Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Η ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ *ΑΛΛΑ* ΖΩΑ
.
Πολλοί έχουν εξιδανικεύσει τη Φύση και τα ζώα, σε αντιδιαστολή προς τον δήθεν "αφύσικο" άνθρωπο... Ένας καλός μου φίλος έφτασε μέχρι και να με κατηγορήσει ότι στο αμέσως προηγούμενο άρθρο (όπου σχολιάζω το φονικό του Αγρινίου) επιδεικνύω "ρατσισμό" προς τα ζώα, επειδή χαρακτηρίζω τις βάρβαρες ανθρώπινες συμπεριφορές σαν κτηνώδεις! Τόσο μεγάλη είναι η λατρεία του για "τα ζώα", που ξεχνά ότι στο κάτω κάτω της γραφής, ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ακόμα ζώο, και την συμπάθεια που δείχνει προς αυτά θα έπρεπε λογικά να την δείχνει και στο ανθρώπινο είδος, αλλιώς αυτός είναι που επιδεικνύει ένα είδος ρατσισμού (=διάκρισης), αυτήν την φορά ενάντια στον άνθρωπο.
Τα πράγματα στο βασίλειο των ζώων δεν είναι σε καμμιά περίπτωση τόσο ιδανικά όσο θέλετε μερικοί να τα παρουσιάσετε. Εκεί βασιλεύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό, ενώ για τους πιό αδύναμους ο μόνος κανόνας είναι η υποταγή, και για τους ελαττωματικούς υπάρχει ο Καιάδας και μόνον ο Καιάδας. Η σκληρότητα είναι ο κανόνας, και η "ανθρωπιά" είναι η σπάνια εξαίρεση. Και μη μού πείτε για τα εξημερωμένα ζώα, το άλογο, τον σκύλο, την γάτα, που επί αιώνες ο άνθρωπος τα έχει πλάσει κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, επιλέγοντας τα πιό ήμερα και τα πιό φιλικά από αυτά, σε μια μακριά πορεία εξημέρωσης. Τα ζώα αυτά με την στενή έννοια είναι τελείως ΑΦΥΣΙΚΑ. Εξάλλου ο άνθρωπος, όπως έπλασε ανθρωπόμορφα σκυλιά, σαν αυτά που πεθαίνουν από θλίψη με τον θάνατο του αφεντικού τους, έπλασε και τα τερατόμορφα σκυλιά, τους άγριους "φύλακες", τα σκυλιά των κυνομαχιών και του κυνηγιού. Ας αφήσουμε όμως αυτά τα 'ειδικά' σκυλιά. Τί γίνεται με τα οικιακά σκυλιά που σκοτώνοται μεταξύ τους ή που δαγκώνουν άσχημα τα αφεντικά τους, στα καλά καθούμενα; Έχετε δει ποτέ σκύλο να κυνηγάει γάτα, να την πιάνει και να την σκοτώνει επι τόπου τσακίζοντάς της τον αυχένα, ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ, όχι φυσικά για να την φάει; Τι γίνεται με τον ήμερο σπιτικό γάτο που σκοτώνει όλα τα γατάκια που δεν είναι δικά του; Ή που φέρνει στο αφεντικό του περήφανος το νεκρό πουλάκι που έχει πιάσει, χωρίς φυσικά να πεινάει; Τα αγριόσκυλα ή οι λύκοι που σκοτώνουν ολόκληρα κοπάδια για να φάνε ένα μόνο ζώο, είναι παραμύθια; Οι αλεπούδες που σκοτώνουν ολόκληρο κοτέτσι για να φάνε δυό τρεις κότες, είναι φαντασίες; Είναι "ΚΑΚΑ' όλα αυτά τα ζώα; Όχι. Είναι μέρος της ΦΥΣΗΣ.
Της Φύσης, που χαρακτηρίζεται από άλογη και φονικότατη βία: σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες, παγωνιές, τσουνάμι, μετεωρίτες όπως της Σιβηρίας του 1917 που η σύγκρουσή του με τη γη ισοδυναμούσε με αρκετές πυρηνικές βόμβες, εκρήξεις ηφαιστείων όπως του Πινατούμπο των Φιλιππίνων to 1991 που ισοδυναμούσε επίσης με αρκετές ατομικές βόμβες και κόντεψε να ανατρέψει το κλίμα όλης της γης, εποχές παγετώνων, ξηρασίας, κατακλυσμών, τεράστιας κλίμακας "βία", που μπορεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο να απειλήσει κάθε ζωή στην γη, όπως έγινε στην τελευταία περίοδο των παγετώνων και μπορεί να ξαναγίνει και αύριο, ποιός ξέρει.
Κι εσείς αυτήν την Φύση την έχετε εξιδανικεύσει;
Η "ανθρωπιά", πάει κόντρα στην Φύση! Δεν υπάρχει βέβαια μόνο στους ανθρώπους, αλλά και σε κάποια - πολύ λίγα - ανώτερα θηλαστικά: τα οικόσιτα ζώα, εξημερωμένα μέσα από την ΕΠΙΛΟΓΗ και την συνύπαρξη εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ή τα δελφίνια και τους bonobo, που είναι ό,τι πιό κοντινό στον άνθρωπο υπάρχει στην φύση. Πήγαινε όμως λίγο παραδίπλα! Δες τους χιμπατζήδες που μοιάζουν εξωτερικά πάρα πολύ με τους bonobo! Δες που τσακώνονται μεταξύ τους, που πολεμάνε, που σκοτώνονται κυριολεκτικά! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ! Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ πάει ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ επίσης πάει κόντρα στη φύση, χτίστηκε αρχικά για να μπορούν οι άνθρωποι να επιβιώνουν από τα φυσικά φαινόμενα, να μην πεθαίνουν από το κρύο, οι σπηλιές έγιναν σπίτια και τα σπίτια πόλεις, και στις πόλεις εφευρέθηκαν οι ΝΟΜΟΙ, για να μπορούν οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ να συμβιώνουν χωρίς να αλληλοσπαράσσονται σαν αγρίμια... ο πολιτισμός είναι η ΑΜΥΝΑ της ανθρωπότητας ΕΝΑΝΤΙΑ στην Φύση. Ο πολιτισμός, ο αλληλοσεβασμός, ο σεβασμός στους νόμους, είναι η μόνη λύση για να ξεφύγουμε από την ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ της ΦΥΣΗΣ που κουβαλάμε μέσα μας και να μπορέσουμε να συμβιώσουμε χωρίς να σφαχτούμε. Όσο για τον Ανθρωπισμό; Μόνο τα πολύ τελευταία χρόνια και σε πολύ μικρό μέρος του κόσμου έχουμε κατακτήσει σε ένα βαθμό την ουσιαστική αλληλοβοήθεια, την υπεράσπιση του ανίσχυρου και του μειονεκτικού, τα ίσα δικαιώματα για όλους (σε ποιά ζώα υπάρχει ισοτιμία ανάμεσα στα φύλα;), την πρόνοια για τους πιό άτυχους. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την - όποια - πρόοδο.
