ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚό ΊΔΡυΜΑ "Ο ΜΑύΡΟΣ ΓάΤΟΣ" - ΥΠέΡ ΑΠόΡΩΝ ΤΡΑΠΕΖώΝ, ΤΡΑΠΕΖΙΤώΝ, ΕΦΟΠΛΙΣΤώΝ, ΚΑΙ άΛΛΩΝ ΛΗΣΤών

.

Διά της παρούσης ΣΥΣΤΗΝΟΜΕΝ Φιλανθρωπικόν Σωματείον-Mη κερδοσκοπική Eταιρεία-Ν.Π.Δ.Δ.-N.G.O. (Μη Κυβερνητική Οργάνωση, ΜΚΟ) με την επωνυμίαν

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚό, ΦΙΛΟΤΡΑΠΕΖΙΚό ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΙΚό ΊΔΡυΜΑ
"Ο ΜΑύΡΟΣ ΓάΤΟΣ" A.E.

Me sima to Gato (c) tm

Στόχος του Ιδρύματος θα είναι η ανθρωπιστική αρωγή και η οικονομική στήριξη σε αναξιοπαθούσες Τράπεζες, Τραπεζίτας, Εφοπλιστάς, και άλλους Ληστάς, όπως και εις τας οικογενείας αυτών. Το Ίδρυμα θα μεριμνήσει κατά πρώτον διά τας Τράπεζας και τους Επενδυτάς των πτωχών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του μαρτυρικού (Μπένε)-Λουξεμβούργου, που υποφέρουν απανθρώπως αυτήν την στιγμήν, και έχουν άμεσον ανάγκην την στοργή και τον οβολόν ημών, αλλά εάν αι συνεισφοραί των φιλανθρώπων Δωρητών το επιτρέψουν, θα σταθούμε αρωγοί και εις Τράπεζας άλλων χωρών που δοκιμάζονται, όπως η Ιαπωνία και η Ελβετία, άμα λάχει να 'ούμ.

Ως αρχικόν Αποθεματικόν και Μετοχικόν Κεφάλαιον ορίζονται τρία ψόφια ποντίκια που έπιασα χτες βράδυ, εφτά κατσαρίδες που πήγαν από Τέζα (τρεις μαύρες και τέσσερις κόκκινες), ένα στυλό μπικ χωρίς καπάκι (χρώματος μπλε), και ένας διαφημιστικός αναπτήρας του ΠΑΟΚ, που ανάβει μία φορά στις πέντε.

Σύμφωνα με το Καταστατικό, ισόβιος Πρόεδρος, Γραμματέας, Μέλος της Διοικητικής Επιτροπής, και Οικονομικός Διαχειριστής του Ιδρύματος, θα είναι δικαιωματικά ο Ερίτιμος υποφαινόμενος, Μαύρος Γάτος (διά βίους #εφτά#, #7# only ) .

Πάσα δόσις αγαθή, και πάν δώρημα τέλειον. Παναπεί, ΞΗΛΩΘΕΙΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!

ΥΓ: Μη σπρώχνεστε, όλοι θα δώσετε (θέλετε δε θέλετε....)

.

Η ΠΑΡΑΒΟΛή ΤΟύ ΓύΡΟΥ ΜΕ ΠίΤΑ (ΕΚ ΤΟύ ΚΑΤά ΜΑύΡΟΝ ΓάΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛίΟΥ ΤΟ ΑΝάΓΝΩΣΜΑ )

1 Τω καιρώ εκείνω, εδίδασκεν αυτοίς ο Κύριος, λέγων: 2 Άνθρωπός τις άστεγος, πένης και κουρελής, απελπισμένος και πεινασμένος, εκείτο αναίσθητος εις περιοχήν έρημον, ύποπτον, σκοτεινήν και κρύαν λίαν, ας είπομεν εις τού Ρέντη, πέριξ του εμπορικού κέντρου, άγρια ξημερώματα, ντάλα χειμώνα 3 εκρύωνεν ο τάλας τα μάλα, επεινούσε, και θα έλεγεν, εάν αναίσθητος ούκ ήτο, που ήτο, "τί την θέλω την ρημάδαν την ζωήν;"

4 Αίφνης, 4χ4 τί τερατώδες, ας είπομεν Porshe Cayenne, εσταμάτησεν έμπροσθεν αυτού 5 εξ αυτού εξήλθε γυνή ελαφρών ηθών, μινιφορούσα και ελεήμων 6 ιδούσα έμπροσθέν αυτής το προαναφερθέν ανθρώπινον ράκος, επρόσφερεν αυτώ αυθορμήτως ίδιον γυρόπιτον, άρτι αγορασθέν εκ ξενυχτάδικης ψησταριάς 7 ο πτωχός δεν πρόλαβε να την ιδεί, αφού εκείνη επεβιβάσθη του οχήματος και εξηφανίσθη ως αστραπή 8 εξύπνησεν όμως εκ τού ληθάργου, και είδεν, και ιδού, ενώπιον του, λαχταριστόν και αχνιστόν γυρόπιτον εκ τού πουθενά.

9 Ο άνθρωπος εδίστασεν 10 εσκέφθη, "ποίος μοί έστειλε το δώρον τούτον, και διατί; 11 και, διατί να δεχθώ την δωρεάν ταύτην, αφού δεν θα χορτάσω, αλλά κι εαν χορτάσω και πάλιν θα ξαναπεινάσω, και στο κάτω κάτω έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα τα τινάξω εκ της πείνας και τού κρύου;"

12 Ούτως ελάλησεν προς αυτούς Κύριος Κύριος, και εδίδασκεν αυτοίς, λέγων 13 ιδού το νόημα της παρούσας παραβολής: Ο αναίσθητος άστεγος είναι η Ψυχή εν μέσω του Τίποτα, είς την ανυπαρξίαν, την πριν και μετά τη γέννησιν 14 το δε γυρόπιτον, η Ζωή εστί 15 αμαρτωλοί, μην αναρωτιέστε, ως ο πεινασμένος της παραβολής, εαν αξίζει τον κόπον να το φάτε ή όχι 16 ότι η ζωή δώρον εστί, μετά ημερομηνίας λήξεως, ναι, μετά προβλημάτων χιλίων και μυρίων, ναι, αλλά σπουδαίο δώρον εστί, η άτιμη, παρ ' όλα αυτά 17 Χαρείτε την, καταβροχθίστε την, χωρίς να ψάχνετε ποίος σάς την έδωκεν και διατί, χωρίς ν΄αναζητάτε κάποιον βαθύτερον νόημα εις αυτήν, χωρίς να περιμένετε να κρατήσει διά πάντα, χωρίς να ελπίζετε να χορτάσετε

18 Αυτά είπε και ελάλησε 19 και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού, αμήν 20 κι ούτε εγώ ήμουν εκεί, ούτε σείς, για να με πιστέψετε, αμήν αμήν 21 πιστέψτε με όμως, και δεν θα χάσετε, αμήν αμήν αμήν 22 και καλή σας όρεξη, εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν-ν!

ΟΛΑΡία ΟΛΑΡά ΤΡΑΛΑΛία ΤΡΑΛΑΛά, ΒΡΟΧή ΚΑΙ ΚΡύο, ΚΑΙΡόΣ ΓΙΑ ΔύΟ, ΚΑΙ ΓΙα ΠΟΛΙΤΙΚέΣ ΠΑΡΤΟύΖΕΣ

Ο Γιωργάκης αγκαλιά με τον Αλέκο
κι ο Κωστάκης χέρι χέρι
με τον Καρατζαφέρη!!!!

Ναι, ω του μέγα θαύματος, μόλις πιάσανε τα κρύα, σύσσωμοι οι πολιτικοί μας έσπευσαν να κάνουν ακριβώς εκείνο που ως τώρα αρνιόταν κατηγορηματικά! Τί πρωτότυπο, θα μού πεις....

Από τη μια ο Αλέκος που άρχισε τα συνοικέσια με το Γιωργάκη,
και ας χτυπιόταν ο Αλέξης μέχρι χτες ότι "δεν"...

κι από την άλλη ο ανεκδιήγητος Καρά- Τζαφέρι:

Καρατζαφέρης,11 Σεπτ. 2008:«Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές είναι αναπόφευκτες»
Η Καθημερινή - 11 Σεπτ. 2008
...Σε ερώτηση αν υπάρχει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Ν.Δ. απάντησε αρνητικά και σημείωσε: «Με αυτή τη Ν.Δ. δεν πρόκειται να έχουμε κουβέντα»...

