Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ TO ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Αφιερωμένο στον Άλεξ Μεσχισβίλι

Ο φασισμός σαν πολιτικό κίνημα βασίζεται στο ιδεολογικό υπόβαθρο της θεωρίας της δέσμης, της ομάδας των ανθρώπων, που η καταγωγή, οι πεποιθήσεις και η δύναμή τους ταυτίζονται, παραλληλίζονται σαν μια δέσμη από κλαδιά, και τσακίζουν κάθε "εχθρό".

Σαν όνομα ο Φασισμός γεννήθηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι: fasces στα λατινικά σημαίνει δεσμίδα. Κάτι αντίστοιχο ήταν και ο Εθνικοσοσιαλισμός στην Γερμανία ( στα γερμανικά Nazional-sosialismus, και χάριν συντομίας Nazismus, δηλαδή ο γνωστός μας Ναζισμός). Η ίδια ιδεολογία διέπνεε και διαπνέει και τον Εθνικισμό του Αμερικάνικου Νότου, όπου έδρασε παλιότερα η γνωστή Κού-Κλούξ-Κλαν, και όπου σήμερα δρουν άλλες παρεμφερείς οργανώσεις, την προπολεμική Ιαπωνία του Αυτοκράτορα-Ήλιου, αρχηγού του Υπέρτατου Έθνους του Ανατέλλοντος Ήλιου, την Ισπανία του στρατηγού Φράνκο, που συνέτριψε με τη βοήθεια του Μουσολίνι και του Χίτλερ τις δημοκρατικές δυνάμεις στον Ισπανικό Εμφύλιο, λίγο πριν τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Σε ένα επεισόδιο αυτού του πολέμου, βομβαρδίστηκε από τα φασιστικά αεροπλάνα η πόλη Guernica, και αυτό το γεγονός ενέπνευσε τον Πάμπλο Πικάσσο να ζωγραφίσει τον ομώνυμο πίνακα.

Στη Ρωσία, ο Φασισμός της εκφυλισμένης Οκτωβριανής επανάστασης του Ιωσήφ Στάλιν, ντύθηκε κομμουνισμός-σοσιαλισμός, και ανέλαβε να καθοδηγήσει, λέει, την ανθρωπότητα, στο ιδανικό σοσιαλιστικό μέλλον. Στην Μεγάλη Βρετανία ο φασισμός ενσαρκώθηκε στον Αυτοκρατορικό Ιμπεριαλισμό, στην Γαλλία τερατούργησε κατά τον πόλεμο της Αλγερίας, και τέλος, στις ΗΠΑ, αυτοχρίστηκε Επικαρπωτής, Αστυφύλακας, και Σωτήρας του Κόσμου...

Τι σημαίνει όμως Φασισμός, ποιές ιδιότητες χαρακτηρίζουν τον Φασίστα;

Στην δεσμίδα των ομοειδών και τελείως ευθυγραμμισμένων κλαδιών, δεν χωρούν κλαδιά στραβά, πιό χοντρά ή πιό λεπτά, πιό κοντά ή πιό μακριά, διαφορετικού χρώματος. Ο Φασισμός προϋποθέτει λοιπόν την ύπαρξη μιάς ομογενούς ομάδας ανθρώπων, με κοινή καταγωγή, κοινά χαρακτηριστικά, κοινά πιστεύω, κοινά ιδανικά, ακόμα και παραπλήσια εμφάνιση...

