Καλημέρα Μιλτιάδη Χωρίς να θέλω να χαλάσω, ίσως το ρομαντικό (ίσως) της εικόνας και του ήχου που δημιουργεί ένα κύμα, σκεφτόμουν το εξής: Μια σταγόνα είναι μια ασήμαντη ποσότητα νερού, καταλαμβάνοντας ασήμαντο χώρο και έχει σίγουρα αμελητέα δύναμη και ορισμένες ιδιότητες ( άντε το όμορφο που έχει είναι το σφαιρικό της σχήμα). Όμως όταν πολλές, πάρα πολλές σταγόνες συνενωθούν φτιάχνουν ένα κύμα ( ή χείμαρρο) που έχει τεράστια ενέργεια, ισχυρό ήχο. Η Σταγόνα από μακριά χάθηκε μέσα στο κύμα ακόμα και αν πλησιάσεις κοντά δεν διακρίνεται πλέον… Αν περάσουμε το συλλογισμό αυτό στους ανθρώπους προκύπτει : ένας άνθρωπος δύσκολα μπορεί από μόνος του να αλλάξει πράγματα (όχι βέβαια αδύνατο) , όταν όμως ενωθούν πολλοί μαζί φτιάχνουν μια ανθρωπο μάζα ( με την καλή έννοια ) με τρομερή δύναμη και μπορεί να αλλάξει τα πράγματα… Ίσως κάνω ακροβατικούς- ανατρεπτικούς συλλογισμούς δεν ξέρω…
Η τελευταία κρίσιμη σταγόνα πριν ξεχειλίσει το σύμπαν, λίγο πριν τον ολοκληρωτικό χαμό. Ο “super black mariner-cat” κατάπιε το τελευταίο δάκρυ του Αρμαγεδδών και έσωσε προσωρινά ότι έτσι κι αλλιώς δεν σώζεται με τίποτα.
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
7 σχόλια:
Γάτε, σου τόπα,
και δεν με πίστεψες..
έρχεται απ'τον ουρανό
μία σταγόνα
Θα είσαι εκεί να τη δείς ;
Την περιμένεις ;
Με.... ανοιχτό το στόμα!
Bonne nuit mon enfant....
le sommeil m'epargne pendant cet etrange Mai
vous aussi?
Σ;ο)
Moi, je m'en passe completement!!
Je vie en transe ..
Dors bien :)
Καλημέρα Μιλτιάδη
Χωρίς να θέλω να χαλάσω, ίσως το ρομαντικό (ίσως) της εικόνας και του ήχου που δημιουργεί ένα κύμα, σκεφτόμουν το εξής: Μια σταγόνα είναι μια ασήμαντη ποσότητα νερού, καταλαμβάνοντας ασήμαντο χώρο και έχει σίγουρα αμελητέα δύναμη και ορισμένες ιδιότητες ( άντε το όμορφο που έχει είναι το σφαιρικό της σχήμα). Όμως όταν πολλές, πάρα πολλές σταγόνες συνενωθούν φτιάχνουν ένα κύμα ( ή χείμαρρο) που έχει τεράστια ενέργεια, ισχυρό ήχο. Η Σταγόνα από μακριά χάθηκε μέσα στο κύμα ακόμα και αν πλησιάσεις κοντά δεν διακρίνεται πλέον… Αν περάσουμε το συλλογισμό αυτό στους ανθρώπους προκύπτει : ένας άνθρωπος δύσκολα μπορεί από μόνος του να αλλάξει πράγματα (όχι βέβαια αδύνατο) , όταν όμως ενωθούν πολλοί μαζί φτιάχνουν μια ανθρωπο μάζα ( με την καλή έννοια ) με τρομερή δύναμη και μπορεί να αλλάξει τα πράγματα…
Ίσως κάνω ακροβατικούς- ανατρεπτικούς συλλογισμούς δεν ξέρω…
Η τελευταία κρίσιμη σταγόνα πριν ξεχειλίσει το σύμπαν, λίγο πριν τον ολοκληρωτικό χαμό. Ο “super black mariner-cat” κατάπιε το τελευταίο δάκρυ του Αρμαγεδδών και έσωσε προσωρινά ότι έτσι κι αλλιώς δεν σώζεται με τίποτα.
Ποιός είπε πως είναι μικρή η σταγόνα;
Φια ρωτήστε κι ένα μόριο!!!
Σ;ο)))))
Δημοσίευση σχολίου