31 Μαΐ 2009

ΑΠό ΤΗΝ ΑΡΧΑίΑ ΑΓΟΡά ΣΤη ΝέΑ ΚΡήΝΗ ΚΑι ΠάΛΙ ΠίΣΩ

.



ΑΡΧΑίΑ ΑΓΟΡά: Η ΤΡΕΛΛή Με Τη ΣΚΟύΠΑ

Είναι μια τρελλή με μια σκούπα. Χοντρή, άσχημη, κακοντυμένη. Με χοντρές μαύρες τρίχες στο πηγούνι.

Περπατάει και μιλάει μόνη της, ασυναρτησίες σε μιαν απροσδιόριστη γλώσσα. Σταματάει σε κάθε κάδο σκουπιδιών και κοιτάει μέσα. Τί να ψάχνει;

Καμμιά εφεδρική σκούπα, μάλλον.



ΠΛΑΤΕίΑ ΑΡΙΣΤΟΤέΛΟΥΣ: CoRPORATE GReY

Σάς μισώ, γκρίζοι – σάς μισώ θανάσιμα, για τα γκρίζα θηριώδη σας αυτοκίνητα, για τα γκρίζα σας χαμόγελα, για τα γκρίζα σας σκατά. Σάς μισώ γιατί μισείτε τη ζωή, την πνίγετε, τη στραγγαλίζετε, τής κλέβετε το οξυγόνο, και τη βάφετε γκρίζα, σαν τα μούτρα σας

σάς μισώ όσο το θάνατο

είστε ο θάνατος




ΦάΛΗΡΟ: Η ΚΥΡά-ΒΑΡΒάΡΑ


Απολιθωμένη λες, απαράλλαχτη, ακίνητη, αμίλητη, εκτός τόπου και χρόνου, έπιασε πάλι βάρδια στο γνωστό της στέκι. Συμπληρώνει όσο μπορεί το εισόδημα της οικογένειας, με τα φραγκοδίφραγκα που μαζεύει, κάθε καλοκαίρι. Το χειμώνα μάλλον την βάζουν σε κάποιο ντουλάπι, στη ναφθαλίνη, μαζί με τα τσεμπέρια της, και την ξαναβγάζουν μόλις πιάσουν οι ζέστες…

Πρόπερσι την έλεγαν κυρά Βαρβάρα. Ελληνικά δεν μιλάει γρυ, ούτε ποντιακά. Τα ρώσικα πολλά καλά τα καλατζεύ’…



ΠΟΣΕΙΔώΝΙΟ: Ο ΞΕΜΩΡΑΜέΝΟΣ - ΚΑΤά ΦΑΝΤΑΣίΑΝ - ΝΟΜΠΕΛίΣΤΑΣ

Να τα χέσω τα Νόμπελ σας. Να τα χέσω.

Τόσα χρόνια Πόνο, πού να τα χωρέσω;



Το ΜΥΣΤΗΡΙώΔΕΣ ΠΛάΣΜΑ ΤηΣ ΑΡΕΤΣούΣ

"Πελαγία, Ν.Θ. 10234". Εχει τόσες πολλές βάρκες η Μεγάλη Φτωχομάνα; Μετράει και του Παπάζογλα;

Αραγμένες στη σειρά είναι όμορφες οι βαρκούλες, δίπλα στο λούνα παρκ. Και το λούνα παρκ είναι όμορφο δίπλα στη θάλασσα. Λες κι είναι άλλος κόσμος εδώ, αληθινή Ελλάδα, με τις βαρκούλες της και με τα παραθαλάσσια λούνα πάρκ της - όχι σαν το κέντρο που έχει γυρίσει στη Θάλασσα την πλάτη του, για να μην πω πως γύρισε κάτι άλλο... από τότε που έκλεισε το λούνα παρκ και χτίστηκε το τερατώδες Μέγαρο, η "Νέα Παραλία" έκοψε και τους τελευταίους δεσμούς της με την Παραλία.

Αλλά τί είναι εκείνο το πράγμα που κινείται εκεί στα ρηχά; Σαν ακέφαλο ψάρι μ' ένα τεράστιο πέπλο από πίσω για ουρά,, που το ανοιγοκλείνει με χάρη και προχωράει σιγά σιγά πάνω στα απλωτά φύκια του βυθού.

- Ξέρετε από Θάλασσα;

- Ξέρω

- Για ελάτε να δείτε κάτι παράξενο στο βυθό

- Μαύρο;

- Ναι

- Ήταν γεμάτος ο τόπος προχτές- δεν ξέρω τί είναι...

