ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΟΥΛΙ, ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!
Δεκαοχτούρα, Tourterelle Turque, TurtledoveΑυτό είναι το ...πρωϊνό μου Κυριακάτικο άρθρο.
Ευχαριστώ την Τεχνο-Μαρία Ραφινάττα , την Μνηστή μου
χάρη στην οποία κατάφερα επιτέλους, βραδάκι πιά,
να ανεβάσω την φωτογραφία...
Η ΔΕΚΑΟΧΤΟΥΡΑ ΜΟΥ
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δηλαδή από τριών χρονών,
έξω από το παράθυρό μου, φώναζε, η δεκαοχτούρα.
έξω από το παράθυρό μου, φώναζε, η δεκαοχτούρα.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Για πολλά χρόνια, δεν ήξερα καν πώς μοιάζει. Τόσο διακριτική και ντροπαλή είναι.
Κρυμμένη μέσα στα φυλλώματα, ξέφευγε από το περίεργο βλέμμα μου,
(προ)(σ)καλώντας με...
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Απ’ όλα όμως τα σπίτια στα οποία έζησα, απ’ό,που και να πέρασα,
πάντα συνοδευόμουν από αυτό το πουλί, το τόσο διακριτικό, το τόσο ευγενικό,
το τόσο ντροπαλό, μέσα στο μυαλό μου, το τόσο μυστηριώδες.
Την συνάντησα και σε ένα αγαπημένο μου γαλλικό τραγούδι, χωρίς να το ξέρω,
πολύ αργότερα έμαθα τι σημαίνει “tourter-elle”.
Την άκουγα μερικές φορές το πρωί, όταν ξυπνούσα,
αλλά κυρίως την άκουγα τα μεσημέρια που ξάπλωνα,
όταν με νανούριζε γλυκά, με το κάλεσμά της.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Όταν πρωτοείδα όμως το τωρινό μου σπίτι, όμως, όπου ζω εδώ και πέντε χρόνια
(ρεκόρ για μένα, που έχω αλλάξει περίπου …36 σπίτια, μη ρωτάτε)
με περίμενε μία μεγάλη ευχάριστη έκπληξη.
«Θα έχετε και συγκάτοικο», μού είχε πει ο ιδιοκτήτης, βγαίνοντας στο μπαλκόνι,
και μού έδειξε μια φωλιά,
όπου ένα μικροκαμωμένο, γκριζογάλανο πουλί,
με λεπτό σκούρο ράμφος,
κλωσσούσε.
«Μια δεκαοχτούρα».
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Μού αποκαλύφθηκε λοιπόν, επιτέλους, η φίλη μου. Μαζί με την παρέα της.
Μαζί με το δεκαοχτουράκι της,
που πρωτοπέταξε λίγους μήνες αργότερα από την φωλιά.
Και την αγάπησα ακόμα περισσότερο, την φίλη μου,
το μικρό χαριτωμένο της κεφαλάκι, τον λεπτό της λαιμό, τη διακριτικότητά της.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Μερικές φορές μού κάνει την τιμή
να βολτάρει για ώρα μπροστά μου, πάνω στο κάγκελο του μπαλκονιού,
συχνά μαζί με τον αγαπημένο της.
Μια από αυτές τις φορές τράβηξα και την φωτογραφία αυτή.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Η δεκαοχτούρα μου δεν είναι αποδημητικό πουλί.
Στα μεγάλα κρύα, της αφήνω πάντα λίγα ψίχουλα στο μπαλκόνι,
για να την βοηθήσω να επιβιώσει.
Τρόμαξα πολύ με την γρίππη των πτηνών.
Τρόμαξα μη μού την δηλητηριάσουν, την δεκαοχτούρα μου.
Αλλά ανακουφίστηκα όταν έμαθα από επιστημονική πηγή,
ότι δεκαοχτούρες και περιστέρια, δεν κολλάνε.
Ελπίζω να το μάθουν εγκαίρως και αυτοί οι συνήθεις κακοήθεις,
που δηλητηριάζουν τα ζώα.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Περιστέρια, έχω στο πίσω μπαλκόνι.
Δεν τα πολυσυμπαθώ, χοντρά και θορυβώδη,
αν και είναι ξαδερφάκια με τη δεκαοχτούρα.
Ενώ η δεκαοχτούρα μου, είναι τόσο φίνο πουλί!
Φέτος, μού έφερε και την Άνοιξη.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Το υποψιαζόμουν ήδη, αλλά λίγο μετά που τράβηξα αυτήν την φωτογραφία, βεβαιώθηκα! Είχε μπει η Άνοιξη:
Η δεκαοχτούρα μου άρχισε να ερωτοτροπεί με τον δεκαοχτούρο της.