Καρατζαφέρης, σήμερα:
"Προσφέρουμε αλεξίπτωτο σε Κυβέρνηση σε ελεύθερη πτώση"
(Συνέντευξη στην εφημερίδα «Ημερήσια», 27-9-2008)

Ολαρί - α, ο λα ρά, η βροχούλα ξεκινά
βρέχει πάλι εκλογές μες την αυλή μας, το μυαλό μου φτερουγίζει μακριά
στα σκατά έχει βουλιάξει η ζωή μας, και το άρρωστο σκυλί μας ξεψυχά

Ολαρία - ολαρά, μαύρο τύμπανο χτυπά
τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια, τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά
βρικολάκιασαν σε τούτα τα στιχάκια, έλα μέσα και μίλα πιο σιγά

Ολαρία - ολαρά, δάγκωσε με πιο βαθιά
O Καρατζαφέρης - δες!- χαμογελάει, και ο Χίτλερ του χαϊδεύει τα μαλλιά
διαμαντένιο δαχτυλίδι του φοράει και πετούν αγκαλιασμένοι μακριά

Ολαρία - ολαρά, με σουραύλια και βιολιά
θα βρεθούμε όλοι μαζί στο πανηγύρι, θα ‘ναι όλη η παλιά μας συντροφιά
και θα πιούμε από το ίδιο το ποτήρι και την πιο πικρή γουλιά

Ολαρία - ολαρά, γύρω - γύρω τα παιδιά
ο Γιωργάκης αγκαλιά με τον Αλέξη, ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά
ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον σατανά


Όλα είναι μακρινά κι ευτυχισμένα

και η βροχούλα πέφτει από ψηλά

τα ζευγάρια στροβιλίζονται πιο πέρα

κι η κοπέλα μου αστράφτει από χαρά



ΥΓ: Δεν πιστεύω ότι ο Καραμανλής θα πάρει το μαύρο "αλεξίπτωτο" του Καρατζαφέρη. Θέλω να πιστεύω ότι θα προτιμήσει να πέσει η Κυβέρνησή του, παρά ΑΥΤό.

Επειδή όμως ο Κωστάκης με έχει εκπλήξει άσχημα πάνω από μία φορές...

Φοβάμαι πολύ...

.

Au2O3, ΟΞΕίΔΙΟ ΤΟύ ΧΡΥΣΟύ

Νόμιζα πως δεν, aλλά υπάρχει.

Η Αγάπη, τότε, είναι όντως χρυσός:

Οξειδώνεται...



Ο Έρωτας αναλώνεται (σαν φωτιά που είναι),

σαν τη Φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών.


Αν πετύχει η Αλ-χημεία, ο Έρωτας καθώς αναλώνεται
πρέπει να παράγει Χρυσό, δηλαδή Αγάπη.
Αλλιώς αντίο.


Είτε φυσική είναι, είτε προιόν αλ-χημείας,

σάς την εύχομαι ανοξείδωτη, την αγάπη.

Η αλήθεια όμως είναι πως κι αυτή οξειδώνεται.

Να την προσέχετε, λοιπόν! Μην την θεωρείτε δεδομένη!





(((ΥΓ: ΓΙα τους άσχετους με τη χημεία,
οξειδώνομαι σημαίνει "σκουριάζω")))


.

ΟΛΑΡία ΟΛΑΡά ΤΡΑΛΑΛία ΤΡΑΛΑΛά, ΒΡΟΧή ΚΑΙ ΚΡύο, ΚΑΙΡόΣ ΓΙΑ ΔύΟ, ΚΑΙ ΓΙα ΠΟΛΙΤΙΚέΣ ΠΑΡΤΟύΖΕΣ

Ο Γιωργάκης αγκαλιά με τον Αλέξη
κι ο Κωστάκης χέρι χέρι
με τον Καρατζαφέρη!!!!

Ναι, ω του μέγα θαύματος, μόλις πιάσανε τα κρύα, σύσσωμοι οι πολιτικοί μας έσπευσαν να κάνουν ακριβώς εκείνο που ως τώρα αρνιόταν κατηγορηματικά! Τί πρωτότυπο, θα μού πεις....

Καρατζαφέρης,11 Σεπτ. 2008:«Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές είναι αναπόφευκτες»
Η Καθημερινή - 11 Σεπτ. 2008
...Σε ερώτηση αν υπάρχει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Ν.Δ. απάντησε αρνητικά και σημείωσε: «Με αυτή τη Ν.Δ. δεν πρόκειται να έχουμε κουβέντα»...

Καρατζαφέρης, σήμερα:
"Προσφέρουμε αλεξίπτωτο σε Κυβέρνηση σε ελεύθερη πτώση"
(Συνέντευξη στην εφημερίδα «Ημερήσια», 27-9-2008)

Ολαρί - α, ο λα ρά, η βροχούλα ξεκινά
βρέχει πάλι εκλογές μες την αυλή μας, το μυαλό μου φτερουγίζει μακριά
στα σκατά έχει βουλιάξει η ζωή μας, και το άρρωστο σκυλί μας ξεψυχά

Ολαρία - ολαρά, μαύρο τύμπανο χτυπά
τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια, τ’ αλογάκια και τα ξύλινα σπαθιά
βρικολάκιασαν σε τούτα τα στιχάκια, έλα μέσα και μίλα πιο σιγά

Ολαρία - ολαρά, δάγκωσε με πιο βαθιά
O Καρατζαφέρης - δες!- χαμογελάει, και ο Χίτλερ του χαϊδεύει τα μαλλιά
διαμαντένιο δαχτυλίδι του φοράει και πετούν αγκαλιασμένοι μακριά

Ολαρία - ολαρά, με σουραύλια και βιολιά
θα βρεθούμε όλοι μαζί στο πανηγύρι, θα ‘ναι όλη η παλιά μας συντροφιά
και θα πιούμε από το ίδιο το ποτήρι και την πιο πικρή γουλιά

Ολαρία - ολαρά, γύρω - γύρω τα παιδιά
ο Γιωργάκης αγκαλιά με τον Αλέξη, ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά
ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον σατανά


Όλα είναι μακρινά κι ευτυχισμένα

και η βροχούλα πέφτει από ψηλά

τα ζευγάρια στροβιλίζονται πιο πέρα

κι η κοπέλα μου αστράφτει από χαρά


.

FiNIS TeRRAE, το ΤέΛΟΣ ΤήΣ ΓήΣ

.

Ακούsτε: Vangelis, "Conquest of Paradise" (1492 soundtrack)
press play beside ("Radio Mavros Gatos") >>>>>>>

Μια μέρα φάνηκαν στον μονίμως φουρτουνιασμένο ορίζοντα τρία αλλόκοτα καράβια. Αφύσικα μακρουλά, με ακανόνιστα σχήματα, και με τεράστια κόκκινα πανιά, δεν έμοιαζαν με τίποτα απ' όσα είχαν δει ως τώρα εκείνοι οι θαλασσοδαρμένοι κάτοικοι του Τέλους της Γης. Ακόμα και οι γηραιότεροι, έμειναν με το στόμα ανοιχτό.

Ο Δρυίδης της περιοχής μήνυσε τρομοκρατημένος το νέο στον Σεβάσμιο. Εκείνος κάλεσε αμέσως επείγουσα γενική συνέλευση, στο Ιερό Καρνάκ, στα Μεγάλα Ντολμέν, κάτω από την Αρχαιότατη Βελανιδιά. Το ίδιο κιόλας βράδυ, τα μεσάνυχτα, ήταν όλοι εκεί.

Κάποιοι υποστήριξαν να κηρυχτεί γενικός συναγερμός και να ετοιμαστούν για πόλεμο. Κάποιοι άλλοι υπενθύμισαν την Αρχαία Προφητεία για τους Μπρούτζινους Θεούς που θα έρθουν από τη Δύση, πέρα από το Τέλος του Κόσμου, πάνω σε τρία καράβια-ερπετά, με κόκκινα πανιά- όπως ακριβώς και συνέβαινε. Τελικά αποφάσισαν να είναι σε επιφυλακή για κάθε ενδεχόμενο, αλλά να μην επιτεθούν πρώτοι.

Όταν τελικά οι Ξένοι αποβιβάστηκαν, τους υποδέχτηκαν σύσσωμοι οι Δρυίδες, με πρώτο τον Σεβάσμιο. Μάταια περίμεναν οι εκατοντάδες πάνοπλοι Γαλάτες πολεμιστές στους γύρω λόφους το σύνθημα για επίθεση. Οι Ξένοι αποβιβάστηκαν ειρηνικά, κι ήταν όντως μπρούτζινοι, όπως προέβλεπε η Προφητεία, κι ήταν όντως φορτωμένοι χρυσάφι, κι ήταν προφανώς οι αναμενόμενοι Θεοί από τη Δύση, πέρα από το Τέλος του Κόσμου.