Αυτές οι προϋποθέσεις συγκεντρώνονται συνήθως σε μια ομάδα ανθρώπων με κοινή ιστορία και καταγωγή, δηλαδή σε ένα Έθνος. Γι αυτό και ο Φασισμός ταυτίζεται λίγο πολύ με τον Εθνικισμό, ακόμα κι αν ντύνεται τον μανδύα του Διεθνισμού, όπως, είπαμε, στην περίπτωση της ΕΣΣΔ. Προσοχή, το να ανήκεις σε ένα Έθνος και να αναγνωρίζεις μια Πατρίδα, δεν σημαίνει ότι είσαι Εθνικιστής. Άλλο ο πατριώτης, και άλλο οι Εθνικιστής (στην πραγματικότητα ο Εθνικιστής δεν είναι καν πατριώτης, όπως θα δούμε, γιατί πάνω απ'όλα βάζει το τομάρι του, και όχι την πατρίδα). Ο Εθνικιστής πιστεύει ότι το ΔΙΚΟ ΤΟΥ Έθνος ξεχωρίζει ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ και ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΑ από όλα τα υπόλοιπα Έθνη, και επομένως οφείλει να τα εξαφανίσει, να τα υποτάξει, να τα χρησιμοποιήσει, ή και να τα καθοδηγήσει, κατά περίπτωση.

Το Έθνος του, μέσα στο μυαλό του Εθνικιστή, είναι το εκλεκτό, το Έθνος ανάμεσα στα έθνη, προορισμένο να κυριαρχήσει σε όλα τα υπόλοιπα, που είναι εξ ορισμού κατώτερα, λιγότερο έξυπνα, λιγότερο ικανά, λιγότερο ΔΥΝΑΤΑ... Πρόκειται για μια Αποστολή με μεταφυσικές διαστάσεις, που μπορεί να την έχει αναθέσει στο Έθνος του Εθνικιστή είτε ο ίδιος ο Θεός αυτοπροσώπως (όπως συμβαίνει στον εβραϊκό εθνικισμό, τον λεγόμενο και Σιωνισμό), είτε προκύπτει από την ιστορία του λαού και από το μεγαλείο των Προγόνων, είτε απλά ισχύει αυτοδίκαια, επειδή το είπε ο Αρχηγός. Η τυφλή υπακοή στην Ιεραρχία και ο ανεξέλεγκτος αυταρχισμός των κρατούντων είναι βασικά στοιχεία της φασιστικής ιδεολογίας. Φύρερ (τίτλος του Χίτλερ, θυμάστε), σημαίνει Οδηγός. Στα ρώσικα, λέγεται Πατερούλης (τίτλος του Ιωσήφ Στάλιν)...

Ο Φασίστας λοιπόν δεν ανέχεται διαφορές. Δεν ανέχεται διαφορετικούς. Αποστολή του είναι να τσακίσει τον Ξένο. Τον Ξένο στην καταγωγή (όπως οι Ναζί τους μη-Άρειους), τον Ξένο στο χρώμα (όπως η Κου-Κλουξ-Κλαν τους Μαύρους). Τον αδύναμο σωματικά, αυτόν που δεν μπορεί να ακολουθήσει την δεσμίδα στους Άθλιους Άθλους της. Αλλά κυρίως, και πάνω απ'όλα, ο Φασισμός τσακίζει τον διαφορετικό, ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, που τολμά να διαφέρει στην εμφάνιση ή στην συμπεριφορά ή στις πεποιθήσεις ή απλά αρνείται να ενταχθεί την φασιστική Δέσμη.

Στο μυαλό του Φασίστα, όλοι όσοι ανήκουν στην δεσμίδα πρέπει να είναι ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΙ, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Μόνο έτσι η Δεσμίδα, η Φάσια, μπορεί να έχει Δύναμη, που είναι μια έννοια κλειδί για την κατανόηση της ψυχολογίας του Φασίστα. Είναι μια έννοια θεοποιημένη, που της χρειάζεται για να επιτελέσει το έργο της, την επιβολή σε όλη την υπόλοιπη Ανθρωπότητα. Μέσω της Δύναμης, δηλαδή ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ, δηλαδή μέσω της ΒΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΙΟ. Όπως η Λογική και ο Σεβασμός στον Άλλο είναι η βάση του Δικαίου του πολιτισμένου Ανθρώπου, έτσι και η τυφλή πίστη στον Αρχηγό και στην Αγέλη και η επιβολή μέσω της δύναμης και της βίας είναι το "δίκιο" του Φασίστα.