ΝΑΙ στον σεβασμό στην φύση, ΝΑΙ στον σεβασμό για τα ζώα και για κάθε μορφή ζωής, αλλά όχι και να φτάσουμε στο άλλο άκρο! Στην τυφλή λατρεία της φύσης, και στην καταδίκη του ανθρώπινου πολιτισμού!
Όχι να γίνουμε σαν εκείνους τους αιρετικούς βουδιστές που τρέφονται μόνο με μαρουλόφυλλα, κι αυτό μετά από μια ειδική τελετή όπου τους ζητούν (από τα μαρουλόφυλλα) συγνώμη που τα κόβουν!
Από την άλλη, γενάρχης της ανθρωπότητας είναι ο φονιάς, ο Κάιν, και όχι ο αγαθός Άβελ, ας μην το ξεχνάμε ΟΥΤΕ αυτό....
.
Πολλοί έχουν εξιδανικεύσει τη Φύση και τα ζώα, σε αντιδιαστολή προς τον δήθεν "αφύσικο" άνθρωπο... Ένας καλός μου φίλος έφτασε μέχρι και να με κατηγορήσει ότι στο αμέσως προηγούμενο άρθρο (όπου σχολιάζω το φονικό του Αγρινίου) επιδεικνύω "ρατσισμό" προς τα ζώα, επειδή χαρακτηρίζω τις βάρβαρες ανθρώπινες συμπεριφορές σαν κτηνώδεις! Τόσο μεγάλη είναι η λατρεία του για "τα ζώα", που ξεχνά ότι στο κάτω κάτω της γραφής, ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ακόμα ζώο, και την συμπάθεια που δείχνει προς αυτά θα έπρεπε λογικά να την δείχνει και στο ανθρώπινο είδος, αλλιώς αυτός είναι που επιδεικνύει ένα είδος ρατσισμού (=διάκρισης), αυτήν την φορά ενάντια στον άνθρωπο.
Τα πράγματα στο βασίλειο των ζώων δεν είναι σε καμμιά περίπτωση τόσο ιδανικά όσο θέλετε μερικοί να τα παρουσιάσετε. Εκεί βασιλεύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό, ενώ για τους πιό αδύναμους ο μόνος κανόνας είναι η υποταγή, και για τους ελαττωματικούς υπάρχει ο Καιάδας και μόνον ο Καιάδας. Η σκληρότητα είναι ο κανόνας, και η "ανθρωπιά" είναι η σπάνια εξαίρεση. Και μη μού πείτε για τα εξημερωμένα ζώα, το άλογο, τον σκύλο, την γάτα, που επί αιώνες ο άνθρωπος τα έχει πλάσει κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, επιλέγοντας τα πιό ήμερα και τα πιό φιλικά από αυτά, σε μια μακριά πορεία εξημέρωσης. Τα ζώα αυτά με την στενή έννοια είναι τελείως ΑΦΥΣΙΚΑ. Εξάλλου ο άνθρωπος, όπως έπλασε ανθρωπόμορφα σκυλιά, σαν αυτά που πεθαίνουν από θλίψη με τον θάνατο του αφεντικού τους, έπλασε και τα τερατόμορφα σκυλιά, τους άγριους "φύλακες", τα σκυλιά των κυνομαχιών και του κυνηγιού. Ας αφήσουμε όμως αυτά τα 'ειδικά' σκυλιά. Τί γίνεται με τα οικιακά σκυλιά που σκοτώνοται μεταξύ τους ή που δαγκώνουν άσχημα τα αφεντικά τους, στα καλά καθούμενα; Έχετε δει ποτέ σκύλο να κυνηγάει γάτα, να την πιάνει και να την σκοτώνει επι τόπου τσακίζοντάς της τον αυχένα, ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ, όχι φυσικά για να την φάει; Τι γίνεται με τον ήμερο σπιτικό γάτο που σκοτώνει όλα τα γατάκια που δεν είναι δικά του; Ή που φέρνει στο αφεντικό του περήφανος το νεκρό πουλάκι που έχει πιάσει, χωρίς φυσικά να πεινάει; Τα αγριόσκυλα ή οι λύκοι που σκοτώνουν ολόκληρα κοπάδια για να φάνε ένα μόνο ζώο, είναι παραμύθια; Οι αλεπούδες που σκοτώνουν ολόκληρο κοτέτσι για να φάνε δυό τρεις κότες, είναι φαντασίες; Είναι "ΚΑΚΑ' όλα αυτά τα ζώα; Όχι. Είναι μέρος της ΦΥΣΗΣ.
Της Φύσης, που χαρακτηρίζεται από άλογη και φονικότατη βία: σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες, παγωνιές, τσουνάμι, μετεωρίτες όπως της Σιβηρίας του 1917 που η σύγκρουσή του με τη γη ισοδυναμούσε με αρκετές πυρηνικές βόμβες, εκρήξεις ηφαιστείων όπως του Πινατούμπο των Φιλιππίνων to 1991 που ισοδυναμούσε επίσης με αρκετές ατομικές βόμβες και κόντεψε να ανατρέψει το κλίμα όλης της γης, εποχές παγετώνων, ξηρασίας, κατακλυσμών, τεράστιας κλίμακας "βία", που μπορεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο να απειλήσει κάθε ζωή στην γη, όπως έγινε στην τελευταία περίοδο των παγετώνων και μπορεί να ξαναγίνει και αύριο, ποιός ξέρει.
