ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΟΡΟΙ "ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ" ΚΑΙ "ΔΕΞΙΟΣ"

Με αφορμή ένα άρθρο του Νίκου Δήμου που αναδημοσιεύει ο Άνεμος

Οι πρώτοι αριστεροί ήταν όντως αστοί, όπως ορθά αναφέρει ο Νίκος Δήμου, έγιναν όμως πολύ γρήγορα δεξιοί, όταν οι πρώτοι δεξιοί έχασαν τα κεφάλια τους (οι απρόσεχτοι), κι αυτό επαναλήφθηκε δυό τρεις φορές κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Άρα οι όροι "Αριστερός" και Δεξιός" είναι όντως πολύ σχετικοί, όπως ορθά επισημαίνει ο Lardigos στο σχόλιό του στον Άνεμο, και μεταβάλλονται στον χωροχρόνο (έχουν άλλοτε άλλο νόημα σε κάθε τόπο και σε κάθε ιστορική συγκυρία).

Σήμερα λοιπόν, στην εποχή του "τέλους της ιστορίας", και εδώ, στο Παγκόσμιο Χωριό της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, τί μπορεί να σημαίνουν οι όροι "ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ" και "ΔΕΞΙΟΣ";

Εδώ θα συμφωνήσω με τον ΝΔ- η λέξη κλειδί είναι η λέξη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Δεν ταυτίζω τον όρο "αριστερός" με τους κομμουνιστές ή τους σοσιαλιστές και τους αντιεξουσιαστές, ούτε τον όρο "δεξιός" με τους συντηρητικούς και τους νεοφιλελεύθερους συνολικά. Λίγη σημασία έχει για μένα το τί δηλώνει κάποιος. Σημασία έχει το πώς φέρεταιστην πράξη. Ο Σταύρος Κιουγιουμτζής (ο συνθέτης) είχε γράψει πως σαν παιδί δούλεψε για δύο αφεντικά, έναν "κομμουνιστή" κι έναν 'δεξιό". Κι όμως, ο δήθεν κομμουνιστής τον εκμεταλλεύονταν στυγνά, ενώ ο 'δεξιός' τον σέβονταν απόλυτα. Δεν το ξέχασε ποτέ αυτό ο Σταύρος Κουγιουμτζής, που ΉΤΑΝ αληθινός αριστερός.

Από την άλλη όμως, ο νεοφιλελευθεριοσμός δεν παύει να έχει ταυτιστεί με την ασυδοσία της οικονομίας της Αγοράς και με τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους- υπό την έννοια αυτή, νομίζω ότι η Αριστερά δικαιούται απόλυτα να καυχιέται ότι πρεσβεύει περισσότερο τις ανθρώπινες αξίες απ΄ό,τι η δεξιά. Χωρί να τίθεται θέμα αξιολογικής κατάταξης ή ηθικής ανωτερότητας: πολύ απλά, ο Αριστερός και ο Δεξιός έχουν διαφορετικές αξίες.

Ο αληθινός Αριστερός λοιπόν είναι εκείνος που βάζει την αξιοπρέπεια πάνω από το συμφέρον. Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΟΥ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΑΛΛΩΝ".

Ο Δεξιός είναι εκείνος που βάζει το συμφέρον πάνω από την αξιοπρέπεια. Μπορεί να είναι συντηρητικός ή να δηλώνει φιλελεύθερος, "προοδευτικός", ή και "σοσιαλιστής", ακόμα και "κομμουνιστής", μπορεί να είναι πλούσιος ή φτωχός, κροίσος ή αστός ή μισθωτός ή εργάτης και αγρότης ή ό,τι άλλο -δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πόση σημασία (δεν) δίνει στην αξιοπρέπεια του διπλανού του, και στο Παγκόσμιο Χωριό, ΌΛΟΙ είναι διπλανοί μας.


Και για να το κάνω ακόμα πιό λιανά, ο αληθινός Αριστερός δεν νιώθει βολικά, δεν καταδέχεται να ζει ο ίδιος με "αξιοπρέπεια", όταν δίπλα του βασιλεύει η εξαθλίωση. Ο νέο-Δεξιός, αντίθετα, δεν έχει κανένα πρόβλημα πάνω σ' αυτό- κοιτάζει τους κουρελήδες της Παγκόσμιας Νεοφιλελεύθερης Οικονομίας και λέει "ας πρόσεχαν"...

Λογική συνέπεια: Με βάση αυτόν τον ορισμό, έχετε δίκιο, δεν πρέπει να υπάρχουν και πάρα πολλοί αληθινοί αριστεροί σε αυτόν τον κόσμο.