Μέ ΦΙΛώ

.

.

Ήμουν μόνος. Πολύ μόνος.

Τόσο μόνος, που καμμιά φορά, τηλεφωνούσα στον εαυτό μου.

Έτσι, για ν' ακούσω μιαν ανθρώπινη φωνή:

.

-Παρακαλώ; Ποιός είμαι;

-Εγώ.

-Α.... Εγώ πάλι...

-Και ποιός θα ήθελα να είμαι;

-Ξέρω εγώ...

-Και ποιός να ξέρω; Εγώ;

-Έλα ντε. Τέλος πάντων... Ήθελα κάτι;

-Όχι, πήρα απλά για να μ' ακούσω λίγο.

-Καλά έκανα. Χάρηκα που με πήρα...

-Ήθελα επίσης να μού πώ πως μ'αγαπώ, αλλά έτσι που με υποδέχτηκα...

-Κι εγώ μ' αγαπώ. Απλά δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μην με παρεξηγώ...

-Δεν πειράζει. Με καταλαβαίνω. Άντε γειά μου τώρα. Με φιλώ.

-Κι εγώ με φιλώ. Να είμαι καλά...

.