Οι Μπρούτζινοι Θεοί χάρισαν στους Δρυίδες τόνους χρυσάφι: περίτεχνα αλλά τρομακτικά κοσμήματα, παράξενα ολόχρυσα αγαλματάκια, χρυσοκέντητα υφάσματα, εκθαμβωτικές χρυσοποίκιλτες στολές. Μετά τους μίλησαν για Εκείνους που τους είχαν στείλει: για τον Κετζαλκοάτλ το Φτερωτό Φίδι, τον Μέγιστο Δημιουργό. Για τον Τλάλοκ, τον φοβερό κι αιμοβόρο Θεό της Βροχής. Για τη Θεά-Σελήνη Κογιολξαουχκί, με τα χρυσά κουδουνάκια. Για την Τέτεο Ινάν, Κυρά των Ερπετών, Μητέρα όλων των Θεών.

Τους διηγήθηκαν πώς οι Μέγιστοι Θεοί θυσιάστηκαν για τους ανθρώπους, πώς με το Θάνατό τους ξανάδωσαν στον κόσμο τον Ήλιο. Πώς έγινε και επέζησε από το Γένος των Θεών μόνο ο Εχακάτλ, ο Θεός Άνεμος. Πώς οι άνθρωποι χρωστούν στους Θεούς, που κατοικούν από τότε στον αιώνιο κόσμο των Πνευμάτων, εκτός από αιώνια ευγνωμοσύνη, και αίμα, πολύ αίμα.

Εντυπωσιασμένοι και τρομαγμένοι, οι Δρυίδες δεν έδωσαν ποτέ το σύνθημα για την επίθεση. Η πρώτη ανθρωποθυσία ντόπιου στους Μέγιστους Θεούς έγινε το ίδιο εκείνο βράδυ, στην Ακτή του Τέλους της Γης, εκεί όπου αποβιβάστηκαν οι πρώτοι Ξένοι.

Σε λίγο καιρό οι Αγγελιοφόροι των Θεών, όπως ονόμασαν οι ντόπιοι τους Ξένους, ανέλαβαν τον πλήρη έλεγχο του τόπου, δολοφονώντας σε μια συντονισμένη επιχείρηση όλους τους Δρυίδες, που μερικοί από αυτούς είχαν αρχίσει να αντιδρούν ενοχλητικά. Πολυπληθείς στρατιώτες και αμέτρητοι άποικοι ακολούθησαν τα τρία πρώτα καράβια. Μετά από μερικές δεκαετίες δολοπλοκιών, πονηρών κι εφήμερων συμμαχιών, και φρικιαστικών μαζικών σφαγών των Ιθαγενών, οι Αγγελιοφόροι, οι πρόγονοί μας, έλεγχαν πιά σχεδόν ολόκληρο τον Νέο Κόσμο - την αχανή Νέα Ήπειρο όπου αποβιβάστηκαν οι πρώτοι Εξερευνητές, που ονομάστηκε Βόρεια Γιαότλ, όπως και την Ήπειρο του Νότου, τη Νότια Γιαότλ, πέρα από τη Μέση Θάλασσα.

Έτσι έγινε, παιδί μου, κι ανακαλύφθηκε ο Νέος Κόσμος, η Γιαότλ. Γιατί Γιαότλ; Έτσι λεγόταν ο Αρχηγός εκείνης της πρώτης ηρωικής αποστολής, ο ατρόμητος Γιαότλ, ο πολυμήχανος Γιαότλ, ο άνθρωπος που έπεισε τον Ξινκοτενκάτλ της Τενόχ-τιτλάν, τον Μέγα Αυτοκράτορα των Ναχουάτλ, των προγόνων μας, να τού δώσει τρία καράβια, για να κάνει το γύρο του κόσμου, και να γυρίσει δοξασμένος, από την Ανατολή, πίσω στο Μεξ-ιχκό...

Finistère (Finis Terrae, "τέλος του κόσμου"): Νομός της βορειοδυτικής Γαλλίας, που περιβάλλεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ονομάστηκε έτσι από τους Ρωμαίους, για ευνόητους λόγους...

όΜΟΡΦΗ ΣάΝ ΒΡΟΧή

Ξέρεις τί είναι ξένος; Ξένος είναι να βρέχει συνέχεια τού πνιγμού, και να μην έχεις κανέναν να τού γκρινιάξεις και να σού γκρινιάξει.

Έβρεχε πολύ, στην Πόλη του Ωκεανού. Έβρεχε μονότονα, ήρεμα, αλλά δυνατά, μέρες και μέρες, μέρες ατέλειωτες, που έμοιαζαν μήνες, χρόνια- ήταν ν' απορεί κανείς πού έβρισκαν Ήλιο τ' αμπέλια να φτιάξουν το διάσημό τους κρασί.

Από τον όγδοο όροφο της bidonville μου έβλεπα τα πελώρια σύννεφα να έρχονται από τη Δύση, από τον Ωκεανό, με ιλιγγιώδεις ταχύτητες- καμμία σχέση με τα δικά μας τα σύννεφα, που πρέπει να τα παρατηρήσεις ώρα για να δεις ότι όντως κινούνται. Εκείνα έτρεχαν σαν δαιμονισμένα, σαν να είχαν πολύ σοβαρές δουλειές να προλάβουν στην Ανατολή, σημαντικές βροχές να ρίξουν, επείγον νερό να κατεβάσουν.

Την είδα σ' ένα τεράστιο προαστειακό σούπερ μάρκετ. Δεν ταίριαζε με την τεχνητή φωτεινή ζέστη, με τους φτηνούς πλαστικούς διαδρόμους και με τα ατέλειωτα ευτελή ράφια. Δεν ταίριαζε με τον αλαφιασμένο για κατανάλωση κόσμο, που βούιζε τριγύρω. Είχε στο πρόσωπό της τη γαλήνη της ήσυχης βροχής, και δυό γκριζογάλανα μάτια σαν καταιγίδα.

Την περίμενα να πληρώσει και την πλησίασα. Τής είπα ότι με είχε εντυπωσιάσει, και ότι θα χαιρόμουν πολύ αν ήθελε να καθήσουμε μαζί σ' ένα καφέ.

Χαμογέλασε, βαθιά, ανθρώπινα, όμορφα- τα γκρίζα μάτια έλαμψαν φώς. Μού απάντησε πως δυστυχώς δεν μπορεί, αλλά μ' ευχαριστεί για την πρόταση. Ούτε να μού δώσει το τηλέφωνό της μπορούσε. Χαμογέλασε όμως και πάλι. Το ίδιο όμορφα.

Έξω, είχε βγεί ο Ήλιος.

"ΑΜΑΡΤίΑ" ΣΗΜΑίΝΕΙ ΛάΘΟΣ

.

Αν είναι η αμαρτία μου που δεν παρακαλάω
μετά χαράς, στην Κόλαση, στο Διάολο να πάω!


.

Τά ΣύΝΟΡΑ ΤήΣ ΘάΛΑΣΣΑΣ

.

Διεθνές Συνέδριο έγκριτων και διακεκριμένων Θαλασσολόγων
κατέληξε πρόσφατα στο οριστικό συμπέρασμα
(καρπό πολυετών, συστηματικών κaι επίπονων μελετών),
πως η Θάλασσα δεν έχει Σύνορα.

Οι Επιστήμονες θ' ασχοληθούν στη συνέχεια με τα Σύνορα του Ουρανού.



.

ΑΦΓΑΝΟί ΠΡόΣΦΥΓΕΣ ΠάΤΡΑΣ: "ΓΙΑΤί ΕίΜΑΣΤΕ ΠΡόΣΦΥΓΕΣ" (και όχι 'ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝάΣΤΕΣ" "ΞέΝΟΙ" "άΛΛΟΙ" "ΚΛΠ' "ΚΛΠ"...)

Αντιγραφή από τον Βασίλη - Silver




Ίσως αυτό το κείμενο δε θα έχει καμία επιρροή στους Έλληνες, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ίσως δεν έχει νόημα γι'αυτούς.




Γιατί είμαστε πρόσφυγες; Υποφέρουμε από 30 χρόνια πολέμων στο Αφγανιστάν. Αγανακτήσαμε απ'τον πόλεμο και τη βία. Γι'αυτό βρισκόμαστε στις πύλες της Ευρώπης αναζητώντας άσυλο.

Αν εμείς, οι οικογένειές μας, τα μικρά παιδιά μας, οι φίλοι μας δεν είχαμε υποστεί τη βία, τον πόλεμο και την τρομοκρατία (τις βόμβες και τις ρουκέτες) στη χώρα μας, δε θα είχαμε καταφύγει σαν πρόσφυγες σε καμία χώρα και δε θα ήταν αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό που βλέπουν όλοι σε εμάς, του πρόσφυγα.

Ζούμε σε παραπήγματα φτιαγμένα από χαρτόνι και πλαστικό, κάτω από τον ήλιο και την ανυπόφορη ζέστη, δεν έχουμε νερό και τροφή, ούτε ηλεκτρικό και τα βασικά αγαθά για τη ζωή. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αλλά η αστυνομία, το λιμενικό, κάποιοι Έλληνες που ζουν γύρω απ'τον καταυλισμό μάς αντιμετωπίζουν σαν να μην είμαστε ανθρώπινα πλάσματα.





