ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ, ΑΠΟ ΤΡΕΛΛΟ, ΚΑΙ ΑΠΟ BLOGGER ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ, Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ, ΚΑΙ Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

Το Δεκέμβρη του 2005 ήμουν πολύ δυστυχισμένος. Μόλις είχα χωρίσει από μια κοπέλα που αγάπησα πάρα πολύ βαθιά. Τότε ήταν που γεννήθηκε ο Μαύρος Γάτος. Ήταν ένα προσωπείο που φόρεσα κυρίως για να μην εντοπίσει Εκείνη τα όσα έγραφα γι αυτήν, και φυσικά για ν ατην προστατέψω από οποιονδήποτε θα μπορούσε να μάς αναγνωρίσει στα γραπτά μου. Στην πορεία η ανωνυμία μου μού φάνηκε χρήσιμη σε πολλές ακόμα περιστάσεις, όχι φυσικά για να επιδοθώ στην ασυδοσία με εξασφαλισμένη την ατιμωρησία, αλλά για να μπορώ να πω ελεύθερα τη γνώμη μου, χωρίς να με τσακίσουν προσωπικά ή επαγγελματικά οι εκάστοτε κρατούντες. Γιατί το συνηθίζουν οι δυνατοί, να μην ανέχονται κανέναν ΣΟΒΑΡΟ αντίλογο, αλλά να κυνηγούν ανελέητα όσους τους ενοχλούν, με κάθε μέσο που διαθέτουν- και διαθέτουν ΟΛΑ τα μέσα, πιστέψτε με. Έτσι λειτουργεί η διεφθαρμένη τριτοκοσμική μας "Δημοκρατία". Και ο κόσμος μας, γενικώς...

Η πρώτη φορά που "αξιοποίησα" την ανωνυμία μου ήταν όταν πήρα το μέρος των Δανών σκιτσογράφων, αναδημοσιεύοντας μερικές από τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ, μαζί μ' ένα αγγλόφωνο κείμενο ("We are all Danes"). Τότε δεν με διάβαζε σχεδόν κανείς, οπότε μάλλον περιττές ήταν οι ανησυχίες μου. Ακολούθησε όμως η Ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο, και η αγγλική εφημερίδα Guardian αναδημοσίευσε ένα άρθρο μου στον Ιστότοπό της, προκαλώντας μια καταιγίδα επισκέψεων στο Μαύρο Γάτο. Μετά ήρθαν οι πυρκαγιές του 2006, οι Δημοτικές Εκλογές (καλό μήνα κυρίες και κύριοι Αντιδήμαρχοι Σ;-))), τα σκάνδαλα των Κουμπάρων, ο θάνατος της Αμαλίας Καλυβίνου, οι πυρκαγιές του 2007, οι εκλογές του Σεπτέμβρη... Κάθε φορά η ανωνυμία μου μού έδινε τη δυνατότητα να πω πράγματα που δεν θα μπορούσα να τα πω επώνυμα στην πλατεία του χωριού μου. Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν είμαι ούτε μικρός ούτε τρελλός, κι αν ΜΠΟΡΩ να πω την Αλήθεια (απο τη δική μου άποψη, φυσικά), το οφείλω σε αυτό εδώ το Ιστολόγιο- και στην ανωνυμία μου.

Αυτά τα γράφω ως απάντηση στο φίλο μου το Μάνο Αντώναρο και στο Θανάση Τριαρίδη. O Μάνος έχει ασχοληθεί εκτενέστατα με το θέμα της ανωνυμίας στα blogs , ενώ ο Θανάσης με ανέφερε στο ντοκυμανταίρ του Μανώλη Ανδριωτάκη στην εκπομπή Παρασκήνιο, ως παράδειγμα προς αποφυγήν (όσον αφορά την αποδυνάμωση του λόγου κάποιου που γράφει πίσω από ένα τέτοιο ψευδώνυμο).

Η ταυτότητά μου φυσικά δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει κρυφή, και αποκαλύφθηκε σταδιακά, στην αρχή σε κάποιους πολύ στενούς φίλους, μετά σε κάποιους νέους φίλους που γνώρισα μέσω του Ιστολογείν, ακόμα πιό μετά σε κάποιους δημοσιογράφους που με πλησίασαν λόγω του Ιστολογίου των Κάφελλων. Όταν κάποιοι από αυτούς τους δημοσιογράφους δε σεβάστηκαν το αίτημά μου για απόκρυψη των προσωπικών μου δεδομένων, δε με πείραξε. Δε με πείραξε γιατί οι περισσότεροι από τους λόγους που μού επέβαλαν το 2005 την ανωνυμία έχουν πιά εκλείψει. Έτσι ο "Μαύρος Γάτος" είχε αρχίσει ήδη να με ενοχλεί, είχε ωριμάσει μέσα μου η ιδέα να ξαναποκτήσω ανθρώπινο όνομα.

Σάς παρουσιάζω λοιπόν την αφεντομουτσουνάρα μου!

Μιλτιάδης Θαλασσινός (τέως Μαύρος Γάτος)

Υγ: Ο Μαύρος Γάτος θα συνεχίσει να υπογράφει κάποια σατιρικά ή ελαφρά μου κείμενα. Είναι κομμάτι μου, δεν τον απαρνιέμαι. Απλά ήρθε η ώρα να τον ξεπεράσω και να προχωρήσω παραπέρα.