Ο ΚόΦΤΗΣ ΤΟύ ΖόΜΠΙ

Και πολύ εργαλείο, ρε φιλαράκι. Όχι ο κόφτης ρε φιλαράκι, το ποδήλατο, τον κόφτη δεν τον πουλάω. Το θες; Δικό σου, δώσε πενήντα ευρώ και πάρτο. Τί πού το βρήκα; Δικό μου είναι, αλλά έχω ανάγκη ρε φιλαράκι, πρέπει να πάρω φάρμακα για τη μανούλα μου που είναι άρρωστη. Δώσε είκοσι ευρώ και πάρτο, να χαρείς ρε φιλαράκι, έχω μεγάλη ανάγκη. Τί; Είναι γεμάτο αίματα; Δεν είναι τίποτα ρε φιλαράκι, μάλλον θα χτύπησα κάπου, ολοκαίνουργιο είναι το εργαλείο, δεν το βλέπεις, δώσε δέκα ευρώ και πάρτο, πεινάω ρε φιλαράκι, να πάρω ένα σάντουιτς να φάω, να χαρείς. Πώς; "Και τί θα γίνει η μανούλα μου"; Ποιά μανούλα ρε φιλαράκι, ορφανό είμαι, δώσε πέντε ευρώ να πάρω το λεωφορείο να πάω σπίτι μου. Πώς; Γιατί δεν πηγαίνω με το ποδήλατο; Δεν ξέρω ποδήλατο ρε φιλαράκι, με δουλεύεις τώρα κι εσύ; Πώς; Τί να πάω να κάνω στο νοσοκομείο; Ματώνει ακόμα το κομμένο μου δαχτυλο; Ποιός το γαμάει τώρα το δάχτυλο, να κι αν είναι κομμένο να κι αν δεν είναι, κι αν ματώνει, κι αν δε ματώνει, το μόνο που με νοιάζει είναι να βρω φράγκα να πάρω την επόμενη δόση- πόσο νομίζεις πως έχω ακόμα να ζήσω, ρε φιλαράκι;