Αυτό δεν μειώνει καθόλου την αγάπη μου γι’αυτήν,
ούτε και την δική της Πίστη στην αγάπη μας!
Ούτε και την αμοιβαία μας αφοσίωση.
Είπαμε, άλλο η Αγάπη, άλλο ο Έρωτας!
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Ακόμα και τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές, μού κάνει παρέα.
Πηγαινοέρχεται καμαρωτή πάνω στο κάγκελο του μπαλκονιού, μαζί με το ταίρι της, τσιμπολογάει ό,τι βρει, με κοιτάει κάπου κάπου με μάτι φιλοπερίεργο,
μάλλον θα σκέφτεται "τι τεράστιος Δεκαοχτούρος είναι αυτός πίσω από το τζάμι", κι όταν πιά βαρεθεί το σουλάτσο και την παρατήρηση της Ανθρωπογυάλας,
κάνει ένα φρττττττττττττττ, και τρυπώνει στην φωλιά της,
πάνω από το γείσο της μπαλκονόπορτας.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου!"
= Δεκαοχτώ καλημέρες, στα Δεκαοχτουρίσια!
Δεκαοχτώ Καλημέρες Κυριακάτικες
Σ;))))))))))))))))))
και χαμογελαστές!!!!!!
ΥΓ1 Λόγω των γνωστών προβλημάτων του blogger, αντικαθιστώ τις δικές μου φωτογραφίες με μια πολύ όμορφη που βρήκα στον Γούγλη.
ΥΓ2 Λόγω καθυστερημένου upload, Δεκαοχτώ καλησπέρες Κυριακάτικες, Γατίσιες, και Χαμογελαστές!
Σ;))))))))))))))))))
Κρυμμένη μέσα στα φυλλώματα, ξέφευγε από το περίεργο βλέμμα μου,
(προ)(σ)καλώντας με...
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Απ’ όλα όμως τα σπίτια στα οποία έζησα, απ’ό,που και να πέρασα,
πάντα συνοδευόμουν από αυτό το πουλί, το τόσο διακριτικό, το τόσο ευγενικό,
το τόσο ντροπαλό, μέσα στο μυαλό μου, το τόσο μυστηριώδες.
Την συνάντησα και σε ένα αγαπημένο μου γαλλικό τραγούδι, χωρίς να το ξέρω,
πολύ αργότερα έμαθα τι σημαίνει “tourter-elle”.
Την άκουγα μερικές φορές το πρωί, όταν ξυπνούσα,
αλλά κυρίως την άκουγα τα μεσημέρια που ξάπλωνα,
όταν με νανούριζε γλυκά, με το κάλεσμά της.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Όταν πρωτοείδα όμως το τωρινό μου σπίτι, όμως, όπου ζω εδώ και πέντε χρόνια
(ρεκόρ για μένα, που έχω αλλάξει περίπου …36 σπίτια, μη ρωτάτε)
με περίμενε μία μεγάλη ευχάριστη έκπληξη.
«Θα έχετε και συγκάτοικο», μού είχε πει ο ιδιοκτήτης, βγαίνοντας στο μπαλκόνι,
και μού έδειξε μια φωλιά,
όπου ένα μικροκαμωμένο, γκριζογάλανο πουλί,
με λεπτό σκούρο ράμφος,
κλωσσούσε.
«Μια δεκαοχτούρα».
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Μού αποκαλύφθηκε λοιπόν, επιτέλους, η φίλη μου. Μαζί με την παρέα της.
Μαζί με το δεκαοχτουράκι της,
που πρωτοπέταξε λίγους μήνες αργότερα από την φωλιά.
Και την αγάπησα ακόμα περισσότερο, την φίλη μου,
το μικρό χαριτωμένο της κεφαλάκι, τον λεπτό της λαιμό, τη διακριτικότητά της.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Μερικές φορές μού κάνει την τιμή
να βολτάρει για ώρα μπροστά μου, πάνω στο κάγκελο του μπαλκονιού,
συχνά μαζί με τον αγαπημένο της.
Μια από αυτές τις φορές τράβηξα και την φωτογραφία αυτή.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Η δεκαοχτούρα μου δεν είναι αποδημητικό πουλί.
Στα μεγάλα κρύα, της αφήνω πάντα λίγα ψίχουλα στο μπαλκόνι,
για να την βοηθήσω να επιβιώσει.
Τρόμαξα πολύ με την γρίππη των πτηνών.
Τρόμαξα μη μού την δηλητηριάσουν, την δεκαοχτούρα μου.
Αλλά ανακουφίστηκα όταν έμαθα από επιστημονική πηγή,
ότι δεκαοχτούρες και περιστέρια, δεν κολλάνε.
