17 Μαΐ 2007

Η EUROVISION ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΥΡΑΛΙΑ


Η άσπρη κουκίδα αντιστοιχεί στο (γεωγραφικό) κέντρο της Ευρώπης)


Το καλοκαίρι του 1991 υπήρξα ένας από τους τελευταίους ξένους που πάτησαν το πόδι τους στη μακαρίτισσα τη Σοβιετική Ένωση, αφού ένα μήνα μετά διαλύθηκε (μην ακούσω τίποτε περί κατσικοπόδαρου Μαύρου Γάτου κτλ Σ;))))). Δεν πήγα σαν απλός τουρίστας, αλλά σαν επίσημος καλεσμένος της Επιτροπής Νεανικών Οργανώσεων ΕΣΣΔ (КМО, Комитет молодёжных организаций СССР), στα πλαίσια των διεθνών καλοκαιρινών ανταλλαγών φοιτητών - οχι, δεν είχα καμμιά σχέση με το Κατηχητικό σόρρυ, ήθελα αν πω την Πανσπουδαστική και την ΚΝΕ.

Μετά την απότομη προσγείωση στην Ιουλιάτικη Μόσχα που έβραζε στους σαράντα βαθμούς ενώ εγώ είχα ξεμπαρκάρει με τα χειμωνιάτικά μου (ε, στη Μόσχα πήγαινα, ο έρμος...), έμεινα επί πέντε μέρες φιλοξενούμενος στο σπίτι της Προέδρου της ΚΜΟ, εν αναμονή αεροπορικού εισιτηρίου για την Ουκρανία (λόγω της άρνησής μου να ταξιδέψω δυό μέρες με το τραίνο μέσα στην κάψα, κι άλλες δύο πίσω). Τελικά βρέθηκε το εισιτήριο, κι έτσι πέρασα δέκα μέρες σε μια περιοχή της Ουκρανίας που βρίσκεται ανάμεσα στην Πολωνιά, στην -τότε - Τσεχοσλοβακία, στην Ουγγαρία και στη Ρουμανία. Πενταεθνές δηλαδή, περιοχή ιδιαίτερα απομονωμένη, και μέχρι ένα μήνα πριν πάω εγώ, απαγορευμένη για τους ξένους περιοχή!

Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν μιά μέρα μού έδειξαν ένα εντυπωσιακό μνημείο που σηματοδοτεί λέει το κέντρο της Ευρώπης! Το γεωγραφικό κέντρο της Ευρώπης, ναι εκεί στα Ζακαρπάθια (βόρεια Καρπάθια), κοντά στο εξωτικό και παγκοσμίως άγνωστο Ούζγκοροντ!!!!

Για όσους παρακολούθησαν τη φετεινή Γιουροβίζιον αυτό ίσως να μη φαίνεται και τόσο παράξενο. Μετά από πολλές δεκαετίες ψυχρού πολέμου και απομόνωσης λόγω του σιδηρού παραπετάσματος, που είχε περιορίσει τα σύνορα της "Ευρώπης" στα ανατολικά της Δυτικής Γερμανίας στα βόρεια και στα σύνορα της δικής μας ανάδελφης πατρίδας στα νότια, τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη ξαναμεγάλωσε, και φτάνει πιά ΚΑΙ πολιτικά ως τα Ουράλια και τον Βόλγα, εκεί που είναι και τα γεωγραφικά της σύνορα... Και όχι μόνο επέστρεψαν στην Ευρώπη οι τέως χώρες του Ανατολικού Μπλοκ, αλλά επέστρεψαν και απίστευτα δυναμικά: μετά την σκληρή και δύσκολη δεκαετία του 1990, έχουν ανακάμψει οικονομικά, πολλές από αυτές είναι ήδη μέλη της ΕΕ, και οι πιό μεγάλες από αυτές, η Ουκρανία και η Ρωσσία, ετοιμάζονται να ξαναγίνουν Υπερδυνάμεις (αν έπαψαν ποτέ να είναι...)