Κι εσείς αυτήν την Φύση την έχετε εξιδανικεύσει;
Η "ανθρωπιά", πάει κόντρα στην Φύση! Δεν υπάρχει βέβαια μόνο στους ανθρώπους, αλλά και σε κάποια - πολύ λίγα - ανώτερα θηλαστικά: τα οικόσιτα ζώα, εξημερωμένα μέσα από την ΕΠΙΛΟΓΗ και την συνύπαρξη εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ή τα δελφίνια και τους bonobo, που είναι ό,τι πιό κοντινό στον άνθρωπο υπάρχει στην φύση. Πήγαινε όμως λίγο παραδίπλα! Δες τους χιμπατζήδες που μοιάζουν εξωτερικά πάρα πολύ με τους bonobo! Δες που τσακώνονται μεταξύ τους, που πολεμάνε, που σκοτώνονται κυριολεκτικά! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ! Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ πάει ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ επίσης πάει κόντρα στη φύση, χτίστηκε αρχικά για να μπορούν οι άνθρωποι να επιβιώνουν από τα φυσικά φαινόμενα, να μην πεθαίνουν από το κρύο, οι σπηλιές έγιναν σπίτια και τα σπίτια πόλεις, και στις πόλεις εφευρέθηκαν οι ΝΟΜΟΙ, για να μπορούν οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ να συμβιώνουν χωρίς να αλληλοσπαράσσονται σαν αγρίμια... ο πολιτισμός είναι η ΑΜΥΝΑ της ανθρωπότητας ΕΝΑΝΤΙΑ στην Φύση. Ο πολιτισμός, ο αλληλοσεβασμός, ο σεβασμός στους νόμους, είναι η μόνη λύση για να ξεφύγουμε από την ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ της ΦΥΣΗΣ που κουβαλάμε μέσα μας και να μπορέσουμε να συμβιώσουμε χωρίς να σφαχτούμε. Όσο για τον Ανθρωπισμό; Μόνο τα πολύ τελευταία χρόνια και σε πολύ μικρό μέρος του κόσμου έχουμε κατακτήσει σε ένα βαθμό την ουσιαστική αλληλοβοήθεια, την υπεράσπιση του ανίσχυρου και του μειονεκτικού, τα ίσα δικαιώματα για όλους (σε ποιά ζώα υπάρχει ισοτιμία ανάμεσα στα φύλα;), την πρόνοια για τους πιό άτυχους. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την - όποια - πρόοδο.
ΝΑΙ στον σεβασμό στην φύση, ΝΑΙ στον σεβασμό για τα ζώα και για κάθε μορφή ζωής, αλλά όχι και να φτάσουμε στο άλλο άκρο! Στην τυφλή λατρεία της φύσης, και στην καταδίκη του ανθρώπινου πολιτισμού!
Όχι να γίνουμε σαν εκείνους τους αιρετικούς βουδιστές που τρέφονται μόνο με μαρουλόφυλλα, κι αυτό μετά από μια ειδική τελετή όπου τους ζητούν (από τα μαρουλόφυλλα) συγνώμη που τα κόβουν!
Από την άλλη, γενάρχης της ανθρωπότητας είναι ο φονιάς, ο Κάιν, και όχι ο αγαθός Άβελ, ας μην το ξεχνάμε ΟΥΤΕ αυτό....
.
20 σχόλια:
Κι ας μη μας διαφεύγει αγριόγατε ότι και ο πολιτισμός μας υπήρξε (και παραμένει) βίαιος απέναντι στη «φύση», ή μάλλον τη «φυσική κατάσταση». Πόσα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί από τους «πολιτισμένους» προς τους «αγρίους»; Μια ανάλογη διάσταση έχει και το φονικό των Καλυβίων, όπως αποπειρώμαι να δείξω εδώ.
Διάβασα την ανάλυσή σου και μού άρεσε πολύ.
Γενάρχης της ανθρωπότητας έιναι ο φονιάς, ο Κάιν, και όχιο αγαθός Άβελ, ας μην το ξεχνάμε ΟΥΤΕ αυτό....
Καλημέρα
Πολύ σωστά αυτά που γράφεις μαύρε γάτε. "Ανθρωπιά" και φύση δεν ανήκουν στην ίδια συνομοταξία...
Πάντως αυτό που συμβαίνει με ορισμένους ανθρώπους που πηγαίνουν στο "άλλο άκρο" και εξιδανικεύουν την φύση,
είναι μία συμπεριφορά που δεν περιορίζεται στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Η οπτική "άσπρο / μαύρο" "ναι / όχι" είναι αυτή που ακολουθείται από την πλειονότητα του ανθρώπινου πληθυσμού, διότι είναι
αυτή που καταπονεί λιγότερο τον εγκέφαλο. Κάνει ας το πούμε "οικονομία πόρων συστήματος".
Γενικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να κουραστεί σωματικά ή πνευματικά εάν μπορεί να το αποφύγει.
Έτσι λίγοι ασχολούνται με τις άπειρες αποχρώσεις του γκρι που κατά κανόνα αποτελούν την πραγματικότητα και προτιμούν το ασπρόμαυρο.
Ή άνθρωπος /βασιλιάς και φύση / στα σκουπίδια ή το αντίστροφο ανάλογα με την ιδεολογική τοποθέτηση.
Εχεις απόλυτο δίκαιο και σε αυτό αλλά και στο προηγούμενο post σου.
Κάπως έτσι είναι.
Ενέργειες τέτοιου είδους είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου προερχόμενες από την ζωώδη καταγωγή του. Το να σκοτώνεις και να σκοτώνεσαι όσον αφορά τα ζώα δεν έχει μεγάλη διαφορά από το να κοιμάσε ή να τρώς. Είναι φυσικό.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα φυσικά φαινόμενα. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις την θάλασσα γιατί με ένα τσουνάμι πήρε τόσες ζωές. Γιατί γέννησε άλλες τόσες.
Οπως λέει ο Γκιμπράν, μέσα στον κάθε άνθρωπο υπάρχει το χαμηλότερο σημείο που υπάρχει στον καθένα μας και ταυτόχρονα και το υψηλότερο, που μπορεί να φτάσει.
Και εκεί βρήκαν χώρο οι θρησκείες να παίξουν. Προσπάθησαν να κάνουν τον άνθρωπο να εξυψωθεί σ'αυτό το υψηλότερο σημείο του, οι περισσότερες αποτυγχάνοντας οικτρά. Κυρίως γιατί διαχώρισαν τον κόσμο σε καλό και κακό. Ενώ όλα είναι ένα.
Μαύρε γάτε, τα σχόλια σε κείμενα επιχειρηματολογικά ακαταμάχητα και λεκτικά άψογα, νομίζω σχόλια δε χωράνε. Επομένως... no comments. ΦΥΣΙΚΑ!
Νηφάλιες θέσεις με τις οποίες προσωπικά συμφωνώ κατά το πλείστον...
Και εδώ έχουμε μια αποκαλυτική κατακλείδα:
"Η "ανθρωπιά", πάει κόντρα στην Φύση!
Πόσο αληθινό...
Τίποτα δεν είναι τυχαίο αγαπητέ μαυρόγατε...
τίποτα....