Ελπίζω να το μάθουν εγκαίρως και αυτοί οι συνήθεις κακοήθεις,
που δηλητηριάζουν τα ζώα.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Περιστέρια, έχω στο πίσω μπαλκόνι.
Δεν τα πολυσυμπαθώ, χοντρά και θορυβώδη,
αν και είναι ξαδερφάκια με τη δεκαοχτούρα.
Ενώ η δεκαοχτούρα μου, είναι τόσο φίνο πουλί!
Φέτος, μού έφερε και την Άνοιξη.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Το υποψιαζόμουν ήδη, αλλά λίγο μετά που τράβηξα αυτήν την φωτογραφία, βεβαιώθηκα! Είχε μπει η Άνοιξη:
Η δεκαοχτούρα μου άρχισε να ερωτοτροπεί με τον δεκαοχτούρο της.
Αυτό δεν μειώνει καθόλου την αγάπη μου γι’αυτήν,
ούτε και την δική της Πίστη στην αγάπη μας!
Ούτε και την αμοιβαία μας αφοσίωση.
Είπαμε, άλλο η Αγάπη, άλλο ο Έρωτας!
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου"
Ακόμα και τώρα, που γράφω αυτές τις γραμμές, μού κάνει παρέα.
Πηγαινοέρχεται καμαρωτή πάνω στο κάγκελο του μπαλκονιού, μαζί με το ταίρι της, τσιμπολογάει ό,τι βρει, με κοιτάει κάπου κάπου με μάτι φιλοπερίεργο,
μάλλον θα σκέφτεται "τι τεράστιος Δεκαοχτούρος είναι αυτός πίσω από το τζάμι", κι όταν πιά βαρεθεί το σουλάτσο και την παρατήρηση της Ανθρωπογυάλας,
κάνει ένα φρττττττττττττττ, και τρυπώνει στην φωλιά της,
πάνω από το γείσο της μπαλκονόπορτας.
"Γκουγκούου-χτού, γκουγκούου-χτου, γκουγκούου-χτου!"
= Δεκαοχτώ καλημέρες, στα Δεκαοχτουρίσια!
Δεκαοχτώ Καλημέρες Κυριακάτικες
Σ;))))))))))))))))))
και χαμογελαστές!!!!!!
ΥΓ1 Λόγω των γνωστών προβλημάτων του blogger, αντικαθιστώ τις δικές μου φωτογραφίες με μια πολύ όμορφη που βρήκα στον Γούγλη.
ΥΓ2 Λόγω καθυστερημένου upload, Δεκαοχτώ καλησπέρες Κυριακάτικες, Γατίσιες, και Χαμογελαστές!
Σ;))))))))))))))))))
16 σχόλια:
Γατούλη, είναι πολύ δύσκολο να μου πείτε τι πρέπει να κάνω-όμως θέλω να ανεβάσω πολλές φωτό, και δικές μου-όχι απο το γούγλη, μπορώ?????, γιατί θα κόψω τις φλέβες μου σε λίγο...αει στο διάολο, με τις φωτό, εγω σας τόλεγα οτι θα πάθουμε εξάρτηση και πως θα ξεμπερδεύουμε μετά....
Λεμονάκι όχι, μόνο με link προς το παρόν γίνεται. Πρέπει να πάρεις τον κώδικα από ένα παλιό σου άρθρο, να το επικολλήσεις στο νέο, και να αντικαταστήσεις σε δύο σημεία την web adress της φωτογραφίας στον κώδικα, αντικαθιστώντας την διεύθυνση της παλιάς. Αυτό φυσικά για να το κάνεις με δικές σου φωτογραφίες, πρέπει πρώτα να τις ανεβάσεις κάπου αλλού (δεν ξέρω που) στο web... άστα να πάνε καλύτερα.
Ε του π..., κάποτε δεν θα το φτιάξουν πιά αυτό το blogger;;;;;;;;
Σ;))))))))))
μπουουουουου, μα πως θα γράψω για έναν φωτογράφο ΑΝ ΔΕΝ ανεβάσω φωτογραφίες του???
μπουουουουχουουουουου....
ανέβασε φωτογραφίες (δωρεάν) εδώ και μετά αντέγραψε στο html του Post σου, ό,τι γράφει στην τελευταία γραμμή βάζοντας τα tags <> και γράφοντας μέσα img src="" μεταξύ των "" θα γράψεις το url δηλ. http://.....
ελπίζω να είμαι κατανοητή...
Έχω, κι εγώ, γατούλη δεκαοχτούρες στο μπαλκόνι μου: δυό, εδώ και χρόνια! Έχουν ξεθαρέψει οι δικές μου, μας ξέρουν πια, μπαίνουν και στην κουζίνα καμμιά φορά. Ούτε τον γάτη μας δεν φοβούνται. Κι αυτός έμαθε να μην τις κυνηγάει.