Η Υπερδύναμη της περιοχής ήταν κάποτε μία, και λεγόταν ΕΣΣΔ. Η Υπερδύναμη αυτή για διάφορους λόγους διαλύθηκε, αλλά ο βασικός κληρονόμος της, η Ρωσσία, μια αχανής χώρα εκατοντάδων εκατομμυρίων κατοίκων, ξαναστέκεται πιά άνετα στα πόδια της...

Σκεφτείτε να γίνει και η Ρωσσία Ευρώπη (που είναι, όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και ιστορικά και πολιτιστικά!) Μια χώρα 150.000.000 ανθρώπων!!!!

Μπροστά στην συντριπτική αριθμητική (και όχι μόνο) υπεροχή των Σλαβικών λαών, ακόμα και οι Γάλλοι μοιάζουν ανάδελφοι (με τη Σαρτζετάκειο λογική...) - ίσως για αυτό και να πάτωσαν στη Γιουροβίζιον...

Αυτά σκεφτόμουν διαβάζοντας τις πολύ εύστοχες παρατηρήσεις της Κατερίνας Άντε-Πόρτας σχετικά με τις ευρωπαϊκές αβάντες σε Σερβία και Τουρκία στην ψηφοφορία των τραγουδιών, που οφείλονται πιθανότατα στις ενοχές του συλλογικού υποσυνείδητου των δυτικοευρωπαίων απέναντι στις δύο αυτές χώρες (και σους πολυάριθμους Τούρκους μετανάστες, βεβαίως). Να συμπληρώσω κι εγώ στα γραφόμενα της Κατερίνας ότι όπως και να το κάνουμε με εντυπωσίασε πολύ το 12άρι της Τουρκίας στους Αρμένιους, έναν λαό που παραδοσιακά ήταν δέκα φορές πιό μισητός στους Τούρκους απ' ό,τι εμείς, και το 12άρι της Βοσνίας στη Σερβία (καλά, αυτό ερμηνεύεται και με βάση τον μεγάλο αριθμό των Σερβοβόσνιων).

Τα πάντα ρει και ουδέν μένει.... Τα πάντα αλλάζουν.

Καμμιά φορά, και προς το καλύτερο...

Λες;

Σ;))))

10 σχόλια:

cropper είπε...

Εκτός του ότι "το μικρό είναι όμορφο" και από οικολογική άποψη ακόμη, αυτό το μεγάλωμα της Ευρώπης από κομμάτια που συνδέονται σαν μέλη τεχνητά, μου φέρνει λίγο προς Φρανκεστάιν.
Σ' αυτή την περίπτωση - όπως φαίνεται και στον χάρτη - η Ελλάδα είναι μάλλον οι όρχεις της Ευρώπης.
Δεν μπορεί, θα υπάρχει κι άλλη λύση.

zouri1 είπε...

μολις διαβασα οτι πηγες στην μεγαλη Σοβιετικη ενωση,λεψ ωαρια θα ακουσουμε ιστοριες απο τοτε.Μετα το γυρισες στη Γιουροβιζιον.Οχι ρε,ξαναγυρνα και πες μας ιστοριες απο τοτε,εστω και αντικομμουνιστικες.

Μαύρος Γάτος είπε...

Cropper, ¨οσο και να προσπαθώ δεν τα καταφέρνω να δώ την εικόνα που αναφέρεις Σ;)

Κύριε Υπουργέ, το υπόσχομαι. ¨Από πού να ξεκινήσω όμως; Από κέινη που μού μιλούσε στα Ρώσικα στο Λένινγκραντ και όταν της είπα ότι δεν μιλάω Ρώσικα (που είχα τελειώσει τον πρώτο ρωσικών) μού απάντησε "έλα, θα σού μάθω εγώ;" Από το λάθος τραίνο που πήρα και αναγκάστηκα να πηδήσω εν κινήσει;;; Από το δεκαήμερο στο Ολυμπιακό χωριό της Μόσχας μαζί με άλλους εκατό φοιτητές από όλη την ΕΣΣΔ και όλη την Ευρώπη; Από τις αγριοφράουλες στα Ζακαρπάθια; Από το Μακντόναλντς της Μόσχας που μόλις είχε ανοίξει και οι ουρές ήταν χιλιόμετρα; Από τα λαχεία στην Ουκρανία που κέρδιζες βιβλία;;; Από τα τραγούδια με τις κιθάρες και το φεστιβάλ μουσικής όπου έπαιζα εγώ πιάνο και τραγουδούσε η ... από την Αθήνα; Από τα σπουργίτια που δεν έφευγαν όταν τα πλησίαζες; Από πού....

