19 Ιαν 2006

Ο ΘΕΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ


(Αφορμή για να βγάλω στη φόρα το παρακάτω κείμενό μου - ως δεν σκόπευα - στάθηκε ένα σχόλιο του "Θόδωρα" στο αμέσως προηγούμενο post μου, που λεγόταν "Τι είναι Έρωτας;", και η απάντηση της "Vista")

Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ ΕΡΩΤΑΣ


Μα εκείνη χαμογέλασε, φορώντας χρώματα ανοιχτά, σαν ανθισμένη αμυγδαλιά, μέσα σε φλόγες κίτρινες… Και περπατούσε ανάλαφρα, ανοίγοντας παράθυρα, στον ουρανό που χαίρονταν… Κι είδα το στήθος της γυμνό, τη μέση και το γόνατο, πώς βγαίνει από την παιδωμή, να πάει στα επουράνια… Μέσα στους φρέσκους ροδαμούς, στήθος γυμνό ως τις φλέβες, πέρα απ’τη νύχτα τη στεγνή, πέρα απ’τους άσπρους γέροντες…
Γ.Σεφέρης

...Έτσι και στο ένστικτο αυτό, όπως και στα άλλα, η αλήθεια ντύνεται με μια πλαναίσθηση, για να επενεργήσει πάνω στην θέληση. Και ηδονής πλαναίσθηση είναι εκείνη, που παρουσιάζει στα μάτια του ανθρώπου μια πλάνα εικόνα υπέρτατης ευτυχίας στην αγκαλιά της ομορφιάς που γι΄αυτόν δεν έχει το ταίρι της. Φαντάζεται πως για την απόλαυση του θυσιάζει τους κόπους και τους αγώνες του, ενώ δουλεύει για την διαιώνιση του είδους…

Άρθουρ Σοπενχάουερ, Μεταφυσική του έρωτα


Πώς είπατε, φίλτατε Αρθούρε; Ότι είναι, ο Έρωτας, μια διαρκής ομαδική παράκρουση της ανθρωπότητας; Μια πανανθρώπινη συλλογική ψύχωση; Μια απάτη, που έγραφε και το γκράφφιτι;…


Ή για να το πούμε ακόμα πιο ωμά…


You and me baby ain’t nothing but mammals,
so let’s do it like they do on the Discovery Channel

(Boys 2 Men, The Bad Touch)

Αν χρειάζεστε μετάφραση, γυρεύοντας πάτε ε, λέει «εσύ κι εγώ μωρό μου δεν είμαστε παρά δύο θηλαστικά, ας το κάνουμε λοιπόν όπως στα ντοκυμανταίρ για τα ζώα»…



Αν είναι όμως έτσι, γιατί οι άνθρωποι, που είναι σε γενικές γραμμές έλλογα όντα, δεν το συνειδητοποιούν, και επιμένουν να επενδύουν τόσο πολλή ενέργεια, τόσα κόπο, τόσο πόνο, σε κάτι τόσο παράλογο, γιατί αφήνονται να εξ-απάτη-θούν, κυνηγώντας μια πλαναίσθηση ηδονής, ακολουθώντας έναν δρόμο που συνήθως οδηγεί σε μια προδιαγεγραμμένη και προαναγγελθείσα καταστροφή;


Επειδή δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο σε αυτή τη ζωή από το να κρατάς στην αγκαλιά σου, και να σε κρατάει, ο άνθρωπος που αγαπάς. Χρειάζεται μήπως να πω τίποτ’άλλο;

ΤΙ ΝΑ ΠΩ
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Ερμηνεύτρια: Χαρούλα Αλεξίου

Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα,
τα κομπιούτερ δε λένε για αγάπη κουβέντα,
τι να πω
τι να πω Παναγιά μου στης αυλής το παιδί
που φεγγάρι τ' Αυγούστου δεν μπορεί πια να δει,
τι να πω

Μα τι να πω τέλος πάντων, ντρέπομαι και να στο πω
πως είν' ωραίος ο κόσμος, επειδή σ' αγαπώ

Τι να πω στο φαντάρο που φυλάει στη σκοπιά του
και ριπές τον γαζώνει η πικρή μοναξιά του,
τι να πω,
τι να πω στις γυναίκες μες το άδειο χωριό
που 'χουν άντρα στη πόλη και στα ξένα το γιό
τι να πω

Μα τι να πω τέλος πάντων, ντρέπομαι και να στο πω
πως είν' ωραίος ο κόσμος, επειδή σ' αγαπώ…

