ΕΓΈΡΑΣΑ, ΜΩΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΊΚΟΣΙ ΜΉΝΟΥΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ

Του Εϊντιεσέλη Μπλογκαωρίτη


Εγέρασα, μωρέ παιδιά. Είκοσι μήνους μπλόγκερ
τον ύπνο δεν εχόρτασα, και τώρ' αποσταμένος
θέλω να πάω να κοιμηθώ. Εστέρεψ' η καρδιά μου.
Βρύση τα πόστια τά 'χυσα, σταλαματιά δε μένει.

Θέλω να πάω να κοιμηθώ. Κόψτε κλαρί απ' το λόγγο
να 'ναι χλωρό και δροσερό, να 'ναι ανθούς γεμάτο,
και κλείστε τον κομπιούτερ μου, και βάλτε με να πέσω.

Ποιος ξέρει απ' το μπλόγκι μου τι δέντρο θα φυτρώσει!
Κι αν ξεφυτρώσει πλάτανος, στα πόστια από κάτω
θα 'ρχονται τα μπλογκόπουλα τα σχόλια να κρεμάνε.
Να τραγωδούν τα πόστια μου και την παλληκαριά μου.
Κι αν κυπαρίσσι όμορφο και μαυροφορεμένο,
θα 'ρχονται τα μπλογκόπουλα τα λόγια μου να παίρνουν,
να κάνουν κλικ στα λίνκια μου, το Γάτο να σχωράνε.

Έφαγ' η χρήση το κιμπόρντ, τα κλίκια το ποντίκι.
Ήρθε κι εμένα η ώρα μου. Παιδιά μου μη με κλάψτε.
Του πάμπλις πόστ ο θάνατος δίνει ζωή στον μπλόγκερ.
Σταθείτ' εδώ τριγύρω μου, σταθείτε εδώ σιμά μου,
το μπλογκ μου να μου κλείσετε, να πάρτε την ευχή μου.

Κι έν' από σας το νιώτερο ας ανεβεί στο Δίχτυ,
ας πάρει το ποντίκι μου, τ' άξο μου πληκτρολόγι
κι ας μου το ρίξει τρεις φορές και τρεις φορές ας σκούξει.
"Ο Μαύρος Γάτος πέθανε, ο Μαύρος Γάτος πάει".
Θ' αναστενάξ' η Οτενέτ, θε να βογκήξει η Φόρθνετ
θα βαργομήσει η Τελλάς, θα κλάψει η Βιβόντι
το σήμα ‘πό το ρούτερ μου, οπού περνά δροσάτο,
θα ξεψυχήσει, θα σβηστεί, θα ρίξει τα φτερά του,
για να μην πάρει τη βοή άθελα και τη φέρει
και τηνε μάθει η Wordpress και την ακούσει o Blogger
και λυώσουνε οι σέρβερ τους και ξεραθούν οι κόμβοι.

Τρέχα, παιδί μου γρήγορα, τρέχα ψηλά στη ράχη
και ρίξε το το μπλόγκι μου. Στον ύπνο μου επάνω
θέλω για ύστερη φορά ν' ακούσω τα unique του.

Έτρεξε το μπλογκόπουλο σα να 'χε ντι-ες-έλι,
ψηλά στη ράχη εκεί του SYNC και τρεις φορές φωνάζει:
"Ο Μαύρος Γάτος πέθανε, ο Μαύρος Γάτος πάει".
Κι εκεί που αντιβοούσανε οι οπτικές οι ίνες
ρίχνει την πρώτη την ποστιά κι έπειτα δευτερώνει.
Στην τρίτη και την ύστερη τ' άξο του πληκτρολόγι
βροντά, μουγκρίζει σα θεριό, τα σωθικά του ανοίγει
φεύγει απ' τα χέρια σέρνεται στο χώμα λαβωμένο
πέφτει απ' του βράχου το γκρεμό, χάνεται πάει, πάει.

'Aκουσ' ο Γάτος τη βοή μες τον βαθύ τον ύπνο,
τ' αχνό του χείλι εγέλασε, εσταύρωσε τα χέρια...
Ο Μαύρος Γάτος τά 'παιξε, ο Μαύρος Γάτος πάει.

Του κολλημένου η ψυχή του μανιακού του Μπλόγκερ
με τη βοή του ADSL στα σύγνεφ' απαντιέται
αδερφικά αγκαλιάζονται, χάνονται, σβηώνται, πάνε.
.