11 Μαρ 2006

TO ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ

...«Όλη αυτή η υποκρισία, όλη αυτή η αδιαφορία, αυτή η πατρίδα, η δικιά μου, μού είναι πιά ανυπόφορη», γράφει στη «Δύναμη των πραγμάτων». «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι στους δρόμους, που συμφωνούν ανοιχτά, ή που συντρίβονται κάτω από μιά ηλίθια υποταγή, είναι όλοι τους δολοφόνοι, όλοι τους ένοχοι. Το ίδιο κι εγώ, αφού είμαι Γαλλίδα.

Οι λέξεις έγδαραν το λαιμό μου, μιά παραδοχή αηδιαστικής διαστρέβλωσης. Για εκατομμύρια άντρες και γυναίκες, γέρους και παιδιά, ήμουν απολούστατα μία από αυτούς που τους βασάνιζαν, τους έκαιγαν, τους πυροβολούσαν, έκοβαν τα λαρύγγια τους, κι ήμουνα άξια του μίσους τους, επειδή μπορούσα ακόμη να κοιμάμαι, να γράφω, ν’απολαμβάνω έναν περίπατο, ή ένα βιβλίο».

Η Σιμόν Ντε Μπωβουάρ για τον Πόλεμο της Αλγερίας

3 σχόλια:

Xνούδι είπε...

Οταν η αυτογνωσία σπάει κόκκαλα και καρδιές, μεταμορφωμένη σε λέξεις.

Καλησπέρα γατούλη μου.

lemon είπε...

Τώρα εσύ λες για πολιτική, εγω δεν σκαμπάζω απ αυτά, όμως αυτό το να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα τόκανε στη ζωή της-τη θαυμάζω που έζησαν τη ζωή τους σε ξενοδοχεία με τον Σάρτρ, σύντροφοι ψυχής αλλά το σώμα ελεύθερο να ερωτεύεται, για την συνειδητή της απόφαση να μην κάνει παιδί, σε όλα πήγε κόντρα στο ρεύμα και σύμφωνα με την καρδιά της...Είναι ακόμη ενα κουβάρι μέσα μου η ζωή της, η βιογραφία της, τόσο ελεύθερη-να είσαι εσυ και τα ρούχα σου και δυό βιβλία, ενω εμείς σήμερα τόσο κολημμένοι στα πράγματα...

Μαύρος Γάτος είπε...

Λεμονάκι, η Αλγερία ήταν Γαλλική αποικία, που κάποια στιγμή επαναστάτησε, ζητώντας την ανεξαρτησία της, και οι Γάλλοι κατέπνιξαν την επανάσταση στο αίμα.

Σ;)