Η αγάπη προς τη φύση είναι η αγάπη και η προστασία του "υποτακτικού".
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι "υποτακτικοί" δεν ξεσκίζονται μεταξύ τους.
Η επιθυμία του ανθρώπου να εξανθρωπίζει (=απαθανατίζει) τα πάντα μεταφέρεται και στο βασίλειο των ζώων.
Το τελευταίο όμως συνεχίζει να αλληλοσπαράζεται και προπάντων... δεν μαθαίνει.
Ωπα και με το μαλακο. Δεν εχω αντιρρηση να με "δερνει" καποιος με επιχειρηματα, αλλωστε το ειχα προβλεψει. Αλλα, οχι να με "δερνετε" για πραγματα που δεν ειπα.
Εχουμε πολλα διαφορετικα πραγματα, για τα οποια μιλαμε. Ας βγαλουμε εξω μερικα, για να γινει η κουβεντα πιο ευκολη.
Αρχικα, ας αφησουμε εξω τα γεωλογικα, μετεωρολογικα κλπ. φαινομενα. Εκει δεν υπαρχει ουτε ενστικτο, ουτε ηθικη ουτε τιποτα. Ζουμε σ' εναν πλανητη, που εμφανιζει αυτα τα φαινομενα - και μαλιστα κατα τυχαιο και απροβλεπτο τροπο. Αυτο δεν μπορει να καθοριζει την (κοινωνικη) συμπεριφορα μας.
Μετα, ας βγαλουμε εξω απο την κουβεντα τους ορους "Φυση / φυσικο". Αναλογα απο ποια σκοπια το βλεπει κανεις, μπορουν ολα να θεωρηθουν ειτε τελειως φυσικα ειτε τελειως αφυσικα, ειτε πότε το ενα και πότε το αλλο. Επειδη λοιπον δεν υπαρχει ξεκαθαρη θεωρηση για το τι ειναι φυσικο, ας το αφησουμε εκτος κουβεντας.
Για παραδειγμα, ειναι πολυ φυσικο για τον ανθρωπο να δημιουργει κοινωνιες, εκπαιδευση, νομους (αλλιως καθε κοινωνια καταρρεει), ακομα και πολεις. Ολα αυτα εξασφαλιζουν στο ανθρωπινο ειδος την καθαρη βιολογικη, δαρβινικη επιβιωση. Πισω απο καθε κοινωνικη συμπεριφορα (οπως π.χ. γαμος, καταπιεση της γυναικας στις νομαδικες κοινωνιες, σχολικη εκπαιδευση), υπαρχει μια ξεκαθαρη βιολογικη αναγκαιοτητα.
Το ξαναλεω με αλλα λογια: ο καθενας μας εχει μια διαφορετικη θεωρηση για το τι ειναι "φυση / φυσικο". Δεν μπορουμε να επιχειρηματολογουμε με βαση την *υποκειμενικη* αντιληψη του καθενος περι φυσης.
Ειτε θα καθορισουμε με κοινη αποδοχη, τι ειναι φυσικο (που ειναι ενα τερααααστιο, ξεχωριστο θεμα), ειτε θα αφησουμε την φυση εξω απ' την κουβεντα. Αλλιως δεν θα βγαινει νοημα.
Παμε στα ζωα, ειτε κατοικιδια ειτε αγρια. Εκεινο που λεω ειναι, οτι ο ανθρωπος δεν ειναι - ουτε μπορει να γινει - "ανωτερος" απο αυτα. Ουτε και "κατωτερος" βεβαιως. Δεν ανηκω σ' αυτους που ζητουν συγνωμη απο καθε ραδικι πριν το φανε, ουτε σ' αυτους που θεοποιουν το καθε κουνημα της ουρας του σκυλου τους. Εκεινο που λεω ειναι:
α) δεν ειναι δυνατον με παιδεια, ομορφια, ηθικη κλπ. κλπ. κλπ. να "εξυψωθουμε" πανω απ' τα ζωα. Η παιδεια και η ομορφια ειναι απαραιτητες (ποιος θα το αμφισβητουσε; ) αλλα για δικη μας - πρακτικη - ωφελεια. Οχι για να "εξυψωθουμε". Προτεινω να παψουμε να αναζηταμε ανωτερη θεση απο τα ζωα.
β) καθε φορα που βλεπουμε ενα ζωο, το βλεπουμε ειτε με την χρηστικη του ιδιοτητα (γουρουνι για να το φαμε, γαιδαρος για να μας κουβαλησει), ειτε με την "εξωτικη" του ιδιοτητα, που μας ειναι και τελειως αγνωστη ("η αγρια τιγρη που ξεσκιζει την γαζελλα"). Η σκοπια μας ειναι η σκοπια του ανωτερου. Υπερφιαλη, ημιμαθης και υβριστικη (το "υβρις" με την αρχαια του εννοια). Προτεινω να γνωρισουμε τα ζωα καλυτερα. Να δουμε πως πραγματικα φερονται και γιατι.
γ) καθε φορα που συγκρινουμε τον ανθρωπο με ενα ζωο το κανουμε ειτε για να τονισουμε την ανωτεροτητα ("εγω δεν φερομαι σαν τα ζωα", "μην φερεσαι σαν γουρουνι"), ειτε για να δικαιολογησουμε πολυ βολικα τις δικες μας ανομιες. "Εγω τρωω κρεας γιατι και η γατα τρωει το ποντικι" ειναι - στα δικα μου ματια - μια απο τις μεγαλυτερες και βολικοτατες βλακειες που εχει εφευρει η ανθρωποτητα προκειμενου να δικαιολογηθει. Προτεινω να μην συγκρινουμε καν.
Αν συμφωνειτε να βγαλουμε απο την κουβεντα οσα αναφερω πιο πανω και να συγκεντρωθουμε στα επιχειρηματα (α)(β)(γ) και οχι στο αν εγω ζηταω συγνωμη απο το καθε μπροκολο πριν το φαω, τοτε ..... βαρατε με αλυπητα ;-)
Η συζητηση ειναι πολυ ενδιαφερουσα και περιμενω με ανυπομονησια τις αποψεις σας.
Υ.Γ. Δυστυχως για τεχνικους λογους δεν θα εχω την ευκαιρια να συμμετασχω πολυ ενεργα στην συζητηση (ειμαι στους δρομους). Λυπαμαι. Θα προσπαθησω να μεινω σε επαφη οσο μπορω.
Καλησπέρα σε όλη την παρέα!
