ΜΑΥΡΟΣ, ΚΑΤΑΜΑΥΡΟΣ, ΚΑΤΡΑΜΙ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

.

Παίζει το κλαρίνο του, στο βάθος του τσιμεντένιου λαγουμιού, στην όχθη του ποταμού των Κρότων. Μαύρος, κατάμαυρος, κατράμι. Γύρω κόρνες, εξατμίσεις, σειρήνες, θηριώδεις μηχανές

Περνάνε μπροστά του καλοντυμένες κοπελιές, κύριοι με χαρτοφύλακες, μαμάδες με παιδιά (μα δεν έχουν σχολείο τέτοια ώρα;), φρικιά, φοιτητάκια, παπαδάκια

Περνάει κι ένας μαύρος γάτος, ψάχνει τη τσέπη του, βρίσκει μερικά ψιλά, τα κοιτάει, κίτρινα και κόκινα, πενηνταπέντε λεπτά το πολύ,

«Γειά σου ρε μάγκα», λέει στο Γύφτο, τα κέρματα κουδουνίζουν

Εκείνος σταματάει για λίγο, κάνει μια μικρή υπόκλιση, χαμογελάει, λέει «φχαριστώωωω» με την καρδιά του. Μαύρος, κατάμαυρος, κατράμι. Καθώς ο άλλος απομακρύνεται, συνεχίζει να παίζει το κλαρίνο του, ακόμα πιο ζωηρά, ακόμα πιο χαρούμενα

στο βάθος του τσιμεντένιου λαγουμιού,
στην όχθη του ποταμού των Κρότων,
ένας μαύρος, κατάμαυρος γύφτος και το κλαρίνο του
κατράμι
σαν τον Ήλιο


1 Νοέμβρη 2006
.