- Ευχαριστώ, καληνύχτα

- Καληνύχτα



Ο ΤΡΕΛΛόΣ ΤηΣ ΝέΑΣ ΠΑΡΑΛίΑΣ

- Θέλετε να σάς βοηθήσω;

- Φύγε από δω ρε!

Αυτή ήταν η μόνη στιχομυθία που είχα ποτέ με τον τρελλό με τα μούσια και με το ποδήλατο. Τι ποδήλατο δηλαδή, ολόκληρο τραίνο ήτανε, με τα καροτσάκια που έσερνε από πίσω. Κατοικία, εξοχικό, τροχόσπιτο, μεταφορικό μέσο, τέσσερα σε ένα, μια ασυνάρτητη σαρανταποδαρούσα φορτωμένη με χιλιάδες σακούλια και σακουλάκια, που την μετακινούσε πάντα περπατητά, με εμφανή κόπο, σέρνοντας το επικεφαλής ποδήλατο. Και με το ραδιάκι πάντα να παίζει. Άλλες φορές πάλι άραζε κάπου στη Νέα Παραλία, σε διάφορα σημεία, και καθιστός στη σαιζ λόνγκ του απολάμβανε τη θέα ή τη σκιά ή κανέναν υπνάκο. Και το ραδιάκι πάντα να παίζει.

Ποιος ήταν; Τι ήταν; Τι απέγινε; Κανείς ποτέ δε θα μάθει.

Έχω πολύ καιρό να τον δω.



Τα ΚΑΡΑΒάΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΜΑϊΚΟύ, ΜΠΡΟΣΤά Στο ΜέΓΑ ΑΛέκΟ

«Για περάστε, αναχωρούμε σε λίγο για Μύκονο – Σαντορίνη – Ηράκλειο – Άμστερνταμ – Γιοχάνεσμπουργκ »…

«Τζαμάικα πιάνετε;»

«Όχι, αλλά πιάνει το μεθεπόμενο, η "Κλειώ"...»


Κάθε χρόνο αυξάνονται τα καραβάκια. Φέτος εμφανίστηκε κι ένας κάγκουρας μ' εκτυφλωτικά φώτα νέον γύρω γύρω. Ψυχή δεν πατάει σ’ αυτόν κι ας είναι όλα τ’ άλλα καραβάκια φίσκα. Αλλά πού να καταλάβει ο κάγκουρας… τι σόι κάγκουρας θα ήταν αν καταλάβαινε;

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ντάξειειειειειειειει!
Το πιάσαμε το υπονοουμενάκι...

Ανώνυμος είπε...

Θα σου κάνω δώρο και Μία Σκούπα και Μea Culpa.

Μαύρος Γάτος είπε...

Ααααα! Ο τρελλός της Νέας Παραλίας!

Βρε καλώς τον...

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι!
Έχεις άλλη μια ευκαιρία.~

Μαύρος Γάτος είπε...

Μπα δε συνηθίζω τα υπονοούμενα, ούτε και τους γρίφους τελευταία αντέχω

ό,τι γράφω εδώ είναι ακριβώς όπως το είδα στη βόλτα μου

ακόμα κι η τρελλή με τη σκούπα

άρα δεν είσαι εσύ, ότι κι αν είσαι

εκτός αν είσαι ο κάγκουρας με το χριστουγεννιάτικο δέντρό

Σ;ο)

Noldiel είπε...

«Είναι μια τρελή με μια σκούπα. Χοντρή, άσχημη, κακοντυμένη. Με χοντρές μαύρες τρίχες στο πηγούνι.» Εικονογράφησες!

«Το χειμώνα μάλλον την βάζουν σε κάποιο ντουλάπι, στη ναφθαλίνη, και την ξαναβγάζουν μόλις πιάσουν οι ζέστες…» ΧαχχαχΧΑΧαχΑχα Αυτό το λάτρεψα!

Μαύρα, γκρίζα - δεν ξέρω τι είναι... η φημισμένη περιέργειά μου άναψε λαμπάκι και δεν μπήκες να ελέγξεις;

«- Φύγε από δω ρε!» Ναι… αυτή η περηφάνια των παράλληλων κόσμων. Που να καταλάβει κανείς!

Τελικά δεν είμαι η μόνη που κρατάει περίεργες σημειώσεις και τα βρίσκει απρόσμενα πάνω σε διάφορα χαρτάκια, χαρτοπετσέτες και άλλα παρόμοια ανάμεσα σε άλλα ξεχασμένα πολύ(και μη)τιμα πραγματάκια; Απόλαυση! :)

Μαύρος Γάτος είπε...

Βρε καλώς την Ξωτικίνα!

