, Ohh my sisters


See I've known terror for quite some time
57 years so cruel
Terror breathes the air I breathe
It's the checkpoint on my way to school
Terror is the robbery of my land
And the torture of my mother
The imprisonment of my innocent father
The bullet in my baby brother
The bulldozers and the tanks
The gases and the guns
The bombs that fall outside my door
All due to your funds
You blame me for defending myself
Against the ways of my enemies
I'm terrorized in my own land (what)
And I'm the terrorist?

WISH YOU WERE HERE - ΑΧ ΝΑ 'ΣΟΥΝ ΕΔΩ (PINK FLOYD)

Αφιερωμένο στην Σού-Ρέα Λίστ που ακόμα την ψάχνει

So, so you think you can tell Heaven from Hell,
Λες, λες πως έμαθες πιά, τη διαφορά, τί 'ναι Κόλαση, τί Παράδεισος

blue skies from pain
τί λιακάδα τί πόνος

Can you tell a green field from a cold steel rail?
Ξεχωρίζεις ένα λιβάδι από μια κρύα ατσαλένια ράγα ;

A smile from a veil?
Ένα χαμόγελο από μια πλερέζα;

Do you think you can tell?
Ξέρεις τη διαφορά;



And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Σε καταφέραν ν' ανταλλάξεις τους ήρωές σου με φαντάσματα;

Hot ashes for trees?
Τα δέντρα με καυτές στάχτες;

Hot air for a cool breeze?
Το δροσερό αεράκι με πύρινους εφιάλτες;

Cold comfort for change?
Την αλλαγή με παγερή χλιδή ;

And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?
Πούλησες τη θέση σου στην επιστράτευση για να πρωταγωνιστήσεις σ' ένα κλουβί;



How I wish, how I wish you were here
Αχ και νά, αχ και νά 'σουν εδώ

We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Δυό χαμένες ψυχές, που κολυμπάμε σε μια γυάλα, χρόνο το χρόνο,

Running over the same old ground
Τρέχουμε στα ίδια και στα ίδια μέρη, γύρω γύρω

What have we found? The same old fears
Και τί βρίσκουμε; Τους παλιούς μας φόβους

Wish you were here
Αχ και νά 'σουν εδώ



Pink Floyd
Μετάφραση: Μιλτιάδης Θαλασσινός

ΛΙΓΗ ΝΤΡΟΠΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ "ΚΥΡΙΕ" (ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΕ) ΛΑΜΠΡΑΚΗ!

Δεν με ενδιαφέρει ποιός διέρρευσε το έγγραφο Νίμιτς. Αυτός προφανώς έχει ποινικές ευθύνες, και η πράξη του πρέπει να απασχολήσει την Δικαιοσύνη.

Μ' ενδιαφέρει εκείνος που το δημοσιοποίησε.

Πώς λέγεται εκείνος που εν μέσω μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης για ένα σοβαρό Εθνικό ζήτημα, αποκαλύπτει απόρρητα έγγραφα, που δεν έχουν δοθεί ούτε καν στους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είτε για να πουλήσει δυό κωλοφυλλάδες παραπάνω, είτε για να εξυπηρετήσει μικροπολιτικά συμφέροντα;

Λέγεται...

ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

.

ΣΤΙΓΜή

.
Κάθε Στιγμή είναι και μιά Ευκαιρία

Πολλές Ευκαιρίες μαζί
λέγονται "Ζωή"

ΖόΣΤΟ ΣΙ ΜΕ ΜάΙΚΩ ΡόΝΤΙΛΑ, ΛΕΛΕ ΩΧ ΑΜΑΝ ΛΕΛΕ - ΜάΝΑ ΓΙΑΤί ΜΕ ΓέΝΝΗΣΕΣ;

Είπα προχτές πως το θέμα με την ονομασία πρέπει να τελειώνει. Αλλά να τελειώνει, πώς; Με συμβιβασμό, ναι. Με σύνθετη ονομασία, ναι, που να περιλαμβάνει το όνομα "-μακεδονία"- δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά με ΔΙΠΛΗ ονομασία, άλλη για το εξωτερικό, κι άλλη για το εσωτερικό της χώρας αυτής (σκέτο "Μακεδονία" δλδ), ΌΧΙ.

Ε, ΌΧΙ! Δεν το καταλαβαίνετε; Είναι κοροϊδία! Είναι γελοίο! Να κάνουμε τόση διπλωματική προσπάθεια, να δώσουμε κάποια ανταλλάγματα (γιατί σίγουρα θα πρέπει να δώσουμε κάτι, ακόμα και γι αυτό, εδώ που φτάσαμε), για μια ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ; Για μια φούσκα που θα σκάσει πριν πεις "FYROM";;;;

Τί με νοιάζει εμένα που το καρτελάκι στον ΟΗΕ θα γράφει "Αρλουμποματσεντόνια"; Εμένα με νοιάζει που θα συναντώ Σκοπιανούς ανά τον κόσμο και θα τους λέω "εγώ είμαι Έλληνας" και θα μού απαντάνε "κι εγώ Μακεδόνας". Κι ας γράφει το διαβατήριο "Αρλουμποματσεντόνσκι" -που δεν θα το γράφει ΟΎΤΕ το διαβατήριο- θα γράφει σκέτο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ" στη θέση εθνικότητα, είναι δυνατόν κάποιος να έχει άλλη εθνικότητα μέσα στη χώρα του, και άλλη ΈΞΩ από αυτή;;;;;;

Ε, "ΌΧΙ"!!!!

