Η ΠΡώΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚή ΑΠόΦΑΣΗ ΑΠΟΖΗΜίΩΣΗΣ ΠΕΖΟύ ΑΠό ΚάΦΕΛΛΟ (Κά.ΦΡΟ ΕΛΛ.ΗΝΑΡά Ο.ΔΗΓό) ΕίΝΑΙ ΓΕΓΟΝόΣ!
Σήμερα έχουμε μεγάλη γιορτή στο γατόσογο!
Με μια απόφαση πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα, το Ειρηνοδικείο Αθηνών καταδίκασε σε καταβολή αποζημίωσης Κάφελλο που με το αυτοκίνητό του ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΈΝΟ ΦΑΡΔΎ-ΠΛΑΤΎ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΌΜΙΟ ανάγκαζε τους πεζούς να κατεβαίνουν στο δρόμο, προκειμένου να το παρακάμψουν. Καταδίκασε βέβαια σε αποζημίωση και τον πεζό (που προκάλεσε ζημιά στο όχημα), κατά τη γνώμη μου δίκαια, δεν μπορούσε το δικαστήριο να δικαιολογήσει την αυτοδικία και τη βία, έστω και απέναντι σ' έναν Κάφελλο. Από την άλλη βέβαια, αν ο πεζός δεν ξεσπούσε με αυτόν τον τρόπο δεν θα είχε δοθεί συνέχεια στο θέμα (ο Κάφελλος μήνυσε τον πεζό...), και δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτήν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ απόφαση.
Σκέψου όμως ν' αρχίζαμε να τους μηνύουμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ και ΜΑΖΙΚΑ, και να τους παίρνουμε τα εξακοσάρια ευρώ (τόση ήταν η αποζημίωση που επιδικάσθηκε τόσο για τον πεζό, όσο και για τη συνοδό του!)- σε λίγες ΜέΡΕΣ δεν θα υπήρχε πιά αυτοκίνητο πάνω σε πεζοδρόμιο, ούτε για δείγμα... ως δια "μαγείας"!
Απόσπασμα από την απόφαση 966/2009 του Ειρηνοδικείου Αθηνών:
" Την 21η Μαρτίου 2007, ημέρα Τετάρτη και περί ώρα 21.30, οι ενάγοντες βάδιζαν στο πεζοδρόμιο της οδού Αραχώβης με κατεύθυνση προς χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου της δευτέρας εξ αυτών. Ενώ περπατούσαν στο πεζοδρόμιο της οδού Αραχώβης στο ύψος του αριθμού Χ εμποδίστηκαν να συνεχίσουν την πορεία τους από το με αριθμό κυκλοφορίας ΧΧΧ αυτοκίνητο μάρκας Ψ, ιδιοκτησίας του εναγομένου, το οποίο ήταν σταθμευμένο πλησίον του [καταστήματος] που διατηρεί ο τελευταίος στην οδό Αραχώβης αρ. Χ και μπροστά από παρακείμενο του [καταστήματος] εσωτερικό ιδιωτικό πάρκιγνκ. Συγκεκριμένα το εν λόγω αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο καθέτως επί του πεζοδρομίου και καταλάμβανε ολόκληρο το πλάτος αυτού. Οι ενάγοντες ήταν αδύνατο να συνεχίσουν την πορεία τους επάνω στο πεζοδρόμιο και ήσαν υποχρεωμένοι να κατέβουν στο οδόστρωμα της οδού Αραχώβης, όπου εκείνη τη στιγμή υπήρχε αυξημένη κίνηση αυτοκινήτων με κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
Η θέα του αυτοκινήτου το οποίο ήταν σταθμευμένο κανονικά και όχι με αναμένα τα alarm, ώστε να δείχνει ότι ο οδηγός του το είχε σταθμεύσει προσωρινά καθώς και η απουσία του οδηγού του, δημιούργησαν ένα συναίσθημα αγανακτήσεως στους ενάγοντες και ιδιαίτερα στον πρώτο εξ αυτών, ο οποίος είδε να καταπατώνται τα δικαιώματά του ως πεζού και αισθανόμενος εντελώς αβοήθητος και απροστάτευτος από την καταπάτηση του στοιχειώδους δικαιώματός του να βαδίζει ελεύθερα σαν πεζός στα πεζοδρόμια της πόλης του, ενήργησε εντελώς παρορμητικά και ακούμπησε τα χέρια του στο καπό του αυτοκινήτου, προσπαθώντας να το υπερπηδήσει.