Και τελικά, αν αποκαθηλώναμε, μετά τον Θεό, και τον Έρωτα, τι θα έμενε στη ζωή, σ’αυτό το Ταξίδι Χωρίς Επιστροφή, από το Τίποτα, σε ένα άλλο Τίποτα, τι θα έμενε, που να την έκανε να αξίζει να την ζεις… Εντάξει, θα έμενε το σεξ, αλλά σεξ κάνουν και οι αχινοί, μένει και η αγάπη, και δεν είναι καθόλου μα καθόλου λίγη, αλλά και πάλι, μπορεί να πει κανείς ότι κάποια ανώτερα ζώα αγαπάνε. Έχετε ακούσει για σκύλους που πέθαναν από μελαγχολία μετά τον θάνατο του αφεντικού τους, για να μην πούμε για τους χιμπατζήδες, που έχουν πολύπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις, μεταξύ των οποίων φυσικά και σχέσεις αγάπης, ενώ με το ταίρι τους φιλιούνται με πάθος, βαδίζουν χεράκι-χεράκι, κτλ, όσο κρατάει βέβαια η περίοδος του ζευγαρώματος, μετά, μην τον είδατε τον Παναή. Μόνον οι άνθρωποι ερωτεύονται… Τι είναι τελικά ο Έρωτας;


Έρωτας είναι ο χώρος και ο χρόνος δικαιωμένος από τις αισθήσεις της καρδιάς
Μαρσέλ Προυστ

Ο φίλτατος Αρθούρος είναι λοιπόν, νομίζω, υπερβολικά κυνικός, τουλάχιστον για την δική μου ψυχοσύνθεση. Μπορεί να μην είμαι παρά ένα θηλαστικό, αλλά δηλώνω ανοιχτά και ασύστολα πως συντάσσομαι με την ποιητική θεώρηση του Έρωτα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως εθελοτυφλώ, το προτιμώ, παρά να απομυθοποιήσω τον Έρωτα…

- Πες μου, τι ξέρεις για τον Έρωτα;
- Κοιμήσου αγοράκι, έπαιζες όλη μέρα, κοιμήσου τώρα ήσυχα
- Σε παρακαλώ, πες μου, τι ξέρεις για τον Έρωτα;
- Είναι ένα παραμύθι, το πιο όμορφο απ΄όλα…
- Πες το μου, κάθε νύχτα ξαγρυπνώ για να τ'ακούσω.
- Κοιμήσου, αγοράκι, είσαι πολύ μικρό για τόσο φως.
- Όλη μου τη ζωή τ'ονειρεύομαι… ας καώ!
- Και τι ξέρεις εσύ για την ζωή!
- Είναι ένα παραμύθι, το πιο αληθινό απ'όλα.

Μαύρος Γάτος











Πολύ νέος, άνοιξα την αγκαλιά μου στην αγνότητα. Δεν ήταν παρά ένα φτεροκόπημα στον ουρανό της αιωνιότητάς μου, ένα καρδιοχτύπι ερωτευμένης καρδιάς σε κατακτημένα στήθη.
Δεν μπορούσα πιά να εκπέσω.
Ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στην πραγματικότητα, το φως με θαμπώνει.
Έχω κρατήσει μέσα μου αρκετό για να βλέπω τη νύχτα, όλη νύχτα, όλες τις νύχτες.




Τα χαρτιά μού είπανε πως θα την συναντήσω στη ζωή, αλλά χωρίς να την αναγνωρίσω. Ερωτευμένος με τον έρωτα.
Paul Eluard, απόσπασμα από το Η ντάμα καρρώ




Συνεχίζεται, αλλά ΜΟΝΟ αν εσείς το ζητήσετε...
Μαύρος Γάτος
(μόνιμα ερωτευμένος και συνήθως κ(λ)αψούρης Σ:))))))





5 σχόλια:

ViSta είπε...

Nα συνεχιζεται οπως αλλοτε και ο Ερωτας συνεχιζεται και δε εξαντληται ποτε... Ισως αλλαζει όμως απο καιρο εις καιρο το αντικειμενο του ποθου μας.
Να και ενα κειμενο απο το δικο μου αντικειμενο του ποθου.

Μαύρος Γάτος είπε...

Σ:)))

Ωραίο αντικείμενο πόθου... σού εύχομαι να είσαι ...μιά ζωή ερωτευμένη μαζί του!

raffinata είπε...

...έρωτα εσύ, με περισσή όταν λαβώνεις δύναμη... άχ έρωτα!

Μαύρος Γάτος είπε...

... στην ανθισμένη την πορτοκαλιά από κάτω...

Σ:))))

hardrain είπε...

Καλημέρα. Έχεις απόλυτο δίκιο στην παρατήρηση που μου έκανες στη γωνιά του Δήμου.Άλλωστε περιέπεσα σε αντίφαση, μιας που σε σχετική συζήτηση στο blog της Μ13 απαντούσα στην ερώτηση ''τι είναι ζωή για σας'' και έγραφα μεταξύ άλλων: Άρα η Ζωή μου είναι πάντα η προηγούμενη στιγμή του Θανάτου μου. Το Ακαριαίο Τώρα. .

Παρασύρθηκα, από μένα τον ίδιο, μιας που η φράση που ανέφερα στον Δήμου, είναι ένα κλισέ για να κλείνω τις εκπομπές μου, μό΄νο που αυτές τελειώνουν μεσάνυχτα και βάλε, όταν πια έχει τελειώσει η μέρα...

Και, ξανά Καλημέρα.