Νευρίασα πάλι. Ας ακούσουμε μαζί ένα όμορφο Σλαβομακεδόνικο τραγούδι με την Βασίλισσα Έσμα Ρετζέποβα. Για να ηρεμήσουμε .

Λέγεται 'Μάνα γιατί με γέννησες" (Zosto si me majko rodila).

Ακόμα ένα τραγούδι με την Έσμα εδώ: Μόι Ντιλμπέρι

Αντιγράφω παρακάτω αυτά που έγραψα προχτές για το θέμα του ονόματος:

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην Μακεδονία.

Το 1991 ήμουν φοιτητής Erasmus στις Βρυξέλλες. Συμμετείχα στο συλαλλητήριο έξω από το κτίριο Berlaymont ( την έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες, ενάντια στην αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία.

Αργότερα, εργαζόμενος στη Γαλλία, συμμετείχα ενεργά στο κανάλι alt.news.macedonia του Usenet, υπερασπιζόμενος με επιχειρήματα τις ελληνικές θέσεις απέναντι σε ανεκδιήγητους και ανιστόρητους σκοπιανούς εθνικιστές, που προέρχονταν κυρίως από τον Καναδά και από την Αυστραλία (όχι από την FYROM!)

Για δεκαετίες η Ελλάδα ανεχόταν την ύπαρξη αυτού του ομόσπονδου κράτους με το όνομα Μακεδονία (στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας), κάνοντας τα στραβά μάτια, κατ' επιταγή του ΝΑΤΟ, μη τυχόν και στεναχωρηθεί ο Τίτο. Όταν πέθανε, όλοι είπαν ότι η χώρα θα διαλυθεί το πολύ σε δέκα χρόνια- όπως ακριβώς έγινε. Και ξαφνικά ανακάλυψαν οι πολιτικοί μας ότι υπήρχε μια "άλλη" Μακεδονία δίπλα στη Μακεδονία μας. Και ξαφνικά τους έπιασε ο πόνος για το όνομα. Φυσικά και ήταν παρά πολύ αργά, φυσικά και όλη τη φασαρία την έκαναν για τα μάτια του κόσμου και για να κερδίσουν ψήφους. Από τότε, μας σέρνουν εδώ και δεκαπέντε χρόνια από το κακό στο χειρότερο, με όλη την υφήλιο να έχει αναγνωρίσει το κράτος αυτό με το όνομα Μακεδονία σκέτο- είναι νομίζω πια καιρός να τελειώνει αυτή η κωμικοτράγωδία.

Φυσικά και θα ήθελα το όνομα του κράτους αυτού να μην περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Οφείλω όμως να αναγνωρίσω ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο εξ αρχής. Δεν καταλογίζω λοιπόν στους πολιτικούς που χειρίστηκαν το θέμα από το 1990 και μετά ότι δεν το πέτυχαν. Tους καταλογίζω το ότι δεν κατάφεραν (ή δεν τόλμησαν) έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό, που θα είχε αφαιρέσει το θέμα από τη λίστα με τα διεθνή προβλήματα της Ελλάδας, θα είχε αφαιρέσει το δηλητηριώδες αυτό αγκάθι από τις σχέσεις των δύο χωρών, και κυρίως, δεν θα είχε οδηγήσει (όπως ήταν απόλυτα προβλέψιμο) στην αναγνώριση της FYROM από τα περισσότερα κράτη του πλανήτη με το όνομα Μακεδονία" σκέτο.

Στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, εξαιτίας πολιτικών ανίκανων, αδιάφορων, οπορτουνιστών, λαίκιστών και ψευτο-υπέρ-πατριωτών, το μόνο που μένει είναι ένα σύνθετο όνομα. Προσωπικά το όνομα Σλαβομακεδονία θα μού φαινόταν ιδανικό, είναι όμως αντικειμενικά απρόσφορο, γιατί δεν περιλαμβάνει τους Αλβανούς της FYROM. Οπότε τί μένει; Βαρντάρσκα (του Βαρδάρη) θα ήταν το αμέσως επόμενο καλύτερο, άλλωστε ήταν το όνομα αυτής της επαρχίας της Σερβίας για πολλά χρόνια. "Βόρεια" ή κάτι άλλο προκαλούν επίσης επιπλοκές.

Πάντως ΠΡΕΠΕΙ να δοθεί μια λύση. ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ, ΝΑΙ, ΤΟΝ ΟΡΟ 'ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ'.

Φτάνει πιά με τους εμπαιγμούς, φτάνει πια με τους λαϊκισμούς, να τελειώνει επιτέλους αυτή η ανωμαλία.

Το ΑΡΙΣΤΕΡό ΧέΡΙ ΤΟΥ ΣΚόΤΟΥΣ

Το φως είναι το αριστερό χέρι του σκότους
το σκότος είναι το δεξί χέρι του φωτός
δύο σε ένα, ζωή και θάνατος, μαζί
ενωμένα σαν εραστές σε συνουσία
σαν δύο χέρια ενωμένα
σαν το δρόμο και το τέρμα.




Ούρσουλα Λε Γκεν, γλωσσολόγος-ανθρωπολόγος
k συγγραφέας Επιστημονικής Φαντασίας
από το μυθιστόρημά της 'The Left Hand Of Darkness" (1969)
που σάρωσε τα βραβεία Hugo και Nebula το 1970

Ο ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥ: (ΚΑΛ)ΟΜΕΛΕΤΑ (ΚΙ) EL SABOR - *ΤΟ* ΠΡΩϊΝΟ!!!

