Ο ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΈΣ ΤΟΥ ΜΑΎΡΟΥ ΓΆΤΟΥ Σ;)

Καλημέρα φίλοι, bloggers και μη. Κυριακή σήμερα, οι περισσότεροι χουχουλιάζετε στα σπιτάκια σας, κι ο Μαύρος Γάτος σας προτείνει δυό υπέροχες συνταγές: μία για εύκολο, φτηνό, και άφθονο γέλιο (γέλιο vulgaris-vulgaris), και μία για γόνιμη σάτιρα (σάτιρα de profundis ad profundis).

Α) Γέλιο vulgaris-vulgaris

Επιλέγουμε το κατάλληλο σκεύος όπου θα αναμείξουμε τα υλικά: είτε ένα μεγάλο μπωλ Επικαιρότητας, σε χρωματισμό του γούστου μας, όπως ροζ, γκρι, μαύρο, κίτρινο, είτε ένα ταψί Κατά Βούληση, ανάλογα με την διάθεσή μας.

Συγκεντρώνουμε τα υλικά, και τα αναμειγνύουμε προσεκτικά . Θα χρειαστούν:

500 Μεγατόνοι Υπερβολή (απόλυτη ή σχετική)
Ένα μπουκέτο φρέσκο και μυρωδάτο Αταίριαστο (ό,τι νά’ναι δηλαδή, φύρδην-μίγδην)
Μπόλικο Αναπάντεχο (απ’αυτό που γελάνε και τα μωρά, όταν παίζεις μαζί τους κούκου-τζα)
Μια δόση μαγιάς Χαιρεκακίας κι άλλη μία Σαδισμού powder, για να φουσκώσει και να φουντώσει το κέφι (προκαλούν μια ζύμωση που απελευθερώνει γέλιο όταν π.χ. κάποιος πέφτει και τσακίζεται)
Μια μερίδα ανομολόγητη Κακοήθεια και μια πρέζα υφέρποντα Ρατσισμό (κάνουν ακαταμάχητα ξεκαρδιστικό το να είναι κανείς κοντός, χοντρός, αδέξιος, χαζός, ομοφυλόφιλος, ξανθιά)
Μιαν ιδέα εσάνς Υπεροψίας και λίγο eau de vie με άρωμα Ειρωνεία (για να δέσει το σύνολο)

Αφού ανακατέψουμε καλά τα υλικά, μπορούμε να προσθέσουμε κατ’επιλογήν, λίγη σάλτσα Κολακεία, μερικές σκελίδες Προσβολές, λίγο γλοιώδες υποκατάστατο Αυτοκριτικής, κάμποση γαργαλιστική Ασέβεια, ή, εναλλακτικά, λίγο Συναίσθημα σε σκόνη.

Αλατοπιπερώνετε κατά βούληση με κανένα Σεξουαλικό Υπονοούμενο, και διακοσμείτε με καμμιά λεπτοφανή ή φανερά παχουλή Χοντράδα, σύμφωνα με το γούστο σας.

Τα ψήνετε όλα σε σιγανοπαπαδιά και τα σερβίρετε στο blog σας, ζεστά-ζεστά…

ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ

Β) Σάτιρα de profundis ad profundis

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Αν πετύχει η συνταγή, θα γελάσετε μεν, αλλά θα σας κοπεί η όρεξη. Αν δεν σας κοπεί, σημαίνει ότι δεν πέτυχε...

Αντίθετα με το ανώδυνο, άσφαιρο, κοινό γέλιο ( γέλιο vulgaris-vulgaris), που πανεύκολα μπορεί να το μαγειρέψει κανείς, η συνταγή της Σάτιρας είναι πολύ πιο πολύπλοκη και δύσκολη στην εφαρμογή. Γιατί το γέλιο της Σάτιρας είναι πολύ διαφορετικό από το vulgaris-vulgaris, πρέπει να είναι ένα γέλιο αμήχανο, νευρικό, ανασφαλές, πρέπει να σε ταρακουνάει, να σε αλλάζει λιγάκι. Πρέπει, αφού καταναλώσεις τη Σάτιρα, και αφού γελάσεις καλά-καλά, να νιώθεις σαν να έχεις φάει μια ελαφριά γροθιά στο στομάχι, και να νοιώθεις την ανάγκη να κάνεις κάτι γι'αυτό. Επιπλέον, η σάτιρα, για να είναι σάτιρα, πρέπει να περιέχει, και να απελευθερώνει, δυσεύρετα υλικά, χρώματα, αρώματα, και γεύσεις, που δεν διακρίνονται εύκολα, και που κανείς δεν λέει με το όνομά τους, και όχι τα πασιφανή, πασίγνωστα, και ευτελή, όπως η συνταγή του γέλιου vulgaris-vulgaris.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει συνταγή για σάτιρα. Το μαγείρεμα της Σάτιρας είναι Τέχνη, και αυτήν την Τέχνη, ή την έχεις ή δεν την έχεις. Μπορεί όμως κάποιος που δεν την είχε, σταδιακά να την αποκτήσει, και κάποιος που την έχει, να την χάσει ξαφνικά, χωρίς καμμιά προειδοποίηση. Έτσι είναι η Τέχνη.

ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Σ:0)

ΥΓ Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως μικροαστική και άμα πήγε εκεί το μυαλό σας είστε πολύ κακά παιδιά και μικροπρεπείς που να σας πέσει η σύνδεση, παλιοζηλιάρηδες, μικρόψυχοι, χαμηλοεπίπεδοι. Μα την Αγία Μαλβίνα.