Υπάρχει μια φιλοσοφική θεωρία που λέγεται Σολιψισμός. Σημαίνει, "μόνο εγώ υπάρχω" (solo ipso sum). Ο φασισμός μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή συλλογικού Σολιψισμού, "μόνο το δικό μου Εθνος υπάρχει". Μέσα στο μυαλό του φασίστα Εθνικιστή, κυρίαρχη και επομένως καθοριστική ιδιότητα ενός ατόμου είναι το "Έθνος" στο οποίο ανήκει. Όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα... και όλα τα υπόλοιπα Έθνη πρέπει αυτοδίκαια να υποταχθούν, αν είναι δυνατόν, κι αν δεν είναι, να χρησιμοποιηθούν κατά το συμφέρον.

Αυτά στην θεωρία.

Στην πράξη, στον Φασισμό και στον Εθνικισμό καταφεύγουν συνήθως πρώτα και καλύτερα άτομα συμπλεγματικά. Αυτοί που ψάχνουν την Δύναμη στον Φασισμό, είναι αυτοί που δεν την έχουν μέσα τους. Αυτοί που αναζητούν τον σκοπό της ζωής στον Εθνικισμό, είναι αυτοί που δεν έχουν πνευματικό περιεχόμενο και δικούς τους στόχους. Αυτοί που αναζητούν την Φυλετική καθαρότητα είναι συνήθως αυτοί που έχουν τα μεγαλύτερα συμπλέγματα ατομικής ή φυλετικής κατωτερότητας. Αυτοί που κάνουν σημαία τους το Έθνος και τον Αρχηγό, όπως οι χούλιγκαν την Ομαδάρα, είναι χαμηλής μόρφωσης, άτομα βίαια, επιθετικά, άτομα με χαλαρές ηθικές αρχές, και διάτρητες συνειδήσεις.

Στην Ελλάδα, ο Φασίστας ήταν αυτός που υπέθαλψε και στερέωσε την δικτατορία του Μεταξά, κατασκοπεύοντας και καταγγέλοντας για Βενιζελικό ή για κομμουνιστή όποιον τού έμπαινε στο μάτι, για οποιονδήποτε λόγο. Μετά, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ο ίδιος άνθρωπος, ο δήθεν πατριώτης, έγινε ο Δοσίλογος των Γερμανών. Ατιμώρητος μετά την απελευθέρωση, απέκτησε και πάλι πολιτική ισχύ και κοινωνικό κύρος, και συνέχισε την ίδια δράση, την τρομοκράτηση κάθε ανθρώπου με ανοιχτό μυαλό και ελεύθερη σκέψη, και όχι μόνο., Οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε λόγο έπεφτε στην δυσμένεια του Εθνικόφρονα, θα υφίστατο την καταγγελία, τον διασυρμό, την εξορία, την δίωξη. Γιατί ο "Εθνικόφρονας" ήταν και είναι πάνω απ'όλα τομαριστής...

Δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου. Στην κυριαρχία των ανθρώπων αυτών στην μεταπολεμική Ελλάδα, βοήθησε πολύ και η πόλωση του Εμφυλίου. Που ξέσπασε όταν κάποιοι "άλλοι" φασίστες, Κόκκινοι αυτήν τη φορά, εκμεταλλεύτηκαν την αγνότητα και την αυτοθυσία χιλιάδων Ελλήνων, και έσπρωξαν την χώρα στην καταστροφή. Όταν κάποιοι ηγέτες χρησιμοποίησαν τους αριστερούς ιδεολόγους για να επιχειρήσουν πέρα από κάθε λογική να ανατρέψουν την συνθήκη της Γιάλτας, και με ένοπλο αγώνα να εγκαθιδρύσουν καθεστώς Ανατολικού τύπου.

