Η ΡΑΔΙΕΝΕΡΓή ΠΙΣίΝΑ

.

"Κύριε Πρέσβη, με τη ραδιενεργή σας πισίνα, μάς κακομαθαίνετε!"

Το λεπτό γούστο του Πρέσβη είχε ενθουσιάσει τους καλεσμένους του. Όχι όμως - όσο θα ήθελε - και τις καλεσμένες του, και συγκεκριμένα ούτε την Ζυλί ούτε την Στεφανί. Οι άλλες δεν μετρούσαν έτσι κι αλλιώς, για τις Γαλλίδες είχε οργανώσει την όλη φάση. Υπήρχε βέβαια κι η γοητευτική Αφροδίτη, που τη γούσταρα κι εγώ, αλλά διακριτικά, δεν είχα καταλάβει ακόμα τί παιζόταν (αν παιζόταν) μ' αυτήν και τον Πρέσβη. Στο κάτω κάτω αυτός την φιλοξενούσε.

Όταν η Σαλώμη έχασε το σκουλαρίκι της, κανείς δεν συγκινήθηκε ιδιαίτερα. Ούτε ο Πρέσβης, ούτε ο γραμματέας, ένας εστέτ γέρο-γκέυ, που μ' έτρωγε με τα μάτια, όπως ήμουν με το μαγιώ, ούτε ο Λυκούργος, ο μαλάκας λογιστής και κατά φαντασίαν Πρίγκηψ Μάλκο Λίνγκε, ούτε φυσικά οι βαρεμένοι Γάλλοι οτετζήδες. Μόνο εγώ βούτηξα και ξαναβούτηξα στη ραδιενεργή πισίνα, ώσπου στο τέλος το βρήκα.

Η πισίνα ήταν όντως ραδιενεργή και ύποπτα πράσινη, κι αυτό δεν ήταν καθόλου παράξενο - είχαν μεριμνήσει οι Υπερασπιστές της "φρήντομ εντ ντημόκρασυ φορ ωλ". Καθόλου παράξενο επίσης δεν ήταν που βουτούσαμε όλοι σαν βλαμμένοι μέσα. Με πενηνταπέντε βαθμούς υπό σκιάν μάλλον κι εσύ θα βουτούσες, πίστεψέ με. Το παράξενο ήταν που η πισίνα ήταν γεμάτη, με το νερό στην βασανισμένη πόλη να τρέχει μερικές ώρες την ημέρα, και όχι κάθε μέρα.

Στον τεράστιο κήπο όμως της πολυτελούς Πρεσβυτικής Κατοικίας η ζωή κυλούσε υπέροχη, με τα γκομενάκια της, με τα ασχεδόν ανύπαρκτα μαγιώ της, με τα ποτάκια της, με τα μεζεδάκια της, με τα φοινικόδεντρά της, με την παρεούλα της. Απέξω κυλούσε υπέροχος ο θάνατος, με τις βόμβες του, που σκότωναν κάθε τόσο δεκάδες, με τους ελεύθερους σκοπευτές του, με την εφιαλτική αναρχία του, με την επαχθή στρατιωτική κατοχή του. Αλλά ανάμεσά σε μάς και τον θάνατο υπήρχε απόψε η ψηλή μάντρα της βίλας, και καμιά κατοσταριά ένοπλοι Κούρδοι, που φύλαγαν την παραδιπλανή βίλα ενός Πολέμαρχου.

Η κυκλοφορία απαγορευόταν αυστηρά μετά τις 9. Κάπως το έλεγαν αυτό, ένα παράξενο όνομα, σαν γερμανικό. Α, ναι, "Kέρφιου", γιαβόλ. Οι Γάλλοι και ο γραμματέας έφυγαν νωρίς. Οι υπόλοιποι θα μέναμε εκεί για το βράδυ. Φιλοξενούμενοι.

Μέσα στη βίλα έκανε ακόμα πιό αφόρητη ζέστη. Ακόμα και η Πρεσβυτική γεννήτρια δεν έφτανε για να δουλεύουν όλα τα αιρκοντίσιον όλη νύχτα. Μα η Σαλώμη ήθελε οπωσδήποτε να μ' ευχαριστήσει για το σκουλαρίκι. Ήταν φανερό. Φορούσα μόνο ένα λεπτό παντελονάκι μπυτζάμας, λουσμένος στον ιδρώτα, όταν μπήκε να με ρωτήσει αν χρειάζομαι τίποτε άλλο. Να μού στρώσει το κρεβάτι. Πχ.