Σημειώσεις;;; Σε Χαρτάκια;;; Και χαρτοπετσέτες;;;;

Εσύ παιδί μου είσαι έτοιμη για μπλογκερού!!!

τί περιμένεις;;;

Σ;ο)))))

Noldiel είπε...

Λες;
Το σκέφτηκα για λίγο, αλλά τελικά θα προτιμήσω να χάνω τα χαρτάκια μου και να εκπλήσσομαι όταν τα ξαναβρίσκω. Είναι σαν να ζωγραφίζεις στην άμμο... ;) Εν τω μεταξύ θα απολαμβάνω τα γραπτά ανθρώπων σαν εσένα, που μου αρέσει το σκεπτικό και το στιλάκι σου.
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα. :)

Μαύρος Γάτος είπε...

Σ;ο))))

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Γεια χαρά.
έχω προσέξει ότι κάθε περιοχή έχει ένα χαρακτηριστικό, γραφικό τύπο τον μασκότ της ας πούμε τον τρελό της. Για αυτόν τα μικρά παιδιά φτιάχνουν ιστορίες για μάγους και για ξόρκια. Θυμάμαι σε ένα χωριό, κάπου στην ορεινή Κορινθία, ήταν μια γριούλα με τρίχες σαν άντρας στο πρόσωπο και με ένα μπουκάλι κρασί πάντα στο χέρι ντίρλα όλη την ώρα με το χαμόγελο στα χείλη. Απίστευτες ιστορίες ότι σκότωσε τα παιδιά της και έπινε για να ξεχνά. Σε έπιανε φοβία με το παρουσιαστικό της.
Τώρα οι κάγκουρες ήταν, είναι, και θα είναι ξενέρωτοι και άσχετοι με την εποχή

Ανώνυμος είπε...

Σουρεάλ!!!
Αλμοντοβαρικές εμπνεύσεις από έναν γάτο στα βόρεια!

:*

GCTMT

anepidoti είπε...

τον πέτρο δεν πέτυχες..αλλά αυτός κυκλοφορεί νύχτα και σοουμπιζίστικα..
ο παπαζα σκάφος έχει, όχι βαρκούλα...κι εσύ τις βαρκούλες χαζεύεις και καλά κάνεις, είχε και ο πατέρας μου μία...χρόνια..."έφυγε" κι αυτή...μαζί του...κρίμα...θα την έβλεπες...
υπέροχη βόλτα! περπάτησα κι αναγνώρισα...
φιλί, γατούλη!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Μικρές ερωτικές ιστορίες κενού, με ανθισμένες βιολέτες, καθημερινής τρέλας. Για ένα καλοκαίρι αληθινό, με στάχυα στα χέρια κι ανθισμένα γεράνια στις γλάστρες στη χώρα του πότε-πότε.
ΥΣ: Θυμάμαι έναν τύπο ζητιάνο που γύριζε στις γειτονιές και φώναζε: «Χριστιανοί τις φωτιές τις βάζουν οι Γιαχωβάδες». Έμαθα όταν πέθανε διαπίστωσαν ότι ήταν εκατομμυριούχος. Δεν θυμάμαι το όνομά του, ψηλός με κοιλιά και γενιάδα…Η πόλη, οι τρελοί της και οι δυσκοίλιοι της ζωής μας.
Γεια σου ψαρόγατε θυμωμένε ποιητή!Όποιος σε στεναχωρεί να του πει η Θώδη τα κάλαντα στα αγγλικά και να πάθει λόξυγκα.

Iptamenos Ollandos είπε...

Φίλε μου, λείπω 7 χρόνια από αυτή την πόλη, αλλά κάποιες από τις μοναδικές φιγούρες που περιέγραψες, τις αναγνωρίζω! Άσε που μου θύμισες και πόσες ακόμα που δεν υπάρχουν πια... Πραγματικά με ταξίδεψες, νά'σαι καλά!

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα σας!

Η φαντασία μου σάς ευχαριστεί για τα κολακευτικά σχόλια, όμως τίποτα -σχεδόν - απ' ό,τι έγραψα δεν είναι φανταστικό...

πάει καιρός που αντιλήφθηκα με έκπληξη πως η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιό ζωηρή φαντασία....

καλό βράδυ, καλό μήνα, καλό καλοκαίρι!

Σ:Ο)))

κόκκινο μπαλόνι είπε...

ααααχχχ Κλειώ!

Μαύρος Γάτος είπε...

Το μπαλονάκι ψήφισε καραβάκι Σ;0))))

Εγώ να ψηφίσω Αραμπέλλα;

Σ:-))))))