ΖόΣΤΟ ΣΙ ΜΕ ΜάΙΚΩ ΡόΝΤΙΛΑ, ΛΕΛΕ ΩΧ ΑΜΑΝ ΛΕΛΕ - ΜάΝΑ ΓΙΑΤί ΜΕ ΓέΝΝΗΣΕΣ;

Είπα προχτές πως το θέμα με την ονομασία πρέπει να τελειώνει. Αλλά να τελειώνει, πώς; Με συμβιβασμό, ναι. Με σύνθετη ονομασία, ναι, που να περιλαμβάνει το όνομα "-μακεδονία"- δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά με ΔΙΠΛΗ ονομασία, άλλη για το εξωτερικό, κι άλλη για το εσωτερικό της χώρας αυτής (σκέτο "Μακεδονία" δλδ), ΌΧΙ.

Ε, ΌΧΙ! Δεν το καταλαβαίνετε; Είναι κοροϊδία! Είναι γελοίο! Να κάνουμε τόση διπλωματική προσπάθεια, να δώσουμε κάποια ανταλλάγματα (γιατί σίγουρα θα πρέπει να δώσουμε κάτι, ακόμα και γι αυτό, εδώ που φτάσαμε), για μια ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ; Για μια φούσκα που θα σκάσει πριν πεις "FYROM";;;;

Τί με νοιάζει εμένα που το καρτελάκι στον ΟΗΕ θα γράφει "Αρλουμποματσεντόνια"; Εμένα με νοιάζει που θα συναντώ Σκοπιανούς ανά τον κόσμο και θα τους λέω "εγώ είμαι Έλληνας" και θα μού απαντάνε "κι εγώ Μακεδόνας". Κι ας γράφει το διαβατήριο "Αρλουμποματσεντόνσκι" -που δεν θα το γράφει ΟΎΤΕ το διαβατήριο- θα γράφει σκέτο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ" στη θέση εθνικότητα, είναι δυνατόν κάποιος να έχει άλλη εθνικότητα μέσα στη χώρα του, και άλλη ΈΞΩ από αυτή;;;;;;

Ε, "ΌΧΙ"!!!!

Νευρίασα πάλι. Ας ακούσουμε μαζί ένα όμορφο Σλαβομακεδόνικο τραγούδι με την Βασίλισσα Έσμα Ρετζέποβα. Για να ηρεμήσουμε .

Λέγεται 'Μάνα γιατί με γέννησες" (Zosto si me majko rodila).

Ακόμα ένα τραγούδι με την Έσμα εδώ: Μόι Ντιλμπέρι

Αντιγράφω παρακάτω αυτά που έγραψα προχτές για το θέμα του ονόματος:

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στην Μακεδονία.

Το 1991 ήμουν φοιτητής Erasmus στις Βρυξέλλες. Συμμετείχα στο συλαλλητήριο έξω από το κτίριο Berlaymont ( την έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες, ενάντια στην αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία.

Αργότερα, εργαζόμενος στη Γαλλία, συμμετείχα ενεργά στο κανάλι alt.news.macedonia του Usenet, υπερασπιζόμενος με επιχειρήματα τις ελληνικές θέσεις απέναντι σε ανεκδιήγητους και ανιστόρητους σκοπιανούς εθνικιστές, που προέρχονταν κυρίως από τον Καναδά και από την Αυστραλία (όχι από την FYROM!)

Για δεκαετίες η Ελλάδα ανεχόταν την ύπαρξη αυτού του ομόσπονδου κράτους με το όνομα Μακεδονία (στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας), κάνοντας τα στραβά μάτια, κατ' επιταγή του ΝΑΤΟ, μη τυχόν και στεναχωρηθεί ο Τίτο. Όταν πέθανε, όλοι είπαν ότι η χώρα θα διαλυθεί το πολύ σε δέκα χρόνια- όπως ακριβώς έγινε. Και ξαφνικά ανακάλυψαν οι πολιτικοί μας ότι υπήρχε μια "άλλη" Μακεδονία δίπλα στη Μακεδονία μας. Και ξαφνικά τους έπιασε ο πόνος για το όνομα. Φυσικά και ήταν παρά πολύ αργά, φυσικά και όλη τη φασαρία την έκαναν για τα μάτια του κόσμου και για να κερδίσουν ψήφους. Από τότε, μας σέρνουν εδώ και δεκαπέντε χρόνια από το κακό στο χειρότερο, με όλη την υφήλιο να έχει αναγνωρίσει το κράτος αυτό με το όνομα Μακεδονία σκέτο- είναι νομίζω πια καιρός να τελειώνει αυτή η κωμικοτράγωδία.

Φυσικά και θα ήθελα το όνομα του κράτους αυτού να μην περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Οφείλω όμως να αναγνωρίσω ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο εξ αρχής. Δεν καταλογίζω λοιπόν στους πολιτικούς που χειρίστηκαν το θέμα από το 1990 και μετά ότι δεν το πέτυχαν. Tους καταλογίζω το ότι δεν κατάφεραν (ή δεν τόλμησαν) έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό, που θα είχε αφαιρέσει το θέμα από τη λίστα με τα διεθνή προβλήματα της Ελλάδας, θα είχε αφαιρέσει το δηλητηριώδες αυτό αγκάθι από τις σχέσεις των δύο χωρών, και κυρίως, δεν θα είχε οδηγήσει (όπως ήταν απόλυτα προβλέψιμο) στην αναγνώριση της FYROM από τα περισσότερα κράτη του πλανήτη με το όνομα Μακεδονία" σκέτο.

Στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, εξαιτίας πολιτικών ανίκανων, αδιάφορων, οπορτουνιστών, λαίκιστών και ψευτο-υπέρ-πατριωτών, το μόνο που μένει είναι ένα σύνθετο όνομα. Προσωπικά το όνομα Σλαβομακεδονία θα μού φαινόταν ιδανικό, είναι όμως αντικειμενικά απρόσφορο, γιατί δεν περιλαμβάνει τους Αλβανούς της FYROM. Οπότε τί μένει; Βαρντάρσκα (του Βαρδάρη) θα ήταν το αμέσως επόμενο καλύτερο, άλλωστε ήταν το όνομα αυτής της επαρχίας της Σερβίας για πολλά χρόνια. "Βόρεια" ή κάτι άλλο προκαλούν επίσης επιπλοκές.

Πάντως ΠΡΕΠΕΙ να δοθεί μια λύση. ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ, ΝΑΙ, ΤΟΝ ΟΡΟ 'ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ'.

Φτάνει πιά με τους εμπαιγμούς, φτάνει πια με τους λαϊκισμούς, να τελειώνει επιτέλους αυτή η ανωμαλία.