Οι ΣΗΜΕΡΙΝέΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠέΤΕΙΕΣ ΣΤή ΘάΛΑΣΣΑ
- κολύμπησα έντονα μια ώρα (χωρίς τις στάσεις)
- άρπαξα μια μεγάλη γυαλιστερή από ένα μικρό χταπόδι. Δεν ήθελε να μου τη δώσει και τσακώθηκαμε λίγο, τραβούσα εγώ, βεντούζαρε εκείνο, αλλά τελικά υποχώρησε.
- έσκαψα μια μέγαααάλη τρύπα στο βυθό, στο σημείο που είδα τις χαρακτηριστικές δίδυμες τρύπες, για να βρω κι άλλη γυαλιστερή. Τζίφος, αν και με βοήθησαν τρεις γωβιοί στο σκάψιμο, βρήκα μόνο δύο μικρούς σαν- αχινούς, από εκείνους με τα μικρά άσπρα αγκάθια, που βυθίζονται μόνοι τους βαθιά στην άμμο- μα πόσο βαθιά είναι πιά αυτές οι γυαλιστερές;
- έδειξα σ' έναν τουρίστα δύτη ένα τεράστιο κέλυφος από στρείδι που βρήκα, καλυμμένο με δύο ειδών παράσιτα, ένα πορφυρό και ένα ροζ με κόκκινες γραμμές- εγώ τον ρωτούσα αν ήξερε τί είναι αυτά τα παράσιτα κι εκείνος νόμισε πως ήθελα να τού το πουλήσω κι έφυγε τρέχοντας κάνοντας νοήματα "όχι, όχι".
Αυτά παθαίνει όποιος την κοπανάει από την πόλη, Σεπτέμβρη μήνα Σ;-)))
6 σχόλια:
Φωτό από τη γυαλιστερή του χταποδιού δεν έχει Γάτε;
;-)
Γειάσου γατάκι!αααα,ωραία..τα βαλες με το χταπόδι!!δύσκολος αντίπαλος έχω να πώ...και πολύ δυνατός!!κάποια φορά ο πατέρας μου είχε πάει για ψάρεμα νύχτα (πολάαααα χρόνια πρίν όταν εγώ ήμουν ακόμη παιδί έγινε αυτό)με έναν ξάδερφό του πολύ μικρότερο από αυτόν τότε..κάπου είδαν ένα χταπόδι σε μιά τρύπα στα βράχια.. πήγαν να το πιάσουν...ο ξάδερφός του όμως έκανε κάτι λάθος,δε πρόσεξε και το 'ενόχλησε'...και αυτό έβγαλε το ρύγχος του..και του έκανε μιά γερή τσιμπιά στο χέρι.. το χέρι του πρήστηκε πάαααρα πολύ και πονούσε φρικτά...άργησε να γίνει καλά...εμ,αυτά είναι άμα δε προσέχεις όσο πρέπει..και τα βάζεις με τα ζώα..αυτά αμύνονται και κάπως 'αγριοπά'κάποιες φορές!! πάντως είχε πολύ πλάκα η φάση με το χταπόδι σου...χαααχαχχχχαχα!ωραίο! έξυπνο το χταποδάκι!Φιλάκια θαλασσινά,Αθανασία.
exei akoma xtapodia stis thalasses???? :)
Καλησπέρα θαλασσινή!
Γοργονίτσα μου, η σκηνή της αρπαγής λογοκρίθηκε από το μπλογκονόμο λόγω της βιαιότητάς της - περιλαμβάνει ωμή βία και απειλές για κάρβουνα και ξυδάκι, μάς διαβάζουν και μικρά γατιά!!! όσο για τα τεκμήρια της ενοχής μου, μπρίτς που θα τα βγάλω στη φορά- αλλά ειδικά για σένα, τράβηξα φωτό και θα τις βγάλω μόλις γυρίσω, αν γυρίσω (και δε μείνω για πάντα εδώ, στη Χαλκιδική). Πολλά φιλιά Θαλασσινά!
Αθανασία μου, εχω ακούσει ιστορίες γι αυτό το περίφημο δόντι του χταποδιού, αλλά δεν τις πολυπιστεύω- έτσι κι αλλιώς όμως εγώ δεν τα πιανω τα χταπόδια, τα λυπάμαι- όχι ότι δεν τα τρώω, άλλο αυτό, κι άλλο να σκοτώσεις ο ίδιος ένα ζωντανό πλάσμα στο σπίτι του και μετά να το φας.
Μαρουλίτα μου, όσο περίεργο κι αν σού φανεί, υπάρχουν παρά πολλά χταπόδια στις θάλασσες, ακόμα και σε μέρη υπεράνω πάσης υποψίας- πριν μια εβδομάδα στη Χαλκιδική, σε υπέρ- τουριστικό μέρος, είδα οχτώ (!) μέσα σε μια ώρα κολυμπιού.
Θέλω χταποδάκιιιιι!!!!Όχι όμως απ' τον Μπούσουλα, απ' τον Διάπορο το θέλω.Είσαι απλά, υπέροχος, βάλε και λίγο Winehouse, νομίζω σου πάει.Καλό βράδυ...
λοιπον μιας και βουτας ...χρησιμοποιησε το βατραχοπεδιλο για να σκαψεις μια τρυπα....θα βρεις σιγουρα γιαλιστερες....και θα μαζευτουν και για παρεα μπολικες μουρμουρες η κουτσομουρες....οποτε δεις καμια μεγαλη....ισως την παρεις!!!!
ΥΓ: οι δυδυμες τρυπες δεν ειναι απο γυαλιστερες ειναι απο κατι καταπληκτικα σκουλικια της αμμου που οταν εχει ηρεμια και ξεπροβαλουν ειναι σαν βενταλιες...
Δημοσίευση σχολίου