Καπετάνιε μου κανείς δεν σε κατέταξε στην κατηγορία αυτ΄ών που ζητούν συγνώμη από τα μπρόκολα Σ:))))
Όμως και η ανωτερότητα οτυ ανθρώπου, είναι δεδομένη νομίζω και δεν χωράει πολλή συζήτηση. Επίσης δεδομένο είναι ότι το κάθε είδος έχει κάποια 'καλά' και κάποια "αρνητικά" χαρακκτηριστικά, οπότε αν κάποιος πει ότι εγώ είαι χοντρός ή βρωμιάρης σαν γουρούνι ή τεμπέλης σαν γάιδαρος ή χαζός σαν κότα ε, δεν βρίσκω κάτι κακό. Ούτε και θεωρώ υποκειμενικό το τι είναι "Φύση". ό,τι όμως και να λέμε για τη Φύση, το μόνο σίγουρο είναι ότι η Φύση δεν είναι ¨"υποτακτική" μας. Όποιος το πιστεύει αυτό, πλανάται πλάνη μεγάλη...
Ως εδώ δεν νομίζω να διαφωνούμε. Στο α) σου όμως είναι που διαφωνώ, και μάλιστα ριζικά. Μόνο με την παιδεία και την τεχνολογία θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε ίσως κάποτε από τους Νόμους της Φϋσης. Τους σκληρούς κι "απάνθρωπους" αυτούς νόμους...
Ανώνυμε, όχι μόνο το βασίλειο των ζώων... και των φυτών, και των ανθρώπων...
Σάς χαιρετώ όλους φιλικά
Αχ, Μαυρε Γαταρε. Γραφεις πιο πανω "...χαζος σαν κοτα...".
Εχει σχεση με το δικο μου επιχειρημα (β). Οτι δηλαδη, αποδιδουμε χαρακτηρισμους στα ζωα με βαση την ανωτεροτητα μας. Ουτε τα γνωριζουμε καν.
Αντι επιχειρηματων, θα σου πω μια αληθινη ιστορια. Την εμαθα απο τους πρωταγωνιστες της. Εγινε στην Ελβετια, πριν μερικα χρονια.
Σε ενα μικρο ελβετικο χωριο ενας φουρναρης εχει το μαγαζακι του διπλα στην λιμνη. Λιγο πιο μακρια λειτουργει πτηνοτροφειο. Μια καποια μερα, μια κοτα το σκαει απο το πτηνοτροφειο (κατι που απο μονο του αποτελει κατορθωμα). Παραζαλισμενη απο το καινουργιο περιβαλλον εξω απο τον φραχτη, πεφτει στην λιμνη. Δεν ξερει κολυμπι και αγωνιζεται να επιβιωσει. Ο φουρναρης περναει τυχαια απο κει, βλεπει την κοτα να πλατσουριζει στο νερο, βουταει, την βγαζει, της κανει τεχνητη αναπνοη στομα-ραμφος (!!!) και της σωζει την ζωη.
Επειδη ο φουρναρης δεν ειχε κοτετσι, ξαναδινει την κοτα στο πτηνοτροφειο. Απο την ημερα εκεινη και για τα επομενα 7 χρονια - μεχρι που πεθανε - η Lugl [*] το εσκαγε _καθημερινα_ απο το πτηνοτροφειο, πηγαινε στον φουρνο, αφηνε ενα αβγο πανω σ' ενα χαλακι, κακαριζε και ξαναγυρναγε στο πτηνοτροφειο.
[*] ετσι ονομαστηκε η κοτα
Δεν καταλαβαινεις οτι - μετα απο αυτην την ιστορια - δεν εχουμε την ΤΥΦΛΑ μας για το πως σκεφτονται οι κοτες;
Δεν καταλαβαινεις οτι, με το να χαρακτηριζεις καποιον "χαζο σαν κοτα", υβριζεις τις κοτες; [**]
Δεν καταλαβαινεις οτι, με το να βλεπεις τις κοτες μονο σαν σουβλιστο φαϊ τις αδικεις καταφωρα;
[**] δεν θεωρω τις κοτες ουτε ανωτερες ουτε καλυτερες απο τον ανθρωπο. Το να τις αποκαλουμε "χαζες" ειναι δικη μας βλακεια και αμαθεια.
Το κακό με χαρακτηρισμούς όπως π.χ. "βρωμιάρης σαν γουρούνι" είναι ότι παραβλέπεται το γεγονός ότι αυτό που εμείς θεωρούμαι βρωμιά (δηλ, κάτι που είναι μολυσματικό, νοσογόνο και απεχθές κατά κοινή ομολογία των ανθρώπων) δεν είναι βρωμιά για το γουρούνι και τα άλλα γουρούνια που η φύση τα έκανε όχι μόνο να έχουν ανοσία σε αυτό που εμείς θεωρούμαι βρωμιά, αλλά αυτή η βρωμιά να είναι αναγκαία για την επιβίωσή τους. Αντίθετα, κάτι που εμείς θεωρούμε "καθαρό" ενδέχεται να είναι βρωμερό και απεχθές για ένα άλλο είδος (υπάρχουν τέτοια πράγματα, ξέρετε ότι οι άνθρωποι κανονικά δεν πρέπει να αγγίζουν τα δελφίνια καθώς είναι «πολύ βρώμικοι» για αυτά και μπορούν να τους μεταδώσουν ένα σωρό δερματικές και άλλες ασθένειες; Μπορώ να φανταστώ δελφίνια να λένε «βρωμερός σαν άνθρωπος»). Δεν θέλω να μακρηγορήσω, αλλά καταλαβαίνετε γιατί θα συμφωνήσω με τον καπετάνιο στην ανοησία του τρόπου με τον οποίο υποτιμούμε τα ζώα κρίνοντάς με το μέτρο ενός είδους του ζωικού βασιλείου (άνθρωπος) άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Είναι κάτι σαν να κοροϊδεύει ένας ημίγυμνος αφρικανός τον ισημερινό τον τρόπο που ντύνεται ένας εσκιμώος στους πάγους. Είναι οι παρωπίδες του ανθρώπου που είναι ανίκανος να συλλάβει ότι η δική του αντίληψη της πραγματικότητας δεν είναι το καθολικό μέτρο του σύμπαντος.
