Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ "ΠΑΡΑ": Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ RULL (A.E.VAN VOGT)
"Μια που δεν απαντάς", συνέχισε ο Τζέημσον μαλακά, "υποθέτω πως φαντάζεσαι ότι μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου. Σε όλη τη μακρόχρονη ζωή σου και σε όλη την ιστορία των προγόνων σου, εσύ και το γένος σου εξαρτάστε αποκλειστικά από το τέλειο σώμα σας για να επιβιώσετε. Όσο ο άνθρωπος κρύβονταν φοβισμένος στις σπηλιές του, ανακάλυπτε τη φωτιά, κι εφεύρισκε μέσα στην απελπισία του καινούργια όπλα για να προστατευτεί, βρισκόμενος συνεχώς ένα βηματάκι μπροστά από τον βίαιο θάνατο, όλους αυτούς τους μυριάδες αιώνες, το ήζουαλ του πλανήτη Κάρσον περιέφερε ατρόμητο το τεράστιο γόνιμο κορμί του, ανυπέρβλητο σε δύναμη και σε διάνοια, χωρίς να χρειάζεται καταφύγιο, φωτιά, ρούχα, όπλα..."
"Η προσαρμογή σ' ένα δύσκολο περιβάλλον", διέκοψε ψυχρά το ήζουαλ, "είναι ο λογικός στόχος κάθε ανώτερου όντος. Οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει αυτό που αποκαλούν πολιτισμό και που δεν είναι παρά ένα υλικό φράγμα ανάμεσα σε αυτούς και στο περιβάλλον τους. Αυτό το φράγμα είναι τόσο σύνθετο, που η συντήρησή του και μόνο σε λειτουργία, απαιτεί το σύνολο της προσπάθειας της φυλής των ανθρώπων. Σαν άτομο ο άνθρωπος είναι ένας ανυποψίαστος σκλάβος που περνάει ολόκληρη τη ζωή του υποταγμένος στο σύνολο των δημιουργημάτων του, και που πεθαίνει καταρρακωμένος, όταν κάτι δεν λειτουργεί στο εύθραυστο και φιλάσθενο κορμί του. Το αλαζονικό και αδύναμο αυτό πλάσμα, με την ακόρεστη επιθυμία του για κυριαρχία, αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για τις έλλογες φυλές του Σύμπαντος!"
Ο Τζέημσον γέλασε κοφτά. "Θα πρέπει όμως να συμφωνήσεις πως ακόμα και με τα δικά σου κριτήρια υπάρχει και κάτι το αξιόλογο σε μια τόσο ασήμαντη μορφή ζωής, που όμως έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία τόσες αντιξοότητες, έχει επιδιώξει τη γνώση, και τελικά έχει φτάσει στα άστρα!"
"Ανοησίες!" - η απάντηση έκρυβε έναν τόνο ανυπομονησίας. "Ο άνθρωπος είναι τόσο αρρωστημένος όσο και η σκέψη του. Απόδειξη το γεγονός ότι εδώ και κάμποση ώρα δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να επινοείς αληθοφανή επιχειρήματα για να καταλήξεις τελικά να ζητήσεις τη βοήθειά μου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανθρώπινης ανειλικρίνειας"...
"Η προσαρμογή σ' ένα δύσκολο περιβάλλον", διέκοψε ψυχρά το ήζουαλ, "είναι ο λογικός στόχος κάθε ανώτερου όντος. Οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει αυτό που αποκαλούν πολιτισμό και που δεν είναι παρά ένα υλικό φράγμα ανάμεσα σε αυτούς και στο περιβάλλον τους. Αυτό το φράγμα είναι τόσο σύνθετο, που η συντήρησή του και μόνο σε λειτουργία, απαιτεί το σύνολο της προσπάθειας της φυλής των ανθρώπων. Σαν άτομο ο άνθρωπος είναι ένας ανυποψίαστος σκλάβος που περνάει ολόκληρη τη ζωή του υποταγμένος στο σύνολο των δημιουργημάτων του, και που πεθαίνει καταρρακωμένος, όταν κάτι δεν λειτουργεί στο εύθραυστο και φιλάσθενο κορμί του. Το αλαζονικό και αδύναμο αυτό πλάσμα, με την ακόρεστη επιθυμία του για κυριαρχία, αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για τις έλλογες φυλές του Σύμπαντος!"
Ο Τζέημσον γέλασε κοφτά. "Θα πρέπει όμως να συμφωνήσεις πως ακόμα και με τα δικά σου κριτήρια υπάρχει και κάτι το αξιόλογο σε μια τόσο ασήμαντη μορφή ζωής, που όμως έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία τόσες αντιξοότητες, έχει επιδιώξει τη γνώση, και τελικά έχει φτάσει στα άστρα!"
