ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ... (DEDICATION (REFLECTIONS))

Πάει καιρός… τόσος καιρός
πάει καιρός… πόσος καιρός…

Καλή χρονιά, αγαπημένο μου Φιλάκι.

Ξύπνησα, μόνος μέσα στο άδειο σπίτι, το πρώτο αυτό πρωινό της νέας χρονιάς, και βρήκα το μήνυμα σου. Το πρώτο μετά από πέντε μήνες χωριστά, που κλείνουν σαν αύριο. Την απάντησή σου στις ευχές μου.

Κάθησα στο πιάνο και έπαιξα ένα κομμάτι από το Χαμόγελο της Τζοκόντας. Και έκλαψα ξανά…

Αραίωσαν πολύ πιά τα κλάματα, αλλά δεν στέρεψαν. Εγώ σε άφησα. Δεν γινόταν αλλιώς. Ο νους το ξέρει. Η καρδιά δεν θα το μάθει ποτέ…

Έγραψα για σένα ένα πρωινό τραγούδι. Μάλλον δεν θα το ακούσεις ποτέ, όπως και κανένας άλλος. Λέει, Πάει καιρός… πόσος καιρός…

Να και το πρωτοχρονιάτικό μου δώρο. Μετέφρασα για σένα το Dedication, Αφιερωμένο, και σού το αφιερώνω, αν και είναι απίθανο να ρθεις εδώ και να το διαβάσεις... Οι στίχοι του αγαπημένου Νίκου Γκάτσου, αυτοί που τραγουδάει η Αλίκη Καγιαλόγλου στον δίσκο του 1993 (λέει μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς, αλλού να μην κοιτάς κτλ), δεν μού άρεσαν ποτέ, δεν έχουν άλλωστε καμιά σχέση με τους πρωτότυπους του Clifton Nivison. Να η δική μου μετάφραση (απ’όσο ξέρω δεν υπάρχει καμιά άλλη)…

Αφιερωμένο

Δε με τρομάζει ο χρόνος κι ας με γερνά
κι ας ξέρω πως αλλάζω πολύ βαθιά
πόσο μικρός ακόμα νιώθω για να πω
πως ξέρω τώρα ν’αγαπώ, τον έρωτα να ζω

Δεν νοιάζομαι για μέρη φανταχτερά
Μού φτάνει νά'μαι απόψε μαζί σου εδώ
μα δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως
είμαι έτοιμος να ονειρευτώ, τον έρωτα να ζω

Κι όσο θα έχω φωνή θα τραγουδώ
δεν έσβησες ποτέ
αγάπη πρώτη, δεν σε ξεχνώ

Αύριο μπορεί να σωπάσει η μουσική
στη μνήμη όμως θα ζει
η πρώτη αγάπη μου, και στερνή

Η εικόνα ξεθωριάζει, έσβησε πιά
η θύμηση, σκισμένη, γραφή παλιά
κι αν πέρασε καιρός, η θλίψη δεν περνά
βαθιά σ’αγάπησα, πολύ
και σ’έχασα μετά.

Χρόνια πολλά σε όλους. Λέτε να χαλάσει το πληκτρολόγιο από τα δάκρυα;

Μαύρος Γάτος
Σ:-(((((

ΥΓ: Η εικόνα είναι της Consuelo de Saint-Exupery, της γυναίκας που υπήρξε το αληθινό Τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκηπα, και λέγεται Ο Μικρός Πρίγκηπας στα βράχια. Ο Antoine de Saint-Exupery εξαφανίστηκε με το (άοπλο) μονοθέσιο αεροπλανάκι του, μια μέρα του 1944, νότια της Μασσαλίας, εκτελώντας μια ειδική στρατιωτική αποστολή για την γαλλική αντίσταση. Η στρατιωτική του ταυτότητα βρέθηκε στον βυθό, κοντά στις ακτές, από έναν ψαρά, πριν από λίγα χρόνια…