ΑΣΥΜΒΑΤόΤΗΤΑ
Τη χάιδευε, άφριζε
τη μάλωνε, ξάφριζε
μόνο όταν έλειπε
γινόταν η Θάλασσα
κρυστάλλινη, γαλήνια
όπως εκείνος τη λαχταρούσε
μόνο όταν ο Άνεμος
δεν ήταν εκεί
Τη χάιδευε, άφριζε
τη μάλωνε, ξάφριζε
μόνο όταν έλειπε
γινόταν η Θάλασσα
κρυστάλλινη, γαλήνια
όπως εκείνος τη λαχταρούσε
μόνο όταν ο Άνεμος
δεν ήταν εκεί
Τ(ΌΣΟ) ΠΑΤΗΣΕ Ο Μαύρος Γάτος ΣΤΙΣ 11:06:00 π.μ.
Ετικέτες τα ποιήματά μου
1 σχόλιο:
Ευφυέστατο και τόσο αληθινό.
Αλλά τι θα ταν και αυτή χωρίς τον Άνεμο, μια απλή μπανιέρα γύρω από τη στεριά... έτσι δεν είναι?
Δημοσίευση σχολίου