Απ'τους ήχους των όπλων και των εκρήξεων, από τα κατεστραμμένα και καμμένα σπίτια έχουμε μαύρες αναμνήσεις. Όπου κι αν πήγαμε, αντί για τη βοήθεια που αναζητούσαμε βρήκαμε τιμωρία. Ζητήσαμε από την ελληνική κυβέρνηση και την ευρωπαϊκή ένωση, μια καλή μεταχείριση σχετικά με τη ζωή. Δεν είμαστε ευτυχισμένοι με τη ζωή και τα προβλήματα που έχουμε στην Πάτρα.

Δεν είμαστε εγκληματίες, μη μας κατηγορείτε και μη μας φέρεστε σαν εγκληματίες.


Δραπετεύσαμε από το Αφγανιστάν εξαιτίας του πολέμου, της βίας, της αδικίας και της ανασφάλειας. Διασχίζουμε χιλιάδες μίλια κάτω από αμέτρητους κινδύνους για να βρούμε καλύτερη ζωή, ελευθερία και δημοκρατία αλλά δε βρήκαμε τίποτα εδώ.


Πού είναι εκείνος ο Μεσσίας που μιλούσε για δικαιοσύνη, ελευθερία; Υπάρχει κανείς που να ακούει τη φωνή μας;




Είμαστε ήδη φυλακισμένοι στον καταυλισμό μας και ακόμα κι αυτόν θέλουνε να τον καταστρέψουν. Κάθε φορά που βλέπουμε τους τραυματισμένους αδερφούς μας, με σπασμένα χέρια, σπασμένα κεφάλια, σπασμένες καρδιές τότε κι η ψυχή σπάει, σκοτεινιάζει -ψυχορραγούμε.

ΑΦΓΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΑΤΡΑΣ

ΣύΝΤΟΜΟ KAi ΘΑΝΑΤΗΦόΡΟ

.

Ήταν από κείνους που το μόνο που περιμένεις ν' ακούσεις πιά γι αυτούς, είναι ότι πέθαναν.

Μια μέρα, πέθανε.

---- ακούτε: Enya - "Evening Star"

ΛόΓΙΑ

.

- Όταν θα έρθουν οι πρώτες βροχές
του Φθινοπώρου, οι δροσερές,
θα μ΄ αγαπάς ακόμα;

- Ακόμα, κι ακόμα πιό πολύ...

- Όταν θα έρθουν οι μεγάλες νύχτες
του Χειμώνα, οι σκοτεινές,
θα μ' αγαπάς ακόμα;

- Ακόμα, κι ακόμα πιό πολύ...

- Όταν θα έρθουν οι μεγάλες πίκρες
κι Άνοιξη πιά δεν θα ξαναφανεί
θα μ' αγαπάς ακόμα;

- Ακόμα, κι ακόμα πιό πολύ...
.
.
.
((( - Παλιοψεύτη! )))

((( - Χαζορομαντική! )))



Photo: Mr Slug by Bloodyblackcat@deviantart
.

Μέ ΦΙΛώ

.

.

Ήμουν μόνος. Πολύ μόνος.

Τόσο μόνος, που καμμιά φορά, τηλεφωνούσα στον εαυτό μου.

Έτσι, για ν' ακούσω μιαν ανθρώπινη φωνή:

.

-Παρακαλώ; Ποιός είμαι;

-Εγώ.

-Α.... Εγώ πάλι...

-Και ποιός θα ήθελα να είμαι;

-Ξέρω εγώ...

-Και ποιός να ξέρω; Εγώ;

-Έλα ντε. Τέλος πάντων... Ήθελα κάτι;

-Όχι, πήρα απλά για να μ' ακούσω λίγο.

-Καλά έκανα. Χάρηκα που με πήρα...

-Ήθελα επίσης να μού πώ πως μ'αγαπώ, αλλά έτσι που με υποδέχτηκα...

-Κι εγώ μ' αγαπώ. Απλά δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μην με παρεξηγώ...

-Δεν πειράζει. Με καταλαβαίνω. Άντε γειά μου τώρα. Με φιλώ.

-Κι εγώ με φιλώ. Να είμαι καλά...

.

RaDiO BLaCK CAt: An'Ron UndoMiel, LuSt of thE eveNinG StaR

...."Arwen's dark beauty
had earned her the name "Undomiel" (Evening Star)
among her people"...

An'ron Undomiel
(Lust of the Evening Star)O mr henion i dh:
Ely siriar, l sla
Ai! An'ron Undomiel

Tiro! l eria e mr
I 'lir en l luitha 'uren.
Ai! An'ron...

J.R.R. Tolkien
(written in the Sindarin language)
Song "An'ron" written and performed by Enya.

ΤΟύΤΗ ΕΔώ Η ΘάΛΑΣΣΑ, ΤΟύΤΗ ΕΔώ Η Γή

Περιέχουν τα καύκαλα και τη σκόνη
κάθε πλάσματος που έζησε ποτέ

τα εκκρίματα και τα δάκρυά τους
τα έργα τους και τα όνειρά τους

τούτη εδώ η Θάλασσα, τούτη εδώ η Γή
περιέχουν κάθε πλάσμα που θα ζήσει ποτέ

και πρέπει να το δείς αυτό
να το αποδεχτείς αυτό- μόνο τότε
θα μπορέσεις να χαρείς την Ομορφιά
τούτης εδώ της Γής
τούτης εδώ της Θάλασσας.

ΚάΠΟΤΕ

Κάποτε, θέλησα να σού μιλήσω
μού έκοψες τη φωνή

κάποτε, θέλησα να σε φιλήσω
μου έκαψες τα χείλη

κάποτε θέλησα να σού κάνω έρωτα
μού έπνιξες την ορμή

μα κάποτε, Θάλασσα,
σ' αγάπησα

Ο ΜέΓΑΣ ΚΡΙΤήΣ

Χριστέ μου

επειδή συγχώρεσες το Φαρισαίο Παύλο, που λιθοβόλησε το Στέφανο
και τον έκανες και Απόστολο,

επειδή συγχώρεσες τον αιμοβόρο κι οπορτουνιστή Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, που δολοφόνησε τον γιο του Κωνστάντιο, από ερωτική αντιζηλία,
και τον έκανες και Άγιο,

επειδή δε συγχώρεσες την κακόμοιρη την άκαρπη συκιά, και την καταράστηκες, στον αιώνα των αιώνων,

κι επειδή δεν θεωρώ αμαρτίες τις ανάγκες του σώματος και της ψυχής μου, που άλλωστε ισχυρίζεσαι ότι εσύ τα έπλασες

για όλους αυτούς τους λόγους

δεν δέχομαι να με κρίνεις
δεν δέχομαι ούτε καν να με συγχώρεσεις

και ναι, ο υπέρτατος Κριτής μου
είμαι Εγώ.

ΑΓΑΠΗΤό ΜΟυ ΘΑΛΑΣΣΟΛόΓΙΟ: ΛΙΒΥΚό, ΜέΡΑ ΔΕύΤΕΡΗ!

Ε, αφού κάποιοι γνωστοί και μη εξαίρεταιοι θεωρούν τα μπλόγκζ "διαδικτυακά ημερολόγια", θα τους κάνω κι εγώ τη χάρη!
Λοιπόν, αγαπητό μου ημερολόγιο, ή μάλλον, θαλασσολόγιο, σήμερα, δεύτερη μέρα στο Λιβυκό, κολύμπησα εντατικά τρεις ώρες καθαρές, βάλε τουλάχιστον τέσσερις μέσα στο νερό. Η πρώτη εντύπωση ήταν άγρια, καθώς έπεσα πάνω στην υποβρύχια εκατόμβη των βομβαρδισμένων - δυναμιτισμένων- Σοδόμων και Γομόρρων (βλέπε προηγούμενο ποστ και σχόλιο Αθηνάς (είσαι και πολύ άτομο, λέμε Σ;-). Προσπέρασα και συνέχισα προς το άγνωστο. Σε λίγο με πλησίασαν οι πιο μεγάλες ζαργάνες που έχω δει ποτέ, αληθινά τεράστιες, κάτι που χάρηκα ιδιαίτερα, δεδομένου ότι η ζαργάνα είναι το θαλάσσιο Τοτέμ μου! Συνεχίζοντας το κολύμπι, παράλληλα με τις απόκρημνες κι έρημες ακτές, εντόπισα ένα παρδαλό αγριοκάτσικο, σ' ένα βράχο πολύ κοντά στη θάλασσα, και πλησίασα να το σώσω το καημένο, φαινόταν αποκλεισμένο- το αγριοκάτσικο ακόμα γελάει, εννοείται πως εξαφανίστηκε με κάτι απίστευτους πήδους!
Η προσέγγισή μου όμως στα βράχια δεν πήγε χαμένη. Έγινε αιτία να εντοπίσω ένα τρομερής ομορφιάς θαλάσσιο φαράγγι, που έκρυβε στο βάθος μιαν εντυπωσιακή θαλασσοσπηλιά! Εννοείται πως μπήκα. Ήταν μακρόστενη και ψηλή, και προς μεγάλη μου έκπληξη, κοντά στην είσοδο από το τοίχωμά της έρεε γλυκό νερό, σε αρκετά σημεία! Οι πηγές αυτές μάλλον θα είναι που προσελκύουν τόσο τα αγριοκάτσικα, όσο και τ' αγριοπερίστερα που φωλιάζουν στην οροφή. Η σπηλιά έχει πλάτος περίπου τρία μέτρα στην είσοδο, και βάθος κάπου δεκαπέντε! Εννοείται πως πήγα ως το τέρμα, παρά το σκοτάδι- ε, τι γάτοι είμαστε...
Στην επιστροφή γνώρισα επιτέλους ένα ζωντανό στρείδι (έκλεισε μόλις γνωριστήκαμε και δεν ξεκολλούσε με τίποτε Σ;-), και τους εξωτικούς αραχνοκάβουρες (εγώ τους ονόμασα έτσι, είναι λεπτοκαμωμένοι, σκούροι καφέ με κίτρινες ρίγες- σαν αράχνες ακριβώς!). Τέλος, επιστρέφοντας στην αφετηρία μου ανακάλυψα ένα άγνωστό μου είδος αστερία, με αγκάθια, τέσσερα μεγάλα άκρα, και τρία μικρά- ασυνήθιστος, μα ήταν όντως αστερίας, γιατί τον τούμπαρα και ξαναγύρισε μόνος του στα ίσια του, όπως όλοι οι αστερίες!
Αυτά για σήμερα, αγαπητό μου θαλασσολόγιο. Αύριο πάλι, με νέες θαλασσινές περιπέτειες! Σ;-)

ΣόΔΟΜΑ ΚΑί ΓόΜΟΡΡΑ ΣΤό ΛΙΒΥΚό!!!

Οι γλώσσες μπαλαμουτιάζονται ασύστολα με τα σαλάχια!
Χωρίς πλάκα, είδα όχι ένα, ούτε δύο, αλλά τρία παρά φύσιν ζευγάρια! Λέω στην αρχή, θα μπερδεύτηκε η κυρία Γλώσσα και κωλοτρίβεται με τον κυρ Σαλάχη, πλακέ αυτός, πλακέ κι ο κυρ- Γλώσσας. Πάω πιο πέρα, νά σου ακόμα ένα παρά φύσιν ζεύγος. Ακόμα πιο πέρα, να κι ένα τρίτο.
Ρε λες νά 'χει δίκιο ο Προφήτης των Ελεεινών Πακέτων και να πλακώσει οσονούπω κανένας Μεσσίας-Μαϊτρέγιας ;-D

update Κυριακής: αυτό το κείμενο το έγραψα χτες το βράδυ. Δυστυχώς το πρώτο πράγμα που είδα σήμερα κολυμπώντας ήταν ένας σωρός πτώματα στο βυθό- ένα μεγάλο μέρος από την χτεσινή παρέα, σαλάχια, γλώσσες, κουτσομούρες, αλλά κι ένα μουγκρί, και καβούρια και αλλά. Προφανώς κάποιο ανθρωποειδές ψάρευε χτες το βράδυ με δυναμίτη. Το κάθαρμα...

ΠόΣΗ ΩΡΙΜόΤΗΤΑ Ν' ΑΝΤέΞΕΙ έΝΑΣ άΝΘΡΩΠΟΣ;

Simm έτ έχοντας στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του παρ' ολίγον μπάρμπα μου του Γούφα (μετά διάλεξε γι' ανιψάκια κάτι παπάκια, βλέπε Γούφ! Γούφ! στο πλάι) περί ζωής- αιδοίου, θέτω κι εγώ το εξής καυτό και βασανιστικό ερώτημα:

με δεδομένο ότι όλη η χαρά της ζωής βρίσκεται στην παιδικότητα, δηλαδή στην ανακάλυψη και στην [βαθμιαία αναλωνόμενη] αθωότητα,
πόση ωριμότητα μπορεί ν' αντέξει κανείς πριν πεθάνει πριν πεθάνει;

Πάσα γνώμη πολύτιμη.

ΕΠΙΣΤΡΟΦή ΣΤό ΛΙΒΥΚό

Σε μιαν άλλη διάσταση του διάφανου και του τυρκουάζ
σ' ένα καλοκαίρι που αντέχει πολύ ακόμα
σ' έναν εξωτικό ήλιο που δύει κάπου στο Μισίρι
σ' ένα λεβέντικο Κρητικό φεγγάρι, που ανατέλλει από τ' απόκρημνα βουνά!

ΠΑΝΤΟΔύΝΑΜΟΣ ΚΑί ΦΙΛΕύΣΠΛΑΓΧΝΟΣ

Νά 'χα ένα Σημάδι

μια ζέστη αγκαλιά
να γυρίσω το Βράδυ

νά 'χα
έναν ΚΑΛό Θεό...

ΞέΡΩ ΓΙΑΤί ΠΑΡΑΙΤήΘΗΚΕ Ο ΒΟΥΛΓΑΡάΚΗΣ!!!

Επειδή δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των φερέλπιδων νιάτων της Παράταξης, των Δαπιτών και των Οννεδιτών, πραγματοποιώντας το Όραμά τους, "γάμησε τον πούστη το Γιωργάκη, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη", τον είχαν ευγενικά πρόσταξει, τότε. Μετανόησας εν οδυρμοίς, θα διοριστεί Ηγούμενος στη Μονή Βατοπεδίου, στη θέση του Εφραίμ.

Και το νέο του όνομα θα είναι: Ο Ηγούμενος Ζε τ'αίμ.

Ο ΚόΦΤΗΣ ΤΟύ ΖόΜΠΙ

Και πολύ εργαλείο, ρε φιλαράκι. Όχι ο κόφτης ρε φιλαράκι, το ποδήλατο, τον κόφτη δεν τον πουλάω. Το θες; Δικό σου, δώσε πενήντα ευρώ και πάρτο. Τί πού το βρήκα; Δικό μου είναι, αλλά έχω ανάγκη ρε φιλαράκι, πρέπει να πάρω φάρμακα για τη μανούλα μου που είναι άρρωστη. Δώσε είκοσι ευρώ και πάρτο, να χαρείς ρε φιλαράκι, έχω μεγάλη ανάγκη. Τί; Είναι γεμάτο αίματα; Δεν είναι τίποτα ρε φιλαράκι, μάλλον θα χτύπησα κάπου, ολοκαίνουργιο είναι το εργαλείο, δεν το βλέπεις, δώσε δέκα ευρώ και πάρτο, πεινάω ρε φιλαράκι, να πάρω ένα σάντουιτς να φάω, να χαρείς. Πώς; "Και τί θα γίνει η μανούλα μου"; Ποιά μανούλα ρε φιλαράκι, ορφανό είμαι, δώσε πέντε ευρώ να πάρω το λεωφορείο να πάω σπίτι μου. Πώς; Γιατί δεν πηγαίνω με το ποδήλατο; Δεν ξέρω ποδήλατο ρε φιλαράκι, με δουλεύεις τώρα κι εσύ; Πώς; Τί να πάω να κάνω στο νοσοκομείο; Ματώνει ακόμα το κομμένο μου δαχτυλο; Ποιός το γαμάει τώρα το δάχτυλο, να κι αν είναι κομμένο να κι αν δεν είναι, κι αν ματώνει, κι αν δε ματώνει, το μόνο που με νοιάζει είναι να βρω φράγκα να πάρω την επόμενη δόση- πόσο νομίζεις πως έχω ακόμα να ζήσω, ρε φιλαράκι;

ΠΕΡΑΣΜέΝΑ ΜΕΣάΝΥΧΤΑ, ΣΤοΝ ΤάΦΟ ΤΟύ ΚΑΖΑΝΤΖάΚΗ, ΣΤόΝ ΠΡΟΜΑΧώΝΑ ΜΑΡΤΙΝέΓΚΟ

Δεν έλπιζα να βρω τον Χάνδακα γεμάτο μουσικές και χορούς από το Μεραμπέλο
όταν δε φοβήθηκα να πάρω το ατσαλένιο πουλί από το Σαλονίκι στο Μεγάλο Κάστρο
και να, είμαι ξανά ελεύθερος!