Ώσπου να κάνει κλικ η μηχανή... πάει το φαί!

Όλοι ξέρουμε το ρητό "το πρωϊνό να το τρως μόνος σου, το μεσημεριανό να το μοιράζεσαι με τους φίλους σου, και το βραδινό να το χαρίζεις στους εχθρούς σου".

Όλοι το ξέρουμε (ή το υποπτευόμαστε), αλλά ΔΕΝ το εφαρμόζουμε, γιατί "δεν προλαβαίνουμε". Και να οι καφέδες, και να τα σάντουίτς, και να οι τυρόπιτες, και να το πάχος, και να τα εγκεφαλικά, και να τα εμφράγματα (χτύπα ξύλο!)

Λοιπόν τέρμα οι δικαιολογίες. Σήμερα σάς έχω κάτι πολύ σπέσιαλ για πρωϊνό. Ακούστε και το καλύτερο: Είναι έτοιμο μέσα σε τρία λεπτά (το πολύ).

Θα χρειαστείτε φούρνο μικροκυμάτων, και έτοιμες πίτες El Sabor, που βγαίνουν σε μικρό μέγεθος, σε μεγάλο, και με λιαστή ντομάτα. Θα τις βρείτε σίγουρα στα Carrefour και στα SM Γαλαξίας, αλλά και αλλού (στη Νάξο πχ το καλοκαίρι είχε στου Κουτελιέρη). Είναι πίτες tortilla λέει, "μεξικάνικες", στην πράξη είναι απλά πολύ λεπτές, σαν κρέπες, ούτε πολύ σκληρές ούτε πολύ μαλακές, και πολύ νόστιμες. Ειδικά με την λιαστή ντομάτα.... μιαμ!

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

ΥΛΙΚΑ


1 μεγάλη πίτα El Sabor (σκέτη ή με λιαστή ντομάτα)
2 αυγά
ελάχιστο γάλα
λίγη φέτα
λίγο κασέρι
αλάτι όσο αντέχει η πίεσή σας
πιπέρι όσο αντέχει η γεύση σας
μπαχαρικά και μυρωδικά κατά βούληση

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζουμε την πίτα σ'ένα μεγάλο επίπεδο πιάτο. Σπάμε στο κέντρο δύο αυγά, ρίχνουμε ελάχιστο γάλα, τ' ανακατεύουμε επί τόπου, προσθέτουμε φέτα σε τριμμένα κομματάκια, κομματάκια κασέρι,αλάτι, πιπέρι, μυρωδικά. Το βάζουμε στο φούρνο για ΕΝΑΜΙΣΙ ΛΕΠΤΟ (σε φούρνο 800W). Ανοίγουμε και ανακατεύουμε τη γέμιση μ' ένα πηρούνι, απλώνοντάς την προς τα έξω. Ξαναψήνουμε για άλλο ένα λεπτό, αν χρειαστεί ξαναανακατεύουμε και ξαναψήνουμε γι ακόμα ένα. Διπλώνουμε καλλιτεχνικά, κι έτοιμο!

ΥΓΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αυτή η κρέπα- ομελέτα είναι ιδανική για ένα δυναμικό ξεκίνημα της ημέρας. Περιέχει περίπου350- 400 θερμίδες, μπόλικες πρωτεΐνες (από 20γρ και πάνω) , χρήσιμους ("αργούς") υδατάνθρακες, και αποδεκτά - για πρωϊνό- λίπη.

Πίτα: 60γρ - 180 θερμίδες (310 kcal / 100γρ) - 5γρ πρωτεΐνης (8γρ /100 ) - 3,8gr λίπος (6,67 /100)
Αυγά: περίπου 50 θερμίδες ανά αυγό, περίπου 6 γρ πρωτεΐνης ανά αυγό
Τυρί: ανάλογα με το είδος και την ποσότητα του τυριού, minimum 150 Kcal

Κι επειδή δεν μπορούμε να τρώμε κάθε μέρα από δύο αυγά (μέγιστη συνιστώμενη κατανάλωση: τρία αυγά την εβδομάδα), αντί για αυγά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι θέλετε- ζαμπόν, γαλοπούλα, το χτεσινό φαγητό, σαλατικά -λαχανικά, φασόλια, κοτόπουλο, ζυμαρικά, ό,τι σάς κατέβει και έχετε πρόχειρο. Θα επανέλθω με λίστα συνιστώμενων υγειινών προϊόντων.

Καλημέρα!

Αν ψάχνετε κι άλλες απλές συνταγές - πιό πολύ ιδέες δλδ παρά συνταγές:

Ο Τσελεμεντές του Μπάκουρου

ΜΙΑ ΚΟΤΡΩΝΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Σε κάθε πολιτισμένη χώρα του κόσμου, ο πρώτος που θα την έβλεπε, θ' ακινητοποιούσε το όχημά του στην άκρη του δρόμου, θα έπαιρνε την κοτρώνα, και θα την άφηνε στην άκρη.

Στον Τρίτο Πολιτισμικό Κόσμο όπου ανήκει και η Ελλάδα μας, συμβαίνουν τα εξής:


Ο Ελληναράς βλέπει την κοτρώνα. Την αποφεύγει τελευταία στιγμή, κατεβάζοντας όσες χριστοπαναγίες του βρίσκονται πρόχειρες.

Αυτό επαναλαμβάνεται χ φορές, ώσπου κάποια στιγμή...

