Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

.

Κατεβάστε ΕΔΩ το σπάνιο μουσικό θέμα της ταινίας "Ο Πεταλούδας" (Papillon, 1973), γραμμένο από τον υπέροχο Gerry Goldsmith.

"Ο Πεταλούδας" είναι μια από τις δύο πρώτες ταινίες που θυμάμαι να είδα στη ζωή μου, σε ...πολύ μονοψήφια ηλικία (εκτός από τα παιδικά φυσικά, η άλλη ήταν το "Κράμερ εναντίον Κράμερ", πάλι με τον Ντάστιν Χόφμαν). Από την ταινία θυμάμαι ελάχιστα πράγματα, αλλά αυτό που χαράχτηκε βαθιά μέσα μου, εκτός από τη μουσική, είναι η σκηνή με τα γυαλιά: Ένας χυδαίος και τερατώδης συγκρατούμενος (ή μήπως ήταν δεσμοφύλακας;) χτυπάει τον Ντάστιν στο πρόσωπο, και τα γυαλιά του πέφτουν κάτω, όπου το κτήνος τα συνθλίβει χαιρέκακα με το παπούτσι του. Ο Ντάστιν σκύβει, καταματωμένος αλλά ατάραχος, παίρνει τα γυαλιά, τα φοράει, έτσι, σπασμένα, και κοιτάζει το κάθαρμα με ένα βλέμμα που δε θα ξεχάσω ποτέ. Την ίδια σκηνή περίπου ξαναείδα μερικά χρόνια αργότερα στην ταινία "1922" τού Νίκου Κούνδουρου, με πρωταγωνιστές αυτήν την φορά έναν εκλεπτυσμένο διοπτροφόρο Έλληνα της Σμύρνης, και έναν άτακτο Τούρκο συμμορίτη. μόνο που αυτήν την φορά τα γυαλιά έμειναν στο χώμα...

Οι εικόνες αυτές με στοίχειωσαν για πάντα. Τόσο πολύ με επηρέασαν, που για χρόνια αναζητούσα με αγωνία αυτήν την Δύναμη, αυτήν την Αγαθή Δύναμη, που δεν θα επέτρεπε να επαναλαμβάνονται τέτοιου είδους φρίκες. Κι έκανα σκοπό της ζωής μου να κάνω ό,τι μπορώ για να θριαμβεύει, αντί να ταπεινώνεται.

Η Δύναμη αυτή δεν μπορεί να είναι παρά ο Ανθρωπισμός και ο ανθρώπινος Πολιτισμός. Κόντρα στο Νόμο της Φύσης, κόντρα στο Δίκαιο του Ισχυροτέρου. Προσπαθώ να είμαι εγώ αυτή η Δύναμη, όσες φορές τυχαίνει να είμαι σε θέση ισχύος. Και γίνομαι έξαλλος όταν βλέπω να εφαρμόζεται γύρω μου ή επάνω μου η κτηνώδης δύναμη του ανθρώπινου ζώου, κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Ας αντισταθούμε στο Ζώο, γύρω μας, αλλά και μέσα μας .

Σκεφτείτε το ξανά, πχ, πριν πατήσετε το γκάζι (ισχύς), την επόμενη φορά που θα δείτε έναν πεζό (ανίσχυρο) να περιμένει σε μια διάβαση να περάσει απέναντι....