ΦΕΓΓΑΡΑΝΘόΣ

Είδα ένα λουλούδι, το μύρισα
πήγα στο φεγγάρι, δε γύρισα

τώρα πώς
χωρίς εκείνη
να ζήσω

ΣΤή ΔΗΜΟΚΡΑΤίΑ ΔέΝ ΥΠάΡΧΟΥΝ, λέει, ΑΔΙέΞΟΔΑ

Κι όμως, νά 'το, μπροστά μας.
Τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:

1. Αυτό που ζούμε ΔΕΝ είναι Δημοκρατία.

2. Αυτό που ζούμε εδώ και τόσα χρόνια, από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, είναι Δημοκρατία, αλλά σε μια κατάσταση επικίνδυνης σήψης του πολιτικού κατεστημένου, με "κάπως περιορισμένες δυνατότητες διαφυγής"

3. Αυτό που ζούμε ΕΊΝΑΙ Δημοκρατία, αλλά ο Κραταιός Δήμος (γνωστός και ως "κυρίαρχος Λαός") βρίσκεται σε μια κατάσταση επικίνδυνης στασιμότητας και σήψης, με περιορισμένες δυνατότητες διαφυγής.
.
.
.
Εγώ, δυστυχώς, ψηφίζω 3...

ΑΣΥΜΒΑΤόΤΗΤΑ

Τη χάιδευε, άφριζε
τη μάλωνε, ξάφριζε

μόνο όταν έλειπε
γινόταν η Θάλασσα
κρυστάλλινη, γαλήνια
όπως εκείνος τη λαχταρούσε


μόνο όταν ο Άνεμος
δεν ήταν εκεί

ΑΓΙΑΣΜόΣ

.

Original Art (watercolour on ceramic) & Photo Manipulation by Miltiadis Thalassinos

.... όμως εγώ, δεν ξέχασα
πώς μυρίζει η καινούργια, άδεια τσάντα
πώς βουίζει η αυλή, μετά τρεις μήνες ερημιά
πώς αρχίζει ξανά η "κανονική" ζωή

μ' ένα νούμερο παραπάνω παπούτσια,
μ' ένα νούμερο παραπάνω τάξη κι ηλικία,
με νέες χαρές και νέα βάσανα
-λίγο πιό κοντά στους μεγάλους, κάθε φορά...

Τα τέλειωσα όλα μου τα νούμερα, πάει καιρός
όμως, εγώ, δεν ξέχασα
πώς είναι να είσαι παιδί

Σήμερα, λοιπόν, που ξαναρχίζει το σχολείο
πήρα τις καινούργιες μου νερομπογιές
και ζωγράφισα σ'ένα όστρακο
το καλοκαίρι που πέρασε, και τη Θάλασσα

Καλή μας σχολική χρονιά!

.

AéRIAL

Photo Manipulation F-Art by Mavros Gatos
tm (c)(r)(p) HIV(-) ISO2099 LPG CRP HDTV

ΒΑΤΟΠέΔΙ Α.Ε.

Είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αθηνών; Στη Νέα Υόρκη; Στον δείκτη DΑΧ; Τί μέρισμα δίνει; Τί προοπτικές έχει το χαρτί; Να επενδύσω στον Όμιλον αυτόν τας αποταμιεύσεις μου ή να προτιμήσω άλλας Μονάς, πιό κερδοφόρους; Πάσα συμβουλή δεκτή. Αμήν.

ήΤΑΝ έΝΑΣ ΓάΤΟΣ, ΜΑύΡΟΣ...

... αλλά δεν ήταν και πολύ πονηρός...

όΧΙ όΠΩΣ όΠΩΣ

όπως την ημέρα που απολύεσαι από το στρατό
όπως την ημέρα που βγαίνεις από τη φυλακή
όπως την ημέρα που παίρνεις εξιτήριο από το νοσοκομείο
.
έτσι να ζεις την κάθε σου μέρα
εαυτέ μου...

άΚΟΥΣΕ ΚΑΛά ΑΥΤό ΠΟυ έΧΩ Να ΣΟύ Πω ΣήΜΕΡΑ...

"Οι ισχυροί και οι προνομιούχοι μπορούν να αγνοούν την ιστορία και τα διδάγματά της χωρίς συνέπειες. Οι υπόλοιποι είναι συνετό να μην υποκύπτουν σε ψευδαισθήσεις".
.
Διάβασέ το ξανά, και εφάρμοσέ το στην καθημερινή σου ζωή (και στην εξωτερική πολιτική, αν είσαι η Ντόρα):
.
"Οι ισχυροί και οι προνομιούχοι μπορούν να αγνοούν την ιστορία και τα διδάγματά της χωρίς συνέπειες. Οι υπόλοιποι είναι συνετό να μην υποκύπτουν σε ψευδαισθήσεις".
.
Ο Νόαμ Τσόμσκυ στον Κούρδο δημοσιογράφο Νάμο Αμπντάλα, για το (κουρδικό) περιοδικό Λέβεν (δημοσιεύτηκε στις 11-8-2008). Μετάφραση από τα αγγλικά, δική μου.
.
"Οι ισχυροί και οι προνομιούχοι μπορούν να αγνοούν την ιστορία και τα διδάγματά της χωρίς συνέπειες. Οι υπόλοιποι είναι συνετό να μην υποκύπτουν σε ψευδαισθήσεις".

ΕίΘΙΣΤΑΙ Νά ΤΟύΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟύΝ

.

Πώς να στο πώ, είμαι λίγο τρελλούτσικος
να σού το τραγουδήσω γαλλικά, να σού το ζωγραφίσω;

Φορώ το καπελάκι μου στραβά
όπως μού κάτσει, δηλαδή, κι όπως γουστάρω
δεν μού αρέσει να χρωστώ, απεχθάνομαι να τάζω

όταν είμαι στις καλές μου, φλερτάρω με το Χάρο
όταν είμαι στις κακές μου, κρύβομαι μες στη σπηλιά μου, και δεν λέω να ξεμυτίσω
φοβάμαι το μπροστά, μα δε γυρίζω πίσω

οι εχθροί μου με φοβούνται
κι οι φίλοι μου,
είθισται να με δολοφονούν- δε φταίν' εκείνοι, εγώ τους διατάζω

- ρε σύ
λες να είμαι ποιητής;


.

Τά ΔόΝΤΙΑ ΤήΣ ΑΓέΛΗΣ

ΣΤή ΜΕΓάΛΗ ΣΚΑΚΙέΡΑ (πάλι)

..."όπως στο σκάκι, έτσι και στη ζωή, μερικές φορές χρειάζεται να θυσιάσεις ένα πιόνι, προκειμένου να κερδίσεις το παιχνίδι".

Κι αν αυτό το "πιόνι" είναι η περηφάνια σου;

.

Το ΑίΜΑ ΤήΣ ΓήΣ

.

Ένα πρωί, χαράματα, οι γεωτρήσεις άρχισαν να βγάζουν ένα πηχτό κόκκινο υγρό. Πρώτες το πρόσεξαν οι νοικοκυρές που έφτιαχναν πρωινό καφέ, κι οι εργαζόμενοι που πλένονταν αγουροξυπνημένοι για να πάνε στη δουλειά τους. Μετά ένας ένας όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, νέοι γέροι και παιδιά, πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι- από κανέναν δεν ήταν δυνατόν να περάσει κάτι τέτοιο απαρατήρητο.
Όλοι άνοιγαν τρομαγμένοι ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, για να μάθουν τί συνέβαινε, οι πιο προχωρημένοι έψαχναν απελπισμένα στο διαδίκτυο, τίποτα, πουθενά- κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν τολμούσε ακόμα και να παραδεχτεί αυτό που συνέβαινε. Ακόμα και οι συνήθως διψασμένοι για συγκλονιστικές ειδήσεις δημοσιογράφοι, ήταν τόσο τρομοκρατημένοι, που προτιμούσαν να αγνοήσουν εντελώς το γεγονός, παρά να παραδεχτούν πως δεν είχαν ιδέα τί και γιατί συνέβαινε.

Γιατί όλοι ήξεραν, κι ας μην τολμούσαν ούτε να το ψιθυρίσουν κρυφά, ούτε καν στον εαυτό τους, πως το κόκκινο υγρό που έτρεχε από τις βρύσες, ήταν, όντως, αίμα.
Κάποιοι είπαν πως ήταν το αίμα της Γής. Οι πρώτες αναλύσεις όμως έδειξαν πως το αίμα ήταν ανθρώπινο, και μάλιστα παιδικό.

Τελικά, οι Σοφοί που μελέτησαν προσεκτικά και επισταμένα το φαινόμενο, κατέληξαν, μετά από πολλούς δισταγμούς και διαφωνίες, στη δύσκολη απόφαση ν' ανακοινώσουν τα απίστευτα συμπεράσματά τους: επρόκειτο για το αίμα των παιδιών του μέλλοντος.