... ένας απρόσεχτος/άτυχος Ελληναράς δεν βλέπει την κοτρώνα. Πού να τη δει, αφού μιλούσε με το γκομενάκι στο κινητό;

Ο απρόσεχτος/άτυχος Ελληναράς πατάει την κοτρώνα. Τού σκάει/ δεν τού σκάει το λάστιχο, ανάλογα με τα κέφια του (του λάστιχου).

Ο απρόσεχτος/άτυχος Ελληναράς κατεβάζει ό,τι χριστοπαναγίες του βρίσκονται, και καλεί (ναι, με αυτήν την σειρά):

α-ω) ΤΑ (ιΔΙΩΤΙΚΑ) ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ

β) Τον Χαρδαβέλα ("Οι Πύλες του Ανεξήγητου")

γ) Το Μάκη (γιατί μπορεί την κοτρώνα να την έβαλε εκεί ο Θέμος)

δ) την Αστυνομία

ε) την Πυροσβεστική

στ) τα ΜΑΤ / ΕΚΑΜ

ζ) Το Μηχανικό του Στρατού

η) Τα ΟΥΚ ("Ομάδα Υποβρύχιων Καταστροφών" του Πολεμικού Ναυτικού)

θ) Την Πολεμική Αεροπορία

ι) τους ΜΙΒ ( Men In Black)

κ) Την Οδική Βοήθεια

Οι αρμόδιες Αρχές που επιλαμβάνονται του θέματος (αφού το έπαιξαν και τα κανάλια, αλλιώς σιγά να μην), προβαίνουν στις ακόλουθες ενέργειες:

α) Συλλαμβάνουν την κοτρώνα (ατάκα κι επιτόπου, όχι παίζουμε - μηδενική ανοχή, δεν το είπαμε;)

β) Διατάσσουν ΕΔΕ (Ένορκη Διοικητική Εξέταση) για να διαπιστωθούν τυχόν ευθύνες για την μυστηριώδη παρουσία της κοτρώνας στο οδόστρωμα.

γ) Προκηρύσσουν Δημόσιο Μειοδοτικό Διαγωνισμό για την απομάκρυνση της κοτρώνας από το οδόστρωμα.

δ) Στο μεταξύ, περιφράσσουν προληπτικά την κοτρώνα με συρματοπλέγματα και απαγορεύουν προσωρινά την κυκλοφορία σε ολόκληρο τον δρόμο (για κάνα δυό χρόνια μόνο, ώσπου να οριστεί ο εργολάβος για το Έργο).

δ) Προσπαθούν ευσυνείδητα να εξασφαλίσουν κονδύλια από τα ΚΠΣ (Κοινοτικά Πλάισια Στήριξης) για το Μέγα αυτό Αναπτυξιακό Έργο της Ελληνικής Περιφέρειας.

Ο αδικοπαθών/απρόσεχτος/άτυχος Ελληναράς Πολίτης, μεταφέρεται στο εφημερεύον Νοσοκομείο για να συνέλθει από το σοκ. Την επόμενη μέρα, ζητώντας αποζημίωση για το αυτοκίνητο και για την ψυχική οδύνη (τη δική του και του γκομενακίου, που άκουγε από το ανοιχτό κινητό), θα κάνει μήνυση:

α) στον Δήμαρχο

β) στην Κυβέρνηση

γ) στον Άρειο Πάγο

δ) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

ε) στον ΟΗΕ

στ) στην Γαλαξιακή Αυτοκρατορία

ζ) ή έστω, στον Παπαδάκη και στον Αυτιά (πού να τρέχεις τώρα στην Ανδρομέδα...).

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

...η Κοτρώνα θα είναι ακόμα εκεί.

Τυχόν προσπάθεια ν' απομακρυνθεί, θα προσκρούσει σε Κ.Π.Σ.Ι.Κ. (Κινήσεις Πολιτών για τη Σωτηρία της Ιστορικής Κοτρώνας) και σε αγανακτισμένους πολίτες, υπέρμαχους της Κ.Π.Κ. (Κοτρωνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς) του τόπου....

Το ποδήλατό μου, σήμερα το πρωί

ΜΗΝ ΑΝΑΒάΛΛΕΙΣ ΓΙΑ ΑύΡΙΟ ΤΗ ΖΩή ΣΟΥ

Αυτό, μόνο. Τί άλλο;

ΝΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ' ΜΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΌ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ - ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΝΩΜΑΛΙΑ

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην Μακεδονία.

Το 1991 ήμουν φοιτητής Erasmus στις Βρυξέλλες. Συμμετείχα στο συλαλλητήριο έξω από το κτίριο Berlaymont ( την έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες, ενάντια στην αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία.

Αργότερα, εργαζόμενος στη Γαλλία, συμμετείχα ενεργά στο κανάλι alt.news.macedonia του Usenet, υπερασπιζόμενος με επιχειρήματα τις ελληνικές θέσεις απέναντι σε ανεκδιήγητους και ανιστόρητους σκοπιανούς εθνικιστές, που προέρχονταν κυρίως από τον Καναδά και από την Αυστραλία (όχι από την FYROM!)

Για δεκαετίες η Ελλάδα ανεχόταν την ύπαρξη αυτού του ομόσπονδου κράτους με το όνομα Μακεδονία (στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας), κάνοντας τα στραβά μάτια, κατ' επιταγή του ΝΑΤΟ, μη τυχόν και στεναχωρηθεί ο Τίτο. Όταν πέθανε, όλοι είπαν ότι η χώρα θα διαλυθεί το πολύ σε δέκα χρόνια- όπως ακριβώς έγινε. Και ξαφνικά ανακάλυψαν οι πολιτικοί μας ότι υπήρχε μια "άλλη" Μακεδονία δίπλα στη Μακεδονία μας. Και ξαφνικά τους έπιασε ο πόνος για το όνομα. Φυσικά και ήταν παρά πολύ αργά, φυσικά και όλη τη φασαρία την έκαναν για τα μάτια του κόσμου και για να κερδίσουν ψήφους. Από τότε, μας σέρνουν εδώ και δεκαπέντε χρόνια από το κακό στο χειρότερο, με όλη την υφήλιο να έχει αναγνωρίσει το κράτος αυτό με το όνομα Μακεδονία σκέτο- είναι νομίζω πια καιρός να τελειώνει αυτή η κωμικοτράγωδία.

Φυσικά και θα ήθελα το όνομα του κράτους αυτού να μην περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Οφείλω όμως να αναγνωρίσω ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο εξ αρχής. Δεν καταλογίζω λοιπόν στους πολιτικούς που χειρίστηκαν το θέμα από το 1990 και μετά ότι δεν το πέτυχαν. Tους καταλογίζω το ότι δεν κατάφεραν (ή δεν τόλμησαν) έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό, που θα είχε αφαιρέσει το θέμα από τη λίστα με τα διεθνή προβλήματα της Ελλάδας, θα είχε αφαιρέσει το δηλητηριώδες αυτό αγκάθι από τις σχέσεις των δύο χωρών, και κυρίως, δεν θα είχε οδηγήσει (όπως ήταν απόλυτα προβλέψιμο) στην αναγνώριση της FYROM από τα περισσότερα κράτη του πλανήτη με το όνομα Μακεδονία" σκέτο.

Στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, εξαιτίας πολιτικών ανίκανων, αδιάφορων, οπορτουνιστών, λαίκιστών και ψευτο-υπέρ-πατριωτών, το μόνο που μένει είναι ένα σύνθετο όνομα. Προσωπικά το όνομα Σλαβομακεδονία θα μού φαινόταν ιδανικό, είναι όμως αντικειμενικά απρόσφορο, γιατί δεν περιλαμβάνει τους Αλβανούς της FYROM. Οπότε τί μένει; Βαρντάρσκα (του Βαρδάρη) θα ήταν το αμέσως επόμενο καλύτερο, άλλωστε ήταν το όνομα αυτής της επαρχίας της Σερβίας για πολλά χρόνια. "Βόρεια" ή κάτι άλλο προκαλούν επίσης επιπλοκές.

Πάντως ΠΡΕΠΕΙ να δοθεί μια λύση. ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ, ΝΑΙ, ΤΟΝ ΟΡΟ 'ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ'.

Φτάνει πιά με τους εμπαιγμούς, φτάνει πια με τους λαϊκισμούς, να τελειώνει επιτέλους αυτή η ανωμαλία.
.

"ΘΕΕ ΜΟΥ, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΜΕΣΩΣ!"

Όχι, δεν το έγραψε κάποιος πνευματώδης έφηβος σε κάποιον τοίχο. Το έγραψε ένας επιφανής Άγιος της χριστιανικής εκκλησίας, και μάλιστα ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της. Ο Άγιος Αυγουστίνος, ισάξιος των Τριών Ιεραρχών (που όμως η Ορθοδοξία είναι κάπως τσακωμένη μαζί του, λόγω των θέσεών του σχετικά με το filioque, κι έτσι, αν και είναι επίσημα Άγιος, πολλοί Ορθόδοξοι τον αποκαλούν απλά "Ιερό").

Ο Άγιος Αυγουστίνος γεννήθηκε το 384 στην Ταγάστη της Νουμιδίας (στην περιοχή της σημερινής Αλγερίας). Η μητέρα του ήταν Χριστιανή, κι ο πατέρας του Εθνικός, αλλά ο Αυγουστίνος στην αρχή ασπάστηκε τον μανιχαϊσμό, μετά τον σκεπτικισμό, μετά τον νεοπλατωνισμό... Αφού πέρασε - κατά δική του ομολογία - ιδιαίτερα έκλυτη εφηβική και νεανική ζωή, στη διάρκεια της οποίας προσευχόταν όπως στον τίτλο, επέστρεψε στα 32 του στο Χριστιανισμό - είχε χορτάσει πιά σεξ και καταχρήσεις, ο άνθρωπος. Ο ίδιος τα έγραψε όλα αυτά, στο βιβλίο του "Εξομολογήσεις".

Διαβάστε παρακάτω τις θεολογικές και φιλοσοφικές του απόψεις, αν θέλετε, αλλά δεν είναι περιττό;;;; Η προσωπική του ιστορία δεν μιλάει για έναν άνθρωπο σε βαθιά ανισορροπία, αναιρώντας τις - όποιες - ύστερες φιλοσοφίες και συμβουλές του; Είναι δυνατόν κάποιος να περνάει τη μισή του ζωή μ' επίκεντρο το σώμα του, και την άλλη μισή με αποκλειστικό επίκεντρο την ψυχή του; Δεν είναι καλύτερα να περνάμε το σύνολο της ζωής μας σε ισορροπία σώματος και ψυχής;;;

(το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από την ιστοσελίδα filosofia.gr)

Ιερός Αυγουστίνος εκ της Ταγάστης της Νουμιδίας της Β. Αφρικής (354-430 μ.Χ.).

Η φιλοσοφία του Ιερού Αυγουστίνου, είναι πολύ ανθηρή τόσο γενικά όσο και ειδικά στον Περί Ψυχής στοχασμό. Η Ψυχό-λογία του, είναι άμεσα συνυφασμένη με την Χριστιανική θρησκεία. Βέβαια όπως αρκετοί Χριστιανοί στοχαστές, έτσι και αυτός είναι βαθιά επηρεασμένος από την Πλατωνική φιλοσοφία όπως αμέσως θα δούμε. Ο στοχασμός του Αυγουστίνου γύρω από την Ψυχή, αποτελεί ένα μείγμα θεωρητικής-φιλοσοφικής και εμπειρικής προσέγγισης. Αντιλαμβάνεται την Ψυχή ,δηλαδή, θεωρητικά στοχαζόμενος περί της εμπειρίας. Για τον λόγο αυτό, σκόπιμα θα δούμε ενιαία την Ψυχό-λογία του φιλοσόφου, δίχως να κάμουμε διαχωρισμούς. Ο Χριστιανικός θεός, είναι η μοναδική αλήθεια. Κάθε τι πέρα από αυτόν, αποτελεί πλάνη. Σκοπός της ανθρώπινης Ψυχής, είναι να βρει την αλήθεια, να βρει τον θεό: …"ο Αυγουστίνος ερωτά, αν υπάρχει αλήθεια. Η απάντηση του είναι καταφατική. Το δεύτερον ερώτημα είναι από πού προέρχεται. Όχι βέβαια από την εξωτερική εμπειρία(στοιχείο Πλατωνικής θεωρίας όπως προείπαμε-σημείωση δική μου-), διότι αυτή μεταβάλλεται, αλλά έσωθεν: "Μέσα μας ενοικεί η αλήθεια" ως πράξη, ως ενέργεια της ψυχής. Όχι του πνεύματος: το πεπερασμένο πνεύμα δεν μπορεί να δημιουργήσει άπειρες αλήθειες. Οι αιώνιες και άπειρες ιδέες κατάγονται από τον Θεόν ως "δόσις αγαθή" και "δώρημα τέλειον".…Με λίγες λέξεις: Έξω της ψυχής δεν υπάρχει αλήθεια και έξω της Εκκλησίας σωτήρια…"11. Ο Αυγουστίνος, όπως βλέπουμε, δίδει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην ανθρώπινη Ψυχή. Την θεωρεί ως το μόνο μέσο κατάκτησης και ένωσης με την απόλυτη αλήθεια, ήτοι με τον Χριστιανικό θεό. Αυτός είναι ο αυτό-σκοπός του ανθρώπου. Εδώ ο φιλόσοφος, αναλύει ακόμη περισσότερο του δυο πυρήνες της σκέψης του: …"Η σκέψη του Αυγουστίνου κινείται ανάμεσα σε δυο πόλους, Θεό και Ψυχή: "Θεόν και Ψυχήν θέλω να γνωρίσω. Τίποτε άλλο; Όχι ειλικρινά τίποτε"12. Και προχωρά στις ιδιότητες και στην δομή της ανθρώπινης Ψυχής:

Η Ψυχή είναι υπόσταση: αθάνατη, διότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αλήθεια. Αλλά η αλήθεια ταυτίζεται με τον Θεόν. Και η Ψυχή, επομένως, είναι αθάνατη και αιώνια. Η Ψυχή προς τούτοις, "μετρεί τους χρόνους": "In te, anima mea, tempora mea metior: Μέσα σου, ψυχή μου, μετρώ τους χρόνους μου"…"13. Και είναι λογικό, η ανθρώπινη Ψυχή, κατά τον φιλόσοφο, να έχει τόσο σημαντικές ιδιότητες. Και αυτό γιατί, σκοπός της είναι το απόλυτο. Ο θεός. Κατέχει έτσι τις δυνάμεις για να μπορέσει να επιτελέσει τον σκοπό της. Εδώ ο Αυγουστίνος μελετά περισσότερο εμπειρικά, κάποιες αντιδράσεις της Ψυχής. Παρουσιάζονται οι έννοιες της Μνήμης και της Νόησης: …"Η Ψυχή διαιρεί και συγχρόνως συναιρεί τον χρόνον: Με την μνήμη συγκρατεί ό,τι παρελθόν. Με την ελπίδα(μπορούμε να το παρουσιάσουμε ως Νόηση, με την έννοια του ανθρώπου που θέτει μελλοντικούς σκοπούς, υπολογίζει πιθανότητες κλπ-σημείωση δική μου-) μέσω του παρόντος διοδευει μέσα στο μέλλον και τέλος θεωρεί τον χρόνο και τον συνάπτει σε ενότητα…"14. Αυτό δηλαδή που γενικώς ο Ιερός Αυγουστίνος υποστηρίζει, είναι πως τα πάντα βρίσκονται μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο("Γύρισε πίσω στον ίδιο τον εαυτό σου! Στο εσωτερικό του ανθρώπου κατοικεί η αλήθεια"15).