Η στάθμευση αυτή ήταν παράνομη, γενομένη κατά παράβαση του άρθρου 34 παρ. 2 του Κ.Ο.Κ. η δε συμπεριφορά του εναγομένου έγινε εκ προθέσεως διότι αυτός εγνώριζε το παράνομο της πράξεώς του, ως επίσης εγνώριζε ότι με αυτή την στάθμευση απεκλείετο η χρήση του πεζοδρομίου από τους διερχομένους πεζούς. Πέραν του παρανόμου της πράξεως λόγω παραβάσεως διατάξεως του Κ.Ο.Κ. η πράξη αυτή αποτέλεσε επέμβαση στην προσωπικότητα των εναγόντων, εφ' όσον με αυτήν παραβιάστηκε η γενική υποχρέωση να μην προσβάλλει κανείς υλικά ή ηθικά αγαθά του άλλου. Δηλαδή και εξ αυτού του λόγου θεωρείται παράνομος προσβολή.
Με αυτήν την παράνομη και υπαίτια πράξη του εναγομένου παραβάσθηκε η προσωπικότητα των εναγόντων, εφ΄όσον παρεκωλύθησαν στην χρήση κοινόχρηστου χώρου και δη του πεζοδρομίου, δηλαδή χώρου προοριζομένου κατά τον νόμον, την κοινωνική συνείδηση και την κοινή αντίληψη, για την χρήση των πεζών και όχι για την στάθμευση των αυτοκινήτων. Η δυνατότητα χρήσεως του πεζοδρομίου απορρέει εκ του προστατευόμενου δικαιώματος της προσωπικότητάς των και αποτελεί εκδήλωση της ελευθερίας, η οποία αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητος τούτων συνταγματικώς κατοχυρωμένο. "
περισσότερα στο blog των Ένδοξων Ελληναράδων Κάφελλων και στον e-lawyer
Με μια απόφαση πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα, το Ειρηνοδικείο Αθηνών καταδίκασε σε καταβολή αποζημίωσης Κάφελλο που με το αυτοκίνητό του ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΈΝΟ ΦΑΡΔΎ-ΠΛΑΤΎ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΌΜΙΟ ανάγκαζε τους πεζούς να κατεβαίνουν στο δρόμο, προκειμένου να το παρακάμψουν. Καταδίκασε βέβαια σε αποζημίωση και τον πεζό (που προκάλεσε ζημιά στο όχημα), κατά τη γνώμη μου δίκαια, δεν μπορούσε το δικαστήριο να δικαιολογήσει την αυτοδικία και τη βία, έστω και απέναντι σ' έναν Κάφελλο. Από την άλλη βέβαια, αν ο πεζός δεν ξεσπούσε με αυτόν τον τρόπο δεν θα είχε δοθεί συνέχεια στο θέμα (ο Κάφελλος μήνυσε τον πεζό...), και δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτήν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ απόφαση.
Σκέψου όμως ν' αρχίζαμε να τους μηνύουμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ και ΜΑΖΙΚΑ, και να τους παίρνουμε τα εξακοσάρια ευρώ (τόση ήταν η αποζημίωση που επιδικάσθηκε τόσο για τον πεζό, όσο και για τη συνοδό του!)- σε λίγες ΜέΡΕΣ δεν θα υπήρχε πιά αυτοκίνητο πάνω σε πεζοδρόμιο, ούτε για δείγμα... ως δια "μαγείας"!