:)
Μαράκι δεν ήξερα ότι μιλάς και Κινέζικα! Γιατί δεν το είπες αυτό και στα Καλλιστεία βρε;;;;
Σύνθετη Κούκλα, υπέροχα πουλιά, ε;
Σ;)))))))))))))))))))))))))))
Θυμάμαι μικρός στο χωριό κάθε μεσημέρι σηλώνανε τον τόπο.
Ήταν οι γκουγκουχτούρες μου...
δεν είναι κινέζικα βρε γατοαρραβωνιάρη, εντολές της html είναι... θα στα δείξω από κοντά (τις εντολές εννοώ) αχαχαχαχα
επί του θέματος: φανάρι κρατάς στο δεκαοχταρικοζεύγαρο; άσε να κάνουν τη "δουλειά" με την ησυχία τους, γάτε μπανιστιρτζή :ΡΡΡ
πάντως πολύ φωνακλούδες οι δεκαοχτούρες...
Εγώ δεν είχα την τιμή τους... Κάτι σπουργιτάκια μόνο και αυτά πήγαν και έκαναν φωλιά στο δέντρο απέναντι... Ολόκληρη γλάστρα που είχα κρατήσει ειδικά για αυτό το ενδεχόμενο δεν τους άρεσε!
Σνομπαρία και τα πουλιά πουλάνε σήμερα;
;ο)
Γκουγκουχτούρες τις λένε και στο δικό μου "χωριό"...
μήπως, κύριε Νομάρχα, είεθα συγχωριανοί;;;
Μαράκι όχι, όχι φωνακλούδικα! Καλλίφωνα...
Μικρούλι, καλωσήρθατε. Σας συνιστώ ένα καναρινάκι,είχα κι από αυτά, του άνοιγα το πορτάκι, πηδούσε πάνω στο χέρι μου, και το πήγαινα βόλτες στο μπαλκόνι... Ο μικρούλης ο Κιτρινούλης.
Σ;))))))))))))))))))))))))))))
Εμενα γιατι δεν μ' αρεσουν οι δεκαοχτουρες;; (..κι ειναι γεματη η περιοχη τριγυρω απ' το σπιτι μας..)
Λατρευω ομως το κελαηδισμα της αγριας καρδερινας..:-)
Αυτη την εποχη γυρω στις 6 και κατι το πρωι αρχιζουν να κελαηδανε ολα τα πουλια της γειτονιας μαζι καρδερινες, καναρινια, αηδονακια κλπ για καμμια ωρα πειπου μεχρι τις 7. Ετσι ξυπναω κι ειναι απ' τις λιγες χαρες της μερας μου αυτη η ωρα..
Καλημερα λοιπον και καλη βδομαδα!
Αερικό,έχεις ακούσει τα νυχτερινά αηδόνια;;;
Στην Κύπρο του Σεφέρη "Τ'αηδόνια δε σ'αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες" δεν έχω πάει, αλλά θυμάμαι αηδόνια στις Βρυξέλλες, και στο τωρινό μουτ σπίτι συχνά τα ακούω, στην Θεσσαλονίκη.
Καλημέρα
Σ:))))))))))))))
Μπορω να πω οτι εχω ακουσει τα πιο πολλα αγρια πουλια και τη νυχτα και νωρις το πρωι..εχουμε ενα ρεμα στο χωριο μου με πολλα και ψηλα δεντρα μεσα..εκει μαζευονταν ολα του κοσμου τα πουλια κι εκλεινα τα ματια μου και μονο ακουγα.. και "μη μιλαει κανεις" τους ελεγα..:-)
Καλημερα και σε σενα!
Η δεκαοχτούρα λέγεται και Γελαστή :)
Σε πολύ τρυφερή εγγραφή έπεσα καθώς έψαχνα για φωτογραφία Γελαστής !!!!
Θα πάρω ρε, ένα αεροβόλο και δεν θα αφήσω ούτε μια ζωντανή, έχουνε καταχέσει το κόσμο. Έβαλα στη γλάστρα και βγήκανε 20 καρπουζιές την άνοιξη και τα παλιοπούλια μ' αφήσανε 2... ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΙΣ ΦΑΓΑΝΕ να πω εντάξει θέλουν να τραφούνε και αυτά. Τις τσιμπίσανε και τις σπάσανε μόνο!
Blue topaz ring will certainly be thpmas sabo your best option if you are intended to thomas sabo jewellery include a ring into your gemstone jewelry collection. cheap thomas sabo charms Either if you wish to wear the ring on a special occasion or thomas bracelets wear this sort of ornaments on a daily basis, silver charm carriers it is up to your account. Blue thomas sabo necklaces topaz ring can ensure you that you will attract every person.
Δημοσίευση σχολίου