Ο φιλόσοφος, ερευνά αρκετά σύνθετα θα λέγαμε και το Γνωσιολογικό πρόβλημα με έμφαση ιδίως στην λειτουργία της ανθρώπινης Ψυχής κατά την γνώση, αλλά και την κατάκτηση της γνώσης. Τα κατωτέρω συμβαδίζουν εν μέρει με όσα προηγουμένως είπαμε: …"Κάθε γνώση των κατ΄ αίσθηση ή εξωτερικών πραγμάτων μπορεί να αποτελή καθαρή και μόνον αυταπάτη: γιατί πάντοτε υφίσταται η δυνατότης να μη συμφωνή η εξωτερική πραγματικότης προς τις υποκειμενικές εντυπώσεις των αισθήσεων…"16. Η μόνη πραγματική γνώση, για τον Αυγουστίνο, είναι αυτή που προέρχεται από την Ψυχή μας. Η γνώση από την Ψυχή, είναι πολύ κοντά στην γνώση του θεού. Εκτός αυτών, άξια ανάλυσης είναι η θεωρία Περί της Ελεύθερης Βούλησης17 που εισαγάγει ο Αυγουστίνος, δίδοντας αυτήν την ιδιότητα ως εξαίσιο χάρισμα του ανθρώπου. "Οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε άλλο παρά βούληση"18, λέγει ο φιλόσοφος. Τα πάντα δημιουργούνται από αυτήν. Το σημαντικότερο δημιούργημα της βούλησης είναι η αγάπη. Λέγει …"αγάπα και κάμε ό,τι θέλεις"19. Δημιουργείται όμως το εξής πρόβλημα: "Στο πρόσωπο του Αδάμ αμάρτησε η ανθρωπότητα: ο άνθρωπος είναι προκαθορισμένος και λυτρώνεται χάρις στην άπειρη αγαθότητα και ευσπλαχνία του Θεού. Τι μένει τότε από την ελευθέρια του ανθρώπου;…"20. Σε αυτό το ερώτημα, τίθεται και ο προβληματισμός. Σε πρώτη εντύπωση ο Αυγουστίνος φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την Χριστιανική θρησκεία και με τον Χριστιανικό θεό. Και τούτο γιατί, από πρώτης όψεως, η δυνατότητα βούλησης και ελευθέριας επιλογής μοιάζει όχι με εξαίσιο ιδίωμα της Ψυχής, αλλά με κατάρα αυτής. Κατάρα, καθώς με την ιδιότητα της αυτή η Ψυχή απομακρύνεται από την πηγή, κατά την Χριστιανική πίστη, αλήθειας. Απομακρύνεται από τον θεό. Ο Ιερός Αυγουστίνος δίδει την απάντηση, λοιπόν, στο ερώτημα: …"Η ψυχολογική ελευθέρια ως ελευθέρια εκλογής σε όλες τις καταστάσεις της επίγειας ζωής, ουσιώδης και απαραβίαστη. Η ηθική του ελευθέρια(εννοεί του ανθρώπου στον κόσμο-σημείωση δική μου-), αντιθέτως, εξαρτάται από τη χάρη του Θεού. Γι΄ αυτό η ταπείνωση αποτελεί θεμελιώδη αρετή…"21. Η Ψυχή, έχει την βούληση ως ορθή ικανότητα. Αυτό που για τον φιλόσοφο μετρά, είναι η χρήση της. Η ταπεινή χρήση της βούλησης με βάση τον σκοπό ομοίωσης με τον θεό, εξασφαλίζει στην ανθρώπινη Ψυχή την ευδαιμονία. Σε αντίθετη περίπτωση, η Ψυχή βιώνει την αιώνια απομάκρυνση από τον Δημιουργό και από την, κατά το Χριστιανικό δόγμα, αλήθεια.
.

ΑΤΛΑΝΤίΔΑ

Ρωτάς αν υπήρξε η Αρχαία Ατλαντίδα
σού λέω δεν ξέρω αν υπάρχω εγώ

και νά 'τη ξανά η Aρχαία Ρυτίδα
στα μάτια σου, γέλιο, σημάδι ακριβό



Ρωτάς αν υπάρχουν Παράξενοι Ξένοι
καβάλα σε Ούφο, ή στο Κέντρο της Γης

υπάρχουν, φοβάμαι, και είναι κρυμμένοι
στα βάθη του Νου, στις γωνιές της Ψυχής



Στ' Αστέρια, μού λες, είναι όλα γραμμένα
μ' Αίμα και Μέλι, με Σίγμα και Νι

μα κοίτα μπροστά σου, αμέτρητοι Δρόμοι
ανοίγονται πάντα, διαλέγεις Εσύ.



Μιλτιάδης Θαλασσινός, 2000
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνο με αναφορά της πηγής

ΑΝΕΠίΔΟΤΟ - ΧίΛΙΑ ΧΡόΝΙΑ ΜΕΤά

.

-Το άρωμά μου είχε κάτι από βροχές

η φωνή μου προμηνούσε καταιγίδες

έλαμπαν στα μάτια μου κρυμμένες αστραπές

πώς δεν τις είδες;

-Στο άγγιγμά σου βρήκα λόγο για να ζω

πάγωσ' ο Χρόνος μες στην αγκαλιά σου

κι αν διάλεξε ο καθένας δρόμο χωριστό, 

άξιζε- βάδισα κοντά σου.

18-19 Φεβρουαρίου 2008.

ΥΠάΡΧΕΙ ΖΩή ΜΕΤά ΤΟ BLOGGING?

Τί έχουν να πουν επ' αυτού οι Θρησκείες και οι Σοφοί;

*Κάπου το τσίμπησα το κόμικ (και το μετέφρασα), αλλά δεν θυμάμαι πού Σ;-)))))

ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Παλιά τα πάντα ήταν σαφή: από δω ήταν οι καλοί, οι δικοί μας, οι πιστοί, οι εθνικόφρονες, οι αριστεροί, οι τίμιοι, από κει ήταν οι κακοί, οι άλλοι, οι πιστοί, οι εθνικόφρονες, οι αριστεροί, οι τίμιοι. Αρκούσε να διαλέξεις στρατόπεδο.