Το θέμα είναι 1) γιατί κάποιοι νοιώθουν την εσωτερική ανάγκη να πουν ότι ο άνθρωπος είναι «ανώτερος», 2) ποιο είναι το περιεχόμενο που δίδουν σε αυτή την ανωτερότητα και 3) τι θέλουν να δικαιολογήσουν με αυτή την ανωτερότητα (την κακομεταχείριση ίσως των άλλων ειδών που αφού είναι κατώτερα οι ζωές τους αξίζουν λιγότερο;)
1) Για την ανάγκη του καθενός να πει ότι είναι «ανώτερος» από κάποιο ή κάτι άλλο, δεν μπορώ να αποφανθώ, είναι θέμα ψυχολογίας του καθενός. Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θέλουν να μειώνουν τους άλλους για να αισθάνονται καλύτερα οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Ίσως πάλι να το έχουν ανάγκη αυτό για να αισθανθούν πιο σημαντικοί μέσα στον κόσμου τους – η θρησκεία έχει μια σημαντική τέτοια παράμετρο - είναι μεγάλος ο φόβος μερικών στο να αποδεχθούν ότι αλέθονται το ίδιο όπως και κάθε άλλο πλάσμα στις μυλόπετρες της ύπαρξης και ότι η απεραντοσύνη του σύμπαντος τους αντικρίζει με το ίδιο αδιάφορο (;) βλέμμα όπως και μια αμοιβάδα.
2) Ως προς το περιεχόμενο της ανωτερότητας, σίγουρα ίσως να είμαι ικανότερος να λύνω εξισώσεις από μια αρκούδα ή από ένα μικρόβιο, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πόσο ανώτερος θα αισθανόμουν εάν συναντούσα άοπλος μια πεινασμένη αρκούδα στο βουνό ή, ακόμα πιο πιθανό και καίριο, εάν βρισκόμουν να σαπίζω ζωντανός, αποτελώντας τροφή και αποικία για κάποιο επικίνδυνο βακτηρίδιο ή ιό. Ίσως βέβαια να μπορούσα να επικαλεστώ την ανωτερότητά μου προσευχόμενος στον Θεό ζητώντας κάποιο θαύμα… Σκέπτομαι ότι αν αυτό το μικρόβιο είχε ανθρώπινη λογική, θα ευχαριστούσε τον Θεό για "τον άνθρωπον ημών τον επιούσιον" που του έδωσε για να τραφεί και να πολλαπλασιαστεί και να κατακυριεύσει...
3) Ως προς τη χρήση της ανωτερότητα για να δικαιολογήσουμε την κακομεταχείριση άλλων ειδών ή απλώς τη χρήση τους για τη διατροφή μας, συμφωνώ και επαυξάνω! Εφεξής μάλιστα λέω να εκμεταλλεύομαι και κάθε «κατώτερο» άνθρωπο που θα βρεθεί στο δρόμο μου. Υπάρχουν τόσοι χαζοί, καθυστερημένοι, ανίκανοι, ανήμποροι, αμόρφωτοι και… και… και… Γιατί να διστάζω; Σε τι διαφέρει ένας «χαζός» άνθρωπος από ένα «χαζό» ζώο; Κατ’ αναλογία, δεν αξίζει και η δική του ζωή λιγότερο σε σύγκριση με τη ζωή ενός «έξυπνου» και ταλαντούχου ανθρώπου; Ο Θεός δεν μου έδωσε ευφυία; Δεν με ευνόησε η τύχη; Δεν απόκτησα πτυχία; Έχω κάθε δικαίωμα, έτσι δεν είναι; Ακόμη και εάν πρέπει να τηρώ τα προσχήματα για να κάνω ευκολότερα το έργο μου. Αλλά ίσως να μη χρειάζονται ούτε και αυτά, υπάρχει πάντα κάποια ιδεολογία που θα αναγνωρίζει την κυριαρχία των ανώτερων φυλών, εθνών, ανθρώπων κ.λπ.)…
Ο Emil Cioran, Γάλλος φιλόσοφος, είπε ότι κάθε τι ζωντανό αξίζει τη συμπάθειά μας και μόνο γιατί σκιρτάει. Ναι, και το μαρούλι και το μπρόκολο δεν είναι λιγότερο σημαντικά από εμάς. Το γεγονός ότι η αναγκαιότητα μας υποχρεώνει να τα φάμε για να επιβιώσουμε δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα υποβιβάζουμε. Ναι, ακόμη και αν δεν γονατίζω μπροστά στο τραπέζι μου για να ζητήσω συγνώμη από τη σαλάτα, θέλω να πιστεύω ότι ένα μέρος της ψυχής μου το κάνει αυτό, αλλιώς πράγματι θα θεωρούσα εαυτόν «κατώτερο» - κατώτερο ηθικά, κατώτερο στη συνείδηση – και όχι, ακόμη δεν είμαι καν χορτοφάγος.
Συμφωνώ για τη σκληρότητα της φύσης, συμφωνώ για την αξία του πολιτισμού και για μένα ο «αληθινός» πολιτισμός συνίσταται κυρίως σε αυτό: στην μεγαλύτερη ικανότητα να δείχνουμε ευσπλαχνία, στη δύναμη να νικάμε ή να περιορίζουμε τον πόνο, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για όλα τα πλάσματα, στο μέτρο του δυνατού κάθε φορά. Αν αξίζει σε κάτι ο πολιτισμός, είναι η πνευματική κατάκτηση του να ξεφεύγουμε από την υποκειμενικότητά μας και να αποκτούμε σεβασμό για τον και το «άλλο».
Υπενθυμίζω, τέλος, ότι αρέσει δεν αρέσει, όσο ψηλά και όσο χαμηλά και να φτάσει ένας άνθρωπος, θα είναι πάντα ζώο και πάντα άνθρωπος, διότι αυτός είναι εννοιολογικά ο ορισμός του, όλα τα άλλα είναι απλώς σχήματα λόγου. Επίσης, δεν υπάρχει «ο άνθρωπος» και το «ζώο», υπάρχει μια ευρεία έννοια «ζώο» που περιλαμβάνει αναρίθμητες επιμέρους έννοιες (τα χιλιάδες είδη των ζώων, ένα εκ των οποίων είναι και ο άνθρωπος).
Υ.Γ. Αρχικά δεν κατάλαβα την αναγκαιότητα αυτής της… ας την πω αντιπαράθεση μεταξύ δύο συμπαθέστατων ιστολόγων. Αρχίσατε να διαφωνείτε για πράγματα που μου φάνηκαν, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, εξαιρετικά υποκειμενικά ως προς τον ορισμό τους, έως και απλά σχήματα λόγου, μεταφορές. Δύσκολα εδραιώνεται επιχειρηματολογία πάνω σε μεταφορικές έννοιες. Αν θέλετε να ανταλλάξετε επιχειρηματολογία στα «σοβαρά» μάλλον θα πρέπει να αποστάξετε από όλα αυτά που έχετε πει κάποιο ουσιαστικό θέμα (σχέση ανθρώπου άλλων ειδών, πολιτισμός και περιεχόμενό του κ.λπ κ.λπ.). Ειλικρινά, πέραν των όποιων ευαισθησιών έχει ο καθένας σας απέναντι σε ορισμένες εκφράσεις, δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά μεταξύ σας, γνωρίζοντας τις θέσεις σας.