Το φαινόμενο δεν υποχώρησε από μόνο του, όπως πολλοί έλπιζαν. Σιγά σιγά όμως οι άνθρωποι άρχισαν να το συνηθίζουν, όλα τα συνηθίζουν με τον καιρό οι άνθρωποι- άρχισαν να πλένονται με το τρεχούμενο αίμα, να φτιάχνουν μ' αυτό τον καφέ τους, και φυσικά, δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς, άρχισαν να το πίνουν. Κανονικά, σαν να ήταν νερό. Κάποιοι μάλιστα το έβαλαν και σε μπουκάλια, κόλλησαν επάνω διάφορες ετικέτες, και το πουλούσαν εμφιαλωμένο.
Κι όλα ήταν και πάλι σχεδόν κανονικά...

Η Γή συνέχισε να περιστρέφεται, ατάραχη, για αμέτρητους ακόμα αιώνες.
.

Τό ΠΑΙΔί ΤήΣ ΘάΛΑΣΣΑΣ

.

Ένα μικρό φωτεινό νησί. Μιά ερημική παραλία.
Ένας νέος άντρας και μια νέα γυναίκα έρχονται από τα βαθιά.

Είναι ερωτευμένοι.
Είναι όμορφη, κι είναι όμορφος.
Είναι γόνιμη, κι είναι γόνιμος.
Είναι Αύγουστος.

Εκεί που σκάει το κύμα σταματούν, και κάνουν έρωτα.
Μέσα στο νερό.

Ολοκληρωτικό έρωτα.
Με κάθε μόριο του σώματός τους.
Με κάθε σπίθα της ψυχής τους.

Μέσα στο μυαλό του άντρα γεννιέται ένα παιδί.
Ένα δικό τους παιδί.
Ένα όμορφο παιδί.

Την τελευταία στιγμή διστάζει.
Τραβιέται.

Το παιδί ρέει στη Θάλασσα.
Στην απέραντη Θάλασσα.

...
...
...

Εννιά μήνες αργότερα, τον επόμενο Μάη, το κύμα ξέβρασε ένα όμορφο, νεκρό παιδί.
Κανείς δεν ήξερε τίνος ήταν.
Κανένας δεν το αναζήτησε.

Το είπαν "της Θάλασσας".

Οί ΜΑύΡΟΙ ΣΤίΣ ΠΑΡΑΛίΕΣ...

...είναι λιγότερο ρατσιστές;

Ο ΚΥΝΗΓόΣ ΚΑί Τό ΘήΡΑΜΑ, έΤΟΣ 2008 μ.Χ.

Στο σημερινό μου κολύμπι είδα ένα μεγάλο χταπόδι, τεράστιο. Δεν ήταν σε θαλάμι, ήταν σε κάτι βραχάκια στα ρηχά, το πολύ δυόμισι μέτρα βάθος, και προφανώς κυνηγούσε. Μόλις με αντιλήφθηκε μαζεύτηκε, έμεινε ακίνητο, και πήρε ακριβώς την απόχρωση των γύρω θαλάσσιων φυτών, μπάς και περάσει απαρατήρητο. Για κακή του τύχη, το είχα ήδη προσέξει.
.
Κι όμως, για καλή του τύχη, δεν σκόπευα να το πιάσω. Κολυμπώ εδώ και αρκετά χρόνια πολλές ώρες κάθε καλοκαίρι, έως και τέσσερις την ημέρα, με μάσκα και βατραχοπέδιλα. Και συναντώ άπειρα ψάρια, στρατιές από πέρκες, κοπάδια από τσιπούρες, λαυράκια, κέφαλους, χιόνες, άπειρα χταπόδια, ως και θαλάσσιες χελώνες. Αλλά ποτέ δεν τα κυνηγώ. Ο λόγος είναι ότι δυσκολεύομαι να αιχμαλωτίσω και να σκοτώσω ένα ζωντανό κι ελεύθερο πλάσμα, και μετά να το φάω, κι ας είναι και ψάρι, ή μαλάκιο, δηλ χταπόδι.
Ο αντίλογος είναι ο εξής:
1. Αν δεν το πιάσω εγώ, θα το πιάσει κάποιος άλλος, χωρίς παρόμοιες αναστολές.
2. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, πχ το χταπόδι είναι το ίδιο ένας σαρκοβόρος κυνηγός, που τρώει ό,τι βρει, κοχύλια και μίκρα ψάρια- άρα, γιατί κανείς να το λυπάται;
3. Τρίτο, και σοβαρότερο: με δεδομένο ότι ΔΕΝ είμαι φυτοφάγος, ακόμα κι αν @εγώ@ δεν πιάσω το συγκεκριμένο χταπόδι εκείνη τη στιγμή, κάποιο άλλο ζωντανό θα την πληρώσει αργά ή γρήγορα για χάρη μου- χταπόδι, κοτόπουλο, γαλοπούλα, ή γουρούνι. Με μόνη διαφορά, ότι θα το έχει πιάσει ή σφάξει κάποιος άλλος, και όχι εγώ. Άρα;
Ειλικρινά, δεν ξέρω. Εδώ και χρόνια αποφεύγω το βοδινό, μετά από μια συνάντηση με κάτι πανέμορφα μοσχαράκια. Για τα ψάρια πότε δεν τρελλαινόμουν, αλλά τα συγκεκριμένα που συνήθως συναντώ στα ρηχά δυσκολεύομαι να τα φάω- μικρές πέρκες, σπάρους, ζαργάνες κλπ. Και όσο για το κυνήγι, είμαι κατηγορηματικά αντίθετος, με δεδομένη και την δύσκολη θέση των άγριων ζώων απ' όλες τις πλευρές, εξαιτίας των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Δεν είμαι όμως φυτοφάγος, κι ούτε σκοπεύω να γίνω. Είναι η θέση μου παράλογη, ανεδαφική, υποκριτική;

ΕΓΚΑίΝΙΑ ΔΕΘ 2008: Τά ΓΙΑΟύΡΤΙΑ ΤΑΙΡΙάΖΟΥΝ ΣΤόΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓό

Αύριο ο Πρωθυπουργός εγκαινιάζει τη Διεθνή Έκθεση Θεσσανονικής, κι εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω την έντονη ανάγκη να γιαουρτώσω τον Πρωθυπουργό. Ο λόγος δεν είναι η απλή απογοήτευση. Είναι η ΠΡΟΔΟΣΊΑ.
Μεγάλωσα με Πρωθυπουργό τον Αντρέα. Δεν τον χώνευα καθόλου, ούτε αυτόν ούτε και τον πολιτικό συρφετό του, και άξιζε μεγαλοπρεπώς το γιαούρτωμα, ειδικά εκεί προς το τέλος- αλλά πώς να γιαουρτώσεις ένα αλλοπρόσαλλο γερόντιο; Μετά ήρθε ο Μητσοτάκης. Αυτόν πρόλαβε και τον γιαούρτωσε ο Σαμαράς, πριν προλάβει να δώσει σαφή δείγματα γραφής, ό,τι και να λέμε. Ο Σημίτης ήταν ένα ανθρωπάκι, και τα γιαουρτάκια του σίγουρα τα ήθελε, από ΠΟΛΛΈΣ πλευρές, αλλά έλα που μάς εκσυγχρόνισε κάπως, από άλλες πλευρές, όπως και να το κάνουμε... Ο Γιωργάκης πήγε στην πηγή της Προεδρίας αλλά δεν πρόλαβε να πιεί το νερό της Πρωθυπουργίας, οπότε είναι άδικο να τον ασβεστώνουμε προκαταβολικά. Ποιός μάς μένει; Ο Κωστάκης...
.
Ε ρε Κώστα, Πρωθυπουργέ... σε ψήφισα το 2004. Ήσουν η μόνη ελπίδα, και μάλιστα μια μεγάλη ελπίδα. Νέος, άφθαρτος, σοβαρός, μορφωμένος, χορτάτος, Μακεδόνας. Υποσχέθηκες να πολεμήσεις τη διαφθορά, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία. Σε πίστεψα. ΕΊΧΑ ΑΝΆΓΚΗ να σε πιστέψω.
Σχεδόν πέντε χρόνια μετά, όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Έφτιαξες μια Κυβέρνηση και μια Δημόσια Διοίκηση που ξεχειλίζουν από παντού σαπίλα, ενώ εσύ εξακολουθείς να κρύβεσαι στο απυρόβλητο, και να τυρβάζεις αμέριμνος. Τις σπάνιες φορές που εμφανίζεσαι δημόσια σφυρίζεις τα μαγνητοφωνημένα παραμύθια περί μηδενικής ανοχής και περί πάταξης και περί τιμωρίας των ενόχων όσο ψηλά κι αν βρίσκονται κλπ κλπ. Πόση πίστωση χρόνου θέλεις πια; Δεν μιλώ για μένα, για μένα το θέμα είχε λήξει προ πολλού, ήδη πέρσι στις εκλογές ήμουν κάθετα εναντίον σου- τώρα όμως δεν μού αρκεί να σε μαυρίσω με την ψήφο μου, όπως πέρσι- θέλω ΚΑΙ να σε γιαουρτώσω. Γιατί δεν είσαι απλά ΑΝΊΚΑΝΟΣ να πραγματοποιήσεις αυτά που τότε υποσχέθηκες. Είσαι ένας ΠΡΟΔΌΤΗΣ. Κι ένας ΔΕΙΛΌΣ, που κρύβεται τόσα χρόνια πίσω από τους παρατρεχάμενούς του, τους σάπιους, που εδώ και καιρό καταρρέουν ένας ένας, ΚΙ ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΊΖΕΙΣ.
Γι αυτό αύριο, την ώρα που θα μιλάς στη ΔΕΘ, θα σε γιαουρτώσω. Όχι υλικά. Ηθικά. Κι ελπίζω να το νοιώσεις, το γιαούρτι μου, να σε πονέσει...