Τώρα καλοί και κακοί έχουν ρίξει πιά τις μάσκες, έχουν εγκαταλείψει όλα τα προσχήματα, κι έχουν αναμιχθεί μεταξύ τους, σε μιαν αηδιαστική και βρωμερή μαζική παρτούζα. Την έκπληξη και την οδύνη των πολλών, τη διαδέχτηκε η παράλυση, η απάθεια, και η ενσωμάτωση στο όργιο. Ίσως, όχι άδικα.

Είναι πολύ αργά για ν' αντιδράσεις. Και πολύ νωρίς, ταυτόχρονα.
Μοιάζουν όλα γύρω σκοτεινά, παγωμένα, και νεκρά.

Σαν τους δρόμους της Πόλης, στις τέσσερις το πρωί, στη μέση του Χειμώνα.

ΕΚΕίΝΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟύΝΤΑΙ ΠΙΚΡΑΜέΝΟΙ

Είναι κι εκείνοι που γεννιούνται πικραμένοι
στην ανηφόρα της ζωής, πλάι στο γκρεμό
στον ουρανό κρεμιούνται, απελπισμένοι
και φεύγουν πρώτοι, με χαμόγελο πικρό


(ζεϊμπέκικο)

Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Jacques-Louis David, ο θάνατος του Σωκράτη

Βγήκε η απόφαση. Με καταδίκασαν, οι πεντακόσιοι και ένας Ηλιαστές μου. Όχι με μεγάλη πλειοψηφία, αλλά πάντως με καταδίκασαν. Κι ύστερα διάλεξαν για μένα τη μέγιστη ποινή: Θάνατος, όπως είχαν προτείνει οι Κατήγοροι. Πλήρης απογοήτευση. Τί να πήγε άραγε τόσο στραβά;

Νόμιζα πως τους είχα πείσει. Τους μίλησα με όλη μου την ψυχή, και τους είπα όλη μου την Αλήθεια. Αρνήθηκα να χρηιμοποιήσω δικηγόρο, αρνήθηκα να χρησιμοποιήσω το λόγο που μού ετοίμασε ο Λυσίας, αρνήθηκα ακόμη και να χρησιμοποιήσω τη δικηγορίστική τους γλώσσα, αρνήθηκα να κλαφτώ και να παρακαλέσω. Οι Δικαστές είναι ελεύθεροι πολίτες, δε θά ’πρεπε σε ικεσίες και θεατρινισμούς να βασίζουν την κρίση και τις αποφάσεις τους. Ίσως να το παράκανα εκεί που τους πρότεινα να με τιμωρήσουν με τιμητική σύνταξη από το Πρυτανείο. Ίσως να υποτίμησα και την επιρροή στο λαό εκείνων των δημαγωγών, εκείνων των ανθρωπαρίων, του Μέλητου και του Άνυτου και του Λύκωνα.

Οι μαθητές μου είναι όλοι αναστατωμένοι, με παρακαλούν να αποδράσω. Έχουν ετοιμάσει τα πάντα. Ο νεαρός Πλάτωνας έχει ήδη συνεννοηθεί με τους δεσμοφύλακες- δυό τρεις μνες για τον καθένα ήταν αρκετές, δόξα τω Θεώ του Πλάτωνα δεν τού λείπει το χρήμα. Μού έκανε όμως εντύπωση η πλήρης απάθειά των δεσμοφυλάκων μου, δεν ταράχτηκαν καθόλου από τη συναλλαγή, λες και το περίμεναν ότι θα τούς το προτείναμε, λες και το θεωρούσαν απολύτως φυσικό κι αναμενόμενο ότι θα προσπαθούσα να δραπετεύσω.

Θα μπορούσα βέβαια να μη δραπετεύσω. Όμως το θεωρώ ανήθικο- τί παράδειγμα θα δώσω στους νέους, στις επόμενες γενιές, αν κάτσω να πεθάνω, υπακούοντας σε μιαν άδικη απόφαση, που πάρθηκε άλλωστε με διαφορά μόλις τριάντα ψήφων; Τί θα λένε για μένα οι μελλούμενοι άνθρωποι; Πως δείλιασα ν’ αψηφήσω την αγέλη; Πως κάθησα, εγώ ο δήθεν Σοφός, να με φάνε οι άμυαλοι λύκοι;

Όχι, δεν θα τους κάνω τη χάρη- αφού η Πατρίδα μου με δολοφονεί, θα βρω μια νέα Πατρίδα. Μια Πατρίδα όπου θα είμαι καλοδεχούμενος. Μπορεί να είμαι γέρος, αλλά θα συνεχίσω εκεί το έργο μου, μαθαίνοντας τους ανθρώπους να σκέφτονται, αφυπνίζοντας συνειδήσεις, πλάθοντας ανθρώπους ελεύθερους και έλλογους, τραβώντας τους από την πρόληψη κι από το φόβο.

Ακούω θόρυβο από την πόρτα, πρέπει να ήρθαν να με πάρουν.

Αντίο, καταδίκη μου. Αντίο, Αθήνα μου.

Ποιός από τους δυό μας πηγαίνει στο καλύτερο, κανείς δεν το γνωρίζει.

Μόνο ο Θεός.

Πρόσκληση:
γράψε κι εσύ κάτι, με θέμα "Η Ηθική ως ζήτημα ζωής και θανάτου"

.