ΕΦΗΒΟΣ

ΕΦΗΒΟΣ

Μέσα απ’των ματιών σου τις κόρες, λάμπει ανθισμένη η Αγνότητα
Χρώματα διασπούν το σκοτάδι, κι η Ύπαρξη, αλλάζει ποιότητα

Όταν απαιτείς την Αλήθεια, λόγια σού ψελλίζουν ηλίθια
«σκύψε, χαμηλά το κεφάλι, πρέπει να σού γίνει συνήθεια»


Μα ποτέ, κανείς,
ποτέ, κανείς, δεν βρήκε την Αλήθεια κοιτάζοντας χαμηλά

Αν υπάρχει
αν υπήρξε ποτέ κάποια Αλήθεια
κι εάν ποτέ κανείς την άγγιξε

ήταν ένα παιδί με αστραφτερά μάτια
που δεν φοβόταν τίποτα
γιατί δεν είχε τίποτα να χάσει
γιατί δεν ήθελε να έχει τίποτα να χάσει

εκτός από δυό μάτια

Δυό μάτια να κοιτάνε στα μάτια
δυό μάτια να ρουφάνε τον κόσμο
δυό μάτια να καίνε
δυό μάτια, να τολμούν να γελούν και να κλαίνε


Αν τα έχεις δει αυτά τα μάτια, τα θυμάσαι
αν τα έχεις δει αυτά τα μάτια, τα φοβάσαι
γιατί εσύ, έχεις πολλά να χάσεις, και λυπάσαι

Θά’θελες να μπορείς να αγαπάς, αλλά απέχεις
Και καταστρέφεις ό,τι δεν αντέχεις

Τα μάτια σου, διηθημένα - πόσον καιρό! - απ’το σκοτάδι
δεν βλέπουν τις πολύχρωμες αχτίδες, που σκορπίζουν στον κόσμο
αυτού του παιδιού οι πύρινες ίριδες


Περιχαρακωμένος στη φωλιά σου
χαντακωμένος στην άθλια βολεψιά σου
ευνουχισμένος ευνουχίζεις, δυστυχισμένος δυστυχίζεις


Μην το εξαπατήσεις, αυτό το παιδί
Μην το χρησιμοποιήσεις, αυτό το παιδί
Μην το εκπορνεύσεις, αυτό το παιδί, καταραμένε, μη

Λούφαξε, τώρα
έρχεται, από ώρα σε ώρα
το παιδί με τα πύρινα μάτια, το παιδί σου
να σού δείξει ξανά χρωματιστή τη ζωή σου
Μην τα βάλεις μαζί σου
(θυμήσου, ήταν κάποτε εσύ)

Γύρισε πίσω,
στη Ζωή.


Μαύρος Γάτος 1-1-1996
Αφιερωμένο στους υποψηφίους των Γενικών Εξετάσεων