ΕΣΕΝΑ ΠΟΣΕΣ ΜΠΙΛΙΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ;

.
Άσκηση

Μεταμόρφωσε τις μέρες σε μικρά αντικείμενα. Τόσο μικρά, που να μπορείς να τα πάρεις στα χέρια σου και να παίξεις. Κίτρινες, πράσινες, κόκκινες, γαλάζιες μπίλιες. Μιαν ολόκληρη εβδομάδα μπορείς να τη χωρέσεις μέσα στη χούφτα σου. Η Δευτέρα κόκκινη, η Τρίτη πράσινη, η Τετάρτη βιολετί... Αν δοκιμάσεις να μαζέψεις μονομιάς τις μπίλιες ενός ολόκληρου μήνα, χάνεις το λογαριασμό. Πού πήγε η δέκατη όγδοη μέρα; Τι χρώμα βάλαμε στις 26; Ένας χρόνος μπίλιες φτάνει για να γεμίσει το πάτωμα της κουζίνας. Η όγδοη Ιανουαρίου χώθηκε κάτω από το ψυγείο. Η εικοστή πέμπτη Μαρτίου πλάι στο φούρνο. Κι η εικοστή ογδόη Οκτωβρίου, πίσω από το καλοριφέρ.

Αδύνατον να μετακινηθείς μέσα στο δωμάτιο χωρίς να μετακινήσεις τις μπίλιες, χωρίς να τις βάλεις όλες σε κίνηση. Η μια μέρα πέφτει πάνω στην άλλη- σαν τα μόρια της σκέψης μέσα στη μνήμη. Τριακόσιες εξήντα πέντε μπίλιες κυλάνε τώρα στο πάτωμα. Η τρίτη Νοεμβρίου κυλάει αργά προς το τραπέζι της κουζίνας, σκοντάφτει στα Χριστούγεννα, και συνεχίζει ως την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Το σπίτι σου έχει τρία δωμάτια. Κι εσύ πολλαπλασιάζεις τις 365 μπίλιες της χρονιάς με το εβδομήντα ή με το ογδόντα. Η δεκάτη εβδόμη Απριλίου του 1983 περνάει στο σαλόνι, συναντιέται με την δεκάτη ογδόη Οκτωβρίου του 1954, την εικοστή εβδόμη Ιουνίου του 1996 και την εικοστή τετάρτη Μαρτίου του 2012, πριν συνεχίσει το δρόμο της και σταθεί κάτω από την τηλεόραση, δίπλα στην πέμπτη Δεκεμβρίου του 1980.

Βουτάς, κολυμπάς στην αφθονία. Νομίζεις πως είσαι πλούσιος. Και μετά χτυπάει η πόρτα. Προσεκτικά ανοίγεις δρόμο ανάμεσα στις μπίλιες σου, παραμερίζεις μερικές εκατοντάδες χρωματιστές μπίλιες, ανοίγεις, κι υποδέχεσαι μια νεαρή γυναίκα. Δεν έχεις τριαντάφυλλα, γι' αυτό και της προσφέρεις μια χούφτα μπίλιες. Η γυναίκα θέλει να παίξετε. Και πριν προλάβεις να το καταλάβεις, έχεις κιόλας χάσει χίλιες μπίλιες.

Χτυπάει ξανά η πόρτα και μπαίνει ένα αγόρι. Τού δίνεις μερικές χιλιάδες μπίλιες. Την άλλη μέρα φέρνει μαζί του την αδερφή του. Η μικρή ζητάει όσες μπίλιες έδωσες και στον αδερφό της. Τώρα βλέπεις ότι το απόθεμα σου έχει αρχίσει και λιγοστεύει. Το πάτωμα δεν είναι πια γεμάτο. Οι μπίλιες δε στριμώχνονται πια στις γωνίες, όπως τις παλιές καλές μέρες.

Και μια μέρα ένας άντρας χτυπάει την πόρτα σου. Σου δείχνει ένα χαρτί που γράφει ότι του χρωστάς τεσσερισήμισι χιλιάδες μπίλιες. Πέφτεις μπρούμυτα στο πάτωμα, τις μετράς και τού πληρώνεις στη στιγμή το χρέος. Θέλεις να ξέρεις τι σού ανήκει, θέλεις να ξέρεις σε τι μπορείς ακόμη να υπολογίζεις. Μόνο που τώρα δε σου έχουν απομείνει παρά ελάχιστες μπίλιες. Είσαι αναγκασμένος να τις ψάχνεις, να τρέχεις από δωμάτιο σε δωμάτιο για να τις μαζέψεις.

Κλείνεις την πόρτα σου και κλειδαμπαρώνεσαι. Τις λίγες χρωματιστές μπίλιες που σου απομένουν, θέλεις να τις κρατήσεις δικές σου.


Jostein Gaarder, "Η διάγνωση και άλλες νουβέλλες"
Ελληνική έκδοση: "Το Κάστρο των Αγγέλων", Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη 1999
.