ΟΙ ΜΎΘΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΗΦΌΡΑΣ
.
Μύθος πρώτος: "η κατηφόρα οδηγεί στην καταστροφή". Η αλήθεια: πιθανόν, αλλά μόνο αν δεν έχεις φρένα.
.
Μύθος δεύτερος: "η κατηφόρα είναι εύκολη". Η αλήθεια: καμμιά σχέση. Στην ανηφόρα ιδρώνεις, αλλά στην κατηφόρα καταπονείσαι πολύ περισσότερο. Ρωτήστε οποιονδήποτε ορειβάτη (σαν εμένα!)
.
Συμπέρασμα: την κατηφόρα μου την κέρδισα με τον ιδρώτα μου. Μη με ζηλεύεις. Μην κρεμιέσαι πάνω μου, μην προσπαθείς να με καβαλικέψεις, η κατηφόρα μου είναι μόνο δική μου, όπως και οι ανηφόρες μου, η προηγούμενη και η επόμενη. Ακόμα κι αν τις βαδίζουμε παράλληλα. Άφησε με να την χαρώ, την κατηφόρα μου. Χωρίς να τσακιστώ...
5 σχόλια:
δεν ειναι αναγκη να πιεις 10 μπουκαλια ουισκι για να διαπιστωσεις αν θα μεθυσεις...
Η κατηφόρα χάρισμά σου!Γίνεται να μην πειράξει κανείς την ανηφόρα μου!!
Μόνο η ανηφόρα "εμπεριέχει"την προσμονή της κορυφής,της θέας,της κατάκτησης!Κι αυτά είναι δικά μου!
Είναι κι αυτή μια άποψη Σ;-)
ας συμφωνήσουμε πως καθετί στην ώρα του, δεν γίνεται όλο ανηφόρα, θα κλατάρεις!
Άλλωστε, από πού θα κατεβείς όταν φτάσεις στην κορφή; ή μήπως σκοπεύεις να μείνεις για πάντα εκεί; ή μήπως να ανεβαίνεις συνέχεια και κορφή πουθενά;
Σ;-)
Αυτη ειναι η καταρα των ανθρωπων, οτι ανεβαινουν συνεχεια χωρις να βρισκουν την κορυφη που ψαχνουν.Σκεφτονται παντα την Ιθακη και δε χαιρονται το ταξιδι, σκεφτονται παντα την κορυφη και ξεχνανε τις εμπειριες που τους χαριζει η ανηφορα.
Αυτη την καταρα εκμεταλλευτηκαν κι εφτιαξαν το θεο οι παπαδες.Θεος ειναι η ανυπαρκτη κορυφη και δρομος η ζωη που δε χαιρεσαι.
Η ματαιοδοξια του πιο δυστυχισμενου ζωου, του ανθρωπου τον κανει να αναζητα την "τελειοτητα"
και να χανει τη μαγεια της ατελεια του.
Αφηστε με να χαρω το δρομο μου ανηφορα, κατηφορα και ισιωμα.Αυτος ο δρομος ειναι ο θεος.
"Αλλου ειναι ο στοχος" οπως ελεγε κι η Μαιρη.
Δημοσίευση σχολίου