"Και δεν ήρθε ούτε μιά απάντηση στις κάρτες που τους έστειλα..."
...είπε η raffinata.
A, φίλη μου Raffinata, δυστυχώς ή ευτυχώς, και οι Αμερικάνοι, άνθρωποι είναι...
Από καιρό έχω μάθει να μην περιμένω τίποτα (καλό) από τους ανθρώπους, κι έτσι δεν απογοητεύομαι. Αν παρ'ελπίδα (το καλό) έρθει , κανένα ψαροκόκκαλο, κανένα μεζεδάκι, κανένα χάδι, τότε, σαν έκπληξη, είναι ακόμα πιό ευχάριστο!
Σ:ο)
7 σχόλια:
Σας στέλνω,αντί σχολίου,ένα νόστιμο,ελπίζω,πατέ.Να το απολαύσετε εύχομαι και να μην στενοχωριέστε!Το ξέρω,είναι δύσκολο(διάβασα ένα προηγούμενό σας κείμενο,για μια ψυχή...)
Χρρρρρρρρ..... Σ;)
Aνταποδίδω το χουρχουρητό με την ευχή να συνεχίσετε να γράφετε!
καλή συνέχεια σε τούτο το blog...πρώτη φορά ήρθα και η αίσθηση που αποκόμισα δεν ήταν πως διάβασα κείμενα, αλλά πως άκουσα μουσική...(ας μην αναφερθώ στην θρησκευτικών περίπου διαστάσεων αγάπη στη Γάτα. Με δυο λόγια ορισμένες φορές νιώθω πως οι Γάτες είναι οι Κριτές των Ανθρώπων επί Γης..για να το πω έτσι!)Καλή συνέχεια λοιπόν!
το αναγνωρίζω ότι είμαι "ανώμαλη" (sic) που πάντα περιμένω, πάντα ελπίζω... και πάντα κάνω εγώ το πρώτο βήμα :)
Νιμπελούγκεν:
Σ:))))) (στα γατίσια, ευχαριστώ πολύ)
Raffinatta:
Δεν είσαι ανώμαλη,καθόλου μάλιστα. Αντίθετα, είσαι π΄λύ ανθρώπινη. Αν γινόσουν λίγο πιό Γάτα;;;;
Σ;))))))
... με πέταλα όμως ε; ;-)
Δημοσίευση σχολίου