.
Πολλοί έχουν εξιδανικεύσει τη Φύση και τα ζώα, σε αντιδιαστολή προς τον δήθεν "αφύσικο" άνθρωπο... Ένας καλός μου φίλος έφτασε μέχρι και να με κατηγορήσει ότι στο αμέσως προηγούμενο άρθρο (όπου σχολιάζω το φονικό του Αγρινίου) επιδεικνύω "ρατσισμό" προς τα ζώα, επειδή χαρακτηρίζω τις βάρβαρες ανθρώπινες συμπεριφορές σαν κτηνώδεις! Τόσο μεγάλη είναι η λατρεία του για "τα ζώα", που ξεχνά ότι στο κάτω κάτω της γραφής, ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ακόμα ζώο, και την συμπάθεια που δείχνει προς αυτά θα έπρεπε λογικά να την δείχνει και στο ανθρώπινο είδος, αλλιώς αυτός είναι που επιδεικνύει ένα είδος ρατσισμού (=διάκρισης), αυτήν την φορά ενάντια στον άνθρωπο.
Τα πράγματα στο βασίλειο των ζώων δεν είναι σε καμμιά περίπτωση τόσο ιδανικά όσο θέλετε μερικοί να τα παρουσιάσετε. Εκεί βασιλεύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό, ενώ για τους πιό αδύναμους ο μόνος κανόνας είναι η υποταγή, και για τους ελαττωματικούς υπάρχει ο Καιάδας και μόνον ο Καιάδας. Η σκληρότητα είναι ο κανόνας, και η "ανθρωπιά" είναι η σπάνια εξαίρεση. Και μη μού πείτε για τα εξημερωμένα ζώα, το άλογο, τον σκύλο, την γάτα, που επί αιώνες ο άνθρωπος τα έχει πλάσει κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, επιλέγοντας τα πιό ήμερα και τα πιό φιλικά από αυτά, σε μια μακριά πορεία εξημέρωσης. Τα ζώα αυτά με την στενή έννοια είναι τελείως ΑΦΥΣΙΚΑ. Εξάλλου ο άνθρωπος, όπως έπλασε ανθρωπόμορφα σκυλιά, σαν αυτά που πεθαίνουν από θλίψη με τον θάνατο του αφεντικού τους, έπλασε και τα τερατόμορφα σκυλιά, τους άγριους "φύλακες", τα σκυλιά των κυνομαχιών και του κυνηγιού. Ας αφήσουμε όμως αυτά τα 'ειδικά' σκυλιά. Τί γίνεται με τα οικιακά σκυλιά που σκοτώνοται μεταξύ τους ή που δαγκώνουν άσχημα τα αφεντικά τους, στα καλά καθούμενα; Έχετε δει ποτέ σκύλο να κυνηγάει γάτα, να την πιάνει και να την σκοτώνει επι τόπου τσακίζοντάς της τον αυχένα, ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ, όχι φυσικά για να την φάει; Τι γίνεται με τον ήμερο σπιτικό γάτο που σκοτώνει όλα τα γατάκια που δεν είναι δικά του; Ή που φέρνει στο αφεντικό του περήφανος το νεκρό πουλάκι που έχει πιάσει, χωρίς φυσικά να πεινάει; Τα αγριόσκυλα ή οι λύκοι που σκοτώνουν ολόκληρα κοπάδια για να φάνε ένα μόνο ζώο, είναι παραμύθια; Οι αλεπούδες που σκοτώνουν ολόκληρο κοτέτσι για να φάνε δυό τρεις κότες, είναι φαντασίες; Είναι "ΚΑΚΑ' όλα αυτά τα ζώα; Όχι. Είναι μέρος της ΦΥΣΗΣ.
Της Φύσης, που χαρακτηρίζεται από άλογη και φονικότατη βία: σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες, παγωνιές, τσουνάμι, μετεωρίτες όπως της Σιβηρίας του 1917 που η σύγκρουσή του με τη γη ισοδυναμούσε με αρκετές πυρηνικές βόμβες, εκρήξεις ηφαιστείων όπως του Πινατούμπο των Φιλιππίνων to 1991 που ισοδυναμούσε επίσης με αρκετές ατομικές βόμβες και κόντεψε να ανατρέψει το κλίμα όλης της γης, εποχές παγετώνων, ξηρασίας, κατακλυσμών, τεράστιας κλίμακας "βία", που μπορεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο να απειλήσει κάθε ζωή στην γη, όπως έγινε στην τελευταία περίοδο των παγετώνων και μπορεί να ξαναγίνει και αύριο, ποιός ξέρει.
Κι εσείς αυτήν την Φύση την έχετε εξιδανικεύσει;
Η "ανθρωπιά", πάει κόντρα στην Φύση! Δεν υπάρχει βέβαια μόνο στους ανθρώπους, αλλά και σε κάποια - πολύ λίγα - ανώτερα θηλαστικά: τα οικόσιτα ζώα, εξημερωμένα μέσα από την ΕΠΙΛΟΓΗ και την συνύπαρξη εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ή τα δελφίνια και τους bonobo, που είναι ό,τι πιό κοντινό στον άνθρωπο υπάρχει στην φύση. Πήγαινε όμως λίγο παραδίπλα! Δες τους χιμπατζήδες που μοιάζουν εξωτερικά πάρα πολύ με τους bonobo! Δες που τσακώνονται μεταξύ τους, που πολεμάνε, που σκοτώνονται κυριολεκτικά! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ! Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ πάει ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ επίσης πάει κόντρα στη φύση, χτίστηκε αρχικά για να μπορούν οι άνθρωποι να επιβιώνουν από τα φυσικά φαινόμενα, να μην πεθαίνουν από το κρύο, οι σπηλιές έγιναν σπίτια και τα σπίτια πόλεις, και στις πόλεις εφευρέθηκαν οι ΝΟΜΟΙ, για να μπορούν οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ να συμβιώνουν χωρίς να αλληλοσπαράσσονται σαν αγρίμια... ο πολιτισμός είναι η ΑΜΥΝΑ της ανθρωπότητας ΕΝΑΝΤΙΑ στην Φύση. Ο πολιτισμός, ο αλληλοσεβασμός, ο σεβασμός στους νόμους, είναι η μόνη λύση για να ξεφύγουμε από την ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ της ΦΥΣΗΣ που κουβαλάμε μέσα μας και να μπορέσουμε να συμβιώσουμε χωρίς να σφαχτούμε. Όσο για τον Ανθρωπισμό; Μόνο τα πολύ τελευταία χρόνια και σε πολύ μικρό μέρος του κόσμου έχουμε κατακτήσει σε ένα βαθμό την ουσιαστική αλληλοβοήθεια, την υπεράσπιση του ανίσχυρου και του μειονεκτικού, τα ίσα δικαιώματα για όλους (σε ποιά ζώα υπάρχει ισοτιμία ανάμεσα στα φύλα;), την πρόνοια για τους πιό άτυχους. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την - όποια - πρόοδο.
ΝΑΙ στον σεβασμό στην φύση, ΝΑΙ στον σεβασμό για τα ζώα και για κάθε μορφή ζωής, αλλά όχι και να φτάσουμε στο άλλο άκρο! Στην τυφλή λατρεία της φύσης, και στην καταδίκη του ανθρώπινου πολιτισμού!
Όχι να γίνουμε σαν εκείνους τους αιρετικούς βουδιστές που τρέφονται μόνο με μαρουλόφυλλα, κι αυτό μετά από μια ειδική τελετή όπου τους ζητούν (από τα μαρουλόφυλλα) συγνώμη που τα κόβουν!
Από την άλλη,
γενάρχης της ανθρωπότητας είναι ο φονιάς, ο Κάιν, και όχι ο αγαθός Άβελ, ας μην το ξεχνάμε ΟΥΤΕ αυτό....
.
"Και στα δικά σας": Παστέλι με μέλι, πάνω σε φύλλο λεμονιάς
Φωτογραφίες:
Μαύρος Γάτος, Κουφονήσι 2006
.
