ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΗΣ ΑΙΣΧΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ «ΔΙΚΑΙΗΣ» ΤΙΜΩΡΙΑΣ
.
Έχω πει επανειλημμένα ότι είμαι ΥΠΕΡ των ορίων, και ΥΠΕΡ της ΕΥΘΥΝΗΣ για τα όσα γράφουμε, που έχουν και την κακή συνήθεια να ΜΕΝΟΥΝ, σε αντίθεση με τα λόγια, που πετάνε και φεύγουν. Verba volant, scripta manent. Τα όρια αυτά ο Μανιφέστος τα φλέρταρε συχνά, δεν είναι δική μου δουλειά να πω αν τα ξεπερνούσε, γιατί δεν γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα σε βάθος αρκετό για να κρίνω κανέναν.
Όμως, αν πήρα θέση σε αυτήν την σιχαμερή υπόθεση που δεν με αφορά, αν έγινα μέρος του προβλήματος, είναι γιατί δεν ανέχομαι την αδικία, και γιατί δυστυχώς είμαι αρκετά θερμόαιμος για να μην μπορώ να συγκρατηθώ ακόμα κι όταν το συμφέρον μου το επιβάλλει.
Ο Μανιφέστος έγραφε συχνά με εμπάθεια. Ο Μανιφέστος πολλές φορές ήταν ίσως άδικος και υπερβολικός.
Ο Μανιφέστος όμως έγραφε ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ, σε ένα blog που το διάβαζαν το πολύ καναδυό εκατοντάδες άνθρωποι, ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ. Το μόνο κακό που μπορούσε να κάνει στον Τσαγκαρουσιάνο ήταν να τού σπάσει τα νεύρα. Ας μην τον διάβαζε. Ας του έκανε μήνυση, ναι, μήνυση, στην τελική! Όταν λέμε ΕΥΘΥΝΗ εννοούμε ΚΑΙ νομική ευθύνη. Αυτό δεν είναι η Δικαιοσύνη; Η απονομή του Δικαίου από έναν τρίτο, ανεξάρτητο κριτή; Εκεί θα φαινόταν ποιος υπερέβη τα όρια και ποιος όχι. Πολιτισμένα. Οι περισσότεροι λογικοί άνθρωποι βέβαια νομίζω θα τον αγνοούσαν.
Ο Τσαγκαρουσιάνος όμως, προτίμησε άλλο δρόμο, την εξόντωση του ενοχλητικού με συνοπτικές διαδικασίες: έγραψε τη δική του άποψη σε μια δική του εφημερίδα, κυκλοφορίας αρκετής για να φτάσει στα κατάλληλα χέρια, και να τσακίσει τη ζωή του Μανιφέστου.
Υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά.
Αν δεν την βλέπετε, είτε από συμπάθεια προς τον Στάθη είτε από εχθρότητα προς τον Μανιφέστο δεν την βλέπετε. Ας μην την δείτε ποτέ.
ΑΛΛΑ, σας παρακαλώ, μην επιχαίρετε που η ζωή ενός ανθρώπου τσαλακώθηκε επειδή είπε κάποιον άλλο «ρουφιάνο» και «ρόμπα». Επειδή ο ρουφιάνος δεν φορούσε κουκούλα, αυτό ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΡΟΥΦΙΑΝΟ.
Αυτά, και δεν θα ξαναασχοληθώ με το θέμα, κακώς ασχολήθηκα από την αρχή, και έχω μετανοιώσει τα μάλα.
Κι αν τα κατάφερα να δυσαρεστήσω ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ, χαίρομαι, γιατί ίσως αυτό να είναι μιά απόδειξη ότι είπα την Αλήθεια.
.
Έχω πει επανειλημμένα ότι είμαι ΥΠΕΡ των ορίων, και ΥΠΕΡ της ΕΥΘΥΝΗΣ για τα όσα γράφουμε, που έχουν και την κακή συνήθεια να ΜΕΝΟΥΝ, σε αντίθεση με τα λόγια, που πετάνε και φεύγουν. Verba volant, scripta manent. Τα όρια αυτά ο Μανιφέστος τα φλέρταρε συχνά, δεν είναι δική μου δουλειά να πω αν τα ξεπερνούσε, γιατί δεν γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα σε βάθος αρκετό για να κρίνω κανέναν.
Όμως, αν πήρα θέση σε αυτήν την σιχαμερή υπόθεση που δεν με αφορά, αν έγινα μέρος του προβλήματος, είναι γιατί δεν ανέχομαι την αδικία, και γιατί δυστυχώς είμαι αρκετά θερμόαιμος για να μην μπορώ να συγκρατηθώ ακόμα κι όταν το συμφέρον μου το επιβάλλει.
Ο Μανιφέστος έγραφε συχνά με εμπάθεια. Ο Μανιφέστος πολλές φορές ήταν ίσως άδικος και υπερβολικός.
Ο Μανιφέστος όμως έγραφε ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ, σε ένα blog που το διάβαζαν το πολύ καναδυό εκατοντάδες άνθρωποι, ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ. Το μόνο κακό που μπορούσε να κάνει στον Τσαγκαρουσιάνο ήταν να τού σπάσει τα νεύρα. Ας μην τον διάβαζε. Ας του έκανε μήνυση, ναι, μήνυση, στην τελική! Όταν λέμε ΕΥΘΥΝΗ εννοούμε ΚΑΙ νομική ευθύνη. Αυτό δεν είναι η Δικαιοσύνη; Η απονομή του Δικαίου από έναν τρίτο, ανεξάρτητο κριτή; Εκεί θα φαινόταν ποιος υπερέβη τα όρια και ποιος όχι. Πολιτισμένα. Οι περισσότεροι λογικοί άνθρωποι βέβαια νομίζω θα τον αγνοούσαν.
Ο Τσαγκαρουσιάνος όμως, προτίμησε άλλο δρόμο, την εξόντωση του ενοχλητικού με συνοπτικές διαδικασίες: έγραψε τη δική του άποψη σε μια δική του εφημερίδα, κυκλοφορίας αρκετής για να φτάσει στα κατάλληλα χέρια, και να τσακίσει τη ζωή του Μανιφέστου.
Υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά.
Αν δεν την βλέπετε, είτε από συμπάθεια προς τον Στάθη είτε από εχθρότητα προς τον Μανιφέστο δεν την βλέπετε. Ας μην την δείτε ποτέ.
ΑΛΛΑ, σας παρακαλώ, μην επιχαίρετε που η ζωή ενός ανθρώπου τσαλακώθηκε επειδή είπε κάποιον άλλο «ρουφιάνο» και «ρόμπα». Επειδή ο ρουφιάνος δεν φορούσε κουκούλα, αυτό ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΡΟΥΦΙΑΝΟ.
Αυτά, και δεν θα ξαναασχοληθώ με το θέμα, κακώς ασχολήθηκα από την αρχή, και έχω μετανοιώσει τα μάλα.
Κι αν τα κατάφερα να δυσαρεστήσω ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ, χαίρομαι, γιατί ίσως αυτό να είναι μιά απόδειξη ότι είπα την Αλήθεια.
.
11 σχόλια:
Γαμώτο, όπως τα λες είναι.
Συμφωνώ. ΚΑι σε κάνω link.
Ή καλύτερα... ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι.
Μαύρε Γάτε, δεν μου άρεσε καθόλου το ύφος του προηγούμενου ποστ σου λόγω της τραβηγμένης γλώσσας του, αλλά εδώ έχεις δίκιο κι έθεσες τα πράγματα στις διαστάσεις που τους αναλογούν με τα επιχειρήματα που τους έπρεπεαν. Τσίμπα ένα λινκ κι από μένα, το λιγότερο που μπορώ να κάνω συμφωνώντας μαζί σου.
κανείς δεν επιχαίρεται με όσα έγιναν.
Τι να πω;
Ότι είναι δικαίωμα η ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ, η παράδοση ανθρώπων για τροφή στα θηρία;
Δεν το λέω. Είναι ρουφιανιά.
DEM>>
Γιατί συμπεριφέρεσαι ως τρολλ (σόρυ αλλά δεν είδα πουθενά το blog σου αν έχεις) τριγυρνώντας στα μπλογκς των άλλων να υπερασπίζεσαι τον εκδότη του lifO και δεν απαντάς ποτέ σε ότι σου αντιπροτάσσεται;
Η Ιφιμέδεια στο μπλογκ της σε ρώτησε
"Αν κανείς δεν επικαλείται την επαγγελματική του ιδιότητα σ'αυτά που γράφει στο blog του γιατί θα πρέπει να τιμωρείται γι'αυτήν;"
Έχεις απάντηση;
Ορίστε... εδώ ήταν
http://iphimedea.blogspot.com/2006/11/blog-post_03.html
μάυρε γάτε δυστυχώς συμφωνω με οτι λες όπως και να εχουν τα πράγματα...
Κατι μου λεει οτι διαφοροι-αδιαφοροι σκατοψυχοι ηρθαν να αναπαραγουν τη μιζερια του επαγγελματικου τους περιβαλλοντος εδω μεσα.
Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο αυτο...
Eσύ ρε Μανταλένε πάλι, τι περιφέρεσαι συνέχεια ως δημ΄σοιος κατήγορος του Lifo? Kαι σιγά τη δική σου επωνυμία! Αφού έισαι άντρας, εμπλεκόμενος στη μαλακία -και τα λοιπά και τα λοιπά. Τι ζόρι τραβάς αγόρι μου;
Μίλησε κανείς;
Δημοσίευση σχολίου