εγώ περιμένω συγγνώμη πάντως..
Εγώ είμαι προκατειλημένος...! Δεν μετράει η γνώμη μου. Άσε που απ' ό,τι φαίνεται με μισείς -ως γάτος- θανάσιμα!
Πολύ φοβάμαι ότι έχουμε μπεί σε μία δαιδαλώδη λογικοσυναισθηματική ακροβασία που πολύ δύσκολα θα μας οδηγήσει στη σύνθεση μιας ευρύτερα αποδεκτής κοινής άποψης. Η κουβέντα που ξεκινήσαμε πρέπει να έχει αρχίσει από τότε που ο πρωτάνθρωπος απέκτησε εγκέφαλο που μπορούσε να επεξεργαστεί και σκέψεις εκτός των βασικών ενστίκτων.
Και γιατί ρε Μαυρόγατε και λοιποί αγαπητοί φίλοι να πιστέψουμε ότι ο γενάρχης της ανθρωπότητας ήταν ο Άβελ ή ο Κάιν ή ο Αδάμ ή οποιοσδήποτε άλλος που μας τον φόρεσαν κάποιοι αυθαιρέτως στο κεφάλι μας; Γιατί σώνει και καλά να είναι αρσενικός, "χτισμένος", ξανθός γαλανομάτης, πηδήκουλας, φονιάς για ένα πιάτο φακή ή προδότης για τριάντα αργύρια;
Γιατί να μην ήταν Γάτος, και δη Μαύρος;
Πέρα από το σκυλίσιο μαύρο χιούμορ, το δυστύχημα των σημερινών ανεπτυγμένων πολιτισμικά κοινωνιών είναι η αδυναμία της φιλοσοφίας να αντιδρά με αντίστοιχη ταχύτητα στην εξέλιξη της τεχνολογίας ώστε να παράγει παράλληλα τους απαιτούμενους κανόνες ηθικής που θα διατηρούσαν τους πολιτισμικούς δεσμούς.
Με λίγα λόγια αποπολιτιζόμαστε ταχέως γι αυτό και τα κρούσματα "αντικοινωνικής" βίας σε κρατικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο αυξάνονται αλματωδώς.
Το φαινόμενο επιδεινώνεται από την "αφύσικη" μη εκδήλωση ενός γενικευμένου πολέμου που, παρά τη φρικώδη βία του, πάντοτε δημιουργεί προϋποθέσεις γέννησης νέων κανόνων ηθικής και διαδικασιών προς αποφυγή του...
Αμπελοσκυλοφιλοσοφία θα μου πείτε.
Δεν θα 'χετε και πολύ άδικο... :)
Υ.Γ. Μαυρόγατε σε διαβεβαιώνω ότι ο Ημίαιμος είναι μια χαρά σκύλος και καθόλου εξανθρωπισμένος... ως κατοικίδιος. Τείνα μάλλον να του μοιάσω παρά το αντίθετο.
Θα συμφωνήσω με τον περαστικό ότι μάλλον είναι θέμα ορολογίας και όχι ουσίας η διαφωνία.
Η ανωτερότητα, που φυσικά αφορά τη νόηση, δεν αποκλείει καθόλου το σεβασμό. Αλλά την ανωτερότητα του ανθρώπου δεν τη συζητώ, για μένμα είναι αδιαμφισβήτητη. Και δεν νομίζω ότι χωράει και οποιαδήποτε παρεξήγηση το θέμα. Δεν πρόκειται ούτε για υπερφίαλο εγωισμό, ούτε για διάθεση επιβολής, ούτε για προσβολή των ζώων. Απλά ο άνθρωπος είναι η κορυφή της Φύσης, τελεία και παύλα! Και αν τυχόν υπάρχουν εξωγήινοι πιό προχωρημένοι από εμάς διανοητικά, τότε αυτοί είναι ανώτεροι από εμάς! Πώς να το κάνουμε βρε παιδιά! Μπορεί κάθε μορφή ζωής να είναι ΣΕΒΑΣΤΗ, αλλά δεν είμαστε ΙΣΟΙ με τα ΜΠΡΟΚΟΛΑ!!!!
(τα παρόντα μπρόκολα εξαιρούνται :)))))
Από όλα αυτά λείπει η απλή λογική ματιά:
Είμαστε ως άνθρωποι αυτό που είμαστε γιατί είναι η προσαρμογή μας, ως φυσικά όντα, στο περιβάλλον μας.
Προσπαθώντας να πούμε ότι είμαστε έξω ή πάνω ή αντίθετα από τη Φύση, μας φέρνει σε συμπεριφορές τύπου ζητώ συγγνώμη από τα μπρόκολα ή εξιδανικέυω τα ζώα.
Ως μέλος του Φυσικού κόσμου, είναι απαραίτητο για να επιβιώσης να σκοτώνεις ζώα ή να ξεριζώνεις φυτά
Οι κοινωνίες μας, οι πολιτισμοί μας, οι νόμοι μας, είναι προσαρμογή για να επιβιώσουμε ως είδος.
Δεν είναι κάτι που μας ήρθε από και γώ δεν ξέρω που και που οφειλόταν στην ευγενική ψυχή.
Ο ανθρωπισμός είναι ο ίδιος σεβασμός που έχουν και τα μέλη μιας ζωικής κοινωνίας μεταξύ τους, με τη διαφορά ότι άλλα πράγματα είναι αναγκαία για το είδος μας (και συνεπώς σεβαστά) και άλλα για τα ζώα.Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αλλά αν οι χιμπατζήδες σκοτώνονταν μεταξύ τους αναίτια, θα είχαν εκλείψει.
Είναι πολύ μικρός ο χώρος ενός post για να εκθέσω όλα όσα θα ήθελα, αλλά αν διαβάσετε εξελικτική βιολογία, θα ανακαλύψετε πως καμία συμπεριφορά ζώου δεν είναι "σκληρή" και κανένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό δεν είναι "ενάντια στη φύση" αφού όλα έχουν σκοπό την επιβίωση κάθε είδους.
Με τέτοιες ιδεαλιστικές απόψεις περί ανώτερου πολιτισμού δικαιολογούσαν και οι Δυτικοί τον αφανισμό των φυλών που συναντούσαν αλλού.