Απόσπασμα από την απόφαση 966/2009 του Ειρηνοδικείου Αθηνών:
" Την 21η Μαρτίου 2007, ημέρα Τετάρτη και περί ώρα 21.30, οι ενάγοντες βάδιζαν στο πεζοδρόμιο της οδού Αραχώβης με κατεύθυνση προς χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου της δευτέρας εξ αυτών. Ενώ περπατούσαν στο πεζοδρόμιο της οδού Αραχώβης στο ύψος του αριθμού Χ εμποδίστηκαν να συνεχίσουν την πορεία τους από το με αριθμό κυκλοφορίας ΧΧΧ αυτοκίνητο μάρκας Ψ, ιδιοκτησίας του εναγομένου, το οποίο ήταν σταθμευμένο πλησίον του [καταστήματος] που διατηρεί ο τελευταίος στην οδό Αραχώβης αρ. Χ και μπροστά από παρακείμενο του [καταστήματος] εσωτερικό ιδιωτικό πάρκιγνκ. Συγκεκριμένα το εν λόγω αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο καθέτως επί του πεζοδρομίου και καταλάμβανε ολόκληρο το πλάτος αυτού. Οι ενάγοντες ήταν αδύνατο να συνεχίσουν την πορεία τους επάνω στο πεζοδρόμιο και ήσαν υποχρεωμένοι να κατέβουν στο οδόστρωμα της οδού Αραχώβης, όπου εκείνη τη στιγμή υπήρχε αυξημένη κίνηση αυτοκινήτων με κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
Η θέα του αυτοκινήτου το οποίο ήταν σταθμευμένο κανονικά και όχι με αναμένα τα alarm, ώστε να δείχνει ότι ο οδηγός του το είχε σταθμεύσει προσωρινά καθώς και η απουσία του οδηγού του, δημιούργησαν ένα συναίσθημα αγανακτήσεως στους ενάγοντες και ιδιαίτερα στον πρώτο εξ αυτών, ο οποίος είδε να καταπατώνται τα δικαιώματά του ως πεζού και αισθανόμενος εντελώς αβοήθητος και απροστάτευτος από την καταπάτηση του στοιχειώδους δικαιώματός του να βαδίζει ελεύθερα σαν πεζός στα πεζοδρόμια της πόλης του, ενήργησε εντελώς παρορμητικά και ακούμπησε τα χέρια του στο καπό του αυτοκινήτου, προσπαθώντας να το υπερπηδήσει.
Η στάθμευση αυτή ήταν παράνομη, γενομένη κατά παράβαση του άρθρου 34 παρ. 2 του Κ.Ο.Κ. η δε συμπεριφορά του εναγομένου έγινε εκ προθέσεως διότι αυτός εγνώριζε το παράνομο της πράξεώς του, ως επίσης εγνώριζε ότι με αυτή την στάθμευση απεκλείετο η χρήση του πεζοδρομίου από τους διερχομένους πεζούς. Πέραν του παρανόμου της πράξεως λόγω παραβάσεως διατάξεως του Κ.Ο.Κ. η πράξη αυτή αποτέλεσε επέμβαση στην προσωπικότητα των εναγόντων, εφ' όσον με αυτήν παραβιάστηκε η γενική υποχρέωση να μην προσβάλλει κανείς υλικά ή ηθικά αγαθά του άλλου. Δηλαδή και εξ αυτού του λόγου θεωρείται παράνομος προσβολή.
Με αυτήν την παράνομη και υπαίτια πράξη του εναγομένου παραβάσθηκε η προσωπικότητα των εναγόντων, εφ΄όσον παρεκωλύθησαν στην χρήση κοινόχρηστου χώρου και δη του πεζοδρομίου, δηλαδή χώρου προοριζομένου κατά τον νόμον, την κοινωνική συνείδηση και την κοινή αντίληψη, για την χρήση των πεζών και όχι για την στάθμευση των αυτοκινήτων. Η δυνατότητα χρήσεως του πεζοδρομίου απορρέει εκ του προστατευόμενου δικαιώματος της προσωπικότητάς των και αποτελεί εκδήλωση της ελευθερίας, η οποία αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητος τούτων συνταγματικώς κατοχυρωμένο. "
περισσότερα στο blog των Ένδοξων Ελληναράδων Κάφελλων και στον e-lawyer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου