ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ΚΑΙ 13 ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
Κολυμπούσε μόνη
γύρω της, χόρευαν τρελλά τα μεθυσμένα φεγγαρόπουλα
πάνω, τ'ολόγιομο φεγγάρι
Κι ύστερα, αναδύθηκε μπροστά μου
ολόγυμνη, στάζοντας λιωμένο φεγγαρένιο ασήμι
Δεν είχε πρόσωπο, αλλά το βλέμμα της ήταν μουσική
ούτε φωνή, αλλά το κάλεσμά της ήταν χρώματα
δεν είχε όνομα, αλλά την έλεγαν Γυναίκα
Και φίλησα τα αλμυρά, υγρά της χείλη
την έκλεισα σφιχτά στην αγκαλιά μου
με τις σκληρές θηλές της να χαράζουν την καρδιά μου
Και ξαναγύρισα στο υπογάστριό της
σα να μην είχα από κεί ποτέ ξεφύγει
Εκεί, στην φιλντισένια παραλία
κάτω από την Πανσέληνο
ξεψύχησε ο Χρόνος
γύρω της, χόρευαν τρελλά τα μεθυσμένα φεγγαρόπουλα
πάνω, τ'ολόγιομο φεγγάρι
Κι ύστερα, αναδύθηκε μπροστά μου
ολόγυμνη, στάζοντας λιωμένο φεγγαρένιο ασήμι
Δεν είχε πρόσωπο, αλλά το βλέμμα της ήταν μουσική
ούτε φωνή, αλλά το κάλεσμά της ήταν χρώματα
δεν είχε όνομα, αλλά την έλεγαν Γυναίκα
Και φίλησα τα αλμυρά, υγρά της χείλη
την έκλεισα σφιχτά στην αγκαλιά μου
με τις σκληρές θηλές της να χαράζουν την καρδιά μου
Και ξαναγύρισα στο υπογάστριό της
σα να μην είχα από κεί ποτέ ξεφύγει
Εκεί, στην φιλντισένια παραλία
κάτω από την Πανσέληνο
ξεψύχησε ο Χρόνος
ΥΓ Ο Μαύρος Γάτος, σήμερα, Παρασκευή και 13 και Πανσέληνο, εορτάζει, και δέχεται ευχές και επισκέψεις anytime.
Το ποίημα το έγραψα μιάν άλλη Πανσέληνο, την Πανσέληνο του Αυγούστου του 2002, στην Αντίπαρο,
και το αφιερώνω σε όλες τις Γυναίκες.
Σ:}
Σ:}
12 σχόλια:
Κανείς;
Κρίμα, θα πάνε χαμένα τα σοκολατάκια και τα πτιφουράκια...
Τα ποτά θα τα έπινα μόνος μου, αλλά δεν πίνω...
Σ:(
Ωραίο ποίημα, φεγγαρίσιο.
Άλλο το Φεγγαρι και άλλο η Σελήνη
Κι άλλη η Σελάνα της Σαπφώς
Καλησπέρα Μαύρε Γάτε!Αυτό το δημιούργημά σου ήταν πραγματικά αισθαντικό και προσωπικά μ' άγγιξε. Κρίμα που στο σύμπαν του κυβερνοχώρου η επιβεβαίωση έρχεται μονάχα από τα πλήκτρα που χτυπάμε και όχι από άλλους πιο άμεσους τρόπους. Ως γυναίκα σ' ευχαριστώ για την ευαισθησία των λόγων σου!
BTW: ο takeaquietlife έγραψε & ο κ. Δήμου χαίρομαι που άφησε το στίγμα του. Ω! Η Σελάνα της Σαπφούς!
Αν θες δες και τη δική μου αναφορά στη Θεά Σελήνη στο ποίημα:"Έτσι απλά" http://marialena1.blogspot.com/2004/09/blog-post.html
Οι Πανσέληνοι δεν τελειώνουν ποτέ!
Σ:)))
Σας ευχαριστώ όλους, φεγγαρόπαιδα
Το ξαναβγάζω σε νέο post απόψε γιατί το αγαπώ πολύ και θέλω να διαβαστεί, υπό το φως του Φεγγαριού, kατά προτίμηση, ακούγοντας την moonlight sonata του Μπετόβεν... δεν είμαι πολύ ψώνιο, ελπίζω, ε;
...
το να μη σχολιάσεις δεν σημαίνει ότι δεν διάβασες και κάτι... ειδικά σ' αυτό το ποίημα τα "άλλα" λόγια θα ήταν ξένα, περιττά...
;)
ωχ, βγήκε κι η φωτό μου, που δεν σ' αρέσει :ΡΡΡΡ
Μαύρε γάτε,άρεσε και σε μένα το ποίημά σας!Έλειπα σε ταξίδι,γι αυτό δεν σας έγραψα κανένα σχόλιο νωρίτερα.
Ραφφ: Δεν είναι ότι δεν με αρέσει, αλλά δεν θέλω να σε βλέπω λυπημένη...
Παρδαλόγατα, Σ:)))
Δεν είμαι λυπημένη πια,μαύρε γάτε μου!Σε ευχαριστώ για την σκέψη σου!
Ελπίζω να μην ενοχλεί ο ενικός αλλά βλέπω ότι εσύ μου απευθύνεσαι στον ενικό,οπότε και σκέφτηκα να αλλάξω.
κοίτα να δεις τι ψυχές κυκλοφορούν μέσα στα ημεροδίχτυα, που λες κι εσύ.
Το πολύ συγκινητικό, δε, είναι που νιώθω να μοιράζομαι με τόσους πολλούς από όλους όσοι γράφουν στο blog του Ν.Δ., γιατί εκεί σας πρωτοσυνάντησα, την ίδια μυστηριώδη αγάπη για τις γάτες.
Το ποίημά σου είναι πολύ αισθαντικό, και ως γυναίκα σε ευχαριστώ κατευθείαν από τα σπλάχνα μου.
Αν υπήρχαν περισσότεροι άνδρες να αγαπούν τις γυναίκες με αυτό τον τρόπο, θα υπήρχαν και περισσότερες γυναίκες που να αγαπούν πραγματικά τον εαυτό τους, και όχι το είδωλο του εαυτού τους σε κάποιο καθρέφτη (από τζάμι κακής ποιότητας, μάλιστα, φτιαγμένο). Επίσης, θα υπήρχαν περισσότερες γυναίκες που να αγαπούν τους άνδρες για αυτό που είναι, και όχι γι' αυτό που μπορούν να τους δώσουν.
Καλή σου νύχτα και καλή συνέχεια, μια και δεν έφτασε το τέλος του γατίσιου ημεροδιχτύου σου.
Χαιρετώ.
"Δι εσόπτρου εν αινίγματι"...
Καλό βράδυ
Σ;)))
΄0ΜΟΡΦΟ...
Εκεί,στη φιλντισένια παραλία
κάτω από την Πανσέληνο
ξεψύχησε ο χρόνος
Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το Claire de Lune,αγαπημένο...
Ύστερα το υστερογραφο σου με έκανε να σκαλίσω τη μνήμη ( άτιμο πράγμα κι αυτή ) και να θυμηθώ που ήμουν την πανσέληνο του Αυγούστου του 2002...Κάλυμνο και βοηθούσα φίλη στο εστιατόριο που είχε τότε στο Βαθύ καθ' ότι πανηγύρι κατάσταση εκείνη τη μέρα και ένα επιπλέον ζευγάρι χέρια ...καλοδεχούμενα...
Δημοσίευση σχολίου