Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ
Αφιερωμένο στην Πόπη ("Μένω Εκτός"), στην Vista, στον Oldskipper
και σε όλους τους ξενιτεμένους
και σε όλους τους ξενιτεμένους
Η Νύχτα
ήσυχη Νύχτα
και το Ταξίδι το δικό σου της Φυγής
και το Ταξίδι το δικό σου της Φυγής
Η Βροχή
και το βρεγμένο χώμα
κι ένα τεράστιο άδειο Τραίνο σταματημένο
σ'έναν έρημο Σταθμό
Έν' Αγριολούλουδο παράξενο του τσιμέντου
δαρμένο από τον Άνεμο
Και τα Ξένα σπίτια
ζεστά κλειστά γεμάτα Ανθρώπους
που ποτέ δε θα Γνωρίσεις
Κι η μακρινή Πατρίδα
η Πατρίδα που απελπίζει και που διώχνει
που πληγώνει
και που μέσα σου για πάντα
και παντού θα κουβαλάς
και παντού θα κουβαλάς
Από Dusseldorf προς Λιέγη
Σεπτέμβρης 1993
.
8 σχόλια:
Η Πατρίδα είναι εκεί που μένει εκείνος/εκείνη που αγαπάς.
Οταν τα πρόσωπα αλλάζουν, αλλάζει κι η πατρίδα.
Αρχίζει η ώρα της Επιστροφής!
Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,
νὰ εὔχεσαι νά ΄ναι μακρὺς ὁ δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι,
τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,
ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ
συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.
Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν ἄγριο Ποσειδῶνα δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.
Νὰ εὔχεσαι νά ΄ναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωινὰ νὰ εἶναι
ποῦ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ
θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους.
Νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά,
καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις,
σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους,
καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,
ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.
Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς,
νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους.
Πάντα στὸ νοῦ σου νά ΄χεις τὴν Ἰθάκη.
Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου.
Ἀλλὰ μὴ βιάζεις τὸ ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει.
Καὶ γέρος πιὰ ν᾿ ἀράξεις στὸ νησί,
πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο,
μὴ προσδοκώντας πλούτη νὰ σὲ δώσει ἡ Ἰθάκη.
Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.
Χωρὶς αὐτὴν δὲν θά ΄βγαινες στὸν δρόμο.
Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.
Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρεῖς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πεῖρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες οἱ Ἰθάκες τὶ σημαίνουν.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Καλημέρα Λύσιππε, καλημέρα Καπετάνιε!
Σ:)
Κι έλεγα πως δεν θα ξεχάσω ποτέ πως είναι το Dusseldorf...
Σάλλυ, Πόπη, Ναταλίτσα,
Σ:)))))))))))))))
Ποπάκι, Σάλλυ, Ναταλίτσα,
Σ:))))))))))))
Να με συγχωρείς Μαύρε Γάτε αλλά μόλις τώρα κατάφερα να το διαβάσω... Σε ευχαριστώ για την αφιέρωση. Το ταξίδι όμως εκτός από φυγή, είναι και ο δρόμος προς κάτι... Και αν υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα γνωρίσουμε, υπάρχουν και οι δικοί μας που μας αγαπάνε και τους χρειαζόμαστε.
Όσο για την πατρίδα, αυτή ναι, πάντα θα την κουβαλάμε μαζί μας. Μερικές φορές θα μας κάνει να γελάμε και άλλες να απελπιζόμαστε. Αλλά έτσι είναι με τα πράγματα που αγαπάμε. μας αγκίζουν :-)
Καλησπέρα Vi!!!!!
Σ;)
Δημοσίευση σχολίου