Οι αγριότητες του ανθρώπινου είδους ενάντια στα ίδια του τα μέλη, οφείλονται σε μερικές από τις προσαρμογές μας, όπως είναι η συσσώρευση πλούτου, που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι και αυτή που μακροπρόθεσμα ενδέχεται να μας οδηγήσει στον αφανισμό. Εμας όχι τον υπόλοιπο πλανήτη, ο οποίος και πάλι θα προσαρμοστεί με άλλα είδη και θα επιβιώσει.
Όχι λοιπόν ενάντια στη Φύση, μέσα στη Φύση με τις προσαρμογές που ταιριάζουν στο ανθρώπινο είδος, μακριά από ιδεαλιστικές απόψεις περί ανωτερότητάς μας.
Στη Φύση δεν υπάρχει ιεραρχία, και όλοι αλληλεξαρτώμαστε.
Και ο νόμος της Φύσης δεν είναι οτι επιβιώνει ο πιο ισχυρός, αλλά ο καλλίτερα προσαρμοσμένος.
Και βέβαια ο Κάιν και ο Άβελ δεν υπήρξαν ποτέ, και η ανθρωπότητα δεν έχει γεννάρχη...
Γεωργία μου, φυσικά και η Γένεση είναι ένας μύθος, αλλά κατά τη γνώμη μου ένας ποπλύ πετυχημένος μύθος.
Ο Κάιν είναι ο γενάρχης των ανθρώπων, γιατί η Ανθρωπότητα από τότε που κατάλαβε τον εαυτό της ζεί μέσα στο φόνο.
Και όχι, η Ανθρωπότητα δεν είναι "το ίδιο' με όλη την υπ΄όλοιπγη φύση. ¨Εχει κάτι πολύ διαφορέτικό, που δεν το έχει σχεδόν κανένα άλλο ζώο (με μια επιφύλαξη για κάποια πρωτεύοντα: την αυτόνομη συνείδηση.
Κι ακόμα πιό σημαντικό, την γνώση του ατομικού θανάτου.
Καλημερα σε ολους. Εκπλησσομαι (ευχαριστα) που καποιοι συμφωνουν - εστω μερικως - μαζι μου.
Μαυρε Γατε, αν δεν ξεκαθαρισουμε τις εννοιες, δεν μας βλεπω να βγαζουμε ακρη.
Γραφεις πιο πανω "ε, οχι ισοι και με τα μπροκολα". Απαντω: τι σημαινει "ισοι";
Αναλογα με τον ορισμο της ισοτητας, μπορει και να ειμαστε ισοι με τα μπροκολα.
Εχουν πεσει κι αλλες εννοιες εδω (φυση, "ιδιοι", ανωτεροι, πιο εξελιγμενοι κ.α.), που μπερδευουν ακομα περισσοτερο.
Για παραδειγμα σου λεω, οτι μας θεωρω οχι ισους, οχι ιδιους, οχι ανωτερους και οχι πιο εξελιγμενους απο τα μπροκολα.
Δεν φερνω επιχειρηματα, γιατι πρεπει πρωτα να συμφωνησουμε στον ορισμο της καθε εννοιας.
Για να ξαναγυρισω στο αρχικο θεμα: εγινε ενας φονος. Αποτροπαιος. Τον σχολιασες. Καταδικασες τον φονια.
Μεχρι εδω καλα και συμφωνω.
Η διαφορα μας ξεκιναει απο την αντιληψη περι του πρακτεου.
Εγω προτεινω, ο δολοφονος να πιαστει, να δικαστει και να τιμωρηθει συμφωνα με τον ανθρωπινο νομο. Τιποτα περισσοτερο, τιποτα λιγοτερο.
Εσυ συνεκρινες με τα ζωα. Ειπες για την αναγκη της παιδειας και της ομορφιας, που θα μας εξυψωσει απο τα ζωα.
Δεν αντιλεγω στην αναγκη της ομορφιας. Ελπιζω μονο το δικαστηριο να μην επηρρεαστει απο τα λογια σου.
Η διαφορετικότητα δε σημαίνει ούτε ανωτερότητα, ούτε υπεροχή, ούτε αυτονόμηση.
Επειδή έχουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, σημαίνει ότι είμαστε ανώτεροι ή ικανοί για επιβίωση εκτός και ενάντια στη Φύση;
Κάθε μητέρα, όσο πολιτισμένη και ανθρωπίστρια και αν ήταν θα σκότωνε αν απειλούνταν η ζωή του παιδιού της και μπορούσε να σκοτώσει, ακριβώς όπως μια τίγρη ή μια γοριλίνα.
Γνώση του ατομικού θανάτου έχουν και τα ζώα:
Οι θηλυκές πολλών ειδών θρηνούν πάνω απο τα σκοτωμένα μικρά τους.Όχι όμως για άλλα μέλη. Κι αυτό γιατί τα μικρά είναι κρίσιμα για την επιβίωση.
Εμεις πάλι θρηνούμε για πολλούς, γιατί όλοι σχετίζονται με την επιβίωσή μας.
Είναι απλό, αγαπητέ μου Γάτε, είμαστε σκεπτόμενα ζώα, ο πολύ πετυχημένος μέχρι σήμερα εξοπλισμός μας για επιβίωση.
Ίσως σε μια μελλοντική εξελικτική μας πορεία, μετρημένη σε γεωλογικούς χρόνους, να υπάρχει μόνο η σκέψη, αν αυτό μας βοηθήσει στην προσαρμογή και επιβίωση, αλλά όχι τώρα.
Πολλά γράφτηκα εδώ για το ότι η "φύση"/τα ζώα κτλ. δεν είναι "υποτακτικά". Διαφωνώ. Το να λέμε "η φύση είναι ανώτερη" ή ότι "η φύση είναι κατώτερη" υποβιβάζει αμέσως τη φύση μέσω της ίδιας της κρίσης για τη φύση. Και βέβαια μιλάμε για τη φύση στον πλανήτη γη που πάνω κάτω γνωρίζουμε.
Για να μιλήσω όμως πιο συγκεκριμένα, το ότι γράφουμε στα α****** μας τη φύση φαίνεται από τα σπίτια που χτίζουμε, την άσφαλτο που στρώνουμε, τον τρόπο που διασκεδάζουμε. Τα ζώα/η φύση δεν έχουν καμία δυνατότητα διαφυγής.
Σκεφτείτε αν υπάρχει ένας σύγχρονος πολιτισμός χωρίς κτίσματα και χωρίς λεωφόρους και χωρίς σούπερ μάρκετ...
Δημοσίευση σχολίου