10 Μαΐ 2009

ΣαΝ ΑόΡΑΤο, ΨΙΘΥΡΙΣΤό όΝΕΙΡΟ (RiCHIE BLaCKMORE'S RaINBOW, "TOuCH THe RaINBOW")

.

μόλις νυχτώσει

θά μού 'ρθει


σαν όνειρο

ψιθυριστή


ζεστή
απαλή

  φιλί στο στόμα


δαντέλα
στ' α-

-χυρένιο στρώμα



θα πιάναμε

το ουράνιο τόξο
   

με του ανέμου
τα φτερά


    και καράβια  
  του ονείρου


  μα είναι η ζωή

ατσάλι τροχοί


γι αυτό σώσε με

ω σώσε με

  σώσε με


ως την αυγή

  την αυγή

  την αυγή

την αυγή




.

4 σχόλια:

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Καλημέρα.
Έχω την αίσθηση ότι έχεις πονέσει, πολύ, από κάποια...
Δύσκολα, όλα Δύσκολα.
Θυμάσαι αυτά που ένιωσες, αναπολείς όμορφες στιγμές φοβάσασι μήπως και πάψεις να θυμάσαι...
Νίκος
Υ.Γ.: Χρόνια καλά και τιμή σε όλες τις Μάνες του κόσμου

Μαύρος Γάτος είπε...

Μπα, Νίκο, αν και αυτά που λες είναι φυσικά αλήθεια, και ισχύουν για όλους νομίζω, δεν είναι τού παρόντος. Απλά θυμήθηκα ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.

Καλημέρα μαγιάτικη!

Μαύρος Γάτος είπε...

Πάντως αντιλαμβανόμαστε πολύ διαφορετικά τους στίχους κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Εγώ πάντα θεωρούσα, κι ακόμα θεωρώ, πως μιλά για κάποιον που είναι απογοητευμένος από τις αλυσίδες της ζωής, που τού έχουν κόψει τα φτερά, και βρίσκει παρηγοριά στην απαλότητα του έρωτα, "ως την αυγή".

Εσύ το πήρες πολύ διαφορετικά... θεώρησες πως πρόκειται για αναμνήσεις ενός έρωτα. Δεν ξέρω ποιός έχει δίκιο Σ;ο))))))

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Κοίτα ανάλογα με τις εμπειρίες που έχουμε πολλές φορές όταν διαβάζουμε ή ακούμε πράγματα τα επεξεργαζόμαστε διαφορετικά και αυτό είναι το ωραίο νομίζω.
Η ώθηση για αυτό που είπα ήταν φράση "νομίζαμε" "θα σαλπάραμε" εγώ δηλαδή το νιώθω σαν ανάμνηση, ότι πλέον δέν είναι μαζί...
Τέλος πάντων έτσι και αλλιώς είναι πολύ όμορφα λόγια - σκέψεις.