ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ....

1. Αν θέλεις να πετάξεις, πρέπει να έχεις φτερά.

Δεν πειράζει αν δεν το ξέρεις ότι τα έχεις. Δεν πειράζει αν δεν τα χρησιμοποίησες ποτέ. Δεν πειράζει αν είναι τραυματισμένα ή κουρασμένα. Αρκεί να τα έχεις.

Δεν πειράζει, ακόμα και αν σού τα έχουν κόψει, ακόμα κι αν τα έχεις κόψει από μόνος σου. Θα ξαναφυτρώσουν, όταν έρθει ο καιρός. Θα ξαναπετάξεις.

Αν δεν τα έχεις, όμως, δεν γίνεται τίποτα. Δεν θα πετάξεις ποτέ.


2. Αν θέλεις να πετάξεις, πρέπει να πετάξεις το έρμα, κάθε περιττό βάρος. Κάθε τί που σε τραβάει προς τα κάτω. Μνήμες. Ενοχές. Ιδέες. Τον πόνο. Ακόμα και κάποια βαριά, επιβεβλημένα έξωθεν, τεχνητά, και αδιέξοδα, Όνειρα. Κάθε περιττό βάρος. Ακόμα και κάποιους, αναίτια βαριούς, ανθρώπους. Ακόμα και ανθρώπους που αγαπάς.

Σού ακούγεται σκληρό. Είναι καμμιά φορά πολύ σκληρή, η Αλήθεια. Αναίτια βαριοί, είναι οι άνθρωποι, που όση Αγάπη και να τους δώσεις, όσα Φτερά κι αν τους χαρίσεις, ποτέ δεν θα είναι αρκετά, γιατί από την αρχή ένα μόνο προσπαθούν, και πάντα αυτό θα επιδιώκουν, μόνο ένα πράγμα, κι ας μην το καταλαβαίνουν καν οι ίδιοι:

Να σε κρατήσουν κι εσένα καθηλωμένο στη γη, ή, αν ήδη πετάς, να σε γκρεμοτσακίσουν.

Δεν το κάνουν από "κακία", μπορεί και να μην ξέρουν ΤΙ κάνουν. Είναι, όμως, στη Φύση τους. Έτσι ζουν, αυτοί, έτσι μόνο ξέρουν να λειτουργούν, αυτή είναι η μεγαλύτερή τους Ηδονή, η πηγή της Ενέργειάς τους.

Είναι οι άνθρωποι που εγώ τους λέω Βαμπίρ.

Πέτα τους. Μακριά. ΠΕΤΑ. ΜΑΚΡΙΑ.

3. Πρέπει, φυσικά, να το ΘΕΛΕΙΣ, αλλιώς αδύνατον να πετάξεις. Όχι να ΛΕΣ ότι το θέλεις, ούτε και να ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι το θέλεις. Πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι θέλουν να πετάξουν, και κλαίνε με λυγμούς, επειδή λέει, "δεν μπορούν". Η ΑΛΗΘΙΝΉ αιτία που δεν πετάνε, όμως, είναι, ΠΑΝΤΑ, ότι ΤΡΕΜΟΥΝ, στο βάθος, τα ύψη.


4. Αν δεν έχεις τα 1. και 2., αλλά θέλεις, βαθιά, και αληθινά, να πετάξεις, ΜΗΝ πηδήξεις, βρε αδερφέ, βρε αδερφή, από το μπαλκόνι...

Πήγαινε για ψώνια... πιές τα ξίδια σου... πάρε καινούργιο, "φτερωτό", αμάξι... βρες καινούργια/ο γκόμενα/ο... Σε τελική ανάλυση, μπες μέσα σε κανένα αεροπλάνο...

Αλλά να ξέρεις, και να το θυμάσαι,
πως το πέταγμα με τεχνητά φτερά,
δεν συγκρίνεται,
δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ,
μπροστά στο Πέταγμα, με τα Δικά σου,
τα Μοναδικά σου,
Φτερά.


Μαύρος Γάτος Φτερωτός κ Ιπτάμενος
20 Μαρτίου 2006
με αφορμή το φτερούγισμα μιάς Δεκαοχτούρας στο μπαλκόνι μου
Σ;)))))))))))))))))

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ! Ειδικά οι Άπτεροι. Η Ελπίδα, πεθαίνει τελευταία.

…Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου κακού την σκάλα
για το ανέβασμα ξανά που σε καλεί

-ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!-

θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα!

Κωστής Παλαμάς, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»