Α ναι, και δεν έχω καμμιά αντικομμουνιστική ανάμνηση. ϊσα ίσα πυο εκτίμησα ποολύ τις θετικές πλερυρές της υπόθεσης, που δεν ήταν λίγες.

Επιφυλάσσομαι...
Σ;)

zouri1 είπε...

καλα,και μονο που ανέφερες αυτα,εχω τρελλαθει.Ειδικο μπλογκ θαχα κανει,αν ειχα τετοιες ιστοριες.

Ανώνυμος είπε...

1ον Καμμιά φορά, και προς το καλύτερο...
Εγώ δεν είμαι τόσο αισιόδοξη :(

2ον Συμφωνώ με τον υπουργό ;)

Καλησπέρες :))

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καλή η αρχή αλλά το ευρωθέαμα τι το ήθελες, ρε φίλε;

Katerina ante portas είπε...

H πολιτική ασκείται και μέσω του ευρωθεάματος αγαπητέ και επηρεάζει άλλου είδους μάζες..
Τα πάντα ρεί ναι σπουδαία ρήση αλλά θυμίσου, τον αράπη και αν τον πλένεις.. ή ο λύκος και αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του... όσον αφορά την Τουρκία..
Σπουδαία η γεωπολιτική απεικόνιση με τον χάρτη σου!

Rodia είπε...

Λέω, Γατούλη μου, λέω... ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩ ΛΕΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

..όλο και καλύτερα να πηγαίνουμε!!!
(περιττό να σου γράψω ότι συμφωνώ με το Ζούρι, ε, γράψε κάτι τεσπά.. μη τα κρύβεις όπως εκείνα στο Ιράκ)

Τζων Μπόης είπε...

Είναι ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς το πολύ σημαντικό, κατά την προσωπική μου γνώμη, αλλά και πολύ αμφιλεγόμενο πόνημα, των Ελένη Αρβελέρ και Maurice Aymard με θέμα τους Ευρωπαίους.
Στην παργματικότητα αυτό που μας λέει αυτό το δύτομο βιβλίο είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει Ευρώπη, πέρα από τη γεωγραφική της έννοια, αλλά Ευρωπαίοι, οι οποίοι ασφαλώς δεν είναι απαραίτητο να ζουν στην Ευρώπη με τη γεωγραφική έννοια του χώρου.
Με άλλα λόγια, η Ευρώπη ως μόρφωμα πολιτιστικό δεν είναι εύκολο ή και αδύνατο να κατανοηθεί - για την γεωγραφική της υπόσταση δεν τίθεται αμφισβήτηση - αλλά είναι προτιμότερο να μιλάμε για τους ίδιους τους Ευρωπαίους ως δημιουργούς και φορείς ενός πολιτισμού, ο οποίος ξεπερνά την γεωγραφικά σύνορα της Ηπείρου τους - η οποία δεν είναι ακριβώς Ήπειρος, αλλά η γεωγραφική απόλιξη της Ασίας, ένα ακρωτήριό της στην ουσία - υον οποίο μεταλαμπάδευσαν σε όλο τον κόσμο. Η Ευρώπη ως έννοια, όχι αυστηρά γεωγραφική, αλλά ως πολιτιστική, έχει διαχυθεί και υπάρχει παντού στον κόσμο.
Το να μιλάμε λοιπόν για το γεωγραφικό κέντρο της Ευρώπης, μάλλον είναι αδόκιμο.

An-Lu είπε...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο ;-)