Αν νικούσαν αυτοί οι "Δημοκράτες" στον Εμφύλιο, θα είχαμε γίνει Βουλγαρία. Πέρα όμως από τα υπόλοιπα δεινά που σώρευσε αυτός ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην χώρα μας, έδωσε στους τέως δοσίλογους των Γερμανών, και νυν δήθεν Εθνικόφρονες Εθνικιστές, το ιδανικό πρόσχημα και τις ιδανικές συνθήκες για να κυριαρχήσουν και πάλι.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι τραμπούκοι που σκότωσαν τον Αλέκο Παναγούλη, και τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Οι ίδιοι που οργίασαν κι αλώνισαν στα χρόνια της Χούντας. Αυτοί που ποτέ δεν τιμωρήθηκαν, και μετά την πτώση της δικτατορίας με τον γνωστό δραματικό τρόπο, ξαναεπέπλευσαν, και μέσα από το παρακράτος, και μέσα από όλα σχεδόν τα κόμματα της Μεταπολίτευσης. Όταν το 1981 ήρθε η ώρα της "Αλλαγής" του Αντρέα, πολλοί από αυτούς ντύθηκαν και την προβιά του σοσιαλιστή, για να εξακολουθήσουν να λυμαίνονται τα πάντα με την άνεσή τους.

Ο Φασίστας τελικά μπορεί να οριστεί άσχετα με τις πολιτικές του δήθεν πεποιθήσεις, σαν ο άνθρωπος που δεν έχει ηθικές αναστολές, δεν σέβεται τίποτα και κανέναν, και σίγουρα όχι την Πατρίδα, κι ας κόπτεται για το αντίθετο, ο χαμαιλέων, που επιπλέει σε κάθε καιρό, με την πονηριά του, τον κυνισμό του, τον αριβισμό του. Είναι ο χούλιγκαν της πολιτικής, η μάστιγα της ανθρωπότητας.

Ο Φασίστας Εθνικιστής ντύθηκε τελευταία Ευρωβουλευτής, απέκτησε τρόπους Ευρωπαϊκούς, στα πρότυπα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Ζαν Μαρί Λε Πεν. Βασισμένος στις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες ζωής του 2006, στις μεγάλες αλλαγές και στις ραγδαίες εξελίξεις της εποχής μας, στις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών του τέλους του 20ου αιώνα, και στις ανασφάλειες που δημιουργουν όλοι αυτοί οι παράγοντες σε πολλούς ανθρώπους, ο Φασισμός προσπαθεί να κερδίσει δύναμη, ωστε να δείξει όταν έρθει η ώρα τα δόντια του. Έκλεισε την Χρυσή Αυγή κα την έκανε νεολαία του Λάος. Πουλάει βιβλία από τηλεοπτικές εκπομπές, καλύπτοντας τα βρωμερά εθνικιστικά του παραληρήματα με δήθεν επιστημονικές σάλτσες.

Ο Φασισμός πολεμιέται με όπλα, αλλά μόνο όταν είναι πιά πολύ αργά. Πρέπει να τον πολεμήσουμε με τον Πολιτισμό, με την Μόρφωση, με το Παράδειγμα μας, με την Ενεργό Συμμετοχή στα Κοινά. Ας μην τού δώσουμε περιθώρια να σηκώσει κεφάλι, απέχοντας, υποκύπτοντας τον φόβο, ας μην κρυφτούμε στο καβούκι μας προσπαθώντας να σώσουμε το τομάρι μας.

Ο Λύκος φόρεσε την προβιά του αρνιού, αλλά ας μην γελαστούμε. Είναι πάντα ο ίδιος. Μην τον αφήσετε να σηκώσει κεφάλι. Τσακίστε τον. Τσακίστε το Αυγό του Φιδιού.

Μαύρος Γάτος