ΝΥΧΤΕΡΙΝό ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝό ΚΟΛύΜΠΙ

.
Όλοι θα έχουν φύγει, Θάλασσα
εγώ θα σε ερώ

Οι ΣΗΜΕΡΙΝέΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠέΤΕΙΕΣ ΣΤή ΘάΛΑΣΣΑ

- κολύμπησα έντονα μια ώρα (χωρίς τις στάσεις)
- άρπαξα μια μεγάλη γυαλιστερή από ένα μικρό χταπόδι. Δεν ήθελε να μου τη δώσει και τσακώθηκαμε λίγο, τραβούσα εγώ, βεντούζαρε εκείνο, αλλά τελικά υποχώρησε.
- έσκαψα μια μέγαααάλη τρύπα στο βυθό, στο σημείο που είδα τις χαρακτηριστικές δίδυμες τρύπες, για να βρω κι άλλη γυαλιστερή. Τζίφος, αν και με βοήθησαν τρεις γωβιοί στο σκάψιμο, βρήκα μόνο δύο μικρούς σαν- αχινούς, από εκείνους με τα μικρά άσπρα αγκάθια, που βυθίζονται μόνοι τους βαθιά στην άμμο- μα πόσο βαθιά είναι πιά αυτές οι γυαλιστερές;
- έδειξα σ' έναν τουρίστα δύτη ένα τεράστιο κέλυφος από στρείδι που βρήκα, καλυμμένο με δύο ειδών παράσιτα, ένα πορφυρό και ένα ροζ με κόκκινες γραμμές- εγώ τον ρωτούσα αν ήξερε τί είναι αυτά τα παράσιτα κι εκείνος νόμισε πως ήθελα να τού το πουλήσω κι έφυγε τρέχοντας κάνοντας νοήματα "όχι, όχι".
Αυτά παθαίνει όποιος την κοπανάει από την πόλη, Σεπτέμβρη μήνα Σ;-)))

ΑΝΤάΡΗΣ, "ΑΝΤί ΤΟύ άΡΗ"

Λάμπει απόψε ο Αντάρης
κι ο νους ταξίδεψε σε σένα

έχεις μαζί του ένα παιδί
μα, τον αγάπησες εκείνον
όπως αγάπησες εμένα;
.
Μπούσουλας (Σάνη), 3 Σεπτέμβρη 2008

ΜόΝΟΣ, ΣΤό ΔΡόΜΟ ΤήΣ ΘάΛΑΣΣΑΣ

Σε κανένα δε χρωστώ
κι όλους τους πληρώνω

σε αγάπη, σε ρευστό
σε ψυχή
σε Πόνο

αφήνω πίσω μου τη φονική πόλη
με τους θλιβερούς ανθρώπους
παίρνω το δρόμο της Θάλασσας
...
Ήταν εκεί.
Έρημη,
γαλήνια,
ζεστή.

ΜΙΚΡόΣ, ΓΛΥΚόΣ ΣΕΠΤέΜΒΡΗΣ

.
Ένας μικρός γλυκός Σεπτέμβρης
φυσά και ξεφυσά
μαζεύει σύννεφα, τα διώχνει
κλαίει, χαμογελά

ματώνει, κρύβει τις πληγές του
πιάνει και ξύνει τις μπογιές του
να βγουν τα χρώματα

πράσινα βάφει τα λιβάδια
γαλάζια, δροσερά τα βράδια

την αγάπη βυσσινί
και μελανή, σαν καταιγίδα
σαν θλίψη, σαν κρυφήν ελπίδα

τον Κόσμο κόκκινο, σαν δύση,
σαν ξημερώματα.
.
2 Σεπτέμβρη 2008

Η ΦΑΙΔΡή ΓΛΩΣΣΟΛΟΓίΑ ΤώΝ ΑΡΧΑΙόΠΛΗΚΤΩΝ ΤΣίΡΚΩΝ

Η γάτα μου έχει ξεραθεί στα γέλια. Προφανώς "είναι σε καλή ημέρα"- δία... Μόλις διάβασε ένα email που κυκλοφορεί, και που επανέρχεται στο θέμα της ελληνικής καταγωγής όλων των γλωσσών, ή τουλάχιστον των γλωσσών των ευρωπαϊκών λαών (οι άλλοι έτσι κι αλλιώς είναι αυταπόδεικτα παρακατιανοί και δεν μάς ενδιαφέρουν). Ανάμεσα στις υπόλοιπες ατράνταχτες αποδείξεις που παρατίθενται, είναι και η ετυμολογία της λέξης ντία (dia), που στα λατινικά και σε κάποιες λατινογενείς γλώσσες σημαίνει ημέρα, και που προέρχεται λέει από τα αρχαία Κρητικά όπου δία σήμαινε ημέρα- εξ' ου, λέει, και "ευδιάθετος"= είμαι σε καλή ημέρα, όπως η γάτα μου η Λίζα. Άσχετο αν η λέξη προέρχεται φυσικά από τις λέξεις ευ και διάθεση, "είμαι σε καλή διάθεση", όπου "διάθεση" = διά (πρόθεση που μεταξύ άλλων σημαίνει αλληλεπίδραση, κίνηση) και θέση, από το "θέτω", άρα διάθεση = ο τρόπος που δια-τίθεσαι (τοποθετείσαι), η θέση που παίρνεις απέναντι σε κάτι. Ακούστε όμως κι αυτό! Οι λέξεις δολλάριο < τάλληρο προέρχονται λέει από το αρχαίο "τάλαρος", όπως - όντως - και η νεοελληνική λέξη τελλάρο. Η περιοχή της Γερμανίας JΟΑCΗΙΜSΤΗΑL όπου από το 1519 φτιάχνονταν τα ασημένια νομίσματα JΟΑCΗΙΜSΤΗΑLΕR > ΤΗΑLΕR, μάλλον βρίσκεται σε άλλον πλανήτη...

Βυenοs dias, μα το DiΑ! Το κλειδί στην οικονομία!

RADiO BLaCK CAt REMinDS YOu: I fOUND a bOOK oN hOW tO bE iNViSiBLE (KATE BUSH - AUTOPLAY ENABLED)

.

.....
...
.....

I found a book on how to be invisible...


...Take a pinch of keyhole...


...And fold yourself up...


...You cut along a dotted line...
...You think inside out...


...And you're invisible!


Eye of Braille
Hem of anorak
Stem of wallflower
Hair of doormat

I found a book on how to be invisible
On the edge of the labyrinth
Under a veil you must never lift
Pages that you must never turn
In the labyrinth

You stand in front of a million doors
And each one holds a million more
Corridors that lead to the world
Of the invisible
Corridors that twist and turn
Corridors that blister and burn

Eye of Braille
Hem of anorak
Stem of wallflower
Hair of doormat

Is that the wind from the desert song?
Is that the autumn leaf falling?
Or is that you walking home?

Is that the wind from the desert song?
Is that the autumn leaf falling?


Or is that you walking home?
Is that a storm in the swimming pool?





"How To Be Invisible"
by Kate Bush
Album: "Aerial", 2005

.

RADiO BLaCK CAt REMinDS YOu: SEPTEMBER (ΣΕΠΤέΜΒΡΗ ΜήΝΑ ΜΟυ, ΠόΠΗ ΑΣΤΕΡΙάΔΗ - AUTOPLAY ENABLED)

.

Καλό μήνα!

Σεπτέμβρη, μήνα μου


"Εδώ γεννήθηκα, κάτω απ' την άμμο
μέσα στην πίκρα μου θ' αναστηθώ"




Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Νίκος Γκούμας
Εκτέλεση: Πόπη Αστεριάδη
("Πόπη Αστεριάδη", 1968 - εξαντλημένο)

Art By Irakli Chogovadge

.