"Ανοησίες!" - η απάντηση έκρυβε έναν τόνο ανυπομονησίας. "Ο άνθρωπος είναι τόσο αρρωστημένος όσο και η σκέψη του. Απόδειξη το γεγονός ότι εδώ και κάμποση ώρα δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να επινοείς αληθοφανή επιχειρήματα για να καταλήξεις τελικά να ζητήσεις τη βοήθειά μου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανθρώπινης ανειλικρίνειας"...
Alfred Elton Van Vogt, Ο πόλεμος ενάντια στο Rull (1959)
ελληνική έκδοση: Space 1986 (μετάφραση Ε.Ζαρκάδα, με τροποποιήσεις)
.
6 σχόλια:
Πω, πω τι μου θύμισες....
Κάπου στο υπόγειο πρέπει να το έχω φυλαγμένο αυτό το βιβλίο!
Εξαιρετική πενα. δεν τον ήξερα.
μου έφερε στο μυαλό ένα σχόλιο μιας φοιτήτριάς μου που ενώ ξεκινήσαμε να μιλησουμε για το φυσικό περιβαλλον στην ερωτηση γιατί υπάρχει η φύση, η απάντηση ήταν "για να εξυπηρετεί τον άνθρωπο"- αν είναι δυνατόν! τρελάθηκα. μάλλον σκέφτηκα πρέπει να αρχίσουμε από τα στοιχειώδη πρώτα. (και πήρα ένα μήλο το έκοψα οριζόντια αντί για καθετα και τους έδειξα το αστέρι που σχηματίζουν οι σπόροι του)...στην ερώτηση ποιος είναι πιο δυνατός ο άνθρωπος ή η φυση, κατι βρηκαν να πουν, αλλά δεν είχαν τίποτα να απαντήσουν στην ερωτηση ποιος είναι πιο παλιός, ποιος προηγείται δηλαδή, με κοιταζαν με ένα τρομοκρατημενο άδειο βλεμμα!!
και το δυσάρεστο είναι πως αυτά τα παιδιά είναι 20 χρονων και έχουν φτιάξει μια απαίσια "πανοπλία'-ψευδαίσθηση δυναμης.
Πες το δύναμη της εικόνας αν θέλεις, αλλά αυτό που μου εντυπώθηκε πιο έντονα είναι ότι ο Τζέημσον το καβάλησε τελικά το ήζουαλ...
Dormammu: κα΄που εκεί το ανακάλυψα σκονισμένο κι εγώ, και το ξαναδιαβάζω αχόρταγα.... Ο Βαν Βογκτ δεν είναι από τους "μεγάλους" της ΕΦ, αλλά έχει μια παράξενη γοητεία.
Σεμέλη, αν δεν έχεις μεγάλη επαφή με την ΕΦ, σού συνιστώ αν ξεκιν΄ήσεις από αυτό που μετέφρασα σήμερα, θα το δημοσιεύσω α΄υριο...
Παπάκι: ΥOU BET! Αλλά για πολύ λίγο...
Σ;))))))))
Eεε μα ψάχνω τόση ώρα για μια περιληψούλα του βιβλίου, έστω για το plot, αλλά τίποτα! Το εξώφυλλο της πρώτης πλήρους έκδοσης πάντως χάλια!
ΟΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Επικινδύνως έκυπτεν απ' το παράθυρον
(μόνο έτσι φαίνονταν ο δρόμος).
Κι είχε το λόγον του για ν’ ανυπομονεί-
απόψε θα της πρότεινε να παντρευθούν.
Η στάσις της είχεν πολύ αλλάξει τελευταίως`
όπως την ήθελεν είχε επιτέλους γίνει.
Πολύ δεν εμιλούσε.
Το κάπνισμα είχε παύσει.
Να διακρίνει είχε μάθει
ένα ωραίον πίνακα, και το κυριότερον
της άρεσε κι αυτής
ώρα να μένει άφωνη κι εκστατική
μετά την κάθε αναζήτησιν χαράς
και στην υπέροχον εκείνην είχε μάθει την σιωπήν
κάθε λεπτό και πιο βαθιά να μπαίνει
καθώς εις μίαν στάσιν πλήρους χαλαρώσεως
κι οι δυο εις το κρεβάτι εξάπλωναν.
Κι όταν σε τέτοιες ώρες εμιλούσαν
εγίνονταν κι αυτό τόσο σιγά κι ωραία
που αντί να διαλύει εμεγάλωνε
την πλήρη εκστάσεως σιωπήν-α!
νιώθονταν απολύτως τις στιγμές εκείνες!
Η άλλη τώρα για τηλέφωνο έψαχνε.
Θα του 'λεγε να μη την περιμένει-
πως άλλο δεν μπορούσε να τον ανεχθεί-
να μη μιλά! πού ακούστηκε!
να μη καπνίζει! φοβερόν!
Κι ούτε μπορούσε όρθια να μένει
και να βλέπει ζωγραφιές.
Μπορεί να μη τον έπαιρνε και διόλου`
πολύ του πήγαιναν οι εξηγήσεις.
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου