ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΝΑΙ , ΑΛΛΑ ΠΩΣ; ΤΑΚ ΤΑΚ ΕΣΥ, ΤΑΚ ΤΑΚ ΕΓΏ...
.
Το σφαγείο (ακούστε το εδώ)
Ερμηνεύει ο Μίκης Θεοδωράκης
σύνθεση, στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
από "Τα τραγούδια τού Αντρέα [Λεντάκη]"
Σύνθεση: Βραχάτι 1968
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Ερμηνεύει ο Μίκης Θεοδωράκης
σύνθεση, στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
από "Τα τραγούδια τού Αντρέα [Λεντάκη]"
Σύνθεση: Βραχάτι 1968
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
.
16 σχόλια:
Ειναι απιστευτο πώς άνθρωποι με τρομερή φωνητική αδεξιότητα, σαν το θεοδωράκη, ή το Χατζιδάκη ή τη Μερκούρη μπορούν μερικές φορές να σε υποβάλλουν όταν τραγουδούν ορισμένα τραγούδια.
Ενα μεγάλο μπράβο γαι αυτό το ποστ.
Την αγάπη μου μαυρογατούλη...
Συγκινήθηκα μέχρι δακρύων. Για όλους τους λόγους που μπορείς να φανταστείς. Απλώς, για τους νεώτερους να πούμε ότι το σφαγείο είναι ή Μπουμπουλίνας (δίπλα στο σημερινό υπουργείο Πολιτισμού) όπου η χούντα είχε πολλούς φυλακισμένους, ανάμεσα στους οποίους τον Μίκη, τον Ανδρέα Λεντάκη (αυτός είναι ο Ανδρέας), τον Διονύση Σαββόπουλο (τον μνηνμονεύει στο Ηλιος και Χρόνος) τη Μάρω Δούκα κ.α.
Στην ταράτσα γίνονταν τα βασανιστήρια. Οι κρατούμενοι επικοινωνούσαν παράνομα μεταξύ τους χτυπώντας τον τοίχο (τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ) είχαν ανακαλύψει ένα είδος σημάτων μορς, αλλά πιο απλό. Ετσι έδιναν κουράγιο ο ένας στον άλλον και διαβεβαίωναν ότι «κρατούσαν» δηλαδή ότι δεν πρόδωσαν, ότι δεν υπέγραψαν, ότι δεν έσπασαν.
Συγγνώμη για τη διαμεσολάβηση, Μαύρε Γάτε και ευχαριστώ για όσα ένοιωσα ακούγοντας το ποστ σου.
petalida: γιατί ένα κομμάτι, τουλάχιστον, αυτής της υποθέσεως δεν είναι η φωνή αλλά η καρδιά.
Καλημέρα σας, θύμωσα πάρα πολύ χτες που στο αφιέρωμα για τον Γκάτσο δεν ανέφεραν σχεδόν τίποτα για τον Μίκη. Κατά τη γνώμη μου, τα ομορφότερα τραγούδια του Γκάτσου είναι εκείνα που έγραψαν ο μίκης και ο Μούτσης, μαζί φυσικά μ' εκείνα του Μάνου, που όμως είχε την τιμητική του, αντίθετα με το Μίκη.
Τάκ τάκ....
Σ;)
Το τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ, σημαίνει συνεργασία. Μόνο έτσι κατακτιούνται οι νίκες.
Ξέχασα τον Ξαρχάκο. Αν πρέπει να βάλω μια σειρά, για μένα αυτή θα είναι Ξαρχάκος, Μίκης, Μούτσης, Μάνος (όσον αφορά την μελοποίηση στίχων του Γκάτσου)
Ο Μικης δεν ειχε παει με τη δεξια ή κανω λθος;
Δεν κάνεις λάθος Νίκο, αλλά δεν "πήγε με τη Δεξιά", συνεργάστηκε με τη ΝΔ (όπως και ο Συνασπισμός όπως και το ΚΚΕ) για να πέσει ο Παπανδρέας.
τακ τακ...
Συνεργασία κι αλληλεγγύη, Σύλβια...
Τακ τακ ...καλό βράδυ.
Να σεβαστεί την ιστορία του (την παλιά, την καλή) για να μπορούμε κι εμείς να συνεχίσουμε να συγκινούμαστε. Και να μη κλαίγεται μετά απο 35 αποχαιρετιστήριες συναυλίες, ότι δεν τον παίζουν...
Χριστέ μου ! Υπήρξε στ΄αλήθεια αυτή η εποχή οπου γραφόντουσαν τραγούδια σαν κι αυτό, όταν οι λέξεις είχαν έννοια, όταν τα συναισθήματα ήταν αληθινά, όταν οι χτύποι της καρδιάς αντηχούσαν σε κάθε κύτταρο;
Υπάρχει ακόμα, Lupa
δεν είναι η εποχή, είναι οι άνθρωποι
οι αληθινοί άνθρωποι...
καλό βράδυ
τακ τακ...
Ελπίζω, μαζί σου, ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ακόμα!
Καλημέρα!!
Δημοσίευση σχολίου